Νοέμβριος

Από την περιορισμένη μας οπτική γωνία, θα μπορούσαμε να κρίνουμε τον Ιωνά ως αναξιόπιστο, ακόμα και ανόσιο. Εκείνος έλαβε ρητή εντολή από τον Ιεχωβά να εξαγγείλει κρίση στη Νινευή. Αντί όμως να υπακούσει, επιβιβάστηκε σε ένα πλοίο που πήγαινε προς την αντίθετη κατεύθυνση «για να ξεφύγει από τον Ιεχωβά». (Ιωνάς 1:1-3) Θα είχατε δώσει εσείς στον Ιωνά μια δεύτερη ευκαιρία να φέρει σε πέρας τον διορισμό του; Πιθανώς όχι. Ωστόσο, ο Ιεχωβά βρήκε λόγους να το κάνει αυτό. (Ιωνάς 3:1, 2) Ο Ιωνάς αποκάλυψε τι είδους άνθρωπος ήταν πραγματικά με την προσευχή του. (Ιωνάς 2:1, 2, 9) Εκείνη η προσευχή​—αναμφίβολα μία από τις πολλές που έκανε—​μας βοηθάει να έχουμε πολύ καλύτερη εικόνα για τον Ιωνά αντί να τον βλέπουμε απλώς ως κάποιον που εγκατέλειψε τον διορισμό του. Τα λόγια του φανερώνουν ότι ήταν ταπεινός, ευγνώμων και αποφασισμένος να υπακούσει στον Ιεχωβά. Δεν είναι παράξενο λοιπόν που ο Ιεχωβά είδε πέρα από τις ενέργειές του, απάντησε στην προσευχή του και συνέχισε να τον χρησιμοποιεί ως προφήτη! Πόσο σημαντικό είναι για τον κάθε πρεσβύτερο να “ακούει τα γεγονότα” προτού δώσει συμβουλή! w20.04 σ. 15 ¶4-6

Οι μαθητές του πρώτου αιώνα δέχονταν τις Χριστιανικές διδασκαλίες και βασίζονταν στο άγιο πνεύμα για να τους βοηθάει να καταλαβαίνουν τον Λόγο του Θεού. Αποδείκνυαν στον εαυτό τους ότι αυτές οι διδασκαλίες βασίζονταν στις Γραφές. (Πράξ. 17:11, 12· Εβρ. 5:14) Δεν οικοδομούσαν την πίστη τους μόνο σε συναισθήματα και δεν υπηρετούσαν τον Ιεχωβά απλώς και μόνο επειδή περνούσαν καλά με τους ομοπίστους τους. Αντίθετα, η πίστη τους οικοδομούνταν «στην ακριβή γνώση του Θεού». (Κολ. 1:9, 10) Οι αλήθειες του Λόγου του Θεού παραμένουν αμετάβλητες. (Ψαλμ. 119:160) Λόγου χάρη, δεν αλλάζουν αν ένας ομόπιστός μας μάς προσβάλει ή διαπράξει σοβαρή αμαρτία. Ούτε αλλάζουν όταν αντιμετωπίζουμε αντιξοότητες. Χρειάζεται λοιπόν να είμαστε καλά εξοικειωμένοι με τις διδασκαλίες της Γραφής και να είμαστε πεπεισμένοι ότι είναι αληθινές. Η ισχυρή μας πίστη που έχει οικοδομηθεί πάνω στις Βιβλικές αλήθειες θα μας κρατάει σταθερούς σε καιρούς δοκιμασιών, όπως η άγκυρα κρατάει σταθερό το πλοίο στη φουρτούνα. w20.07 σ. 9 ¶6, 7

Ο Ιησούς βλέπει οτιδήποτε κάνουμε για τους χρισμένους αδελφούς του σαν να το κάναμε για εκείνον. (Ματθ. 25:34-40) Ο πρώτιστος τρόπος με τον οποίο υποστηρίζουμε τους χρισμένους είναι συμμετέχοντας πλήρως στο έργο μαθήτευσης που ο Ιησούς ανέθεσε στους ακολούθους του. (Ματθ. 28:19, 20) Μόνο με τη βοήθεια των “άλλων προβάτων” μπορούν οι αδελφοί του Χριστού να φέρουν σε πέρας την τεράστια εκστρατεία κηρύγματος που λαβαίνει χώρα παγκοσμίως. (Ιωάν. 10:16) Αν ανήκετε στα άλλα πρόβατα, κάθε φορά που συμμετέχετε σε αυτό το έργο, δείχνετε τη στοργική σας προσκόλληση όχι μόνο στους χρισμένους αλλά και στον Ιησού. Αναπτύσσουμε επίσης φιλία με τον Ιεχωβά και τον Ιησού υποστηρίζοντας οικονομικά το έργο που γίνεται υπό την κατεύθυνσή τους. (Λουκ. 16:9) Λόγου χάρη, μπορούμε να συνεισφέρουμε για το παγκόσμιο έργο. Με αυτόν τον τρόπο υποστηρίζεται και η παροχή υλικής βοήθειας σε όσους έχουν υποστεί απώλειες. Μπορούμε επίσης να υποστηρίζουμε οικονομικά την τοπική μας εκκλησία και να βοηθάμε άτομα που ξέρουμε ότι έχουν ανάγκη.​—Παρ. 19:17. w20.04 σ. 24 ¶12, 13

Σε εκπλήρωση αυτής της προφητείας, ο βασιλιάς του βορρά δεν “σεβάστηκε τον Θεό των πατέρων του”. Πώς συνέβη αυτό; Η Σοβιετική Ένωση, αποσκοπώντας στην εξάλειψη της θρησκείας, προσπάθησε να συντρίψει τη δύναμη των παραδοσιακών θρησκευτικών οργανώσεων. Για να πετύχει αυτόν τον στόχο, η σοβιετική κυβέρνηση ήδη από το 1918 είχε εκδώσει ένα διάταγμα που έθεσε τη βάση για να διδάσκεται ο αθεϊσμός στα σχολεία. Πώς “δόξασε τον θεό των φρουρίων” αυτός ο βασιλιάς του βορρά; Η Σοβιετική Ένωση διέθεσε αστρονομικά ποσά για την ανάπτυξη του στρατού της και για την παραγωγή χιλιάδων πυρηνικών όπλων με σκοπό να θωρακίσει την επικράτειά της. Τελικά, τα όπλα που συγκέντρωσαν τόσο ο βασιλιάς του βορρά όσο και ο βασιλιάς του νότου αρκούσαν για να σκοτώσουν δισεκατομμύρια ανθρώπους! Ο βασιλιάς του βορρά υποστήριξε τον βασιλιά του νότου σε ένα βασικό εγχείρημα. “Τοποθέτησαν το αηδιαστικό πράγμα που προκαλεί ερήμωση”​—τα Ηνωμένα Έθνη.​—Δαν. 11:31. w20.05 σ. 6, 7 ¶16, 17

Ποιος μπορεί να συμμετάσχει στην αναζήτηση των αδρανών; Όλοι μας​—πρεσβύτεροι, σκαπανείς, συγγενείς αδρανών, ευαγγελιζόμενοι—​μπορούμε να συμβάλουμε στον εντοπισμό τους. Μήπως κάποιος φίλος ή συγγενής σας έχει αδρανήσει; Μήπως συναντήσατε κάποιον αδρανή στη διακονία από σπίτι σε σπίτι ή στη δημόσια μαρτυρία; Εξηγήστε στο άτομο ότι, αν θα ήθελε να το επισκεφτούν, θα χαρείτε να δώσετε τα στοιχεία επικοινωνίας του στους τοπικούς πρεσβυτέρους. Ένας πρεσβύτερος, ο Τόμας, λέει: «Πρώτα, ρωτάω διάφορους αδελφούς και αδελφές αν γνωρίζουν πού μένουν αδρανή άτομα. Ή ρωτάω τους ευαγγελιζομένους αν θυμούνται κάποιον που δεν έρχεται πια στις συναθροίσεις. Αργότερα, όταν επισκέπτομαι αδρανείς αδελφούς ή αδελφές, τους ρωτάω για τα παιδιά τους και για άλλους συγγενείς. Μερικοί αδρανείς κάποτε έφερναν τα παιδιά τους στις συναθροίσεις, και αυτά τα παιδιά ίσως να ήταν ευαγγελιζόμενοι τότε. Μπορούν και αυτά να βοηθηθούν να επιστρέψουν στον Ιεχωβά». w20.06 σ. 24 ¶1· σ. 25 ¶6, 7

Από όλα τα πλάσματα που υπάρχουν στη γη, μόνο οι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να αντλούν ηθικά διδάγματα με το να θυμούνται και να αναλύουν γεγονότα του παρελθόντος. Ως αποτέλεσμα, μπορούμε να υιοθετήσουμε καλύτερες αξίες και να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε και ζούμε. (1 Κορ. 6:9-11· Κολ. 3:9, 10) Μάλιστα, μπορούμε να εκπαιδεύσουμε τη συνείδησή μας ώστε να αναγνωρίζει τη διαφορά ανάμεσα στο ορθό και στο εσφαλμένο. (Εβρ. 5:14) Μπορούμε να μάθουμε να δείχνουμε αγάπη, συμπόνια και έλεος. Μπορούμε επίσης να αναπτύξουμε υγιές αίσθημα δικαιοσύνης. Ένας τρόπος με τον οποίο αποδεικνύουμε ότι εκτιμούμε το δώρο της μνήμης είναι το να επιλέγουμε να θυμόμαστε όλες τις φορές που ο Ιεχωβά μάς βοήθησε και μας παρηγόρησε στο παρελθόν. Αυτό θα ενισχύσει την πεποίθησή μας ότι θα μας βοηθήσει και στο μέλλον. (Ψαλμ. 77:12· 78:4, 7) Ένας άλλος τρόπος είναι το να θυμόμαστε τα καλά πράγματα που κάνουν άλλοι για εμάς και να τους είμαστε ευγνώμονες. Οι ερευνητές έχουν διαπιστώσει ότι οι ευγνώμονες άνθρωποι έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να είναι ευτυχισμένοι. w20.05 σ. 23 ¶12, 13

Σκεφτείτε πώς ένιωθε ο Μωυσής όταν ήταν στριμωγμένος στη σχισμή ενός βράχου και είδε ένα όραμα με τη δόξα του Ιεχωβά να περνάει μπροστά του. Η εγκυκλοπαίδεια Ενόραση στις Γραφές σχολιάζει ότι επρόκειτο πιθανότατα για «την πιο συγκλονιστική εμπειρία που είχε ποτέ άνθρωπος πριν από την έλευση του Ιησού Χριστού». Ο Μωυσής άκουσε τα εξής λόγια, προφανώς από έναν άγγελο: «Ιεχωβά, Ιεχωβά, Θεός ελεήμων και συμπονετικός, μακρόθυμος και γεμάτος όσια αγάπη και αλήθεια, που δείχνει όσια αγάπη σε χιλιάδες, που συγχωρεί σφάλμα και παράβαση και αμαρτία». (Έξοδ. 33:17-23· 34:5-7) Ο Μωυσής πιθανώς θυμόταν αυτό το περιστατικό όταν χρησιμοποιούσε το όνομα Ιεχωβά καθώς έλεγε αυτά που αναφέρει το σημερινό εδάφιο. Όταν σκεφτόμαστε το όνομα Ιεχωβά, είναι καλό να κάνουμε στοχασμούς γύρω από εκείνον που φέρει αυτό το όνομα. Πρέπει να θυμόμαστε τις ιδιότητές του, όπως τη δύναμη, τη σοφία, τη δικαιοσύνη και την αγάπη του. Οι συλλογισμοί γύρω από αυτές και άλλες ιδιότητές του θα μας γεμίζουν δέος για εκείνον.​—Ψαλμ. 77:11-15. w20.06 σ. 8, 9 ¶3, 4

Ο Ιησούς είπε ότι οι μαθητές του θα αναγνωρίζονταν από την αγάπη που θα έδειχναν ο ένας στον άλλον. (Ιωάν. 13:34, 35) Αλλά δεν αρκεί αυτό για να έχουμε ισχυρή πίστη. Η πίστη μας πρέπει να βασίζεται σε κάτι περισσότερο από τη χριστοειδή αγάπη του λαού του Θεού. Γιατί; Υποθέστε ότι ένας ομόπιστός σας​—ακόμα και ένας πρεσβύτερος ή ένας σκαπανέας—​διαπράττει μια σοβαρή αμαρτία. Ή ένας αδελφός ή μια αδελφή σάς πληγώνει με κάποιον τρόπο. Ή ίσως κάποιος γίνεται αποστάτης και αρχίζει να ισχυρίζεται ότι δεν έχουμε την αλήθεια. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, μήπως θα σκανδαλιστείτε και θα πάψετε να υπηρετείτε τον Ιεχωβά; Το δίδαγμα είναι το εξής: Αν χτίζατε την πίστη σας στον Θεό αποκλειστικά πάνω στις πράξεις άλλων ανθρώπων και όχι πάνω στη σχέση σας με τον Ιεχωβά, η πίστη σας δεν θα ήταν στερεή. Στο οικοδόμημα της πίστης σας, δεν πρέπει να χρησιμοποιείτε μόνο μαλακά υλικά όπως συναισθήματα, αλλά και σκληρά υλικά όπως αδιαμφισβήτητα γεγονότα και ατράνταχτη λογική. Χρειάζεται να αποδεικνύετε στον εαυτό σας ότι η Γραφή περιέχει την αλήθεια για τον Ιεχωβά.​—Ρωμ. 12:2. w20.07 σ. 8 ¶2, 3

Πολλές εμπειρίες δείχνουν ότι οι άγγελοι εργάζονται στο πλευρό μας για να μας βοηθήσουν να βρούμε τους αδρανείς που λαχταρούν να επιστρέψουν στον Ιεχωβά. (Αποκ. 14:6) Για παράδειγμα, ο Σίλβιο, από τον Ισημερινό, προσευχήθηκε ένθερμα για βοήθεια ώστε να επιστρέψει στην εκκλησία. Προτού ακόμα τελειώσει την προσευχή του, χτύπησε το κουδούνι. Δύο πρεσβύτεροι στέκονταν στην πόρτα του. Στη διάρκεια εκείνης της επίσκεψης, άρχισαν μετά χαράς να του παρέχουν τη βοήθεια που χρειαζόταν. Θα βρούμε μεγάλη χαρά βοηθώντας τους πνευματικά αδύναμους να επιστρέψουν στον Ιεχωβά. Προσέξτε τι λέει ο Σαλβαδόρ, ένας σκαπανέας που δίνει ιδιαίτερη προσοχή στους αδρανείς: «Μερικές φορές, συγκινούμαι τόσο πολύ ώστε δεν μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Νιώθω απίστευτη χαρά όταν σκέφτομαι ότι ο Ιεχωβά έσωσε ένα αγαπητό του πρόβατο από τον κόσμο του Σατανά και ότι είχα το προνόμιο να συνεργαστώ μαζί του σε αυτό το εγχείρημα». Αν έχετε πάψει να συναναστρέφεστε με τον λαό του Ιεχωβά, να είστε βέβαιοι ότι εκείνος εξακολουθεί να σας αγαπάει. Θέλει να επιστρέψετε κοντά του. Ο Ιεχωβά έχει συνεχώς τον νου του περιμένοντας να επιστρέψετε, και μετά χαράς θα σας καλοδεχτεί ξανά στο σπίτι. w20.06 σ. 29 ¶16-18

Ως ο «Μεγάλος Εκπαιδευτής» μας, ο Ιεχωβά έχει δώσει παραδείγματα μέσα στον Λόγο του για τη διδασκαλία μας. (Ησ. 30:21) Διδασκόμαστε κάνοντας στοχασμούς γύρω από Βιβλικές αφηγήσεις για άτομα που εκδήλωναν θεοσεβείς ιδιότητες. Διδασκόμαστε επίσης εξετάζοντας τι συνέβη σε όσους δεν εκδήλωναν τέτοιες θαυμάσιες ιδιότητες. (Ψαλμ. 37:37· 1 Κορ. 10:11) Αναλογιστείτε τι συνέβη στον βασιλιά Σαούλ. Στην αρχή ήταν ένας μετριόφρων νεαρός. Είχε συναίσθηση των περιορισμών του και μάλιστα δίσταζε να αναλάβει περισσότερες ευθύνες. (1 Σαμ. 9:21· 10:20-22) Εντούτοις, με τον καιρό έγινε αυθάδης. Φανέρωσε αυτό το άσχημο χαρακτηριστικό λίγο αφότου έγινε βασιλιάς. Σε μια περίπτωση, έχασε την υπομονή του καθώς περίμενε τον προφήτη Σαμουήλ και πρόσφερε ένα ολοκαύτωμα παρότι δεν ήταν εξουσιοδοτημένος να το κάνει αυτό. Ως αποτέλεσμα, έχασε την εύνοια του Ιεχωβά και τελικά τη βασιλεία. (1 Σαμ. 13:8-14) Είναι σοφό να διδαχτούμε από αυτό το προειδοποιητικό παράδειγμα και να μην ενεργούμε με αυθάδεια. w20.08 σ. 10 ¶10, 11

Είναι αλήθεια ότι, μέσω του Χριστού, ο Ιεχωβά έχει δώσει στην εκκλησία Του «δώρα σε μορφή ανθρώπων». (Εφεσ. 4:8) Σε αυτά τα «δώρα σε μορφή ανθρώπων» περιλαμβάνονται τα μέλη του Κυβερνώντος Σώματος, οι διορισμένοι βοηθοί του Κυβερνώντος Σώματος, τα μέλη Επιτροπών Τμήματος, οι επίσκοποι περιοχής, οι εκπαιδευτές θεοκρατικών σχολών, οι πρεσβύτεροι και οι διακονικοί υπηρέτες. Όλοι αυτοί οι αδελφοί είναι διορισμένοι από το άγιο πνεύμα να φροντίζουν τα πολύτιμα πρόβατα του Ιεχωβά και να υπηρετούν τα συμφέροντα της εκκλησίας. (1 Πέτρ. 5:2, 3) Αυτοί οι αδελφοί είναι διορισμένοι από το άγιο πνεύμα για να εκπληρώνουν διάφορες ευθύνες. Όπως τα διάφορα μέλη του σώματος, λόγου χάρη τα χέρια και τα πόδια, εργάζονται προς όφελος ολόκληρου του σώματος, έτσι και οι αδελφοί που είναι διορισμένοι από το άγιο πνεύμα εργάζονται σκληρά προς όφελος ολόκληρης της εκκλησίας. Δεν επιζητούν δόξα για τον εαυτό τους. Απεναντίας, αγωνίζονται να εποικοδομούν και να ενισχύουν τους αδελφούς και τις αδελφές τους. (1 Θεσ. 2:6-8) Ευχαριστούμε τον Ιεχωβά για αυτούς τους ανιδιοτελείς άντρες που διαθέτουν τέτοια πνευματικά προσόντα! w20.08 σ. 21 ¶5, 6

Ένας λόγος που μας υποκινεί να κηρύττουμε είναι επειδή οι άνθρωποι είναι «γδαρμένοι και παραπεταμένοι» και έχουν τρομερή ανάγκη να μάθουν την αλήθεια για τη Βασιλεία. (Ματθ. 9:36) Θέλημα του Ιεχωβά είναι να αποκτήσουν κάθε είδους άνθρωποι ακριβή γνώση της αλήθειας και να σωθούν. (1 Τιμ. 2:4) Θα υποκινηθούμε να αναλάβουμε αυτό το ζωοσωτήριο έργο αν σκεφτούμε τι μπορεί να επιτελέσει το κήρυγμά μας. Σώζουμε ζωές ανθρώπων. (Ρωμ. 10:13-15· 1 Τιμ. 4:16) Χρειάζεται επίσης να είμαστε κατάλληλα εξοπλισμένοι για το έργο μας. Και χρειάζεται να ξέρουμε πώς να χρησιμοποιούμε αυτόν τον εξοπλισμό. Ο Ιησούς έδωσε σαφείς οδηγίες στους μαθητές του για το ψάρεμα ανθρώπων. Τους είπε τι να παίρνουν μαζί τους, πού να κηρύττουν και τι να λένε. (Ματθ. 10:5-7· Λουκ. 10:1-11) Σήμερα, η οργάνωση του Ιεχωβά μάς παρέχει μια Εργαλειοθήκη Διδασκαλίας η οποία περιέχει εργαλεία που έχουν αποδειχτεί αποτελεσματικά. Επιπρόσθετα, μας διδάσκει πώς να τα χρησιμοποιούμε. Αυτή η εκπαίδευση μας βοηθάει να αποκτήσουμε την πεποίθηση και την επιδεξιότητα που χρειαζόμαστε για να είμαστε αποτελεσματικοί στο έργο μας.​—2 Τιμ. 2:15. w20.09 σ. 4 ¶6, 7, 10

Φαντάζεστε πόσο χαιρόταν ο απόστολος Ιωάννης όταν άκουγε ότι εκείνοι τους οποίους είχε βοηθήσει να γνωρίσουν την αλήθεια συνέχιζαν να υπηρετούν πιστά τον Ιεχωβά; Αντιμετώπιζαν πολλά προβλήματα, και ο Ιωάννης κατέβαλλε μεγάλες προσπάθειες για να ενισχύσει την πίστη αυτών των όσιων Χριστιανών τους οποίους θεωρούσε πνευματικά του παιδιά. Παρόμοια, και εμείς χαιρόμαστε όταν τα παιδιά μας, είτε σαρκικά είτε πνευματικά, αφιερώνονται στον Ιεχωβά και συνεχίζουν σταθερά να τον υπηρετούν. (3 Ιωάννη 3) Περίπου το 98 Κ.Χ., το άγιο πνεύμα του Ιεχωβά ώθησε τον Ιωάννη να γράψει τρεις επιστολές. Σκοπός αυτών των επιστολών ήταν να υποκινηθούν οι όσιοι Χριστιανοί να διατηρήσουν την πίστη τους στον Ιησού και να συνεχίσουν να περπατούν στην αλήθεια. Ο Ιωάννης ανησυχούσε για την επιρροή που ασκούσαν οι ψευδοδιδάσκαλοι στις εκκλησίες. (1 Ιωάν. 2:18, 19, 26) Εκείνοι οι αποστάτες ισχυρίζονταν μεν ότι γνώριζαν τον Ιεχωβά Θεό, αλλά δεν υπάκουαν στις εντολές του. w20.07 σ. 20 ¶1-3

Έχουμε πίστη στο άγγελμα που κηρύττουμε, γι’ αυτό θέλουμε να το μεταδώσουμε σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους. Έχουμε εμπιστοσύνη στις υποσχέσεις που βρίσκονται στον Λόγο του Θεού. (Ψαλμ. 119:42· Ησ. 40:8) Έχουμε δει Βιβλικές προφητείες να εκπληρώνονται στην εποχή μας. Έχουμε δει ανθρώπους να βελτιώνουν τη ζωή τους όταν αρχίζουν να εφαρμόζουν τις συμβουλές της Γραφής. Αυτές οι αποδείξεις τονώνουν την πεποίθησή μας ότι τα καλά νέα της Βασιλείας είναι ένα άγγελμα που χρειάζεται να το ακούσουν όλοι. Έχουμε επίσης πίστη στον Ιεχωβά, την Πηγή του αγγέλματος που κηρύττουμε, και σε αυτόν που ενθρόνισε ως Βασιλιά της Βασιλείας, τον Ιησού. Ανεξάρτητα από τις περιστάσεις μας, ο Ιεχωβά θα είναι πάντοτε το καταφύγιο και η ισχύς μας. (Ψαλμ. 46:1-3) Επιπρόσθετα, έχουμε την πεποίθηση ότι ο Ιησούς κατευθύνει το έργο κηρύγματος από τον ουρανό, χρησιμοποιώντας τη δύναμη και την εξουσία που του έχει δώσει ο Ιεχωβά. (Ματθ. 28:18-20) Η πίστη ενισχύει την πεποίθησή μας ότι ο Ιεχωβά θα ευλογεί τις προσπάθειές μας. w20.09 σ. 12 ¶15-17

Μερικές φορές, οι αδελφές ίσως χρειάζονται κάποιον να τις υπερασπιστεί όταν αντιμετωπίζουν μια συγκεκριμένη δυσκολία. (Ησ. 1:17) Λόγου χάρη, μια χήρα ή μια διαζευγμένη αδελφή ίσως χρειάζεται κάποιον να τη βοηθήσει να φροντίσει για κάποιες δουλειές που μέχρι πρότινος έκανε ο σύζυγός της. Μια ηλικιωμένη αδελφή ίσως χρειάζεται βοήθεια για να μιλήσει με γιατρούς. Ή μια σκαπάνισσα που υπηρετεί και σε άλλα θεοκρατικά προγράμματα ίσως χρειάζεται κάποιον να την υπερασπιστεί αν δέχεται επικρίσεις για το ότι δεν βγαίνει στο έργο τόσο συχνά όσο άλλοι σκαπανείς. Ας εξετάσουμε το παράδειγμα του Ιησού. Ο Ιησούς έσπευδε να υπερασπιστεί τις πνευματικές αδελφές του όταν τις παρεξηγούσαν. Για παράδειγμα, υπερασπίστηκε τη Μαρία όταν την επέκρινε η Μάρθα. (Λουκ. 10:38-42) Υπερασπίστηκε τη Μαρία και δεύτερη φορά, όταν οι άλλοι την επέκριναν θεωρώντας λάθος μια απόφασή της. (Μάρκ. 14:3-9) Ο Ιησούς κατάλαβε ποιο ήταν το κίνητρο της Μαρίας και την επαίνεσε. Προφήτευσε μάλιστα ότι θα μιλούσαν για την καλή της πράξη “οπουδήποτε θα κηρύττονταν τα καλά νέα σε όλο τον κόσμο”. w20.09 σ. 24 ¶15, 16

Ο καλός βοσκός αντιλαμβανόταν ότι τα πρόβατα είναι δυνατόν να χαθούν. Και αν ένα πρόβατο όντως απομακρυνόταν από το κοπάδι, ο βοσκός δεν το μεταχειριζόταν με σκληρότητα. Εξετάστε το παράδειγμα που έθεσε ο Ιεχωβά όταν βοήθησε κάποιους υπηρέτες του οι οποίοι για λίγο είχαν απομακρυνθεί από κοντά του. Ο προφήτης Ιωνάς προσπάθησε να ξεφύγει από τον διορισμό του. Ωστόσο, ο Ιεχωβά δεν έσπευσε να τον θεωρήσει χαμένη υπόθεση. Όπως θα έκανε ένας καλός βοσκός, ο Ιεχωβά τον έσωσε και τον βοήθησε να βρει τη δύναμη που χρειαζόταν για να εκπληρώσει τον διορισμό του. (Ιωνάς 2:7· 3:1, 2) Αργότερα, ο Θεός χρησιμοποίησε μια νεροκολοκυθιά για να βοηθήσει τον Ιωνά να αντιληφθεί την αξία κάθε ανθρώπινης ζωής. (Ιωνάς 4:10, 11) Ποιο είναι το δίδαγμα; Οι πρεσβύτεροι δεν πρέπει να σπεύδουν να θεωρήσουν χαμένη υπόθεση όσους γίνονται αδρανείς. Αντιθέτως, προσπαθούν να καταλάβουν τι έκανε κάποιο πρόβατο να ξεστρατίσει από το ποίμνιο. Και όταν αυτό το πρόβατο επιστρέψει στον Ιεχωβά, οι πρεσβύτεροι συνεχίζουν να του δείχνουν στοργικό ενδιαφέρον. w20.06 σ. 20, 21 ¶10-12

Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, ο λαός του Θεού σε εκείνη την αχανή έκταση έλαβε «λίγη βοήθεια»​—μια περίοδο ελευθερίας. Ως αποτέλεσμα, μπορούσε να κηρύττει ελεύθερα, και σύντομα οι ευαγγελιζόμενοι στο πρώην κομμουνιστικό μπλοκ αριθμούσαν εκατοντάδες χιλιάδες. Σταδιακά, η Ρωσία και οι σύμμαχοί της αναδύθηκαν ως ο βασιλιάς του βορρά. Για να παίζει μια κυβέρνηση τον ρόλο του βασιλιά του βορρά ή του βασιλιά του νότου πρέπει να πληροί τρεις προϋποθέσεις: (1) να έχει άμεση επίδραση στον λαό του Θεού, (2) να δείχνει με πράξεις ότι είναι εχθρός του Ιεχωβά και του λαού του και (3) να ανταγωνίζεται τον αντίπαλο βασιλιά. Η Ρωσία και οι σύμμαχοί της έχουν ασκήσει άμεση επίδραση στον λαό του Θεού, απαγορεύοντας το έργο κηρύγματος και διώκοντας εκατοντάδες χιλιάδες αδελφούς και αδελφές μας. Με αυτές τις πράξεις δείχνουν ότι μισούν τον Ιεχωβά και τον λαό του. Επίσης, ανταγωνίζονται τον βασιλιά του νότου, την Αγγλοαμερικανική Παγκόσμια Δύναμη. w20.05 σ. 12, 13 ¶3, 4

Εφόσον η διδασκαλία συνδέεται με το έργο μαθήτευσης, θέλουμε να είναι η διδασκαλία μας η καλύτερη δυνατή. Διδάσκουμε τακτικά σε εκατομμύρια ανθρώπους τις αλήθειες που βρίσκονται στη Γραφή. Αγαπάμε τις αλήθειες που διδάσκουμε από τον Λόγο του Θεού. Ίσως λοιπόν μπαίνουμε στον πειρασμό να μιλάμε πολύ όταν συζητάμε για αυτές. Ωστόσο, είτε στη Μελέτη Σκοπιάς είτε στην Εκκλησιαστική Γραφική Μελέτη είτε σε μια οικιακή Γραφική μελέτη, ο οδηγός δεν πρέπει να μιλάει πολύ. Προκειμένου να αφήνει τη Γραφή να διδάσκει, ο δάσκαλος χρειάζεται να ασκεί εγκράτεια και να μην προσπαθεί να εξηγήσει όλα όσα ξέρει για κάποια περικοπή ή για κάποιο θέμα από τη Γραφή. (Ιωάν. 16:12) Συγκρίνετε τη Βιβλική γνώση που είχατε όταν βαφτιστήκατε με αυτήν που έχετε τώρα. Τότε, πιθανότατα κατανοούσατε μόνο τις βασικές διδασκαλίες. (Εβρ. 6:1) Χρειάστηκαν χρόνια για να μάθετε όσα ξέρετε τώρα, γι’ αυτό μην προσπαθείτε να διδάξετε τα πάντα μεμιάς σε έναν καινούριο σπουδαστή. w20.10 σ. 14, 15 ¶2-4

Ο Ιεχωβά επέλεξε εξαιρετικούς γονείς για τον Ιησού. (Ματθ. 1:18-23· Λουκ. 1:26-38) Τα εγκάρδια λόγια της Μαρίας που είναι καταγραμμένα στη Γραφή φανερώνουν τη βαθιά της αγάπη για τον Ιεχωβά και για τον Λόγο του. (Λουκ. 1:46-55) Η υπακοή του Ιωσήφ στις οδηγίες που του έδωσε ο Ιεχωβά δείχνει ότι τον φοβόταν και ήθελε να τον ευαρεστεί. (Ματθ. 1:24) Προσέξτε ότι ο Ιεχωβά δεν επέλεξε εύπορους γονείς για τον Ιησού. Η θυσία που πρόσφεραν ο Ιωσήφ και η Μαρία μετά τη γέννηση του Ιησού δείχνει ότι ήταν φτωχοί. (Λουκ. 2:24) Η ζωή τους πιθανότατα ήταν απλή, ιδιαίτερα καθώς μεγάλωνε η οικογένειά τους. Ο Ιωσήφ και η Μαρία απέκτησαν τουλάχιστον εφτά παιδιά. (Ματθ. 13:55, 56) Ο Ιεχωβά προστάτεψε τον Ιησού από ορισμένους κινδύνους, αλλά δεν τον προφύλασσε από όλες τις δυσκολίες. (Ματθ. 2:13-15) Για παράδειγμα, ο Ιησούς είχε συγγενείς που δεν πίστευαν σε αυτόν και αρχικά δεν τον αποδέχτηκαν ως τον Μεσσία. (Μάρκ. 3:21· Ιωάν. 7:5) Ο Ιησούς πιθανότατα βίωσε επίσης τον θάνατο του θετού του πατέρα, του Ιωσήφ. w20.10 σ. 26, 27 ¶4-6

Έχετε νιώσει ποτέ ολομόναχοι, ότι δεν είχατε κανέναν να σας βοηθήσει με κάποιο πρόβλημα που αντιμετωπίζατε; Πολλοί έχουν νιώσει έτσι, μεταξύ αυτών και πιστοί υπηρέτες του Ιεχωβά. (1 Βασ. 19:14) Αν σας συμβεί αυτό, να θυμάστε την υπόσχεση του Ιεχωβά: «Δεν πρόκειται ποτέ να σε αφήσω ούτε πρόκειται ποτέ να σε εγκαταλείψω». Ως αποτέλεσμα, μπορούμε να λέμε με πεποίθηση: «Ο Ιεχωβά είναι βοηθός μου· δεν θα φοβηθώ». (Εβρ. 13:5, 6) Ο απόστολος Παύλος έγραψε αυτά τα λόγια σε ομοπίστους του στην Ιουδαία γύρω στο 61 Κ.Χ. Τα λόγια του μας θυμίζουν τα συναισθήματα που εκφράζονται στα εδάφια Ψαλμός 118:5-7. Όπως ο ψαλμωδός, έτσι και ο Παύλος ήξερε από προσωπική πείρα ότι ο Ιεχωβά ήταν Βοηθός του. Για παράδειγμα, δύο χρόνια και πλέον προτού γράψει την επιστολή του προς τους Εβραίους, έκανε ένα επικίνδυνο ταξίδι σε μια φουρτουνιασμένη θάλασσα. (Πράξ. 27:4, 15, 20) Σε όλο εκείνο το ταξίδι, αλλά και στο διάστημα που προηγήθηκε, ο Ιεχωβά αποδείχτηκε Βοηθός για τον Παύλο με διάφορους τρόπους. w20.11 σ. 12 ¶1, 2

Γιατί είναι άσοφο να σκεφτόμαστε ότι η ζωή μας ήταν καλύτερη στο παρελθόν; Επειδή η νοσταλγία μπορεί να μας κάνει να θυμόμαστε μόνο καλά πράγματα από το παρελθόν μας. Πάρτε για παράδειγμα τους αρχαίους Ισραηλίτες. Όταν έφυγαν από την Αίγυπτο, ξέχασαν γρήγορα πώς ήταν η ζωή τους εκεί. Εστίαζαν μόνο στα ωραία τρόφιμα που απολάμβαναν τότε. Έλεγαν: «Αχ, πώς θυμόμαστε τα ψάρια που τρώγαμε στην Αίγυπτο δωρεάν, τα αγγούρια και τα καρπούζια και τα πράσα και τα κρεμμύδια και τα σκόρδα!» (Αριθ. 11:5) Αλλά τα έτρωγαν όντως «δωρεάν» όλα αυτά; Όχι. Πλήρωναν πολύ βαρύ τίμημα. Υφίσταντο σφοδρή καταδυνάστευση ως δούλοι στην Αίγυπτο. (Έξοδ. 1:13, 14· 3:6-9) Αργότερα όμως ξέχασαν εκείνες τις κακουχίες και λαχταρούσαν το παρελθόν. Επέλεξαν να εστιάσουν «στις παλιές καλές μέρες» και όχι στα θετικά πράγματα που μόλις είχε κάνει ο Ιεχωβά για αυτούς. Ο Ιεχωβά δεν ευχαριστήθηκε καθόλου με τη στάση τους.​—Αριθ. 11:10. w20.11 σ. 25 ¶5, 6

Ενίοτε, ίσως σκεφτόμαστε πόσο σύντομη και γεμάτη βάσανα είναι η ζωή μας. (Ιώβ 14:1) Επομένως, είναι κατανοητό ότι κάποιες φορές νιώθουμε αποθαρρυμένοι. Αρκετοί υπηρέτες του Ιεχωβά στους αρχαίους χρόνους ένιωθαν έτσι. Μερικοί μάλιστα ήθελαν να πεθάνουν. (1 Βασ. 19:2-4· Ιώβ 3:1-3, 11· 7:15, 16) Επανειλημμένα όμως, ο Ιεχωβά​—ο Θεός στον οποίο εμπιστεύονταν—​τους καθησύχαζε και τους ενίσχυε. Οι εμπειρίες τους έχουν καταγραφεί για δική μας παρηγοριά και διδασκαλία. (Ρωμ. 15:4) Σκεφτείτε τον Ιωσήφ, τον γιο του Ιακώβ. Από τη μια στιγμή στην άλλη, από χαϊδεμένο παιδί του πατέρα του βρέθηκε ασήμαντος δούλος ενός ειδωλολάτρη αυλικού στην Αίγυπτο. (Γέν. 37:3, 4, 21-28· 39:1) Η γυναίκα του Πετεφρή τον κατηγόρησε ψευδώς για απόπειρα βιασμού. Χωρίς να διερευνήσει τις κατηγορίες, ο Πετεφρής διέταξε να ρίξουν τον Ιωσήφ στη φυλακή, όπου κατέληξε σιδηροδέσμιος. (Γέν. 39:14-20· Ψαλμ. 105:17, 18) Σίγουρα ο Ιωσήφ είχε κάθε λόγο να νιώθει αποθαρρυμένος. w20.12 σ. 16, 17 ¶1-4

Αυτό έθεσε ο Ιησούς ως προτεραιότητα στην προσευχή. Αλλά τι σημαίνουν τα λόγια του; Το να αγιάσουμε κάτι σημαίνει να το κάνουμε άγιο, καθαρό ή αγνό. Μερικοί όμως ίσως αναρωτηθούν: “Μα δεν είναι το όνομα του Ιεχωβά ήδη άγιο, καθαρό και αγνό;” Για να απαντήσουμε, χρειάζεται να σκεφτούμε τι περιλαμβάνει ένα όνομα. Ένα όνομα δεν είναι απλώς ένα σύνολο γραμμάτων που γράφονται ή προφέρονται μαζί. Προσέξτε τι λέει η Γραφή: «Το καλό όνομα είναι προτιμότερο από τον μεγάλο πλούτο». (Παρ. 22:1· Εκκλ. 7:1) Γιατί έχει τόση αξία ένα όνομα; Επειδή περιλαμβάνει την υπόληψη κάποιου, το τι σκέφτονται οι άλλοι για αυτόν που φέρει το συγκεκριμένο όνομα. Άρα το σημαντικότερο δεν είναι το πώς γράφεται ένα όνομα ούτε το πώς προφέρεται. Αυτό που έχει αληθινά σημασία είναι ποιον και τι αντιπροσωπεύει αυτό το όνομα στη διάνοια και στην καρδιά των άλλων. Όταν οι άνθρωποι λένε ψέματα για τον Ιεχωβά, επιτίθενται στην υπόληψή του. Με αυτόν τον τρόπο, προσπαθούν να αμαυρώσουν το όνομά του. w20.06 σ. 2, 3 ¶5-7

Εξαιτίας των έντονων πιέσεων, ίσως αφήνουμε την ανησυχία να μας κατατρώει. Για παράδειγμα, μπορεί να ανησυχούμε ότι θα αρρωστήσουμε και θα χάσουμε μεροκάματα ή ακόμα και τη δουλειά μας. Επίσης, ίσως φοβόμαστε ότι δεν θα μείνουμε πιστοί αν βρεθούμε αντιμέτωποι με τον πειρασμό να παραβιάσουμε τον νόμο του Θεού. Σύντομα ο Σατανάς θα κάνει εκείνους που ελέγχει να επιτεθούν στον λαό του Θεού, οπότε ίσως ανησυχούμε για το πώς θα αντιδράσουμε σε αυτή την επίθεση. Ίσως αναρωτιόμαστε: “Είναι κακό να ανησυχώ για τέτοια πράγματα;” Ξέρουμε ότι ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του: «Μην ανησυχείτε». (Ματθ. 6:25) Μήπως αυτό σημαίνει ότι αναμένει από εμάς να μη νιώθουμε ποτέ την παραμικρή ανησυχία; Όχι βέβαια! Άλλωστε, στο παρελθόν κάποιοι όσιοι υπηρέτες του Ιεχωβά πάλευαν με ανησυχίες αλλά δεν έχασαν την επιδοκιμασία του. (1 Βασ. 19:4) Ο Ιησούς ουσιαστικά μας καθησύχαζε με αυτά τα λόγια. Δεν ήθελε να ανησυχούμε σε τέτοιον βαθμό για τις έγνοιες της ζωής ώστε να επηρεαστεί αρνητικά η υπηρεσία μας προς τον Θεό. w21.01 σ. 3 ¶4, 5

Ο σύζυγος είναι υπόλογος τόσο στον Ιεχωβά όσο και στον Ιησού για τον τρόπο με τον οποίο φέρεται στην οικογένειά του. (1 Πέτρ. 3:7) Ως Κεφαλή της παγκόσμιας οικογένειάς του, ο Ιεχωβά έχει την εξουσία να θεσπίζει κανόνες για το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται τα παιδιά του και είναι σε θέση να επιβάλλει αυτούς τους κανόνες. (Ησ. 33:22) Ο Ιησούς, ως κεφαλή της Χριστιανικής εκκλησίας, έχει και αυτός το δικαίωμα να θεσπίζει και να επιβάλλει κανόνες. (Γαλ. 6:2· Κολ. 1:18-20) Ακολουθώντας το υπόδειγμα που έθεσαν ο Ιεχωβά και ο Ιησούς, η κεφαλή μιας Χριστιανικής οικογένειας έχει την εξουσία να παίρνει αποφάσεις για την οικογένεια. (Ρωμ. 7:2· Εφεσ. 6:4) Εντούτοις, η εξουσία του έχει όρια. Για παράδειγμα, οι κανόνες του πρέπει να βασίζονται σε αρχές που βρίσκονται στον Λόγο του Θεού. (Παρ. 3:5, 6) Επίσης, ένας οικογενειάρχης δεν έχει την εξουσία να θεσπίζει κανόνες για όσους δεν ανήκουν στην οικογένειά του. (Ρωμ. 14:4) Και όταν οι γιοι και οι κόρες του μεγαλώνουν και φεύγουν από το σπίτι, εξακολουθούν να τον σέβονται, αλλά δεν βρίσκονται πλέον υπό την ηγεσία του.​—Ματθ. 19:5. w21.02 σ. 2, 3 ¶3-5

Ένας σημαντικός τρόπος με τον οποίο κάποιος οικογενειάρχης αποδεικνύει ότι αγαπάει την οικογένειά του είναι το να τους προμηθεύει τα αναγκαία από υλική άποψη. Πρέπει όμως να θυμάται ότι τα υλικά πράγματα δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις πνευματικές ανάγκες της οικογένειάς του. (Ματθ. 5:3) Την ώρα που ο Ιησούς πέθαινε πάνω στο ξύλο του βασανισμού, ήθελε να διασφαλίσει ότι η Μαρία θα λάβαινε φροντίδα. Παρά το φρικτό του μαρτύριο, ο Ιησούς κανόνισε να αναλάβει ο απόστολος Ιωάννης τη φροντίδα της Μαρίας. (Ιωάν. 19:26, 27) Ένας αδελφός που είναι οικογενειάρχης μπορεί να έχει αρκετές βαριές ευθύνες. Πρέπει να είναι επιμελής στην εργασία του ώστε η διαγωγή του να αποτελεί καλή μαρτυρία για τον Ιεχωβά. (Εφεσ. 6:5, 6· Τίτο 2:9, 10) Επίσης, μπορεί να έχει ευθύνες στην εκκλησία, όπως η ποίμανση και το να ηγείται στο έργο κηρύγματος. Ταυτόχρονα, είναι σημαντικό να μελετάει τακτικά τη Γραφή με τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Εκείνοι θα εκτιμούν βαθιά τις προσπάθειές του να τους διατηρεί σωματικά, συναισθηματικά και πνευματικά υγιείς.​—Εφεσ. 5:28, 29· 6:4. w21.01 σ. 12 ¶15, 17

Περιγράφοντας τον ρόλο της άξιας συζύγου, ο Λόγος του Θεού λέει ότι είναι σε θέση να επιβλέπει ένα σπιτικό, να αγοράζει και να διαχειρίζεται περιουσιακά στοιχεία και να κάνει εμπορικές συναλλαγές. (Παρ. 31:15, 16, 18) Δεν είναι μια σκλάβα που δεν δικαιούται να πει τη γνώμη της. Αντίθετα, ο σύζυγός της την εμπιστεύεται και ακούει τις ιδέες της. (Παρ. 31:11, 26) Όταν ένας άντρας φέρεται στη γυναίκα του με τέτοιον σεβασμό, εκείνη θα χαίρεται να υποτάσσεται σε αυτόν. Παρά τα επιτεύγματά του, ο Ιησούς δεν νιώθει ότι είναι υποτιμητικό να υποτάσσεται στην ηγεσία του Ιεχωβά. (1 Κορ. 15:28· Φιλιπ. 2:5, 6) Παρόμοια, μια άξια γυναίκα που ακολουθεί το παράδειγμα του Ιησού δεν θα νιώθει ότι τη μειώνει η υποταγή στον σύζυγό της. Θα υποστηρίζει τον σύζυγό της, όχι μόνο επειδή αγαπάει εκείνον, αλλά πρωτίστως επειδή αγαπάει και σέβεται τον Ιεχωβά. Ωστόσο, μια υποτακτική Χριστιανή δεν θα υποστηρίξει τον σύζυγό της αν εκείνος της ζητήσει να παραβιάσει Βιβλικούς νόμους ή αρχές. w21.02 σ. 11 ¶14, 15· σ. 12 ¶19

Η αγάπη για τον Θεό βοηθούσε πάντοτε τους υπηρέτες του Ιεχωβά να υπομένουν την εναντίωση. Για παράδειγμα, όταν το ισχυρό ιουδαϊκό ανώτατο δικαστήριο διέταξε τους αποστόλους να σταματήσουν να κηρύττουν, η αγάπη για τον Θεό τούς υποκίνησε να “υποταχθούν πρωτίστως στην εξουσία του Θεού και όχι των ανθρώπων”. (Πράξ. 5:29· 1 Ιωάν. 5:3) Τέτοια ακλόνητη αγάπη ενισχύει και τους αδελφούς μας σήμερα, πολλοί από τους οποίους μένουν σταθεροί απέναντι σε σκληρές και ισχυρές κυβερνήσεις. Αντί να αποθαρρυνόμαστε, το θεωρούμε προνόμιο να υπομένουμε το μίσος του κόσμου. (Πράξ. 5:41· Ρωμ. 5:4, 5) Ίσως μια από τις μεγαλύτερες δοκιμασίες που μπορεί να αντιμετωπίσουμε είναι η εναντίωση της ίδιας μας της οικογένειας. Όταν αρχίζουμε να δείχνουμε ενδιαφέρον για την αλήθεια, κάποια μέλη της οικογένειάς μας ίσως νομίζουν ότι έχουμε παραπλανηθεί. Άλλοι πάλι ίσως πιστεύουν ότι έχουμε χάσει τα λογικά μας. (Παράβαλε Μάρκος 3:21) Η εναντίωσή τους μπορεί μάλιστα να γίνει βίαιη. Αυτή η αρνητική αντίδραση δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Ο Ιησούς είπε: «Εχθροί του ανθρώπου θα είναι άτομα από το ίδιο του το σπιτικό».​—Ματθ. 10:36. w21.03 σ. 21 ¶6, 7

Όταν συνοδεύετε έναν ευαγγελιζόμενο στη Γραφική μελέτη που διεξάγει, να ακούτε προσεκτικά τον δάσκαλο και τον σπουδαστή. Μόνο τότε θα είστε σε θέση να βοηθήσετε όταν αυτό είναι κατάλληλο. Βέβαια, πρέπει να ασκείτε καλή κρίση. Για παράδειγμα, δεν πρέπει να μιλάτε πάρα πολύ, να διακόπτετε τον συλλογισμό που αναπτύσσει ο δάσκαλος ή να αλλάζετε θέμα. Αλλά με ένα σύντομο σχόλιο, παράδειγμα ή ερώτημα θα μπορούσατε να διευκρινίσετε το σημείο που εξετάζεται εκείνη τη στιγμή. Κάποιες φορές, ίσως νιώθετε ότι δεν έχετε πολλά να πείτε. Αν όμως επαινέσετε τον σπουδαστή και του δείξετε προσωπικό ενδιαφέρον, θα συμβάλετε πολύ στην πρόοδό του. Αν αυτό θα βοηθούσε, θα μπορούσατε να πείτε εν συντομία στον σπουδαστή πώς γνωρίσατε την αλήθεια, πώς ξεπεράσατε μια δυσκολία ή πώς έχετε δει το χέρι του Ιεχωβά στη ζωή σας. (Ψαλμ. 78:4, 7) Η εμπειρία σας ενδέχεται να είναι ακριβώς αυτό που έχει ανάγκη να ακούσει ο σπουδαστής. Μπορεί να ενισχύσει την πίστη του ή να τον υποκινήσει να συνεχίσει να προοδεύει προς το βάφτισμα. w21.03 σ. 10 ¶9, 10

Σε ποιον οφείλεται πραγματικά οποιαδήποτε επιτυχία έχουμε στη διακονία; Ο Παύλος έδωσε την απάντηση όταν έγραψε τα εξής σχετικά με την εκκλησία της Κορίνθου: «Εγώ φύτεψα, ο Απολλώς πότισε, αλλά ο Θεός το έκανε να αυξάνει, ώστε ούτε αυτός που φυτεύει είναι τίποτα ούτε αυτός που ποτίζει, αλλά ο Θεός που το κάνει να αυξάνει». (1 Κορ. 3:6, 7) Όπως ο Παύλος, έτσι και εμείς πρέπει πάντοτε να δίνουμε την τιμή στον Ιεχωβά για οποιαδήποτε επιτυχία έχουμε στη διακονία. Πώς μπορούμε να δείχνουμε εκτίμηση για το προνόμιο που έχουμε να «εργαζόμαστε μαζί» με τον Θεό, τον Χριστό και τους αγγέλους; (2 Κορ. 6:1) Αναζητώντας με ζήλο ευκαιρίες για να μεταδίδουμε τα καλά νέα σε άλλους. Πρέπει, όχι μόνο να φυτεύουμε τους σπόρους της αλήθειας, αλλά να τους ποτίζουμε κιόλας. Όταν κάποιος δείχνει ενδιαφέρον, πρέπει να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να το καλλιεργήσουμε με προοπτική την έναρξη μιας Γραφικής μελέτης. Καθώς η μελέτη προοδεύει, χαιρόμαστε βλέποντας πώς επιδρά ο Ιεχωβά στην καρδιά και στη διάνοια ενός πιθανού μαθητή. w20.05 σ. 30 ¶14, 16-18