Ο Ζων Λόγος

«Διότι ο λόγος του Θεού είναι ζων, και ενεργός, και κοπτερώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν, και διέρχεται μέχρι διαιρέσεως ψυχής τε και πνεύματος, αρμών τε και μυελών, και διερευνά τους διαλογισμούς και τας εννοίας της καρδίας.»—Εβρ. 4:12.

1. Τι είναι η Βίβλος;

Ο ΛΟΓΟΣ του Ιεχωβά: ποιος είναι; «Η Βίβλος» θα πήτε ορθά. Τι είναι η Βίβλος; Είναι μια συλλογή βιβλίων που αποτελεί την εμπνευσμένη γραπτή αποκάλυψι του Θεού. Είναι το μεγάλο αυθεντικό θρησκευτικό έγγραφο. Η απλή κατοχή της Βίβλου, γραμμένης με το χέρι ή τυπωμένης με τη μηχανή, έδωσε στους κατόχους της βαθμούς ικανοποιήσεως, για ποικίλους λόγους. Μήπως η ολική σημασία του Λόγου του Θεού έγκειται στο ότι είναι απλώς ένα βιβλίο για να παρατίθενται περικοπές του από συγκρουόμενες θρησκείες για τις ουσιώδεις ρήσεις που περιλαμβάνει και για τις ωραίες φράσεις του; Όχι, αλλά χάρις στον Συγγραφέα του, υπάρχει στο βιβλίο αυτό κάτι περισσότερο από τούτο.

2. Τι κινεί τους ανθρώπους σε ενέργεια;

² Αφότου υπήρξαν άνθρωποι επάνω στη γη, οι διάνοιές των έχουν διαρκώς υποστή εφόδους για να καταληφθούν. Τώρα, όπως σε καμμιά προηγουμένη εποχή, οι καρδιές και οι διάνοιες των ανθρώπων πλημμυρίζουν με προπαγάνδα που ο σκοπός της είναι να καθορίση την πορεία της ενεργείας των. Τι κάνει τους ανθρώπους να πράττουν εκείνο που πράττουν; Οι ιδέες. Ιδέες υπάρχουν στη διάνοιά των, που τους οδηγούν στη μια πορεία ή στην άλλη. Οι άνθρωποι δεν είναι αυτόματα, ούτε ενεργούν μόνο με το ένστικτο. Οι άνθρωποι έχουν διάνοια και καρδιά, όπου εδρεύουν το λογικό και τα ελατήρια. Εκεί μπορούν να φυτευθούν ιδέες, ο δε αντικειμενικός σκοπός της προπαγάνδας του παλαιού κόσμου είναι να σαρώση εντελώς τις διάνοιες όλων των ανθρώπων και να τους στρατιωτικοποιήση ή ευθυγραμμίση σε αντίθεσι προς τη βασιλεία του Ιεχωβά Θεού δια του Χριστού Ιησού.—Παροιμ. 23:7.

3. Σχετικά με τον λόγον του Διαβόλου τι μπορεί να λεχθή;

³ Η δαιμονική πηγή ακαθάρτων διδασκαλιών είναι ο Δράκων Διάβολος. Μέσω της θηριώδους οργανώσεώς του ενεργεί επάνω στις ιδιοτελείς διάνοιες και καρδιές των αρχόντων και ηγετών του λαού που προφητεύουν ψευδώς, και μέσω αυτών επάνω στις διάνοιες των ανθρώπων του κόσμου γενικά. Προφητικώς, η Αποκάλυψις λέγει: «Και είδον τρία ακάθαρτα πνεύματα όμοια με βατράχους, εξερχόμενα εκ του στόματος του δράκοντος, και εκ του στόματος του θηρίου, και εκ του στόματος του ψευδοπροφήτου· διότι είναι πνεύματα δαιμόνων εκτελούντα σημεία, τα οποία εκπορεύονται προς τους βασιλείς της γης και της οικουμένης όλης, δια να συνάξωσιν αυτούς εις τον πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος.» (Αποκάλ. 16:13, 14) Η έκκλησις της εκφράσεως αυτής ή λόγου του Δράκοντος στις πολλές της μορφές είναι για ιδιοτέλεια, για το προσωπικό συμφέρον των ανθρώπων, υποκινώντας τους ν’ ακολουθήσουν αυτό το φαινομενικό προσωπικό συμφέρον κατά προτίμησιν και με περιφρόνησι των αρχών της δικαιοσύνης.—Ιωάν. 3:20.

4. Περιγράψτε και εξηγήστε τη σχέσι των λέξεων προς τις ιδέες.

⁴ Προφανώς, σε όλον αυτόν τον αγώνα για τις διάνοιες των ανθρώπων, οι λέξεις είναι τα κυριώτερα εργαλεία για τη μεταβίβασι ιδεών. Οι λέξεις είναι σύμβολα διανοητικών εικόνων και εντυπώσεων, που χρησιμοποιούνται για να μεταβιβάζουν τις ιδέες αυτές από το ένα διανοούμενο πρόσωπο στο άλλο. Οι λέξεις έχουν σημασία διότι συνδέονται μ’ αυτές οι ιδέες που αντιπροσωπεύουν. Χωρίς αυτόν τον σύνδεσμο των ιδεών, που είναι δεκτές και κατανοητές από όλους τους ενδιαφερομένους, μια λέξις είναι απλώς ένας ακατανόητος ήχος, ένα δίχως σημασία γραπτό σύμβολο. Αυτό καταδεικνύεται καθαρά από το γεγονός ότι μια λέξις έχει σημασία για ένα άτομο που κατανοεί την ιδιαίτερη γλώσσα της οποίας αυτή αποτελεί μέρος, αλλά δεν έχει σημασία για ένα άλλο άτομο που αγνοεί εντελώς τη γλώσσα αυτή. Στη γλώσσα μας, οποιαδήποτε και αν είναι, εμείς, αναμφιβόλως, συχνά ερωτούμε για τη σημασία μιας λέξεως που είναι καινούργια για μας. Η εξήγησις μπορεί να μας δοθή με πολλές άλλες λέξεις με τις οποίες συνδέαμε την παραδεδεγμένη σημασία, και έτσι φθάνομε σε κατανόησι της σημασίας της νέας λέξεως. Το σημείο που τονίζομε είναι ότι οι λέξεις μεταβιβάζουν ιδέες. Οι ιδέες είναι εκείνες που κινούν τους ανθρώπους σε ενέργεια.

5. Πού έγκειται η δύναμις των λέξεων και των ιδεών;

⁵ Οι λέξεις ή λόγοι έχουν τη δύναμί των σε ό,τι αντιπροσωπεύουν· οι ιδέες έχουν τη δύναμί των στο αποτέλεσμα που επιφέρουν στις διάνοιες και τις ενέργειες των ανθρώπων. Στο βαθμό που τα πολλά εκατομμύρια βιβλίων που έχουν γράψει οι άνθρωποι, παρουσιάζουν αληθινή πληροφορία που οικοδομεί τη διάνοια, αυτά είναι ευεργετικά. Στο βαθμό που τα ανθρώπινα συγγράμματα επηρεάζουν τις σκέψεις και τις ενέργειες του ανθρώπου, τα βιβλία αυτά είναι δυνατά. Στο βαθμό που μια γραμμένη ή ειπωμένη ή αλλιώς συμβολισμένη ιδέα μεταβιβάζει στη διάνοια πονηρία και ασέβεια, οδηγώντας σε πορεία παραβιάσεως των δικαίων αρχών του Θεού, η ιδέα αυτή είναι διαβολική και εργάζεται εναντίον των καλλίστων συμφερόντων του ανθρωπίνου γένους και προς δυσφήμησιν του ονόματος του Ιεχωβά.—Ιωάν. 8:42-47.

6. Από ποια άποψι υπάρχει η διαμάχη για τις διάνοιες των ανθρώπων;

⁶ Προφανώς, διαφιλονεικούμενον ζήτημα υφίσταται κυρίως όχι εν σχέσει με τα γεγονότα απλώς ως τοιαύτα· αλλά μάλλον υπάρχει ζωτική διαμάχη για τις διάνοιες των ανθρώπων εν σχέσει με διδασκαλίες που αφορούν τη σχέσι του ανθρώπου προς τον Θεόν. Σε ποσότητα ο Λόγος του Θεού, η Γραφή, βρίσκεται σε μεγάλη αντίθεσι με τον δημοσιευμένο λόγο του ανθρώπου. Όπως έχει ανακοινωθή, στη Βιβλιοθήκη του Αμερικανικού Κογκρέσου μόνο υπάρχουν επτά εκατομμύρια τόμοι, υπενθυμίζοντάς μας ότι «το να κάμη τις πολλά βιβλία δεν έχει τέλος, και η πολλή μελέτη είναι μόχθος εις την σάρκα. » (Εκκλησ. 12:12) Στη «μικρή» Βίβλο εκτίθεται αφθονία γεγονότων που αποτελούν κοινή γνώσι, πολλά δε απ’ αυτά αναφέρονται στις ωραιότητες της φυσικής δημιουργίας.

7. Πώς βλέπουν οι άνθρωποι γενικώς τις Βιβλικές αρχές συμπεριφοράς;

⁷ Όχι μόνον τα παραδεδεγμένα αυτά γεγονότα υπάρχουν στις Γραφές, αλλά βρίσκονται εκεί και αρχές συμπεριφοράς. Από γενική άποψι, οι άνθρωποι θα συμφωνήσουν ότι οι αρχές αυτές είναι καλές, και είναι ευχαριστημένοι ότι πολλές τέτοιες αρχές έχουν ενσωματωθή στους νόμους των εθνών. Λόγου χάριν, η Γραφή καταδικάζει το ψεύδος, την κλοπή και τον φόνο. Αναγνωρίζοντες τις καλές αυτές αρχές, οι νόμοι της χώρας απαγορεύουν επίσης αυτά τα πράγματα και προνοούν για την τιμωρία των παραβατών υπό ωρισμένες περιστάσεις. Ωστόσο, οι δίκαιες αρχές του Λόγου του Θεού είναι δυσκολώτερες για τους ανθρώπους από ό,τι είναι η αποδοχή των Βιβλικών γεγονότων κοινής γνώσεως. Πολλοί άνθρωποι λέγουν με τα χείλη των και στις δημοσιεύσεις των ότι οι Βιβλικές αρχές συμπεριφοράς είναι καλές, και όμως η πραγματική, σταθερή διαρκής εξάσκησις αυτών ακριβώς των αρχών από τους ανθρώπους αυτούς είναι πραγματικά κάτι σπάνιο. Αν οι αρχές αυτές δεν εφαρμόζωνται, δεν είναι ζωντανές αρχές.

8. Εκτός από τα γεγονότα κοινής αποδοχής και τις αρχές συμπεριφοράς, ποιο δυνατό τρίτο χαρακτηριστικό περιέχεται στη Γραφή:

⁸ Ο Λόγος του Θεού δεν εξαντλείται στα κοινά γεγονότα και στις καλές αρχές. Υπάρχει επίσης εκεί και προφητεία. Μολονότι αυτή είναι ένα από τα πιο καταπληκτικά και ισχυρά χαρακτηριστικά της Βίβλου, η δε ερμηνεία της και η εκπλήρωσίς της απόκειται στα χέρια του Ιεχωβά Θεού, για τον κόσμο γενικά η Βιβλική προφητεία είναι απολύτως νεκρή· τόσο ο λεγόμενος Χριστιανικός καθώς και ο μη Χριστιανικός κόσμος είναι νεκροί ως προς αυτήν και δεν ανταποκρίνονται σ’ αυτήν. Γενικώς, η Βιβλική προφητεία δεν κατανοείται, δεν πιστεύεται· δεν περιβάλλεται με εμπιστοσύνη· αγνοείται.

9. Ποιο είναι το σπουδαιότερο στοιχείο της Βίβλου;

⁹ Ο Λόγος του Θεού περιλαμβάνει περισσότερα και από αυτά ακόμη τα προηγούμενα χαρακτηριστικά. Τούτο είναι το πιο σπουδαίο στοιχείο της Βίβλου: η αποκάλυψίς της για τον αληθινό Θεό. Περιέχει τους τίτλους του, και τον προσδιορίζει με το όνομά του ΙΕΧΩΒΑ. Τα Βιβλικά γεγονότα, οι αρχές και οι προφητείες βρίσκουν όλα την πραγματική τους αξία υποδεικνύοντας τον ζώντα Θεόν.—Ιερεμ. 10:10.

10. Με ποιον τρόπο αποκαλύπτεται στον άνθρωπο ο άπειρος νους του Ιεχωβά Θεού;

¹⁰ Επειδή η Βίβλος είναι ο Λόγος του ζώντος Θεού, είναι ζωντανή και έχει δύναμι· στέκει στον κόσμο σαν προπύργιο εναντίον του κατακλυσμού της επιβλαβούς προπαγάνδας, και παρέχει μόνη αυτή προστασία για τις διάνοιες και τις καρδιές των ανθρώπων. Είναι μια αποκάλυψις του νου του Δημιουργού, του Ιεχωβά Θεού, και είναι το όργανόν του για τη μεταβίβασι στις ανθρώπινες διάνοιες ιδεών της απείρου του διανοίας. Αποτελείται από λόγους που είναι λόγοι του Ιεχωβά Θεού και είναι εύχρηστοι για μας οποιαδήποτε και αν είναι η γλώσσα μας, μεταφρασμένοι για μας από τις αρχικές γλώσσες των πρώτων Βιβλικών αναγραφών. Οι λόγοι αυτοί αντιπροσωπεύουν ιδέες που είναι οι σκέψεις του Θεού. Όσο ακριβώς είναι βέβαιο ότι ο μέγας Δοτήρ του Λόγου είναι ο ζων Θεός, εξίσου είναι βέβαιο ότι ο εμπνευσμένος λόγος της αληθείας του είναι ο ζων Λόγος.

11. Από τον Λόγον του Θεού και τον λόγον και τη βία των ανθρώπων, ποιο είναι ισχυρότερο;

¹¹ Κοινό είναι το ρητό που λέγει ότι η πέννα είναι δυνατώτερη από το σπαθί. Αυτό είναι μια αναγνώρισις του γεγονότος ότι οι ιδέες που μεταβιβάζονται στις διάνοιες των ανθρώπων είναι ισχυρότερες από την απλή φυσική δύναμι. (Εβρ. 11:34) Ο Λόγος του Θεού, όχι μόνο είναι ισχυρότερος από τη φυσική δύναμι και βία, αλλά είναι δυνατώτερος και από τους γραπτούς ή προφορικούς λόγους όλων των πρακτόρων της προπαγάνδας του ασεβούς αυτού παλαιού κόσμου. Είναι ζωντανός. Ο παλαιός κόσμος είναι θνήσκων, και οι λόγοι του είναι θανατηφόροι. Κοινό είναι επίσης το ρητό «Οι πράξεις ομιλούν δυνατώτερα από τα λόγια.» Το ρητό αυτό αναγνωρίζει το γεγονός ότι είναι δυνατόν να λέγη κανείς ένα πράγμα και να πράττη άλλο. Εκείνο που τελικά πράττει ένα άτομο αποκαλύπτει τι βρίσκεται στην καρδιά του, έστω και αν η ομιλία του μπορή να εξαπατήση.—Ματθ. 23:3.

12. Εξηγήστε πώς μπορεί να χρησιμοποιούνται ωραίες εκφράσεις χωρίς να γίνεται συμμόρφωσις μ’ αυτές.

¹² «Δούλός σου είμαι εγώ· συνέτισόν με, και θέλω γνωρίσει τα μαρτύριά σου. Καιρός είναι δια να ενεργήση ο Ιεχωβά· ηκύρωσαν τον νόμον σου. Δια τούτο ηγάπησα τα προστάγματά σου υπέρ χρυσίον, και υπέρ χρυσίον καθαρόν. Δια τούτο εγνώρισα ορθάς πάσας τας εντολάς σου περί παντός πράγματος· και εμίσησα πάσαν οδόν ψεύδους. Θαυμαστά είναι τα μαρτύριά σου· δια τούτο εφύλαξεν αυτά η ψυχή μου.» (Ψαλμ. 119:125-129, ΑΣ) Οι ωραίες και θαυμαστές εκφράσεις που περιέχονται σ’ αυτή την περικοπή μπορούν να επαναλαμβάνωνται χωρίς ούτε ο ομιλητής, ούτε ο ακροατής να πιστεύουν πραγματικά σ’ αυτές. Ένα άτομο μπορεί να λέγη στον Θεό ‘Δούλος σου είμαι εγώ’ και όμως να απέχη από το να υπηρετή τον Ιεχωβά. Μπορεί να ζητή κατανόησι, αλλά μπορεί ν’ αποφεύγη τη μελέτη του Λόγου του Θεού, από την οποία και μόνο μπορεί να προέλθη κατανόησις. Μπορεί να γίνεται ομολογία ότι ένα άτομο αγαπά τις εντολές του Θεού περισσότερο από το χρυσάφι και όμως εκείνος που το ομολογεί αυτό μπορεί να παραμελή τις εντολές του Θεού, με το να τις διαβάζη στη Γραφή και να μην τις ακολουθή, διαθέτοντας, αντιθέτως, τον καιρό του και τις προσπάθειές του στην απόκτησι χρυσού. Αν οι εντολές του Θεού για όλα τα πράγματα εκτιμώνται πραγματικά ότι είναι ορθές και θεωρούνται πολύτιμες και κατάλληλες για να τηρηθούν, τότε ο δούλος του Ιεχωβά, όταν έλθη σε κατανόησι της νουθεσίας του Ιεχωβά για κάποιο ζήτημα, θ’ ακολουθήση τη νουθεσία αυτή και θ’ αποφύγη πραγματικά και κυριολεκτικά τα ψεύδη διότι τα μισεί και ευχαριστείται μάλλον στο να τηρή κατ’ εξοχήν τα «θαυμαστά μαρτύρια» του Θεού.

13. Αναφέρατε τα ουσιώδη στοιχεία που περιβάλλουν με εξουσία τον Λόγον του Ιεχωβά.

¹³ Οι λόγοι του Θεού είναι ισχυροί, ζωντανοί και αποτελεσματικοί: πρώτον, επειδή προέρχονται από τον Δημιουργό του σύμπαντος, τον Ιεχωβά Θεό τον Παντοδύναμον, και υποστηρίζονται από την εξουσία του και την παντοδυναμία του και είναι ορθοί· δεύτερον, αν γίνουν δεκτοί σε καλές και ειλικρινείς καρδιές και διάνοιες, οδηγούν τον δούλον του Θεού σε μια κατάλληλη πορεία ενεργείας, που θα καταλήξη σε αιώνια ζωή γι’ αυτόν και στην αγαλλίασι του Θεού του οποίου οι εντολές τυγχάνουν υπακοής και έτσι δικαιώνονται. Πρέπει να εξαρθή το γεγονός ότι οι λόγοι συμβολίζουν ιδέες. Οι ιδέες του Θεού πρέπει να μπουν στη διάνοιά σας, και για να είναι ισχυρές πρέπει να έχουν ένα αποτέλεσμα στη σκέψι σας και στην πορεία της ζωής σας. Εκεί έγκειται η δύναμίς των· αλλά το να βρίσκεται απλώς ένα βιβλίο που ονομάζεται Γραφή στην κατοχή ατόμων ή εθνών χωρίς να εφαρμόζονται τα όσα ο Θεός κατηύθυνε να εκτεθούν σ’ αυτό το βιβλίο, δεν φέρνει κανένα όφελος στους κατόχους. Το αποτέλεσμα του ν’ ακολουθούμε τον Λόγον του Θεού είναι η λατρεία του Ιεχωβά και επομένως ζωή για τους λάτρεις του. Πίστις με απλότητα στις Γραφές, βασισμένη επάνω στην κατανόησι και εκτίμησί των και στην αγάπη για τον Θεό και την ευθύτητα, είναι η μεγάλη απαίτησις που πληρούται από τον Λόγον του Θεού.

14. Με δικά σας λόγια αναφέρατε τις αντιθέσεις που εκτίθενται στον Ψαλμό 1:1-6.

¹⁴ Ιδού μια αντίθεσις σε δύο γενικές πορείες ενεργείας και σκέψεως, που εκτίθεται στον πρώτο Ψαλμό με τα εξής λόγια: «Μακάριος [ευτυχής] ο άνθρωπος, όστις δεν περιεπάτησεν εν βουλή ασεβών, και εν οδώ αμαρτωλών δεν εστάθη, και επί καθέδρας χλευαστών δεν εκάθισεν.» Αυτό σημαίνει ότι άσχετα με τον βαθμό στον οποίον η ασεβής συμβουλή, οι αμαρτωλές πράξεις και ο χλευασμός του Θεού και του Λόγου του έρχονται στην προσοχή του ανθρώπου του ευλογημένου από τον Ιεχωβά, αυτός θα θέση τα πράγματα αυτά κατά μέρος. «Αλλ’ εν τω νόμω του Ιεχωβά είναι το θέλημα αυτού, και εν τω νόμω αυτού μελετά ημέραν και νύκτα.» Με συμβολική γλώσσα, αλλ’ η οποία βεβαίως μεταδίδει την ορθή σκέψι, το τέλος ενός τέτοιου ανθρώπου δείχνεται ότι είναι το εξής: «Και θέλει είσθαι ως δένδρον πεφυτευμένον παρά τους ρύακας των υδάτων, το οποίον δίδει τον καρπόν αυτού εν τω καιρώ αυτού, και το φύλλον αυτού δεν μαραίνεται· και πάντα, όσα αν πράττη, θέλουσιν ευοδωθή.» Οι ασεβείς σύμβουλοι, περιλαμβανομένων και των θρησκευόμενων που επίμονα σας συμβουλεύουν να παραμελήτε τη μελέτη του Λόγου του Θεού με τους μάρτυρας του Ιεχωβά, δεν είναι καρποφόρα δένδρα που ευοδούνται. Όχι, «δεν θέλουσιν είσθαι ούτως οι ασεβείς· αλλ’ ως το λεπτόν άχυρον, το οποίον εκρίπτει ο άνεμος. Δια τούτο δεν θέλουσιν εγερθή οι ασεβείς εν κρίσει, ουδέ οι αμαρτωλοί εν τη συνάξει των δικαίων. Διότι γνωρίζει ο Ιεχωβά την οδόν των δικαίων η δε οδός των ασεβών θέλει απολεσθή.»—Ψαλμ. 1:1-6, ΑΣ.

ΔΥΝΑΜΙΣ

15. (α) Πόσο ισχυρός είναι ο Λόγος του Θεού στη ζωή μας; (β) Τι σημαίνει να εννοήσωμε τον λόγον;

¹⁵ Πόσο ισχυρός είναι ο Λόγος του Θεού στη ζωή μας; Όσον αφορά ένα άτομο, αυτό εξαρτάται από το κατά πόσον εννοεί ή όχι τη σημασία του. Αυτό καταδεικνύεται πολλές φορές από τον Ιησούν, ο οποίος, σε μια περίπτωσι, αναφέρθηκε σ’ εκείνον που είναι «ο ακούων τον λόγον, και νοών όστις και καρποφορεί, και κάμνει, ο μεν εκατόν, ο δε εξήκοντα, ο δε τριάκοντα.» (Ματθ. 13:23) Τι σημαίνει να εννοήσωμε τον λόγον του Θεού; Ο Ιησούς σε αντίστοιχη αφήγησι το καθιστά σαφές: «Ούτοι είναι εκείνοι οίτινες ακούσαντες τον λόγον, κρατούσιν εν καρδία καλή και αγαθή, και καρποφορούσιν εν υπομονή.» (Λουκ. 8:15) Να εννοήσωμε τον λόγον του Θεού σημαίνει να τον ακούσωμε με πραγματική αντίληψι και εκτίμησι, να εκτιμήσωμε τη σημασία του, τον σκοπό του, την κατεύθυνσί του, την έννοια που είναι λογική, κατανοητή και σύμφωνη με όλον τον υπόλοιπον Λόγον του Θεού και με τη δικαιοσύνη του Ιεχωβά. Χρειάζεται καλή και αγαθή καρδιά για να το πράξωμε αυτό, και μια τέτοια καρδιά θα διατηρήση τον λόγον. Η δύναμις του ζώντος Λόγου του Θεού φανερώνεται ότι είναι στην καρδιά ενός τέτοιου ατόμου από το γεγονός ότι αυτό καρποφορεί και δείχνει εγκαρτέρησι στην εκτέλεσι της υπηρεσίας του προς αίνον του Θεού. «Δια τούτο αναλάβετε την πανοπλίαν του Θεού, δια να δυνηθήτε να αντισταθήτε εν τη ημέρα τη πονηρά, και αφού καταπολεμήσητε τα πάντα, να σταθήτε.»—Εφεσ. 6:13.

16. Δείξτε ποια τεράστια δύναμις εξασκείται για προστασία και για επίθεσι από τον ζώντα Λόγον.

¹⁶ Το έκτο κεφάλαιο της προς Εφεσίους επιστολής, στο οποίον η προμήθεια του Θεού συμβολικώς αναφέρεται ως πανοπλία, δείχνει ότι ο Λόγος του Θεού έχει δύναμι τόσο για προστασία όσο και για επίθεσι στον Χριστιανικό πόλεμο. (Εφεσ. 6:17) Ο απόστολος Παύλος εξέθεσε την ίδια αλήθεια με τον εξής τρόπο: «Η νυξ προεχώρησεν, η δε ημέρα επλησίασεν· ας απορρίψωμεν λοιπόν τα έργα του σκότους, και ας ενδυθώμεν τα όπλα του φωτός.» (Ρωμ. 13:12) Αναμφιβόλως οι συγγραφείς των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών ήντλησαν από τους Εβραίους προφήτας του Θεού αυτή την εξεικόνισι του Λόγου του Θεού ως ζωτικής μαχητικής εξαρτύσεως, επειδή στον Ησαΐα εδιάβασαν: «Και ενεδύθη δικαιοσύνην ως θώρακα, και περιέθηκε την περικεφαλαίαν της σωτηρίας επί την κεφαλήν αυτού· και εφόρεσεν ως ιμάτιον τα ενδύματα της εκδικήσεως, και ως επένδυμα περιενεδύθη τον ζήλον.» (Ησ. 59:17) Ο προφήτης επίσης εδήλωσε: «Και έκαμε το στόμα μου ως μάχαιραν οξείαν· υπό την σκιάν της χειρός αυτού με έκρυψε, και με έκαμεν ως βέλος εκλεκτόν, και εν τη φαρέτρα αυτού με έκρυψε.» (Ησ. 49:2) Η διανοητική και, συνεπώς ζωτική προστασία της αληθείας δείχνεται περαιτέρω στην ανακαινιστική της πορεία όπως εφαρμόζεται στο φρόνημα του Χριστιανού: «Και μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.» (Ρωμ. 12:2) Αυτή είναι μια τεράστια δύναμις που εξασκείται από τον Λόγον του Ιεχωβά στη ζωή του λαού του.

17. Τι είναι εκείνο που έχει τη δύναμι να οικοδομήση τους Χριστιανούς;

¹⁷ Σ’ εκείνους, ανάμεσα στους οποίους είχε πάει κηρύττοντας τη βασιλεία του Θεού, ο Παύλος εξήγησε ότι θ’ αναχωρούσε και ότι δεν θα τον έβλεπαν πάλι. Τους προειδοποίησε για τους συμβολικούς λύκους που θα ήρχοντο μέσα στο Χριστιανικό ποίμνιο και θα εδίδασκαν λόγους αντιθέτους προς την αλήθεια που τους είχε φέρει ο απόστολος Παύλος και με την οποία είχαν τόσο πλούσια ευλογηθή. Ο Παύλος είπε: «Εξεύρω τούτο, ότι μετά την αναχώρησίν μου θέλουσιν εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς, μη φειδόμενοι του ποιμνίου· και εξ υμών αυτών θέλουσι σηκωθή άνθρωποι λαλούντες διεστραμμένα, δια να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών. Δια τούτο αγρυπνείτε, ενθυμούμενοι ότι τρία έτη νύκτα και ημέραν δεν έπαυσα νουθετών μετά δακρύων ένα έκαστον. Και τώρα, αδελφοί, σας αφιερόνω εις τον Θεόν και εις τον λόγον της χάριτος αυτού, όστις δύναται να εποικοδομήση και να δώση εις εσάς κληρονομίαν μεταξύ πάντων των ηγιασμένων.» (Πράξ. 20:29-32) Ο Παύλος εδώ δείχνει τη δύναμι του Λόγου του Θεού να οικοδομήση τη Χριστιανική εκκλησία. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο που μπορεί να το κάμη αυτό και να δώση στα μέλη της την κληρονομία που αποκτάται μέσω ωριμότητος και πιστότητος.

18. Στη ζωή μας, τι έχει τη δύναμι του προσδιορισμού της ταυτότητος;

¹⁸ Επί πλέον, ο Λόγος του Θεού που επαναλαμβάνεται και εκφράζεται από τους δούλους του, έχει τη δύναμι να τους προσδιορίζη ως λάτρεις του Ιεχωβά. Αντίθετος προσδιορισμός της ταυτότητος περιέχεται επίσης στα λόγια εκείνων που μιλούν αντίθετα προς τις Γραφές. Ο μέγας Διδάσκαλος εχρησιμοποίησε μια πολύ σαφή εικόνα για να εξηγήση αυτό το σημείο, λέγοντας: «Διότι δεν είναι δένδρον καλόν το οποίον κάμνει καρπόν σαπρόν· ουδέ δένδρον σαπρόν το οποίον κάμνει καρπόν καλόν. Επειδή έκαστον δένδρον εκ του καρπού αυτού γνωρίζεται· διότι δεν συνάγουσιν εξ ακανθών σύκα, ουδέ τρυγώσιν εκ βάτου σταφύλια. Ο αγαθός άνθρωπος εκ του αγαθού θησαυρού της καρδίας αυτού εκφέρει το αγαθόν· και ο κακός άνθρωπος εκ κακού θησαυρού της καρδίας αυτού εκφέρει το κακόν· διότι εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα αυτού.»—Λουκ. 6:43-45.

19. Εξηγήστε ποια είναι μια άλλη αποκλειστική δύναμις του Λόγου του Θεού.

¹⁹ Αυτός ο ζων Λόγος του Θεού που εξασκεί δύναμι, αναφέρεται ότι είναι οξύτερος από κάθε δίστομον μάχαιραν, ότι διέρχεται μέχρι διαιρέσεως ψυχής και πνεύματος και μπορεί να διακρίνη τι βρίσκεται στην καρδιά του ανθρώπου. (Εβρ. 4:12) Κανένας άλλος λόγος που υπάρχει δεν μπορεί να το κάμη αυτό. Κανείς εκτός από τον ζώντα Λόγον του Θεού δεν έχει τη δύναμι να διακρίνη έτσι και να κρίνη. Ο Ιησούς μίλησε τον λόγον του ουρανίου Πατρός και είπε: «Ο αθετών εμέ, και μη δεχόμενος τους λόγους μου, έχει τον κρίνοντα αυτόν· ο λόγος τον οποίον ελάλησα, εκείνος θέλει κρίνει αυτόν εν εσχάτη ημέρα.» (Ιωάν. 12:48) Ο απόστολος Παύλος απέβλεπε στην μεγάλη «εσχάτη ημέρα» της κρίσεως στην οποία ζούμε τώρα, και, ενώ έδινε άμεση νουθεσία στην εκκλησία της Κορίνθου, μίλησε επίσης προφητικά, λέγοντας: «Ώστε μη κρίνετε μηδέν προ καιρού, έως αν έλθη ο Κύριος· όστις και θέλει φέρει εις το φως τα κρυπτά του σκότους, και θέλει φανερώσει τας βουλάς των καρδιών· και τότε ο έπαινος θέλει γείνει εις έκαστον από του Θεού.»—1 Κορ. 4:5.

20. Σχολιάστε την ‘διαίρεσιν ψυχής τε και πνεύματος’.

²⁰ Εν σχέσει με αυτή τη δύναμι του Λόγου του Θεού να κρίνη, ενθυμούμεθα ότι αυτός «διέρχεται μέχρι διαιρέσεως ψυχής τε και πνεύματος.» (Εβρ. 4:12) Η ψυχή και το πνεύμα δεν είναι συνώνυμα. Το ζων πλάσμα είναι η ψυχή, αλλά το πνεύμα είναι η δύναμις που το υποκινεί. Η ωθούσα δύναμις. Ένας άνθρωπος μπορεί να έχη καλό πνεύμα ή κακό πνεύμα. Μερικές φορές λέμε: «Δεν μπορώ να είμαι εκεί προσωπικώς, αλλά θα είμαι εκεί με το πνεύμα μου,» και αυτή είναι μια κατάλληλη έκφρασις, δικαιολογημένη από τις Γραφές. Παραδείγματος χάριν, ο Παύλος είπε στους Κολοσσαείς: «Διότι αν και κατά το σώμα ήμαι απών, με το πνεύμα όμως είμαι μεθ’ υμών, χαίρων και βλέπων την τάξιν σας, και την σταθερότητα της εις Χριστόν πίστεώς σας.» (Κολ. 2:5) Διερευνητικός, λοιπόν, και διεισδυτικός είναι ο Λόγος του Θεού στη ζωή του λαού του ώστε διακρίνει και ακόμη καθιστά τον καθένα ικανόν να διακρίνη μεταξύ εκείνου που πραγματικά πράττει, το οποίον μπορεί να γίνη αντιληπτό και από άλλα πρόσωπα επίσης, και του πνεύματος με το οποίο το πράττει, δηλαδή, του ελατηρίου του, της δυνάμεως που τον υποκινεί. Αυτοεξέτασις υπό το φως του Λόγου του Θεού μάς καθιστά ικανούς να καθορίσωμε αν πράττωμε ό,τι πράττομε από αγάπη για τον Θεό ή όχι.

21. Γιατί και πώς πρέπει να υπηρετούμε τον Ιεχωβά, και τι μας καθιστά ικανούς να το πράξωμε αυτό;

²¹ Τόσο ισχυρός είναι ο Λόγος του Ιεχωβά ώστε μας καθιστά ικανούς να υπηρετούμε τον Θεό με επιμονή, με συνέπεια και με πιστότητα, υπομένοντας το ένα έτος μετά το άλλο, προοδεύοντας στην αλήθεια, διατηρώντας χαρά και ευτυχία, και τούτο άσχετα με το τι κάνει ή φαίνεται να κάνη οποιοδήποτε άλλο πλάσμα, είτε αυτό είναι στην οργάνωσι του λαού του Θεού είτε έξω από την κοινωνία του Νέου Κόσμου. Πρέπει να υπηρετούμε τον Ιεχωβά Θεό λόγω της προσωπικής μας σχέσεως προς αυτόν, και πρέπει να ζούμε τη ζωή μας κατάλληλα, σύμφωνα με τον Λόγον του Θεού, και ν’ αφήνωμε τους άλλους να ζουν τη ζωή των φέροντας ενώπιον του Θεού την ευθύνη των για την πορεία της ενεργείας των. (Γαλ. 6:5) Μπορούμε να εξαπατήσωμε άλλους ανθρώπους. Άνθρωποι μπορούν να μας εξαπατήσουν. Αν αρνούμεθα να επιτρέψωμε στον Λόγον του Θεού να μας διαπεράση και να μας διερευνήση, διακρίνοντας μεταξύ της ψυχής μας και του πνεύματός μας, μπορεί να εξαπατούμε τον εαυτό μας, αλλά δεν μεταβάλλαμε τον Λόγον του Θεού και την κρίσι του, ούτε τον Ιεχωβά τον ίδιον ούτε τον Χριστόν Ιησούν, τον διωρισμένον του Κριτήν. Επειδή διακηρύττει τις κρίσεις του Ιεχωβά, που είναι βέβαιες, ο Λόγος του Θεού έχει τη δύναμι να καίη και να συντρίβη, όπως αυτός λέγει: «Δεν είναι ο λόγος μου ως πυρ; λέγει ο Ιεχωβά· και ως σφύρα κατασυντρίβουσα τον βράχον;» (Ιερεμ. 23:29, ΑΣ) Ποτέ δεν πρέπει να αποσυρθούμε από την ένδοξη υπηρεσία του.