ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ
(Ναζωραίος) [πιθανότατα από το εβρ. νέτσερ, «βλαστός»].
Προσαγόρευση του Ιησού και αργότερα των ακολούθων του. Τα ονόματα Ναζωραίος και Ναζηραίος δεν πρέπει να συγχέονται διότι, αν και γράφονται παρόμοια στην ελληνική, προέρχονται από εντελώς διαφορετικές εβραϊκές λέξεις με διαφορετική σημασία.—Βλέπε ΝΑΖΗΡΑΙΟΣ.
Ήταν φυσικό και όχι ιδιαίτερα ασυνήθιστο να αποκαλείται ο Ιησούς Ναζωραίος, καθώς από τη νηπιακή του ηλικία (ενώ ακόμη δεν ήταν τριών χρονών) ανατράφηκε ως γιος του τοπικού ξυλουργού στην πόλη Ναζαρέτ, ένα μέρος περίπου 100 χλμ. Β της Ιερουσαλήμ. Εκείνη την εποχή ήταν συνηθισμένο να συσχετίζουν άτομα με τον τόπο της προέλευσής τους.—2Σα 3:2, 3· 17:27· 23:25-37· Να 1:1· Πρ 13:1· 21:29.
Ο Ιησούς αποκαλούνταν συχνά Ναζωραίος—σε απομακρυσμένα μεταξύ τους μέρη και από κάθε λογής ανθρώπους. (Μαρ 1:23, 24· 10:46, 47· 14:66-69· 16:5, 6· Λου 24:13-19· Ιωα 18:1-7) Ο ίδιος ο Ιησούς αποδεχόταν και χρησιμοποιούσε αυτό το όνομα. (Ιωα 18:5-8· Πρ 22:6-8) Στην επιγραφή που τοποθέτησε ο Πιλάτος πάνω στο ξύλο βασανισμού έγραψε στην εβραϊκή, στη λατινική και στην ελληνική: «Ιησούς ο Ναζωραίος ο Βασιλιάς των Ιουδαίων». (Ιωα 19:19, 20) Από την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. και μετά, οι απόστολοι καθώς και άλλοι μιλούσαν συχνά για τον Ιησού Χριστό ως τον Ναζωραίο ή τον Ιησού από τη Ναζαρέτ.—Πρ 2:22· 3:6· 4:10· 6:14· 10:38· 26:9.
Προφητική Συσχέτιση. Ο Ματθαίος επισήμανε ότι το όνομα Ναζωραίος είχε υποδειχτεί προφητικά ως ένα ακόμη σημείο που θα προσδιόριζε τον Ιησού Χριστό ως τον υποσχεμένο Μεσσία. Το έφερε αυτό στην προσοχή των αναγνωστών του όταν αφηγήθηκε πώς ο Ιωσήφ επανέφερε τη Μαρία και το παιδί της από την Αίγυπτο μετά το θάνατο του Ηρώδη. «Επιπλέον», έγραψε ο Ματθαίος, «αφού του δόθηκε θεϊκή προειδοποίηση σε όνειρο, [ο Ιωσήφ] αποσύρθηκε στην περιοχή της Γαλιλαίας και ήρθε και κατοίκησε σε μια πόλη που ονομαζόταν Ναζαρέτ, για να εκπληρωθεί αυτό που ειπώθηκε μέσω των προφητών: “Θα αποκληθεί Ναζωραίος”».—Ματ 2:19-23.
Η Ναζαρέτ δεν αναφέρεται στις Εβραϊκές Γραφές. Ορισμένοι υποθέτουν ότι ο Ματθαίος παρέπεμψε σε κάποιο χαμένο προφητικό βιβλίο ή κάποια άγραφη παράδοση, αλλά η φράση που μεταχειρίστηκε, «ειπώθηκε μέσω των προφητών», χρησιμοποιείται από τους συγγραφείς των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών μόνο αναφορικά με αυτήν ακριβώς την κανονική συλλογή των Εβραϊκών Γραφών που έχουμε και εμείς σήμερα. Για να κατανοήσουμε αυτό το ζήτημα χρειάζεται προφανώς να συσχετίσουμε το όνομα «Ναζωραίος» με τη λέξη νέτσερ, που όπως αναφέρεται παραπάνω σημαίνει βλαστός.
Με αυτό υπόψη, είναι φανερό ότι ο Ματθαίος αναφερόταν σε αυτό που είχε πει ο Ησαΐας (11:1) σχετικά με τον Μεσσία: «Θα βγει ένα κλαδάκι από το υπόλειμμα του κορμού του Ιεσσαί· και από τις ρίζες του θα καρποφορήσει ένας βλαστός [βενέτσερ]». Μια άλλη εβραϊκή λέξη, η λέξη τσέμαχ, σημαίνει επίσης βλαστός και χρησιμοποιήθηκε από άλλους προφήτες αναφορικά με τον Μεσσία. Ο Ματθαίος χρησιμοποίησε πληθυντικό αριθμό, λέγοντας ότι “οι προφήτες” είχαν μνημονεύσει αυτόν τον ερχόμενο «Βλαστό». Για παράδειγμα, ο Ιερεμίας έγραψε για τον «δίκαιο βλαστό» που επρόκειτο να προέλθει από τον Δαβίδ. (Ιερ 23:5· 33:15) Ο Ζαχαρίας περιγράφει έναν βασιλιά-ιερέα «του οποίου το όνομα είναι Βλαστός», μια προφητεία που μπορούσε να εφαρμοστεί μόνο στον Ιησού τον Ναζωραίο, τον μεγάλο Οικοδόμο του πνευματικού ναού.—Ζαχ 3:8· 6:12, 13.