Κεφάλαιο 57

Συμπόνια για Όσους Υποφέρουν

Ο ΙΗΣΟΥΣ, αφού καταγγέλλει τους Φαρισαίους για τις παραδόσεις τους, που εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα, φεύγει μαζί με τους μαθητές του. Λίγο πιο πριν, όπως μπορεί να θυμάστε, τους είχε πάρει να πάνε να ξεκουραστούν λιγάκι, αλλά δεν τα κατάφεραν γιατί τους βρήκε ο κόσμος. Τώρα, ο Ιησούς κατευθύνεται μαζί με τους μαθητές του προς τα μέρη της Τύρου και της Σιδώνας, πολλά χιλιόμετρα προς το βορρά. Απ’ ό,τι φαίνεται, αυτή είναι η μοναδική φορά που ο Ιησούς ταξιδεύει με τους μαθητές του πέρα από τα σύνορα του Ισραήλ.

Βρίσκουν λοιπόν κατάλυμα, και ο Ιησούς λέει πως δεν θέλει να μαθευτεί ότι βρίσκονται εκεί. Ωστόσο, ακόμη και σ’ αυτή την περιοχή που δεν ανήκει στον Ισραήλ, δεν καταφέρνει να περάσει απαρατήρητος. Μια Ελληνίδα, γεννημένη στη Φοινίκη της Συρίας, τον βρίσκει και αρχίζει να τον ικετεύει: ‘Ελέησέ με, Κύριε, Γιε του Δαβίδ. Η κόρη μου είναι φοβερά δαιμονισμένη’. Όμως, ο Ιησούς δεν της αποκρίνεται ούτε λέξη.

Τελικά, οι μαθητές του τού λένε: ‘Διώξε την, γιατί μας ακολουθεί και φωνάζει’. Ο Ιησούς εξηγεί γιατί την αγνοεί, λέγοντας: ‘Έχω αποσταλεί μόνο για τα χαμένα πρόβατα του οίκου Ισραήλ’.

Παρ’ όλα αυτά, η γυναίκα δεν εγκαταλείπει τις προσπάθειες. Πλησιάζει τον Ιησού και γονατίζει μπροστά του. Τον θερμοπαρακαλάει: ‘Κύριε, βοήθησέ με!’

Πόσο θα πρέπει να συγκινήθηκε η καρδιά του Ιησού απ’ αυτή τη γεμάτη θέρμη επίκληση της γυναίκας! Τονίζει όμως και πάλι ότι η πρώτιστη ευθύνη του είναι να υπηρετήσει το λαό του Θεού, τον Ισραήλ. Ταυτόχρονα, για να δοκιμάσει φαίνεται την πίστη της, της αναφέρει την προκατειλημμένη άποψη που έχουν οι Ιουδαίοι για τους ανθρώπους άλλων εθνικοτήτων, ισχυριζόμενος: ‘Δεν είναι σωστό να παίρνεις το ψωμί από τα παιδιά και να το πετάς στα σκυλάκια’.

Σίγουρα, τα στοργικά αισθήματα που έχει ο Ιησούς γι’ αυτούς που δεν είναι Ιουδαίοι είναι ζωγραφισμένα στο πρόσωπό του και διακρίνονται στο συμπονετικό τόνο της φωνής του. Και επιπλέον για να απαλύνει την εντύπωση που προξενεί η σύγκριση των Εθνικών με σκυλιά, χρησιμοποιεί τη λέξη ‘σκυλάκια’, δηλαδή κουταβάκια. Τότε λοιπόν, η γυναίκα, αντί να νιώσει προσβλημένη, πιάνεται από τα λόγια του Ιησού, αναφορικά με τις Ιουδαϊκές προκαταλήψεις, και παρατηρεί ταπεινά: ‘Ναι, Κύριε· αλλά στην πραγματικότητα τα σκυλάκια τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των αφεντικών τους’.

‘Μεγάλη είναι η πίστη σου, γυναίκα’, αποκρίνεται ο Ιησούς. ‘Ας γίνει όπως το θες’. Έτσι και γίνεται! Όταν η γυναίκα γυρίζει στο σπίτι της, βρίσκει την κόρη της ξαπλωμένη στο κρεβάτι και εντελώς θεραπευμένη.

Από την παραθαλάσσια περιοχή της Σιδώνας, ο Ιησούς και οι μαθητές του κατευθύνονται προς την ενδοχώρα, προς τις πηγές του ποταμού Ιορδάνη. Διασχίζουν προφανώς τον Ιορδάνη σε κάποιο αβαθές του σημείο βόρεια από τη Θάλασσα της Γαλιλαίας και μπαίνουν στην περιοχή της Δεκάπολης, στα ανατολικά της θάλασσας. Εκεί ανεβαίνουν σ’ ένα βουνό, αλλά ο κόσμος τούς βρίσκει και φέρνουν στον Ιησού δικούς τους ανθρώπους που είναι κουτσοί, παράλυτοι, τυφλοί και μουγγοί, καθώς και πολλούς άλλους με διαφόρων ειδών αρρώστιες και αναπηρίες. Τους βάζουν μπρος στα πόδια του Ιησού, και αυτός τους θεραπεύει. Οι άνθρωποι μένουν κατάπληκτοι καθώς βλέπουν τους μουγγούς να μιλούν, τους κουτσούς να περπατούν και τους τυφλούς να βλέπουν, και δοξάζουν τον Θεό του Ισραήλ.

Ο Ιησούς φροντίζει ιδιαίτερα για κάποιον που είναι κουφός και μιλάει με μεγάλη δυσκολία. Συνήθως οι κουφοί αισθάνονται πολύ άσχημα όταν βρίσκονται σε πολύ κόσμο. Ο Ιησούς μπορεί να παρατήρησε ότι αυτός ο άνθρωπος δείχνει να έχει νευρικότητα. Γι’ αυτό, με συμπόνια τον παίρνει μακριά από τον κόσμο, κάπου παράμερα. Όταν μένουν οι δυο τους, ο Ιησούς τού δείχνει τι πρόκειται να κάνει για χάρη του. Βάζει τα δάχτυλά του στα αφτιά του ανθρώπου και, αφού φτύνει, αγγίζει τη γλώσσα του. Ύστερα, κοιτάζει ψηλά στον ουρανό, αναστενάζει βαθιά και λέει: ‘Άνοιξε’. Και τότε, ο άνθρωπος ξαναβρίσκει την ακοή του, και είναι σε θέση να μιλάει κανονικά.

Ο κόσμος βλέπει ότι ο Ιησούς θεραπεύει πολλούς και δείχνει εκτίμηση. ‘Όλα τα έκανε καλά’, λένε. ‘Μέχρι και τους κουφούς τούς κάνει να ακούν και τους μουγγούς να μιλούν’. Ματθαίος 15:21-31· Μάρκος 7:24-37.

▪ Γιατί δεν θεραπεύει αμέσως ο Ιησούς το παιδί της Ελληνίδας;

▪ Πού πηγαίνει κατόπιν ο Ιησούς τους μαθητές του;

▪ Πώς ο Ιησούς μεταχειρίζεται με συμπόνια τον κουφό που έχει μεγάλη δυσκολία στην ομιλία;