Επιδιώκετε όσα Είναι Οικοδομητικά
1. Μολονότι όλοι θέλουν ευτυχία, γιατί οι Χριστιανοί περισσότερο απ’ όλους τους άλλους έχουν λόγους να βλέπουν τη λαμπρή πλευρά των πραγμάτων;
ΑΦΟΥ ο Ιεχωβά έχει δημιουργήσει τον άνθρωπο κατ’ εικόνα του, ο καθένας θέλει να είναι ευτυχής. Οι Χριστιανοί έχουν πολύ περισσότερους λόγους για τους οποίους να είναι ευτυχείς παρά η ανθρωπότης εν γένει. Υπάρχει κάθε λόγος γι’ αυτούς να βλέπουν πάντοτε τη λαμπρή πλευρά των πραγμάτων. Αυτοί και μόνο έχουν την πραγματική πηγή των καλών αγγελιών που φέρνει γνησία χαρά. (Ματθ. 5:3· 24:14) Το να λατρεύη κανείς τον Θεό και να τον υπηρετή με πιστότητα εξασφαλίζει ευτυχία τώρα και αιωνίως. (Ιωάν. 13:17· Ματθ. 7:24) Για ένα πλήθος ανθρώπων καλής θελήσεως προς τον Θεό, αυτό θα καταλήξη σε αιώνια ζωή επάνω στη γη με ατελεύτητες ευλογίες. «Ανοίγεις την χείρά σου, και χορταίνεις την επιθυμίαν παντός ζώντος. Δίκαιος ο Ιεχωβά εν πάσαις ταις οδοίς αυτού, και αγαθός εν πάσι τοις έργοις αυτού.»—Ψαλμ. 145:16, 17, ΑΣ.
2. Πώς μπορούμε ν’ ανταποκριθούμε στην αγαθότητα του Ιεχωβά;
2 Μπορούμε όλοι να είμεθα πολύ χαρούμενοι για την αγαθότητα του Ιεχωβά. Επί πλέον, με ευγνωμοσύνη μπορούμε να τηρούμε τα λόγια του Ιησού: «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.» (Πράξ. 20:35) Ο Ιεχωβά καλεί μαζί στη λατρεία του ανθρώπους που είναι ευτυχή άτομα, ανθρώπους που έχουν φιλική διάθεσι και είναι πρόθυμοι να κάμουν και άλλους να ενωθούν μαζί τους στην ευτυχία τους. Η συνομιλία των είναι οικοδομητική· συνιστούν και διδάσκουν στους άλλους τη βασιλεία του Θεού, η οποία δεν θ’ αφήση τίποτε να είναι ελλιπές.
3. Με ποια διάθεσι πρέπει οι μάρτυρες του Ιεχωβά να παρηγορούν εκείνους που έχουν πνευματικώς ληστευθή, απογυμνωθή και καταπληγωθή;
3 Μ’ αυτή την ελπίδα και την υπηρεσία μπορεί κανείς να διατηρήση ευτυχία ακόμη και όταν ζη σ’ έναν κόσμο δυσαρεστημένων ατόμων που πιέζονται από θλίψι, λύπη και συμφορά. Αυτό σημαίνει παρηγορία και χαρά για τα άτομα που θέλουν να παρηγορηθούν. Πολλοί από τους ανθρώπους αυτούς του κόσμου ανήκουν στην τάξι που εξεικονίσθη από τον Ιησούν στην παραβολή του για τον Σαμαρείτην που ήταν ένας καλός «πλησίον». Σαν τον ατυχή εκείνον που αναφέρεται ως «άνθρωπός τις», αυτοί έχουν πνευματικώς ληστευθή, απογυμνωθή και καταπληγωθή. Η άποψις των Χριστιανών πρέπει να είναι άποψις συμπαθείας προς τα άτομα εκείνα του κόσμου στα οποία κηρύττουν, έστω και αν αυτά είναι βεβαρημένα με ψευδή θρησκεία, ένδεια και άλλα προσωπικά προβλήματα. Ο Χριστιανός δεν πρέπει να αισθάνεται ότι επιβαρύνεται με το να πρέπει να φθάση ως αυτά τα άτομα και να τους κηρύξη, ωσάν το βάρος του κόσμου να τίθεται επάνω στους ώμους του. Αυτοί δεν είναι μια παράταξις επαιτών για να τους δοθή ελεημοσύνη ακουσίως με συνωφρυωμένο πρόσωπο. Συνεπώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά αγόγγυστα αποδεικνύονται καλοί πλησίον με το να ενεργούν με έλεος προς όλους και να περιποιούνται τις πνευματικές των πληγές μ’ ένα χαροποιό άγγελμα.—Λουκ. 10:33-37.
4. (α) Ποια αρχαία προφητεία εξετέλεσε ο Ιησούς; (β) Αν ένας δίδη με αφθονία και με χαρά, ποια είναι η ανταμοιβή του:
4 Αινώντας τον Ιεχωβά ζητούμε να αντιγράψωμε το φρόνημα του Υιού του. Αυτός εξετέλεσε καλά την αρχαία προφητεία: «Πνεύμα Ιεχωβά του Θεού είναι επ’ εμέ· διότι ο Ιεχωβά με έχρισε δια να ευαγγελίζομαι εις τους πτωχούς· με απέστειλε δια να ιατρεύσω τους συντετριμμένους την καρδίαν, . . . δια να παρηγορήσω πάντας τους πενθούντας· δια να θέσω εις τους πενθούντας εν Σιών, να δώσω εις αυτούς ωραιότητα αντί της στάκτης, έλαιον ευφροσύνης αντί του πένθους, στολήν αινέσεως αντί του πνεύματος της ακηδίας.» (Ησ. 61:1-3, ΑΣ) Όπως ακριβώς εκείνος, έτσι κι εμείς μπορούμε να θερίσωμε την ανταμοιβή σε μεγάλο βαθμό από τον άφθονον αίνον του Ιεχωβά. «Ο σπείρων με φειδωλίαν, και με φειδωλίαν θέλει θερίσει· και ο σπείρων με αφθονίαν, και με αφθονίαν θέλει θερίσει. Έκαστος κατά την προαίρεσιν της καρδίας αυτού, ουχί με λύπην, ή εξ ανάγκης· διότι τον ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός.»—2 Κορ. 9:6, 7.
5. Ποιο ήταν το φρόνημα του Ιησού Χριστού καθώς εκήρυττε, και τι αυτός απέφευγε;
5 Με μεγάλη μας ωφέλεια μπορούμε ν’ αντιγράψωμε το φρόνημα του Ιησού Χριστού. Αν ιδούμε το πράγμα από την ιδιοτελή άποψι, δεν είχε μήπως ο Ιησούς πολλούς λόγους για να έκφραση παράπονο; Εκείνο που έκανε ήταν εντελώς μια θυσία. Βρισκόταν εδώ, σταλμένος μόνος στη γη, ένας μόνο άνθρωπος για ν’ αρχίση ένα τεράστιο, παγκόσμιο έργο μαρτυρίας. Προς την κατεύθυνσι των και ταλαιπωριών, της εναντιώσεως και του διωγμού, όλα όσα εμείς θα μπορούσαμε να δοκιμάσωμε και πολύ περισσότερα. Οι άνθρωποι στους οποίους εκήρυττε ήσαν αδιάφοροι και κατά μέγιστο μέρος εμαστίζοντο από πενία. Ήσαν περιπεπλεγμένοι στην άσκησι της ψευδούς θρησκείας. Αλλ’ ο Ιησούς δεν θρηνούσε την κατάστασί του, ούτε εστέναζε ούτε θρηνολογούσε τον διορισμό του να κηρύττη σε τέτοιον λαό. Ήλθε με τον πρόθυμο, αγόγγυστο τρόπο που επεδοκιμάζετο από τον Πατέρα του και έκαμε την πρόσκλησι: «Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει. Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς, και μάθετε απ’ εμού· διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν· και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών. Διότι ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίον μου ελαφρόν.» (Ματθ. 11:28-30) Το άγγελμά του ήταν αναψυκτικό και παρηγορητικό. Πράγματι αυτός ήταν μια κατάλληλη αντανάκλασις του ‘Πατρός των οικτιρμών και Θεού πάσης παρηγορίας’.—2 Κορ. 1:3.
6, 7. Για να είναι οι Χριστιανοί καλοί πλησίον, πώς συμπεριφέρονται προς τους αδελφούς των;
6 Τι αξιέπαινη διάθεσις για να συστηθή σε όλους! Είναι βέβαιον ότι έχει την ευλογία του Ιεχωβά. Ο Ψαλμός 41:1, 2 λέγει: «Μακάριος ο επιβλέπων εις τον πτωχόν· εν ημέρα θλίψεως θέλει ελευθερώσει αυτόν ο Κύριος. Ο Κύριος θέλει φυλάξει αυτόν, και διατηρήσει την ζωήν αυτού· μακάριος θέλει είσθαι επί της γης.» Η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στην αναζήτησι τρόπων για να είμεθα στοργικοί και υποβοηθητικοί στους πλησίον μας, μη μεμψιμοιρώντας για τα ατυχήματά των ή τις αδυναμίες των, αλλά ενισχύοντάς τους με την αλήθεια, η οποία παρηγορεί και οικοδομεί.
7 Ο Ιησούς Χριστός, δίνοντάς μας τη δεύτερη από τις δύο μεγάλες εντολές, αποκλείει μια υπερκριτική, γογγυστική διάθεσι των Χριστιανών προς τους αδελφούς των: «Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν.» (Μάρκ. 12:31) Αν είμεθα, ειλικρινείς απέναντι του εαυτού μας, παραδεχόμεθα τα λάθη μας και τις ελλείψεις μας. Μήπως χλευάζομε και γελοιοποιούμε τον εαυτό μας όταν σφάλλωμε; Επειδή αγαπούμε τον εαυτό μας, ζητούμε ειλικρινώς να διορθωθούμε και να κάμωμε «ευθείας οδούς» στα πόδια μας. Αυτό δίνει διανοητική ειρήνη και ευτυχία. Υπηρετώντας παράπλευρα στους στενούς μας πλησίον, στους αδελφούς μας, τηρούμε την ίδια αρχή. Θα είμεθα ευτυχείς αν επιζητούμε τρόπους για να είμεθα στοργικοί και υποβοηθητικοί σ’ αυτούς.
8. Τα λάθη στην εκκλησία από ποιον απαιτούν μομφή και επίκρισι, και ποιος παρέχει διόρθωσι;
8 Μήπως θίγεσθε και παραπονείσθε στους άλλους όταν νομίζετε ότι οι υπηρέται στην εκκλησία σας κάνουν λάθη; Ακόμη και σε τέτοιες περιστάσεις αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για να κατηγορήτε ή επικρίνετε δημοσία. «Δεν θέλεις κακολογήσει κριτάς, ουδέ θέλεις καταρασθή άρχοντα του λαού.» (Έξοδ. 22:28) Ο Πέτρος αρνήθηκε τρεις φορές τον Χριστό. (Ματθ. 26:69-74) Σε μια άλλη περίπτωσι δεν ‘ωρθοποδούσε προς την αλήθεια του ευαγγελίου’. (Γαλ. 2:11-14) Εν τούτοις, ο Ιεχωβά είναι εκείνος που παρέχει διόρθωσι μέσα στην οργάνωσί του. Η διόρθωσις έρχεται όχι από τον γογγυσμό σπερμολογία, αλλ’ από τον Ιεχωβά μέσω της οργανώσεως του στον καιρό του και με τον τρόπο του.—1 Πέτρ. 1:17.
9. Για να συγκατοικούμε με ευτυχία και να βλέπωμε τις εκκλησίες μας να ευημερούν, ποια πορεία πρέπει να επιδιώκωμε;
9 Θα ήταν κάτι έξοχο αν όλοι ενεθυμούντο αυτή την αρχή: το να οικοδομούμε τους αδελφούς μας στην πίστι είναι ο τρόπος να διατηρήσωμε ευτυχία. «Άρα λοιπόν ας ζητώμεν τα προς την ειρήνην, και τα προς την οικοδομήν αλλήλων. Μη κατάστρεφε το έργον του Θεού.» (Ρωμ. 14:19, 20) Είναι πολύ καλύτερο και καταλήγει σε αγαθόν το να επιδιώκωμε αυτή την πορεία. Όλοι μας θέλομε να συμβαδίζωμε με ειρήνη και χαρά με τους αδελφούς μας, και θέλομε να βλέπωμε την εκκλησία μας να ευημερή. «Σας παρακαλώ λοιπόν εγώ, ο δέσμιος εν Κυρίω, να περιπατήσητε αξίως της προσκλήσεως ην προσεκλήθητε, μετά πάσης ταπεινοφροσύνης και πραότητος, μετά μακροθυμίας, υποφέροντες αλλήλους εν αγάπη, σπουδάζοντες να διατηρήτε την ενότητα του Πνεύματος δια του συνδέσμου της ειρήνης. Πάσα πικρία και θυμός και οργή και κραυγή και βλασφημία, ας αφαιρεθή από σας μετά πάσης κακίας· γίνεσθε δε εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαγχνοι, συγχωρούντες αλλήλους, καθώς ο Θεός συνεχώρησεν εσάς δια του Χριστού.»—Εφεσ. 4:1-3, 31, 32.
10. Με ποιούς τρόπους μπορούμε να καταδείξουμε αγάπη για τους αδελφούς μας, για την οικοδομή των και για την ευτυχία μας;
10 «Η αγάπη οικοδομεί.» (1 Κορ. 8:1) Αυτό είναι το κλειδί σε κάθε επαφή μας με τους αδελφούς μας για την οικοδομή των και για την ευτυχία μας. Υπάρχουν πάρα πολύ λεπτομερειακοί τρόποι με τους οποίους έχομε την ευκαιρία να οικοδομούμε αλλήλους. Πρέπει ν’ αποφεύγωμε την κοσμική διάθεσι, που είναι τραχεία, βάναυση και επικριτή. Όλοι μας έχομε μερικά χαρίσματα που τα έχομε καλλιεργήσει για τη βελτίωσι της διακονίας μας. (1 Πέτρ. 4:10· Ρωμ. 12:6) Μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε για να καταδείξουμε την αγάπη μας για τους αδελφούς μας. «Ούτω και σεις, επειδή είσθε ζηλωταί πνευματικών, ζητείτε να περισσεύητε εν αυτοίς προς την οικοδομήν της εκκλησίας.» (1 Κορ. 14:12) Ίσως μπορούμε να βοηθούμε τους αδελφούς μας να προετοιμάζωνται και να τους καταρτίζωμε να δίδουν σχόλια στην εβδομαδιαία μελέτη της Σκοπιάς και σε άλλες συναθροίσεις της εκκλησίας. Έχομε επίσης την ευκαιρία να βοηθούμε τους νέους αδελφούς μας ή εκείνους που έχουν δυσκολίες στη γλώσσα, να προετοιμάζουν τις ομιλίες των ως σπουδασταί της σχολής θεοκρατικής διακονίας. Όλοι έχουν ανάγκη τρίλεπτων μέχρις οκταλέπτων ομιλιών για παρουσίασι στα σπίτια. Δεν θα ήταν εκδήλωσις αγάπης προς τους αδελφούς μας το να τους δίδωμε τη βοήθεια αυτή, που είναι βέβαιο ότι θα τους κάμη ευτυχείς;
11. Γιατί πρέπει να εξασκούμε αγάπη ώστε να θέτωμε κατά μέρος τις διαφωνίες:
11 Είναι πολύ πρακτικό να θέτωμε κατά μέρος τις διαφωνίες και τις φιλονεικίες με τους αδελφούς μας εξασκώντας Χριστιανική αγάπη γι’ αυτούς. Τώρα έχομε κάθε παρόρμησι γι’ αυτόν τον σκοπό. «Πάντων δε το τέλος επλησίασε· φρονίμως λοιπόν διάγετε, και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς. Προ πάντων δε έχετε ένθερμον την εις αλλήλους αγάπην διότι η αγάπη θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών. Γίνεσθε φιλόξενοι εις αλλήλους, χωρίς γογγυσμών.»—1 Πέτρ. 4:7-9.
12. (α) Σε ποιο θεοδίδακτο μάθημα πρέπει να επιδοθούμε: (β) Ποιος είναι ο ορθός τρόπος για να τακτοποιούμε δυσκολίες και να επιλύωμε προβλήματα στην εκκλησία;
12 Ο στοργικός Δημιουργός μας γνωρίζει τι χρειάζεται ο άνθρωπος για να επιτύχη και διατηρήση ευτυχία. Ευαρεστείται να μας διδάξη πώς ν’ αποκτήσωμε ευτυχία με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που και αυτός αποκτά, με το να εκδηλώνωμε αγάπη στον συνάνθρωπό μας. Χρειάζεται να επιδοθούμε με επιμέλεια σ’ αυτό το μάθημα και να το μάθωμε πολύ καλά. «Περί δε της φιλαδελφίας, δεν έχετε χρείαν να σας γράφω· διότι σεις αυτοί είσθε θεοδίδακτοι εις το να αγαπάτε αλλήλους· επειδή και πράττετε αυτό εις πάντας τους αδελφούς . . . Σας παρακαλούμεν δε, αδελφοί, να περισσεύητε κατά τούτο επί το μάλλον· και να φιλοτιμήσθε εις το να ησυχάζητε, και να καταγίνησθε εις τα ίδια, και να εργάζησθε με τας ιδίας υμών χείρας, καθώς σας παρηγγείλαμεν.» (1 Θεσ. 4:9-11) Οι αδελφοί μας στην εκκλησία θα εκτιμήσουν αληθινά το ότι εργαζόμεθα μαζί τους, αν τους οικοδομούμε με το παράδειγμα που δίνομε, αν στοργικά τους ανορθώνωμε, όχι με το να τους εξερευνούμε και να τους επικρίνουμε, αλλά με τον υποβοηθητικό τρόπο εργαζόμενοι τακτικά μαζί τους και επαινώντας την πρόοδό των στην αίνεσι του Ιεχωβά. Αν υπάρχη κάποια δυσκολία ή πρόβλημα στην εκκλησία, δεν θα σπεύδωμε να κατηγορήσωμε τους αδελφούς μας ή να τους καταδικάσωμε και να τους φέρωμε σε δημοσία επίκρισι. Δεν θα παίρνωμε τη στάσι ότι κάτι κακό έγινε εδώ και κάποιος πρέπει να λάβη τη μομφή. Αντί να εκφοβίζωμε με μια δριμεία επίπληξι, μπορούμε μάλλον να διορθώνουμε μ’ ένα παράδειγμα αγάπης, καταδεικνύοντας το πνεύμα του ελέους που ο Ιεχωβά τόσο άφθονα εξεδήλωσε σε όλους.
13. Ποιο πνεύμα επικρατεί στις εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά, και γιατί είναι τόσο σπουδαίο εκείνοι που έχουν την εποπτεία να δίνουν το ορθό παράδειγμα;
13 Όταν κυττάζωμε γύρω, στις σημερινές εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά, βλέπομε ότι κατά μέγιστο μέρος επικρατεί ένα θαυμαστό πνεύμα. Ιδιαίτερα εκεί που οι αδελφοί είναι στοργικοί και φιλάγαθοι ο ένας προς τον άλλον, που δεν παραπονούνται, ούτε γελοιοποιούν, ούτε χλευάζουν, ο Ιεχωβά τούς έχει δώσει πολλές ευλογίες. Οι άνθρωποι καλής θελήσεως που έρχονται στη Χριστιανική εκκλησία, πρόθυμα μαθαίνουν να εξασκούν το αγόγγυστο φρόνημα. «Το λοιπόν, αδελφοί μου, χαίρετε εν Κυρίω. . . . Όσοι λοιπόν είμεθα τέλειοι, τούτο ας φρονώμεν· και εάν φρονήτέ τι άλλως πως, και τούτο θέλει αποκαλύψει εις εσάς ο Θεός. Αδελφοί, συμμιμηταί μου γίνεσθε, και παρατηρείτε τους όσοι περιπατούσιν ούτω, καθώς έχετε τύπον ημάς.» (Φιλιππησ. 3:1, 15, 17) Αφού οι αδελφοί θ’ ακολουθήσουν το ορθό παράδειγμα, είναι πολύ σπουδαίο εκείνοι που είναι ώριμοι και που έχουν την ευθύνη της εποπτείας, να δίνουν το ορθό παράδειγμα της εποικοδομήσεως των αδελφών των χωρίς γογγυσμό.
14. Γιατί ο Ιεχωβά δεν θα επιτρέψη σε κανένα να φέρη μέσα στην οργάνωσί του τη συνήθεια της μεμψιμοιρίας και του γογγυσμού:
14 Όπως και στον καιρό του Ιησού, υπάρχει έργον και προβλήματα, δυσκολίες και ταλαιπωρίες που είναι κοινά σε όλους όσοι αγωνίζονται ν’ ακολουθήσουν την πορεία της Χριστιανικής υπηρεσίας. Ίσως υπάρχουν πράγματα που θα μπορούσαμε να παραπονούμεθα γι’ αυτά· εν τούτοις, πρέπει ν’ αντισταθούμε σ’ αυτόν τον πειρασμό με όλη μας τη δύναμι επειδή, αν δεν αντισταθούμε, αυτό τελικά θ’ απομακρύνη από μας το μόνο αξιόλογο πράγμα στη ζωή, την ευτυχία στην υπηρεσία του Θεού. Ο Ιεχωβά θέλει να είμεθα διαφορετικοί από τον κόσμο από τον οποίον αυτός χωρίζει τον λαό του. Τους παίρνει κατά μέρος και τους διδάσκει να ζουν ως κοινωνία ενός Νέου Κόσμου. Με τον χωρισμό αυτόν προκύπτει ελευθερία και απολύτρωσις από το πνεύμα του γογγυσμού και της επικρίσεως. Η οργάνωσίς του αποτελείται από δραστηρίους, ευτυχείς ανθρώπους που αγωνίζονται ολοένα περισσότερο να ζουν σύμφωνα με τους κανόνας του νέου του κόσμου. Ο Θεός δεν θα επιτρέψη σε κανένα να φέρη μέσα σ’ αυτήν παλαιές κοσμικές συνήθειες μεμψιμοιρίας και γογγυσμού. Αν ένας είναι μεμψίμοιρος, γρήγορα παρασύρει και άλλους. Και έχετε παρατηρήσει ότι εκείνοι που παραπονούνται δεν κηρύττουν συνήθως, ή τουλάχιστον κηρύττουν πολύ ολίγο;
15. Ποια ακόμη νουθεσία δίδεται, και ποια ικανοποίησις θα προκύψη από το να την ακολουθούμε;
15 Αντί να παραπονούμεθα, δεχόμεθα πρόθυμα τις ευθύνες που μας αναθέτει ο Ιεχωβά. Θέτοντας την εμπιστοσύνη μας σ’ αυτόν, αγωνιζόμεθα για ευχαρίστησι, ζώντας και υπηρετώντας σύμφωνα με την πρόθεσί του για μας. «Πράττετε τα πάντα χωρίς γογγυσμών και αμφισβητήσεων δια να γίνησθε άμεμπτοι και ακέραιοι, τέκνα Θεού αμώμητα εν μέσω γενεάς σκολιάς και διεστραμμένης· μεταξύ των οποίων λάμπετε ως φωστήρες εν τω κόσμω, κρατούντες τον λόγον της ζωής, δια καύχημά μου εν τη ημέρα του Χριστού, ότι δεν έτρεξα εις μάτην ουδέ εις μάτην εκοπίασα. Αλλ’ εάν και προσφέρω εμαυτόν σπονδήν επί της θυσίας και λειτουργίας της πίστεώς σας, χαίρω και συγχαίρω μετά πάντων υμών· ωσαύτως δε και σεις χαίρετε και συγχαίρετε μετ’ εμού.» (Φιλιππησ. 2:14-18) Μ’ αυτόν τον τρόπο έχομε πλήρη ικανοποίησι, γνωρίζοντας ότι γίνεται το θέλημα του Ιεχωβά.
16. Τι λείπει σε μερικές εκκλησίες όπου οι επικριταί και οι σπερμολόγοι είναι παρόντες, και ποιος είναι ο περαιτέρω κίνδυνος;
16 Είναι η εκκλησία σας μια από τις ευλογημένες αυτές συναθροίσεις αδελφών με την πλήρη χαρά του Ιεχωβά; Μερικές φορές οι αδελφοί σε δημοκρατικές χώρες αποτυγχάνουν σ’ αυτό το ζήτημα. Όταν επισκεπτώμεθα τις εκκλησίες των φαίνεται να υστερούν σε μεγάλο βαθμό. Παρά τις πιο ευνοϊκές περιστάσεις σε υλικά πλεονεκτήματα και μεγαλύτερη ελευθερία για κήρυγμα, κάτι φαίνεται ότι λείπει. Είναι προφανές ότι οι επικριταί και οι σπερμολόγοι είναι παρόντες· οι άνθρωποι εκείνοι που ερεθίζουν και διαταράσσουν είναι προεξέχοντες. Ασφαλώς βρίσκομε σ’ αυτές τις περιστάσεις ότι οι αδελφοί αποστερούνται σε μεγάλο βαθμό από τη χαρά τους να υπηρετούν τον Ιεχωβά. Κατά μέγα μέρος, επίσης, ολίγη πρόοδος προς την ωριμότητα γίνεται από τους ευαγγελιζομένους και η εκκλησία δεν αυξάνει. Αυτή η μεμψιμοιρία και ο γογγυσμός δυσαρεστούν τον Ιεχωβά. Είναι ένας φονεύς της χαράς για όλους, επειδή αφαιρούν τη χαρά από το να ζη κανείς τώρα ως καθημερινός υμνητής του Ιεχωβά και, αν παραμείνουν, θα αφαιρέσουν τη ζωή την ίδια.
17. Εκεί που η καταδίωξις είναι μεγάλη, όπως στις ολοκληρωτικές χώρες, τι γίνεται με τους αδελφούς μας;
17 Δεν έχετε συχνά παρατηρήσει ότι όπου η καταδίωξις είναι μεγάλη, υπάρχει σε αφθονία ένα πραγματικό πνεύμα αγάπης, αρμονίας και ευτυχίας; Μπορεί να υπάρχουν μεγάλα εμπόδια για να συνέρχωνται οι αδελφοί και να κηρύττουν τακτικά αλλ’ αυτοί τα υπερνικούν και είναι ευτυχείς γι αυτό. Αληθινά εκτιμούν ότι έχουν απελευθερωθή από καταδυνάστευσι και λυτρωθή από έναν πονηρό παλαιό κόσμο. Παρά τον διωγμό, ο Ιεχωβά τούς προστατεύει και φροντίζει να τρέφωνται πνευματικώς. Οι αδελφοί, λοιπόν, αυτοί δεν ελεεινολογούν τον εαυτό τους. Λόγω πιστότητος στη διακράτηση ακεραιότητος, μπορεί να υφίστανται μακρές φυλακίσεις, αλλά δεν το θεωρούν αυτό αιτία για να απελπίζωνται ή να γογγύζουν. Αντιθέτως, αναγνωρίζουν πολύ περισσότερο τις ευλογίες και τις εύνοιες που έχουν λάβει, θεωρώντας ότι τις έλαβαν όλες παρ’ αξίαν, και διατηρούν αδιάσειστη πίστι. Δεν τρέχουν πάντοτε να κάμουν γνωστό σε κάποιον τι δύσκολες ημέρες περνούν ή να διαδώσουν τις θλίψι των και να γογγύσουν. Οι αδελφοί αυτοί ούτε κατ’ ελάχιστον αποθαρρύνονται από τις ταλαιπωρίες αυτές. Το έργον δεν σταματά ούτε ακόμη αναχαιτίζεται, παρά τα δυσχερή προβλήματα και τον διωγμό. Τα αγαθά νέα κηρύττονται. Οι άνθρωποι καλής θελήσεως τα ακούουν και προσέρχονται και συνταυτίζονται με την κοινωνία του Νέου Κόσμου του Ιεχωβά ακόμη και στις ολοκληρωτικές χώρες.
18. Στις πείρες των μαρτύρων του Ιεχωβά κάτω από τέτοιες περιστάσεις, ποιο μάθημα υπάρχει, και με ποια ωφέλεια για τους άλλους;
18 Ο Ιεχωβά έχει εκχύσει το πνεύμα του πλουσίως επάνω σ’ αυτούς τους μάρτυρας που δεν γογγύζουν· έχουν ευοδωθή και τα αποτελέσματα υπήρξαν θαυμάσια. Τι μάθημα πρέπει να είναι αυτό σε μερικές χώρες όπου υπάρχει μεγαλύτερο μέτρον ελευθερίας—αυτό το θαυμαστό πνεύμα αγάπης και ενότητος που εκδηλώνεται από τους αδελφούς μας σε ολιγώτερο ευνοϊκές περιστάσεις! Αυτοί έχουν πραγματική επιθυμία, όχι μόνο να διατηρηθούν οι ίδιοι ευτυχείς στη λατρεία των προς τον Ιεχωβά, αλλά πράγματι να επεκτείνουν τη χαρά τους και την ευτυχία τους στους άλλους. Στο κήρυγμά των μιμούνται τον Ιησού Χριστό, έχοντας ένα αναψυκτικό άγγελμα που φέρνει αληθινή παρηγορία. Φέρνει μεγάλη χαρά σε όλους να πληροφορούνται για τις πείρες των και για τη διακράτησι της ακεραιότητός των.—1 Θεσ. 3:4-10.
19. Για απομακρύνωμε το πνεύμα του γογγυσμού και να διατηρήσωμε πνεύμα ταπεινοσύνης, τι πρέπει να ενθυμούμεθα;
19 Δεν υπάρχει λόγος για να είναι λυπημένοι σήμερα οι δούλοι του Ιεχωβά και να γογγύζουν. Οι στοργικές του προμήθειες, το ενδιαφέρον του γι’ αυτούς και η συνεχής του φροντίδα πρέπει να είναι αρκετά για να τους κρατούν ευτυχείς. Πρέπει να τους βοηθούν ν’ απομακρύνουν το πνεύμα του γογγυσμού και να διατηρούν ένα πνεύμα ταπεινοσύνης και πραότητος με πλήρη αφοσίωσι στην οργάνωσι του Ιεχωβά. «Ταπεινώθητε λοιπόν υπό την κραταιάν χείρα του Θεού, δια να σας υψώση εν καιρώ· και πάσαν την μέριμναν υμών ρίψατε επ’ αυτόν, διότι αυτός φροντίζει περί υμών.» (1 Πέτρ. 5:6, 7) Με τη σειρά μας πρέπει να έχωμε το ίδιο ενδιαφέρον γι’ αυτόν και να μη γινώμεθα εγωκεντρικοί ή ιδιοτελείς έτσι ώστε να παίρνωμε τα πράγματα σαν δεδομένα ή να φρονούμε ότι ο Ιεχωβά και η οργάνωσίς του μας οφείλουν κάτι. Αποφεύγετε την αλαζονική σκέψι ότι, αν δεν γίνουν τα πράγματα με τον τρόπο που εσείς νομίζετε καλύτερον, δεν θα παραμείνετε με την κοινωνία του Νέου Κόσμου. Ο Ιεχωβά δεν οφείλει σε κανένα τίποτε. «Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι δια της πίστεως· και τούτο δεν είναι από σας· Θεού το δώρον.» (Εφεσ. 2:8) Στον καθένα μας έχει δοθή κάτι μεγάλης αξίας. Αυτό είναι η αλήθεια που οδηγεί στη ζωή και η καθημερινή μας υπηρεσία αίνου. Όλοι μας είμεθα υποχρεωμένοι στον Ιεχωβά για όλα όσα έχομε και για όλα όσα ελπίζομε ν’ αποκτήσωμε. Ας μην είμεθα αγνώμονες, καταφρονώντας τα δώρα του ωσάν εμείς οι αδύνατοι άνθρωποι να περιμέναμε περισσότερα ή να μπορούσαμε να κάμωμε κάτι καλύτερο για τον εαυτό μας. Επάνω απ’ όλα, ας αποφεύγωμε να γογγύζωμε, επειδή γνωρίζομε ότι αν γογγύζωμε θα σταματήσωμε το κήρυγμά μας και τότε είναι βέβαιο ότι θα γίνωμε δυστυχείς.
20. Τι χρειάζεται για να διατηρήση ο Χριστιανός ευτυχία και να ευδοκιμήση;
20 Σκεπτόμενοι κατ’ ευθείαν γι’ αυτά τα ζητήματα, συμπεραίνομε ότι ο τρόπος να διατηρήσωμε ευτυχία είναι ν’ αποφεύγωμε τον γογγυσμό, να εποικοδομούμε τους αδελφούς μας και να οικοδομούμε την εκκλησία. Για να υπερνικήσωμε όλες τις θλίψεις μας, χρειάζεται μόνο να δεχθούμε τις οδηγίες του Ιεχωβά, να τις εκτελούμε με χαρούμενη νοοτροπία και ν’ απομακρύνωμε τη διάθεσι του γογγυσμού για ό,τι πρέπει να κάνωμε. Ο Ιεχωβά μάς δίνει τις οδηγίες που χρειαζόμεθα για να ευδοκιμούμε και να είμεθα ευχαριστημένοι. Για το αιώνιο καλό μας πρέπει να υπακούωμε πρόθυμα, να εκτιμούμε συνεχώς τις οδηγίες και να συμβαδίζωμε μ’ αυτές.
21. Όταν βλέπωμε τα πράγματα ορθά, πόσο καλότυχοι, είμεθα εμείς που έχομε αφιερωθή στον Ιεχωβά;
21 Αν την ιδούμε από την ορθή άποψι, η λατρεία και υπηρεσία του Ιεχωβά, μολονότι συνοδεύεται από δοκιμασίες, βάρη και διωγμό, είναι μια πολύ ευτυχής πείρα. Όταν κυττάζωμε γύρω μας στον κόσμο σήμερα, εμείς που έχομε αφιερωθή στον Ιεχωβά, μπορούμε να εκτιμήσωμε με συμπαραβολή πόσο καλότυχοι είμεθα. Ασφαλώς δεν έχομε λόγο να παραπονούμεθα για τον κλήρο μας. «Ώστε και οι πάσχοντες κατά το θέλημα του Θεού, ας εμπιστεύωνται τας εαυτών ψυχάς εις αυτόν ως εις πιστόν δημιουργόν εν αγαθοποιΐα.» (1 Πέτρ. 4:19) Είναι σκοπός του ν’ απελευθερώση τους ευτυχείς υμνητάς του και να τους εισαγάγη ζωντανούς στον δίκαιο νέο του κόσμο όταν θα εκτελέση κρίσι εναντίον όλων όσοι «εξουσίαν καταφρονούσι» με το να ομιλούν υβριστικά εναντίον του Ιεχωβά και της διατάξεώς του για τον νέο κόσμο.—Ιούδ. 8, 9, 14-16.
22. Παρ’ όλη την πίεσι που γίνεται εναντίον της οργανώσεως του Ιεχωβά, γιατί χαίρομε και παίρνομε θάρρος;
22 Ο ‘κόσμος του Διαβόλου’ είναι γεμάτος από θλίψι και λύπη και βρίσκεται σε μια αθλία κατάστασι, αλλά δεν υπάρχει λόγος να είναι οι μάρτυρες του Ιεχωβά δυστυχείς. Παρ’ όλη την πίεσι που επέφεραν εναντίον της οργανώσεως του Ιεχωβά εκείνοι που εναντιούνται στο ευαγγέλιον, εμείς θαυμάζομε για την ευόδωσι της οργανώσεως και την αύξησί της. Θα σταθούμε στερεοί και θα συνεχίσωμε το έργο του κηρύγματος, λαμβάνοντας θάρρος από τη βεβαίωσι που μας έχει δώσει ο Ιεχωβά. «Πάσαν χαράν νομίσατε, αδελφοί μου, όταν περιπέσητε εις διαφόρους πειρασμούς· γνωρίζοντες ότι η δοκιμασία της πίστεώς σας εργάζεται υπομονήν. Μακάριος ο άνθρωπος όστις υπομένει πειρασμόν· διότι αφού δοκιμασθή, θέλει λάβει τον στέφανον της ζωής, τον οποίον υπεσχέθη ο Ιεχωβά εις τους αγαπώντας αυτόν.»—Ιάκ. 1:2, 3, 12, ΜΝΚ.