Η Ακεραιότης Οδηγεί στη Ζωή
1. Πώς ο Ιησούς ήταν το μέγιστο παράδειγμα ακεραιότητος;
ΤΩΡΑ ερχόμεθα στο μέγιστο παράδειγμα από όλα—στον άνθρωπο ο οποίος διεκράτησε την ακεραιότητά του απέναντι του Θεού κάτω από τις πιο αυστηρές δοκιμασίες. Ο Θεός του έδωσε μια ιερή παρακαταθήκη και περίμενε να κρατήση ακεραιότητα στην παρακαταθήκη αυτή. Αυτός είχε να εκτελέση ένα έργον. Επρόκειτο να έλθη στη γη για να αποκαταστήση την αγνή λατρεία και να θέση το θεμέλιο για το νέο κόσμο της δικαιοσύνης. Ο Ιησούς ήταν ένας υποδειγματικός άνθρωπος, που ζούσε μια ζωή αφοσιώσεως στον Θεό, που κρατούσε την ακεραιότητά του, μολονότι εδοκιμάζετο από τον Σατανά πολύ περισσότερο από ό,τι θα μπορούσε να υπομείνη κανονικά ένας άνθρωπος. Πάντοτε ο Ιησούς ενέμενε στον λόγον του Θεού και ζούσε σύμφωνα με τους νόμους του. Στον καιρό του πειρασμού ανέφερε περικοπές από τον λόγον του Θεού, ο οποίος ήταν η πιο ισχυρή δύναμις για το καλό, που υπήρχε επάνω στη γη. Μολονότι ο Σατανάς, ο οποίος εξουσιάζει όλα τα έθνη του κόσμου τούτου, προσέφερε στον Ιησούν τη δόξα όλων αυτών, ο Ιησούς υπεστήριξε την ορθή πλευρά του επιμάχου ζητήματος, λέγοντας: «Ύπαγε, Σατανά· διότι είναι γεγραμμένον, “Ιεχωβά τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει, και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει”.»—Ματθαίος 4:10, ΜΝΚ.
2. Τι επετέλεσε ο Ιησούς σε όλη τη ζωή του επάνω στη γη, που ήταν ζωή ακεραιότητος;
2 Ο Ιησούς απεκήρυξε τους ψευδείς λάτρεις, εκείνους που συνιστούσαν τις παραδόσεις των ανθρώπων και τις έθεταν πιο πάνω από τον λόγον του Θεού. (Ματθαίος 15:7-9) Εδίδαξε τους ανθρώπους πώς να λατρεύουν τον Θεόν και προσωπικώς τους έδειξε πώς να κρατούν ακεραιότητα. Σαφώς εξετέθη απ’ αυτόν ο ανώτερος νόμος της αγάπης προς τον Θεόν και προς τον πλησίον, μια δίκαιη απαίτησις για κείνους που θα ήθελαν ν’ αποκτήσουν ζωή στο νέο κόσμο. Ο Ιησούς εξεπαίδευσε τους ακολούθους του να είναι γνήσιοι διάκονοι του Θεού, άνθρωποι που θα εκήρυτταν την αλήθεια του λόγου του Θεού. Θα εχρειάζοντο ώρες για να διηγηθούμε όλα όσα έκαμε αυτός για την τιμή του ονόματος του Ιεχωβά, αλλά μπορείτε να διαβάσετε τις αφηγήσεις των ευαγγελίων μια άλλη φορά για να τα μάθετε όλα. Οι δοκιμασίες που ήλθαν επάνω του ήσαν πολλές. Τελικά κατηγορήθηκε ψευδώς για στάσι και εθανατώθηκε με ταπείνωσι, αλλ’ ακόμη και με τούτο υπεστήριξε την υπεροχή του Θεού. Για τούτο ο Θεός τον ανέστησε και του έδωκε αθανασία. Εκέρδισε ζωή διακρατώντας την ακεραιότητά του. Επρομήθευσε για τους άλλους την οδόν της ακεραιότητος για να κερδίσουν ζωή, μέσω της απολυτρωτικής του θυσίας. Αυτό ήταν πράγματι μια ήττα εκείνου που έκαμε την πρόκλησι, του Σατανά. Αυτός απέτυχε να στερήση του δικαιώματός του τον Βασιλέα του νέου κόσμου.—Ιωάννης 19:12, 15· Φιλιππησίους 2:5-11.
3. Πώς και γιατί οι απόστολοι ακολούθησαν το παράδειγμα του Ιησού;
3 Ο Ιησούς ακολουθήθηκε από άλλους. Οι Χριστιανοί που ήλθαν μετά απ’ αυτόν, οι απόστολοι λόγου χάριν, διεκράτησαν επίσης την ακεραιότητά των. Ο Ιησούς τούς είχε δείξει ότι έπρεπε ν’ ακολουθήσουν τα ίχνη του και να ενεργήσουν όπως αυτός ενήργησε αν ήθελαν να κερδίσουν ζωή, και έτσι ενέμειναν στην αγνή λατρεία του Θεού. Αντέστησαν σε κάθε μορφή ανηθικότητος και διετήρησαν την αρετή των. Προσεκολλήθησαν στον λόγον της αληθείας του Θεού. Διέδωσαν τα αγαθά νέα, ανοικοδομώντας τη λατρεία του Θεού με αγνότητα. Για τούτο υπέστησαν φυλάκισι, ονειδισμούς, δαρμούς και μαρτύριο. Δεν ήταν αυτός ο εύκολος τρόπος ζωής. Ο Σατανάς ήθελε να συντρίψη την ακεραιότητά τους και να καταστρέψη όλη τη λατρεία του Θεού· οι άνδρες, όμως, αυτοί υπέμειναν άμεμπτα και προνόησαν για τη συνέχισι της αγνής λατρείας αφήνοντας οδηγίες που άλλοι θα μπορούσαν να τις ακολουθήσουν.—Πράξεις 8:1, 4· 2 Τιμόθεον 4:2· 1 Πέτρου 4:3, 4.
4. Ποια πορεία ζωής έλαβαν οι άλλοι πρώτοι Χριστιανοί;
4 Οι πρώτοι Χριστιανοί που επακολούθησαν έπειτα απ’ αυτούς, εδοκιμάσθησαν επίσης στην ακεραιότητά των. Αλλά υπέμειναν με άψογο τρόπο. Επήγαιναν παντού, μιλώντας για την υπεροχή του Θεού, εξαπλώνοντας την αληθινή λατρεία καθώς είχε διατάξει ο Θεός. Σ’ εκείνες τις ημέρες ήταν δημοφιλές ανάμεσα στον λαό της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας να λατρεύεται η Άρτεμις και η Αφροδίτη, να ασκήται, δηλαδή, λατρεία του φύλου. Και υπήρχαν οι μέθυσοι, οι λάτρεις του Βάκχου. Εκείνοι που έμεναν στη Ρώμη ήσαν λάτρεις του. Ο Παύλος περιέγραψε στην προς Ρωμαίους επιστολή του 1:24-31, τις συνθήκες που υπήρχαν στη Ρώμη. Οι συνθήκες αυτές καθιστούσαν αδύνατο για τους πρώτους Χριστιανούς να αναμιχθούν σε οποιοδήποτε είδος κινήματος για συμβιβασμό των πίστεων. Υπάρχει μια μόνο αγνή λατρεία, και οι πρώτοι Χριστιανοί ενέμειναν σ’ αυτή την αγνή λατρεία επειδή είχαν την πιο υψηλή μορφή λατρείας που υπήρχε, τη λατρεία του Ιεχωβά Θεού. Επειδή εκρατούντο καθαροί και προσέφεραν την υποταγή των στον Ιεχωβά Θεό, κατεδιώχθησαν δριμύτατα.
5. (α) Υπό ποιες συνθήκες διεκράτησαν ακεραιότητα οι πρώτοι Χριστιανοί; (β) Ποια ήταν η πραγματική αιτία του διωγμού των;
5 Στο σύγγραμμά του Βιβλίον των Μαρτύρων, ο Δρ Ιωάννης Φοξ σχολιάζει το γιατί η καταδίωξις των πρώτων Χριστιανών ήταν τόσο βίαιη. Λέγει ότι οι Ρωμαίοι ήσαν διάσημοι για το ότι δεν ήσαν διώκται οποιωνδήποτε ανθρώπων λόγω της θρησκείας των· εν τούτοις, σχεδόν στην αρχή της διαδόσεως της Χριστιανοσύνης άρχισε διωγμός και ήταν πολύ άσπλαγχνος. Λέγει, αναφερόμενος στον Δρα Μοσάιμ, ότι αυτό έγινε λόγω της στάσεως που επεδείκνυαν οι Χριστιανοί. Δεν ήθελαν να έχουν μέρος στις θρησκείες της αυτοκρατορίας, στη λατρεία των προγόνων ή στη λατρεία του αυτοκράτορος. Αλλά κρατούσαν τον εαυτό τους καθαρόν απ’ όλα αυτά και μιλούσαν εναντίον των παραλογισμών της παγανιστικής λατρείας, δείχνοντας πώς η αγνή λατρεία του Ιεχωβά Θεού ήταν ανώτερη από εκείνη τη μεγάλη συσσώρευσι λατρείας που υπήρχε στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Μερικοί αυτοκράτορες εσκέφθηκαν στην αρχή να υιοθετήσουν τη Χριστιανοσύνη ως μέρος των ιδιαιτέρων των θρησκειών—είχαν πολλές—αλλά κατόπιν, όταν βρήκαν ότι η Χριστιανοσύνη έστεκε μόνη της, ήταν ανώτερη και δεν ήθελε να έχη μερίδα με τις άλλες θρησκείες, απεμακρύνθησαν γρήγορα απ’ αυτήν και άρχισαν τον διωγμό. Ο Δρ Φοξ λέγει ότι αυτή ήταν η αιτία που επήλθε ο διωγμός. Μια προσεκτική, όμως, εξέτασις της Γραφής δείχνει ότι η καταδίωξις ήλθε επειδή ο θεός του κόσμου τούτου, ο Σατανάς, προσπαθούσε να εξαλείψη την αγνή λατρεία του Παντοδυνάμου Θεού και εκείνοι που προήγον την αγνή λατρεία ήσαν ο στόχος του. Όλες οι άλλες μορφές λατρείας ήσαν ανεκτές. Ο Σατανάς εχρησιμοποίησε τις αντιπροσωπείες του επάνω στη γη, τους άρχοντας του καιρού εκείνου, με την προσπάθεια να συντρίψη την ακεραιότητα των δούλων του Θεού κατά τις ημέρες εκείνες. Αλλά οι δούλοι του Θεού δεν μπορούσαν να συμβιβασθούν. Χρησιμοποιώντας τη γνώσι που είχαν της αληθείας του λόγου του Θεού, υπέστηριξαν την υπεροχή του Ιεχωβά Θεού ακόμη και μέχρι θανάτου.
6. Γιατί οι αληθινοί Χριστιανοί που έζησαν μετά την πτώσι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, εδοκιμάσθησαν στην ακεραιότητα;
6 Στη διάρκεια του Μεσαίωνος, ναι, ακόμη και ως τον εικοστόν αυτόν αιώνα, οι άνθρωποι δικαιοσύνης και ακεραιότητος που εζήτησαν να εμμείνουν στην αγνή λατρεία του Θεού, υπέφεραν διωγμό και ονειδισμό. Όπως οι Ρωμαίοι εχλεύαζαν τους πρώτους Χριστιανούς επειδή προσεκολλώντο στις διδασκαλίες του Χριστού και στα γεγραμμένα της Βίβλου και δεν είχαν ναούς, εικόνες, θυσίες σε είδωλα, ιερατική τάξι, και όμοια ειδωλολατρικά πράγματα, έτσι και από τον καιρό της ιδρύσεως της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας και έπειτα δια μέσου των αιώνων, οι ισχυροί θρησκευτικοί ηγέται κατεδίωξαν τους αληθινούς Χριστιανούς επειδή ενέμεναν στη Γραφή και στην καθαρή λατρεία.
7. Γιατί πρέπει να αναμένεται καταδίωξις των Χριστιανών κατά τον εικοστόν αιώνα;
7 Τώρα που εφθάσαμε στον εικοστόν αιώνα, μπορούμε να περιμένωμε κάτι διαφορετικό; Και, μπορούμε να περιμένωμε ότι οι άνθρωποι, θα είναι πιο πολιτισμένοι, όπως κοινώς λέγεται, και ότι θα απόσχουν από διωγμό και θ’ αρχίσουν να ζουν μια καλύτερη ζωή λόγω της διαφωτίσεως που έχει έλθει στον κόσμο; Θυμηθήτε ότι βρισκόμαστε ακόμη κάτω από το σύστημα πραγμάτων του Σατανά. Πράγματι, πρέπει να περιμένωμε ακόμη χειρότερα πράγματα τώρα. Γιατί; Διότι αυτό λέγει ο λόγος του Θεού. Πλησιάζομε στο αποκορύφωμα που ονομάζεται στη Γραφή ‘η μάχη του Αρμαγεδδώνος’. Εκεί θα τακτοποιηθή το επίμαχο ζήτημα της υπεροχής. Το Αποκάλυψις 12 λέγει ότι ο πόλεμος άρχισε στον ουρανό· και η προφητεία αυτή εκπληρώνεται από το 1914 και έπειτα. Προελέχθη ένας καιρός ουαί για τη γη και τη θάλασσα «διότι κατέβη ο Διάβολος εις εσάς, έχων θυμόν μέγαν», γνωρίζοντας ότι έχει μόνο μια σύντομη χρονική περίοδο να ζήση. Αυτό δείχνει ότι ο Θεός έχει περιορίσει τον χρόνον της υπάρξεως του Σατανά, ότι δεν πρόκειται ν’ αφήση τον Σατανάν να εξακολουθήση επί απεριόριστον χρόνον να δοκιμάζη την ακεραιότητα όλων των ανθρώπων κάθε ημέρα της ζωής των επάνω στη γη· αλλά ο καιρός της εκτελέσεως των δικαίων κρίσεων του Θεού ήλθε. Όλα τα έθνη και όλα τα άτομα είναι τώρα υπό δοκιμασίαν ενώπιον του Βασιλέως του Θεού.—Ματθαίος 8:29· 2 Πέτρου 2:3, 4· Αποκάλυψις 20:1-3· Ματθαίος 25:31-33.
8. Ποια είναι η αιτία της αυξήσεως της βίας και της εγκληματικότητος στον κόσμο;
8 Επειδή ο Σατανάς γνωρίζει ότι ο καιρός του είναι ολίγος, προσπαθεί να κυριαρχήση επάνω στο ανθρώπινο γένος και να κάμη όλους να τον λατρεύσουν και έτσι να τους καταστήση ακαταλλήλους για την απόκτησι αιωνίου ζωής. Αν δεν μπορή να άρχη, θέλει να καταστρέψη. Αυτή είναι η κυρία αιτία για την αύξησι της βίας και της εγκληματικότητος στον κόσμο. Αυτό δείχνει γιατί η ηθική και οι κανόνες διαβιώσεως του κόσμου εκπίπτουν τόσο άσχημα σήμερα. Αυτή είναι η αιτία για την οποία υπάρχει παραβίασις των νόμων, καταδυνάστευσις, η αιτία για την οποίαν οι άνθρωποι παραβαίνουν το λόγο τους και τις συμφωνίες τους, η αιτία των τόσων φόνων και πολέμων. Γι’ αυτό ακριβώς η πλειονότης των ανθρώπων δεν θα πάρη στα σοβαρά τον λόγον του Θεού· οδηγούνται οι άνθρωποι σε άλλα πράγματα μέσω των παγίδων του Σατανά.—2 Τιμόθεον 3:1-7.
9. Πώς μπορούμε να ξέρωμε ποιος είναι ο υπεύθυνος για τη δοκιμασία της ακεραιότητος, και πώς μπορούμε να κερδίσωμε τη νίκη σ’ αυτόν τον καιρό της τελικής δοκιμής;
9 Η τελική δοκιμασία της ακεραιότητος προχωρεί. Τα ερωτήματα είναι: Ποιος θα ζήση με ευθύτητα και ακεραιότητα; Ποιος θα αντισταθή στις επιθέσεις του Διαβόλου σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες, καθώς αυτός προσπαθεί να καταστρέψη την ανθρωπότητα; Ποιος θα επιζήση της παγκοσμίου αυτής κρίσεως; Πώς μπορούμε ν’ αντιμετωπίσωμε το σύστημα πραγμάτων του Σατανά και τις πονηρές πιέσεις που αυτός επιφέρει εναντίον μας; Το κλειδί της νίκης βρίσκεται στον λόγον του Θεού και στην αναγνώρισι της πηγής των δοκιμασιών μας. Ο Σατανάς είναι ο υπεύθυνος. Δεν πρέπει να νομίσωμε ούτε για μια στιγμή ότι ο Παντοδύναμος Θεός είναι υπεύθυνος για τα παθήματα που έχουν έλθει σ’ εμάς ή σε οποιοδήποτε ανθρώπινο πλάσμα επάνω στη γη σήμερα. Η Γραφή μάς δείχνει παραδείγματα εκείνων που ήσαν πιστοί και μερικών που ήσαν άπιστοι. Δείχνει πώς άνδρες και γυναίκες στο παρελθόν αντιστάθηκαν στις επιθέσεις που έγιναν εναντίον των από τον Σατανά και την πονηρή του οργάνωσι και πώς ο Ιεχωβά τους εβοήθησε να σταθούν. Με αυτά μπορούμε να δούμε πώς κι εμείς επίσης μπορούμε να διακρατήσωμε ακεραιότητα απέναντι του Θεού και πρέπει να διακρατήσωμε ακεραιότητα απέναντι του Θεού αν πρόκειται να κερδίσωμε αιώνια ζωή.—Εβραίους 12:1-3.
10. Απέναντι τίνος πρέπει να κρατούμε ακεραιότητα τώρα, και ποια πρέπει να είναι η διάθεσίς μας;
10 Πρέπει να υπολογίζωμε στον Ιεχωβά ότι αυτός θα μας χορηγήση βοήθεια. Πρέπει ν’ αποβλέπωμε σ’ αυτόν με προσευχή. Ο Δαβίδ, ένας που διεκράτησε ακεραιότητα ενώπιον του Θεού, έγραψε στον Ψαλμό 26:9-11 την προσευχή του προς τον μέγαν Ιεχωβά, τον Δοτήρα της ζωής: «Μη συμπεριλάβεις μετά αμαρτωλών την ψυχήν μου, και μετά ανδρών αιμάτων την ζωήν μου· εις των οποίων τας χείρας είναι ανομία, και η δεξιά αυτών πλήρης δώρων. Αλλ’ εγώ θέλω περιπατεί εν ακακία μου [ακεραιότητί μου, Μετ. Βασ. Ιακ.]· λύτρωσόν με, και ελέησόν με.» Η κρίσις είναι στα χέρια του Ιεχωβά· οφείλομε να κρατήσωμε την ακεραιότητά μας προς αυτόν. Είναι ομολογουμένως καλό για μας να είμεθα άνθρωποι ακεραιότητος στους εργοδότας μας, στους γαμηλίους συντρόφους μας και στους φίλους μας, αλλά οι πράξεις αυτές μόνο δεν είναι αρκετές για να μας φέρουν ζωή. Το να ζούμε μια «αγαθή ζωή», όπως γενικά ονομάζεται από τους ανθρώπους του κόσμου, δεν μπορεί να φέρη αιώνια ζωή. Πρέπει να πάμε πέρα απ’ αυτό. Πρέπει να κρατήσωμε ακεραιότητα απέναντι του Ιεχωβά Θεού και να πιστεύωμε στον Υιόν του. Αυτό πρέπει να γίνη επειδή έχομε αγάπη της δικαιοσύνης, επειδή θέλομε να κάνωμε εκείνο που είναι ορθό. Το να κρατούμε ακεραιότητα ή να κάνωμε επίδειξι ακεραιότητος λόγω υπερηφανείας ή λόγω του τι θα σκεφθούν οι γείτονές μας, δεν θα μας αποφέρη ασφαλώς την επιδοκιμασία του Θεού. Πρέπει να αγαπούμε τον Θεό και τις δίκαιες αρχές του. Με το να είμεθα ευάρεστοι σ’ αυτόν μπορούμε να κερδίσωμε αιώνια ζωή.
11. Πρέπει ν’ ακολουθούμε τον δρόμο της πλειονότητος ως ορθόν;
11 Ο δρόμος που ακολουθεί η πλειονότης των ανθρώπων δεν είναι ο δρόμος που οδηγεί στη ζωή. Ο Ιησούς το κατέστησε αυτό σαφές. Ο δρόμος που οδηγεί στη ζωή είναι το ν’ ακολουθούμε τον λόγον της αληθείας του Θεού. Ο Ιησούς είπε, όπως αναγράφεται εις Ματθαίον 7:13, 14: «Εισέλθετε δια της στενής πύλης· διότι πλατεία είναι η πύλη, και ευρύχωρος η οδός η φέρουσα εις την απώλειαν, και πολλοί είναι οι εισερχόμενοι δι’ αυτής. Επειδή στενή είναι η πύλη, και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν, και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν.»
12. Πώς μπορούμε να βρούμε το δρόμο που οδηγεί στη ζωή; Πρέπει να ενωθούμε με ένα εκκλησιαστικόν όμιλο;
12 Το καθήκον, λοιπόν, δεν είναι εύκολο. Αλλά μπορούμε να το κάμωμε αν πρώτα μάθωμε τι λέγει ο λόγος του Θεού, αν μάθωμε τι υπάρχει σ’ αυτό το βιβλίο και αν μάθωμε ποιον δρόμο πρέπει ν’ ακολουθήσωμε και κατόπιν να ζητήσωμε να το πράξωμε αυτό. Πρέπει να ζητήσωμε να είμεθα γνήσιοι Χριστιανοί με κάθε έννοια της λέξεως. Μήπως αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ενωθούμε με μια εκκλησιαστική οργάνωσι του «Χριστιανικού κόσμου»; Ρωτήστε τώρα τον εαυτό σας, Μήπως ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος έθεσε το υπόδειγμά μας και μας είπε ν’ ακολουθήσωμε το παράδειγμά του για να κερδίσωμε ζωή, ενώθηκε με κάποια εκκλησιαστική οργάνωσι στην εποχή του; Όχι, ο Θεός δεν απαιτεί να το κάμωμε αυτό· αλλ’ απαιτεί να τον λατρεύωμε, να κηρύττωμε το ευαγγέλιον της Βασιλείας, να είμεθα Χριστιανοί, να ακολουθήσουμε το παράδειγμα που έδωσε ο Ιησούς, ζώντας με αμετάβλητη αφοσίωσι στον Ιεχωβά Θεό· να αινούμε τον Θεό και να σεβώμεθα την υπεροχή του, να ανθιστάμεθα σε όλες τις προσπάθειες που ζητούν να μας απομακρύνουν από την κοσμιότητα και να υπομένωμε με πίστι. Έχομε τη Γραφή που μας δείχνει το σωστό δρόμο. Ασφαλώς δεν είναι ανάγκη για ένα άτομο να γίνη μέλος ενός εκκλησιαστικού ομίλου για να κερδίση αιώνια ζωή.—Ιωάννης 3:16-18· 17:3.
ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ
13. Ποιες γενικές συνθήκες υπάρχουν τώρα ανάμεσα στους ηγέτας του «Χριστιανισμού»;
13 Οι θρησκευτικοί ηγέται παραδέχονται ότι απέτυχαν να «εκχριστιανίσουν»—όπως το ονομάζουν—τον λαόν της Αμερικής, και δεν έκαμαν κάτι καλύτερο σε όλο τον κόσμο. Σε όλο τον κόσμο εκείνοι που παρακολουθούν τις εκκλησίες είναι ολίγοι, ενώ πληθυσμός αυξάνει. Οι άνθρωποι χάνουν την εμπιστοσύνη τους προς τους κληρικούς. Γιατί; θα ρωτήσετε. Οι κληρικοί οι ίδιοι είναι αξιόμεμπτοι. Η θρησκεία ισχυρίζεται ότι αντιπροσωπεύει τον Θεό. Οι κληρικοί, λοιπόν, πρέπει ν’ αναλάβουν μια κατάλληλη ηγεσία στο πεδίον της ακεραιότητος. Πρέπει να διδάσκουν την αγνή λατρεία του Θεού. Ο Χριστός είναι το παράδειγμά των, καθώς επίσης και το δικό μας. Πρέπει να υπάρχη ένα συνεπές άγγελμα σε όλους τους καιρούς, άγγελμα συνεπές με τη Γραφή, τον λόγον του Θεού. Και στο σημείο αυτό πάλι, ο Χριστός είναι το παράδειγμά μας, όπως είναι και δικό τους. Εκήρυττε με συνέπεια σύμφωνα με τον λόγον του Θεού και υπεστήριζε την αλήθεια του πάντοτε. Αλλά τι έκαμε ο κλήρος; Ποιο είναι το ιστορικό του; Ως τάξις διέρρηξε την ακεραιότητα σε μια ιερή παρακαταθήκη. Αν ισχυρίζωνται ότι είναι διάκονοι του Θεού, τότε πρέπει να κηρύττουν ό,τι λέγει ο λόγος του Θεού, να υπακούουν σ’ αυτόν. (Ρωμαίους 6:16) Αλλά τι διδάσκουν;
14, 15. Πώς οι κληρικοί έδειξαν με τις διδασκαλίες των ότι δεν εκράτησαν ακεραιότητα απέναντι του Ιεχωβά;
14 Διδάσκουν έναν όγκο διδασκαλιών αντιθέτων προς την αλήθεια της Γραφής. Λέγουν στους ανθρώπους για έναν τόπο αιωνίου βασανισμού σ’ έναν πύρινο άδη· αλλ’ αυτό, είτε το πιστεύουν είτε όχι, δεν διδάσκεται στη Γραφή. Μερικοί απ’ αυτούς διδάσκουν το καθαρτήριο, μια ειδωλολατρική δοξασία, η οποία ούτε καν αναφέρεται στη Γραφή. Προσπαθούν να παρακινήσουν τους ανθρώπους να πιστέψουν σε μια τριάδα τριών ίσων θεών εν ενί· αλλά η Γραφή λέγει ότι ο Ιεχωβά είναι ο υπέρτατος και ο Ιησούς Χριστός είναι, όχι ο ίσος του, αλλ’ ο Υιός του. Χρησιμοποιούν εικόνες όπως και οι ειδωλολάτραι. Διεκήρυξαν το θείο δικαίωμα των αρχόντων των εθνών, πράγμα που σημαίνει ότι ακόμη και οι δικτάτορες σήμερα έχουν την επιδοκιμασία του Θεού και είναι διωρισμένοι από τον Θεό. Υπάρχει μια ανεγνωρισμένη τάσις σ’ αυτούς τους συγχρόνους καιρούς και ο κλήρος την ακολουθεί τελείως, διδάσκοντας τους ανθρώπους ότι δεν υπάρχει καν Διάβολος. Λέγουν ότι είναι του παλαιού συρμού το να πιστεύη κανείς στην ύπαρξι Διαβόλου. Σ’ αυτό το σημείο η Βρεττανική Εγκυκλοπαιδεία (ενάτη έκδοσις), τόμος 7, σελίδα 138, σχολιάζει ότι αν υπάρχη καν πίστις σε Διάβολο «διακρατείται με πολύ αμφίβολη πεποίθησι σε οποιοδήποτε τμήμα της Χριστιανικής εκκλησίας». Η δε Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία (έκδοσις 1942), τόμος 9, σελίδα 38, αναφέρει: «Η νεώτερη τάσις είναι να θεωρήται ο προσωπικός Διάβολος ως μέρος της μυθολογίας των αρχαίων χρόνων.» Οι θρησκευτικοί ηγέται του «Χριστιανικού κόσμου» είναι υπεύθυνοι γι’ αυτή την απώλεια της πίστεως σε ό,τι η Γραφή κατηγορήματα διδάσκει.
15 Πολλοί από τους κληρικούς δεν έχουν πίστι στην απολυτρωτική θυσία του Ιησού Χριστού. Πολλοί διδάσκουν ότι η γη πρόκειται να καή και κάθε ζωή επάνω σ’ αυτήν να καταστραφή. Μερικοί απ’ αυτούς διδάσκουν ακόμη εξέλιξι, όχι δημιουργία, που διδάσκεται στη Γραφή. Το άγγελμά τους είναι άγγελμα συγχύσεως και ασυμφωνίας μεταξύ των. Μια κλασσική δήλωσις τού πώς σκέπτονται για τις διδασκαλίες του λόγου του Θεού είναι εκείνη που έγινε από τον επίσκοπον του Μπράντφορντ (Βρεττανία) στις 29 Μαΐου 1952. Η εφημερίς Πρες και Τζιόρναλ του Αμπερντήν της Σκωτίας, της 30ής Μαΐου 1952, ανέγραψε: «‘Έχομε αποκηρύξει την ιδέα ενός άδου και έχομε χάσει την πίστι σε ουρανό, εκτός ως μιας επιθυμητής αλλά πιθανώς μυθώδους γειτονικής κατοικίας,’ διεκήρυξε ο Επίσκοπος του Μπράντφορντ σε μια επισκοπική διάλεξι χθές.» Αυτός δεν είναι τίποτε ολιγώτερο από ένας επίσκοπος της Εκκλησίας της Αγγλίας.
16. Ποια διάθεσις απέναντι της θρησκείας αναφέρεται τώρα ότι εκδηλώνεται στη Βρεττανία; Γιατί;
16 Όπως μπορεί να περιμένη κανείς μετά την ανάγνωσι της δηλώσεως του επισκόπου του Μπράντφορντ, βρίσκομε ότι η Εκκλησία της Αγγλίας είναι σ’ ένα κακό δρόμο. Σχολιάζοντας τη θλιβερή της κατάστασι το εβδομαδιαίο περιοδικό του Λονδίνου Εβερυμπόντυς (17 Μαΐου 1952) περιείχε ένα άρθρο με τίτλο «Πεθαίνει η Εκκλησία της Αγγλίας;» Το άρθρο αυτό αναφέρεται στην επικίνδυνη κατάστασι όλων των εκκλησιών της Βρεττανίας και δείχνει ότι μόνο δέκα τοις εκατόν περίπου από τον πληθυσμό της Βρεττανίας έχουν κάποια σχέσι με οποιαδήποτε εκκλησία. Μιλεί για απάθεια και αδιαφορία και αναφέρεται σε μια έκθεσι που δημοσιεύθηκε από τους Ράουντρη και Λάβερς και που τιτλοφορείται «Αγγλική Ζωή και Άνεσις», παραθέτοντας τα εξής: «Ευρήκαμε πολύ διαδεδομένη μια αντιπάθεια προς τους λειτουργούς της θρησκείας, των Αγγλικανικών και των Ελευθέρων Εκκλησιών, που μπορεί μόνο να περιγραφή ως αντικληρικαλισμός.» Κατόπιν το άρθρο προχωρεί για να παραθέση τις ιδέες του Αρχιεπισκόπου της Υόρκης για τις αιτίες της ελαττώσεως του αριθμού εκείνων που πηγαίνουν στην εκκλησία. Αυτός αναφέρεται στην καταστρεπτική κριτική που γίνεται από εξέχοντας συγγραφείς που δεν πιστεύουν τη Βίβλο, καθώς και στην ψυχοανάλυσι. Υπάρχουν αντικαταστάται θεοί, λέγει, οι θεοί του μαμμωνά, ή χρήματος, και της επιδιώξεως πλούτου· η δημοκρατία που θεοποιεί τον λαό· και ο ολοκληρωτισμός που κάνει θεό το κράτος. Λέγει επίσης ότι μια αιτία είναι ο πόλεμος. Ο συγγραφεύς, κ. Τζόαντ, κάνει έλεγχο της αναλύσεως του αρχιεπισκόπου της Υόρκης και λέγει:
«Πιστεύω ότι η στάσις της εκκλησίας σε καιρό πολέμου έχει συμβάλει πολύ εντονώτερα από ό,τι παραδέχεται ο Αρχιεπίσκοπος στην ελάττωσι της υπολήψεως που υπάρχει γι’ αυτήν μέσα στις διάνοιες των κοινών ανθρώπων. Όταν έρχεται πόλεμος, οι διάφορες εθνικές Εκκλησίες συγχωνεύονται με τα εμπόλεμα έθνη. Οι άμβωνες μεταβάλλονται σε ερασιτεχνικά στρατολογικά γραφεία και οι Επίσκοποι ευλογούν τα όπλα. Αυτά τα πράγματα γίνονται εν ονόματι του Άρχοντος της Ειρήνης, ο οποίος απηρνήθη τη βία και διέταξε τους ακολούθους του να αγαπούν αλλήλους . . .
»Τώρα όλα αυτά μπορεί να είναι αρκετά φυσικά, . . . αλλά όταν περνά ο θερμός παροξυσμός και το έθνος βρίσκεται πάλι σε ειρήνη, η Εκκλησία δεν μπορεί να περιμένη να δεχθή ο λαός το θρησκευτικό της κήρυγμα, κήρυγμα μιας θρησκείας ειρήνης, με όλη τη σοβαρότητα που αυτή θα επιθυμούσε.
». . . τι έχει αυτή να προσφέρη στους ανθρώπους που δεν το έχει το Κράτος;»
17, 18. Δείξτε πώς μερικοί Αμερικανοί κληρικοί έδειξαν έλλειψιν ακεραιότητος απέναντι του Ιεχωβά.
17 Στην Αμερική οι κληρικοί κάνουν δημόσιες ανακοινώσεις όπως η δήλωσις που έγινε από τον Βοηθόν επίσκοπον Ιωσήφ Φ. Φλάνελλυ, προϊστάμενον του καθεδρικού ναού του Αγίου Πατρικίου, όσον αφορά τη σύρραξι της Κορέας: «Οι αμαρτίες μας έχουν αναμφιβόλως επιφέρει επάνω μας αυτή τη νέα τιμωρία.» (Τάιμς της Νέας Υόρκης, της 24ης Ιουλίου 1950) Έτσι επιχειρούν να δείξουν ότι ο Θεός φέρνει τους πολέμους αυτούς. Αν ο Επίσκοπος Φλάνελλυ ομιλή ορθώς, τότε οι άνθρωποι πρέπει να προσβλέπουν στους Κομμουνιστάς ως όργανα στα χέρια του Θεού.
18 Λίγες εβδομάδες αργότερα, γίνεται μια δήλωσις προς την αντίθετη κατεύθυνσι από τον ίδιον αυτόν άμβωνα. Δεν γίνεται πια θρηνολόγημα για τον πόλεμο ως τιμωρία από τον Θεό, αλλά διακηρύττεται ως μια ευλογία απ’ αυτόν. Από τους Τάιμς της Νέας Υόρκης, της 11ης Σεπτεμβρίου 1950, παραθέτομε τα εξής: «Στους λυπημένους γονείς που τα παιδιά τους εστρατολογήθησαν ή εκλήθησαν εκ νέου για το πολεμικό καθήκον, ελέχθη χθες στον Καθεδρικό ναό του Αγίου Πατρικίου ότι ο θάνατος στη μάχη είναι μέρος του σχεδίου του Θεού να γεμίση με κατοίκους τη ‘βασιλεία των ουρανών’. ‘Είναι μια σκέψις που δεν την ενθυμούμεθα πάντοτε,’ συνέχισε [ο Αιδ. Γ. Τ. Γκρην], ‘αλλά είναι η πρώτη ευθύνη των Χριστιανών γονέων να κάμουν ό,τι απόκειται στη δύναμί τους για να δώσουν τα τέκνα τους πάλι στον Θεό σε οποιονδήποτε καιρό, τόπο και περιστάσεις που αυτός εκλέγει να τα καλέση, για να μπορέσουν να γίνουν αληθινοί πολίται της αιωνίας βασιλείας των ουρανών’.» Αν ο πόλεμος είναι μέρος του σχεδίου του Θεού να γεμίση με κατοίκους τη βασιλεία των ουρανών, γιατί να έχωμε ειρήνη, και να ματαιώνωμε το σχέδιο του Θεού, και να κρατούμε τον ουρανό χωρίς κατοίκους; Δεν υπάρχει στη Γραφή δήλωσις που να συμφωνή με τη δήλωσι του Γκρην· ο πόλεμος της Κορέας δεν είναι ευλογία από τον Θεό ούτε μέρος του σχεδίου του Θεού να γεμίση με κατοίκους τη βασιλεία των ουρανών. Αυτός ο τύπος κηρύγματος κατηγορεί τον Παντοδύναμον Θεόν για κακά που επιφέρει στον κόσμο ο αντίδικος, ο Σατανάς, και δείχνει τελεία έλλειψι ακεραιότητος απέναντι του Θεού.
19. Ποιες πράξεις και διαθέσεις του κλήρου γενικά θα τον καταστήσουν ακατάλληλον για ν’ αποκτήση την εύνοια του Θεού;
19 Θέλοντας να κρατήσουν κοντά τους τούς περισσοτέρους ανθρώπους και να τους κρατήσουν ευχαριστημένους, οι κληρικοί προσπαθούν να αρέσουν σε όλους, να αρέσουν στις κυβερνήσεις, να αρέσουν στους στρατηγούς, να αρέσουν στους επιχειρηματίας, να αρέσουν στους εργάτας—να αρέσουν σε όλους. Κηρύττουν οτιδήποτε είναι βολικό για τον εαυτό τους σ’ έναν ωρισμένο καιρό, άσχετα με το τι λέγει η Βίβλος. Αλλά ποτέ δεν θ’ αποκτήσουν την εύνοια του Θεού κάνοντας τούτο. Ούτε θ’ αποκτήσουν την εύνοια ειλικρινών Χριστιανών ανδρών και γυναικών. Πράγματι βλέπομε ότι ο κλήρος έγινε αναπόσπαστο μέρος του κόσμου. Οι ωργανωμένες θρησκείες του «Χριστιανισμού» σήμερα έχουν γίνει τόσο πολύ μέρος του κόσμου τούτου που τελεί υπό τον Σατανά, ώστε δεν έχουν την αποφασιστικότητα ούτε την ικανότητα να στραφούν στις σαφείς κατευθύνσεις της αγνής λατρείας που διδάσκονται στη Γραφή. Στενοχωρούνται όταν βρίσκωνται κάτω από την πίεσι των πολιτικών και της δημοσίας γνώμης. Δεν δείχνουν τελεία εμπιστοσύνη στον Θεό. Φαίνονται ότι είναι πρόθυμοι να συμβιβασθούν με οποιονδήποτε αν περιμένουν να κερδίσουν υλικώς. Κυττάξτε τη στάσι των Καθολικών και Λουθηρανών και Ορθοδόξων εκκλησιών της Ανατολικής Ευρώπης. Αποτυγχάνουν να προβάλουν σταθερή αντίστασι εναντίον του αθέου κομμουνισμού. Υπό πίεσιν συμφωνούν να συμβαδίσουν με το κομμουνιστικό πρόγραμμα, κηρύττοντας ακόμη τον κομμουνισμό από τους άμβωνάς των. Και υπογράφουν συμφωνίες συνεργασίας με τους Κομμουνιστάς. Αν δεν το έπρατταν αυτό, νομίζουν ότι θα εκλείνοντο οι εκκλησίες των· και ασφαλώς θα εκλείνοντο. Στις 17 Αύγουστου 1952 το Σταίητ Ντηπάρτμεντ στην Ουάσιγκτον έθεσε σε κυκλοφορία μια μελέτη της τακτικής με την οποία οι Κομμουνιστικές κυβερνήσεις «αιχμαλωτίζουν τη νεολαία και αλυσοδένουν τις εκκλησίες στο κράτος μέσα στην προσπάθειά τους να εξαλείψουν κάθε θρησκεία». «‘Ο σκοπός αυτός επετεύχθη εν μέρει στη Ρουμανία, στην Αλβανία και στην Ουγγαρία,’ λέγει η μελέτη. ‘Στην Τσεχοσλοβακία έγινε κάποια πρόοδος προς αυτή την κατεύθυνσι. Στην Πολωνία η κυβέρνησις δεν είχε τόση επιτυχία . . .’
»Όταν οι εκκλησιαστικές οργανώσεις φέρωνται υπό τον έλεγχον του κράτους, η μελέτη λέγει ότι ‘οι διορισμοί σε εκκλησιαστικές θέσεις από την ανωτάτη ως την κατωτάτη, γίνονται από το κράτος ή τις επιδοκιμασμένες από το κράτος οργανώσεις.’
»‘Μόνον οι ιερείς εκείνοι που έχουν αποδειχθή νομιμόφρονες ή φιλικά διακείμενοι προς τον κομμουνισμό, έχουν κάποια πιθανότητα να εκλεγούν. Τα θέματα των εκκλησιαστικών λόγων, διαλέξεων και άλλης δράσεως σχετικής με τους ενορίτας συχνά παρέχονται από το κράτος’.»—Ποστ της Βοστώνης 18 Αυγούστου 1952.
ΟΙ ΜΗ ΣΥΜΒΙΒΑΖΟΜΕΝΟΙ
20. Ποια διαφορετική πορεία ακολουθείται από τους αληθινούς διακόνους του Θεού με τη διακράτησι της ακεραιότητός των;
20 Πόσο διαφορετικοί απ’ αυτούς είναι οι αληθινοί Χριστιανοί διάκονοι. Η δράσις των μαρτύρων του Ιεχωβά είναι απαγορευμένη στην Ανατολική Ευρώπη σε όλες τις Κομμουνιστικές χώρες. Αυτοί όμως δεν θα υποκλιθούν ενώπιον της κυβερνήσεως των δικτατόρων και δεν θα κηρύξουν τον κομμουνισμό ως την ελπίδα του λαού. Εμμένουν στην αγνή λατρεία του Θεού. Οι πολιτικοί μπορεί ν’ απαγορεύουν τη δράσι των μαρτύρων του Ιεχωβά και να τους λέγουν, δεν μπορείτε να υπηρετήτε τον Θεό και δεν μπορείτε να κρατήτε την ακεραιότητά σας απέναντι του, αλλά οι μάρτυρες του Ιεχωβά στέκουν στερεοί, χωρίς να τρομάζουν καθόλου, και δεν θα παύσουν ούτε τώρα ούτε ποτέ να κηρύττουν τη βασιλεία του Παντοδυνάμου Θεού ως την ελπίδα του κόσμου, εκτός αν ο Θεός τους κατευθύνη να παύσουν. Το θέλημα των δικτατόρων δεν μπορεί να τεθή πιο πάνω από το θέλημα του Ιεχωβά Θεού. Όταν οι δικτάτορες προσπαθούν να μολύνουν την αληθινή Χριστιανική οργάνωσι, οι διάκονοι του Θεού θ’ αντισταθούν πλήρως και θα εξακολουθήσουν να κηρύττουν την αλήθεια της Γραφής, ακόμη και αν πρέπει να το κάμουν αυτό μ’ ένα συγκεκαλυμμένο τρόπο. Αυτό σημαίνει πόλεμον υπέρ της δικαιοσύνης· και τον περιμένομε τώρα που πρόκειται να τακτοποιηθή το μεγάλο επίμαχο ζήτημα της παγκοσμίου κυριαρχίας. Η ακεραιότης κάθε Χριστιανού δοκιμάζεται πλήρως.—Αποκάλυψις 14:6-12.
21. Πώς είναι δυνατόν να λάβουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά μια τέτοια σταθερή στάσι υπέρ της δικαιοσύνης;
21 Πώς, δυνατόν να ρωτήσετε, μπορούν οι μάρτυρες του Ιεχωβά να λάβουν πιθανώς μια τέτοια στάσι; Είναι δυνατόν μόνο με το να έχουν ακριβή γνώσι της αληθείας, με το να έχουν ισχυρή πίστι στον Ιεχωβά Θεό, και με την ελπίδα ότι ο Παντοδύναμος Θεός Ιεχωβά δίδει σ’ εκείνους που εμπιστεύονται σ’ αυτόν και τον υπηρετούν. Μερικοί άνθρωποι του κόσμου οι οποίοι δεν εκτιμούν το μεγάλο επίμαχο ζήτημα θα προσπαθήσουν να υποστηρίξουν μια στάσι προσαρμογής σε καιρούς εντάσεως, λέγοντας ότι ο Θεός θα σας συγχωρήση επειδή οι περιστάσεις είναι τόσο δύσκολες. Αλλά πού είναι το Γραφικό εδάφιο για το επιχείρημα αυτό; Μήπως ο Χριστός συμβιβάσθηκε όσον αφορά τις αρχές του Θεού όταν ήλθε η δοκιμασία; Μήπως ενήργησαν έτσι οι απόστολοι ή οι πιστοί άνδρες που έζησαν προ Χριστού; Η απάντησις είναι Όχι. Οι πιστοί Χριστιανοί σήμερα λαμβάνουν την ίδια πορεία ακεραιότητος που έλαβε ο Χριστός. Αγαπούν τη ζωή και επιζητούν να είναι πιστοί στον Δοτήρα της ζωής.
22. Μπορούμε να κερδίσωμε αιώνια ζωή αν συμβιβαζώμεθα; Τι πρέπει να κάμωμε;
22 Ο Χριστός Ιησούς υπεστήριξε μια μακράς προοπτικής άποψι σ’ αυτή τη μάχη για ακεραιότητα όχι έναν μυωπικό συμβιβασμό για ιδιοτελές κέρδος ή ανακούφισι σε καιρό δοκιμασίας. «Και εάν η χείρ σου ή ο πους σου σε σκανδαλίζη, έκκοψον αυτά, και ρίψον από σου· καλήτερον σοι είναι να εισέλθης εις την ζωήν χωλός ή κουλλός, παρά έχων δύο χείρας ή δύο πόδας να ριφθής εις το πυρ το αιώνιον. Και εάν ο οφθαλμός σου σε σκανδαλίζη, έκβαλε αυτόν, και ρίψον από σου· καλήτερον σοι είναι μονόφθαλμος να εισέλθης εις την ζωήν, παρά έχων δύο οφθαλμούς να ριφθής εις την γέενναν του πυρός.» (Ματθαίος 18:8-10) Ο Ιησούς εδώ εξήγησε το πώς είναι καλύτερο να υποστή κανείς κάποια υλική απώλεια, έστω και αν το πράγμα αυτό είναι τόσο πολύτιμο όσο ήταν ένα μάτι ή ένα χέρι για τους ανθρώπους στους οποίους απηυθύνετο, παρά να χάση την ακεραιότητα. Αυτός είναι ο καιρός που πρέπει να εκτιμήσωμε κατάλληλα τα πράγματα. Αυτός είναι ο καιρός για να κρατήσωμε τον Θεό πρώτον στη ζωή μας. Δεν πρέπει να υποχωρήσωμε σε οποιουδήποτε είδους προσπάθειες που αποσκοπούν να μας απομακρύνουν από την ακεραιότητά μας, είτε με πανούργες προσφορές πλούτου, είτε με παραβίασι της ηθικής είτε με σκληρή και οδυνηρή καταδίωξι.
23. Πώς μπορούμε να είμεθα μια ενεργός επιρροή για το καλό σ’ αυτόν τον εκφυλισμένο κόσμο;
23 Οι μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα πολεμούν με εμπιστοσύνη υπό τον Ηγέτην και Αρχηγόν των Ιησούν Χριστόν, κρατώντας στερεά την ακεραιότητά των. Αλλά καθώς το πράττουν αυτό, δεν στρέφουν τελείως τη σκέψι τους και την προσοχή τους στον εαυτό τους ούτε αναλαμβάνουν τη ζωή του ερημίτου σ’ ένα μοναστήρι. Τώρα ή ποτέ πρέπει να λεχθή στους ανθρώπους καλής θελήσεως να στραφούν προς τον Παντοδύναμον Θεόν και την βασιλεία του δια του Χριστού, να ζητήσουν δικαιοσύνη και να ζητήσουν ν’ αποκτήσουν ζωή. Αυτός είναι ο καιρός να είμεθα μια ενεργός επιρροή για το καλό σ’ αυτόν τον εκφυλισμένο κόσμο. Κρατώντας την ακεραιότητά μας μπορούμε να δείξωμε στους άλλους ότι αυτό μπορεί να γίνη· τους ενθαρρύνομε ν’ αναλάβουν και αυτοί επίσης την υπηρεσία του Θεού. Με την πιστότητά μας στον Θεό, με τη διακήρυξι των αγαθών νέων και με την υποστήριξι της υπεροχής του Θεού, μπορούμε να βοηθήσωμε άλλους ανθρώπους ν’ αποκτήσουν αιώνια ζωή. Εκατομμύρια ανθρώπων του «Χριστιανικού κόσμου» σήμερα ζητούν δικαιοσύνη. Πολλοί στις εκκλησιαστικές οργανώσεις σήμερα ζητούν μια ελπίδα, μια κατεύθυνσι. Μπορούμε να τους βοηθήσωμε. Πρέπει να τους βοηθήσωμε. Πρέπει να υποστηρίξωμε το μέρος του Θεού στο επίμαχο ζήτημα σ’ αυτόν τον καιρόν του τέλους.—Ρωμαίους 10:13-15.
ΘΕΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΙΣ
24. Ποια βεβαίωσι έχομε από τον Ιεχωβά που μας βοηθεί να κρατήσωμε ακεραιότητα υπό δοκιμασίαν;
24 Οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλα τα μέρη του κόσμου βρίσκονται σήμερα να διακρατούν ακεραιότητα κάτω από ισχυρές δοκιμασίες. Ο λόγος του Θεού δίδει τη βεβαίωσι ότι είναι δυνατόν σε Χριστιανούς ν’ αντισταθούν σε όλες τις δοκιμασίες και τους πειρασμούς που έρχονται σ’ αυτούς, διότι είναι γραμμένο εις 1 Κορινθίους 10:13: «Πειρασμός δεν σας κατέλαβεν ειμή ανθρώπινος· πιστός όμως είναι ο Θεός, όστις δεν θέλει σας αφήσει να πειρασθήτε υπέρ την δύναμίν σας, αλλά μετά του πειρασμού θέλει κάμει και την έκβασιν, ώστε να δύνασθε να υποφέρητε.» Ο Θεός γνωρίζει εκείνους που είναι δικοί του, και δεν τους εγκαταλείπει ποτέ. Μολονότι βλέπομε τις οργανώσεις της θρησκείας ν’ αποτυγχάνουν και τις παγκόσμιες συνθήκες να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο—πρέπει να τα περιμένωμε αυτά επειδή ο λόγος του Θεού τα προείπε όλα—δεν υπάρχει λόγος ν’ απελπισθούν όσοι πιστεύουν στον Θεό. Θυμηθήτε ότι ο Ιεχωβά είναι υπέρτατος και παντοδύναμος. Ο ωμολογημένος σκοπός του είναι να καταστρέψη τον Σατανά, να εξαλείψη όλη την ασεβή οργάνωσι και όλους όσοι ακολούθησαν ασεβείς συνήθειες επάνω στη γη. Οι ασεβείς φαίνεται να ανθούν τώρα όπως ποτέ πριν, και ο αλάθητος λόγος του Θεού λέγει: «Όταν οι ασεβείς βλαστάνωσιν ως ο χόρτος, και όταν ανθώσι πάντες οι εργάται της ανομίας, τούτο είναι δια να αφανισθώσιν αιωνίως. Αλλά συ, Ιεχωβά, είσαι ύψιστος εις τον αιώνα.»—Ψαλμός 92ος 7, 8, ΑΣ.
25. Πώς η δίκαιη διακυβέρνησις της Βασιλείας του Θεού θα φέρη ευλογίες σε όλους τους ανθρώπους που αγαπούν δικαιοσύνη και κρατούν ακεραιότητα;
25 Αυτό σημαίνει το τέλος κάθε θλίψεως για όλους όσοι ζουν επάνω στη γη, επειδή εκείνοι που θα επιζήσουν του καιρού αυτού της καταστροφής, πρόκειται να ζήσουν υπό την βασιλεία του Θεού, απολαμβάνοντας τις πολλές ευλογίες της. Ο Ιησούς μάς εδίδαξε να προσευχώμεθα γι’ αυτόν τον καιρό. Μας εδίδαξε να προσευχώμεθα για τη βασιλεία του Θεού, διότι τότε το θέλημα του Θεού θα γίνη στη γη. Δεν θα υπάρχη τότε τόπος για δωροδοκία και βία και έλλειψι ασφαλείας, ή στενοχωρία. Δεν θα υπάρχη πια μίσος τότε, δεν θα υπάρχη πια ατιμία ή έκλυσις των ηθών. Τα πράγματα αυτά ποτέ δεν θα επανέλθουν στον νουν. (Αποκάλυψις 21:1-5) Η διακυβέρνησις εκείνη θα είναι μια δίκαιη διακυβέρνησις, η διακυβέρνησις του Θεού. Η θεοκρατική αυτή κυβέρνησις θα στέκη σαν μια απόδειξις της υπεροχής του Ιεχωβά, της αγαθότητός του, της αγάπης του και της αγνότητος. Υπό την διακυβέρνησι αυτή οι πιστοί που βρίσκονται στους τάφους, που πέθαναν μέσα στην ακεραιότητά τους, θα επαναφερθούν στη ζωή. Εκείνοι, λοιπόν, που τώρα διακρατούν ακεραιότητα—ακόμη και αν πεθάνουν εξαιτίας της—έχουν τη βεβαίωσι ότι θα ζήσουν με αιώνια ευτυχία. Και πολλοί πρόκειται να διέλθουν ζωντανοί τη μάχη του Αρμαγεδδώνος σ’ αυτή τη γενεά και να μπουν στο νέο κόσμο της πραγματικής χαράς, δικαιοσύνης και αιωνίου ζωής.—Ιωάννης 5:29.
26. Τι πρέπει να κάμωμε τώρα;
26 Σήμερα βλέπομε ότι υπάρχει μεγάλη ανταμοιβή για τη διακράτησι ακεραιότητος. Ταχθήτε λοιπόν στο πλευρό των μαρτύρων του Ιεχωβά. Μελετήστε τον λόγον του Θεού και, υπακούοντας σ’ αυτόν, αποφύγετε την αποστασία του «Χριστιανικού κόσμου». Ενωθήτε στον αίνον του Θεού. Αφιερωθήτε τελείως, πλήρως, ολοκλήρως και ανεπιφυλάκτως στον Ιεχωβά και μην υποχωρείτε για οποιονδήποτε λόγο στους πειρασμούς που είναι γύρω σας. Πιστεύετε στον αλάνθαστον λόγον του Θεού και ακολουθείτε τον. Αυτός λέγει: «Η ακεραιότης των ευθέων θέλει οδηγεί αυτούς· η δε υπουλότης των σκολιών θέλει απολέσει αυτούς.» «Διότι εις τούτο προσεκλήθητε, επειδή και ο Χριστός έπαθεν υπέρ υμών, αφίνων παράδειγμα εις υμάς, δια να ακολουθήσητε τα ίχνη αυτού· όστις “αμαρτίαν δεν έκαμεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού.” Όστις λοιδορούμενος δεν αντελοιδόρει, πάσχων δεν ηπείλει, αλλά παρέδιδεν εαυτόν εις τον κρίνοντα δικαίως.» «Μη φοβού μηδέν εκ των όσα μέλλεις να πάθης· ιδού, ο διάβολος μέλλει να βάλη τινάς εξ υμών εις φυλακήν, δια να δοκιμασθήτε· και θέλετε έχει θλίψιν δέκα ημερών. Γίνου πιστός μέχρι θανάτου, και θέλω σοι δώσει τον στέφανον της ζωής.» (Παροιμίαι 11:3· 1 Πέτρου 2:21-23· Αποκάλυψις 2:10) Η ακεραιότης οδηγεί στη ζωή!