Κεφάλαιο 26

Παραγωγή Γραφικών Εντύπων για Χρήση στη Διακονία

Ο ΓΡΑΠΤΟΣ λόγος έχει παίξει ζωτικό ρόλο στην αληθινή λατρεία. Ο Ιεχωβά έδωσε τις Δέκα Εντολές στον Ισραήλ, πρώτα προφορικά και κατόπιν σε γραπτή μορφή. (Έξοδ. 20:1-17· 31:18· Γαλ. 3:19) Για να εξασφαλίσει την ακριβή μετάδοση του Λόγου του, ο Θεός πρόσταξε τον Μωυσή να γράψει· το ίδιο και πολλούς προφήτες και αποστόλους έπειτα από αυτόν.—Έξοδ. 34:27· Ιερ. 30:2· Αββακ. 2:2· Αποκ. 1:11.

Τα περισσότερα από εκείνα τα αρχαία συγγράμματα γράφτηκαν σε ρόλους. Αλλά, το δεύτερο αιώνα Κ.Χ. αναπτύχτηκε ο κώδικας, δηλαδή το βιβλίο που αποτελείται από φύλλα. Αυτός ήταν πιο οικονομικός και πιο εύχρηστος. Οι Χριστιανοί, μάλιστα, ήταν από τους πρώτους που τον χρησιμοποίησαν, επειδή είδαν την αξία που είχε στη διάδοση των καλών νέων σχετικά με τη Μεσσιανική Βασιλεία του Θεού. Ο καθηγητής Ε. Τζ. Γκούντσπιντ, στο βιβλίο του Η Χριστιανοσύνη Χρησιμοποιεί την Έντυπη Ύλη (Christianity Goes to Press), δηλώνει τα εξής αναφορικά με το ρόλο που έπαιξαν οι πρώτοι Χριστιανοί στην παραγωγή βιβλίων: «Σε τέτοια θέματα, δεν συμβάδιζαν απλώς με την εποχή τους, αλλά προηγούνταν από αυτήν, και οι εκδότες των μεταγενέστερων αιώνων τούς ακολούθησαν».—1940, σ. 78.

Δεν προξενεί απορία, λοιπόν, το γεγονός ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα, ως διαγγελείς της Βασιλείας του Θεού, είναι, από κάποιες απόψεις, μεταξύ των πρωτοπόρων στον τομέα της τυπογραφίας.

Παροχή Εντύπων για τους Πρώτους Σπουδαστές της Γραφής

Ένα από τα πρώτα άρθρα που έγραψε ο Κ. Τ. Ρώσσελ δημοσιεύτηκε το 1876 στο περιοδικό Βιβλικός Εξεταστής (Bible Examiner), το οποίο εξέδιδε ο Τζορτζ Στορς από το Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Αφότου ο αδελφός Ρώσσελ άρχισε να συνεργάζεται με τον Ν. Χ. Μπάρμπουρ από το Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης, ο Ρώσσελ διέθεσε τα χρήματα για την έκδοση του βιβλίου Τρεις Κόσμοι (Three Worlds) και του περιοδικού που ήταν γνωστό ως Ο Κήρυξ της Πρωίας (Herald of the Morning). Διετέλεσε συνεκδότης εκείνου του περιοδικού και το 1877 χρησιμοποίησε τις εγκαταστάσεις του Κήρυκος για να τυπώσει το βιβλιάριο Ο Σκοπός και ο Τρόπος της Επανόδου του Κυρίου Ημών (The Object and Manner of Our Lord’s Return). Ο αδελφός Ρώσσελ είχε οξύνοια στα πνευματικά ζητήματα καθώς και στον τομέα των επιχειρήσεων, αλλά ο Μπάρμπουρ ήταν πεπειραμένος στη στοιχειοθεσία εντύπων.

Ωστόσο, όταν ο Μπάρμπουρ αποκήρυξε την αξία που έχει η λυτρωτική θυσία του Ιησού Χριστού για την εξιλέωση των αμαρτιών, ο αδελφός Ρώσσελ διέκοψε τις σχέσεις του με αυτόν. Έτσι, το 1879, όταν ο Ρώσσελ άρχισε να εκδίδει το περιοδικό Η Σκοπιά της Σιών και Κήρυξ της του Χριστού Παρουσίας, ήταν αναγκασμένος να βασιστεί σε επαγγελματίες τυπογράφους.

Το επόμενο έτος ετοιμάστηκε η έκδοση ενός φυλλαδίου το οποίο ήταν το πρώτο από μια εκτεταμένη σειρά φυλλαδίων που είχε σκοπό να στρέψει το ενδιαφέρον των ανθρώπων στις Βιβλικές αλήθειες. Αυτό το έργο γρήγορα προσέλαβε τεράστιες διαστάσεις. Για τη διαχείριση αυτού του έργου, στις 16 Φεβρουαρίου 1881, σχηματίστηκε η Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Σιών, με πρόεδρο τον Γ. Χ. Κόνλεϊ και γραμματέα, καθώς και ταμία, τον Κ. Τ. Ρώσσελ. Διευθετήθηκε να γίνεται η εκτύπωση από εμπορικούς οίκους σε διάφορες πόλεις των πολιτειών της Πενσυλβανίας, της Νέας Υόρκης και του Οχάιο, καθώς και στη Βρετανία. Το 1884, η Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Σιώνa έγινε νομικά αναγνωρισμένο σωματείο, με πρόεδρο τον Κ. Τ. Ρώσσελ, και το καταστατικό της έδειχνε ότι δεν ήταν απλώς μια εταιρία που θα κατηύθυνε κάποια εκδοτική δραστηριότητα. Ο πραγματικός της σκοπός ήταν θρησκευτικός· ήταν, σύμφωνα με το καταστατικό της, «η διάδοση των Βιβλικών Αληθειών σε διάφορες γλώσσες».

Με τι ζήλο επιδόθηκαν στην πραγματοποίηση του σκοπού τους! Το 1881, μέσα σε περίοδο τεσσάρων μηνών, εξέδωσαν 1.200.000 φυλλάδια που είχαν συνολικά γύρω στις 200.000.000 σελίδες. (Στην πραγματικότητα, πολλά από αυτά τα «φυλλάδια» ήταν μικρά βιβλία). Από τότε και έπειτα, η ετήσια παραγωγή Βιβλικών φυλλαδίων για δωρεάν διανομή έφτανε τα δεκάδες εκατομμύρια. Αυτά τα φυλλάδια τα τύπωσαν σε 30 περίπου γλώσσες και τα διένειμαν όχι μόνο στην Αμερική αλλά και στην Ευρώπη, στη Νότια Αφρική, στην Αυστραλία και σε άλλες χώρες.

Το 1886 άνοιξε άλλος ένας τομέας του έργου, όταν ο αδελφός Ρώσσελ ολοκλήρωσε τη συγγραφή του εντύπου Το Σχέδιον των Αιώνων, που αποτελούσε τον πρώτο από μια σειρά έξι τόμων τους οποίους συνέγραψε ο ίδιος προσωπικά. Για την έκδοση των τεσσάρων πρώτων τόμων εκείνης της σειράς (1886-1897), καθώς και φυλλαδίων και του περιοδικού Σκοπιά από το 1887 μέχρι το 1898, χρησιμοποίησε την Εκδοτική Εταιρία του Πύργου.b Αργότερα, η στοιχειοθεσία γινόταν από τους αδελφούς στο Βιβλικό Οίκο του Πίτσμπουργκ. Για να κρατήσουν τα έξοδα σε χαμηλά επίπεδα, αγόραζαν οι ίδιοι και το τυπογραφικό χαρτί επίσης. Όσο για την εκτύπωση και τη βιβλιοδεσία, ο αδελφός Ρώσσελ συνήθως έδινε παραγγελίες σε περισσότερους από έναν τυπογραφικούς οίκους. Έκανε προσεκτικό προγραμματισμό, δίνοντας μεγάλα χρονικά περιθώρια για την εκτέλεση των παραγγελιών του προκειμένου να πετύχει καλές τιμές. Από τον καιρό της έκδοσης του πρώτου βιβλίου που είχε συγγράψει ο Κ. Τ. Ρώσσελ μέχρι το 1916, είχαν τυπωθεί και διανεμηθεί συνολικά 9.384.000 από εκείνους τους έξι τόμους.

Η έκδοση Γραφικών εντύπων δεν σταμάτησε όταν πέθανε ο αδελφός Ρώσσελ. Τον επόμενο χρόνο τυπώθηκε ο έβδομος τόμος των Γραφικών Μελετών. Δόθηκε στην οικογένεια Μπέθελ στις 17 Ιουλίου 1917. Υπήρχε τόσο μεγάλη ζήτηση για αυτόν τον τόμο ώστε μέχρι το τέλος εκείνου του έτους η Εταιρία είχε δώσει παραγγελίες σε επαγγελματίες τυπογράφους και βιβλιοδέτες για 850.000 αντίτυπα στην αγγλική. Στην Ευρώπη παράγονταν εκδόσεις του τόμου σε άλλες γλώσσες. Επιπλέον, εκείνη τη χρονιά τυπώθηκαν περίπου 38 εκατομμύρια φυλλάδια.

Κατόπιν όμως, στη διάρκεια μιας περιόδου σφοδρού διωγμού το 1918, ενώ οι υπεύθυνοι της Εταιρίας ήταν άδικα φυλακισμένοι, τα κεντρικά τους γραφεία (που βρίσκονταν στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης) έμειναν χωρίς εξοπλισμό. Οι τυπογραφικές πλάκες καταστράφηκαν. Το προσωπικό, το οποίο είχε μειωθεί πάρα πολύ, μετέφερε τα γραφεία ξανά στο Πίτσμπουργκ, στον τρίτο όροφο ενός κτιρίου στην οδό Φέντεραλ 119. Μήπως αυτό επρόκειτο να τους κάνει να σταματήσουν να παράγουν Γραφικά έντυπα;

Μήπως θα Έπρεπε να Τυπώνουν οι Ίδιοι;

Μετά την αποφυλάκιση του προέδρου της Εταιρίας Ι. Φ. Ρόδερφορντ και των συνεργατών του, οι Σπουδαστές της Γραφής διεξήγαγαν μια συνέλευση στο Σίνταρ Πόιντ του Οχάιο το 1919. Εξέτασαν τα γεγονότα που είχε επιτρέψει ο Θεός να συμβούν το προηγούμενο έτος και τι έδειχνε ο Λόγος του ότι έπρεπε να κάνουν στο μέλλον. Αναγγέλθηκε η προσεχής έκδοση ενός καινούριου περιοδικού, του Χρυσού Αιώνος, ως οργάνου που επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί για να καταδεικνύει στους ανθρώπους ότι η Βασιλεία του Θεού είναι η μόνη ελπίδα του ανθρώπινου γένους.

Όπως έκανε στο παρελθόν, η Εταιρία κανόνισε να γίνει η εκτύπωση από έναν εμπορικό οίκο. Αλλά οι καιροί είχαν αλλάξει. Οι τυπογραφικές επιχειρήσεις είχαν προβλήματα με τους εργάτες και επίσης υπήρχαν προβλήματα στην αγορά χαρτιού. Χρειαζόταν μια πιο αξιόπιστη διευθέτηση. Οι αδελφοί προσεύχονταν για αυτό το ζήτημα και πρόσεχαν να διακρίνουν τι θα τους κατηύθυνε ο Κύριος να κάνουν.

Πρώτα-πρώτα, πού θα έπρεπε να εγκαταστήσουν τα γραφεία της Εταιρίας; Μήπως θα έπρεπε να μεταφέρουν τα κεντρικά γραφεία ξανά στο Μπρούκλιν; Το διοικητικό συμβούλιο της Εταιρίας σκέφτηκε το ζήτημα και διόρισε μια επιτροπή για να εξετάσει την κατάσταση.

Ο αδελφός Ρόδερφορντ έδωσε οδηγίες στον Τσ. Α. Γουάιζ, τον αντιπρόεδρο της Εταιρίας, να πάει στο Μπρούκλιν και να φροντίσει για την επαναλειτουργία του Μπέθελ, καθώς και να νοικιάσει κάποιο κτίριο όπου θα μπορούσε η Εταιρία να αρχίσει τις εκτυπωτικές εργασίες. Επειδή επιθυμούσε να μάθει ποια πορεία θα ευλογούσε ο Θεός, ο αδελφός Ρόδερφορντ του είπε: «Πήγαινε και δες αν είναι θέλημα του Κυρίου να επιστρέψουμε στο Μπρούκλιν».

«Πώς θα κρίνω αν είναι θέλημα του Κυρίου να επιστρέψουμε ή όχι;» ρώτησε ο αδελφός Γουάιζ.

«Εκείνο που μας ανάγκασε να φύγουμε από το Μπρούκλιν και να πάμε πίσω στο Πίτσμπουργκ το 1918 ήταν ότι δεν μπορούσαμε να βρούμε κάρβουνο»,c απάντησε ο αδελφός Ρόδερφορντ. «Ας χρησιμοποιήσουμε λοιπόν το κάρβουνο για τη δοκιμή. Πήγαινε και παράγγειλε μια ποσότητα».

«Πόσους τόνους νομίζεις ότι πρέπει να παραγγείλω για να κάνω αυτή τη δοκιμή;»

«Κάνε καλή δοκιμή», συνέστησε ο αδελφός Ρόδερφορντ. «Παράγγειλε 500 τόνους».

Αυτό ακριβώς έκανε ο αδελφός Γουάιζ. Ποιο ήταν, λοιπόν, το αποτέλεσμα; Όταν έκανε αίτηση στις αρχές, του παραχώρησαν την άδεια να πάρει 500 τόνους κάρβουνο—ποσότητα που έφτανε για να καλύψει τις ανάγκες τους επί αρκετά χρόνια! Πού θα το έβαζαν όμως; Μετέτρεψαν μεγάλα τμήματα του υπογείου του Οίκου Μπέθελ σε καρβουναποθήκες.

Το αποτέλεσμα αυτής της δοκιμής θεωρήθηκε αλάνθαστη ένδειξη του θελήματος του Θεού. Από την 1η Οκτωβρίου του 1919, άρχιζαν για μια ακόμα φορά τις δραστηριότητές τους από το Μπρούκλιν.

Επιπλέον, μήπως θα έπρεπε να τυπώνουν οι ίδιοι; Επιχείρησαν να αγοράσουν ένα περιστροφικό πιεστήριο περιοδικών, αλλά τους είπαν ότι υπήρχαν ελάχιστα τέτοια πιεστήρια στις Ηνωμένες Πολιτείες και ότι δεν υπήρχε καμιά πιθανότητα να αποκτήσουν κάποιο από αυτά πριν περάσουν πολλοί μήνες. Παρ’ όλα αυτά, ήταν σίγουροι πως, αν ήταν θέλημα του Κυρίου, εκείνος θα άνοιγε το δρόμο. Και το έκανε!

Λίγους μόνο μήνες αφότου επέστρεψαν στο Μπρούκλιν, κατάφεραν να αγοράσουν ένα περιστροφικό πιεστήριο. Οχτώ τετράγωνα από τον Οίκο Μπέθελ, στη λεωφόρο Μιρτλ αριθμός 35, νοίκιασαν τρία πατώματα ενός κτιρίου. Στις αρχές του 1920, η Εταιρία είχε ήδη το δικό της τυπογραφείο—μικρό αλλά καλά εξοπλισμένο. Αδελφοί που είχαν επαρκή πείρα για να χειριστούν τα μηχανήματα προσφέρθηκαν να βοηθήσουν στην εργασία.

Το τεύχος της 1ης Φεβρουαρίου της Σκοπιάς εκείνου του έτους (στην αγγλική) τυπώθηκε στο ιδιόκτητο πιεστήριο της Εταιρίας. Τον Απρίλιο άρχισε να τυπώνεται και Ο Χρυσούς Αιών στο δικό τους τυπογραφείο. Στο τέλος του έτους, η Σκοπιά βρισκόταν στην ευχάριστη θέση να αναφέρει τα εξής: «Κατά το μεγαλύτερο μέρος του έτους, όλη η εργασία για τη ΣΚΟΠΙΑ, το ΧΡΥΣΟΥΝ ΑΙΩΝΑ και για πολλά από τα βιβλιάρια έγινε από χέρια καθιερωμένων ατόμων, των οποίων οι ενέργειες κατευθύνονταν από ένα και μόνο κίνητρο, και αυτό το κίνητρο ήταν η αγάπη για τον Κύριο και για το δίκαιο σκοπό του. . . . Μολονότι άλλα περιοδικά και έντυπα αναγκάστηκαν να διακόψουν λόγω έλλειψης χαρτιού ή προβλημάτων με τους εργάτες, τα δικά μας έντυπα προχώρησαν ομαλά».

Ο χώρος του εργοστασίου ήταν πολύ περιορισμένος, αλλά η ποσότητα της εργασίας που γινόταν ήταν εκπληκτική. Οι συνηθισμένες ποσότητες εκτύπωσης της Σκοπιάς ήταν 60.000 αντίτυπα για κάθε τεύχος. Αλλά εκεί τυπωνόταν και Ο Χρυσούς Αιών, και την πρώτη χρονιά το τεύχος 29 Σεπτεμβρίου (στην αγγλική) ήταν ειδικό τεύχος. Περιείχε ένα λεπτομερές ξεσκέπασμα των υποκινητών του διωγμού που ξέσπασε εναντίον των Σπουδαστών της Γραφής τα έτη 1917 μέχρι 1920. Τυπώθηκαν 4 εκατομμύρια αντίτυπα! Αργότερα, ένας αδελφός που δούλευε στο πιεστήριο είπε: ‘Μόνο ο μάγειρας δεν βοήθησε για να βγει αυτό το τεύχος’.

Την πρώτη χρονιά που χρησιμοποίησαν το περιστροφικό πιεστήριο περιοδικών, ο αδελφός Ρόδερφορντ ρώτησε τους αδελφούς αν μπορούσαν να τυπώσουν και βιβλιάρια στο ίδιο πιεστήριο. Αυτό δεν φαινόταν εφικτό στην αρχή. Οι κατασκευαστές του πιεστηρίου είπαν ότι δεν ήταν δυνατόν να γίνει αυτό. Αλλά οι αδελφοί προσπάθησαν και τα κατάφεραν μια χαρά. Επινόησαν επίσης μια δική τους διπλωτική μηχανή και έτσι μείωσαν τους εργαζομένους που χρειάζονταν σε εκείνον τον τομέα της εργασίας από 12 σε 2. Πού οφειλόταν η επιτυχία τους; «Στην πείρα και στην ευλογία του Κυρίου», όπως συνόψισε το ζήτημα ο υπεύθυνος του εργοστασίου.

Ωστόσο, η Εταιρία δεν πραγματοποιούσε εκτυπωτικές εργασίες μόνο στο Μπρούκλιν. Μερικές από τις εργασίες για ξενόγλωσσες εκδόσεις επιβλέπονταν από ένα γραφείο στο Μίσιγκαν. Προκειμένου να ικανοποιηθούν οι ανάγκες αυτών των εργασιών, το 1921 η Εταιρία εγκατέστησε μια λινοτυπική μηχανή, εκτυπωτικά πιεστήρια και άλλα απαραίτητα μηχανήματα στο Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν. Εκεί τυπώνονταν έντυπα στην ουκρανική, στην πολωνική, στη ρωσική και σε άλλες γλώσσες.

Το ίδιο εκείνο έτος η Εταιρία έθεσε σε κυκλοφορία το βιβλίο Η Κιθάρα του Θεού, το οποίο ήταν γραμμένο με τρόπο κατάλληλο για αρχάριους στη μελέτη της Αγίας Γραφής. Μέχρι το 1921 η Εταιρία δεν είχε προσπαθήσει να τυπώσει και να δέσει τα βιβλία που εξέδιδε. Μήπως θα έπρεπε να επιχειρήσουν να αναλάβουν και αυτή την εργασία επίσης; Για μια ακόμα φορά, απέβλεπαν στην κατεύθυνση του Κυρίου.

Αφιερωμένοι Αδελφοί Τυπώνουν και Δένουν Βιβλία

Το 1920, η Σκοπιά είχε αναφέρει ότι πολλοί βιβλιοπώλες διάκονοι είχαν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν εκείνη την υπηρεσία, επειδή οι τυπογράφοι και οι βιβλιοδέτες δεν ήταν σε θέση να εκτελέσουν τις παραγγελίες της Εταιρίας. Οι αδελφοί στα κεντρικά γραφεία έκαναν τη σκέψη ότι, αν μπορούσαν να πάψουν να εξαρτώνται από τις τυπογραφικές επιχειρήσεις και από όλα τα προβλήματα που είχαν εκείνες με τους εργάτες, θα ήταν σε θέση να δώσουν μεγαλύτερη μαρτυρία σχετικά με το σκοπό που έχει ο Θεός για την ανθρωπότητα. Εξάλλου, αν τύπωναν και έδεναν τα βιβλία τους οι ίδιοι, τότε θα ήταν επίσης πιο δύσκολο για τους εναντιουμένους να παρακωλύουν το έργο τους. Επίσης, ήλπιζαν ότι, με τον καιρό, θα μπορούσαν να ελαττώσουν το κόστος των βιβλίων και έτσι να τα κάνουν πιο προσιτά στο κοινό.

Αυτό, όμως, θα απαιτούσε περισσότερο χώρο και περισσότερα μηχανήματα και θα χρειαζόταν επίσης να μάθουν καινούριες ειδικότητες. Θα μπορούσαν να τα καταφέρουν; Ο Ρόμπερτ Τζ. Μάρτιν, ο επίσκοπος εργοστασίου, θυμήθηκε ότι στις μέρες του Μωυσή ο Ιεχωβά είχε ‘εμπλήσει τον Βεσελεήλ και τον Ελιάβ με σύνεση καρδιάς για να εργάζονται κάθε έργο’ το οποίο ήταν απαραίτητο για την κατασκευή της ιερής σκηνής του μαρτυρίου. (Έξοδ. 35:30-35) Έχοντας κατά νου αυτή τη Βιβλική αφήγηση, ο αδελφός Μάρτιν ήταν πεπεισμένος ότι ο Ιεχωβά θα έκανε επίσης οτιδήποτε χρειαζόταν προκειμένου να μπορούν οι δούλοι του να εκδίδουν έντυπα για να διαφημίζουν τη Βασιλεία.

Έπειτα από πολύ στοχασμό και προσευχή, άρχισαν να εμφανίζονται οριστικά σχέδια. Αργότερα, αναπολώντας τα όσα είχαν συμβεί, ο αδελφός Μάρτιν έγραψε στον αδελφό Ρόδερφορντ: «Η μεγαλύτερη μέρα από όλες ήταν η μέρα που ζητήσατε να μάθετε αν υπήρχε βάσιμος λόγος για να μην τυπώνουμε και να δένουμε όλα τα βιβλία που εκδίδουμε. Ήταν ιδέα που προκαλούσε δέος, επειδή σήμαινε ότι έπρεπε να δημιουργήσουμε μια πλήρη εγκατάσταση στοιχειοθεσίας, επινικέλωσης, εκτύπωσης και βιβλιοδεσίας, στην οποία να λειτουργούν είκοσι και πλέον μηχανήματα με τα οποία δεν ήμασταν εξοικειωμένοι, μηχανήματα για τα περισσότερα από τα οποία ούτε καν ξέραμε ότι υπήρχαν, και επίσης σήμαινε ότι θα χρειαζόταν να μάθουμε πάνω από δέκα ειδικότητες. Φαινόταν, όμως, ότι ήταν η καλύτερη λύση για το πρόβλημα των υψηλών τιμών που είχαν τα βιβλία μετά τον πόλεμο.

»Νοικιάσατε το εξαώροφο κτίριο στην οδό Κόνκορντ 18 (το οποίο είχε ενοίκους σε δυο πατώματα)· και την 1η Μαρτίου 1922 μετακομίσαμε εκεί. Μας αγοράσατε έναν πλήρη εξοπλισμό από μηχανές στοιχειοθεσίας, επινικέλωσης, εκτύπωσης και βιβλιοδεσίας—οι περισσότερες καινούριες, μερικές μεταχειρισμένες—και αρχίσαμε την εργασία.

»Ένας από τους μεγάλους τυπογραφικούς οίκους, που έκανε μέχρι τότε σημαντικό μέρος των εργασιών μας, έμαθε τι κάναμε και ο πρόεδρός του ήρθε να μας επισκεφτεί. Είδε τον καινούριο εξοπλισμό και είπε με βαθυστόχαστο ύφος: ‘Τώρα έχετε στα χέρια σας μια πρώτης τάξεως τυπογραφική εγκατάσταση, αλλά κανένας σας δεν ξέρει το παραμικρό για τη λειτουργία της. Σε έξι μήνες όλα θα έχουν γίνει ένας σωρός παλιοσίδερα και τότε θα καταλάβετε ότι οι άνθρωποι που πρέπει να εκτελούν τις εκτυπωτικές σας εργασίες είναι εκείνοι οι οποίοι τις εκτελούν ανέκαθεν· εκείνοι των οποίων αυτή είναι η δουλειά τους’.

»Αυτό φαινόταν αρκετά λογικό, αλλά δεν λάβαινε υπόψη τον Κύριο· εκείνος ήταν πάντα μαζί μας. Όταν τέθηκε σε λειτουργία το βιβλιοδετείο, Εκείνος μας έστειλε έναν αδελφό που ήταν βιβλιοδέτης όλη του τη ζωή. Αυτός έδωσε μεγάλη βοήθεια τον καιρό που τον είχαμε μεγαλύτερη ανάγκη. Με τη βοήθειά του και με το πνεύμα του Κυρίου το οποίο εργαζόταν μέσω των αδελφών που προσπαθούσαν να μάθουν, πριν περάσει πολύς καιρός φτιάχναμε βιβλία».

Εφόσον το εργοστάσιο στην οδό Κόνκορντ είχε άφθονο χώρο, οι εκτυπωτικές εργασίες που γίνονταν στο Ντιτρόιτ συγχωνεύτηκαν με αυτές που γίνονταν στο Μπρούκλιν. Το δεύτερο έτος σε εκείνο το κτίριο, εκτός από τα περιοδικά, τα φυλλάδια και τα διαφημιστικά, οι αδελφοί παρήγαν και το 70 τοις εκατό των απαιτούμενων βιβλίων και βιβλιαρίων. Το επόμενο έτος, η αύξηση του έργου κατέστησε αναγκαία τη χρήση των δυο ορόφων του εργοστασίου που απέμεναν.

Θα μπορούσαν να επιταχύνουν την παραγωγή τους στα βιβλία; Ειδικά για αυτόν το σκοπό, ένα τυπογραφικό πιεστήριο κατασκευάστηκε στη Γερμανία, στάλθηκε στην Αμερική και τέθηκε σε λειτουργία το 1926. Από ό,τι ήξεραν, αυτό ήταν το πρώτο περιστροφικό πιεστήριο που χρησιμοποιήθηκε στην Αμερική για την εκτύπωση βιβλίων.

Ωστόσο, οι εκτυπωτικές εργασίες τις οποίες επέβλεπαν οι Σπουδαστές της Γραφής δεν γίνονταν όλες στην Αμερική.

Οι Πρώτες Εκτυπωτικές Εργασίες σε Άλλες Χώρες

Από το 1881 κιόλας, ο αδελφός Ρώσσελ τύπωνε έντυπα στη Βρετανία μέσω εμπορικών οίκων. Το ίδιο έγινε στη Γερμανία το 1903, στην Ελλάδα το 1906, στη Φινλανδία το 1910, μάλιστα και στην Ιαπωνία το 1913. Τα χρόνια μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, τυπώθηκαν έτσι πάμπολλα έντυπα—βιβλία, βιβλιάρια, περιοδικά και φυλλάδια—στη Βρετανία, στις σκανδιναβικές χώρες, στη Γερμανία και στην Πολωνία· επίσης, τυπώθηκαν μερικά στη Βραζιλία και στην Ινδία.

Κατόπιν, το 1920, την ίδια χρονιά που η Εταιρία άρχισε να τυπώνει μόνη της τα περιοδικά στο Μπρούκλιν, έγιναν διευθετήσεις ώστε να κάνουν το ίδιο και οι αδελφοί μας στην Ευρώπη. Μια ομάδα αδελφών στην Ελβετία οργάνωσε ένα τυπογραφείο στη Βέρνη. Επρόκειτο για ιδιόκτητη επιχείρηση. Αλλά όλοι τους ήταν Σπουδαστές της Γραφής, και έτσι τα έντυπα που παρήγαν για λογαριασμό της Εταιρίας σε ευρωπαϊκές γλώσσες είχαν πολύ χαμηλή τιμή. Με τον καιρό, η Εταιρία απέκτησε την κυριότητα εκείνου του τυπογραφείου και το επέκτεινε. Εκεί τυπώθηκαν τεράστιες ποσότητες δωρεάν εντύπων για να καλυφτεί η επείγουσα ανάγκη που υπήρχε στις οικονομικά εξουθενωμένες χώρες της Ευρώπης εκείνον τον καιρό. Στα τέλη της δεκαετίας του 1920, από εκείνο το εργοστάσιο αποστέλλονταν έντυπα σε πάνω από 12 γλώσσες.

Τον ίδιο καιρό, στη Ρουμανία εκδηλωνόταν μεγάλο ενδιαφέρον για το άγγελμα της Βασιλείας. Παρά τη σκληρή εναντίωση στο έργο μας εκεί, η Εταιρία άνοιξε ένα τυπογραφείο στην Κλουζ, προκειμένου να μειώσει το κόστος των εντύπων και να κάνει πιο εύκολη τη διανομή τους σε κατοίκους της Ρουμανίας και των γειτονικών χωρών οι οποίοι πεινούσαν για την αλήθεια. Το 1924 εκείνο το τυπογραφείο μπόρεσε να παραγάγει, εκτός από τα περιοδικά και τα βιβλιάρια, σχεδόν 250.000 βιβλία στη ρουμανική και στην ουγγρική. Αλλά κάποιος που είχε την επίβλεψη της εργασίας εκεί αποδείχτηκε άπιστος στα προνόμια τα οποία του είχαν δοθεί και έκανε πράξεις που έγιναν αιτία να χαθεί το κτίριο και τα μηχανήματα της Εταιρίας. Παρ’ όλα αυτά, οι πιστοί αδελφοί στη Ρουμανία συνέχισαν να κάνουν ό,τι μπορούσαν για να μεταδώσουν τις Βιβλικές αλήθειες σε άλλους.

Στη Γερμανία, μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, πολλοί άνθρωποι συνέρρεαν στις συναθροίσεις των Σπουδαστών της Γραφής. Ο γερμανικός λαός, όμως, υπέφερε από μεγάλες οικονομικές δυσκολίες. Προκειμένου να κρατήσει χαμηλό το κόστος των Γραφικών εντύπων για χάρη αυτών των ανθρώπων, η Εταιρία ανέπτυξε και εκεί τις δικές της εκτυπωτικές εργασίες. Στο Μπάρμεν, το 1922, η εκτύπωση γινόταν σε ένα επίπεδο πιεστήριο, τοποθετημένο στο πλατύσκαλο του κλιμακοστασίου του Οίκου Μπέθελ, και σε άλλο ένα, που βρισκόταν στην αποθήκη των καυσόξυλων. Το επόμενο έτος οι αδελφοί μετακόμισαν στο Μαγδεμβούργο, σε πιο κατάλληλες εγκαταστάσεις. Εκεί είχαν καλά κτίρια, πρόσθεσαν και άλλα και εγκατέστησαν εξοπλισμό για εκτύπωση και βιβλιοδεσία. Μέχρι το τέλος του 1925, όπως είχε αναφερθεί, η δυνατότητα παραγωγής αυτού του εργοστασίου επρόκειτο να είναι τουλάχιστον όση και του εργοστασίου που χρησιμοποιούνταν τότε στα κεντρικά γραφεία στο Μπρούκλιν.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι εκτυπωτικές εργασίες που γίνονταν από τους ίδιους τους αδελφούς άρχιζαν σε μικρή κλίμακα. Αυτό συνέβη στην Κορέα, όπου το 1922 η Εταιρία εγκατέστησε ένα μικρό τυπογραφείο το οποίο ήταν εξοπλισμένο για την εκτύπωση εντύπων στην κορεατική, καθώς και στην ιαπωνική και στην κινεζική. Έπειτα από λίγα χρόνια, αυτός ο εξοπλισμός μεταφέρθηκε στην Ιαπωνία.

Το 1924 η εκτύπωση μικρότερων εντύπων γινόταν επίσης στον Καναδά και στη Νότια Αφρική. Το 1925 εγκατέστησαν ένα μικρό πιεστήριο στην Αυστραλία και άλλο ένα στη Βραζιλία. Μέσα σε λίγο χρόνο, οι αδελφοί στη Βραζιλία χρησιμοποιούσαν τον εξοπλισμό τους για να τυπώνουν την πορτογαλική έκδοση της Σκοπιάς. Το τμήμα της Εταιρίας στην Αγγλία πήρε τα πρώτα του μηχανήματα για εκτύπωση το 1926. Το 1929 η πνευματική πείνα των ταπεινών ανθρώπων στην Ισπανία ικανοποιήθηκε από την έκδοση της Σκοπιάς σε ένα μικρό πιεστήριο εκεί. Ύστερα από δυο χρόνια άρχισε να λειτουργεί ένα πιεστήριο στο υπόγειο του γραφείου τμήματος στη Φινλανδία.

Εν τω μεταξύ, στα παγκόσμια κεντρικά γραφεία λάβαινε χώρα επέκταση.

Ιδιόκτητο Εργοστάσιο στα Παγκόσμια Κεντρικά Γραφεία

Από το 1920, η Εταιρία νοίκιαζε το χώρο που χρησιμοποιούσε ως εργοστάσιο στο Μπρούκλιν. Ακόμη και το κτίριο που χρησιμοποιούσε από το 1922 και ύστερα δεν ήταν σε καλή κατάσταση· όταν δούλευε το περιστροφικό πιεστήριο στο υπόγειο, σειόταν έντονα όλο το κτίριο. Επίσης, χρειαζόταν περισσότερος χώρος προκειμένου να μπορεί να γίνει η αυξανόμενη εργασία. Οι αδελφοί σκέφτονταν ότι θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν καλύτερα τους διαθέσιμους οικονομικούς πόρους τους αν είχαν ιδιόκτητο εργοστάσιο.

Ένα οικόπεδο που βρισκόταν μερικά τετράγωνα από τον Οίκο Μπέθελ φαινόταν πολύ κατάλληλη τοποθεσία· έτσι έκαναν μια προσφορά για να το αγοράσουν. Όπως αποδείχτηκε, η Φαρμακευτική Εταιρία Σκουίμπ είχε δώσει μεγαλύτερη προσφορά· όταν όμως έχτισε σε εκείνο το οικόπεδο, χρειάστηκε να βυθίσει 1.167 κολόνες στο έδαφος προκειμένου να δημιουργήσει γερά θεμέλια. (Ύστερα από χρόνια, η Εταιρία Σκοπιά αγόρασε αυτά τα κτίρια από τη Σκουίμπ, και τότε τα κτίρια είχαν ήδη αυτά τα γερά θεμέλια!) Ωστόσο, το οικόπεδο που αγόρασε η Εταιρία το 1926 είχε έδαφος υψηλής αντοχής σε φορτία στο οποίο μπορούσαν να χτίσουν.

Το Φεβρουάριο του 1927, μετακόμισαν στο ολοκαίνουριο κτίριό τους στην οδό Άνταμς 117, στο Μπρούκλιν. Αυτό το κτίριο διέθετε σχεδόν διπλάσιο χώρο από εκείνον που χρησιμοποιούσαν μέχρι τότε. Ήταν καλοσχεδιασμένο, έτσι ώστε η εργασία να προχωρεί από τα επάνω πατώματα προς τα κάτω, καθώς περνούσε από τα διάφορα τμήματα, και να καταλήγει στο Τμήμα Αποστολής, στο ισόγειο.

Η αύξηση, ωστόσο, δεν είχε τελειώσει. Μέσα σε δέκα χρόνια χρειάστηκε να μεγαλώσει αυτό το εργοστάσιο· και αργότερα επρόκειτο να γίνουν και άλλες επεκτάσεις. Εκτός από την εκτύπωση εκατομμυρίων περιοδικών και βιβλιαρίων κάθε χρόνο, το εργοστάσιο παρήγε μέχρι και 10.000 δεμένα βιβλία τη μέρα. Όταν, το 1942, αυτή η κατηγορία των βιβλίων άρχισε να περιλαμβάνει και πλήρεις Άγιες Γραφές, η Εταιρία Σκοπιά πρωτοπορούσε και πάλι σε ένα νέο τομέα της τυπογραφίας. Οι αδελφοί πειραματίστηκαν ωσότου κατάφεραν να τυπώσουν το ελαφρύ χαρτί Βίβλου σε περιστροφικά πιεστήρια—κάτι που άλλοι τυπογράφοι δεν δοκίμασαν παρά αρκετά χρόνια αργότερα.

Μολονότι παρήγαν έντυπα σε μεγάλους αριθμούς, δεν αγνόησαν τις ομάδες ανθρώπων που είχαν ειδικές ανάγκες. Ήδη από το 1910, ένας Σπουδαστής της Γραφής στη Βοστώνη της Μασαχουσέτης και ένας στον Καναδά συνεργάζονταν για να αναπαράγουν τα έντυπα της Εταιρίας σε γραφή Μπράιγ. Το 1924, από ένα γραφείο στο Λόγκανσπορτ της Ιντιάνα, η Εταιρία παρήγε ήδη έντυπα προς όφελος των τυφλών. Όμως, λόγω της πολύ περιορισμένης ανταπόκρισης εκείνον τον καιρό, η εργασία για έντυπα σε Μπράιγ τερματίστηκε το 1936 και δόθηκε έμφαση στην υποβοήθηση των τυφλών μέσω φωνογραφικών δίσκων και προσωπικής φροντίδας. Αργότερα, το 1960, ξανάρχισαν οι εκδόσεις εντύπων σε Μπράιγ—αυτή τη φορά σε μεγαλύτερη ποικιλία και, βαθμιαία, με καλύτερη ανταπόκριση.

Αντιμετώπιση των Δυσκολιών που Έφερε η Ισχυρή Εναντίωση

Σε αρκετές χώρες, η εκτύπωση γινόταν κάτω από εξαιρετικά δύσκολες περιστάσεις. Αλλά οι αδελφοί μας ενέμειναν, αντιλαμβανόμενοι ότι η διακήρυξη των καλών νέων της Βασιλείας ήταν έργο το οποίο ο Ιεχωβά Θεός, μέσω του Γιου του, είχε προστάξει να γίνει. (Ησ. 61:1, 2· Μάρκ. 13:10) Στην Ελλάδα, λόγου χάρη, οι αδελφοί είχαν εγκαταστήσει το τυπογραφείο τους το 1936 και το είχαν χρησιμοποιήσει λίγους μόνο μήνες, όταν έγινε μια αλλαγή κυβέρνησης και οι αρχές τούς έκλεισαν το τυπογραφείο. Παρόμοια, στην Ινδία, το 1940, ο Κλάουντ Γκούντμαν εργάστηκε επί μήνες για να εγκαταστήσει ένα πιεστήριο και να μάθει το χειρισμό του, αλλά κατόπιν εισέβαλε η αστυνομία που είχε στείλει ο μαχαραγιάς, πήρε το πιεστήριο με ένα φορτηγό και άδειασε σε μεγάλους κάδους απορριμμάτων όλα τα τυπογραφικά στοιχεία που είχαν ταξινομηθεί προσεκτικά.

Σε πολλές άλλες τοποθεσίες, οι νόμοι που αφορούσαν τα εισαγόμενα έντυπα ήταν τέτοιοι που ανάγκαζαν τους αδελφούς να αναθέτουν την εκτύπωση σε τοπικούς επαγγελματίες τυπογράφους, μολονότι η Εταιρία είχε τυπογραφείο σε κάποια κοντινή χώρα το οποίο ήταν εξοπλισμένο για να κάνει αυτή την εργασία. Αυτό συνέβαινε στα μέσα της δεκαετίας του 1930 σε μέρη όπως η Δανία, η Λετονία και η Ουγγαρία.

Το 1933 η γερμανική κυβέρνηση, υποκινούμενη από τον κλήρο, έκανε ενέργειες για να σταματήσει τις εκτυπωτικές δραστηριότητες των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Γερμανία. Η αστυνομία κατέλαβε το εργοστάσιο της Εταιρίας Σκοπιά στο Μαγδεμβούργο και το έκλεισε τον Απρίλιο εκείνου του έτους, αλλά δεν μπόρεσε να βρει κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο και έτσι έφυγε άπρακτη. Μολαταύτα, επενέβη ξανά τον Ιούνιο. Η Εταιρία, προκειμένου να συνεχίσει τη διάδοση του αγγέλματος της Βασιλείας, άνοιξε ένα τυπογραφείο στην Πράγα της Τσεχοσλοβακίας και μετέφερε εκεί αρκετά μηχανήματα από το Μαγδεμβούργο. Με αυτές τις διευθετήσεις, στη διάρκεια των λίγων επόμενων ετών παράγονταν περιοδικά σε δυο γλώσσες και βιβλιάρια σε έξι γλώσσες.

Κατόπιν, το 1939, οι στρατιές του Χίτλερ προχωρούσαν προς την Πράγα, γι’ αυτό και οι αδελφοί αποσυναρμολόγησαν γρήγορα τα μηχανήματά τους και τα έστειλαν έξω από τη χώρα. Μερικά από αυτά στάλθηκαν στην Ολλανδία. Αυτή η κίνηση έγινε πάνω στην ώρα. Η επικοινωνία με την Ελβετία είχε γίνει δυσκολότερη για τους Ολλανδούς αδελφούς. Έτσι, τώρα νοίκιασαν κάποιο χώρο και, με τα πιεστήρια που μόλις είχαν αποκτήσει, τύπωναν οι ίδιοι. Ωστόσο, αυτό κράτησε λίγο μονάχα χρόνο, επειδή οι ναζιστές εισβολείς κατέλαβαν το τυπογραφείο. Πάντως, οι αδελφοί είχαν διατηρήσει αυτά τα μηχανήματα σε λειτουργία όσο περισσότερο ήταν δυνατόν.

Όταν οι αρχές στη Φινλανδία, ενεργώντας αυθαίρετα, επέβαλαν τη διακοπή της έκδοσης της Σκοπιάς στη διάρκεια του πολέμου, οι εκεί αδελφοί πολυγραφούσαν τα κύρια άρθρα και τα μοίραζαν ιδιοχείρως στις εκκλησίες. Αφότου η Αυστρία περιήλθε υπό ναζιστική κυριαρχία, το 1938, η Σκοπιά τυπωνόταν σε έναν πολύγραφο που έπρεπε να τον μεταφέρουν συνεχώς από το ένα μέρος στο άλλο για να μην πέσει στα χέρια της Γκεστάπο. Παρόμοια, στον Καναδά, όταν, στη διάρκεια του πολέμου, οι Μάρτυρες ήταν υπό απαγόρευση, αναγκάστηκαν να μεταφέρουν επανειλημμένα τα μηχανήματά τους σε διάφορα μέρη προκειμένου να συνεχίσουν να προμηθεύουν πνευματική τροφή στους αδελφούς τους.

Στην Αυστραλία, τον καιρό που ήταν υπό απαγόρευση το έργο των Μαρτύρων του Ιεχωβά, οι αδελφοί τύπωναν οι ίδιοι τα περιοδικά τους και παρήγαν μάλιστα και βιβλία—κάτι που δεν είχαν κάνει εκεί ακόμα και κάτω από πιο ευνοϊκές περιστάσεις. Χρειάστηκε να μεταφέρουν το βιβλιοδετείο τους 16 φορές για να μη γίνει κατάσχεση των μηχανημάτων, αλλά κατάφεραν να παραγάγουν έγκαιρα 20.000 σκληρόδετα βιβλία τα οποία θα παρουσιάζονταν σε μια μεγάλη συνέλευση που έγινε το 1941, παρά τα τεράστια εμπόδια!

Επέκταση Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

Μετά τη λήξη του πολέμου, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά συγκεντρώθηκαν σε μια διεθνή συνέλευση στο Κλίβελαντ του Οχάιο το 1946. Εκεί, ο Νάθαν Ο. Νορ, ο τότε πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά, έκανε μια ομιλία σχετικά με την ανοικοδόμηση και την επέκταση. Από το ξέσπασμα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου μέχρι τότε, οι Μάρτυρες είχαν αυξηθεί κατά 157 τοις εκατό και οι ιεραπόστολοι επέκτειναν γοργά το έργο σε καινούριους αγρούς. Προκειμένου να καλυφτεί η παγκόσμια ζήτηση για Γραφικά έντυπα, ο αδελφός Νορ εξέθεσε τα σχέδια για την επέκταση των εγκαταστάσεων στα παγκόσμια κεντρικά γραφεία. Ως αποτέλεσμα της προτεινόμενης επέκτασης, το εργοστάσιο θα είχε υπερδιπλάσιο χώρο από το χώρο που είχε αρχικά το κτίριο το 1927, και επρόκειτο να διατεθεί για τη στέγαση των εθελοντών εργαζομένων ένας πολύ μεγαλύτερος Οίκος Μπέθελ. Αυτές οι προσθήκες ολοκληρώθηκαν και τέθηκαν σε χρήση στις αρχές του 1950.

Οι εγκαταστάσεις εργοστασίου και γραφείων στα παγκόσμια κεντρικά γραφεία στο Μπρούκλιν χρειάστηκε να επεκταθούν επανειλημμένα από το 1950 και μετά. Το 1992 καταλάμβαναν περίπου οχτώ οικοδομικά τετράγωνα και είχαν ωφέλιμη επιφάνεια 230.071 τετραγωνικά μέτρα. Αυτά δεν είναι απλώς κτίρια για την παραγωγή βιβλίων. Είναι αφιερωμένα στον Ιεχωβά ώστε να χρησιμοποιούνται για την παραγωγή εντύπων τα οποία έχουν σκοπό να εκπαιδεύουν τους ανθρώπους σχετικά με τις απαιτήσεις που έχει εκείνος προκειμένου να χορηγήσει ζωή.

Σε μερικές περιοχές ήταν δύσκολο να ξεκινήσουν και πάλι οι εκτυπωτικές εργασίες της Εταιρίας μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Το συγκρότημα εργοστασίου και γραφείων που ήταν ιδιοκτησία της Εταιρίας στο Μαγδεμβούργο της Γερμανίας βρισκόταν στη ζώνη την οποία έλεγχαν κομμουνιστές. Οι Γερμανοί Μάρτυρες μετακόμισαν ξανά εκεί, αλλά μπόρεσαν να το θέσουν σε λειτουργία μόνο για λίγο προτού κατασχεθεί και πάλι. Προκειμένου να καλυφτεί η ανάγκη στη Δυτική Γερμανία, χρειαζόταν να ανοίξει και εκεί ένα τυπογραφείο. Οι πόλεις είχαν γίνει ερείπια από τους βομβαρδισμούς. Ωστόσο, οι Μάρτυρες σύντομα πήραν την άδεια χρήσης ενός μικρού τυπογραφείου στην Καρλσρούη το οποίο προηγουμένως χρησιμοποιούσαν οι Ναζί. Το 1948 είχαν ήδη δυο επίπεδα πιεστήρια, τα οποία λειτουργούσαν μέρα-νύχτα σε ένα κτίριο που τους διατέθηκε στο Βισμπάντεν. Την επόμενη χρονιά επέκτειναν τις εγκαταστάσεις στο Βισμπάντεν και τετραπλασίασαν τον αριθμό των πιεστηρίων προκειμένου να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες του γοργά αυξανόμενου αριθμού των διαγγελέων της Βασιλείας σε εκείνο το μέρος του αγρού.

Όταν η Εταιρία ξανάρχισε φανερά την εκτύπωση στην Ελλάδα το 1946, η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος ήταν κάθε άλλο παρά αξιόπιστη. Μερικές φορές υπήρχαν διακοπές ρεύματος που διαρκούσαν ώρες ολόκληρες. Στη Νιγηρία, το 1977, οι αδελφοί αντιμετώπισαν ένα παρόμοιο πρόβλημα. Μέχρι να αγοράσει το τμήμα της Νιγηρίας τη δική του γεννήτρια, οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο πήγαιναν να δουλέψουν ό,τι ώρα και αν ήταν, μέρα ή νύχτα, όταν ερχόταν το ρεύμα. Επειδή υπήρχε τέτοιο πνεύμα, δεν έχασαν ούτε ένα τεύχος της Σκοπιάς.

Έπειτα από μια επίσκεψη του αδελφού Νορ στη Νότια Αφρική το 1948, οι αδελφοί αγόρασαν μια έκταση στο Ιλαντσφοντέιν· και, στις αρχές του 1952, το τμήμα μεταφέρθηκε σε ένα καινούριο εργοστάσιο εκεί—το πρώτο που είχε χτιστεί από την Εταιρία στη Νότια Αφρική. Χρησιμοποιώντας ένα καινούριο επίπεδο πιεστήριο, άρχισαν να τυπώνουν περιοδικά σε οχτώ από τις γλώσσες που χρησιμοποιούνται στην Αφρική. Το 1954 το τμήμα στη Σουηδία είχε εξοπλιστεί για να τυπώνει τα περιοδικά του σε ένα επίπεδο πιεστήριο· το ίδιο και η Δανία το 1957.

Καθώς αυξανόταν η ζήτηση για έντυπα, το ένα τμήμα μετά το άλλο άρχισαν να προμηθεύονται περιστροφικά τυπογραφικά ταχυπιεστήρια. Ο Καναδάς πήρε το πρώτο του τέτοιο πιεστήριο το 1958· η Αγγλία το 1959. Το 1975 η Εταιρία Σκοπιά είχε σε λειτουργία 70 μεγάλα περιστροφικά πιεστήρια στα τυπογραφεία της σε όλο τον κόσμο.

Ένα Παγκόσμιο Δίκτυο για τη Δημοσίευση της Βιβλικής Αλήθειας

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 και έπειτα, έγινε μια συντονισμένη προσπάθεια για την επίτευξη περαιτέρω αποκέντρωσης των εκτυπωτικών εργασιών της Εταιρίας Σκοπιά. Η αύξηση του αριθμού των Μαρτύρων του Ιεχωβά ήταν ραγδαία. Χρειαζόταν περισσότερος χώρος για εργοστάσια που θα προμήθευαν Γραφικά έντυπα τόσο για δική τους χρήση όσο και για διανομή στο κοινό. Όμως, η επέκταση στο Μπρούκλιν είχε φτάσει να είναι μια αργή διαδικασία λόγω των περιορισμένων διαθέσιμων ακινήτων και της γραφειοκρατίας. Έγιναν σχέδια για να επιτελείται περισσότερη εκτυπωτική εργασία σε άλλα μέρη.

Έτσι, το 1969 άρχισαν οι εργασίες για τα σχέδια ενός καινούριου τυπογραφείου το οποίο επρόκειτο να χτιστεί κοντά στο Γουόλκιλ της Νέας Υόρκης, περίπου 150 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Μπρούκλιν. Αυτό θα μεγάλωνε και θα εξάπλωνε τις εγκαταστάσεις των κεντρικών γραφείων και, τελικά, όλα σχεδόν τα περιοδικά Σκοπιά και Ξύπνα! για τις Ηνωμένες Πολιτείες θα προέρχονταν από το Γουόλκιλ. Έπειτα από τρία χρόνια, βρισκόταν στα σχέδια ένα δεύτερο εργοστάσιο για το Γουόλκιλ, ένα εργοστάσιο πολύ μεγαλύτερο από το πρώτο. Το 1977, τα περιστροφικά τυπογραφικά πιεστήρια εκεί παρήγαν πάνω από 18 εκατομμύρια περιοδικά το μήνα. Το 1992 χρησιμοποιούνταν μεγάλα πιεστήρια όφσετ MAN-Ρόλαντ και Χάντσο (μόνο 4 πιεστήρια όφσετ αντί για 15 τυπογραφικά πιεστήρια που υπήρχαν προηγουμένως), και οι δυνατότητες παραγωγής ήταν πολύ πάνω από το ένα εκατομμύριο περιοδικά τη μέρα.

Όταν καταστρώθηκαν αρχικά τα σχέδια για τις εκτυπωτικές εργασίες στο Γουόλκιλ, η Σκοπιά εκδιδόταν στο Μπρούκλιν σε 32 από τις 72 γλώσσες στις οποίες κυκλοφορούσε τότε· το Ξύπνα! σε 14 από τις 26. Περίπου το 60 τοις εκατό του συνολικού αριθμού των αντιτύπων που τυπώνονταν σε όλο τον κόσμο παραγόταν εκεί στα παγκόσμια κεντρικά γραφεία. Θα ήταν επωφελές αν μεγαλύτερο μέρος αυτής της εργασίας γινόταν σε άλλες χώρες έξω από τις Ηνωμένες Πολιτείες και από τους ίδιους τους αδελφούς μας αντί από εμπορικούς οίκους. Έτσι, αν τυχόν παρακωλύονταν οι δραστηριότητες σε κάποιο μέρος της γης λόγω μιας παγκόσμιας κρίσης ή κυβερνητικής ανάμειξης στο έργο των Μαρτύρων του Ιεχωβά, δεν θα σταματούσε η παροχή της απαραίτητης πνευματικής τροφής.

Έτσι λοιπόν, το 1971, σχεδόν δυο χρόνια πριν τεθεί σε λειτουργία το πρώτο εργοστάσιο της Σκοπιάς στο Γουόλκιλ, άρχισαν οι εργασίες για την κατασκευή ενός θαυμάσιου καινούριου τυπογραφείου στο Νουμάζου της Ιαπωνίας. Η αύξηση των διαγγελέων της Βασιλείας στην Ιαπωνία κατά πέντε και πλέον φορές την προηγούμενη δεκαετία έδειχνε ότι εκεί επρόκειτο να χρειαστούν πολλά Γραφικά έντυπα. Ταυτόχρονα, γινόταν επέκταση των εγκαταστάσεων του τμήματος στη Βραζιλία. Το ίδιο συνέβαινε στη Νότια Αφρική, όπου τα Γραφικά έντυπα εκδίδονταν σε 24 και πλέον αφρικανικές γλώσσες. Το επόμενο έτος, το 1972, οι εκδοτικές εγκαταστάσεις της Εταιρίας στην Αυστραλία τετραπλασιάστηκαν σε μέγεθος, με σκοπό να παρέχεται κάθε τεύχος της Σκοπιάς και του Ξύπνα! σε εκείνο το μέρος του κόσμου χωρίς παρατεταμένες καθυστερήσεις στην αποστολή. Χτίστηκαν και άλλα εργοστάσια επίσης στη Γαλλία και στις Φιλιππίνες.

Στις αρχές του 1972, ο Ν. Ο. Νορ και ο επίσκοπος εργοστασίου του Μπρούκλιν, ο Μ. Χ. Λάρσον, έκαναν μια παγκόσμια περιοδεία για να εξετάσουν τις εργασίες που γίνονταν, προκειμένου να οργανώσουν τα πράγματα για την καλύτερη δυνατή χρήση αυτών των εγκαταστάσεων και να θέσουν τα θεμέλια για την περαιτέρω αναμενόμενη επέκταση. Αυτές οι επισκέψεις περιελάμβαναν 16 χώρες στη Νότια Αμερική, στην Αφρική και στην Άπω Ανατολή.

Σύντομα έπειτα από αυτό, το τμήμα στην Ιαπωνία, αντί να εξαρτάται από επαγγελματίες τυπογράφους, παρήγε μόνο του τα περιοδικά στην ιαπωνική τα οποία ήταν απαραίτητα για εκείνο το κομμάτι του αγρού. Το ίδιο εκείνο έτος, το 1972, το τμήμα στην Γκάνα άρχισε να τυπώνει τη Σκοπιά σε τρεις τοπικές γλώσσες αντί να περιμένει τις αποστολές από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Νιγηρία. Κατόπιν, στο τμήμα των Φιλιππίνων άρχισαν να φροντίζουν για τη στοιχειοθεσία και την εκτύπωση της Σκοπιάς και του Ξύπνα! σε οχτώ τοπικές γλώσσες (εκτός από την εκτύπωση των αγγλικών περιοδικών που χρειάζονταν). Αυτό αποτελούσε άλλο ένα μεγάλο βήμα προς την αποκέντρωση των εκτυπωτικών εργασιών της Σκοπιάς.

Κατά τα τέλη του 1975, η Εταιρία Σκοπιά εξέδιδε Γραφικά έντυπα σε ιδιόκτητες εγκαταστάσεις σε 23 χώρες οι οποίες ήταν διάσπαρτες σε ολόκληρη την υδρόγειο—βιβλία σε τρεις χώρες· βιβλιάρια ή περιοδικά, ή και τα δυο, και στις 23 τοποθεσίες. Σε άλλες 25 χώρες, η Εταιρία παρήγε μικρότερα έντυπα με δικά της μηχανήματα.

Αυξήθηκαν επίσης οι δυνατότητες της Εταιρίας για παραγωγή βιβλίων. Ήδη, από τα μέσα της δεκαετίας του 1920, είχαν γίνει κάποιες βιβλιοδετικές εργασίες στην Ελβετία και στη Γερμανία. Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1948, οι αδελφοί στη Φινλανδία ανέλαβαν να δένουν (αρχικά, ως επί το πλείστον με το χέρι) τα βιβλία που χρειάζονταν για να καλύψουν κυρίως τις ανάγκες εκείνης της χώρας. Έπειτα από δυο χρόνια, στο τμήμα της Γερμανίας λειτουργούσε και πάλι βιβλιοδετείο, και με τον καιρό αυτό το τμήμα ανέλαβε τη βιβλιοδεσία που γινόταν στην Ελβετία.

Κατόπιν, το 1967, με ένα εκατομμύριο και πλέον Μάρτυρες παγκόσμια και με την εμφάνιση των βιβλίων τσέπης τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιούν οι Μάρτυρες στη διακονία τους, η ζήτηση αυτού του είδους Γραφικών εντύπων εκτοξεύτηκε στα ύψη. Μέσα σε εννιά χρόνια, οι γραμμές βιβλιοδεσίας στο Μπρούκλιν υπερεξαπλασιάστηκαν. Το 1992, η Εταιρία Σκοπιά είχε σε λειτουργία συνολικά 28 γραμμές βιβλιοδεσίας σε οχτώ χώρες.

Το ίδιο εκείνο έτος, το 1992, η Εταιρία Σκοπιά, όχι μόνο τύπωνε Γραφικά έντυπα σε 180 γλώσσες στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και τέσσερα από τα μεγαλύτερα τυπογραφεία της, τα οποία βρίσκονται στη Λατινική Αμερική, προμήθευαν πολλά από τα έντυπα που ήταν αναγκαία τόσο για τον τοπικό τους αγρό όσο και για άλλες χώρες σε εκείνο το μέρος του κόσμου. Έντεκα άλλα τυπογραφεία παρήγαν έντυπα στην Ευρώπη, και όλα αυτά βοηθούσαν στο να καλύπτονται οι ανάγκες και άλλων χωρών σε έντυπα. Από αυτά, η Γαλλία προμήθευε σε τακτική βάση έντυπα σε 14 χώρες και η Γερμανία, η οποία τύπωνε σε 40 και πλέον γλώσσες, έστελνε μεγάλες ποσότητες εντύπων σε 20 χώρες και μικρότερες ποσότητες σε πολλές άλλες χώρες. Στην Αφρική, έξι τυπογραφεία της Σκοπιάς παρήγαν Γραφικά έντυπα σε 46 συνολικά γλώσσες. Άλλα 11 τυπογραφεία—μερικά μικρά και μερικά μεγάλα—προμήθευαν έντυπα στη Μέση και στην Άπω Ανατολή, στα νησιά του Ειρηνικού, στον Καναδά και σε άλλες περιοχές, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν στη διάδοση του επείγοντος αγγέλματος σχετικά με τη Βασιλεία του Θεού. Σε άλλες 27 χώρες, η Εταιρία τύπωνε μικρότερα έντυπα που είναι αναγκαία για την ομαλή λειτουργία των εκκλησιών.

Καινούριες Μέθοδοι, Καινούρια Μηχανήματα

Στις δεκαετίες του 1960 και του 1970, μια επανάσταση σάρωσε την τυπογραφία. Με εκπληκτική ταχύτητα, η τυπογραφική εκτύπωση εγκαταλείφτηκε και αντικαταστάθηκε από την εκτύπωση όφσετ.d Η Εταιρία Σκοπιά δεν βιάστηκε να ακολουθήσει αυτό το ρεύμα. Οι τσίγκοι που χρησιμοποιούνταν στα πιεστήρια όφσετ δεν ήταν κατάλληλοι για την εκτύπωση των μεγάλων ποσοτήτων που χρειαζόταν η Εταιρία για τα έντυπά της. Επιπρόσθετα, μια τέτοια αλλαγή θα απαιτούσε εντελώς καινούριες μεθόδους στοιχειοθεσίας. Θα χρειάζονταν καινούρια πιεστήρια. Θα έπρεπε να μάθουν την καινούρια τεχνολογία. Στην ουσία θα έπρεπε να αντικατασταθεί όλος ο τυπογραφικός εξοπλισμός στα εργοστάσια της Εταιρίας. Το κόστος θα ήταν τρομακτικό.

Ωστόσο, με τον καιρό έγινε φανερό ότι τα υλικά υποστήριξης της τυπογραφικής εκτύπωσης δεν θα ήταν διαθέσιμα για πολύ ακόμα. Η ανθεκτικότητα των τσίγκων όφσετ βελτιωνόταν ταχύτατα. Η αλλαγή ήταν αναγκαία.

Ήδη από το 1972, λόγω του ζωηρού τους ενδιαφέροντος για τις εξελίξεις στον τομέα της εκτύπωσης όφσετ, τρία μέλη της οικογένειας Μπέθελ στη Νότια Αφρική αγόρασαν ένα μικρό μεταχειρισμένο πιεστήριο όφσετ φύλλου. Απέκτησαν κάποια πείρα κάνοντας μικρές εκτυπωτικές εργασίες σε αυτό. Κατόπιν, το 1974, εκείνο το πιεστήριο χρησιμοποιήθηκε για την εκτύπωση του βιβλίου τσέπης Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή στη γλώσσα ρονγκ. Το γεγονός ότι μπόρεσαν να κάνουν γρήγορα αυτή την εκτύπωση τους έδωσε τη δυνατότητα να παράσχουν πολύτιμη Βιβλική εκπαίδευση σε χιλιάδες ανθρώπους που πεινούσαν για την αλήθεια, προτού απαγορευτεί και πάλι το έργο των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην περιοχή όπου ζούσαν εκείνοι οι άνθρωποι. Ένα άλλο πιεστήριο όφσετ φύλλου, το οποίο δόθηκε στο νοτιοαφρικανικό τμήμα της Εταιρίας λίγο καιρό αφότου οι αδελφοί μας αγόρασαν το πρώτο, στάλθηκε στη Ζάμπια και τέθηκε σε λειτουργία εκεί.

Το εργοστάσιο της Εταιρίας στη Γερμανία άρχισε και αυτό αρκετά νωρίς την εκτύπωση όφσετ. Τον Απρίλιο του 1975 οι αδελφοί εκεί άρχισαν να χρησιμοποιούν ένα πιεστήριο φύλλου για να τυπώνουν σε χαρτί Βίβλου τα περιοδικά που έστελναν στους Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Ανατολική Γερμανία, όπου οι Μάρτυρες ήταν τότε υπό απαγόρευση. Την επόμενη χρονιά, ακολούθησε η παραγωγή βιβλίων στο ίδιο πιεστήριο όφσετ για εκείνους τους διωκόμενους αδελφούς.

Τον ίδιο περίπου καιρό, το 1975, η Εταιρία Σκοπιά έθεσε σε λειτουργία στην Αργεντινή το πρώτο της πιεστήριο όφσετ ρόλου για την εκτύπωση περιοδικών. Ωστόσο, αυτό λειτούργησε μονάχα λίγο περισσότερο από ένα χρόνο, γιατί κατόπιν η κυβέρνηση της Αργεντινής απαγόρευσε το έργο των Μαρτύρων και σφράγισε το τυπογραφείο τους. Αλλά οι εργασίες εκτύπωσης όφσετ σε άλλες χώρες συνέχισαν να επεκτείνονται. Στις αρχές του 1978, στο εργοστάσιο των κεντρικών γραφείων της Εταιρίας Σκοπιά στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, ένα πιεστήριο όφσετ ρόλου άρχισε να κάνει τρίχρωμες εκτυπώσεις για βιβλία.e Εκείνο το ίδιο έτος αγοράστηκε ένα δεύτερο πιεστήριο. Παρ’ όλα αυτά, υπήρχε ανάγκη για πολύ περισσότερα μηχανήματα προκειμένου να ολοκληρωθεί η αλλαγή του συστήματος εκτύπωσης.

Το Κυβερνών Σώμα ήταν σίγουρο ότι ο Ιεχωβά θα προμήθευε οτιδήποτε ήταν αναγκαίο προκειμένου να επιτελεστεί το έργο που εκείνος θέλει να γίνει. Τον Απρίλιο του 1979, καθώς και τον Ιανουάριο του 1980, στάλθηκαν στις εκκλησίες των Ηνωμένων Πολιτειών επιστολές οι οποίες εξηγούσαν την κατάσταση. Άρχισαν να καταφτάνουν συνεισφορές—αργά στην αρχή, αλλά με τον καιρό ήταν αρκετές προκειμένου να εξοπλιστεί για εκτύπωση όφσετ ολόκληρο το παγκόσμιο δίκτυο των εργοστασίων της Σκοπιάς.

Στο μεταξύ, προκειμένου να γίνει καλή χρήση των μηχανημάτων που ήδη υπήρχαν, καθώς και για να επιταχυνθεί η αλλαγή, η Εταιρία Σκοπιά ανέθεσε σε έναν εργολάβο να μετατρέψει τα τελευταίου τύπου πιεστήριά της MAN σε πιεστήρια όφσετ. Αυτά τα πιεστήρια δόθηκαν σε 12 χώρες, έξι από τις οποίες δεν τύπωναν προηγουμένως τα περιοδικά τους τοπικά.

Τετράχρωμη Εκτύπωση

Το τμήμα στη Φινλανδία ήταν το πρώτο που άρχισε την τετράχρωμη εκτύπωση όφσετ για κάθε τεύχος των περιοδικών του, ξεκινώντας με μια απλή μέθοδο, από τα τεύχη που τυπώθηκαν τον Ιανουάριο του 1981, και κατόπιν χρησιμοποιώντας σταδιακά βελτιωμένη τεχνική. Έπειτα, η Ιαπωνία χρησιμοποίησε τετράχρωμη εκτύπωση για ένα βιβλίο. Και άλλα τυπογραφεία της Σκοπιάς έκαναν το ίδιο όταν γινόταν διαθέσιμος ο αναγκαίος εξοπλισμός. Μερικά πιεστήρια έχουν αγοραστεί και αποσταλεί από τα παγκόσμια κεντρικά γραφεία. Η αγορά άλλων έχει χρηματοδοτηθεί από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά της χώρας στην οποία βρίσκεται το εργοστάσιο. Σε άλλες πάλι περιπτώσεις, οι Μάρτυρες μιας χώρας έχουν δωρίσει τα απαραίτητα μηχανήματα στους αδελφούς τους κάποιας άλλης χώρας.

Την εποχή μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο κόσμος στράφηκε προς τα εικονογραφημένα έντυπα, και η χρήση ρεαλιστικών χρωμάτων συνέβαλε πολύ στο να γίνουν τα έντυπα πιο ελκυστικά οπτικώς. Αυτή η χρήση του χρώματος έκανε τα έντυπα πιο όμορφα και συνεπώς ενθάρρυνε το διάβασμα. Σε πολλά μέρη διαπιστώθηκε ότι η διανομή της Σκοπιάς και του Ξύπνα! παρουσίασε σημαντική αύξηση αφότου βελτιώθηκε η εμφάνισή τους με αυτόν τον τρόπο.

Ανάπτυξη Κατάλληλων Συστημάτων Κομπιούτερ

Για την υποστήριξη της τετράχρωμης εκτύπωσης, έπρεπε να αναπτυχτεί ένα σύστημα προεκτυπωτικής επεξεργασίας του κειμένου μέσω κομπιούτερ· και το 1977 πάρθηκε η απόφαση να προχωρήσουν οι σχετικές εργασίες. Μάρτυρες που ήταν ειδικοί σε αυτόν τον τομέα προσφέρθηκαν να εργαστούν εθελοντικά στα παγκόσμια κεντρικά γραφεία για να βοηθήσουν την Εταιρία να καλύψει γρήγορα αυτές τις ανάγκες. (Λίγο αργότερα, το 1979, μια ομάδα στην Ιαπωνία, η οποία τελικά περιελάμβανε περίπου 50 Μάρτυρες, άρχισε να αναπτύσσει προγράμματα τα οποία ήταν αναγκαία για την ιαπωνική γλώσσα). Χρησιμοποιήθηκαν κομπιούτερ που ήταν διαθέσιμοι στο εμπόριο, και οι Μάρτυρες ετοίμασαν προγράμματα για να βοηθήσουν στην κάλυψη των αναγκών της Εταιρίας στον τομέα της διαχείρισης και των πολυγλωσσικών εκδόσεων. Για να διατηρήσουν υψηλά πρότυπα και να έχουν την απαραίτητη ευελιξία, ήταν ανάγκη να αναπτύξουν ειδικά προγράμματα για τη στοιχειοθεσία και τη φωτοστοιχειοθεσία. Δεν υπήρχε διαθέσιμο κανένα εμπορικό πρόγραμμα για την εισαγωγή κειμένου και τη φωτοστοιχειοθεσία σε πολλές από τις 167 γλώσσες στις οποίες τύπωνε τότε η Εταιρία Σκοπιά, και έτσι οι Μάρτυρες έπρεπε να φτιάξουν ένα δικό τους.

Εκείνον τον καιρό ο εμπορικός κόσμος δεν έβλεπε να υπάρχουν προοπτικές κέρδους από τις γλώσσες τις οποίες χρησιμοποιούσαν μικρότεροι πληθυσμοί ή άνθρωποι περιορισμένου εισοδήματος, αλλά οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ενδιαφέρονται για ζωές. Μέσα σε σύντομο σχετικά χρόνο, τα προγράμματα στοιχειοθεσίας που ανέπτυξαν εκείνοι χρησιμοποιούνταν για την παραγωγή εντύπων σε 90 και πλέον γλώσσες. Σχετικά με το έργο τους, το σεβαστό περιοδικό Έκθεση Σέιμπολντ για τα Συστήματα Εκδόσεων (Seybold Report on Publishing Systems) είπε: «Δεν μπορούμε παρά να επαινέσουμε τους ανθρώπους της Σκοπιάς για την τόλμη, την πρωτοβουλία και τη διορατικότητά τους. Σήμερα είναι ελάχιστοι εκείνοι που έχουν τόση φιλοδοξία ή τόσο θάρρος ώστε να αναλάβουν την ανάπτυξη μιας τέτοιας εφαρμογής, και ιδιαίτερα αρχίζοντας σχεδόν από το μηδέν».—Τόμος 12, Αρ. 1, 13 Σεπτεμβρίου 1982.

Οι εκτυπωτικές εργασίες και η συντήρηση θα διευκολύνονταν πάρα πολύ αν ήταν πλήρως συμβατά τα μηχανήματα που χρησιμοποιούνταν παγκόσμια. Έτσι, το 1979 πάρθηκε η απόφαση να αναπτύξει η Εταιρία Σκοπιά το δικό της φωτοστοιχειοθετικό σύστημα. Η ομάδα που θα εργαζόταν σε αυτό επρόκειτο να φτιάξει το κύριο μέρος του υλικοτεχνικού εξοπλισμού αντί να βασίζεται πάρα πολύ στα μηχανήματα του εμπορίου.

Έτσι, το 1979, μια ομάδα Μαρτύρων του Ιεχωβά, που είχε για βάση των εργασιών της τα Αγροκτήματα της Σκοπιάς στο Γουόλκιλ της Νέας Υόρκης, άρχισε να σχεδιάζει και να κατασκευάζει το Πολυγλωσσικό Ηλεκτρονικό Φωτοστοιχειοθετικό Σύστημα (MEPS [Multilanguage Electronic Phototypesetting System]). Μέχρι το Μάιο του 1986, η ομάδα που είχε αναλάβει αυτό το έργο είχε, όχι μόνο σχεδιάσει και κατασκευάσει τους κομπιούτερ, τις μηχανές φωτοστοιχειοθεσίας και τα τερματικά του συστήματος MEPS, αλλά, πράγμα πιο σημαντικό, είχε επίσης αναπτύξει τα προγράμματα που απαιτούνταν για την επεξεργασία της ύλης που προοριζόταν για έκδοση σε 186 γλώσσες.

Σε συνδυασμό με την ανάπτυξη αυτών των προγραμμάτων γινόταν και μια μεγάλη εργασία σχηματισμού των τυπογραφικών χαρακτήρων σε ψηφιακή μορφή. Αυτό απαιτούσε εντατική μελέτη των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών κάθε γλώσσας. Έπρεπε να γίνει ένα καλλιτεχνικό πρότυπο για κάθε χαρακτήρα της συγκεκριμένης γλώσσας (λόγου χάρη, για κάθε κεφαλαίο και πεζό γράμμα, καθώς και για τα σημεία τονισμού και στίξης—όλα αυτά σε διάφορα μεγέθη), με ξεχωριστά σχέδια για κάθε τύπο γραμμάτων (όπως, λεπτά, πλάγια, παχιά και πολύ παχιά) και πολύ πιθανόν σε πολλές διαφορετικές γραμματοσειρές ή οικογένειες γραμμάτων. Η κάθε γραμματοσειρά του λατινικού αλφαβήτου χρειάστηκε 202 χαρακτήρες. Επομένως, οι 369 λατινικές γραμματοσειρές απαίτησαν συνολικά 74.538 χαρακτήρες. Για να ετοιμαστεί η κάθε γραμματοσειρά της κινεζικής γλώσσας χρειάστηκε να σχεδιαστούν 8.364 χαρακτήρες και να γίνει πρόβλεψη για μελλοντική προσθήκη περισσότερων χαρακτήρων.

Αφού έγιναν τα καλλιτεχνικά πρότυπα, αναπτύχτηκαν προγράμματα που θα έδιναν τη δυνατότητα εκτύπωσης των χαρακτήρων με καθαρή μορφή και σαφές περίγραμμα. Τα προγράμματα έπρεπε να έχουν τη δυνατότητα να χειριστούν όχι μόνο το λατινικό αλφάβητο αλλά και το βεγγαλικό, το ελληνικό, το καμποτζιανό, το κορεατικό, το κυριλλικό, και το χίντι, καθώς επίσης το αλφάβητο της αραβικής και της εβραϊκής (που και οι δυο γράφονται από δεξιά προς τα αριστερά) και τους χαρακτήρες της ιαπωνικής και της κινεζικής γλώσσας (οι οποίες δεν χρησιμοποιούν αλφάβητο). Το 1992 υπήρχαν διαθέσιμα προγράμματα για την επεξεργασία ύλης σε 200 και πλέον γλώσσες, και ακόμα βρίσκονταν υπό ανάπτυξη προγράμματα για άλλες γλώσσες τις οποίες χρησιμοποιούν εκατομμύρια άνθρωποι.

Η υλοποίηση αυτής της αλλαγής στα τμήματα απαίτησε την υιοθέτηση νέων διαδικασιών και την εκμάθηση νέων ειδικοτήτων. Μέλη του προσωπικού τους στάλθηκαν στα παγκόσμια κεντρικά γραφεία για να μάθουν πώς να στήνουν, να χειρίζονται και να συντηρούν τα μεγάλα πιεστήρια όφσετ ρόλου. Μερικοί εκπαιδεύτηκαν να κάνουν την εργασία διαχωρισμού χρωμάτων με χρωμογράφο λέιζερ (λέιζερ σκάνερ). Άλλα μέλη του προσωπικού εκπαιδεύτηκαν στο χειρισμό και στη συντήρηση των κομπιούτερ και του συναφούς εξοπλισμού. Έτσι, τα προβλήματα που ανέκυπταν στον τομέα της παραγωγής, σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, θα μπορούσαν να λυθούν γρήγορα ώστε το έργο να προχωρεί ανεμπόδιστα.

Το Κυβερνών Σώμα αντιλήφθηκε ότι, αν ήταν δυνατόν να μελετούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά όλου του κόσμου την ίδια ύλη στις συναθροίσεις τους κάθε εβδομάδα και να προσφέρουν τα ίδια έντυπα στη διακονία αγρού, αυτό θα είχε ισχυρή ενοποιητική επίδραση. Στο παρελθόν, τα έντυπα που εκδίδονταν στην αγγλική συνήθως δεν ήταν διαθέσιμα σε άλλες γλώσσες παρά έπειτα από τέσσερις τουλάχιστον μήνες· σε πολλές γλώσσες ήταν διαθέσιμα ύστερα από ένα ή και περισσότερα χρόνια μερικές φορές. Αλλά τώρα ήταν δυνατόν να αλλάξει αυτό. Η ύπαρξη πλήρως συμβατού εξοπλισμού στα τμήματα όπου γινόταν εκτύπωση ήταν ένας σημαντικός παράγοντας που έκανε δυνατή την ταυτόχρονη έκδοση εντύπων σε ποικίλες γλώσσες. Το 1984 είχε επιτευχθεί η ταυτόχρονη έκδοση της Σκοπιάς σε 20 γλώσσες. Το 1989, όταν επιδόθηκε στο κοινό το δυναμικό άγγελμα που περιέχει το βιβλίο Αποκάλυψη—Το Μεγαλειώδες Αποκορύφωμά της Πλησιάζει!, πράγμα που έγινε λίγους μόνο μήνες μετά την έκδοσή του, αυτό το βιβλίο ήταν διαθέσιμο σε 25 γλώσσες. Το 1992, η ταυτόχρονη έκδοση της Σκοπιάς είχε διευρυνθεί και περιελάμβανε 66 γλώσσες—γλώσσες που χρησιμοποιούνται από ένα μεγάλο ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού.

Από τότε που άρχισε να δημιουργείται το σύστημα MEPS, το 1979, η βιομηχανία των κομπιούτερ έχει σημειώσει εξαιρετική πρόοδο. Τώρα είναι διαθέσιμοι ισχυροί προσωπικοί κομπιούτερ με μεγάλες δυνατότητες και πολύ μικρότερο κόστος από τα παλιότερα μηχανήματα. Προκειμένου να συμβαδίζει με τις ανάγκες του εκδοτικού της έργου, η Εταιρία Σκοπιά αποφάσισε να χρησιμοποιήσει αυτούς τους προσωπικούς κομπιούτερ σε συνδυασμό με τα δικά της προγράμματα. Αυτό επιτάχυνε πολύ τη διαδικασία παραγωγής. Επίσης, έδωσε τη δυνατότητα να ωφεληθούν περισσότερα τμήματα της Εταιρίας από αυτά τα εκδοτικά προγράμματα, και ο αριθμός των τμημάτων που τα χρησιμοποιούν αυξήθηκε γοργά και έφτασε τα 83. Το 1992 η Εταιρία Σκοπιά είχε παγκόσμια πάνω από 3.800 τερματικά στα οποία χρησιμοποιούσε τα δικά της προγράμματα κομπιούτερ. Δεν κάνουν εκτυπωτικές εργασίες όλα τα τμήματα που έχουν αυτόν τον εξοπλισμό, αλλά όποιο τμήμα έχει ένα μικρό κομπιούτερ και τα προγράμματα της Εταιρίας, καθώς και ένα μικρό εκτυπωτή λέιζερ, έχει τη δυνατότητα να κάνει προεκτυπωτική εργασία για φυλλάδια, περιοδικά, βιβλία και για οποιοδήποτε άλλο έντυπο πρέπει να τυπωθεί.

Αυξημένη Υποστήριξη στους Μεταφραστές, με τη Χρήση Κομπιούτερ

Μήπως θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν οι κομπιούτερ και για να δώσουν μεγαλύτερη υποστήριξη σε εκείνους που κάνουν την εργασία της μετάφρασης; Οι μεταφραστές των εντύπων της Σκοπιάς κάνουν τώρα την εργασία τους χρησιμοποιώντας, στις περισσότερες περιπτώσεις, τερματικά κομπιούτερ. Πολλοί από αυτούς βρίσκονται στα γραφεία τμήματος της Εταιρίας. Άλλοι, οι οποίοι μπορεί να κάνουν τη μετάφραση στο σπίτι τους και οι οποίοι επί πολλά χρόνια έκαναν την εργασία τους στη γραφομηχανή ή ακόμα και με το χέρι, βοηθήθηκαν να μάθουν να εισάγουν τη μετάφρασή τους σε σταθμούς εργασίας κομπιούτερ ή σε φορητούς κομπιούτερ (κομπιούτερ που έχουν μικρό, βολικό μέγεθος) τους οποίους έχει αγοράσει η Εταιρία. Οι διορθώσεις στη μετάφραση μπορούν εύκολα να γίνουν κατευθείαν στην οθόνη του κομπιούτερ. Αν η μετάφραση γίνεται κάπου αλλού, και όχι στο γραφείο του τμήματος που κάνει την εκτύπωση, τότε το μόνο που χρειάζεται είναι να μεταφερθεί το κείμενο σε μια λεπτή εύκαμπτη δισκέτα και να σταλεί για επεξεργασία στο τμήμα που θα κάνει την εκτύπωση.

Στη διάρκεια των ετών 1989-1990, λόγω των αστραπιαίων αλλαγών που έλαβαν χώρα στις κυβερνήσεις πολλών χωρών, οι διεθνείς επικοινωνίες έγιναν ευκολότερες. Χωρίς καθυστέρηση, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έκαναν ένα σεμινάριο για τους μεταφραστές τους από την Ανατολική Ευρώπη. Αυτό είχε σκοπό να τους βοηθήσει να βελτιώσουν την ποιότητα της εργασίας τους, να τους δώσει τη δυνατότητα να επωφεληθούν από το διαθέσιμο εξοπλισμό στον τομέα των κομπιούτερ και να γίνει δυνατή η ταυτόχρονη έκδοση της Σκοπιάς στη γλώσσα τους. Επιπλέον, παρόμοια βοήθεια έλαβαν οι μεταφραστές στη νοτιοανατολική Ασία.

Μπορούσαν, όμως, να χρησιμοποιηθούν οι κομπιούτερ για να επιταχύνουν την εργασία της μετάφρασης ή για να βελτιώσουν την ποιότητά της; Ναι. Το 1989 οι Μάρτυρες του Ιεχωβά χρησιμοποιούσαν ήδη ισχυρά συστήματα κομπιούτερ για να παρασχεθεί βοήθεια στη μετάφραση της Αγίας Γραφής. Έπειτα από εκτεταμένη προκαταρκτική εργασία, δημιουργήθηκαν ηλεκτρονικά αρχεία τα οποία δίνουν στο μεταφραστή τη δυνατότητα να καλέσει γρήγορα στην οθόνη του κομπιούτερ την οπτική απεικόνιση οποιασδήποτε λέξης των πρωτότυπων γλωσσών της Αγίας Γραφής μαζί με έναν κατάλογο όλων των τρόπων με τους οποίους αποδόθηκε αυτή η λέξη, σε αρμονία με τα συμφραζόμενα, στη Μετάφραση Νέου Κόσμου στην αγγλική. Αυτός μπορεί επίσης να επιλέξει μια βασική αγγλική λέξη και να ζητήσει όλες τις λέξεις των πρωτότυπων γλωσσών τις οποίες αποδίδει αυτή η λέξη (και τις οποίες αποδίδουν πιθανόν και άλλες λέξεις με παρεμφερές νόημα). Αυτό πολύ συχνά αποκαλύπτει ότι στην αγγλική χρησιμοποιήθηκε μια ομάδα λέξεων προκειμένου να μεταδοθεί η έννοια την οποία εμπερικλείει ένας και μόνο όρος της πρωτότυπης γλώσσας. Δίνει γρήγορα στο μεταφραστή μια σφαιρική άποψη του τι μεταφράζει. Τον βοηθάει να συλλάβει την ιδιαίτερη έννοια της βασικής έκφρασης της πρωτότυπης γλώσσας, καθώς και το ακριβές νόημα που απαιτούν τα συμφραζόμενα, και έτσι να την αποδώσει με ακρίβεια στη δική του γλώσσα.

Χρησιμοποιώντας αυτά τα ηλεκτρονικά αρχεία, πεπειραμένοι μεταφραστές μπορούν να εξετάσουν όλες τις περιπτώσεις στις οποίες εμφανίζεται κάποια συγκεκριμένη λέξη στην Αγία Γραφή και να ορίσουν αντίστοιχες λέξεις της τοπικής γλώσσας για καθεμιά από αυτές τις περιπτώσεις, ανάλογα με το τι απαιτούν τα συμφραζόμενα. Αυτό εξασφαλίζει υψηλό βαθμό ομοιομορφίας. Η εργασία κάθε μεταφραστή ανασκοπείται από άλλους μεταφραστές που εργάζονται στην ίδια ομάδα και έτσι η μετάφραση αποκομίζει οφέλη από την έρευνα και την πείρα όλων τους. Αφού γίνει αυτό, ο κομπιούτερ μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να απεικονιστεί κάποια δεδομένη περικοπή της Αγίας Γραφής, δείχνοντας την κάθε λέξη του αγγλικού κειμένου, τις λέξεις της πρωτότυπης γλώσσας, καθώς και τις αντίστοιχες λέξεις της τοπικής γλώσσας που έχουν επιλεχτεί για τη συγκεκριμένη περικοπή. Η εργασία δεν τελειώνει εκεί. Ο μεταφραστής εξακολουθεί να χρειάζεται για να εξομαλύνει τη σύνταξη κάθε πρότασης και να την κάνει να διαβάζεται σωστά στη δική του γλώσσα. Ενόσω το κάνει αυτό, ωστόσο, είναι ζωτικό να έχει συλλάβει σαφώς το νόημα του εδαφίου. Για την υποβοήθησή του, του παρέχεται άμεση πρόσβαση, μέσω του κομπιούτερ, στα δημοσιευμένα σχόλια της Σκοπιάς για το συγκεκριμένο Γραφικό εδάφιο και για κάθε έκφραση μέσα σε αυτό.

Με αυτόν τον τρόπο, μειώνεται ο απαραίτητος χρόνος για έρευνα και μπορεί να επιτευχθεί υψηλός βαθμός ομοιομορφίας. Με περαιτέρω αξιοποίηση αυτών των δυνατοτήτων, ελπίζουμε ότι θα μπορούν να γίνονται γρήγορα διαθέσιμα περισσότερα πολύτιμα έντυπα ακόμα και σε γλώσσες στις οποίες υπάρχει μικρός αριθμός μεταφραστών. Η χρήση αυτού του μέσου για την παροχή εντύπων που συντελούν στη διακήρυξη του αγγέλματος της Βασιλείας έχει ανοίξει ένα τεράστιο πεδίο στον εκδοτικό τομέα.

Συνεπώς, όπως συνέβαινε με τους πρώτους Χριστιανούς, έτσι και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στους σημερινούς καιρούς χρησιμοποιούν τα πιο σύγχρονα μέσα για να διαδώσουν το Λόγο του Θεού. Προκειμένου να μεταδώσουν τα καλά νέα σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους, δεν φοβούνται να αναλάβουν καινούρια τολμηρά εγχειρήματα στον τομέα των εκδόσεων.

[Υποσημειώσεις]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 578]

‘Ας χρησιμοποιήσουμε το κάρβουνο για τη δοκιμή’

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 595]

Εξοπλισμός για εκτύπωση όφσετ ολόκληρου του παγκόσμιου δικτύου των εργοστασίων της Σκοπιάς

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 596]

«Δεν μπορούμε παρά να επαινέσουμε τους ανθρώπους της Σκοπιάς»

[Πλαίσιο/Εικόνες στη σελίδα 581]

Στοιχειοθεσία

Αρχικά γινόταν εξ ολοκλήρου με το χέρι, ένα-ένα γράμμα

Νότια Αφρική

Από το 1920 μέχρι τη δεκαετία του 1980, χρησιμοποιούνταν λινοτυπικές μηχανές

Ηνωμένες Πολιτείες

Σε μερικά μέρη η στοιχειοθεσία γινόταν με μονοτυπικά μηχανήματα

Ιαπωνία

Τώρα για τη φωτοστοιχειοθεσία χρησιμοποιούνται κομπιούτερ

Γερμανία

[Πλαίσιο/Εικόνες στη σελίδα 582]

Τυπογραφικές Πλάκες

Από τη δεκαετία του 1920 μέχρι τη δεκαετία του 1980, κατασκεύαζαν πλάκες από μόλυβδο για την τυπογραφική εκτύπωση

[Εικόνες]

1. Στερέωναν τις σειρές των τυπογραφικών στοιχείων για τις σελίδες των εντύπων μέσα σε μεταλλικά πλαίσια που ονομάζονταν σελιδοθέτες

2. Εφαρμόζοντας πίεση, έφτιαχναν ένα αποτύπωμα των τυπογραφικών στοιχείων πάνω σε κάποιο υλικό το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως καλούπι

3. Έχυναν λιωμένο μολύβι στη μήτρα (ή καλούπι) για να φτιάξουν κυρτές μεταλλικές πλάκες

4. Απομάκρυναν το πλεονάζον μέταλλο από την επιφάνεια της πλάκας

5. Επινικέλωναν τις πλάκες για να είναι πιο ανθεκτικές στη χρήση

Σε μετέπειτα χρόνια, μοντάριζαν τα αρνητικά φωτοστοιχειοθετημένων σελίδων, και έβαζαν στη θέση που έπρεπε τις εικόνες. Χρησιμοποιώντας φωτογραφική μέθοδο, μετέφεραν ομάδες σελίδων σε εύκαμπτους τσίγκους εκτύπωσης όφσετ

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 585]

‘Απόδειξη του Πνεύματος του Ιεχωβά’

«Η επιτυχημένη εκτύπωση βιβλίων και Αγίων Γραφών σε περιστροφικά πιεστήρια από άτομα με λίγη ή και καθόλου πείρα σε αυτόν τον τομέα [και σε μια εποχή που οι άλλοι δεν είχαν κάνει ακόμα κάτι τέτοιο] αποτελεί απόδειξη της επίβλεψης του Ιεχωβά και της κατεύθυνσης του πνεύματός του», είπε ο Τσαρλς Φέκελ. Ο αδελφός Φέκελ ήξερε καλά τι σήμαινε αυτό, επειδή είχε συμμετάσχει ο ίδιος στην εξέλιξη των εκτυπωτικών εργασιών στα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας επί μισό αιώνα και πλέον. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του υπηρέτησε ως μέλος του Κυβερνώντος Σώματος.

[Εικόνα]

Τσαρλς Φέκελ

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 586]

Εμπιστοσύνη στον Παντοδύναμο Θεό

Μια εμπειρία που αφηγήθηκε ο Ούγκο Ρίμερ, πρώην υπεύθυνος αγορών της Εταιρίας Σκοπιά, δείχνει τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται τις υποθέσεις της η Εταιρία Σκοπιά.

Στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, το τυπογραφικό χαρτί δινόταν με δελτίο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έπρεπε να γίνει αίτηση για την προμήθεια χαρτιού σε μια επιτροπή που είχε διορίσει η κυβέρνηση. Μια φορά, κάποια από τις μεγάλες Βιβλικές εταιρίες έβαλε δικηγόρους, μεγάλους επιχειρηματίες, ιεροκήρυκες και άλλους για να την εκπροσωπήσουν ενώπιον της επιτροπής. Τους παραχωρήθηκε πολύ λιγότερο χαρτί από αυτό που ήθελαν. Μετά την ακρόαση της υπόθεσής τους, η επιτροπή κάλεσε τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά. Όταν προσήλθε ο Ούγκο Ρίμερ και ο Μαξ Λάρσον, ο πρόεδρος της επιτροπής ρώτησε: «Μόνο εσείς οι δυο;» Η απάντηση: «Ναι. Ελπίζουμε ότι είναι μαζί μας και ο Παντοδύναμος Θεός». Τους παραχωρήθηκαν όλες οι προμήθειες που χρειάζονταν.

[Εικόνα]

Ούγκο Ρίμερ

[Πλαίσιο/Εικόνες στη σελίδα 587]

Εκτυπωτικά Πιεστήρια

Η Εταιρία Σκοπιά έχει χρησιμοποιήσει πολλών ειδών πιεστήρια στις εκτυπωτικές της εργασίες

[Εικόνες]

Επί πολλά χρόνια χρησιμοποιούσε επίπεδα πιεστήρια διαφόρων τύπων (Γερμανία)

Έχει χρησιμοποιήσει μικρά πιεστήρια για να τυπώσει όχι μόνο υπηρεσιακά έντυπα και διαφημιστικά αλλά και περιοδικά (Η.Π.Α.)

Στα διάφορα τυπογραφεία της, χρησιμοποίησε 58 τέτοια περιστροφικά τυπογραφικά πιεστήρια MAN από τη Γερμανία (Καναδάς)

Τώρα, στα κύρια τυπογραφεία της Εταιρίας χρησιμοποιούνται τετράχρωμα ταχυπιεστήρια όφσετ ρόλου τα οποία κατασκευάζονται σε διάφορες χώρες

Ιταλία

Γερμανία

[Εικόνες στη σελίδα 588, 589]

Βιβλιοδεσία

Αρχικά, μέρος της βιβλιοδεσίας στα εργοστάσια της Σκοπιάς γινόταν με το χέρι (Ελβετία)

Η μεγάλης κλίμακας παραγωγή στις Ηνωμένες Πολιτείες απαίτησε πολλές ξεχωριστές εργασίες

1. Σύνθεση τυπογραφικών φύλλων

2. Συρραφή τυπογραφικών φύλλων

3. Κόλλημα των εσωφύλλων

4. Ξάκρισμα

5. Χρυσοτυπία στα καλύμματα

6. Τοποθέτηση των καλυμμάτων στα βιβλία

7. Πρεσάρισμα των βιβλίων μέχρι να σφίξει η κόλλα

Τώρα, αντί να συρραφτούν τα τυπογραφικά φύλλα, συνήθως κολλιούνται με μια προηγμένη μέθοδο, και μηχανήματα μεγάλης ταχύτητας μπορούν να δένουν το καθένα 20.000 ή και περισσότερα βιβλία τη μέρα

[Πλαίσιο/Εικόνες στη σελίδα 594]

Για την Προώθηση της Γνώσης γύρω από τη Βασιλεία του Θεού

Η Εταιρία Σκοπιά έχει κατά καιρούς παραγάγει έντυπα σε πάνω από 290 γλώσσες. Το 1992 εξέδιδε έντυπα σε 210 περίπου γλώσσες. Όλα αυτά γίνονταν με σκοπό να βοηθηθούν άνθρωποι να μάθουν για τη Βασιλεία του Θεού και το τι σημαίνει για αυτούς. Μεταξύ των βοηθημάτων τους για τη μελέτη της Αγίας Γραφής τα οποία έχουν τη μεγαλύτερη κυκλοφορία μέχρι σήμερα περιλαμβάνονται τα ακόλουθα:

«Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή» (1968): 107.553.888 αντίτυπα σε 117 γλώσσες

«Μπορείτε να Ζείτε για Πάντα στον Παράδεισο στη Γη» (1982): 62.428.231 αντίτυπα σε 115 γλώσσες

«Απολαύστε Ζωή στη Γη για Πάντα!» (1982): 76.203.646 αντίτυπα σε 200 γλώσσες

Οι παραπάνω αριθμοί ίσχυαν το 1992.

[Πλαίσιο/Εικόνες στη σελίδα 598]

Ηχογραφήσεις σε Κασέτες

Εκτός από τη χρήση εντύπων στο ευαγγελιστικό της έργο, από το 1978 η Εταιρία Σκοπιά παράγει ηχογραφημένες κασέτες—έχει παραγάγει πάνω από 65 εκατομμύρια αντίγραφα σε δικά της μηχανήματα στις Ηνωμένες Πολιτείες και στη Γερμανία.

Ολόκληρη η «Μετάφραση Νέου Κόσμου» κυκλοφορεί σε κασέτες στις γλώσσες: αγγλική, γαλλική, γερμανική, ιαπωνική, ισπανική και ιταλική. Το 1992 ήταν επίσης διαθέσιμα σε κασέτες διάφορα τμήματα αυτής της μετάφρασης της Αγίας Γραφής σε άλλες οχτώ γλώσσες.

Ως βοηθήματα για τη διδασκαλία των μικρών παιδιών, έχουν ηχογραφηθεί σε κασέτες «Το Βιβλίο μου με τις Βιβλικές Ιστορίες» και το «Ακούοντας τον Μεγάλο Διδάσκαλο», έντυπα ειδικά γραμμένα για τα παιδιά.

Επιπρόσθετα, σε μερικές χώρες παράγονται μαγνητοταινίες που χρησιμοποιούνται σε εκπομπές από το ραδιόφωνο.

Γίνονται ηχογραφήσεις από μια ορχήστρα που αποτελείται εξ ολοκλήρου από Μάρτυρες. Αυτές οι μαγνητοταινίες χρησιμοποιούνται ως μουσική συνοδεία για την υμνολογία στις συνελεύσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Επίσης, είναι διαθέσιμες όμορφες ορχηστρικές διασκευές αυτής της μουσικής για να τις απολαμβάνει κανείς στο σπίτι του.

Στις συνελεύσεις περιφερείας χρησιμοποιούνται ηχογραφημένα δράματα (σύγχρονα ή βασισμένα σε αφηγήσεις της Αγίας Γραφής), μέσω των οποίων οι Μάρτυρες που υποδύονται τους διάφορους ρόλους βοηθούν τους θεατές να οραματιστούν τα διάφορα γεγονότα. Μερικές από αυτές τις ηχογραφήσεις χρησιμοποιούνται κατόπιν για διδακτική και απολαυστική οικογενειακή ψυχαγωγία.

Τόσο το περιοδικό «Σκοπιά» όσο και το «Ξύπνα!» διατίθενται ηχογραφημένα σε κασέτες στην αγγλική και στη φινλανδική. Η «Σκοπιά» είναι επίσης διαθέσιμη στις γλώσσες: γαλλική, γερμανική, δανική, νορβηγική και σουηδική. Μολονότι αυτές οι κασέτες προορίζονταν αρχικά για άτομα με ελαττωμένη όραση, τις εκτιμούν και πολλές χιλιάδες άλλα άτομα.

[Εικόνα]

Ο Τζ. Ε. Μπαρ στο στούντιο ηχογραφήσεων

[Πλαίσιο/Εικόνες στη σελίδα 600, 601]

Χρήση Βιντεοκασετών στη Διακήρυξη της Βασιλείας

Το 1990 η Εταιρία Σκοπιά εισήλθε σε έναν καινούριο τομέα θέτοντας σε κυκλοφορία την πρώτη της βιντεοκασέτα που προοριζόταν για διάθεση στο κοινό.

Εκείνη τη χρονιά είχε υπολογιστεί ότι πάνω από 200.000.000 σπιτικά σε όλη την υδρόγειο είχαν κάποιου είδους συσκευή βίντεο. Ακόμα και σε χώρες που δεν υπήρχαν τηλεοπτικοί σταθμοί, οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν βίντεο. Έτσι, η χρήση των βιντεοκασετών ως εκπαιδευτικού μέσου πρόσφερε έναν καινούριο τρόπο προσέγγισης ενός εκτεταμένου κοινού.

Ήδη από το 1985, είχαν αρχίσει οι εργασίες για μια βιντεοταινία που θα έδειχνε σε εκείνους που επισκέπτονται τις εγκαταστάσεις της Εταιρίας μερικές από τις δραστηριότητες που λαβαίνουν χώρα στα παγκόσμια κεντρικά γραφεία της. Με τον καιρό, αποδείχτηκε επίσης ότι οι βιντεοταινίες εξοικονομούσαν χρόνο όταν χρησιμοποιούνταν για την εξοικείωση των καινούριων μελών της οικογένειας Μπέθελ με τις συνήθειες που υπάρχουν εκεί. Μήπως θα μπορούσε αυτό το εκπαιδευτικό μέσο να χρησιμοποιηθεί με κάποιους άλλους τρόπους ώστε να βοηθήσει στο παγγήινο έργο μαθήτευσης; Μερικοί αδελφοί πίστευαν ότι μπορούσε.

Ως αποτέλεσμα, τον Οκτώβριο του 1990, κυκλοφόρησε η βιντεοκασέτα «Μάρτυρες του Ιεχωβά—Η Οργάνωση που Φέρει το Όνομα». Η ανταπόκριση ήταν εξαιρετική. Ακολούθησε ένας χείμαρρος αιτήσεων για περισσότερα τέτοια προγράμματα. Για την κάλυψη αυτής της ανάγκης, δημιουργήθηκε ένα καινούριο τμήμα που ονομάζεται Υπηρεσίες Βίντεο.

Μάρτυρες που ήταν ειδικευμένοι σε αυτόν τον τομέα πρόσφεραν ευχαρίστως τη βοήθειά τους. Έγινε η αγορά μηχανημάτων. Στήθηκαν στούντιο. Ένα συνεργείο βιντεοσκοπήσεων άρχισε να ταξιδεύει σε διάφορες χώρες για να βιντεοσκοπήσει πρόσωπα και πράγματα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε βιντεοταινίες με σκοπό να οικοδομήσουν την πίστη. Η διεθνής ορχήστρα που αποτελείται εξ ολοκλήρου από Μάρτυρες, και η οποία είχε επανειλημμένα βοηθήσει σε ειδικά προγράμματα, προμήθευσε τη μουσική που θα εμπλούτιζε τις βιντεοταινίες.

Υλοποιήθηκαν σχέδια για την προσέγγιση περισσότερων γλωσσικών ομάδων. Μέχρι τα μέσα του 1992, η βιντεοταινία «Μάρτυρες του Ιεχωβά—Η Οργάνωση που Φέρει το Όνομα» είχε γίνει διαθέσιμη σε πάνω από 12 γλώσσες. Είχε ετοιμαστεί σε 25 γλώσσες, περιλαμβανομένων και μερικών γλωσσών της Ανατολικής Ευρώπης. Επιπλέον, βρίσκονταν σε εξέλιξη διευθετήσεις για την παραγωγή της κασέτας στη μανδαρινική, καθώς και στην καντονεζική, για τους Κινέζους. Η Εταιρία απέκτησε επίσης τα δικαιώματα αναπαραγωγής και διανομής της βιντεοταινίας «Μοβ Τρίγωνα» (Purple Triangles), η οποία αναφέρεται στην ακεραιότητα μιας οικογένειας Μαρτύρων στη Γερμανία κατά τη διάρκεια της ναζιστικής εποχής. Μέσα σε περίοδο δύο ετών, είχαν κατασκευαστεί πολύ περισσότερες από ένα εκατομμύριο βιντεοκασέτες για να τις χρησιμοποιούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στη διακονία τους.

Δόθηκε ειδική προσοχή στις ανάγκες των κουφών. Η βιντεοκασέτα «Μάρτυρες του Ιεχωβά—Η Οργάνωση που Φέρει το Όνομα» βγήκε και σε αμερικανική δακτυλολογία. Άρχισαν επίσης να γίνονται μελέτες με σκοπό την παραγωγή βιντεοταινιών που θα ήταν κατάλληλες για κουφούς άλλων χωρών.

Ενώ γινόταν αυτό, είχαν ξεκινήσει οι εργασίες για την παραγωγή μιας σειράς που θα βοηθούσε τους ανθρώπους να οικοδομήσουν πίστη στο βιβλίο που αποτελεί τη βάση της Χριστιανικής πίστης—στην Αγία Γραφή. Το Σεπτέμβριο του 1992 είχε ολοκληρωθεί στην αγγλική το πρώτο μέρος αυτού του προγράμματος, με τίτλο «Η Αγία Γραφή—Ακριβής Ιστορία, Αξιόπιστη Προφητεία», και ετοιμάζονταν εκδόσεις της σε άλλες γλώσσες.

Οι βιντεοκασέτες σίγουρα δεν αντικαθιστούν τα έντυπα ή την προσωπική επίδοση μαρτυρίας. Τα έντυπα της Εταιρίας εξακολουθούν να παίζουν σημαντικό ρόλο στη διάδοση των καλών νέων. Το έργο που κάνουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά από σπίτι σε σπίτι παραμένει κύριο χαρακτηριστικό της διακονίας τους και έχει σταθερή Γραφική βάση. Ωστόσο, οι βιντεοκασέτες συμπληρώνουν τώρα αυτά τα πολύτιμα μέσα για την καλλιέργεια πίστης στις ανεκτίμητες υποσχέσεις του Ιεχωβά, καθώς και εκτίμησης για όσα φροντίζει εκείνος να γίνονται στη γη σήμερα.

[Εικόνες]

1. Αφού καθοριστεί το βασικό περιεχόμενο, γίνεται η βιντεοσκόπηση καθώς παράλληλα διαμορφώνεται το σενάριο

2. Επιλέγονται οι εικόνες και καθορίζεται, στη διάρκεια του μοντάζ, η σειρά με την οποία θα παρουσιαστούν

3. Ηχογραφείται, με σκοπό να εμπλουτίσει τη βιντεοταινία, ορχηστρική μουσική που έχει συντεθεί ειδικά για την ταινία

4. Η μουσική και ηχητικά εφέ, σε ψηφιακή μορφή, συνδυάζονται με την αφήγηση και την εικόνα

5. Γίνεται το τελικό μοντάζ ήχου και εικόνας

[Εικόνα στη σελίδα 576]

Η εκτύπωση αυτών των πρώτων εντύπων έγινε από εμπορικούς οίκους

[Εικόνα στη σελίδα 577]

Ο Τσ. Α. Γουάιζ έκανε μια δοκιμή για να δει αν οι Σπουδαστές της Γραφής έπρεπε να εγκαταστήσουν ξανά τα κεντρικά γραφεία στο Μπρούκλιν

[Εικόνες στη σελίδα 579]

Το πρώτο περιστροφικό πιεστήριο της Εταιρίας χρησιμοποιήθηκε για την εκτύπωση 4.000.000 αντιτύπων του δυναμικού περιοδικού «Χρυσούς Αιών» Αρ. 27

[Εικόνα στη σελίδα 580]

Ο Ρ. Τζ. Μάρτιν (δεξιά), ο πρώτος επίσκοπος του εργοστασίου της Εταιρίας στο Μπρούκλιν, ενώ συζητάει με τον αδελφό Ρόδερφορντ

[Εικόνα στη σελίδα 583]

Ένα από τα πρώτα τυπογραφεία της Εταιρίας στην Ευρώπη (Βέρνη, Ελβετία)

[Εικόνες στη σελίδα 584]

Στο Μαγδεμβούργο της Γερμανίας, η Εταιρία εγκατέστησε ένα τυπογραφείο στη δεκαετία του 1920

[Εικόνες στη σελίδα 590, 591]

Ιλαντσφοντέιν, Νότια Αφρική (1972)

[Εικόνα στη σελίδα 590]

Νουμάζου, Ιαπωνία (1972)

[Εικόνα στη σελίδα 590]

Στράθφιλντ, Αυστραλία (1972)

[Εικόνα στη σελίδα 590]

Σάο Πάολο, Βραζιλία (1973)

[Εικόνα στη σελίδα 591]

Λάγκος, Νιγηρία (1974)

[Εικόνα στη σελίδα 591]

Βισμπάντεν, Γερμανία (1975)

[Εικόνα στη σελίδα 591]

Τορόντο, Καναδάς (1975)

[Εικόνα στη σελίδα 597]

Για την κάλυψη της ανάγκης που υπάρχει για Γραφικά έντυπα σε πολλές γλώσσες, οι Μάρτυρες εργάζονται εντατικά με σκοπό να ετοιμάσουν τυπογραφικούς χαρακτήρες σε ψηφιακή μορφή (Μπρούκλιν, Νέα Υόρκη)

[Εικόνα στη σελίδα 599]

Εκείνοι που επιμελούνται την καλλιτεχνική εργασία, χρησιμοποιώντας έγχρωμα τερματικά κομπιούτερ, μπορούν, με ηλεκτρονικό τρόπο, να τοποθετούν τις εικόνες, να αφαιρούν τμήματά τους ή να τις ρετουσάρουν

[Εικόνα στη σελίδα 602]

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά χρησιμοποιούν συστήματα κομπιούτερ για να επιταχύνουν και να βελτιώσουν την εργασία μετάφρασης της Αγίας Γραφής (Κορέα)