ΕΥΤΥΧΙΑ

Η ευτυχία είναι μια κατάσταση ευημερίας την οποία χαρακτηρίζει η σχετική μονιμότητα, τα συναισθήματα που κυμαίνονται από την απλή ικανοποίηση ως τη βαθιά και έντονη χαρά της ζωής, καθώς επίσης η φυσιολογική επιθυμία για συνέχιση αυτής της κατάστασης. Συνεπώς, η ευτυχία διαφέρει από την ευχαρίστηση, η οποία μπορεί να προκληθεί απλώς από μια τυχαία επαφή και το επακόλουθο ερέθισμα.

Η λέξη του πρωτότυπου εβραϊκού κειμένου που αποδίδεται «ευτυχισμένος» είναι η λέξη ’έσερ (Ψλ 40:4), ενώ το συγγενικό ρήμα ’ασάρ σημαίνει “αποκαλώ ευτυχισμένο”. (Γε 30:13) Αυτοί οι εβραϊκοί όροι χρησιμοποιούνται αναφορικά με τους ανθρώπους. Πολλές φορές δηλώνουν το αποτέλεσμα που προκύπτει όταν κάποιος ενεργεί με θετικό τρόπο, λόγου χάρη όταν φέρεται στον ασήμαντο με στοχαστικό ενδιαφέρον ή όταν φοβάται τον Ιεχωβά. (Ψλ 41:1· 112:1) Η λέξη του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου που αποδίδεται «ευτυχισμένος» είναι η λέξη μακάριος.

Οι δηλώσεις σχετικά με το ποιος είναι ευτυχισμένος, οι οποίες περιέχονται στους Ψαλμούς και στις Παροιμίες, και ιδιαίτερα οι σχετικές δηλώσεις που έκανε ο Ιησούς Χριστός στην Επί του Όρους Ομιλία του, ονομάζονται συχνά «μακαρισμοί». Πολλές σύγχρονες μεταφράσεις χρησιμοποιούν για τις λέξεις ’ασάρ και μακάριος τις αποδόσεις «ευτυχισμένος» και «ευτυχία» ή διατηρούν τη λέξη «μακάριος» του πρωτότυπου κειμένου (JB, Ph, Ro, ΜΝΚ, ΒΑΜ, ΚΔΤΚ, ΛΧ και άλλες μεταφράσεις).

Ο Ιεχωβά και ο Ιησούς Χριστός. Ο Ιεχωβά είναι “ο ευτυχισμένος Θεός” και ο Γιος του ο Ιησούς Χριστός αποκαλείται «ο ευτυχισμένος και μόνος Ηγεμόνας». (1Τι 1:11· 6:15) Παρά το ότι η κυριαρχία του Ιεχωβά αμφισβητήθηκε με την εισαγωγή της πονηρίας τόσο στον ουρανό όσο και στη γη (βλέπε ΙΕΧΩΒΑ), εκείνος είναι βέβαιος για την εκπλήρωση των σκοπών του. Τίποτα δεν μπορεί να γίνει πέρα από αυτό που επιτρέπει το θέλημά του. (Ησ 46:10, 11· 55:10, 11) Ο Ιεχωβά επιδεικνύει μακροθυμία ανεχόμενος καταστάσεις που έχει τη δύναμη να αλλάξει, επειδή έχει κατά νου έναν συγκεκριμένο σκοπό ή αποτέλεσμα. Γι’ αυτό και είναι ευτυχισμένος. Ο απόστολος Παύλος γράφει: «Ο Θεός, μολονότι είχε τη θέληση να εκδηλώσει την οργή του και να γνωστοποιήσει τη δύναμή του, ανέχτηκε με πολλή μακροθυμία σκεύη οργής που έγιναν άξια για καταστροφή, ώστε να γνωστοποιήσει τον πλούτο της δόξας του σε σκεύη ελέους, τα οποία ετοίμασε εκ των προτέρων για δόξα».—Ρω 9:22-24.

Επομένως, όπως αναφωνεί ο ψαλμωδός: «Η δόξα του Ιεχωβά θα μένει στον αιώνα. Ο Ιεχωβά θα χαίρεται με τα έργα του». (Ψλ 104:31) Εκείνος είναι ο μεγαλύτερος και πρώτιστος Δότης, ο οποίος δεν αλλάζει ποτέ ούτε αφήνει ποτέ τη γενναιοδωρία του και την ελεήμονα, στοργική στάση του να μετατραπούν σε πικρία λόγω της αγνωμοσύνης των πλασμάτων. «Κάθε καλό δώρο και κάθε τέλειο δώρημα έρχεται από πάνω, γιατί κατεβαίνει από τον Πατέρα των ουράνιων φώτων, και σε αυτόν δεν υπάρχει μεταβολή στην κλίση της σκιάς». (Ιακ 1:17) Ο Γιος του, ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος θέτει πλήρη εμπιστοσύνη στον Πατέρα του και κάνει πάντοτε τα πράγματα που Του είναι αρεστά, είναι ευτυχισμένος. (Ιωα 8:29) Ακόμη και όταν υφίστατο δοκιμασίες και παθήματα, ο Ιησούς είχε εσωτερική χαρά.—Εβρ 12:2· παράβαλε Ματ 5:10-12.

Ποια είναι η βάση για την αληθινή ευτυχία;

Όλες οι υποσχέσεις για ευτυχία που περιέχονται στην Αγία Γραφή είναι αλληλένδετες με τη σωστή σχέση με τον Θεό, και όλες τους πραγματοποιούνται με βασική προϋπόθεση την αγάπη για τον Θεό και την πιστή υπηρεσία προς αυτόν. Η αληθινή ευτυχία δεν μπορεί να βρεθεί χωρίς υπακοή στον Ιεχωβά. Η ευλογία του είναι ζωτική για την ευτυχία, ως ένα από τα “καλά δώρα” και τα “τέλεια δωρήματά” του.

Η ευτυχία δεν πηγάζει από τη συσσώρευση υλικού πλούτου ή δύναμης. Ο Ιησούς είπε: «Υπάρχει περισσότερη ευτυχία στο να δίνει κανείς παρά στο να λαβαίνει». (Πρ 20:35) Σε εκείνον που εκδηλώνει στοχαστικό ενδιαφέρον για τον ασήμαντο, και έτσι απολαμβάνει ευτυχία επειδή δίνει, παρέχεται η υπόσχεση: «Ο Ιεχωβά θα τον φυλάξει και θα τον διατηρήσει στη ζωή. Θα αποκληθεί ευτυχισμένος στη γη». (Ψλ 41:1, 2) Αυτά που συμβάλλουν στην αληθινή ευτυχία είναι η γνώση του Ιεχωβά, η σοφία από εκείνον, ακόμη δε και η διόρθωση και η διαπαιδαγώγησή του. (Παρ 2:6· 3:13, 18· Ψλ 94:12) Ο αληθινά ευτυχισμένος άνθρωπος εμπιστεύεται στον Ιεχωβά (Παρ 16:20), βρίσκει ευχαρίστηση στο νόμο Του και περπατάει σύμφωνα με αυτόν (Ψλ 1:1, 2· 112:1), εφαρμόζει κρίση (Ψλ 106:3) και φοβάται τον Θεό (Ψλ 128:1).

Ένα Ευτυχισμένο Έθνος. Ένα έθνος ή ένας λαός μπορεί να απολαμβάνει στο σύνολό του ευτυχία αν ακολουθεί αληθινά τον Ιεχωβά ως τον Θεό του και υπακούει στους νόμους Του. (Ψλ 33:12· 144:15) Το έθνος του Ισραήλ, μετά τη δίκαιη διακυβέρνηση του Δαβίδ και για όσον καιρό ο Βασιλιάς Σολομών ακολουθούσε το νόμο του Ιεχωβά, ήταν ασφαλές και ευτυχισμένο, «σαν τους κόκκους της άμμου δίπλα στη θάλασσα σε πλήθος, και έτρωγαν και έπιναν και χαίρονταν». (1Βα 4:20, 25· 10:8· 2Χρ 9:7) Αυτό καταδεικνύει την επίδραση που έχει η δίκαιη διακυβέρνηση σε ένα έθνος. (Παράβαλε Παρ 29:2, 18.) Ο Ιησούς διασαφήνισε ποια είναι η προϋπόθεση για εθνική ευτυχία απευθυνόμενος στους εθνικιστές Ιουδαίους που νόμιζαν ότι, επειδή ήταν σαρκικοί απόγονοι του Αβραάμ και του Ιακώβ, αποτελούσαν το “ευτυχισμένο έθνος του οποίου Θεός είναι ο Ιεχωβά”. (Ψλ 33:12) Τους είπε καθαρά ότι η Βασιλεία του Θεού θα αφαιρούνταν από αυτούς και “θα δινόταν σε έθνος που παράγει τους καρπούς της”. (Ματ 21:43) Μεταγενέστερα, ο απόστολος Πέτρος εφάρμοσε τον όρο «έθνος» στους πνευματικούς Ισραηλίτες που βρίσκονται σε ενότητα με τον Χριστό, λέγοντας: «Εσείς είστε “εκλεγμένο γένος, βασιλικό ιερατείο, άγιο έθνος, λαός για ειδική ιδιοκτησία, για να διακηρύξετε εκτεταμένα τις αρετές” εκείνου που σας κάλεσε από το σκοτάδι στο θαυμαστό του φως».—1Πε 2:9.

Η Συμβουλή του Χριστού για την Ευτυχία. Ο Ιησούς έκανε ένα εντυπωσιακό ξεκίνημα στην Επί του Όρους Ομιλία του απαριθμώντας εννιά «μακαρισμούς». Στους «μακαρισμούς» αυτούς κατονόμασε ιδιότητες με τις οποίες κάποιος κερδίζει την εύνοια του Θεού καθώς επίσης την προοπτική να κληρονομήσει τη Βασιλεία των ουρανών. (Ματ 5:1-12) Το αξιοσημείωτο σε αυτούς τους «μακαρισμούς» είναι ότι ούτε η κατάσταση στην οποία βρίσκεται κάποιος εξαιτίας καιρού και απρόβλεπτης περίστασης ούτε οι πράξεις που μπορεί να κάνει αποκλειστικά από φιλανθρωπία φέρνουν την ευλογία της ευτυχίας. Η αληθινή ευτυχία απορρέει από τα πράγματα που έχουν σχέση με την πνευματικότητα, με τη λατρεία του Θεού και με την εκπλήρωση των υποσχέσεών του. Για παράδειγμα, ο Ιησούς λέει: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι . . . » (ΒΑΜ) ή, όπως αποδίδεται πιο κατανοητά: «Ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που έχουν συναίσθηση της πνευματικής τους ανάγκης, επειδή σε αυτούς ανήκει η βασιλεία των ουρανών». (Ματ 5:3) Στη συνέχεια λέει: «Ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που πενθούν, επειδή αυτοί θα παρηγορηθούν». (Ματ 5:4) Είναι προφανές ότι δεν έχει κατά νου όλους τους ανθρώπους που πενθούν για οποιονδήποτε λόγο. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι θα πενθούσαν για τη φτωχή πνευματική τους κατάσταση, για την αμαρτωλή τους υπόσταση και για τις οδύνες που έχουν προκύψει από την ανθρώπινη αμαρτωλότητα, καθώς και επειδή πεινούσαν και διψούσαν για δικαιοσύνη. Ο Θεός θα παρατηρούσε τέτοιου είδους πενθούντες και θα τους ευνοούσε ευλογώντας τους με πνευματικό χορτασμό, όπως ακριβώς υπόσχεται ο Ιησούς: «Αυτοί θα χορταστούν».—Παράβαλε 2Κο 7:10· Ησ 61:1-3· Ιεζ 9:4.

Στο βιβλίο της Αποκάλυψης, ο Ιησούς Χριστός, μέσω του ουράνιου αγγελιοφόρου, εξαγγέλλει εφτά «μακαρισμούς». (Απ 1:3· 14:13· 16:15· 19:9· 20:6· 22:7· 22:14) Το βιβλίο διακηρύττει στην εισαγωγή του: «Ευτυχισμένος είναι αυτός που διαβάζει μεγαλόφωνα και εκείνοι που ακούν τα λόγια αυτής της προφητείας και τηρούν όσα είναι γραμμένα σε αυτήν» (Απ 1:3), ενώ στον επίλογό του λέει: «Ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που πλένουν τις στολές τους, για να γίνει δική τους η εξουσία να πάνε στα δέντρα της ζωής και για να μπορέσουν να μπουν στην πόλη [τη Νέα Ιερουσαλήμ] από τις πύλες της».—Απ 22:14.

Βρείτε Ευχαρίστηση στον Ιεχωβά. Συνοψίζοντας, είναι σαφές ότι εκείνοι που βρίσκουν την πραγματική ευτυχία είναι το «άγιο έθνος» του Θεού (1Πε 2:9), καθώς και όλοι όσοι συνδέονται στενά με αυτό το έθνος υπηρετώντας τον Ιεχωβά και υπακούοντας σε αυτόν από καρδιάς. Ο ψαλμωδός λέει: «Να χαίρεστε, δίκαιοι, σε σχέση με τον Ιεχωβά και να αποδίδετε ευχαριστίες στο άγιο ενθύμημά του». (Ψλ 97:12) Ο απόστολος Παύλος απηχεί αυτή τη νουθεσία γράφοντας στη Χριστιανική εκκλησία: «Πάντοτε να χαίρεστε σε σχέση με τον Κύριο. Πάλι θα πω: Να χαίρεστε!» (Φλπ 4:4) Επομένως, το αν θα βρει κάποιος την ευτυχία δεν εξαρτάται από τον πλούτο ή τη σοφία του ούτε από τα επιτεύγματα ή τη δύναμή του. Εξαρτάται από το αν θα έχει γνώση για τον Ιεχωβά, ο οποίος συμβουλεύει: «Ας μην καυχιέται ο σοφός για τη σοφία του, και ας μην καυχιέται ο κραταιός για την κραταιότητά του. Ας μην καυχιέται ο πλούσιος για τον πλούτο του. Αλλά εκείνος που καυχιέται ας καυχιέται για το εξής πράγμα: για το ότι έχει ενόραση και έχει γνώση για εμένα, ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά, Αυτός που εκδηλώνει στοργική καλοσύνη, κρίση και δικαιοσύνη στη γη· διότι σε αυτά βρίσκω ευχαρίστηση».—Ιερ 9:23, 24.