Πώς οι Αληθινοί Χριστιανοί Υπηρετούν τον Θεό

ΥΠΗΡΕΣΙΑ του Θεού, στα μάτια του κλήρου, σημαίνει την ίδρυσι ενός θρησκευτικού οικοδομήματος μ’ ένα σταυρό στο κωδωνοστάσιό του, το χτύπημα μιας καμπάνας την Κυριακή και την εκφώνησι ενός λόγου περί ηθικής ή περί των συνθηκών του κόσμου. Σε μια πολύ μεγαλύτερη μάζα, στους λαϊκούς, υπηρεσία του Θεού σημαίνει απλώς απάντησι στις κωδωνοκρουσίες των εκκλησιών, κάθισμα σε στασίδια και τοποθέτησι «προσφορών» στους δίσκους των εισπράξεων. Άλλοι ισχυρίζονται ότι υπηρετούν τον Θεό με το να απομονώνουν τον εαυτό τους πίσω από τους βαρείς τοίχους ενός μοναστηριού, όπου απορροφώνται σε μελέτες. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι το να διάγουν μια «αγνή ζωή» είναι αρκετό για να υπηρετούν τον Θεό ευπρόσδεκτα. Γιατί η εικόνα της Χριστιανοσύνης που παρουσιάζει ο λεγόμενος «Χριστιανικός κόσμος» είναι τόσο συγκεχυμένη;

Αυτός ο «πλατύστρατος» τρόπος υπηρεσίας του Θεού πηγάζει κατά πολύ από το γεγονός ότι ο «Χριστιανικός κόσμος» που κατέχει τη Βίβλο, δεν διαβάζει τη Βίβλο. Με το ίδιο το όνομά του ο «Χριστιανικός κόσμος» διατείνεται ότι ο Χριστός αποτελεί το υπόδειγμα της ζωής του· αλλά οι ίδιες οι πράξεις του προδίδουν διπροσωπία: «Ομολογούσιν ότι γνωρίζουσι τον Θεόν, με τα έργα όμως αρνούνται.» (Τίτον 1:16) Για ν’ αποφύγη κανείς την ενοχή της διπρόσωπης λατρείας και να φωτίση το μονοπάτι της αληθινής λατρείας, πρέπει να μελετήση και ακολουθήση το υπόδειγμα που επρημήθευσε ο Θεός. «Ο Χριστός έπαθεν υπέρ υμών, αφίνων παράδειγμα εις υμάς, δια να ακολουθήσητε τα ίχνη αυτού.» (1 Πέτρ. 2:21) Δεν αρκεί ν’ ακολουθή κανείς τα ίχνη του Χριστού με μια χαλαρή έννοια. Το ν’ ακολουθή κανείς στενά τα ίχνη του αποτελεί τον μόνο ευπρόσδεκτο τρόπο υπηρεσίας του Θεού.

Τώρα όσον αφορά το υπόδειγμα των Χριστιανών, μήπως ο Κύριος Ιησούς έγινε καλόγηρος και κρύφθηκε από τους ανθρώπους; Κάθε άλλο! Αντί να ζητήση ν’ απομακρυνθή από τους ανθρώπους, ζητούσε να βρη ανθρώπους! Πώς; Μήπως εγκαταστάθηκε σ’ ένα μέρος ως «εφημέριος» και καλούσε το κοινόν ν’ ακούη τους λόγους του περί ηθικής, πολέμων και φόρων; Όχι αυτό! Ούτε εγκαινίασε ο Χριστός το να κάθεται κανείς σε στασίδι ή κανέναν άλλο παθητικό τρόπο υπηρεσίας του Θεού. Στον πλούσιο νεαρόν άρχοντα, ο οποίος ήλπιζε ότι το να ζη κανείς απλώς μια «αγνή ζωή» αποτελούσε την προϋπόθεσι για να κληρονομήση αιώνια ζωή, ο Ιησούς είπε: «Έτι έν σοι λείπει· . . . . ελθέ, ακολούθει μοι.» (Λουκ. 18:22) Το ν’ ακολουθήση τον Ιησούν εσήμαινε ν’ ασχοληθή στο ίδιο έργον μ’ εκείνον.

Όταν ήταν ενώπιον του Πιλάτου, ο Ιησούς συνώψισε το κύριον έργον της ζωής του: «Εγώ δια τούτο εγεννήθην, και δια τούτο ήλθον εις τον κόσμον, δια να μαρτυρήσω εις την αλήθειαν.» (Ιωάν. 18:37) Ως «ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός», ο Χριστός έδωσε μαρτυρία για την Πηγή κάθε αληθείας, τον Ιεχωβά Θεό. (Ιωάν. 8:40· 17:17, 26) Αφού οι Χριστιανοί πρέπει να κάμουν τον Χριστό υπόδειγμά των, γίνεται προφανές ότι το έργον της μαρτυρίας για τον Ιεχωβά και τους σκοπούς του δεν είναι ένα ασήμαντο προαιρετικό έργον που συνδέεται με το να είναι κανείς Χριστιανός. Όχι, αυτό είναι το πρώτιστο έργον των Χριστιανών· είναι λοιπόν επιβεβλημένων.—1 Κορ. 9:16· 4:16.

Τι κατέστησε τόσο ζωτική την επίδοσι μαρτυρίας για την αλήθεια; Το ότι εκινδύνευαν ψυχές, οι ψυχές των απολωλότων προβάτων. Αυτά τα πρόβατα ‘είναι άνθρωποι’, είπε ο Μέγας Ποιμήν Ιεχωβά. (Ιεζ. 34:31) «Πρόβατα μη έχοντα ποιμένα», ήταν η φράσις που εχρησιμοποίησε ο Ιησούς για να περιγράψη τον λαό, ο οποίος, αν και ήταν υπό την ποιμαντορία του Ιουδαϊκού κλήρου, δεν έφθασε στο σημείο να γνωρίση τον Ιεχωβά. Αυτά τα πρόβατα είχαν ανάγκη τροφής ή γνώσεως, και γι’ αυτό ο Ιησούς «ήρχισε να διδάσκη αυτούς πολλά». (Μάρκ. 6:34) Ο Ιησούς Χριστός είναι ο «αρχιποιμήν». (1 Πέτρ. 5:4) Όλοι όσοι ακολουθούν στενά τα ίχνη του Χριστού, γίνονται κι αυτοί ποιμένες· δηλαδή, υποποιμένες του «αρχιποιμένος» Μετά την ανάστασί του, ο Χριστός καθώρισε ακριβώς το κύριον έργον των Χριστιανών όταν έδωσε τρεις εμφατικές οδηγίες στον Πέτρο: (1) «Βόσκε τα αρνία μου.» (2) «Ποίμαινε τα πρόβατά μου.» (3) «Βόσκε τα πρόβατά μου.» (Ιωάν. 21:15-17) Για να θρέψουν και να ποιμάνουν τα πρόβατα, οι Χριστιανοί πρέπει πρώτα να τα βρουν.

ΜΕΘΟΔΟΙ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΠΡΟΒΑΤΩΝ

Αναζητώντας πρόβατα, ο Ιησούς «διήρχετο πάσαν πόλιν και κώμην, κηρύττων και ευαγγελιζόμενος την βασιλείαν του Θεού· και οι δώδεκα ήσαν μετ’ αυτού.» (Λουκ. 8:1) Σε καταλλήλους καιρούς ο Χριστός εδίδασκε τον λαό στην πλατεία ή την αγορά μιας πόλεως. (Λουκ. 13:26) Οι πρώτοι Χριστιανοί βρήκαν πολύτιμη τη χρήσι αυτής της μεθόδου, όπως και ο απόστολος Παύλος. (Πράξ. 17:17) Έτσι λοιπόν τίποτε το εξευτελιστικό δεν υπήρχε στη διακήρυξι των αγαθών νέων στους δημοσίους δρόμους. Αυτό ήταν ένα υπόδειγμα που ετέθη από τον Χριστόν και τους αποστόλους του.

Οι δημόσιες ομιλίες αποτελούσαν ένα εξαίρετο τρόπο μαρτυρίας σε μεγάλα πλήθη λαού. Ενίοτε ο Ιησούς και οι υποποιμένες του έδιναν δημόσιες ομιλίες σε συναγωγές. Συχνά εδίδοντο ομιλίες στην ύπαιθρο, στις πλαγιές των βουνών ή κοντά στη θάλασσα.—Ματθ. 4:23· 5:1, 2· 13:1-3.

Αλλ’ ο πιο αποτελεσματικός τρόπος αναζητήσεως των προβάτων ήταν το από σπίτι σε σπίτι έργον. Τι, κήρυγμα από θύρα σε θύρα; Ναι, αυτή είναι ακριβώς η μέθοδος που εγκαινιάσθηκε από το υπόδειγμά μας, τον «αρχιποιμένα». Ο Διδάσκαλος δεν θεωρούσε μειωτικό της αξιοπρεπείας του το να πηγαίνη από σπίτι σε σπίτι. Γιατί να το θεωρήση έτσι; Το έργον του ήταν το σπουδαιότερο έργον του κόσμου· γι’ αυτό και άξιζε τα πιο αποτελεσματικά μέσα παρουσιάσεως. Ναι, ο Ιησούς, που ο Πέτρος είπε ότι «γνώριζε «τα πάντα», εγνώριζε βέβαια και ότι ο πρακτικός τρόπος αναζητήσεως των προβάτων ήταν από σπίτι σε σπίτι. Το να πηγαίνη κανείς στους ανθρώπους, να τους επισκέπτεται στα σπίτια των, αυτός είναι ο ανιδιοτελής τρόπος. Πολύ λίγοι αναγνώσται της Γραφής φαίνεται να έδωσαν προσοχή στην πραγματική φύσι του έργου του Ιησού. Στις τέσσερες ευαγγελικές αφηγήσεις της διακονίας του, οι λέξεις «οικία» και «οίκος» αναγράφονται πάνω από 130 φορές, και στη μεγαλύτερη πλειονότητα των περιπτώσεων χρησιμοποιούνται σχετικά με το κήρυγμα του Ιησού. Ο «αρχιποιμήν» εδίδαξε στους υποποιμένας του το κήρυγμα από σπίτι σε σπίτι: «Εισερχόμενοι δε εις την οικίαν, χαιρετήσατε αυτήν. Και εάν μεν η οικία ήναι αξία, ας έλθη η ειρήνη σας επ’ αυτήν.»—Ματθ. 10:12, 13.

Ο Παύλος, ο απόστολος των Εθνών, εγνώριζε τη σπουδαιότητα του από σπίτι σε σπίτι έργου. Ήθελε να προχωρούν οι Χριστιανοί στην ωριμότητα, για να μπορούν να διδάσκουν άλλους, όπως έκανε κι ο ίδιος, από σπίτι σε σπίτι. «Δεν υπέκρυψα ουδέν των συμφερόντων, ώστε να μη αναγγείλω αυτό προς εσάς, και να σας διδάξω δημοσία και κατ’ οίκους.»—Πράξ. 20:20· 5:42· 1 Κορ. 4:16· Εβρ. 5:12· 6:1.

Σε ιδιωτικές κατοικίες εγίνετο τότε η αρχική διατροφή των προβάτων. Όταν ο Ιησούς εύρισκε ανθρώπους ενδιαφερομένους για τα αγαθά νέα τους επεσκέπτετο στα σπίτια των για να τους δώση εκτενή προσωπική διδασκαλία. Μ’ αυτό τον τρόπο καταρτίσθηκαν ως αληθινοί μαθηταί η Μαρία, η Μάρθα, ο Λάζαρος, ο Ζακχαίος, και άλλοι. (Λουκ. 10:38-42· 19:5-9) Οι πρώτοι Χριστιανοί δεν θεωρούσαν ως αρκετήν μια επίσκεψι σ’ ένα σπίτι· επανεπεσκέπτοντο τα πρόβατα, κάνοντας επανεπισκέψεις: «Είπεν ο Παύλος προς τον Βαρνάβαν, Ας επιστρέψωμεν τώρα και ας επισκεφθώμεν τους αδελφούς ημών κατά πάσαν πόλιν, εν αις εκηρύξαμεν τον λόγον του Ιεχωβά.» (Πράξ. 15:36, ΜΝΚ) Ο κύριος λοιπόν τρόπος για την ανεύρεσι και διατροφή των προβάτων ήταν η ατομική διδασκαλία: με αρχικές επισκέψεις κατ’ οίκους, με την εκτέλεσι επανεπισκέψεων και με Γραφικές μελέτες κατ’ οίκους.—Ματθ. 18:20· Πράξ. 17:11· Γαλ. 6:6.

Αλλά και η ατομική διδασκαλία κατ’ οίκους δεν ήταν αρκετή. Αφού ανευρίσκετο ένα πρόβατο, αυτό το πρόβατο έπρεπε να παρακολουθή τις Χριστιανικές συναθροίσεις. Τόσο ουσιώδεις ήσαν αυτές οι συναθροίσεις ώστε ο απόστολος κατέστησε προσεκτικούς όλους τους Χριστιανούς ποτέ να μην παραλείπουν να συναθροίζονται. (Εβρ. 10:25) Στις εκκλησιαστικές αυτές συναθροίσεις επεξηγούντο οι βαθιές αλήθειες του Θείου λόγου· εγίνετο ενθάρρυνσις αλλήλων και εποικοδόμησις ολοκλήρου της εκκλησίας. (1 Κορ. 14:26) Άλλες φορές οι Χριστιανοί συνήρχοντο σε συναθροίσεις υπηρεσίας, όπου εξεπαιδεύοντο στην κατάλληλη μέθοδο υπηρεσίας του Θεού με την κήρυξι των αγαθών νέων. (Λουκ. 10:1-16· Πράξ. 6:1-7) Υπήρχαν επίσης σχολές διακονίας προς άσκησιν των πρώτων Χριστιανών στο δημόσιο κήρυγμα. (1 Τιμ. 4:13-15) Ο πρώτιστος σκοπός όλων αυτών των συναθροίσεων ήταν: η εκπαίδευσις των Χριστιανών για να διδάσκουν άλλους!—Εφεσ. 4:11, 12.

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΛΑΤΡΕΙΑ ΣΗΜΕΡΑ

Πόσο διαφορετικός είναι ο τρόπος λατρείας που χρησιμοποιεί ο «Χριστιανικός κόσμος» από το υπόδειγμα που έθεσε ο Χριστός! Εμείς δεν βρήκαμε υπόδειγμα διαβιώσεως σε μοναστήρια ή καταλήψεως θέσεως σε στασίδια. Βρήκαμε μάλλον ότι ο ευπρόσδεκτος τρόπος υπηρεσίας του Θεού είναι η ενασχόλησις στο έργον που διέταξε αυτός να γίνη. Ο «αρχιποιμήν» διευκρίνισε πολύ αυτό το έργον. (Ματθ. 24:14) Ποιοι σήμερα ακολουθούν στενά το Χριστιανικό υπόδειγμα δίνοντας μαρτυρία για το όνομα του Ιεχωβά; Ποια οργάνωσις σήμερα διακηρύττει τη βασιλεία του Θεού ως την ελπίδα του κόσμου και προειδοποιεί τους ανθρώπους για τον επικείμενο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος; Υπάρχει μια μόνον οργάνωσις που τα κάνει όλα αυτά: είναι η οργάνωσις των μαρτύρων του Ιεχωβά.

Κυττάξτε! σε 143 διάφορες χώρες οι μάρτυρες του Ιεχωβά κηρύττουν τα αγαθά νέα, χρησιμοποιώντας τις ίδιες μεθόδους διακηρύξεως που εγκαινίασε ο ίδιος ο Διδάσκαλος. Τους βρίσκετε να δίνουν δημόσιες ομιλίες σε Αίθουσες Βασιλείας και σε δημοσίους χώρους. Κηρύττουν τα αγαθά νέα σε δημοσίους δρόμους, προσφέροντας στους διαβάτας βοηθήματα Γραφικής μελέτης, όπως είναι το περιοδικό Η Σκοπιά. Αλλά η κυρία των μέθοδος αναζητήσεως των προβάτων είναι το έργον από σπίτι σε σπίτι. Αυτό δεν το θεωρούν αναξιοπρεπές· το θεωρούν, όπως και ο Χριστός το θεωρούσε, ως τον καλύτερο τρόπο, τον πιο φιλάγαθο και αποτελεσματικό τρόπο ανευρέσεως και διατροφής των προβάτων. Γίνονται επανεπισκέψεις σε ενδιαφερόμενα άτομα και διεξάγονται δωρεάν Γραφικές μελέτες στα σπίτια των. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά κάνουν επίσης εκκλησιαστικές συναθροίσεις. Όπως και στους πρώτους Χριστιανούς, υπάρχουν διδακτικές συναθροίσεις υπηρεσίας, σχολές διακονίας και εκκλησιαστικές μελέτες του Θείου λόγου.

Οι κληρικοί δεν πήγαν στους ανθρώπους, ούτε τους έφεραν τα αγαθά νέα του νέου κόσμου του Θεού. Όπως στην εποχή του Ιησού, το ποίμνιο του κλήρου είναι πραγματικά «πρόβατα μη έχοντα ποιμένα.» Τώρα, πριν από τον Αρμαγεδδώνα, όλα τα άλλα πρόβατα του Κυρίου πρέπει ν’ ανευρεθούν και να συναχθούν στη μια ποίμνη του «αρχιποιμένος». (Ιωάν. 10:16) Πριν από πολύν καιρό προείπε ο Ιεχωβά αυτό το έργον: «Ιδού, θέλω αποστείλει πολλούς αλιείς, λέγει ο Ιεχωβά, και θέλουσιν αλιεύσει αυτούς· και μετά ταύτα θέλω αποστείλει πολλούς κυνηγούς, και θέλουσι θηρεύσει αυτούς από παντός όρους, και από παντός λόφου, και από των σχισμών των βράχων.» (Ιερεμ. 16:16, ΑΣ) Ποιοι θα κάμουν αυτό το έργον, δηλαδή, ν’ αλιεύσουν και να θηρεύσουν ανθρώπους; Ποιοι θα εξορμήσουν ως ποιμένες αναζητώντας τ’ απολωλότα πρόβατα; Καλείσθε ν’ αποκριθήτε στην πρόσκλησι αλιέων και κυνηγών ανθρώπων, για να μπορέσετε ν’ ακολουθήσετε στενά το Χριστιανικό υπόδειγμα και για να σας σημειώση ο «αρχιποιμήν» ως “επιδεδοκιμασμένους” στην οδό της υπηρεσίας σας προς τον Θεό, λέγοντας: «Έλθετε, οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην εις εσάς βασιλείαν από καταβολής κόσμου.»—Ματθ. 25:34.