Μελέτες για τη Θεόπνευστη Γραφή και το Ιστορικό Της

Μελέτη Αριθμός 2—Ο Χρόνος και η Αγία Γραφή

Περιγραφή των διαιρέσεων του χρόνου που χρησιμοποιούνται στην Αγία Γραφή, τα ημερολόγια που χρησιμοποιούνται ευρέως, οι βασικές χρονολογίες για την Αγία Γραφή και ενδιαφέροντα σημεία σχετικά με «το ρεύμα του χρόνου».

1, 2. Τι έγραψε ο Σολομών αναφορικά με το χρόνο, και πώς πρέπει να χρησιμοποιούμε το χρόνο, αν λάβουμε υπόψη μας πόσο γρήγορα περνάει αυτός;

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ συναισθάνεται βαθιά την πάροδο του χρόνου. Με κάθε χτύπο του ρολογιού, προχωράει ένα ακόμη βήμα στο δρόμο του χρόνου. Είναι πραγματικά σοφός, αν χρησιμοποιεί ορθά το χρόνο του. Όπως έγραψε ο Βασιλιάς Σολομών: «Χρόνος είναι εις πάντα, και καιρός παντί πράγματι υπό τον ουρανόν. Καιρός του γεννάσθαι και καιρός του αποθνήσκειν· καιρός του φυτεύειν και καιρός του εκριζόνειν το πεφυτευμένον· καιρός του αποκτείνειν και καιρός του ιατρεύειν· καιρός του καταστρέφειν και καιρός του οικοδομείν· καιρός του κλαίειν και καιρός του γελάν». (Εκκλ. 3:1-4) Πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος! Τα 70 έτη που κρατάει συνήθως η ζωή είναι πολύ λίγα για να μπορέσει κάποιος να αποκτήσει την άφθονη γνώση που υπάρχει και να απολαύσει όλα τα άλλα ωραία πράγματα που έχει προμηθεύσει ο Ιεχωβά για τον άνθρωπο εδώ στη γη. ‘Το καθετί το έκανε όμορφο στον καιρό του. Ακόμη και χρόνο απροσδιόριστο έχει θέσει στην καρδιά τους, ώστε οι άνθρωποι ποτέ να μην εξιχνιάσουν το έργο που έχει κάνει ο αληθινός Θεός από την αρχή ως το τέλος’.—Εκκλ. 3:11, ΜΝΚ· Ψαλμ. 90:10.

² Ο Ιεχωβά ο ίδιος ζει στην αιωνιότητα του χρόνου. Όσο για τα πλάσματά του, ο Ιεχωβά θεώρησε καλό να τα τοποθετήσει στο ρεύμα του χρόνου. Οι άγγελοι του ουρανού, περιλαμβανομένου μάλιστα και του στασιαστή Σατανά, συναισθάνονται πλήρως την πάροδο του χρόνου. (Δαν. 10:13· Αποκ. 12:12) Για τους ανθρώπους είναι γραμμένο: «Καιρός και περίστασις συναντά εις πάντας αυτούς». (Εκκλ. 9:11) Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος ο οποίος σε κάθε στιγμή λαβαίνει υπόψη του τον Θεό και ο οποίος δέχεται με χαρά την προμήθεια που κάνει ο Θεός για ‘τροφή στον κατάλληλο καιρό’!—Ματθ. 24:45, ΜΝΚ.

3. Τι κοινό έχουν ο χρόνος και το διάστημα;

³ Ο Χρόνος Είναι Μονής Κατεύθυνσης. Μολονότι ο χρόνος είναι κάτι το παγκόσμιο, κανένας απ’ όσους ανθρώπους ζουν δεν μπορεί να πει τι είναι ο χρόνος. Είναι ανεξιχνίαστος όπως και το διάστημα. Κανένας δεν μπορεί να εξηγήσει από πού άρχισε το ρεύμα του χρόνου ή προς τα πού πηγαίνει. Τα πράγματα αυτά ανήκουν στην απεριόριστη γνώση του Ιεχωβά, ο οποίος περιγράφεται ως Θεός «από του αιώνος έως του αιώνος».—Ψαλμ. 90:2.

4. Τι μπορεί να λεχθεί σχετικά με την κίνηση του χρόνου;

⁴ Ωστόσο, ο χρόνος έχει μερικά χαρακτηριστικά που είναι κατανοητά. Ο φαινομενικός ρυθμός της ροής του μπορεί να μετρηθεί. Επιπλέον, κινείται προς μια κατεύθυνση μόνο. Όπως τα οχήματα σ’ ένα μονόδρομο, ο χρόνος κινείται ασταμάτητα προς αυτή τη μια κατεύθυνση—εμπρός, πάντοτε εμπρός. Με όποια ταχύτητα κι αν κινείται προς τα εμπρός, δεν μπορούμε ποτέ να στρέψουμε το χρόνο προς τα πίσω. Ζούμε σ’ ένα στιγμιαίο παρόν. Όμως, το παρόν αυτό βρίσκεται σε κίνηση, κυλάει συνέχεια στο παρελθόν. Τίποτα δεν μπορεί να το σταματήσει.

5. Γιατί μπορούμε να πούμε ότι το παρελθόν ή το κερδίσαμε ή το χάσαμε;

⁵ Το Παρελθόν. Το παρελθόν πέρασε, αποτελεί ιστορία και δεν μπορεί ποτέ να επαναληφθεί. Είναι αδύνατο να τελεσφορήσει οποιαδήποτε απόπειρα ανάκλησης του παρελθόντος, όπως αδύνατο είναι να προσπαθήσουμε να κάνουμε έναν καταρράκτη να τρέξει προς τα πάνω ή να κάνουμε ένα βέλος να επιστρέψει στο τόξο από το οποίο έφυγε. Τα λάθη μας έχουν αφήσει το σημάδι τους στο ρεύμα του χρόνου, σημάδι που μόνο ο Ιεχωβά μπορεί να εξαλείψει. (Ησ. 43:25) Παρόμοια, οι καλές πράξεις που έκανε κάποιος στο παρελθόν έχουν αφήσει ένα υπόμνημα το οποίο «θέλει επιστρέψει εις αυτόν» με την ευλογία του Ιεχωβά. (Παρ. 12:14· 13:22) Το παρελθόν ή το κερδίσαμε ή το χάσαμε. Δεν μπορούμε πια να το ελέγξουμε. Για τους πονηρούς είναι γραμμένο: «Διότι ως χόρτος ταχέως θέλουσι κοπή, και ως χλωρά βοτάνη θέλουσι καταμαρανθή».—Ψαλμ. 37:2.

6. Πώς διαφέρει το μέλλον από το παρελθόν, και γιατί πρέπει να ενδιαφερόμαστε ιδιαίτερα γι’ αυτό;

⁶ Το Μέλλον. Το μέλλον διαφέρει. Αυτό κατευθύνεται πάντοτε προς εμάς. Με τη βοήθεια του Λόγου του Θεού, μπορούμε να διακρίνουμε τα εμπόδια που καραδοκούν μπροστά μας και να προετοιμαστούμε για να τα αντιμετωπίσουμε. Μπορούμε να θησαυρίζουμε «θησαυρούς εν ουρανώ». (Ματθ. 6:20) Οι θησαυροί αυτοί δεν θα εξαφανιστούν με την πάροδο του χρόνου. Θα μείνουν μαζί μας και θα διατηρηθούν σ’ ένα αιώνιο μέλλον γεμάτο ευλογίες. Ενδιαφερόμαστε για την ορθή χρήση του χρόνου, ακριβώς επειδή επηρεάζει το μέλλον.—Εφεσ. 5:15, 16.

7. Τι έχει προμηθεύσει ο Ιεχωβά στον άνθρωπο για τον υπολογισμό του χρόνου;

⁷ Υπολογισμός του Χρόνου. Τα σημερινά ρολόγια μας, μικρά ή μεγάλα, μας βοηθούν να υπολογίζουμε το χρόνο. Χρησιμεύουν ως οδηγοί για τη μέτρηση του χρόνου. Με παρόμοιο τρόπο ο Ιεχωβά, ο Δημιουργός, έχει θέσει σε κίνηση γιγαντιαία αντικείμενα για τον υπολογισμό του χρόνου—τη γη, που περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της, τη σελήνη, που περιστρέφεται γύρω από τη γη, και τον ήλιο—ώστε ο άνθρωπος, από εδώ στη γη όπου βρίσκεται, να μπορεί να παρακολουθεί με ακρίβεια τη ροή του χρόνου. «Και είπεν ο Θεός, Ας γείνωσι φωστήρες εν τω στερεώματι του ουρανού, δια να διαχωρίζωσι την ημέραν από της νυκτός· και ας ήναι δια σημεία και καιρούς και ημέρας και ενιαυτούς». (Γέν. 1:14) Έτσι, τα ουράνια αυτά σώματα, σαν ένα πλήθος συγχρονισμένων αντικειμένων, κινούνται στους τέλειους κύκλους τους, μετρώντας ακατάπαυστα και αλάνθαστα την κίνηση του χρόνου, που είναι μονής κατεύθυνσης.

8. Με ποιες διάφορες έννοιες χρησιμοποιείται η λέξη «μέρα» στην Αγία Γραφή;

⁸ Μέρα. Η λέξη «μέρα» χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή με διάφορες έννοιες, όπως ακριβώς έχει διάφορες εφαρμογές στους σύγχρονους καιρούς. Καθώς η γη κάνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον άξονά της, μας δίνει μια μέρα 24 ωρών. Μ’ αυτή την έννοια, μια μέρα αποτελείται από την περίοδο του φωτός και από την περίοδο του σκοταδιού, συνολικά από 24 ώρες. (Ιωάν. 20:19) Ωστόσο, η περίοδος κατά την οποία υπάρχει φως, και που συνήθως κρατάει κατά μέσο όρο 12 ώρες, ονομάζεται κι αυτή «μέρα». «Και εκάλεσεν ο Θεός το φως, Ημέραν· το δε σκότος εκάλεσε, Νύκτα». (Γέν. 1:5) Έτσι δημιουργείται και ο όρος «νύχτα», η περίοδος κατά την οποία υπάρχει σκοτάδι και που συνήθως κρατάει κατά μέσο όρο 12 ώρες. (Έξοδ. 10:13) Μια άλλη έννοια της λέξης «μέρα(ες)» είναι η χρονική περίοδος που συμπίπτει με τη ζωή κάποιου σημαντικού προσώπου. Για παράδειγμα, ο Ησαΐας είδε το όραμά του «εν ταις ημέραις Οζίου, Ιωάθαμ [ή αλλιώς Ιωθάμ], Άχαζ και Εζεκίου» (Ησ. 1:1), και αναφέρεται ότι οι μέρες του Νώε και του Λωτ έχουν προφητική σημασία. (Λουκ. 17:26-30) Ένα άλλο παράδειγμα της πολύμορφης ή αλληγορικής χρήσης της λέξης «μέρα» είναι τα λόγια του Πέτρου ότι ‘παρά Ιεχωβά μία ημέρα είναι ως χίλια έτη’. (2 Πέτρ. 3:8) Στην αφήγηση του βιβλίου Γένεσις, η δημιουργική μέρα είναι μια χρονική περίοδος ακόμη μεγαλύτερη—διαρκεί χιλιετίες. (Γέν. 2:2, 3· Έξοδ. 20:11) Τα συμφραζόμενα της Αγίας Γραφής φανερώνουν την έννοια με την οποία εφαρμόζεται η λέξη «μέρα».

9. (α) Πώς ήρθε σε ύπαρξη η διαίρεση της μέρας σε 24 ώρες και η διαίρεση της ώρας σε 60 λεπτά; (β) Ποιες εκφράσεις αναφέρονται στις Εβραϊκές Γραφές για τον υπολογισμό του χρόνου;

⁹ Ώρα. Η διαίρεση της μέρας σε 24 ώρες ανάγεται στην Αίγυπτο. Η διαίρεση της ώρας σε 60 λεπτά—την οποία ακολουθούμε και σήμερα—είχε την αρχή της στα μαθηματικά των Βαβυλωνίων και ήταν, στην ουσία, ένα εξηκονταδικό σύστημα (βασισμένο στον αριθμό 60). Στις Εβραϊκές Γραφές δεν αναφέρεται κάποια διαίρεση σε ώρες.a Αντί να διαιρούν τη μέρα σε συγκεκριμένες ώρες, οι Εβραϊκές Γραφές χρησιμοποιούν για τον υπολογισμό του χρόνου εκφράσεις όπως ‘πρωία’, ‘μεσημβρία’, «μεσημέριον», ‘μέσον της ημέρας’ και «εσπέρας». (Γέν. 24:11· 43:16· Δευτ. 28:29· 1 Βασ. 18:26) Η νύχτα διαιρούνταν σε 3 περιόδους που λέγονταν ‘φυλακές της νύχτας’ (Ψαλμ. 63:6), οι 2 από τις οποίες κατονομάζονται στην Αγία Γραφή: ‘μέση φυλακή’ (Κριτ. 7:19) και ‘πρωινή φυλακή’.—Έξοδ. 14:24· 1 Σαμ. 11:11.

10. Πώς μετρούσαν οι Ιουδαίοι τις ώρες στην εποχή του Ιησού, και πώς μπορούμε, γνωρίζοντάς το αυτό, να προσδιορίσουμε την ώρα του θανάτου του Ιησού;

¹⁰ Απεναντίας, γίνεται συχνή μνεία της λέξης «ώρα» στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές. (Ιωάν. 12:23· Ματθ. 20:2-6) Τις ώρες τις μετρούσαν με αρχή την ανατολή του ήλιου, δηλαδή περίπου από τις 6 π.μ. Η Αγία Γραφή αναφέρει την ‘τρίτη ώρα’, που θα ήταν περίπου στις 9 π.μ. Αναφέρεται ότι η «έκτη» ήταν η ώρα που έγινε σκοτάδι στην Ιερουσαλήμ όταν κρέμασαν τον Ιησού σ’ ένα ξύλο. Αυτή θα αντιστοιχούσε σήμερα με τις 12 το μεσημέρι. Ο θάνατος του Ιησού πάνω στο ξύλο του μαρτυρίου αναφέρεται ότι έλαβε χώρα «περί . . . την εννάτην ώραν», δηλαδή γύρω στις 3 μ.μ.—Μάρκ. 15:25· Λουκ. 23:44· Ματθ. 27:45, 46.b

11. Πόσο παλιά είναι η χρήση της «εβδομάδας» ως μονάδας μέτρησης χρόνου;

¹¹ Εβδομάδα. Νωρίς στην ιστορία του, ο άνθρωπος άρχισε να μετράει τις μέρες του σε κύκλους των 7 ημερών. Κάνοντάς το αυτό, ακολούθησε το παράδειγμα του Δημιουργού του, ο οποίος επιστέγασε τις 6 δημιουργικές μέρες του με μια 7η περίοδο, που αποκαλείται κι αυτή μέρα. Ο Νώε μετρούσε τις μέρες σε κύκλους των 7 ημερών. Στην εβραϊκή, η κατά γράμμα έννοια της λέξης «εβδομάδα» δηλώνει μια μονάδα ή περίοδο που αποτελείται από 7 τμήματα.—Γέν. 2:2, 3· 8:10, 12· 29:27.

12. Τι είναι σεληνιακός μήνας, και πώς διαφέρει από τους μήνες που έχουμε σήμερα;

¹² Σεληνιακοί Μήνες. Η Αγία Γραφή μιλάει για ‘σεληνιακούς μήνες’. (Έξοδ. 2:2, ΜΝΚ· Δευτ. 21:13, ΜΝΚ· 33:14, ΜΝΚ· Έσδρ. 6:15, ΜΝΚ) Οι μήνες που έχουμε σήμερα δεν είναι σεληνιακοί, εφόσον δεν καθορίζονται με βάση τη σελήνη. Είναι απλώς 12 αυθαίρετες διαιρέσεις του ηλιακού έτους. Σεληνιακός είναι ο μήνας που καθορίζεται με βάση τη νέα σελήνη. Υπάρχουν 4 φάσεις σε μια πλήρη περιστροφή της σελήνης γύρω από τον άξονά της, η οποία διαρκεί κατά μέσο όρο 29 μέρες, 12 ώρες και 44 λεπτά. Αρκεί να παρατηρήσει κάποιος το σχήμα της σελήνης για να προσδιορίσει περίπου ποια μέρα του σεληνιακού μήνα είναι.

13. Πώς καταγράφηκε επακριβώς ο Κατακλυσμός, αναφορικά με το χρόνο;

¹³ Αντί να χρησιμοποιεί αυστηρώς σεληνιακούς μήνες, φαίνεται ότι ο Νώε κατέγραψε τα γεγονότα υπολογίζοντας με μήνες των 30 ημερών. Από το ημερολόγιο που κρατούσε ο Νώε στην κιβωτό, καταλαβαίνουμε ότι τα νερά του Κατακλυσμού κάλυπταν τη γη επί 5 μήνες, ή «εκατόν πεντήκοντα ημέρας». Πέρασαν 12 μήνες και 10 μέρες μέχρι να στεγνώσει η γη, κι έτσι να μπορέσουν να βγουν από την κιβωτό οι επιβάτες της. Έτσι λοιπόν, τα κοσμοϊστορικά εκείνα γεγονότα καταγράφηκαν επακριβώς, αναφορικά με το χρόνο.—Γέν. 7:11, 24· 8:3, 4, 14-19.

14. (α) Πώς προνόησε ο Ιεχωβά να υπάρχουν εποχές; (β) Για πόσο διάστημα θα συνεχιστεί η διάταξη των εποχών;

¹⁴ Εποχές. Όταν ο Ιεχωβά προετοίμαζε τη γη για κατοίκηση, προνόησε σοφά και στοργικά να υπάρχουν ‘καιροί [εποχές, ΜΝΚ]’. (Γέν. 1:14) Αυτές υπάρχουν λόγω της κλίσης, δηλαδή της γωνίας 23,5° που σχηματίζεται μεταξύ του άξονα περιστροφής της γης και του επιπέδου της περιφοράς της γύρω από τον ήλιο. Το αποτέλεσμα αυτής της κλίσης είναι ότι πρώτα το νότιο και κατόπιν, 6 μήνες αργότερα, το βόρειο ημισφαίριο κλίνουν προς τον ήλιο, κι έτσι οι εποχές έρχονται διαδοχικά. Αυτή η εναλλαγή των εποχών δημιουργεί ποικιλία και αντίθεση και ρυθμίζει τους καιρούς για το φύτεμα και τη συγκομιδή. Ο Λόγος του Θεού μάς βεβαιώνει ότι αυτή η διάταξη—η εναλλαγή και η αντίθεση των εποχών στη διάρκεια του έτους—θα συνεχίζεται παντοτινά. «Εν όσω μένει η γη, σπορά και θερισμός, και ψύχος και καύμα, και θέρος και χειμών, και ημέρα και νυξ, δεν θέλουσι παύσει».—Γέν. 8:22.

15, 16. (α) Πώς μπορεί να υποδιαιρεθεί η εποχή των βροχών στη Γη της Επαγγελίας; (β) Περιγράψτε τις υποδιαιρέσεις της εποχής των βροχών και το πώς συσχετίζονται με τις γεωργικές ασχολίες.

¹⁵ Το έτος στη Γη της Επαγγελίας μπορεί να διαιρεθεί γενικά στην εποχή των βροχών και στην εποχή της ανομβρίας. Περίπου από τα μέσα του Απριλίου ως τα μέσα του Οκτωβρίου πέφτουν ελάχιστες βροχές. Η εποχή των βροχών μπορεί να διαιρεθεί στις ‘πρώιμες’ ή φθινοπωρινές βροχές (Οκτώβριος-Νοέμβριος)· στις δυνατές χειμερινές βροχές και τον πιο ψυχρό καιρό (Δεκέμβριος-Φεβρουάριος)· και στις ‘όψιμες’ ή ανοιξιάτικες βροχές (Μάρτιος-Απρίλιος). (Δευτ. 11:14· Ιωήλ 2:23) Οι διαιρέσεις αυτές είναι κατά προσέγγιση, επειδή οι εποχές δεν έχουν απόλυτα όρια λόγω της κλιματικής ποικιλίας που υπάρχει στα διάφορα μέρη της χώρας. Οι πρώιμες βροχές μαλακώνουν το ξερό έδαφος, κι έτσι τον Οκτώβριο και το Νοέμβριο είναι καιρός για ‘όργωμα’ και για ‘σπορά’. (Έξοδ. 34:21, ΜΝΚ· Λευιτ. 26:5) Στη διάρκεια των δυνατών χειμερινών βροχών, από το Δεκέμβριο ως το Φεβρουάριο, δεν είναι ασυνήθιστο να πέσει χιόνι και, κατά τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο, η θερμοκρασία μπορεί να πέσει κάτω από το μηδέν στα μεγάλα υψόμετρα. Η Αγία Γραφή λέει ότι ο Βεναΐας, ένας από τους δυνατούς άντρες του Δαβίδ, σκότωσε ένα λιοντάρι «εν ημέρα χιόνος».—2 Σαμ. 23:20.

¹⁶ Οι μήνες Μάρτιος και Απρίλιος (που είναι κατά προσέγγιση οι εβραϊκοί μήνες Νισάν και Ιγυάρ) είναι οι μήνες «της οψίμου βροχής». (Ζαχ. 10:1) Πρόκειται για τις ανοιξιάτικες βροχές, οι οποίες χρειάζονται προκειμένου να φουσκώσει ο σπόρος που φυτεύτηκε το φθινόπωρο, κι έτσι να είναι καλή η σοδειά. (Ωσηέ 6:3· Ιακ. 5:7) Αυτή είναι, επίσης, η εποχή του πρώιμου θερισμού, και ο Θεός διέταξε τον Ισραήλ να προσφέρει τις απαρχές του θερισμού στις 16 Νισάν. (Λευιτ. 23:10· Ρουθ 1:22) Είναι υπέροχος καιρός γεμάτος ομορφιά. «Τα άνθη φαίνονται εν τη γη· ο καιρός του άσματος έφθασε, και η φωνή της τρυγόνος ηκούσθη εν τη γη ημών· η συκή εξέφερε τους ολύνθους αυτής, και αι άμπελοι με τα άνθη της σταφυλής διαδίδουσιν ευωδίαν».—Άσμ. Ασμ. 2:12, 13.

17. (α) Πώς διατηρούνται οι καλλιέργειες την εποχή της ανομβρίας; (β) Παρατηρήστε τον πίνακα «Το Έτος των Ισραηλιτών» και διαιρέστε το έτος σύμφωνα με τις εποχές, όπως εξετάστηκαν στις παραγράφους 15-17. (γ) Πότε ήταν ο πρώιμος θερισμός, ο θερισμός των σιτηρών, καθώς και ο καιρός που γινόταν η συγκομιδή όλων των καρπών, και ποιες γιορτές συνέπιπταν μ’ αυτά τα πράγματα;

¹⁷ Περίπου στα μέσα του Απριλίου αρχίζει η εποχή της ανομβρίας, αλλά σχεδόν όσο διαρκεί η περίοδος αυτή, και ιδιαίτερα στις παράκτιες πεδιάδες και στις δυτικές βουνοπλαγιές, οι άφθονες δροσοσταλιές διατηρούν τις θερινές καλλιέργειες. (Δευτ. 33:28) Στη διάρκεια του Μαΐου θερίζονται τα σιτηρά, και στο τέλος αυτού του μήνα τελούνταν η Γιορτή των Εβδομάδων (Πεντηκοστή). (Λευιτ. 23:15-21) Κατόπιν, καθώς ο καιρός γίνεται θερμότερος και το έδαφος πιο στεγνό, ωριμάζουν και τρυγούνται τα σταφύλια και στη συνέχεια συλλέγονται οι άλλοι καλοκαιρινοί καρποί, όπως οι ελιές, οι χουρμάδες και τα σύκα. (2 Σαμ. 16:1) Όταν τελειώσει η εποχή της ανομβρίας και αρχίσουν οι πρώιμες βροχές, έχει γίνει η συγκομιδή όλων των προϊόντων της γης, και τότε (περίπου στις αρχές του Οκτωβρίου) τελούνταν η Γιορτή των Σκηνών ή της Σκηνοπηγίας.—Έξοδ. 23:16· Λευιτ. 23:39-43.

18. (α) Γιατί είναι κατάλληλη η σημασία της εβραϊκής λέξης για το «έτος»; (β) Τι είναι το «αληθές ηλιακό έτος» όσον αφορά τη γη;

¹⁸ Έτος. Η μελέτη μας για το χρόνο στην Αγία Γραφή μάς φέρνει τώρα στην έκφραση «έτος». Αυτή αναφέρεται από την αρχή της ιστορίας του ανθρώπου. (Γέν. 1:14) Η εβραϊκή λέξη για το «έτος», σανάχ, προέρχεται από μια ρίζα που σημαίνει «επαναλαμβάνω· ξανακάνω» και μεταδίδει την ιδέα ενός χρονικού κύκλου. Αυτό ήταν κατάλληλο, εφόσον κάθε έτος επαναλαμβανόταν ο κύκλος των εποχών. Ένα έτος, εδώ στη γη, είναι το διάστημα που χρειάζεται για να κάνει η γη μια πλήρη περιστροφή, ένα ταξίδι γύρω από τον ήλιο. Για εμάς εδώ στη γη, το πραγματικό διάστημα που απαιτείται για ένα πλήρες τέτοιο ταξίδι είναι 365 μέρες, 5 ώρες, 48 λεπτά και 46 δευτερόλεπτα, ή περίπου 365 1/4 μέρες. Αυτό ονομάζεται «αληθές ηλιακό έτος».

19. (α) Πώς υπολογίζονταν τα αρχαία Βιβλικά έτη; (β) Αργότερα, ποιο θρησκευτικό έτος διέταξε ο Ιεχωβά να θεσπιστεί;

¹⁹ Βιβλικά Έτη. Σύμφωνα με τον αρχαίο Βιβλικό τρόπο υπολογισμού, το έτος το μετρούσαν από φθινόπωρο σε φθινόπωρο. Ο υπολογισμός αυτός εναρμονιζόταν πολύ με τη γεωργική ζωή· το έτος άρχιζε με το όργωμα και τη σπορά, γύρω στο πρώτο μέρος του δικού μας Οκτωβρίου, και τέλειωνε με τη συγκομιδή. Ο Νώε υπολόγιζε το έτος με αρχή το φθινόπωρο. Έγραψε ότι ο Κατακλυσμός άρχισε «τον δεύτερον μήνα», ο οποίος αντιστοιχούσε στο δεύτερο μισό του Οκτωβρίου και στο πρώτο μισό του Νοεμβρίου. (Γέν. 7:11, υποσημείωση στη ΜΝΚ) Μέχρι σήμερα, πολλοί λαοί της γης αρχίζουν το νέο έτος τους το φθινόπωρο. Τον καιρό της Εξόδου από την Αίγυπτο, το 1513 Π.Κ.Χ., ο Ιεχωβά διέταξε να είναι ο Αβίβ (Νισάν) «αρχή μηνών» για τους Ιουδαίους, κι έτσι από τότε αυτοί είχαν ένα θρησκευτικό έτος, που το μετρούσαν από άνοιξη σε άνοιξη. (Έξοδ. 12:2) Ωστόσο, οι Ιουδαίοι σήμερα έχουν ένα πολιτικό έτος, που αρχίζει το φθινόπωρο και έχει για πρώτο μήνα τον Τισρί.

20. Πώς προσαρμοζόταν το σεληνιακό έτος έτσι ώστε να συμβαδίζει με το ηλιακό έτος, και τι είναι τα σεληνοηλιακά έτη;

²⁰ Σεληνοηλιακό Έτος. Ως τον καιρό του Χριστού τα περισσότερα έθνη υπολόγιζαν το χρόνο με σεληνιακά έτη και χρησιμοποιούσαν διάφορους τρόπους για να προσαρμόζουν το έτος έτσι ώστε να συμπίπτει λίγο-πολύ με το ηλιακό έτος. Το συνηθισμένο σεληνιακό έτος των 12 σεληνιακών μηνών έχει 354 μέρες, και οι μήνες του διαρκούν 29 ή 30 μέρες, ανάλογα με την εμφάνιση κάθε νέας σελήνης. Επομένως, το σεληνιακό έτος είναι κατά 11 1/4 μέρες περίπου μικρότερο από το «αληθές ηλιακό έτος» των 365 1/4 ημερών. Οι Εβραίοι ακολουθούσαν το σεληνιακό έτος. Στην Αγία Γραφή δεν εξηγείται πώς ακριβώς προσάρμοζαν το έτος αυτό έτσι ώστε να συμπίπτει με το ηλιακό έτος και τις εποχές, αλλά πρέπει να πρόσθεταν επιπρόσθετους ή εμβόλιμους μήνες όταν χρειαζόταν. Η μέθοδος αυτή των εμβόλιμων μηνών συστηματοποιήθηκε αργότερα, τον 5ο αιώνα Π.Κ.Χ., και αποτελεί αυτό που τώρα ονομάζεται Μετώνιος κύκλος. Αυτός προέβλεπε να προστίθεται ο εμβόλιμος μήνας 7 φορές κάθε 19 έτη, και στο ιουδαϊκό ημερολόγιο τον πρόσθεταν μετά το 12ο μήνα Αδάρ και τον ονόμαζαν Βεαδάρ, δηλαδή «δεύτερο Αδάρ». Όταν το σεληνιακό ημερολόγιο προσαρμόζεται μ’ αυτόν τον τρόπο σύμφωνα με τον ήλιο, τα έτη, τα οποία έχουν 12 ή 13 μήνες, λέγονται σεληνοηλιακά έτη.

21. (α) Τι είναι το Ιουλιανό ημερολόγιο; (β) Γιατί είναι ακριβέστερο το Γρηγοριανό ημερολόγιο;

²¹ Ιουλιανό και Γρηγοριανό Ημερολόγιο. Ημερολόγιο είναι ένα σύστημα που καθορίζει την αρχή, τη διάρκεια και τις διαιρέσεις του έτους και ταξινομεί τις διαιρέσεις αυτές. Το Ιουλιανό ημερολόγιο καθιερώθηκε από τον Ιούλιο Καίσαρα το 46 Π.Κ.Χ., για να ακολουθεί ο ρωμαϊκός λαός το ηλιακό έτος αντί του σεληνιακού. Το Ιουλιανό ημερολόγιο έχει 365 μέρες κάθε έτος, με την εξαίρεση ότι σε κάθε 4ο έτος (δίσεκτο έτος) προστίθεται μια μέρα, κι έτσι αυτό έχει 366 μέρες. Όμως, με την πάροδο του χρόνου διαπιστώθηκε ότι το έτος του Ιουλιανού ημερολογίου είναι, στην πραγματικότητα, κατά 11 και κάτι λεπτά μεγαλύτερο από το «αληθές ηλιακό έτος». Το 16ο αιώνα η απόκλιση είχε φτάσει να είναι 10 ολόκληρες μέρες. Γι’ αυτό, το 1582, ο Πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄ εισήγαγε μια μικρή διόρθωση, καθιερώνοντας έτσι αυτό που είναι γνωστό σήμερα ως Γρηγοριανό ημερολόγιο. Με μια παπική βούλα δόθηκε διαταγή να παραλειφθούν 10 μέρες από το έτος 1582, κι έτσι η επομένη της 4ης Οκτωβρίου ήταν η 15η Οκτωβρίου. Σύμφωνα με το Γρηγοριανό ημερολόγιο, αν το τελευταίο έτος κάθε αιώνα δεν είναι διαιρετό με το 400, δεν θεωρείται δίσεκτο. Για παράδειγμα, αντίθετα με το έτος 2000, το έτος 1900 δεν ήταν δίσεκτο, γιατί ο αριθμός 1.900 δεν είναι διαιρετός με το 400. Το Γρηγοριανό ημερολόγιο είναι αυτό που χρησιμοποιείται τώρα ευρέως στα περισσότερα μέρη του κόσμου.

22, 23. Πόσο διαρκεί το προφητικό έτος;

²² Προφητικό «Έτος». Στις Βιβλικές προφητείες, η λέξη «έτος» χρησιμοποιείται συχνά με μια ειδική έννοια, ως το χρονικό διάστημα το οποίο αντιστοιχεί με 12 μήνες, που ο καθένας διαρκεί 30 μέρες—άρα το «έτος» έχει συνολικά 360 μέρες. Σημειώστε τι λέει μια αυθεντία σχολιάζοντας τα εδάφια Ιεζεκιήλ 4:5, 6: «Πρέπει να υποθέσουμε ότι ο Ιεζεκιήλ γνώριζε το έτος των 360 ημερών. Αυτό δεν είναι ούτε «αληθές ηλιακό έτος» ούτε σεληνιακό έτος. Είναι ένα ‘μέσο’ έτος, κάθε μήνας του οποίου έχει 30 μέρες».c

²³ Το προφητικό έτος καλείται, επίσης, «καιρός», και η μελέτη των εδαφίων Αποκάλυψις 11:2, 3 και 12:6, 14 αποκαλύπτει πώς ένας «καιρός» υπολογίζεται ως 360 μέρες. Στις προφητείες, μερικές φορές μια «μέρα» αντιπροσωπεύει συμβολικά ένα έτος.—Ιεζ. 4:5, 6.

24. Πώς άρχιζαν την αρίθμησή τους πολλοί αρχαίοι λαοί;

²⁴ Δεν Υπάρχει Έτος Μηδέν. Διάφοροι αρχαίοι λαοί, μεταξύ των οποίων και οι πολυμαθείς Έλληνες, οι Ρωμαίοι και οι Ιουδαίοι, δεν είχαν την έννοια του μηδέν. Αυτοί άρχιζαν να μετρούν τα πάντα από το 1. Όταν μελετούσατε τους ρωμαϊκούς αριθμούς στο σχολείο (I, II, III, IV, V, X, κτλ.), μήπως μάθατε πώς γραφόταν ο αριθμός μηδέν; Όχι, επειδή οι Ρωμαίοι δεν είχαν τέτοιον αριθμό. Αφού οι Ρωμαίοι δεν χρησιμοποιούσαν τον αριθμό μηδέν, η Κοινή Χρονολογία άρχισε, όχι με το έτος μηδέν, αλλά με το 1 Κ.Χ. Επίσης, αυτό οδήγησε στη διαμόρφωση των τακτικών αριθμητικών, όπως πρώτος (1ος), δεύτερος (2ος), τρίτος (3ος), δέκατος (10ος) και εκατοστός (100ός). Στα σύγχρονα μαθηματικά, ο άνθρωπος θεωρεί ότι τα πάντα αρχίζουν από το τίποτα, από το μηδέν. Το μηδέν επινοήθηκε μάλλον από τους Ινδούς.

25. Πώς διαφέρουν τα τακτικά από τα απόλυτα αριθμητικά;

²⁵ Γι’ αυτό, όποτε χρησιμοποιούμε τακτικά αριθμητικά πρέπει πάντοτε να αφαιρούμε το 1 για να έχουμε τον ακέραιο αριθμό. Για παράδειγμα, όταν μιλούμε για κάποια χρονολογία του 20ού αιώνα Κ.Χ., μήπως αυτό σημαίνει ότι έχουν περάσει 20 ακέραιοι αιώνες; Όχι· σημαίνει 19 ακέραιοι αιώνες συν ορισμένα έτη. Για να εκφράσουν ακέραιους αριθμούς, η Αγία Γραφή και τα σύγχρονα μαθηματικά χρησιμοποιούν απόλυτα αριθμητικά, όπως 1, 2, 3, 10 και 100. Αυτά ονομάζονται, επίσης, «πλήρεις αριθμοί».

26. Πώς θα υπολογίζατε (α) τα έτη από την 1η Οκτωβρίου 607 Π.Κ.Χ. ως την 1η Οκτωβρίου 1914 Κ.Χ.; (β) 2.520 έτη από την 1η Οκτωβρίου 607 Π.Κ.Χ.;

²⁶ Τώρα, αφού η Κοινή Χρονολογία δεν άρχισε με το έτος μηδέν αλλά άρχισε με το 1 Κ.Χ., και το ημερολόγιο για τα έτη πριν από την Κοινή Χρονολογία δεν άρχισε να μετράει από κάποιο έτος μηδέν αλλά άρχισε με το 1 Π.Κ.Χ., άρα ο αριθμός που προσδιορίζει το έτος οποιασδήποτε ημερομηνίας είναι, στην πραγματικότητα, τακτικό αριθμητικό. Δηλαδή, το 1990 Κ.Χ. αντιπροσωπεύει, στην ουσία, 1.989 ακέραια έτη από την αρχή της Κοινής Χρονολογίας, και η ημερομηνία 1η Ιουλίου 1990 αντιπροσωπεύει 1.989 έτη συν 1/2 έτος από την αρχή της Κοινής Χρονολογίας. Η ίδια αρχή ισχύει και για ημερομηνίες Π.Κ.Χ. Συνεπώς, για να υπολογίσετε πόσα έτη πέρασαν από την 1η Οκτωβρίου 607 Π.Κ.Χ. ως την 1η Οκτωβρίου 1914 Κ.Χ., προσθέστε 606 έτη (συν τους τελευταίους 3 μήνες του προηγούμενου έτους) στο 1.913 (συν τους πρώτους 9 μήνες του επόμενου έτους), και το σύνολο θα είναι 2.519 (συν 12 μήνες), δηλαδή 2.520 έτη. Ή αν θέλετε να υπολογίσετε ποια θα ήταν η ημερομηνία 2.520 έτη μετά την 1η Οκτωβρίου 607 Π.Κ.Χ., θυμηθείτε ότι το 607 είναι τακτικό αριθμητικό—στην πραγματικότητα, αντιπροσωπεύει 606 ακέραια έτη—και αφού υπολογίζουμε, όχι από την 31η Δεκεμβρίου 607 Π.Κ.Χ., αλλά από την 1η Οκτωβρίου 607 Π.Κ.Χ., πρέπει να προσθέσουμε στο 606 τους 3 τελευταίους μήνες του 607 Π.Κ.Χ. Τώρα αφαιρέστε 606 1/4 από τα 2.520 έτη. Το υπόλοιπο είναι 1.913 3/4. Αυτό σημαίνει ότι τα 2.520 έτη από την 1η Οκτωβρίου 607 Π.Κ.Χ. μας πηγαίνουν 1.913 3/4 έτη μέσα στην Κοινή Χρονολογία—1.913 ακέραια έτη μάς πηγαίνουν στην αρχή του 1914 Κ.Χ., και τα επιπλέον 3/4 του έτους μάς πηγαίνουν στην 1η Οκτωβρίου 1914 Κ.Χ.d

27. Τι λέμε βασικές χρονολογίες, και γιατί έχουν μεγάλη αξία;

²⁷ Βασικές Χρονολογίες. Η αξιόπιστη Βιβλική χρονολόγηση στηρίζεται σε ορισμένες βασικές χρονολογίες. Βασική χρονολογία λέμε τη χρονολογία της ιστορίας για την αποδοχή της οποίας υπάρχουν βάσιμοι λόγοι και η οποία αντιστοιχεί με κάποιο συγκεκριμένο γεγονός που αναγράφεται στην Αγία Γραφή. Μπορεί, λοιπόν, να χρησιμοποιηθεί ως σταθερό σημείο, βάσει του οποίου μπορεί να τοποθετηθεί επακριβώς στο ημερολόγιο μια σειρά Βιβλικών γεγονότων. Όταν καθοριστεί ένα τέτοιο βασικό σημείο, οι υπολογισμοί προς τα εμπρός ή προς τα πίσω απ’ αυτή τη χρονολογία γίνονται με βάση τα ακριβή υπομνήματα της ίδιας της Αγίας Γραφής, λόγου χάρη το αναφερόμενο μήκος της ζωής ορισμένων ανθρώπων ή τη διάρκεια της βασιλείας διάφορων βασιλιάδων. Έτσι, αρχίζοντας από ένα σταθερό σημείο, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την αξιόπιστη εσωτερική χρονολόγηση της ίδιας της Αγίας Γραφής για να βρούμε τις ημερομηνίες πολλών Βιβλικών γεγονότων.

28. Ποια βασική χρονολογία υπάρχει για τις Εβραϊκές Γραφές;

²⁸ Βασική Χρονολογία για τις Εβραϊκές Γραφές. Ένα σημαντικό γεγονός που αναφέρεται τόσο στην Αγία Γραφή όσο και στην κοσμική ιστορία είναι η κατάληψη της Βαβυλώνας από τους Μήδους και τους Πέρσες υπό τις διαταγές του Κύρου. Η Αγία Γραφή αναφέρει το γεγονός αυτό στο εδάφιο Δανιήλ 5:30. Διάφορες ιστορικές πηγές (περιλαμβανομένου του Διόδωρου, του Αφρικανού, του Ευσέβιου, του Πτολεμαίου και των βαβυλωνιακών πινακίδων) υποστηρίζουν ότι ο Κύρος κατέλαβε τη Βαβυλώνα το 539 Π.Κ.Χ. Το Χρονικό του Ναβονίδη δίνει το μήνα και τη μέρα της πτώσης της πόλης (το έτος λείπει). Οι κοσμικοί ειδικοί της χρονολόγησης έχουν ορίσει, λοιπόν, ότι η ημερομηνία της πτώσης της Βαβυλώνας είναι η 11η Οκτωβρίου 539 Π.Κ.Χ., κατά το Ιουλιανό ημερολόγιο, ή η 5η Οκτωβρίου κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.e

29. Πότε εκδόθηκε το διάταγμα του Κύρου, δίνοντας έτσι την ευκαιρία να γίνει ποιο πράγμα;

²⁹ Μετά την πτώση της Βαβυλώνας και στη διάρκεια του πρώτου έτους κατά το οποίο κυβέρνησε την κατακτημένη Βαβυλώνα, ο Κύρος εξέδωσε το περίφημο διάταγμά του που επέτρεπε στους Ιουδαίους να επιστρέψουν στην Ιερουσαλήμ. Σύμφωνα με το Βιβλικό υπόμνημα, το διάταγμα αυτό εκδόθηκε, κατά πάσα πιθανότητα, στα τέλη του 538 Π.Κ.Χ. ή προς την άνοιξη του 537 Π.Κ.Χ. Έτσι οι Ιουδαίοι είχαν αρκετό χρόνο μπροστά τους για να επανεγκατασταθούν στη γη τους και να πάνε στην Ιερουσαλήμ για να αποκαταστήσουν τη λατρεία του Ιεχωβά ‘τον έβδομο μήνα’, τον Τισρί, δηλαδή γύρω στην 1η Οκτωβρίου 537 Π.Κ.Χ.—Έσδρ. 1:1-4· 3:1-6.f

30. Πώς μια βασική χρονολογία, μαζί με εκπληρωμένες προφητείες, καθορίζει πότε βαφτίστηκε και πότε γεννήθηκε ο Ιησούς;

³⁰ Βασική Χρονολογία για τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές. Μια βασική χρονολογία για τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές καθορίζεται από την ημερομηνία κατά την οποία ο Τιβέριος Καίσαρας διαδέχθηκε τον Αυτοκράτορα Αύγουστο. Ο Αύγουστος πέθανε τη 17η Αυγούστου 14 Κ.Χ. (Γρηγοριανό ημερολόγιο)· ο Τιβέριος ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας από τη ρωμαϊκή Σύγκλητο τη 15η Σεπτεμβρίου 14 Κ.Χ. Στα εδάφια Λουκάς 3:1, 3 αναφέρεται ότι ο Ιωάννης ο Βαφτιστής άρχισε τη διακονία του στο 15ο έτος της βασιλείας του Τιβέριου. Αν τα έτη υπολογίστηκαν από το θάνατο του Αύγουστου, το 15ο έτος άρχισε από τον Αύγουστο του 28 Κ.Χ. και έληξε τον Αύγουστο του 29 Κ.Χ. Αν τα έτη υπολογίστηκαν από τότε που ο Τιβέριος ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας από τη Σύγκλητο, το έτος αυτό άρχισε από το Σεπτέμβριο του 28 Κ.Χ. και έληξε το Σεπτέμβριο του 29 Κ.Χ. Λίγο αργότερα, ο Ιησούς, ο οποίος ήταν γύρω στους 6 μήνες μικρότερος από τον Ιωάννη τον Βαφτιστή, πήγε να βαφτιστεί· τότε ήταν «ως τριάκοντα ετών». (Λουκ. 3:2, 21-23· 1:34-38) Αυτό συμφωνεί με την προφητεία που αναγράφεται στο εδάφιο Δανιήλ 9:25 και λέει ότι θα μεσολαβούσαν 69 «εβδομάδες» (προφητικές εβδομάδες των 7 ετών η καθεμιά, οπότε συνολικά 483 έτη) «από της εξελεύσεως της προσταγής τού να ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ» και το τείχος της ως την εμφάνιση του Μεσσία. (Δαν. 9:24, υποσημείωση στη ΜΝΚ) Αυτή την ‘προσταγή’ την έδωσε ο Αρταξέρξης (Μακρόχειρας) το 455 Π.Κ.Χ., και την εκτέλεσε στην Ιερουσαλήμ ο Νεεμίας κατά το τελευταίο τμήμα του έτους εκείνου. Και 483 έτη αργότερα, στο τελευταίο τμήμα του 29 Κ.Χ., όταν βαφτίστηκε από τον Ιωάννη, ο Ιησούς επίσης χρίστηκε με το άγιο πνεύμα από τον Θεό, κι έτσι έγινε ο Μεσσίας, ή αλλιώς ο Χρισμένος. Το ότι ο Ιησούς βαφτίστηκε και άρχισε τη διακονία του κατά το τελευταίο τμήμα εκείνου του έτους συμφωνεί, επίσης, με την προφητεία που έλεγε ότι επρόκειτο να εκκοπεί «εν τω ημίσει της εβδομάδος» των ετών (δηλαδή ύστερα από 3 1/2 έτη). (Δαν. 9:27) Εφόσον όταν πέθανε ο Ιησούς ήταν άνοιξη, η διακονία του των 3 1/2 ετών θα πρέπει να είχε αρχίσει προς το φθινόπωρο του 29 Κ.Χ.g Παρεμπιπτόντως, οι 2 παραπάνω αποδεικτικές διαδικασίες καταδεικνύουν και ότι ο Ιησούς γεννήθηκε το φθινόπωρο του 2 Π.Κ.Χ., εφόσον το εδάφιο Λουκάς 3:23 δείχνει ότι ο Ιησούς ήταν περίπου 30 ετών όταν άρχισε το έργο του.h

31. (α) Γιατί φαίνεται να ποικίλλει ο ρυθμός με τον οποίον περνάει ο χρόνος; (β) Επομένως, ποιο πλεονέκτημα έχουν οι νέοι;

³¹ Πώς Κινείται Γρηγορότερα ο Χρόνος. Ένα παλιό ρητό λέει: «Όσο κοιτάς την κατσαρόλα, δεν βράζει». Είναι αλήθεια ότι, όταν παρακολουθούμε το χρόνο, όταν σκεφτόμαστε συνέχεια το χρόνο, όταν περιμένουμε να γίνει κάτι, τότε μας φαίνεται πως περνάει υπερβολικά αργά. Αντίθετα, αν είμαστε απασχολημένοι, αν ενδιαφερόμαστε για εκείνο που κάνουμε και είμαστε απορροφημένοι απ’ αυτό, τότε πραγματικά μας φαίνεται πως ο χρόνος «τρέχει». Επιπλέον, για τους μεγαλύτερους σε ηλικία, ο χρόνος φαίνεται να περνάει πολύ γρηγορότερα απ’ όσο για τα μικρά παιδιά. Γιατί συμβαίνει αυτό; Ένα έτος που προστίθεται στη ζωή κάποιου παιδιού ενός έτους σημαίνει 100 τοις εκατό περισσότερες εμπειρίες. Ένα έτος που προστίθεται στη ζωή ενός 50χρονου σημαίνει μόνο 2 τοις εκατό περισσότερες εμπειρίες. Στο παιδί, ένα έτος φαίνεται πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο μεγαλύτερος, αν είναι δραστήριος και υγιής, βλέπει τα έτη να τρέχουν όλο και πιο γρήγορα. Αποκτά βαθύτερη κατανόηση των λόγων του Σολομώντα: «Δεν είναι ουδέν νέον υπό τον ήλιον». Απεναντίας, οι νέοι βρίσκονται ακόμη στα έτη της διάπλασής τους, τα οποία, φαινομενικά, περνούν με πιο αργό ρυθμό. Αντί ‘να κυνηγούν τον άνεμο’ μαζί μ’ έναν υλιστικό κόσμο, οι νέοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν επωφελώς τα έτη αυτά για να συσσωρεύσουν μεγάλη πείρα σχετικά με τη θεοσέβεια. Τα παρακάτω λόγια του Σολομώντα είναι πολύ κατάλληλα: «Ενθυμού τον Πλάστην σου εν ταις ημέραις της νεότητός σου· πριν έλθωσιν αι κακαί ημέραι, και φθάσωσι τα έτη εις τα οποία θέλεις ειπεί, Δεν έχω ευχαρίστησιν εις αυτά».—Εκκλ. 1:9· 1:14, ΜΝΚ· 12:1.

32. Πώς θα γίνει δυνατό να κατανοήσουν πληρέστερα οι άνθρωποι την άποψη που έχει ο Ιεχωβά για το χρόνο;

³² Ο Χρόνος—Όταν οι Άνθρωποι θα Ζουν Αιώνια. Εντούτοις, θα έρθουν μέρες γεμάτες χαρά, μέρες που δεν θα είναι καθόλου κακές. Όσοι αγαπούν τη δικαιοσύνη, των οποίων ‘οι καιροί είναι στα χέρια του Ιεχωβά’, μπορούν να αποβλέπουν να ζήσουν αιώνια στην επικράτεια της Βασιλείας του Θεού. (Ψαλμ. 31:14-16· Ματθ. 25:34, 46) Στη Βασιλεία αυτή, δεν θα υπάρχει πια ο θάνατος. (Αποκ. 21:4) Η νωθρότητα, οι ασθένειες, η ανία και η ματαιότητα θα έχουν εξαλειφθεί. Θα υπάρχει αξιόλογη και ενδιαφέρουσα εργασία η οποία θα απαιτεί τη χρήση των τέλειων ικανοτήτων του ανθρώπου και θα δίνει βαθιά ικανοποίηση όταν επιτελείται. Τα έτη θα φαίνονται ότι τρέχουν όλο και πιο γρήγορα, και το μυαλό—μυαλό που θα κατανοεί και θα συγκρατεί πληροφορίες—θα πλουτίζεται συνέχεια με αναμνήσεις χαρμόσυνων γεγονότων. Καθώς θα περνούν οι χιλιετίες, αναμφίβολα οι άνθρωποι εδώ πάνω στη γη θα κατανοούν όλο και πληρέστερα την άποψη που έχει ο Ιεχωβά για το χρόνο: ‘Διότι χίλια έτη ενώπιον του Ιεχωβά είναι ως ημέρα η χθες, ήτις παρήλθε’.—Ψαλμ. 90:4.

33. Σχετικά με το χρόνο, ποια ευλογία έχει ‘διορίσει’ ο Ιεχωβά;

³³ Βλέποντας το ρεύμα του χρόνου από τη σημερινή ανθρώπινη σκοπιά και λαβαίνοντας υπόψη μας την υπόσχεση του Θεού για ένα νέο κόσμο δικαιοσύνης, με πόση χαρά προσδοκούμε τις ευλογίες της εποχής εκείνης: ‘Διότι εκεί διώρισεν ο Ιεχωβά την ευλογίαν, ζωήν έως του αιώνος’!—Ψαλμ. 133:3.

[Υποσημειώσεις]

[Πίνακας στη σελίδα 281]

ΤΟ ΕΤΟΣ ΤΩΝ ΙΣΡΑΗΛΙΤΩΝ

Όνομα Μήνα Νισάν (Αβίβ)

Αντιστοιχεί με Μάρτιο - Απρίλιο

Θρησκευτικό Έτος 1ος μήνας

Πολιτικό Έτος 7ος μήνας

Εδάφια Έξοδ. 13:4· Νεεμ. 2:1

Γιορτές 14 Νισάν Πάσχα

15-21 Νισάν Γιορτή των Αζύμων

16 Νισάν Προσφορά απαρχών

Όνομα Μήνα Ιγυάρ (Ζιφ)

Αντιστοιχεί με Απρίλιο - Μάιο

Θρησκευτικό Έτος 2ος μήνας

Πολιτικό Έτος 8ος μήνας

Εδάφια 1 Βασ. 6:1

Όνομα Μήνα Σιβάν

Αντιστοιχεί με Μάιο - Ιούνιο

Θρησκευτικό Έτος 3ος μήνας

Πολιτικό Έτος 9ος μήνας

Εδάφια Εσθήρ 8:9

Όνομα Μήνα Θαμμούζ

Αντιστοιχεί με Ιούνιο - Ιούλιο

Θρησκευτικό Έτος 4ος μήνας

Πολιτικό Έτος 10ος μήνας

Εδάφια Ιερ. 52:6

Όνομα Μήνα Αβ

Αντιστοιχεί με Ιούλιο - Αύγουστο

Θρησκευτικό Έτος 5ος μήνας

Πολιτικό Έτος 11ος μήνας

Εδάφια Έσδρ. 7:8

Όνομα Μήνα Ελούλ

Αντιστοιχεί με Αύγουστο - Σεπτέμβριο

Θρησκευτικό Έτος 6ος μήνας

Πολιτικό Έτος 12ος μήνας

Εδάφια Νεεμ. 6:15

Όνομα Μήνα Τισρί (Εθανείμ)

Αντιστοιχεί με Σεπτέμβριο - Οκτώβριο

Θρησκευτικό Έτος 7ος μήνας

Πολιτικό Έτος 1ος μήνας

Εδάφια 1 Βασ. 8:2

10 Τισρί Ημέρα του Εξιλασμού

15-21 Τισρί Γιορτή των Σκηνών

22 Τισρί Άγια συγκάλεση

Όνομα Μήνα Εσβάν (Βουλ)

Αντιστοιχεί με Οκτώβριο - Νοέμβριο

Θρησκευτικό Έτος 8ος μήνας

Πολιτικό Έτος 2ος μήνας

Εδάφια 1 Βασ. 6:38

Όνομα Μήνα Χισλεύ

Αντιστοιχεί με Νοέμβριο - Δεκέμβριο

Θρησκευτικό Έτος 9ος μήνας

Πολιτικό Έτος 3ος μήνας

Εδάφια Νεεμ. 1:1

Όνομα Μήνα Τεβέθ

Αντιστοιχεί με Δεκέμβριο - Ιανουάριο

Θρησκευτικό Έτος 10ος μήνας

Πολιτικό Έτος 4ος μήνας

Εδάφια Εσθήρ 2:16

Όνομα Μήνα Σαβάτ

Αντιστοιχεί με Ιανουάριο - Φεβρουάριο

Θρησκευτικό Έτος 11ος μήνας

Πολιτικό Έτος 5ος μήνας

Εδάφια Ζαχ. 1:7

Όνομα Μήνα Αδάρ

Αντιστοιχεί με Φεβρουάριο - Μάρτιο

Θρησκευτικό Έτος 12ος μήνας

Πολιτικό Έτος 6ος μήνας

Εδάφια Εσθήρ 3:7

Όνομα Μήνα Βεαδάρ

Αντιστοιχεί με (Εμβόλιμος μήνας)

Θρησκευτικό Έτος 13ος μήνας