ΣΑΛΠΙΓΓΑ
Πνευστό όργανο που αποτελείται από ένα επιστόμιο, έναν επιμήκη μεταλλικό σωλήνα και ένα χοανοειδές άκρο.
Στην έρημο, προτού μεταστρατοπεδεύσει ο Ισραήλ για πρώτη φορά, ο Ιεχωβά διέταξε τον Μωυσή να φτιάξει “δύο ασημένιες σάλπιγγες σφυρήλατες”. (Αρ 10:2) Παρότι αυτά τα όργανα δεν περιγράφονται περαιτέρω, νομίσματα της εποχής των Μακκαβαίων και ένα ανάγλυφο στην Αψίδα του Τίτου απεικονίζουν σάλπιγγες μήκους περίπου 45 ως 90 εκ., οι οποίες είναι ευθείες και το άκρο τους είναι κωδωνοειδές. Ο Ιώσηπος αναφέρει ότι αυτό που κατασκεύασε ο Μωυσής ήταν κάποιου είδους βούκινο με «μια στενή σύριγγα, λίγο παχύτερη από αυλό, με επιστόμιο αρκετά ευρύ ώστε να δέχεται τον αέρα, και κατάληξη κωδωνοειδή, σαν αυτήν που έχουν οι σάλπιγγες». (Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, Γ΄, 291 [xii, 6]) Κατά την εγκαινίαση του ναού του Σολομώντα σάλπιζαν 120 σάλπιγγες.—2Χρ 5:12.
Περιγράφονται τριών ειδών συνθήματα, για τα οποία χρησιμοποιούνταν δύο μέθοδοι σαλπίσματος: (1) Το σάλπισμα και των δύο σαλπίγγων καλούσε ολόκληρη τη σύναξη του Ισραήλ στη σκηνή της συνάντησης· (2) το σάλπισμα της μίας σάλπιγγας συγκαλούσε μόνο τους αρχηγούς που ήταν οι κεφαλές των χιλιάδων· (3) τα σαλπίσματα με διακυμάνσεις έδιναν το σύνθημα για τη μετακίνηση του στρατοπέδου.—Αρ 10:3-7.
Επιπλέον, ο Ιεχωβά παρήγγειλε ότι σε καιρό πολέμου οι σάλπιγγες έπρεπε να σημάνουν «πολεμικό κάλεσμα». (Αρ 10:9) Αυτή την ευθύνη την επωμιζόταν έκτοτε ο ιερέας που συνόδευε το στράτευμα. (Αρ 31:6) Ο Αβιά του Ιούδα, στην προσπάθειά του να αποφύγει τον πόλεμο με τον Ιεροβοάμ του Ισραήλ, τόνισε ότι αυτές “οι σάλπιγγες που σήμαιναν πολεμικό συναγερμό” αποτελούσαν θεϊκή διαβεβαίωση για τη νίκη του Ιούδα στη μάχη. Όταν ο Ιεροβοάμ συνέχισε πεισματικά την επίθεσή του, οι δυνάμεις του ηττήθηκαν από το στράτευμα του Ιούδα το οποίο είχε ενθαρρυνθεί πολύ από το ότι οι ιερείς «σάλπιζαν δυνατά».—2Χρ 13:12-15.
Οι σάλπιγγες περιλαμβάνονταν στα μουσικά όργανα του ναού. (2Χρ 5:11-13) Οι σαλπιγκτές ήταν οι γιοι του Ααρών, οι ιερείς. (Αρ 10:8· 2Χρ 29:26· Εσδ 3:10· Νε 12:40, 41) Κάθε αφήγηση στην οποία αναφέρεται η σάλπιγγα (εβρ., χατσοτσεράχ) χωρίς να δηλώνεται ξεκάθαρα ότι σαλπιγκτές ήταν οι ιερείς αφορά κάποιο γεγονός εθνικής σημασίας, στο οποίο η παρουσία των ιερέων ήταν αναμενόμενη. Είναι, λοιπόν, λογικό να υποθέσουμε ότι οι ιερείς ήταν εκείνοι που σάλπιζαν. (2Χρ 15:14· 20:28· 23:13· παράβαλε 1Χρ 15:24 με εδ. 28.) Μπορεί, ωστόσο, να υπήρχε ποικιλία σαλπίγγων, και ορισμένες να ανήκαν σε μη ιερείς.
Ο Ιησούς είπε στους ακροατές του να μη “σαλπίσουν” (παράγωγο της λέξης σάλπιγξ) προκειμένου να ελκύσουν την προσοχή στις φιλανθρωπίες τους, μιμούμενοι τους υποκριτές. (Ματ 6:2) Υποστηρίζεται γενικά ότι το σάλπισμα σε αυτή την περίπτωση έχει μεταφορική σημασία—ο Ιησούς προειδοποιούσε να μην κάνει κάποιος δώρα ελέους με επιδεικτικό τρόπο.