Κεφάλαιο 15
Γιατί να Ενδιαφερόμαστε για τους Άλλους Ανθρώπους;
1. (α) Τι έκανε πολλούς ανθρώπους να κοιτάζουν μόνο τον εαυτό τους και να μην ενδιαφέρονται πολύ για τους άλλους; (β) Ποιο υπήρξε το αποτέλεσμα;
ΕΙΝΑΙ ΣΠΑΝΙΟ σήμερα το ανιδιοτελές ενδιαφέρον για τους άλλους. Μολονότι καθένας γεννιέται με την ικανότητα να αγαπάει, όταν οι άλλοι επιζητούν ανέντιμα το δικό τους όφελος ή όταν παρερμηνεύονται οι προσπάθειες κάποιου να δείξει αγάπη, ένα άτομο μπορεί να αποφασίσει ότι είναι καλύτερα να κοιτάει μόνο τον εαυτό του. Άλλοι, βλέποντας ότι μερικοί που εκμεταλλεύονται το συνάνθρωπό τους ευημερούν υλικά, μπορεί να σκεφτούν πως αυτός είναι ο δρόμος που οδηγεί στην επιτυχία. Το αποτέλεσμα είναι ότι πολλοί άνθρωποι έχουν ένα πνεύμα έλλειψης εμπιστοσύνης και έχουν πολύ λίγους πραγματικούς φίλους, αν έχουν κανέναν. Ποιος είναι ο λόγος γι’ αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση;
2. (α) Πώς προσδιορίζει η Αγία Γραφή τη ρίζα του προβλήματος; (β) Τι σημαίνει να γνωρίζουμε τον Θεό;
2 Λείπει η αγάπη, το είδος της αγάπης που εκδηλώνει ειλικρινές ενδιαφέρον για τη διαρκή ευημερία των άλλων. Και γιατί λείπει; Μπαίνοντας στη ρίζα του προβλήματος, η Αγία Γραφή δηλώνει: «Όστις δεν αγαπά δεν εγνώρισε τον Θεόν, διότι ο Θεός είναι αγάπη». (1 Ιωάννου 4:8) Φυσικά, πολλά ιδιοτελή άτομα ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στον Θεό και μάλιστα πηγαίνουν στην εκκλησία. Αλλά το γεγονός είναι ότι δεν γνωρίζουν πραγματικά τον Θεό. Το να γνωρίζει κάποιος τον Θεό σημαίνει να εξοικειωθεί καλά με την προσωπικότητά του, να αναγνωρίζει την εξουσία του, και μετά να ενεργεί σε συμφωνία με όσα ξέρει γι’ αυτόν. (Ιερεμίας 22:16· Τίτον 1:16) Για να βρούμε λοιπόν την πραγματική απόλαυση της ζωής που προέρχεται μόνο όταν κάποιος εκδηλώνει αγάπη και λαβαίνει αγάπη, πρέπει να γνωριστούμε καλά με τον Θεό και να εφαρμόζουμε ό,τι μαθαίνουμε.
3. Πώς έδειξε ο Θεός τη μεγάλη του αγάπη για το ανθρώπινο γένος;
3 «Εν τούτω εφανερώθη η αγάπη του Θεού προς ημάς, ότι τον Υιόν αυτού τον μονογενή απέστειλεν ο Θεός εις τον κόσμον, δια να ζήσωμεν δι’ αυτού», έγραψε ο απόστολος Ιωάννης. «Εν τούτω είναι η αγάπη, ουχί ότι ημείς [πρώτοι] ηγαπήσαμεν τον Θεόν, αλλ’ ότι αυτός ηγάπησεν ημάς και απέστειλε τον Υιόν αυτού ιλασμόν περί των αμαρτιών ημών. Αγαπητοί, επειδή ούτως ηγάπησεν ημάς ο Θεός, και ημείς χρεωστούμεν να αγαπώμεν αλλήλους». (1 Ιωάννου 4:9-11) Ο Θεός δεν άφησε την άστοργη διαγωγή του ανθρώπινου γένους να καταπνίξει τη δική του αγάπη. Όπως αναφέρεται στο εδάφιο Ρωμαίους 5:8: «Ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών».
4. Πώς σας κάνει αυτό να αισθάνεστε προσωπικά για τον Θεό;
4 Πόσους ανθρώπους αγαπάτε τόσο πολύ που θα δίνατε και τη ζωή σας γι’ αυτούς—ανθρώπους που δεν έκαναν ποτέ κάτι για σας; Αν είστε γονέας, για ποιον θα ήσαστε πρόθυμοι να πεθάνει το παιδί σας; Αυτό το είδος αγάπης έδειξε για μας ο Θεός. (Ιωάννης 3:16) Πώς η γνώση αυτή σας κάνει να αισθάνεστε απέναντι στον Θεό; Αν εκτιμούμε πράγματι τα όσα αυτός έχει κάνει, θα διαπιστώσουμε ότι δεν είναι φορτίο να υπακούμε στις εντολές του.—1 Ιωάννου 5:3.
5. (α) Ποια είναι η ‘νέα εντολή’ που έδωσε ο Ιησούς στους μαθητές του; (β) Πώς περιλαμβάνεται σ’ αυτό η αφοσίωσή μας στον Θεό ως άρχοντα; (γ) Τι απαιτεί λοιπόν η υπακοή σ’ αυτή τη ‘νέα εντολή’;
5 Τη νύχτα πριν από το θάνατό του ο Ιησούς έδωσε στους μαθητές του μια απ’ αυτές τις εντολές. Αυτή θα τους χαρακτήριζε ως διαφορετικούς από τον υπόλοιπο κόσμο. Είπε: «Εντολήν καινήν σας δίδω, Να αγαπάτε αλλήλους». Η εντολή του Ιησού ήταν ‘νέα’ επειδή τους έλεγε να αγαπούν τους άλλους, όχι απλώς όπως αγαπούσαν τους εαυτούς τους, αλλά «καθώς εγώ σας ηγάπησα»—να είναι πρόθυμοι να δώσουν τη ζωή τους ο ένας για τον άλλον. (Ιωάννης 13:34, 35· 1 Ιωάννου 3:16) Αυτό το είδος αγάπης δείχνει την αφοσίωσή μας στον Θεό αποδεικνύοντας ψεύτικο τον ισχυρισμό του Διαβόλου ότι κανένας άνθρωπος δεν θα υπάκουε στον Θεό με κίνδυνο την ίδια του τη ζωή. (Ιώβ 2:1-10) Προφανώς, η υπακοή σ’ αυτή τη ‘νέα εντολή’ απαιτεί να δείχνει ο ένας για τον άλλον βαθύ ενδιαφέρον.—Ιακώβου 1:27· 2:15, 16· 1 Θεσσαλονικείς 2:8.
6. Σε ποιους άλλους πρέπει να δείχνεται αγάπη, και γιατί;
6 Αλλά ο Χριστός πέθανε για τον κόσμο του ανθρώπινου γένους, όχι μόνο για τους μαθητές του. Γι’ αυτό οι Γραφές παροτρύνουν: «Ενόσω έχομεν καιρόν, ας εργαζώμεθα το καλόν προς πάντας, μάλιστα δε προς τους οικείους της πίστεως». (Γαλάτας 6:10) Κάθε μέρα παρουσιάζονται ευκαιρίες για να ‘εργαζόμαστε το καλό προς όλους’. Όταν η αγάπη μας δεν είναι στενή, αλλά προέρχεται από μια πλατιά καρδιά και είναι γενναιόδωρη, μιμούμαστε τον Θεό, «διότι αυτός ανατέλλει τον ήλιον αυτού επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους».—Ματθαίος 5:43-48.
Σεβασμός για το Πρόσωπο και την Περιουσία των Άλλων
7. Τι μπορεί να μας επηρεάσει ως προς το πώς βλέπουμε το πρόσωπο και την περιουσία των άλλων;
7 Ζούμε μέσα σ’ έναν άστοργο κόσμο. Ίσως κι εσείς αναγνωρίζετε ότι δεν δείχνετε πάντοτε ενδιαφέρον για τους άλλους όσο θα μπορούσατε. Αλλά αν ένα άτομο θέλει να υπηρετεί τον Θεό, χρειάζεται να καταβάλει συνειδητή προσπάθεια να ‘ανακαινίσει τη διάνοιά του’. (Ρωμαίους 12:1, 2) Πρέπει να αλλάξει τη στάση του για το πρόσωπο και την περιουσία των άλλων.
8. (α) Τι είναι αυτό που δείχνει ότι υπάρχει μια διαδεδομένη έλλειψη σεβασμού για την περιουσία των άλλων; (β) Ποια συμβουλή της Αγίας Γραφής, αν ακολουθηθεί, θα εμποδίσει ένα άτομο από το να κάνει τέτοια πράγματα;
8 Σε μερικές περιοχές υπάρχει συγκλονιστική έλλειψη σεβασμού για ό,τι ανήκει στους άλλους. Απλώς για συγκίνηση, νεαροί καταστρέφουν τόσο ιδιωτικές όσο και δημόσιες περιουσίες. Ή εσκεμμένα χαλάνε πράγματα που άλλοι έχουν εργαστεί σκληρά για να τα αποκτήσουν. Μερικοί μπορεί να εκφράζουν ανησυχία για τέτοιο βανδαλισμό, αλλά ωστόσο συμβάλλουν σ’ αυτόν με το να ρυπαίνουν τα πάρκα, τους δρόμους ή τα δημόσια κτίρια. Είναι οι πράξεις αυτές συνεπείς με τη νουθεσία του Ιησού: «Πάντα όσα αν θέλητε να κάμνωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, ούτω και σεις κάμνετε εις αυτούς»; (Ματθαίος 7:12) Μια τέτοια άστοργη διαγωγή δείχνει πως ένα άτομο δεν συμφωνεί απόλυτα με το σκοπό του Θεού για να γίνει αυτή η γη παράδεισος.
9. (α) Πώς η κλοπή επηρεάζει τη ζωή όλων; (β) Γιατί η κλοπή είναι εσφαλμένη στα μάτια του Θεού;
9 Σε πολλά μέρη, η ανησυχία που νιώθουν οι άνθρωποι για τη ζωή τους και τα αποκτήματά τους τούς κάνει να κλειδώνουν τις πόρτες, να αμπαρώνουν τα παράθυρά τους και να έχουν σκυλιά για φύλακες. Τα καταστήματα υψώνουν τις τιμές για να αντισταθμίσουν τις απώλειες λόγω κλοπής. Αλλά η κλοπή δεν θα έχει καμιά θέση στο Νέο Σύστημα του Θεού. Επομένως, οποιοσδήποτε ελπίζει να βρίσκεται εκεί θα πρέπει να μάθει να ζει τώρα με τρόπο που συμβάλλει στην ασφάλεια των συνανθρώπων του. Η Αγία Γραφή δείχνει ότι είναι «χάρισμα Θεού» να απολαμβάνει κανείς «καλόν εκ παντός του μόχθου αυτού». Είναι εσφαλμένο λοιπόν να προσπαθούμε να του αποστερήσουμε τα αποτελέσματα της εργασίας του. (Εκκλησιαστής 3:13· 5:18) Πολλοί άνθρωποι που ήταν ανέντιμοι στο παρελθόν έχουν αλλάξει. Όχι μόνο απέχουν από την κλοπή αλλά έχουν μάθει επίσης τη χαρά που προέρχεται όταν δίνουν σε άλλους. (Πράξεις 20:35) Έχοντας την επιθυμία να ευαρεστήσουν τον Θεό, έχουν βάλει στην καρδιά τους αυτό που είναι γραμμένο στο εδάφιο Εφεσίους 4:28: «Ο κλέπτων ας μη κλέπτη πλέον, μάλλον δε ας κοπιάζη εργαζόμενος το καλόν με τας χείρας αυτού, δια να έχη να μεταδίδη εις τον χρείαν έχοντα».
10. (α) Πώς, με τον τρόπο που μιλάμε σε άλλους, μπορούμε να δείξουμε ενδιαφέρον γι’ αυτούς; (β) Τι θα βοηθήσει ένα άτομο να μάθει να δείχνει αγάπη μ’ αυτόν τον τρόπο;
10 Συχνά, ιδιαίτερα όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, αυτό που χρειάζονται οι άλλοι δεν είναι κάτι υλικό, αλλά χρειάζονται καλοσύνη. Ωστόσο, τι συμβαίνει σε περιστάσεις όπου τα ελαττώματα ενός ατόμου έρχονται στο φως; Μπορεί να υπάρξουν ξεσπάσματα θυμού, υβριστικά λόγια ή δηκτικά σχόλια. Ακόμη και μερικοί που παραδέχονται πως αυτή η πορεία είναι λανθασμένη αποτυχαίνουν να ελέγξουν τη γλώσσα τους. Πώς μπορεί ένα άτομο να υπερνικήσει μια τέτοια συνήθεια; Βασικά, αυτό που λείπει είναι η αγάπη, και αυτό δείχνει την ανάγκη να γνωρίσουμε τον Θεό. Όταν ένα άτομο φτάνει να κατανοήσει το μέγεθος του ελέους του Θεού απέναντί του, θα διαπιστώσει πως είναι λιγότερο δύσκολο να συγχωρεί άλλους. Μπορεί μάλιστα να αρχίσει να βλέπει τρόπους για να βοηθήσει το φταίχτη, προσφέροντας από καλοσύνη βοήθεια με σκοπό τη βελτίωση.—Ματθαίος 18:21-35· Εφεσίους 4:31-5:2.
11. Γιατί δεν πρέπει να προσβάλλουμε τους άλλους με τα λόγια μας, ακόμη και όταν οι άλλοι είναι αγενείς μαζί μας;
11 Είναι αλήθεια ότι οι άλλοι άνθρωποι μπορεί να μην εφαρμόζουν αυτήν τη θαυμάσια συμβουλή από το Λόγο του Θεού στη συμπεριφορά τους μαζί μας. Παρά τα ειλικρινή μας κίνητρα, μπορεί μερικές φορές να διαπιστώσουμε ότι γινόμαστε αντικείμενο προσβολής από μέρους τους. Τι θα κάνουμε τότε; Η Αγία Γραφή συμβουλεύει: «Μη νικάσαι υπό του κακού, αλλά νίκα δια του αγαθού το κακόν». (Ρωμαίους 12:17-21· 1 Πέτρου 2:21-23) Η συνεχής καλοσύνη από μέρους μας μπορεί με τον καιρό να απαλύνει τη στάση τους και να φέρει στην επιφάνεια τις καλύτερες ιδιότητές τους. Όποια και αν είναι η αντίδρασή τους, όταν συνεχίζουμε να εκδηλώνουμε καλοσύνη, δείχνουμε ότι υποστηρίζουμε τον τρόπο διακυβέρνησης του Θεού, ο οποίος βασίζεται στην αγάπη.
Υπερνικώντας Φυλετικές, Εθνικές, Κοινωνικές Προκαταλήψεις
12, 13. Πώς βοηθάει η Αγία Γραφή ένα άτομο να εξαλείψει κάθε αίσθημα φυλετικής, εθνικής ή κοινωνικής προκατάληψης;
12 Ένα άτομο που έχει πραγματική αγάπη δεν επηρεάζεται από τη φυλή, το χρώμα του δέρματος, την εθνικότητα ή την κοινωνική θέση. Γιατί; Επειδή το άτομο εκτιμά τη Βιβλική αλήθεια ότι «[ο Θεός] έκαμεν εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων». (Πράξεις 17:26) Όλοι οι άνθρωποι επομένως είναι συγγενείς. Καμιά φυλή δεν είναι ως προς την καταγωγή ανώτερη από κάποια άλλη.
13 Κανένας δεν έχει λόγο να καυχιέται για τους προγόνους του, τη φυλή του, το χρώμα του, την εθνικότητά του ή τη θέση του στη ζωή. «Πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού». (Ρωμαίους 3:23) Καθένας επομένως εξαρτάται από την απολυτρωτική θυσία του Χριστού. Και η Αγία Γραφή δείχνει ότι εκείνοι που θα διαφυλαχθούν μέσα από την επερχόμενη ‘μεγάλη θλίψη’ είναι «εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών».—Αποκάλυψις 7:9, 14-17.
14. Γιατί μια κακή προσωπική εμπειρία δεν αποτελεί βάσιμη αιτία για να έχει κάποιος προκατάληψη ενάντια σε άτομα μιας ορισμένης φυλής ή εθνικότητας;
14 Προσπαθώντας να δικαιολογήσει την προκατάληψή του ένα άτομο ίσως φέρει στο νου του μια κακή εμπειρία που είχε με κάποιο άτομο μιας ορισμένης φυλής ή εθνικότητας. Αλλά μήπως στην αδικοπραγία αναμείχθηκαν όλοι όσοι ανήκαν σ’ εκείνη τη φυλή ή την εθνικότητα; Και δεν υπάρχουν άτομα από τη δική του φυλή ή εθνικότητα που υπήρξαν ένοχα για το ίδιο αυτό πράγμα; Αν ελπίζουμε να ζήσουμε στο ειρηνικό Νέο Σύστημα του Θεού πρέπει να βγάλουμε από την καρδιά μας κάθε υπερηφάνεια που τείνει να μας αποξενώσει από τους άλλους ανθρώπους.
15. Αν τα σχόλια ενός ατόμου για τη φυλή ή την εθνικότητα επρόκειτο να κάνουν έναν ομόπιστό του να προσκόψει, πώς θα επηρέαζε αυτό την υπόστασή του ενώπιον του Θεού και του Χριστού;
15 Αυτό που βρίσκεται μέσα στην καρδιά μας αργά ή γρήγορα θα βγει και από το στόμα μας. Όπως ο Χριστός Ιησούς είπε: «Εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα». (Λουκάς 6:45) Τι θα γίνει λοιπόν αν τα σχόλια που δείχνουν προκατάληψη επρόκειτο να γίνουν πρόσκομμα σε κάποιον που δείχνει ενδιαφέρον για την οργάνωση του Ιεχωβά; Το ζήτημα είναι τόσο σοβαρό ώστε ο Ιησούς προειδοποίησε: «Όστις σκανδαλίση ένα των μικρών των πιστευόντων εις εμέ, συμφέρει εις αυτόν καλήτερον να περιτεθή μύλου πέτρα περί τον τράχηλον αυτού και να ριφθή εις την θάλασσαν».—Μάρκος 9:42.
16. Πώς έδειξε ο Ιησούς την αμεροληψία που πρέπει να δείχνουμε σε άλλους ανθρώπους;
16 Οι Χριστιανοί είναι υποχρεωμένοι να δείχνουν στοργικό ενδιαφέρον για τους άλλους άσχετα με τη φυλή τους, την εθνικότητά τους ή τη θέση τους στη ζωή. (Ιακώβου 2:1-9) Όπως ο Ιησούς παρότρυνε: «Όταν κάμνης υποδοχήν, προσκάλει πτωχούς, βεβλαμμένους, χωλούς, τυφλούς, και θέλεις είσθαι μακάριος, διότι δεν έχουσι να σοι ανταποδώσωσιν». (Λουκάς 14:13, 14) Με το να δείχνουμε αυτό το είδος στοργικού ενδιαφέροντος στους άλλους ανθρώπους, αντανακλούμε τις στοργικές ιδιότητες του ουράνιου Πατέρα μας.
Στοργικό Ενδιαφέρον για την Αιώνια Ευημερία των Άλλων
17. (α) Ποιο είναι το πιο πολύτιμο πράγμα που μπορούμε να μεταδώσουμε σε άλλους; (β) Γιατί πρέπει να υποκινηθούμε να ενεργήσουμε έτσι;
17 Το ενδιαφέρον μας για τους άλλους δεν πρέπει να περιορίζεται στις σωματικές τους ανάγκες. Ούτε η αγάπη μας θα ήταν πλήρης αν απλώς ήμασταν καλοί σε όλα τα είδη των ανθρώπων. Για να έχει η ζωή πραγματικό νόημα, οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν τον Ιεχωβά και τους σκοπούς του. Προσευχόμενος στον Πατέρα του ο Ιησούς είπε: «Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν». (Ιωάννης 17:3) Αν διαβάσατε αυτό το βιβλίο από την αρχή, ξέρετε πώς να αποκτήσετε αυτό το βραβείο. Είδατε τι προλέγουν οι Γραφές για τη ‘μεγάλη θλίψη’, και τις φυσικές αποδείξεις που επιβεβαιώνουν την εγγύτητά της. Ξέρετε ότι η Βασιλεία του Θεού είναι η μόνη ελπίδα για το ανθρώπινο γένος. Αλλά σας υποκινεί η αγάπη για τον Ιεχωβά και το συνάνθρωπό σας να μεταδώσετε αυτή τη ζωτική γνώση και σε άλλους;
18. (α) Στο εδάφιο Ματθαίος 24:14, ποιο έργο προείπε ο Ιησούς για την εποχή μας; (β) Πώς πρέπει να βλέπουμε τη συμμετοχή μας σ’ αυτό;
18 Όταν μιλούσε για τη ‘συντέλεια του αιώνα’, ο Ιησούς προείπε: «Θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος». (Ματθαίος 24:3, 14) Τι προνόμιο είναι να αντιπροσωπεύουμε τον Κυρίαρχο Άρχοντα του σύμπαντος, τον ίδιο τον Ιεχωβά, καθώς μετέχουμε στο έργο μαρτυρίας! Η ευκαιρία να πάρουμε μέρος σ’ αυτό το ειδικό έργο είναι ακόμη ανοιχτή, αλλά δεν θα είναι για πολύ ακόμη.
19. Γιατί πρέπει να μην επιτρέψουμε σε κανένα αίσθημα έλλειψης προσωπικής ικανότητας να μας εμποδίσει να συμμετάσχουμε σ’ αυτό το έργο;
19 Όταν εξετάζουμε την προοπτική της συμμετοχής σ’ αυτή τη «μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη», είναι καλό να κατανοήσουμε ότι δεν είναι η προσωπική ικανότητα κάποιου αλλά ο Θεός είναι εκείνος που κάνει το άγγελμα να φέρνει αποτελέσματα. (Πράξεις 16:14· 1 Κορινθίους 3:6) Αν υποκινείστε από μια πρόθυμη καρδιά, ο Ιεχωβά θα σας χρησιμοποιήσει να επιτελέσετε το θέλημά του. Όπως είπε ο απόστολος Παύλος: «Τοιαύτην δε πεποίθησιν έχομεν δια του Χριστού προς τον Θεόν. Ουχί διότι είμεθα ικανοί αφ’ εαυτών να νοήσωμεν τι ως εξ ημών αυτών, αλλ’ η ικανότης ημών είναι εκ του Θεού».—2 Κορινθίους 3:4-6.
20. (α) Θα ανταποκριθούν όλοι ευνοϊκά στα καλά νέα; (β) Τι καλό πετυχαίνεται με το κήρυγμα σε άτομα που είναι αδιάφορα ή ακόμη και εναντιούμενα;
20 Δεν πρέπει να αναμένουμε φυσικά ότι όλοι θα ανταποκριθούν ευνοϊκά. Πολλοί θα είναι αδιάφοροι. Μερικοί θα εναντιωθούν. Ωστόσο μπορούν να αλλάξουν. Ο Σαούλ από την Ταρσό, ο οποίος ήταν κάποτε διώκτης των Χριστιανών, έγινε ζηλωτής απόστολος του Ιησού. (1 Τιμόθεον 1:12, 13) Είτε το γνωρίζουν αυτό οι άλλοι είτε όχι, χρειάζονται το άγγελμα της Βασιλείας. Είναι ανάγκη λοιπόν να ενδιαφερθούμε γι’ αυτούς, να θέλουμε να διαθέσουμε τους εαυτούς μας για να βοηθήσουμε στη διαρκή τους ευημερία. (1 Θεσσαλονικείς 2:7, 8) Ακόμη και αν δεν θέλουν το άγγελμα της Βασιλείας, και πάλι το καλό επιτυγχάνεται. Δίνεται μαρτυρία, το όνομα του Ιεχωβά μεγαλύνεται, γίνεται ο ‘διαχωρισμός’ των ανθρώπων και εμείς δείχνουμε την οσιότητά μας στον Ιεχωβά.—Ματθαίος 25:31-33.
Δείχνοντας Ενδιαφέρον για το τι Συμβαίνει στην Οικογένειά Σας
21. Ποια ευθύνη έχει ο πατέρας ως προς την πνευματική ευημερία του σπιτικού του;
21 Οι προσπάθειές σας να βοηθήσετε άλλους να ωφεληθούν από τις στοργικές προμήθειες του Ιεχωβά πρέπει επίσης να κατευθύνονται και στη δική σας οικογένεια. Ένας πατέρας, για παράδειγμα, είναι υπεύθυνος για την πνευματική ανάπτυξη της οικογένειάς του. Αυτή η ανάπτυξη επηρεάζεται άμεσα από το πόσο τακτικά λαβαίνουν χώρα οι διευθετήσεις του για οικογενειακή συζήτηση από το Λόγο του Θεού. Και όταν οι προσευχές ενός πατέρα υπέρ της οικογένειας δείχνουν το βάθος της αφοσίωσης και της ευγνωμοσύνης, αυτό μπορεί να διαμορφώσει τη στάση ολόκληρης της οικογένειας.
22. Γιατί είναι σπουδαίο να διαπαιδαγωγεί ένας πατέρας τα παιδιά του, και τι πρέπει να τον υποκινεί σ’ αυτό;
22 Η ευθύνη του περιλαμβάνει επίσης και τη διαπαιδαγώγηση. Όταν δημιουργούνται προβλήματα, μπορεί να φαίνεται πιο εύκολο να τα αγνοήσει. Αλλά αν δίνεται διαπαιδαγώγηση μόνο όταν ερεθίζεται ο πατέρας, ή αν τα προβλήματα τυχαίνουν χειρισμού μόνο όταν γίνονται σοβαρά, κάτι λείπει. Το εδάφιο Παροιμίαι 13:24, ΜΝΚ λέει: ‘Ο πατέρας που αγαπάει το γιο του φροντίζει να τον διαπαιδαγωγεί’. Έτσι ένας στοργικός πατέρας προσφέρει διαπαιδαγώγηση με συνέπεια. Εξηγεί υπομονετικά τα πράγματα στα παιδιά του και λαβαίνει υπόψη του τους διανοητικούς, συναισθηματικούς και σωματικούς περιορισμούς καθενός. (Εφεσίους 6:4· Κολοσσαείς 3:21) Αν είστε ένας πατέρας, έχετε αυτό το είδος αγάπης για τα παιδιά σας; Είστε πρόθυμος να επωμιστείτε αυτή την ευθύνη, αποβλέποντας όχι μόνο στην τωρινή αλλά και στη μελλοντική ευημερία της οικογένειάς σας;—Παροιμίαι 23:13, 14· 29:17.
23. Πώς μπορεί μια μητέρα να συμβάλει στην πνευματική ευημερία της οικογένειάς της;
23 Και μια σύζυγος επίσης μπορεί να συνεισφέρει πολλά στην οικογένεια. Η συνεργασία της με το σύζυγό της και η σοφή χρήση του χρόνου για να διαμορφώσει τη ζωή των παιδιών τους με έναν ευσεβή τρόπο φαίνεται συνήθως στη διαγωγή και τη στάση των παιδιών. (Παροιμίαι 29:15) Ακόμη και όταν στο σπίτι δεν υπάρχει πατέρας, η προσεκτική διδασκαλία από την Αγία Γραφή μαζί με το θαυμάσιο παράδειγμα φέρνουν καλά αποτελέσματα.
24. (α) Αν το πιστό μέλος αντιμετωπίζει εναντίωση από τον γαμήλιο σύντροφό του, ποιο ζήτημα πρέπει να έχει υπόψη του; (β) Κάτω από τέτοιες περιστάσεις, πώς θα δειχνόταν αγάπη για τον άπιστο σύντροφο;
24 Τι θα γίνει όμως αν ο πατέρας του σπιτιού δεν δέχεται το Λόγο του Θεού ή ακόμη διώκει τη σύζυγό του; Τι πρέπει να κάνει αυτή; Αν αγαπάει τον Ιεχωβά, ασφαλώς δεν θα στρέψει τα νώτα της σ’ Αυτόν. Ο Σατανάς είναι εκείνος που κατηγόρησε ότι οι άνθρωποι θα εγκατέλειπαν τον Θεό αν υφίσταντο δοκιμασία. Αυτή ασφαλώς δεν θέλει να είναι κάτω από τις διαταγές του Σατανά. (Ιώβ 2:1-5· Παροιμίαι 27:11) Ταυτόχρονα, η Αγία Γραφή την παροτρύνει να επιζητεί τη διαρκή ευημερία του συζύγου της. Αν εγκατέλειπε αυτά που γνωρίζει ότι είναι η αλήθεια, θα σήμαινε απώλεια της αιώνιας ζωής και για τους δυο τους. Αλλά αν παραμείνει στερεή στην πίστη της, μπορεί να τον βοηθήσει να αποκτήσει σωτηρία. (1 Κορινθίους 7:10-16· 1 Πέτρου 3:1, 2) Επιπλέον, συνεχίζοντας να τιμά τους γαμήλιους όρκους της, ακόμη και κάτω από δυσκολία, δείχνει το βαθύ της σεβασμό για τον Πρωτουργό του γάμου, τον Ιεχωβά Θεό.
25. Πώς επηρεάζει η απόφαση του γονέα την προοπτική των παιδιών για ζωή;
25 Ένας άλλος ισχυρός λόγος για να είναι όσιος στον Ιεχωβά Θεό ο πιστός γονέας, όταν αντιμετωπίζει εναντίωση, είναι τα παιδιά. Ο Θεός δίνει τη διαβεβαίωση ότι τα μικρά παιδιά των αφοσιωμένων δούλων του θα διαφυλαχθούν μέσα από την επερχόμενη ‘μεγάλη θλίψη’. Ακόμη και αν ο ένας μόνο γονέας είναι δούλος του Ιεχωβά, Αυτός υπολογίζει αυτά τα μικρά παιδιά ως «άγια». (1 Κορινθίους 7:14) Αλλά αν ο γονέας ‘επιζητούσε δικαιολογίες’ για να μην κάνει το θέλημα του Θεού, τι θα γινόταν τότε; Ένας τέτοιος γονέας θα εγκατέλειπε την επιδοκιμασμένη του στάση ενώπιον του Θεού όχι μόνο για τον εαυτό του ή τον εαυτό της αλλά και για τα μικρά παιδιά επίσης. (Εβραίους 12:25) Τι τραγική απώλεια θα ήταν αυτό!
26. Για να ενεργούμε με πραγματικό όφελος του εαυτού μας και των άλλων, τι χρειάζεται να κάνουμε;
26 Σε όλες τις όψεις της ζωής, λοιπόν, είναι φανερό ότι πρέπει να ενδιαφερόμαστε όχι μόνο για τον εαυτό μας αλλά και για τους άλλους επίσης. Θα λαβαίνουμε αγάπη αν συνηθίζουμε να δείχνουμε αγάπη στους άλλους. (Λουκάς 6:38) Αλλά για να δείχνουμε γνήσια αγάπη και να μην παραπλανιόμαστε από τη μυωπική ανθρώπινη λογίκευση, πρέπει να γνωρίζουμε τον Ιεχωβά και να απολαμβάνουμε μια καλή σχέση μαζί του. Για να το κάνουμε αυτό όμως πρέπει εμείς προσωπικά να κάνουμε μια εκλογή.
[Εικόνα στη σελίδα 171]
Το είδος της αγάπης που πρέπει να έχουν οι δούλοι του Ιεχωβά τους υποχρεώνει να δείχνουν γνήσιο ενδιαφέρον για τους άλλους άσχετα με τη φυλή, την εθνικότητα ή τη θέση στη ζωή