Οι πιο Μεγάλοι Αισιόδοξοι
«Πάντων δε το τέλος επλησίασε.»—1 Πέτρου 4:7.
Ο ΙΕΧΩΒΑ είναι ο πιο μεγάλος αισιόδοξος στο σύμπαν, και το εμπνευσμένο του Βιβλίο, η Αγία Γραφή, έχει τον τόνο της αισιοδοξίας από την αρχή της Γενέσεως έως το τέλος της Αποκαλύψεως. Οι μάρτυρές του, που έχουν διανύσει μια συνεχή πορεία στα περασμένα έξη χιλιάδες χρόνια, είναι οι πιο μεγάλοι αισιόδοξοι επάνω στη γη σ’ αυτό το τελευταίο ήμισυ του εικοστού αιώνος.
2 «Α,» θα πη κάποιος που έχει αντίρρησι, «αλλά εσείς κηρύττετε το πιο απαισιόδοξο άγγελμα επάνω στη γη. Ιδιαίτερα στα περασμένα εβδομήντα χρόνια εκηρύττετε το τέλος του κόσμου. Τι θα μπορούσε να είναι πιο ζοφερό και απαισιόδοξο απ’ αυτό; Και το φυσικό αποτέλεσμα είναι ότι δεν ενώνεσθε με τον κόσμο στις προσπάθειές του να παραμείνη συνενωμένος και στις ανθρωπιστικές του προσπάθειες να βελτιώση την υλική και κοινωνική κατάστασι του λαού. Ποιο δικαίωμα έχετε να μιλάτε για τους εαυτούς σας ως τους πιο μεγάλους αισιοδόξους;»
3 Έχομε κάθε δικαίωμα. Σήμερα, με περισσότερη θέρμη παρά ποτέ, αναλαμβάνομε τα λόγια του Χριστιανού αποστόλου Πέτρου: «Πάντων δε το τέλος επλησίασε· φρονίμως λοιπόν διάγετε, και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς.» (1 Πέτρου 4:7) Αλλά το να παραδεχθούμε το γεγονός ότι το τέλος όλων των πραγμάτων επλησίασε, δεν μας κάνει να αισθανώμεθα ότι δεν υπάρχει πια τίποτε για το οποίο να ζήσωμε. Δεν μας κάνει να χάσωμε κάθε ενδιαφέρον για τη ζωή και δεν μας κάνει να αποσυρθούμε από την επαφή με την ανθρώπινη κοινωνία και να πάμε στην καλύβα ενός ερημίτου ή σ’ ένα θρησκευτικό μοναστήρι και να περιφερώμεθα αργοί και να μην κάνωμε τίποτε άλλο παρά να προσευχώμεθα. Πραγματικά μας κάνει να εκτιμούμε ότι έχομε κάθε τι για το οποίο να ζήσωμε, ναι, κάθε παρακίνησι για ζωή. Διότι η προσδοκία μας ότι θα τελειώση γρήγορα αυτός ο παλαιός κόσμος σημαίνει ότι αποβλέπομε στην έναρξι ενός νέου κόσμου με τις πιο θαυμαστές ευκαιρίες για ζωή. Δεν είναι μια εσφαλμένη, αβάσιμη αισιοδοξία, αλλά βασίζεται στον λόγον του Θεού.
4 Οι άνθρωποι του κόσμου τούτου είναι πραγματικά εκείνοι που εκδηλώνουν απαισιοδοξία, μη προσφέροντας τίποτε το ελπιδοφόρο για ν’ αποβλέψη κανείς σ’ αυτό. Πολύ σκοτεινιασμένοι από τις τρομερές πιθανότητες, κάνουν σε όλο τον κόσμο συστάσεις ως προς τι πρέπει να γίνη για να προληφθή το χειρότερο. Κάτω από τον τίτλο «Οι Ατομικοί Επιστήμονες Υποστηρίζουν την Παγκόσμια Ενότητα», μια ανταπόκρισις εφημερίδος από το Λος Αλάμος του Νέου Μεξικού με ημερομηνία 28 Απριλίου, έλεγε: «Μια έντονη κίνησις για παγκόσμια κυβέρνησι υπάρχει σ’ αυτή την κοινότητα όπου κατασκευάζονται ατομικά όπλα. Πολλοί επιστήμονες στο Κρατικό εργαστήριο ερευνών βεβαιώνουν ότι εκείνο που κάνουν μπορεί να σημαίνη το τέλος του πολιτισμού όπως είναι γνωστός σήμερα, εκτός αν βρεθή τρόπος ελέγχου των ατομικών όπλων και παρεμποδίσεως του πολέμου. . . . Πολλοί επιστήμονες εδώ συμφωνούν ότι μια παγκόσμια κυβέρνησις είναι ουσιώδης για τον ατομικό έλεγχο, αλλά διαφωνούν ως προς την καλύτερη μέθοδο της επιτεύξεώς της.»—Τάιμς της Νέας Υόρκης, 29 Απριλίου 1951.
5 Εν όψει της ανάγκης υπογείων καταφυγίων πολλοί άνθρωποι του κόσμου που δεν κατανοούν τη Βίβλο, περιμένουν ότι, ως αποτέλεσμα της χρήσεως ατομικών όπλων και άλλων θανατηφόρων μέσων ομαδικής καταστροφής, η ανθρωπότης θα κατέλθη στο επίπεδο του τρωγλοδύτου ανθρώπου—μια μεγάλη οπισθοχώρησις στον πολιτισμό, πράγματι. Εν τούτοις η επιστήμη του πολέμου λαμβάνει την κυριαρχική θέσι στην ανθρώπινη σκέψι σε όλο τον κόσμο. Το αποτέλεσμα είναι ότι καταπνίγει τη φιλοδοξία στις καρδιές αναρίθμητων πληθών. Τους κάνει να ενδιαφέρωνται να ζήσουν μόνο για το παρόν και ν’ απολαύσουν τη ζωή αυτή όσο το δυνατόν περισσότερο, ορθώς ή εσφαλμένως.
6 Εν τούτοις, η κατανόησις του γεγονότος ότι αυτός ο κόσμος πλησιάζει γοργά στο τέλος του, δεν κάνει τους μάρτυρας του Ιεχωβά να ζουν δίχως σκοπό και δεν τους κάνει να χαλαρώνουν τα χέρια τους. Όχι· αλλά τους υποκινεί σε δράσι, σε πιο έντονη δράσι για την υπόθεσι του Θεού παρά οποτεδήποτε προηγουμένως. Κυττάξτε, λέγουν, τον Διάβολο, που έχει εξωσθή από τον ουρανό και ριφθή κάτω στη γη αφότου η βασιλεία του Θεού γεννήθηκε στους ουρανούς το 1914. Η προφητική όρασις της Αποκαλύψεως 12:12 λέγει γι’ αυτόν: «Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο Διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.» Σατανάς ο Διάβολος ωθείται σε δράσι, γεμάτος μανία από την κατανόησι του γεγονότος ότι το τέλος του κόσμου τούτου έχει πλησιάσει και ότι του υπολείπεται λίγος μόνο καιρός έως τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος». Επιδίδεται, λοιπόν, στο να κάμη όση βλάβη μπορεί επάνω στη γη, για να παρακινήση τους ανθρώπους να γίνουν πικρότεροι και να εναντιωθούν στον Θεό, ώστε όταν αυτός, ο Διάβολος, κατέλθη στην καταστροφή, να κατέλθη μαζί του σ’ αυτήν και όλη η ανθρωπότης. Ο φαύλος σκοπός του είναι, όταν ο Ιεχωβά κερδίση τη νίκη στη μάχη του Αρμαγεδδώνος, να μην έχη κανένα στη γη, επάνω στον οποίον να εξασκήση την παγκόσμια κυριαρχία του. Τώρα, αν αυτό είναι το αποτέλεσμα που θα επέλθη στον Διάβολο, δεν διεγείρει ολιγώτερο τους μάρτυρας του Ιεχωβά σε ασυνήθεις προσπάθειες η κατανόησις του γεγονότος ότι εγγίζει το τέλος του κόσμου του Διαβόλου.
7 Ακόμη και οι θρησκευτικοί κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου» είναι αναγκασμένοι να παραδεχθούν ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά, παρ’ όλη την πεποίθησί τους για το σύντομο τέλος του κόσμου, έχουν περισσότερο ζήλο για Χριστιανική δράσι από ό,τι έχει ο κλήρος και τα θρησκευτικά του ποίμνια. Αυτοί είναι οι μεγαλύτεροι αισιόδοξοι επάνω στη γη σήμερα.