Οκτώβριος
Δευτέρα 1 Οκτωβρίου
Ικανοποιεί την επιθυμία εκείνων που τον φοβούνται· ακούει την κραυγή τους για βοήθεια και τους σώζει.—Ψαλμ. 145:19.
Ο Ιεχωβά είναι «ο Θεός που χορηγεί υπομονή και παρηγοριά». (Ρωμ. 15:5) Μόνο εκείνος κατανοεί πλήρως, όχι μόνο τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, αλλά και το πώς μας επηρεάζει το περιβάλλον μας, τα συναισθήματά μας, ακόμα και η γενετική κατασκευή μας. Επομένως, είναι ο πλέον κατάλληλος για να μας εξοπλίσει ώστε να υπομείνουμε. Πώς θα απαντήσει ο Θεός στις προσευχές που κάνουμε ζητώντας δύναμη για να υπομείνουμε; Όταν ζητάμε από τον Ιεχωβά να μας βοηθήσει να αντεπεξέλθουμε στις δοκιμασίες, εκείνος θα “προμηθεύσει τη διέξοδο”. (1 Κορ. 10:13) Κατευθύνει άραγε ο Ιεχωβά τα ζητήματα έτσι ώστε να απομακρύνει τη δοκιμασία; Ίσως. Συχνά όμως προμηθεύει τη διέξοδο “για να μπορέσουμε να υπομείνουμε” τη δοκιμασία. Ναι, ο Ιεχωβά μάς ενισχύει ώστε να “υπομένουμε πλήρως και να είμαστε μακρόθυμοι με χαρά”. (Κολ. 1:11) Και εφόσον γνωρίζει τόσο καλά τους σωματικούς, διανοητικούς και συναισθηματικούς περιορισμούς μας, ο Ιεχωβά δεν θα επιτρέψει ποτέ σε μια κατάσταση να εξελιχθεί σε τέτοιο σημείο ώστε να μην μπορούμε να παραμείνουμε πιστοί. w16.04 2:5, 6
Τρίτη 2 Οκτωβρίου
Αποδώστε λοιπόν αυτά που είναι του Καίσαρα στον Καίσαρα, αλλά αυτά που είναι του Θεού στον Θεό.—Ματθ. 22:21.
Ο Λόγος του Θεού μάς λέει να πειθαρχούμε στις ανθρώπινες κυβερνήσεις, αλλά συγχρόνως μας διδάσκει ότι πρέπει να υπακούμε στον Θεό παρά στους ανθρώπους. (Πράξ. 5:29· Τίτο 3:1) Μήπως αυτό αποτελεί αντίφαση; Ούτε κατά διάνοια! Η αρχή της σχετικής υποταγής μάς βοηθάει να κατανοούμε αυτές τις εντολές και να τις υπακούμε. Ο Ιησούς συνόψισε αυτή την αρχή όταν είπε τα λόγια του σημερινού εδαφίου. Υποτασσόμαστε στην εξουσία της κυβέρνησης υπό την οποία ζούμε υπακούοντας στους νόμους της, δείχνοντας σεβασμό στους αξιωματούχους της και πληρώνοντας τους φόρους που επιβάλλει. (Ρωμ. 13:7) Ωστόσο, αν οι αρχές μάς ζητήσουν να παρακούσουμε τον Θεό, εμείς αρνούμαστε με σεβασμό να συμμορφωθούμε. Παραμένουμε ουδέτεροι στις πολιτικές υποθέσεις του κόσμου. (Ησ. 2:4) Επομένως, δεν εναντιωνόμαστε στις ανθρώπινες κυβερνήσεις στις οποίες ο Ιεχωβά επιτρέπει να υφίστανται ούτε προωθούμε πατριωτικές ή εθνικιστικές δραστηριότητες. (Ρωμ. 13:1, 2) Δεν ασκούμε πολιτική πίεση, δεν ψηφίζουμε στις πολιτικές εκλογές, δεν βάζουμε υποψηφιότητα για κυβερνητικά αξιώματα και δεν προσπαθούμε να αλλάξουμε την κυβέρνηση. w16.04 4:1, 2
Τετάρτη 3 Οκτωβρίου
Ας είναι για εσένα όπως ο εθνικός.—Ματθ. 18:17.
Οι περισσότερες διαφορές μεταξύ Χριστιανών μπορούν και πρέπει να λύνονται κατ’ ιδίαν από τα άτομα που περιλαμβάνονται. Εντούτοις, ο Ιησούς επισήμανε ότι μερικές καταστάσεις ίσως απαιτούν την ανάμειξη της εκκλησίας. (Ματθ. 18:15-17) Ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα αν ένας παραβάτης αρνούνταν να ακούσει τον αδελφό του, τους μάρτυρες και την εκκλησία; Θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται «όπως ο εθνικός και ο εισπράκτορας φόρων». Σήμερα, θα λέγαμε ότι αυτό το άτομο πρέπει να αποκοπεί. Η σοβαρότητα αυτού του βήματος δείχνει ότι η «αμαρτία» δεν ήταν μια μικρή διαφωνία. Αντιθέτως, ήταν (1) αμαρτία που θα μπορούσε να τακτοποιηθεί μεταξύ των ατόμων που εμπλέκονταν αλλά ήταν και (2) αμαρτία αρκετά σοβαρή ώστε να επισύρει την αποκοπή αν δεν τακτοποιούνταν. Τέτοιες αμαρτίες θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν απάτη ως έναν βαθμό ή τη βλάβη της καλής φήμης κάποιου ατόμου μέσω συκοφαντίας. Τα τρία βήματα που περιέγραψε ο Ιησούς και καταγράφονται στα εδάφια Ματθαίος 18:15-17 εφαρμόζονται μόνο όταν υφίστανται αυτές οι προϋποθέσεις. w16.05 1:14
Πέμπτη 4 Οκτωβρίου
Να αντιλαμβάνεστε ποιο είναι το θέλημα του Ιεχωβά.—Εφεσ. 5:17.
Υπάρχουν πολυάριθμες καταστάσεις για τις οποίες η Αγία Γραφή δεν παρέχει κάποια συγκεκριμένη εντολή. Λόγου χάρη, οι Γραφές δεν περιέχουν λεπτομερείς κανόνες ως προς το ποιο είδος ντυσίματος είναι κατάλληλο για Χριστιανούς. Πώς αντανακλά αυτό τη σοφία του Ιεχωβά; Ο τρόπος και οι συνήθειες ντυσίματος διαφέρουν, όχι μόνο από το ένα μέρος του κόσμου στο άλλο, αλλά και από τη μια δεκαετία στην επόμενη. Αν η Γραφή παρείχε έναν κατάλογο με αποδεκτούς τρόπους ντυσίματος και εμφάνισης, θα ήταν σήμερα απαρχαιωμένος από αυτή την άποψη. Για παρόμοιους λόγους, οι θεόπνευστες Γραφές δεν περιέχουν ένα πλήθος από κανόνες σχεδιασμένους να διέπουν τις επιλογές του Χριστιανού σε ζητήματα εργασίας, υγείας και διασκέδασης. Τι πρέπει να κάνουμε σε καταστάσεις στις οποίες δεν περιλαμβάνεται κάποια άμεση Γραφική εντολή; Υπό τέτοιες συνθήκες, είναι προσωπική μας ευθύνη να εξετάσουμε τις λεπτομέρειες και να κάνουμε μια επιλογή που καθοδηγείται, όχι από απλή προσωπική προτίμηση, αλλά από το τι θα επιδοκιμάσει και θα ευλογήσει ο Ιεχωβά.—Ψαλμ. 37:5. w16.05 3:2, 6
Παρασκευή 5 Οκτωβρίου
Δεν τον δεχτήκατε ως λόγο ανθρώπων αλλά, όπως είναι αληθινά, ως τον λόγο του Θεού.—1 Θεσ. 2:13.
Αναμφίβολα, όλοι μας έχουμε τα αγαπημένα μας τμήματα της Γραφής. Σε μερικούς αρέσουν ιδιαίτερα τα Ευαγγέλια, τα οποία σκιαγραφούν με όμορφο τρόπο την προσωπικότητα του Ιεχωβά όπως την αντανακλούσε ο Γιος του. (Ιωάν. 14:9) Σε άλλους αρέσουν τα μέρη της Γραφής που περιέχουν προφητείες—για παράδειγμα η Αποκάλυψη, η οποία μας δίνει μια πρόγευση “όσων πρέπει να γίνουν σύντομα”. (Αποκ. 1:1) Και ποιος ανάμεσά μας δεν έχει βρει παρηγοριά στους Ψαλμούς ή δεν έχει αντλήσει πρακτικά διδάγματα από το βιβλίο των Παροιμιών; Πράγματι, η Γραφή είναι ένα βιβλίο για όλους τους ανθρώπους. Εφόσον αγαπούμε τη Γραφή, αγαπούμε επίσης και τις Γραφικές μας εκδόσεις. Λόγου χάρη, εκτιμούμε την πνευματική τροφή που λαβαίνουμε με τη μορφή βιβλίων, ειδικών βιβλιαρίων, περιοδικών και άλλων εντύπων. Γνωρίζουμε ότι αυτές οι προμήθειες του Ιεχωβά μάς βοηθούν να παραμένουμε πνευματικά άγρυπνοι, να τρεφόμαστε καλά και να είμαστε «υγιείς στην πίστη».—Τίτο 2:2. w16.05 5:1-3
Σάββατο 6 Οκτωβρίου
Ο καρπός του πνεύματος είναι: αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθότητα, πίστη, πραότητα, εγκράτεια. Εναντίον τέτοιων πραγμάτων δεν υπάρχει νόμος.—Γαλ. 5:22, 23.
Το άγιο πνεύμα μπορεί να μας διαπλάσει με αρκετούς τρόπους. Για παράδειγμα, μπορεί να μας βοηθήσει να αναπτύξουμε χριστοειδή προσωπικότητα, η οποία χαρακτηρίζεται από τον καρπό του πνεύματος του Θεού. Μια πτυχή αυτού του καρπού είναι η αγάπη. Αγαπάμε τον Θεό και θέλουμε να τον υπακούμε και να διαπλαθόμαστε από αυτόν, αναγνωρίζοντας ότι οι εντολές του δεν είναι βαριές. Το άγιο πνεύμα μπορεί επίσης να μας δώσει τη δύναμη να αντιστεκόμαστε στη διαπλαστική επίδραση του κόσμου και του κακού πνεύματός του. (Εφεσ. 2:2) Ο απόστολος Παύλος, ο οποίος όταν ήταν νεαρός είχε επηρεαστεί βαθιά από το υπερήφανο πνεύμα των Ιουδαίων θρησκευτικών ηγετών, μπορούσε να γράψει αργότερα: «Για όλα τα πράγματα έχω τη δύναμη χάρη σε αυτόν που μου δίνει δύναμη». (Φιλιπ. 4:13) Όπως ο Παύλος λοιπόν, ας συνεχίσουμε και εμείς να ζητάμε άγιο πνεύμα. Ο Ιεχωβά δεν θα αγνοήσει τις ειλικρινείς ικεσίες των πράων.—Ψαλμ. 10:17. w16.06 1:12
Κυριακή 7 Οκτωβρίου
Άξιος είσαι, Ιεχωβά Θεέ μας, να λάβεις τη δόξα, την τιμή.—Αποκ. 4:11.
Για να έχουμε τον Ιεχωβά ως τον έναν και μοναδικό Θεό μας, πρέπει να του αποδίδουμε την αποκλειστική μας αφοσίωση. Η λατρεία μας προς αυτόν δεν μπορεί να διχάζεται ή να μοιράζεται με οποιουσδήποτε άλλους θεούς ούτε να έχει κάποιο ίχνος από αντιλήψεις ή συνήθειες άλλων μορφών λατρείας. Πρέπει να θυμόμαστε ότι δεν είναι ένας θεός ανάμεσα σε πολλούς ή έστω ο υψηλότερος και ισχυρότερος ανάμεσά τους. Ο Ιεχωβά είναι ο μόνος που πρέπει να λατρεύεται. Για να αποδίδουμε στον Ιεχωβά αποκλειστική αφοσίωση, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ώστε να μην επιτρέψουμε σε οτιδήποτε να πάρει, ή έστω να μοιραστεί, τη θέση που μόνο ο Ιεχωβά πρέπει να κατέχει στη ζωή μας. Ποια θα μπορούσαν να είναι αυτά τα πράγματα; Στις Δέκα Εντολές, ο Ιεχωβά κατέστησε σαφές ότι ο λαός του δεν πρέπει να έχει άλλους θεούς εκτός από τον ίδιο και ότι δεν πρέπει να επιδίδεται σε καμία μορφή ειδωλολατρίας. (Δευτ. 5:6-10) Σήμερα, η ειδωλολατρία μπορεί να πάρει πολλές μορφές, μερικές εκ των οποίων ίσως είναι δύσκολο να τις αναγνωρίσει κάποιος. Αλλά οι απαιτήσεις του Ιεχωβά δεν έχουν αλλάξει—εκείνος εξακολουθεί να είναι ο «ένας Ιεχωβά».—Μάρκ. 12:29. w16.06 3:10, 12
Δευτέρα 8 Οκτωβρίου
Αν συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα παραπτώματά τους, ο ουράνιος Πατέρας σας θα συγχωρήσει και εσάς.—Ματθ. 6:14.
Όταν ο Πέτρος ρώτησε τον Ιησού αν θα πρέπει να συγχωρούμε «μέχρι εφτά φορές», εκείνος απάντησε: «Σου λέω, “όχι μέχρι εφτά φορές” αλλά “μέχρι εβδομήντα εφτά φορές”». Σαφώς, ο Ιησούς εννοούσε ότι πρέπει να είμαστε πάντοτε πρόθυμοι να συγχωρούμε. Αυτή πρέπει να είναι η πρώτη και κυρίαρχη τάση μας. (Ματθ. 6:15· 18:21, 22) Είναι συνετό να θυμόμαστε ότι, εφόσον όλοι κάνουμε λάθη, μπορεί εμείς να προσβάλλουμε τους άλλους. Αν αντιληφθούμε ότι κάναμε κάτι τέτοιο, η οδηγία της Γραφής είναι να πάμε σε εκείνον τον οποίο προσβάλαμε και να προσπαθήσουμε να τακτοποιήσουμε το ζήτημα. (Ματθ. 5:23, 24) Το εκτιμούμε όταν οι άλλοι δεν μας κρατούν κακία για τα λάθη μας, οπότε πρέπει και εμείς να τους φερόμαστε με τον ίδιο τρόπο. (1 Κορ. 13:5· Κολ. 3:13) Αν είμαστε συγχωρητικοί με τους άλλους, ο Ιεχωβά θα μας συγχωρεί. Ναι, σε ό,τι αφορά το πώς να χειριζόμαστε τα λάθη των άλλων, η Χριστιανική πορεία είναι να μιμούμαστε τον τρόπο με τον οποίο φέρεται σε εμάς ο ελεήμων Πατέρας μας όταν σφάλλουμε.—Ψαλμ. 103:12-14. w16.06 4:15, 17
Τρίτη 9 Οκτωβρίου
Δεν ντρέπομαι για τα καλά νέα· αυτά είναι δύναμη Θεού για σωτηρία στον καθέναν που έχει πίστη.—Ρωμ. 1:16.
Σε αυτόν τον καιρό του τέλους, ο λαός του Ιεχωβά έχει λάβει την αποστολή να κηρύξει «αυτά τα καλά νέα της βασιλείας . . . σε όλη την κατοικημένη γη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη». (Ματθ. 24:14) Το άγγελμα που διαδίδουμε είναι επίσης «τα καλά νέα της παρ’ αξία καλοσύνης του Θεού» επειδή όλες οι ευλογίες που ελπίζουμε να λάβουμε υπό τη διακυβέρνηση της Βασιλείας έρχονται σε εμάς διαμέσου της παρ’ αξία καλοσύνης του Ιεχωβά η οποία εκφράζεται μέσω του Χριστού. (Πράξ. 20:24· Εφεσ. 1:3) Μιμούμαστε εμείς προσωπικά τον Παύλο στην εκδήλωση ευγνωμοσύνης για την παρ’ αξία καλοσύνη του Ιεχωβά συμμετέχοντας με ζήλο στη διακονία; (Ρωμ. 1:14, 15) Ως αμαρτωλοί, ωφελούμαστε από την παρ’ αξία καλοσύνη του Ιεχωβά με πολλούς τρόπους. Επομένως, το οφείλουμε σε όλους τους ανθρώπους να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για να τους γνωστοποιήσουμε πώς εκδηλώνει ο Ιεχωβά την αγάπη του και πώς μπορούν να ωφεληθούν προσωπικά από αυτήν. w16.07 4:4, 5
Τετάρτη 10 Οκτωβρίου
Να είστε συνεχώς έτοιμοι, επειδή ο Γιος του ανθρώπου έρχεται κάποια ώρα που δεν τη θεωρείτε πιθανή.—Λουκ. 12:40.
Λίγο πριν από τον θάνατό του, ο Ιησούς προειδοποίησε τρεις φορές τους μαθητές του για “τον άρχοντα αυτού του κόσμου”. (Ιωάν. 12:31· 14:30· 16:11) Ο Ιησούς ήξερε ότι ο Διάβολος θα κρατούσε τους ανθρώπους στο σκοτάδι διανοητικά προκειμένου να υπονομεύσει το αίσθημα του επείγοντος που εμφυσούν οι προφητείες του Θεού για το μέλλον. (Σοφ. 1:14) Ο Σατανάς τυφλώνει τις διάνοιες των ανθρώπων μέσω της παγκόσμιας αυτοκρατορίας της ψεύτικης θρησκείας. Τι έχετε εντοπίσει από τις συζητήσεις σας με άλλους ανθρώπους; Δεν έχει ήδη «τυφλώσει τις διάνοιες των απίστων» ο Διάβολος όσον αφορά το επικείμενο τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων και το γεγονός ότι ο Χριστός κυβερνάει τώρα στη Βασιλεία του Θεού; (2 Κορ. 4:3-6) Στην πλειονότητά τους, οι άνθρωποι είναι απαθείς όταν προσπαθούμε να τους πούμε πού οδεύει αυτός ο κόσμος. Μην αφήνετε την απάθεια των άλλων να σας αποθαρρύνει ή να σας αποτρέπει από το να είστε σε εγρήγορση. Εσείς γνωρίζετε καλύτερα τα πράγματα. w16.07 2:11, 12
Πέμπτη 11 Οκτωβρίου
Ο καθένας σας πρέπει να αγαπάει τη γυναίκα του όπως τον εαυτό του· . . . η γυναίκα πρέπει να έχει βαθύ σεβασμό για τον σύζυγό της.—Εφεσ. 5:33.
Καθώς η όμορφη νύφη εμφανίζεται μπροστά στον γοητευτικό γαμπρό την ημέρα του γάμου τους, τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν τη χαρά τους. Ο Λόγος του Θεού παρέχει σοφές συμβουλές για όλους όσους επιλέγουν να παντρευτούν, επειδή ο στοργικός Πρωτουργός του γάμου θέλει να έχει το κάθε ζευγάρι μεγάλη επιτυχία και ευτυχία στην έγγαμη ζωή του. (Παρ. 18:22) Ωστόσο, οι Γραφές μάς λένε ξεκάθαρα ότι οι ατελείς άνθρωποι που παντρεύονται «θα έχουν θλίψη στη σάρκα τους». (1 Κορ. 7:28) Πώς μπορεί αυτή η θλίψη να περιοριστεί στο ελάχιστο; Και τι θα κάνει τον Χριστιανικό γάμο να πετύχει; Η Αγία Γραφή δίνει έμφαση στη σπουδαιότητα της αγάπης. Η τρυφερή στοργή (φιλία) είναι αναγκαία σε έναν γάμο. Η ερωτική αγάπη (ἔρως) φέρνει απόλαυση, και η αγάπη για την οικογένεια (στοργή) είναι ζωτική όταν τα παιδιά κάνουν την εμφάνισή τους. Εντούτοις, η ἀγάπη που βασίζεται σε αρχές είναι αυτή που διασφαλίζει την επιτυχία του γάμου. w16.08 2:1, 2
Παρασκευή 12 Οκτωβρίου
Να δίνεις συνεχώς προσοχή σε ό,τι αφορά τον εαυτό σου και τη διδασκαλία σου.—1 Τιμ. 4:16.
Ο Τιμόθεος ήταν ήδη έμπειρος διαγγελέας της Βασιλείας. Ωστόσο, η διακονία του θα ήταν αποτελεσματική μόνο αν “έδινε συνεχώς προσοχή” στη διδασκαλία του. Δεν μπορούσε να θεωρεί δεδομένο ότι οι άνθρωποι θα ανταποκρίνονταν στη συνηθισμένη του προσέγγιση. Για να συνεχίσει να αγγίζει τις καρδιές τους, έπρεπε να προσαρμόζει τις μεθόδους διδασκαλίας του στις ανάγκες τους. Ως διαγγελείς της Βασιλείας, χρειάζεται να κάνουμε και εμείς το ίδιο. Πολλές φορές διαπιστώνουμε ότι οι άνθρωποι δεν είναι στο σπίτι όταν κηρύττουμε από πόρτα σε πόρτα. Σε μερικές περιοχές, δεν μπορούμε να μπούμε σε κάποιες πολυκατοικίες και σε συγκροτήματα κατοικιών με κεντρική πύλη. Αν αυτό ισχύει στον δικό σας τομέα, γιατί να μη σκεφτείτε διαφορετικούς τρόπους κηρύγματος των καλών νέων; Η δημόσια μαρτυρία είναι μια εξαιρετική μέθοδος διάδοσης των καλών νέων. Πολλοί Μάρτυρες έχουν ιδιαίτερα αποτελεσματική και ανταμειφτική συμμετοχή σε αυτό το έργο. Ξεχωρίζουν χρόνο για να πλησιάζουν ανθρώπους σε σταθμούς τρένων και λεωφορείων, σε αγορές και πάρκα, καθώς και σε άλλους δημόσιους χώρους. w16.08 3:14-16
Σάββατο 13 Οκτωβρίου
Ενισχύστε τα χέρια που κρέμονται και τα αδύναμα γόνατα.—Εβρ. 12:12.
Ο Ιεχωβά μάς έχει προμηθεύσει μια παγκόσμια αδελφότητα στοργικών λάτρεων που μπορούν να μας ενθαρρύνουν. (Εβρ. 12:12, 13) Πολλοί τον πρώτο αιώνα έλαβαν αυτό το είδος πνευματικής ανόρθωσης. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και σήμερα. Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς; Σκεφτείτε πώς ο Ααρών και ο Χουρ στήριξαν κυριολεκτικά τα χέρια του Μωυσή στη διάρκεια της μάχης. (Έξοδ. 17:8-13) Εμείς μπορούμε να αναζητούμε τρόπους για να στηρίζουμε και να βοηθάμε με πρακτικό τρόπο τους άλλους. Ποιους; Εκείνους που παλεύουν με τις συνέπειες των γηρατειών, την κλονισμένη υγεία, την εναντίωση από την οικογένειά τους, τη μοναξιά ή την απώλεια κάποιου αγαπημένου προσώπου. Μπορούμε επίσης να ενισχύουμε τους νεαρούς που υφίστανται πίεση για να αναμειχθούν σε αδικοπραγία ή για να επιδιώξουν την «επιτυχία» σε αυτό το σύστημα πραγμάτων, είτε ακαδημαϊκή είτε οικονομική είτε επαγγελματική. (1 Θεσ. 3:1-3· 5:11, 14) Να αναζητάτε τρόπους ώστε να δείχνετε γνήσιο ενδιαφέρον για τους άλλους στην Αίθουσα Βασιλείας, στη διακονία, ενώ απολαμβάνετε κάποιο γεύμα μαζί τους ή καθώς συζητάτε στο τηλέφωνο. w16.09 1:13, 14
Κυριακή 14 Οκτωβρίου
Να κάνετε τα πάντα για τη δόξα του Θεού.—1 Κορ. 10:31.
Το οφείλουμε στον άγιο Θεό μας, στους πνευματικούς αδελφούς και αδελφές μας, καθώς και στους ανθρώπους του τομέα μας να φοράμε ρούχα τα οποία προσδίδουν αξιοπρέπεια στο άγγελμα που μεταδίδουμε και δοξάζουν τον Ιεχωβά. (Ρωμ. 13:8-10) Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν ασχολούμαστε με Χριστιανικές δραστηριότητες, όπως όταν παρακολουθούμε συναθροίσεις ή συμμετέχουμε στο έργο κηρύγματος. Πρέπει να ντυνόμαστε «όπως αρμόζει σε [ανθρώπους] που ισχυρίζονται ότι έχουν ευλάβεια για τον Θεό». (1 Τιμ. 2:10) Βέβαια, κάποιο ντύσιμο που είναι κατάλληλο σε ένα μέρος μπορεί να μην είναι κατάλληλο κάπου αλλού. Συνεπώς, ο λαός του Ιεχωβά σε όλο τον κόσμο λαβαίνει υπόψη τα τοπικά έθιμα ώστε να μην προσβάλλει τους άλλους. Όταν παρακολουθούμε συνελεύσεις, το ντύσιμό μας χρειάζεται να είναι κατάλληλο και σεμνό αντί να αντανακλά τα ακραία στιλ ντυσίματος που μπορεί να συνηθίζονται στον κόσμο. Θα μπορούμε έτσι με καμάρι να συστηνόμαστε ως Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ναι, και θα νιώθουμε άνετα να δώσουμε μαρτυρία όταν παρουσιαστεί η ευκαιρία. w16.09 3:7, 8
Δευτέρα 15 Οκτωβρίου
Κάθε οίκος κατασκευάζεται από κάποιον, αλλά εκείνος που κατασκεύασε τα πάντα είναι ο Θεός.—Εβρ. 3:4.
Το σκεπτικό του Παύλου είναι πολύ λογικό και αποτελεσματικό! Ναι, τα περίπλοκα σχέδια είναι προϊόν μιας ευφυούς διάνοιας. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις την ίδια βασική λογίκευση όταν μιλάς με κάποιον που έχει αμφιβολίες για τη Γραφή. Προσπάθησε να διαπιστώσεις τι πιστεύει πραγματικά και ποια θέματα μπορεί να τον ενδιαφέρουν. (Παρ. 18:13) Αν ενδιαφέρεται για επιστημονικά ζητήματα, ίσως ανταποκριθεί όταν αναφέρεις σημεία που δείχνουν την επιστημονική ακρίβεια της Γραφής. Κάποιοι άλλοι ίσως υποκινηθούν από παραδείγματα που δείχνουν ότι η Γραφή περιέχει ακριβείς προφητείες και ακριβή ιστορία. Ή θα μπορούσες να τονίσεις τις κατευθυντήριες αρχές της Γραφής, όπως αυτές που βρίσκουμε στην Επί του Όρους Ομιλία. Να θυμάσαι ότι στόχος σου πρέπει να είναι να κερδίζεις καρδιές, όχι λογομαχίες. Γι’ αυτό, να είσαι καλός ακροατής. Να κάνεις ειλικρινείς ερωτήσεις, και να εκφράζεσαι με ηπιότητα και σεβασμό, ιδίως όταν μιλάς με μεγαλύτερους. Τότε πιθανώς θα είναι και εκείνοι πιο πρόθυμοι να σεβαστούν τις δικές σου απόψεις. w16.09 4:14-16
Τρίτη 16 Οκτωβρίου
Να καλοδέχεστε . . . ο ένας τον άλλον.—Ρωμ. 15:7.
Για να βοηθήσετε τα άτομα ξενικής καταγωγής να νιώθουν σαν στο σπίτι τους στην εκκλησία, ρωτήστε ειλικρινά τον εαυτό σας: “Αν ήμουν εγώ σε μια ξένη χώρα, πώς θα ήθελα να μου συμπεριφέρονται;” (Ματθ. 7:12) Να είστε υπομονετικοί με εκείνους που προσαρμόζονται σε μια καινούρια χώρα. Στην αρχή, μπορεί να μην καταλαβαίνουμε πλήρως τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται ή αντιδρούν. Αλλά αντί να αναμένουμε από αυτούς να ενστερνιστούν τον πολιτισμό μας, γιατί να μην τους δεχτούμε όπως ακριβώς είναι; Αν μάθουμε για την πατρίδα και τον πολιτισμό τους, ίσως μας είναι πιο εύκολο να επικοινωνούμε μαζί τους. Θα μπορούσαμε να αφιερώσουμε χρόνο στην οικογενειακή μας λατρεία προκειμένου να κάνουμε έρευνα για λαούς με τους οποίους δεν είμαστε εξοικειωμένοι και από τους οποίους έχουμε άτομα στην εκκλησία ή στον τομέα μας. Ένας άλλος τρόπος για να πλησιάσουμε περισσότερο όσους έχουν διαφορετική καταγωγή είναι να τους προσκαλέσουμε σπίτι μας για φαγητό. Εφόσον ο Ιεχωβά έχει «ανοίξει στα έθνη την πόρτα για την πίστη», δεν μπορούμε να ανοίξουμε και εμείς τη δική μας πόρτα στους ξένους που είναι «συγγενείς [μας] στην πίστη»;—Πράξ. 14:27· Γαλ. 6:10· Ιώβ 31:32. w16.10 1:15, 16
Τετάρτη 17 Οκτωβρίου
Αναλογιστείτε . . . εκείνον ο οποίος έχει υπομείνει τόσα εχθρικά λόγια που είπαν αμαρτωλοί.—Εβρ. 12:3.
Αφού αναφέρθηκε σε διάφορους άντρες και γυναίκες πίστης, ο Παύλος εστίασε την προσοχή στο εξοχότερο από όλα τα παραδείγματα—τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. «Για τη χαρά που είχε τεθεί μπροστά του», δηλώνει το εδάφιο Εβραίους 12:2, «αυτός υπέμεινε ξύλο βασανισμού, καταφρονώντας την ντροπή, και έχει καθήσει στα δεξιά του θρόνου του Θεού». Ασφαλώς, εμείς πρέπει να “αναλογιζόμαστε” το παράδειγμα πίστης που έθεσε ο Ιησούς μπροστά στις πιο σφοδρές δοκιμασίες. Σαν τον Ιησού, οι πρώτοι Χριστιανοί μάρτυρες, όπως ο μαθητής Αντίπας, αρνήθηκαν να συμβιβάσουν την ακεραιότητά τους. (Αποκ. 2:13) Θα είχαν την ανταμοιβή της ανάστασης σε ουράνια ζωή—κάτι που υπερέχει της “καλύτερης ανάστασης” στην οποία απέβλεπαν οι αρχαίοι άνθρωποι πίστης. (Εβρ. 11:35) Κάποια στιγμή μετά τη γέννηση της Βασιλείας το 1914, όλοι αυτοί οι πιστοί χρισμένοι, που κοιμούνταν τον ύπνο του θανάτου, εγέρθηκαν σε πνευματική ζωή στον ουρανό για να συμμετάσχουν με τον Ιησού στη διακυβέρνησή του επί της ανθρωπότητας.—Αποκ. 20:4. w16.10 3:12
Πέμπτη 18 Οκτωβρίου
Να ενθαρρύνετε ο ένας τον άλλον κάθε ημέρα.—Εβρ. 3:13.
Μερικοί γονείς δεν επαινούν τα παιδιά τους επειδή οι δικοί τους γονείς δεν τους έδωσαν ποτέ την παραμικρή ενθάρρυνση. Πολλοί υπάλληλοι δεν ακούν ποτέ τους έναν επαινετικό λόγο, και παραπονιούνται για χρόνια έλλειψη ενθάρρυνσης στον χώρο εργασίας τους. Η ενθάρρυνση συχνά περιλαμβάνει το να επαινέσουμε κάποιον για κάτι που έκανε καλά. Επίσης, δίνουμε ενθάρρυνση διαβεβαιώνοντας τους άλλους για τις καλές τους ιδιότητες ή μιλώντας «παρηγορητικά στις καταθλιμμένες ψυχές». (1 Θεσ. 5:14) Η λέξη παράκλησις του πρωτότυπου κειμένου που συνήθως αποδίδεται «ενθάρρυνση» σημαίνει κατά γράμμα «το να καλώ κάποιον δίπλα μου». Καθώς υπηρετούμε στο πλευρό των αδελφών μας, πιθανότατα έχουμε ευκαιρίες να πούμε κάτι ενθαρρυντικό. (Εκκλ. 4:9, 10) Όταν παρουσιάζεται κάποια κατάλληλη ευκαιρία, την εκμεταλλευόμαστε ώστε να πούμε στους άλλους γιατί τους αγαπούμε και τους εκτιμούμε; Προτού απαντήσουμε, είναι καλό να σκεφτούμε την εξής παροιμία: «Λόγος που λέγεται στην κατάλληλη στιγμή πόσο καλός είναι!»—Παρ. 15:23. w16.11 1:3-5
Παρασκευή 19 Οκτωβρίου
Δείτε πόσο καλό και ευχάριστο είναι να ζουν μαζί οι αδελφοί με ενότητα!—Ψαλμ. 133:1.
Προλέγοντας τη μελλοντική κατάσταση του λαού του, ο Θεός διακήρυξε: «Σε ενότητα θα τους φέρω, σαν ποίμνιο στο μαντρί». (Μιχ. 2:12) Επιπρόσθετα, ο Ιεχωβά προείπε μέσω του προφήτη Σοφονία: «Θα αλλάξω τη γλώσσα των λαών και θα την κάνω καθαρή [γλώσσα Γραφικής αλήθειας], για να επικαλούνται όλοι το όνομα του Ιεχωβά, για να τον υπηρετούν ώμο προς ώμο [ή αλλιώς, «να τον λατρεύουν με ενότητα», υποσ. ΜΝΚ, στην αγγλική]». (Σοφ. 3:9) Πόσο ευγνώμονες είμαστε που έχουμε το προνόμιο να λατρεύουμε τον Ιεχωβά με ενότητα! Είναι σαφές ότι οι θεόπνευστες συμβουλές στο Βιβλίο του Θεού βοήθησαν τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα στην Κόρινθο και αλλού να διατηρήσουν την καθαρότητα, την ειρήνη και την ενότητα στις εκκλησίες τους. (1 Κορ. 1:10· Εφεσ. 4:11-13· 1 Πέτρ. 3:8) Σήμερα, η γνώση σχετικά με τους υπέροχους σκοπούς του Θεού μεταδίδεται από άκρη σε άκρη της γης ως αποτέλεσμα των προσπαθειών εκείνων που ανήκουν στη μία ενωμένη οργάνωση κηρύγματος. w16.11 2:16, 18
Σάββατο 20 Οκτωβρίου
Εσείς είστε . . . «εκλεγμένο γένος, βασιλικό ιερατείο, άγιο έθνος, λαός για ειδική ιδιοκτησία, ώστε να διακηρύξετε εκτεταμένα τις αρετές» Εκείνου που σας κάλεσε από το σκοτάδι.—1 Πέτρ. 2:9.
Τους πρώτους λίγους αιώνες της Κοινής μας Χρονολογίας, πολλοί άνθρωποι μπορούσαν να διαβάζουν τη Γραφή είτε στην ελληνική είτε στη λατινική. Ήταν συνεπώς σε θέση να συγκρίνουν τις διδασκαλίες του Λόγου του Θεού με τα δόγματα της εκκλησίας. Με βάση όσα διάβαζαν στη Γραφή, μερικοί από αυτούς απέρριπταν τις αντιγραφικές δοξασίες της εκκλησίας, αλλά ήταν επικίνδυνο—ακόμα και μοιραίο—να εκφράζουν τέτοιες απόψεις ανοιχτά. Με τον καιρό, οι μάζες έπαψαν να χρησιμοποιούν τις γλώσσες της Γραφής, η δε εκκλησία εναντιωνόταν στις προσπάθειες να μεταφραστεί ο Λόγος του Θεού στις καθομιλούμενες γλώσσες. Οποιαδήποτε άποψη διαφωνούσε με τις διδασκαλίες της εκκλησίας επέσυρε αυστηρή τιμωρία. Οι πιστοί χρισμένοι υπηρέτες του Θεού ήταν αναγκασμένοι να συναθροίζονται σε μικρές ομάδες—αν μπορούσαν να συναθροίζονται καν. Το χρισμένο «βασιλικό ιερατείο» δεν μπορούσε να λειτουργήσει με οργανωμένο τρόπο. Η Βαβυλώνα η Μεγάλη έσφιγγε τους ανθρώπους στη λαβή της σαν μέγκενη! w16.11 4:8, 10, 11
Κυριακή 21 Οκτωβρίου
Άδικοι άνθρωποι δεν θα κληρονομήσουν τη Βασιλεία του Θεού.—1 Κορ. 6:9.
Πρέπει οπωσδήποτε να μην επιλέγουμε να διαπράττουμε τις σοβαρές αμαρτίες για τις οποίες ήταν ένοχοι κάποιοι στην Κόρινθο. Κάτι τέτοιο είναι ζωτικό προκειμένου να μπορούμε να πούμε ότι έχουμε δεχτεί την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού και ότι “η αμαρτία δεν μας εξουσιάζει”. Ωστόσο, έχουμε άραγε πάρει και την απόφαση να είμαστε «υπάκουοι από καρδιάς» κάνοντας το καλύτερο που μπορούμε για να αποφεύγουμε αμαρτίες τις οποίες κάποιοι θα θεωρούσαν λιγότερο σημαντικές; (Ρωμ. 6:14, 17) Σκεφτείτε τον απόστολο Παύλο. Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι εκείνος δεν συμμετείχε στις χονδροειδείς παραβάσεις που αναφέρονται στα εδάφια 1 Κορινθίους 6:9-11. Εντούτοις, παραδέχτηκε ότι εξακολουθούσε να είναι ένοχος αμαρτίας. Όπως έγραψε ο ίδιος: «Εγώ είμαι σαρκικός, πουλημένος κάτω από την αμαρτία. Διότι αυτό που απεργάζομαι δεν το γνωρίζω. Διότι αυτό που θέλω δεν το πράττω· αλλά αυτό που μισώ, αυτό κάνω». (Ρωμ. 7:14, 15) Κάτι τέτοιο δείχνει ότι υπήρχαν κάποια άλλα πράγματα τα οποία ο Παύλος θεωρούσε αμαρτίες, και αγωνιζόταν ενάντια και σε αυτές τις παραβάσεις. (Ρωμ. 7:21-23) Είθε να ισχύει το ίδιο και για εμάς καθώς πασχίζουμε να είμαστε «υπάκουοι από καρδιάς». w16.12 1:15, 16
Δευτέρα 22 Οκτωβρίου
Ρίξε στον Ιεχωβά το βάρος που σηκώνεις, και αυτός θα σε στηρίξει.—Ψαλμ. 55:22.
Όταν έρχεστε αντιμέτωποι με καταστάσεις που προκαλούν ταραχή, φόβο ή ανησυχία, να ανοίγετε την καρδιά σας στον στοργικό ουράνιο Πατέρα σας. Όταν έχετε κάνει ό,τι περνάει από το χέρι σας για να λύσετε ένα πρόβλημα, η εγκάρδια προσευχή οπωσδήποτε θα επιτελέσει περισσότερα από την ανησυχία. (Ψαλμ. 94:18, 19) Όπως δείχνουν τα εδάφια Φιλιππησίους 4:6, 7, ο Ιεχωβά είναι σε θέση να ανταποκριθεί στις ένθερμες, εγκάρδιες και επίμονες δεήσεις μας. Πώς; Δίνοντάς μας εσωτερική γαλήνη που μπορεί να απαλλάξει τη διάνοια και την καρδιά μας από οδυνηρά συναισθήματα. Πολλοί το πιστοποιούν αυτό από προσωπική πείρα. Εκεί που προηγουμένως βασανίζονταν από ανησυχία, από κάποιο κακό προαίσθημα, ο Θεός τούς χάρισε ένα βαθύ αίσθημα ειρήνης και ηρεμίας που ουσιαστικά ξεπερνούσε την ανθρώπινη κατανόηση. Αυτό μπορείτε να το βιώσετε και εσείς. Τότε, «η ειρήνη του Θεού» θα θριαμβεύσει επί οποιασδήποτε δυσκολίας αντιμετωπίζετε. Μπορείτε να εμπιστευτείτε πλήρως τη συμπονετική υπόσχεση του Ιεχωβά: «Μη φοβάσαι, γιατί εγώ είμαι μαζί σου. Μην ατενίζεις γύρω σου, γιατί εγώ είμαι ο Θεός σου. Θα σε ενδυναμώσω. Μάλιστα θα σε βοηθήσω».—Ησ. 41:10. w16.12 3:3, 4
Τρίτη 23 Οκτωβρίου
Μέσω πίστης ο Μωυσής, όταν μεγάλωσε, αρνήθηκε να αποκαλείται γιος της κόρης του Φαραώ.—Εβρ. 11:24.
Ο Μωυσής γύρισε την πλάτη του στους θησαυρούς της Αιγύπτου, «επιλέγοντας να υφίσταται κακομεταχείριση με το λαό του Θεού μάλλον παρά να έχει την προσωρινή απόλαυση της αμαρτίας». (Εβρ. 11:25, 26) Ας μιμούμαστε και εμείς την πίστη όσιων αρχαίων ανθρώπων, όπως ο Μωυσής, θεωρώντας πολύτιμο το δώρο της ελεύθερης βούλησής μας και χρησιμοποιώντας το για να κάνουμε το θέλημα του Θεού. Αν και μπορεί να φαίνεται πιο εύκολο να βάζουμε κάποιον άλλον να αποφασίζει αντί για εμάς, κάτι τέτοιο θα μας στερούσε μια από τις μεγάλες ευλογίες της ελεύθερης βούλησης. Αυτή η ευλογία αναφέρεται στα εδάφια Δευτερονόμιο 30:19, 20. Το εδάφιο 19 περιγράφει την επιλογή που έδωσε ο Θεός στους Ισραηλίτες. Στο εδάφιο 20 μαθαίνουμε ότι ο Ιεχωβά τούς έδωσε την πολύτιμη ευκαιρία να του δείξουν τι υπήρχε στην καρδιά τους. Και εμείς επίσης μπορούμε να επιλέξουμε να λατρεύουμε τον Ιεχωβά. Δεν θα μπορούσαμε να έχουμε σπουδαιότερο κίνητρο από το να χρησιμοποιούμε το θεόδοτο δώρο της ελεύθερης βούλησης προκειμένου να εκφράζουμε την αγάπη μας για εκείνον και να του φέρνουμε τιμή και δόξα! w17.01 2:10, 11
Τετάρτη 24 Οκτωβρίου
Να εμπιστεύεσαι στον Ιεχωβά και να κάνεις το καλό . . . και να ενεργείς με πιστότητα.—Ψαλμ. 37:3.
Ο Ιεχωβά αναμένει να αξιοποιούμε τις ικανότητες με τις οποίες μας έχει προικίσει. Γιατί; Επειδή μας αγαπάει και γνωρίζει ότι, όταν χρησιμοποιούμε αυτά τα δώρα, νιώθουμε ικανοποίηση. Ταυτόχρονα, ο Ιεχωβά γνωρίζει ότι οι άνθρωποι έχουν περιορισμούς. Από μόνοι μας, δεν μπορούμε ποτέ να εξαλείψουμε την ατέλεια, την αμαρτία και τον θάνατο. Ούτε μπορούμε να ελέγξουμε τους άλλους ανθρώπους, εφόσον όλοι έχουν ελεύθερη βούληση. (1 Βασ. 8:46) Και ανεξάρτητα από το πόση γνώση ή πείρα αποκτούμε, θα είμαστε πάντα σαν παιδιά σε σύγκριση με τον Ιεχωβά. (Ησ. 55:9) Σε όλες τις καταστάσεις, χρειάζεται να βασιζόμαστε στον Ιεχωβά για καθοδηγία, εμπιστευόμενοι σε εκείνον για να μας στηρίζει και να κάνει για εμάς αυτό που δεν μπορούμε να καταφέρουμε μόνοι μας. Ταυτόχρονα, εμείς πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε, αναλαμβάνοντας κατάλληλη δράση για να λύνουμε προβλήματα και να βοηθάμε άλλους. Με λίγα λόγια, χρειάζεται και “να εμπιστευόμαστε στον Ιεχωβά και να κάνουμε το καλό”, χρειάζεται “να ενεργούμε με πιστότητα”. w17.01 1:2-4
Πέμπτη 25 Οκτωβρίου
Πέρασε απέναντι μαζί μου, και εγώ θα σε εφοδιάζω με τροφή στην Ιερουσαλήμ.—2 Σαμ. 19:33.
Ο Βαρζελαΐ απέρριψε την προσφορά. Γιατί; Επειδή ήταν σε προχωρημένη ηλικία, είπε στον Δαβίδ ότι δεν ήθελε να γίνει βάρος στον βασιλιά. Γι’ αυτό, ο Βαρζελαΐ πρότεινε να πάρει τη θέση του ο Χιμάμ, πιθανώς ένας από τους γιους του. (2 Σαμ. 19:31-37) Η μετριοφροσύνη βοήθησε τον Βαρζελαΐ να πάρει μια λογική απόφαση. Ο λόγος για τον οποίο απέρριψε την πρόσκληση του Δαβίδ δεν ήταν ότι ένιωθε ανεπαρκής να επωμιστεί ευθύνες ή ότι λαχταρούσε μια ήρεμη ζωή μακριά από την ενεργό δράση. Απλώς αναγνώριζε και αποδεχόταν τις μεταβαλλόμενες περιστάσεις του και τους περιορισμούς του. Δεν ήθελε να αναλάβει περισσότερα από όσα μπορούσε σε λογικά πλαίσια να κάνει. (Γαλ. 6:4, 5) Αν εμείς επικεντρωνόμαστε στη θέση, στην εξοχότητα ή στην αναγνώριση, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να δημιουργούμε γόνιμο έδαφος για τον εγωισμό, τον ανταγωνισμό και, τελικά, την απογοήτευση. (Γαλ. 5:26) Η μετριοφροσύνη όμως μας βοηθάει όλους να επικεντρώνουμε τις συνδυασμένες μας ικανότητες και προσπάθειες στο να φέρνουμε δόξα στον Θεό και να κάνουμε το καλύτερο για να βοηθάμε τους άλλους.—1 Κορ. 10:31. w17.01 4:5, 6
Παρασκευή 26 Οκτωβρίου
Ο Θεός είδε καθετί που είχε κάνει, και ήταν πολύ καλό.—Γέν. 1:31.
Ο Ιεχωβά είναι Δημιουργός που εμπνέει δέος. Οτιδήποτε δημιουργεί ανταποκρίνεται στα υψηλότερα κριτήρια. (Ιερ. 10:12) Όπως είναι φανερό στη δημιουργία, ο Ιεχωβά ενεργώντας στοργικά έθεσε όρια. Θέσπισε τόσο φυσικούς όσο και ηθικούς νόμους για να διασφαλίσει ότι όλα λειτουργούν αρμονικά. (Ψαλμ. 19:7-9) Ως εκ τούτου, όλα τα πράγματα στο σύμπαν έχουν μια καθορισμένη θέση και λειτουργία σύμφωνα με τον ρόλο τους στον σκοπό του Θεού. Ο Ιεχωβά θέτει τον κανόνα για το πώς πρέπει να συνεργάζεται η δημιουργία του. Έτσι λοιπόν, ο νόμος της βαρύτητας συγκρατεί την ατμόσφαιρα κοντά στη γη, ρυθμίζει τις παλίρροιες και τους ωκεανούς, και συμβάλλει στην υλική τάξη που είναι απαραίτητη για τη ζωή στη γη. Ολόκληρη η δημιουργία, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων, κινείται και λειτουργεί εντός αυτών των ορίων. Είναι ξεκάθαρο πως η τάξη στη δημιουργία πιστοποιεί ότι ο Θεός έχει έναν σκοπό για τη γη και την ανθρωπότητα. Στη διακονία μας, θα μπορούσαμε να στρέφουμε την προσοχή στην Αιτία αυτής της εντυπωσιακής τάξης;—Αποκ. 4:11. w17.02 1:4, 5
Σάββατο 27 Οκτωβρίου
Τον Μωυσή, . . . αυτόν ακριβώς έστειλε ο Θεός και ως άρχοντα και ως απελευθερωτή, μέσω του αγγέλου.—Πράξ. 7:35.
Μετά την εποχή του Μωυσή, ο διάδοχός του, ο Ιησούς του Ναυή, ενισχύθηκε από τον “άρχοντα του στρατεύματος του Ιεχωβά” προκειμένου να οδηγήσει τον λαό του Θεού σε μάχη κατά των Χαναναίων. (Ιησ. Ναυή 5:13-15· 6:2, 21) Αργότερα, ο Βασιλιάς Εζεκίας ήρθε αντιμέτωπος με μια τεράστια δύναμη Ασσύριων στρατιωτών που απειλούσαν να εισβάλουν στην Ιερουσαλήμ. Σε μια νύχτα, «βγήκε ο άγγελος του Ιεχωβά και πάταξε εκατόν ογδόντα πέντε χιλιάδες». (2 Βασ. 19:35) Φυσικά, μολονότι οι άγγελοι είναι τέλειοι, οι άντρες τους οποίους βοηθούσαν δεν ήταν. Ο Μωυσής σε κάποια περίπτωση δεν αγίασε τον Ιεχωβά. (Αριθ. 20:12) Ο Ιησούς του Ναυή παρέλειψε να ζητήσει την καθοδηγία του Θεού προτού συνάψει διαθήκη με τους Γαβαωνίτες. (Ιησ. Ναυή 9:14, 15) Για μια σύντομη περίοδο, «η καρδιά του [Εζεκία] έγινε υπεροπτική». (2 Χρον. 32:25, 26) Ωστόσο, παρά τις ατέλειες αυτών των αντρών, αναμενόταν από τους Ισραηλίτες να ακολουθούν την ηγεσία τους. Ο Ιεχωβά στήριζε εκείνους τους άντρες με τους υπερανθρώπινους απεσταλμένους του. Ναι, ο Ιεχωβά οδηγούσε τον λαό του. w17.02 3:7-9
Κυριακή 28 Οκτωβρίου
Σε Εκείνον που κάθεται στον θρόνο και στο Αρνί ας είναι η ευλογία, η τιμή, η δόξα και η κραταιότητα στους αιώνες των αιώνων.—Αποκ. 5:13.
Τιμώ κάποιον σημαίνει ότι του δείχνω ιδιαίτερη προσοχή καθώς και σεβασμό. Όπως είναι λογικό, θα αναμέναμε ότι ένα άτομο που αξίζει τέτοια προσοχή και σεβασμό έχει κάνει κάτι για να δικαιούται τιμή ή υπηρετεί σε μια ιδιαίτερη θέση. Γι’ αυτό, μπορεί κάλλιστα να αναρωτιόμαστε: Ποιους πρέπει να τιμούμε, και γιατί αξίζουν αυτή την τιμή; Όπως δείχνει το εδάφιο Αποκάλυψη 5:13, “Εκείνος που κάθεται στο θρόνο και το Αρνί” ασφαλώς αξίζουν τιμή. Παρατηρούμε στο κεφάλαιο 4 του ίδιου Γραφικού βιβλίου έναν λόγο για τον οποίο ο Ιεχωβά αξίζει τιμή. Εξυψωμένα πλάσματα στην ουράνια επικράτεια υψώνουν τις φωνές τους αινώντας τον Ιεχωβά, «Εκείνον που ζει στους αιώνες των αιώνων». Και διακηρύττουν: «Άξιος είσαι, Ιεχωβά, ναι, ο Θεός μας, να λάβεις τη δόξα και την τιμή και τη δύναμη, επειδή εσύ δημιούργησες τα πάντα, και λόγω του θελήματός σου υπήρξαν και δημιουργήθηκαν».—Αποκ. 4:9-11. w17.03 1:1, 2
Δευτέρα 29 Οκτωβρίου
Όποιος εμπιστεύεται στη δική του καρδιά είναι ανόητος.—Παρ. 28:26.
Μια δημοφιλής φιλοσοφία ή γνωστή φράση λέει: Ακολούθησε την καρδιά σου. Αλλά αυτό μπορεί να αποδειχτεί επικίνδυνο. Και κατά μία έννοια, είναι αντιγραφικό. Η Γραφή μάς προειδοποιεί να μην αφήνουμε την ατελή μας καρδιά ή απλώς το συναίσθημα να κυριαρχεί όταν παίρνουμε αποφάσεις. Και οι Γραφικές αφηγήσεις δείχνουν τις θλιβερές συνέπειες που προκύπτουν όταν κάποιος ακολουθεί την καρδιά του. Η ρίζα του προβλήματος είναι ότι, στους ατελείς ανθρώπους, «η καρδιά είναι πιο δόλια από οτιδήποτε άλλο και βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση». (Ιερ. 3:17· 13:10· 17:9· 1 Βασ. 11:9) Ποιο θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα, λοιπόν, αν απλώς ακολουθούμε την καρδιά μας και αφήνουμε τα συναισθήματά μας να καθορίζουν τον τρόπο σκέψης και τις πράξεις μας; Για παράδειγμα, τι θα μπορούσε να συμβεί αν παίρνουμε αποφάσεις όταν είμαστε θυμωμένοι; Η απάντηση μπορεί να είναι προφανής αν το έχουμε κάνει αυτό στο παρελθόν. (Παρ. 14:17· 29:22) Ή, είναι πιθανό να πάρουμε συνετές αποφάσεις όταν είμαστε αποθαρρυμένοι; (Αριθ. 32:6-12· Παρ. 24:10) Σαφώς, θα μπορούσαμε να εξαπατηθούμε εύκολα από τα συναισθήματά μας αν τα αφήνουμε να επικρατούν όταν παίρνουμε σημαντικές αποφάσεις. w17.03 2:12, 13
Τρίτη 30 Οκτωβρίου
Έχω περπατήσει ενώπιόν σου πιστά και με πλήρη καρδιά.—2 Βασ. 20:3.
Εφόσον είμαστε ατελείς, είμαστε και επιρρεπείς στα λάθη. Ευτυχώς όμως, ο Ιεχωβά δεν κάνει σε εμάς «κατά τις αμαρτίες μας», με την προϋπόθεση ότι μετανοούμε και με πίστη τον πλησιάζουμε ταπεινά βάσει της λυτρωτικής θυσίας του Ιησού. (Ψαλμ. 103:10) Ωστόσο, όπως είπε ο Δαβίδ στον Σολομώντα, για να είναι η καθημερινή μας λατρεία αποδεκτή στον Ιεχωβά, πρέπει να τον “υπηρετούμε με πλήρη καρδιά”. (1 Χρον. 28:9) Το να υπηρετούμε τον Θεό «με πλήρη καρδιά» περιλαμβάνει πλήρη αφοσίωση η οποία δεν χάνεται. Στην Αγία Γραφή, η λέξη «καρδιά» αναφέρεται συνήθως στον εσωτερικό εαυτό ενός ανθρώπου. Περιλαμβάνει τις επιθυμίες, τις σκέψεις, τη διάθεση, τη νοοτροπία, τις ικανότητες, τα κίνητρα και τους στόχους του. Έτσι λοιπόν, ένα άτομο που υπηρετεί τον Ιεχωβά με όλη του την καρδιά δεν τον λατρεύει απλώς μηχανικά. Τι θα πούμε για εμάς; Αν εμείς, μολονότι ατελείς, συνεχίζουμε να είμαστε πλήρως αφοσιωμένοι στον Θεό χωρίς υποκρισία, θα τον υπηρετούμε με πλήρη καρδιά.—2 Χρον. 19:9. w17.03 3:1, 3
Τετάρτη 31 Οκτωβρίου
[Ο Ιεχωβά] δίνει προσοχή στον ταπεινό. Τον υπερόπτη όμως τον γνωρίζει μόνο από μακριά.—Ψαλμ. 138:6.
Αν έχουμε καταφέρει κάτι αξιόλογο, μήπως ο Ιεχωβά “μάς εγκαταλείπει για να μας υποβάλει σε δοκιμή”, επιτρέποντας να βγει στην επιφάνεια αυτό που βρίσκεται στην καρδιά μας; Λόγου χάρη, κάποιος αδελφός μπορεί να έχει προσπαθήσει σκληρά για να προετοιμάσει μια ομιλία και να την εκφωνήσει σε ένα μεγάλο ακροατήριο. Πολλοί τον επαινούν για αυτό που έχει κάνει. Πώς θα αντιδράσει στον έπαινο; Όταν μας επαινούν, θα πρέπει να εφαρμόζουμε τα λόγια του Ιησού: «Αφού κάνετε όλα όσα σας έχουν ανατεθεί, να λέτε: “Άχρηστοι δούλοι είμαστε. Κάναμε αυτό που οφείλαμε να κάνουμε”». (Λουκ. 17:10) Μπορούμε να μάθουμε κάτι από την εμπειρία του Εζεκία. Η υπεροπτική του στάση βγήκε στην επιφάνεια με το ότι «δεν έκανε ανταπόδοση ανάλογη με την ευεργεσία που του έγινε». (2 Χρον. 32:24-27, 31) Ο στοχασμός γύρω από το πόσο πολλά έχει κάνει ο Θεός για εμάς θα μας βοηθάει να αποφεύγουμε τη στάση που μισεί ο Ιεχωβά. Μπορούμε να μιλάμε με εκτίμηση για τον Ιεχωβά ο οποίος υποστηρίζει όσια τον λαό του. w17.03 4:12-14