‘Εκλέξατε Ποίον Θέλετε να Λατρεύετε’ — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

‘Εκλέξατε Ποίον Θέλετε να Λατρεύετε’

1, 2. Ως προς τους σχετικούς τρόπους του σκέπτεσθαι, πώς διαφέρουν οι σημερινοί ηγέται του κόσμου και οι μάρτυρες του Ιεχωβά;

ΠΟΣΟ παράδοξο είναι ότι οι σημερινοί ηγέται του κόσμου δεν έχουν προσέξει τα λόγια του Ιησού του Ναυή! Διότι ο Ιησούς του Ναυή ελάτρευε τον ίδιο Θεό που ισχυρίζονται ότι λατρεύουν και οι ηγέται του «Χριστιανικού Κόσμου». Αυτός είπε: «Τώρα λοιπόν φοβήθητε τον Ιεχωβά, και λατρεύσατε αυτόν εν ακεραιότητι και αληθεία· και αποβάλετε τους θεούς, τους οποίους ελάτρευσαν οι πατέρες σας πέραν του ποταμού, και εν τη Αιγύπτω, και λατρεύσατε τον Ιεχωβά. Αλλ’ εάν δεν αρέσκη εις εσάς να λατρεύητε τον Ιεχωβά, εκλέξατε σήμερον ποίον θέλετε να λατρεύητε· ή τους θεούς, τους οποίους ελάτρευσαν οι πατέρες σας πέραν του ποταμού, ή τους θεούς των Αμορραίων, εις των οποίων την γην κατοικείτε· εγώ όμως και ο οίκός μου, θέλομεν λατρεύει τον Ιεχωβά. Και απεκρίθη ο λαός, λέγων, Μη γένοιτο να αφήσωμεν τον Ιεχωβά, δια να λατρεύσωμεν άλλους θεούς!» (Ιησ. Ναυή 24:14-16, ΜΝΚ) Μολονότι, όμως, οι ηγέται του κόσμου δεν σκέπτονται έτσι, σκέπτονται έτσι οι μάρτυρες του Ιεχωβά. Κάποτε στη ζωή τους, όλοι όσοι ανήκουν στην κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά, αποτελούσαν μέρος του παλαιού κόσμου. Αλλά δεν πρόκειται πια να λατρεύσουν τους θεούς τους προς ανατολάς του Ευφράτου Ποταμού, δηλαδή, τους θεούς της Βαβυλώνος, ή τους θεούς της Αιγύπτου, η οποία έθετε την εμπιστοσύνη της στη στρατιωτική δύναμι. Αντιθέτως, οι μάρτυρες του Ιεχωβά επρόσεξαν τα λόγια: «Εξέλθετε εξ αυτής, ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής.»—Αποκάλ. 18:4.

² Τα «άλλα πρόβατα» κατανοούν ότι ο Ιεχωβά, ο Θεός των, τους έφερε έξω από τη Βαβυλώνα. Εξήλθαν πρόθυμα και ‘δεν θα αφήσουν τον Ιεχωβά, δια να λατρεύσουν άλλους θεούς’. Βλέπουν τη θριαμβεύουσα βασιλεία του Ιεχωβά Θεού εγκαθιδρυμένη ήδη στους ουρανούς, και βλέπουν ότι ο Σατανάς, ο «θεός του κόσμου τούτου», έχει καταρριφθή στη γη, και κατανοούν τις σημερινές ουαί μεταξύ των κατοίκων της γης επειδή ο Διάβολος κατέβη σ’ αυτούς. Γρήγορα ο Διάβολος και ολόκληρη η δαιμονική του οργάνωσις θα ριφθούν στην άβυσσο επειδή δεν δίδουν αποκλειστική αφοσίωσι στον Κυρίαρχον Άρχοντα του σύμπαντος, τον Ιεχωβά.

3-5. (α) Όταν ένας έχη εκλέξει ν’ αφιερωθή στον Ιεχωβά, ποια άλλα βήματα υπακοής θα κάμη ορθώς κατόπιν; (β) Μπορεί ένας κατάλληλα να αμφισβητήση την ανάγκη για το εν ύδατι βάπτισμα, και γιατί απαντάτε έτσι;

³ Οι άνδρες και οι γυναίκες που θέλουν να ζήσουν, όχι να πεθάνουν, πρέπει να δώσουν στον Ιεχωβά αποκλειστική αφοσίωσι. Ο καθένας απ’ αυτούς πρέπει πρόθυμα να εκλέξη ν’ αφιερώση τη ζωή του στην υπηρεσία του Ιεχωβά και ν’ ακολουθήση τις εντολές του. Ακολουθώντας τις εντολές του Θεού αποδεικνύει ότι αγαπά τον Θεό. Δείχνει υπακοή στο θέλημα του Θεού. «Εάν τας εντολάς μου φυλάξητε, θέλετε μείνει εν τη αγάπη μου· καθώς εγώ εφύλαξα τας εντολάς του Πατρός μου, και μένω εν τη αγάπη αυτού.» (Ιωάν. 15:10) Αυτό σημαίνει όλες τις εντολές του Ιεχωβά. Μερικά άτομα θέλουν να εκλέγουν ποιές εντολές θα τηρήσουν. Παραδείγματος χάριν, ένας θα πη ότι δεν είναι ανάγκη να βαπτισθή και να συμβολίση την αφιέρωσί του στον Ιεχωβά Θεό. Φρονεί ότι εφ’ όσον είναι συνταυτισμένος με τους μάρτυρας του Ιεχωβά, θ’ αποκτήση την ευλογία του Ιεχωβά και θα ληφθή στον νέο κόσμο της δικαιοσύνης. Φρονεί: ‘Δεν θέλω να συνδεθώ τόσο σφιχτά με μια οργάνωσι· δεν θα βαπτισθώ, λοιπόν· θα προχωρήσω δίνοντας μαρτυρία, αλλά θα κρατήσω τον εαυτό μου ελεύθερο.’ Δεν είναι ζήτημα του να συνδεθή κανείς με μια οργάνωσι. Μάλλον, αν θέλετε να ζήσετε, είναι ζήτημα του να δώσετε αποκλειστική αφοσίωσι στον Ιεχωβά Θεό. Ένας που αρνείται να βαπτισθή νομίζει ότι το βάπτισμα θα τον δεσμεύση και θα θέση μεγαλύτερη ευθύνη επάνω του. Μη λησμονείτε ότι αυτός έχει ήδη την ευθύνη όταν έχη τη γνώσι. Δεν μπορεί κανείς να κάνη παζαρεύματα με τον Θεό. Αν θέλη ζωή, δίνει αποκλειστική αφοσίωσι στον Ιεχωβά Θεό· τηρεί τις εντολές του Θεού και βαδίζει στα ίχνη του Ιησού Χριστού και με χαρά τελεί το βάπτισμα ως μια φανερή, δημοσία ομολογία της αφιερώσεώς του.

⁴ Μερικές φορές ένας περιοδεύων υπηρέτης περιοχής βρίσκει μια εκκλησία από πενήντα πέντε ευαγγελιζομένους, οι οποίοι όλοι εξέρχονται τακτικά κάθε μήνα, κηρύττοντας τα αγαθά νέα της Βασιλείας και υπηρετώντας με χαρά. Εξελέγχοντας, όμως, τα αρχεία, βρίσκει ότι είκοσι από τους πενήντα πέντε δεν έχουν βαπτισθή. Απορεί γιατί, και ερωτά. Διαπιστώνει ότι νομίζουν πώς αν συμβολίσουν την αφιέρωσί των στον Ιεχωβά Θεό, θα αναλάβουν μεγάλη ευθύνη. Ερωτήστε τον εαυτό σας, Αγαπούν αυτοί πραγματικά τον Ιεχωβά; Ενδιαφέρονται για αποκλειστική αφοσίωσι σ’ αυτόν, ή θέλουν να κρατούν το ένα πόδι στον παλαιό κόσμο και το άλλο στον νέο; Όταν ο Ιεχωβά καθορίζη μια πορεία ενεργείας για τον Υιό του, δηλαδή, να βαπτισθή στο νερό, τότε ασφαλώς αυτή η πορεία ενεργείας πρέπει ν’ ακολουθηθή από όλους όσοι θέλουν να ζήσουν αιωνίως στον νέο κόσμο του Θεού. Κανένα άτομο δεν αποφασίζει αν το βάπτισμα είναι ορθό ή όχι. Ένα άτομο που αφιερώνεται στον Ιεχωβά Θεό και θέλει ζωή στον νέο κόσμο, πρέπει να γνωρίζη ότι είναι υποχρεωτικό το να βαπτισθή. Μερικοί κατ’ ιδίαν το θεωρούν αυτό ως ανόητο τυπικισμό, αλλά κατ’ ουσίαν αυτοί λέγουν ότι είναι σοφώτεροι από τον Θεό. Με ελαφρότητα συμπεραίνουν ότι αυτός που βαπτίζεται είναι του παλαιού συρμού! Ακόμη μερικοί μπορεί να λέγουν: «Αυτό είναι το μόνο σημείο στο οποίο διαφωνώ· κατά τα άλλα, δέχομαι τον Λόγον του Θεού.» Όταν, όμως, εξετάσετε περαιτέρω, θα βρήτε ότι το άτομο αυτό διαφωνεί και σε πολλά άλλα απλά πράγματα, τοποθετώντας τον εαυτό του στη θέσι ενός κριτικού, επικρίνοντας τον Δημιουργό. Και σ’ αυτή την περίπτωσι, ο κριτικός είναι μόνο ένα σκεύος. Έχει, μήπως, εκείνος που δημιουργήθηκε δικαίωμα να αμφισβητήση, να κρίνη ή να επικρίνη ό,τι ο Κυρίαρχος Άρχων απαιτεί από το καθένα από τα πλάσματά του; (Ρωμ. 9:20) Όταν ο Ιεχωβά δείχνη ότι το εν ύδατι βάπτισμα είναι σύμβολον της αφιερώσεώς μας, τότε αυτό πρέπει κάθε Χριστιανός να θέλη να το τελέση.

⁵ Δεν ελέχθη από τον Ιησούν: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος»; (Ματθ. 28:19, 20) Οποιοδήποτε άτομο που θέλει να ζήση και να αποκτήση την εύνοια του Ιεχωβά πρέπει να είναι ταπεινό ενώπιον του Ιεχωβά Θεού και ν’ αναγνωρίζη την προμήθεια που ο Υιός του έκαμε για την απολύτρωσί του, συγχρόνως δε να εκτελή τις εντολές Του. Γι’ αυτό ακριβώς ο Πέτρος είπε: «Μετανοήσατε λοιπόν και επιστρέψατε, δια να εξαλειφθώσιν αι αμαρτίαι σας, δια να έλθωσι καιροί αναψυχής από προσώπου του Ιεχωβά, και αποστείλη τον προκεκηρυγμένον εις εσάς Ιησούν Χριστόν· τον οποίον πρέπει να δεχθή ο ουρανός μέχρι των καιρών της αποκαταστάσεως πάντων όσα ελάλησεν ο Θεός απ’ αιώνος δια στόματος πάντων των αγίων αυτού προφητών. Διότι ο Μωυσής είπε προς τους πατέρας, “Ότι Ιεχωβά ο Θεός σας θέλει αναστήσει εις εσάς προφήτην εκ των αδελφών σας, ως εμέ· αυτού θέλετε ακούει κατά πάντα όσα αν λαλήση προς εσάς· και πάσα ψυχή, ήτις δεν ακούση του προφήτου εκείνου, θέλει εξολοθρευθή εκ του λαού”.» (Πράξ. 3:19-23, ΜΝΚ) Προσέξτε, λοιπόν· διότι οι εντολές αυτές δεν είναι πάρα πολύ μεγάλη απαίτησις από οποιοδήποτε πλάσμα.

6. Πώς αποκτάται κατανόησις;

⁶ Μπορεί να υπάρχουν πράγματα που ένα άτομο δεν κατανοεί, πράγματα που τώρα ακριβώς δεν είναι εντελώς σαφή. Αλλά το φως λάμπει επί μάλλον και μάλλον ως την τελεία ημέρα. (Παροιμ. 4:18) Όσο περισσότερο ένας μελετά τον Λόγον του Θεού και όσο περισσότερο ζη σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, τόσο περισσότερο βλέπει πόσο λογικός είναι ο Λόγος του Θεού· και η αιώνια ζωή είναι κάτι που μπορεί να το αποκτήση. Ο Λόγος του Θεού είναι κάτι περισσότερο από τον κοινόν νουν. Είναι η άνωθεν σοφία. Ακολουθήστε την.

‘ΟΧΙ ΕΚ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΥΤΟΥ’

7, 8. Ποια ορθή στάσις απέναντι του «κόσμου τούτου» διατηρείται από έναν αφιερωμένον στον Ιεχωβά;

⁷ Οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ειρηνικοί, θέλοντας μόνο να είναι αποκλειστικά αφωσιωμένοι στο έργον της βασιλείας του Ιεχωβά. Γνωρίζουν ότι η θέσις των στη γη είναι να αντιπροσωπεύουν τον Θεόν και αυτόν μόνον. Οι κυβερνήσεις του κόσμου δεν θέλουν οι εκλογείς των να είναι ουδέτεροι σε ό,τι αφορά τον κόσμον αυτόν. Εν τούτοις, όταν ένας δίδη αποκλειστική αφοσίωσι στον Ιεχωβά Θεό, δεν θ’ αναμιχθή στην πολιτική, στη θρησκεία και στην εμπορική κίνησι του κόσμου τούτου. Ενώ βρίσκεται στον κόσμο, δεν αποτελεί μέρος αυτού. Όλοι όσοι έχουν το φρόνημα αυτό, ζητούν πρώτα τη βασιλεία των ουρανών και τη δικαιοσύνη του Ιεχωβά, και όλα τα άλλα πράγματα κατόπιν θα τους προστεθούν.—Ματθ. 6:33.

⁸ Ο σημερινός Χριστιανός διάκονος δεν μπορεί να ζη σύμφωνα με τον ηθικόν κώδικα του παλαιού κόσμου, ο οποίος κάνει νεύμα στη μοιχεία και στην πορνεία και θεωρεί έξυπνο το να είναι κανείς μεθυσμένος. Διαρκώς περισσότερα άτομα, λησμονώντας και εγκαταλείποντας την έξοχη συμβουλή που ο Ιεχωβά έχει εκθέσει στον Λόγον του, έγιναν αμελή στα καθήκοντά των. Επίσης, οι ηγέται κάθε έθνους έγιναν πιο ανήσυχοι για την αυξανόμενη εγκληματικότητα. Τώρα, οποιαδήποτε παραβίασις του Λόγου του Θεού δείχνει ανευλάβεια για τον Κυρίαρχον Άρχοντα και τον ενθρονισμένον Χριστόν του. Ο Ιούδας, περιγράφοντας την πονηρία του κόσμου, μας προειδοποιεί πώς αυτή θα μπορούσε να εισδύση στην εκκλησία του Θεού. Όσον αφορά δε εκείνους που προσπαθούν να διαφθείρουν τους αληθινούς ακολούθους του Χριστού, ο Ιούδας λέγει: «Ούτοι είναι γογγυσταί, μεμψίμοιροι, περιπατούντες κατά τας επιθυμίας αυτών· και το στόμα αυτών λαλεί υπερήφανα, και κολακεύουσι πρόσωπα χάριν ωφελείας.» (Ιούδ. 16) Αυτοί, βέβαια, δεν δίδουν αποκλειστική αφοσίωσι στον Ιεχωβά Θεό· η δε Γραφή μάς λέγει ότι δεν μπορούμε να αναμιχθούμε με τέτοιου είδους ανθρώπους ή να λατρεύσωμε τους θεούς των ή να τους υπηρετήσωμε, «δια να μη εξαφθή ο θυμός Ιεχωβά του Θεού σου εναντίον σου, και σε εξολοθρεύση από προσώπου της γης.»—Δευτ. 6:15, ΜΝΚ.

ΔΟΥΛΟΣ Ή ΚΥΡΙΟΣ;

9, 10. (α) Πώς μπορούμε να περιγράψωμε την αποκλειστικότητα του Ιεχωβά; (β) Ποιων ορθών και εσφαλμένων διαθέσεων προς τον Ιεχωβά δίδονται παραδείγματα για μας από τον Ιησού Χριστό και τον Σατανά;

⁹ Αποκλειστική αφοσίωσις στον Ιεχωβά Θεό είναι μια πολύ σοβαρή απαίτησις. Ας την εξετάσωμε τώρα από την άποψι του Ιεχωβά. «Αποκλειστικός» σημαίνει εκείνος που κρατεί έξω τους άλλους, ή τους αποκλείει. Σημαίνει χωριστός ή μόνος, ή μοναδικά αφωσιωμένος. Κανείς δεν μπορεί να περιληφθή στη θέσι του Θεού. Είναι αποκλειστικός. Κάθε άλλος μένει έξω από αυτή την πάρα πολύ τιμημένη θέσι που μόνο αυτός μπορεί να κατέχη. Είναι μόνος σ’ αυτή την εξυψωμένη θέσι στο σύμπαν. Δεν θα περιλάβη κάποιον άλλον μαζί του. Τη δόξα του δεν την συμμερίζεται με άλλον. Ο Ιησούς Χριστός εκτιμούσε την πολύ αποκλειστική θέσι που ο Πατήρ του κατείχε στο σύμπαν· και επάνω στο σημείο αυτό ο Παύλος έγραψε: «Εν τω Χριστώ Ιησού· όστις εν μορφή Θεού υπάρχων, δεν ενόμισεν αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν· αλλ’ εαυτόν εκένωσε, λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους· και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού.» (Φιλιππησ. 2:5-8) Πάλιν ο Ιησούς ο ίδιος είπε: «Υπάγω προς τον Πατέρα· διότι ο Πατήρ μου είναι μεγαλήτερός μου.»—Ιωάν. 14:28.

¹⁰ Ο Σατανάς ή Διάβολος επροτίμησε να προσπαθήση να θέση τον Ιεχωβά Θεό έξω από αυτή την αποκλειστική θέσι· και, φυσικά, ο Σατανάς δεν έδωσε στον Ιεχωβά αποκλειστική αφοσίωσι, επειδή σοβαρά θεωρεί ότι είναι όμοιος με τον Ύψιστον, και έθεσε στις διάνοιες όλων των κτισμάτων την ιδέα ότι πρέπει να είναι σαν τον Θεό, γνωρίζοντας το καλό και το κακό· με άλλα λόγια, ότι πρέπει να είναι κριταί, καθορίζοντας τι είναι ορθό και τι εσφαλμένο στο σύμπαν. Βρίσκομε, λοιπόν, συχνά κληρικούς που αμφισβητούν, που προκαλούν τον Λόγον του Θεού, διατυπώνοντας τον ισχυρισμό ότι μέρη της Γραφής είναι απλώς ωραίοι μύθοι· και έτσι έστησαν τους εαυτούς των σαν Θεούς, καταλλήλους να συζητούν και λογομαχούν με τον Παντοδύναμο Θεό. Τι υπερηφάνεια!

11, 12. (α) Τι περιλαμβάνεται στη γνησία λατρεία του Ιεχωβά; (β) Σε τι διαφέρουν η αγάπη προς τον Θεό και η αγάπη προς τον πλησίον;

¹¹ Ένα ταπεινό άτομο, αφωσιωμένο στον Ιεχωβά, θα είναι γεμάτο ζήλο και ευσέβεια. «Αφοσίωσις» σημαίνει ένθερμη κλίσις ή ισχυρή προσκόλλησις· διάπυρη αγάπη ή στοργή για κάποιον. Η αφοσίωσις έχει να κάμη με τη θρησκευτικότητα ενός ατόμου. Σήμερα ένας που κατανοεί την αληθινή θρησκεία αποδίδει γνησία λατρεία, όπως ακριβώς προείπε ο Ιησούς: «Έρχεται ώρα, και ήδη είναι, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον Πατέρα εν πνεύματι και αληθεία· διότι ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν.» (Ιωάν. 4:23) Εκείνος που δίδει αποκλειστική αφοσίωσι στον Ιεχωβά Θεό δεν θα επιτρέψη κάτι άλλο να παραβιάση αυτή την αφοσίωσι ή να την αμαυρώση. Ο Ιεχωβά δεν μπορεί να το ανεχθή αυτό· συνεπώς, το άτομο δεν πρέπει ν’ αφήση κάτι να παρέμβη. Η αφοσίωσις ενός ατόμου στον Ιεχωβά Θεό πρέπει να είναι γεμάτη αγάπη. Πρέπει να είναι μια διάπυρη αγάπη, μια μοναδική αγάπη για τον Ιεχωβά Θεό—όχι μια αγάπη που μπορεί να μερισθή με κάτι άλλο.

¹² Στην Έξοδο 34:14 η Γαλλική μετάφρασις (Μετάφρασις Αμπέ Ντριού_, 1884) έχει ως εξής: «Ο Θεός θέλει να αγαπάται μοναδικά»—δηλαδή, θέλει να αγαπάται ασύγκριτα, ξεχωριστά. Όταν ήταν στη γη ο Ιησούς Χριστός ανέφερε δύο εντολές. Πρώτα, είπε, πρέπει ν’ αγαπάς τον Πατέρα με όλη σου την καρδιά, τη διάνοια, την ψυχή και τη δύναμι· δεύτερον, Αγάπα τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου. Εδώ πάλι αυτό θέτει τον Ιεχωβά Θεό σε μια μοναδική η ασύγκριτη θέσι, αποκλειστική, χωριστή από κάθε άλλη αγάπη. Αυτός είναι εξέχων και μόνος στη θέσι που βρίσκεται, ως Κυρίαρχος. Η αγάπη πηγαίνει κατ’ ευθείαν σ’ αυτόν χωρίς να μετέχη άλλος σ’ αυτή την αγάπη. Αυτή είναι αποκλειστική αφοσίωσις. Η όμοια δευτέρα εντολή είναι ν’ αγαπούμε τον πλησίον μας όπως αγαπούμε τον εαυτό μας. Μολονότι αυτή η αγάπη έχει μεγαλύτερη περιεκτικότητα, περιλαμβάνοντας το ανθρώπινο γένος, το οποίο με τη σειρά του μπορεί να μας αγαπά, όμως κανένας άνθρωπος δεν γίνεται αποκλειστικός σ’ αυτή την ανιδιοτέλεια από μέρους μας. Η αγάπη μας για τον πλησίον μπορεί να περιλάβη όλο το ανθρώπινο γένος. Αλλ’ όσον αφορά τον Δημιουργό, αυτός μόνος αξιοί και δικαιωματικά λαμβάνει αποκλειστική αφοσίωσι. Το ν’ αγαπούμε τον πλησίον μας όπως εμείς ατομικώς αγαπούμε τον εαυτό μας δεν είναι αποκλειστικό, μολονότι είναι κατάλληλο. Δεν λατρεύομε τον πλησίον, αλλ’ απλώς του δείχνομε αγάπη. Εν σχέσει με τον Ιεχωβά, η αγάπη μας περιλαμβάνει λατρεία, υπηρεσία, υπακοή· και σε τούτο αυτός δεν ανέχεται ανταγωνισμό.

13, 14. Πώς ο Ιησούς καθιστά σαφέστερη αυτή τη διαφορά; και πώς μπορούμε να ωφεληθούμε με το να την κατανοήσωμε τώρα;

¹³ Ο Ιησούς έδειξε την αρχήν αυτής της ατομικής αγάπης, επειδή εγνώριζε πολύ καλά τον Πατέρα του, τόσο καλά ώστε μπορούσε να λέγη ότι όταν ένας εγνώρισε τον Υιόν, εγνώρισε επίσης και τον Πατέρα. «Λέγει . . . ο Ιησούς . . . ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού· εάν εγνωρίζετε εμέ, και τον Πατέρα μου ηθέλετε γνωρίσει.» Εκθέτοντας την αρχή της αποκλειστικής αφοσιώσεως στον Ιεχωβά Θεό και τη βασιλεία του, ο Ιησούς ετόνισε επίσης ότι μεγαλύτερη αγάπη για τη Βασιλεία και τη διεκδίκησι του ονόματος του Ιεχωβά είναι πιο σπουδαία από την αγάπη για τον πλησίον. Η μόνη τώρα προσέγγισις του πλάσματος προς τον ουράνιον Πατέρα γίνεται μέσω του Υιού· για τούτο ο Ιησούς είπε: «Πας λοιπόν όστις με ομολογήση έμπροσθεν των ανθρώπων, θέλω ομολογήσει και εγώ αυτόν έμπροσθεν του Πατρός μου του εν ουρανοίς.» Και, κατόπιν, για να δείξη πόσο μεγάλη πρέπει να είναι αυτή η αγάπη για τον Πατέρα που δείχνεται μέσω του Υιού, ο Ιησούς είπε: «Όστις αγαπά πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ, δεν είναι άξιος εμού· και όστις αγαπά υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ, δεν είναι άξιος εμού. Και όστις δεν λαμβάνει τον σταυρόν αυτού, και ακολουθεί οπίσω μου, δεν είναι άξιος εμού.»—Ιωάν. 14:6, 7· Ματθ. 10:32, 37, 38.

¹⁴ Μετά τον ‘πόλεμον του Αρμαγεδδώνος’ που θα διεξαγάγη ο Ιεχωβά, όλοι όσοι θα επιζήσουν, θα τον γνωρίζουν και θα του δίδουν την πρώτη τους αγάπη. Ακόμη και σήμερα οι μάρτυρες του Ιεχωβά πρέπει να του δίδουν τέτοια αγάπη μέσω του Υιού, Ιησού Χριστού· και αυτό μας θέτει σε μια μοναδική σχέσι με τον Δημιουργό μας, επειδή ‘αυτός είναι Θεός που θέλει να αγαπάται μοναδικά’. «Ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν.» Αυτή η λατρεία θα είναι εν πνεύματι και αληθεία, και θα είναι αποκλειστική. Κανείς άλλος δεν περιλαμβάνεται σ’ αυτή την αγάπη και λατρεία· επομένως, αυτή στέκει μόνη.

15. Από Γραφική άποψι, πώς μπορούμε να δούμε κατάλληλα τη θέσι ενός δούλου;

¹⁵ Όταν ένας είναι τόσο αποκλειστικά αφωσιωμένος, αυτό υπαινίσσεται μια άλλη μοναδική σχέσι μεταξύ των δύο, τη σχέσι του κυρίου και του δούλου. Ο Ιεχωβά είναι ο Κύριος επειδή αυτός είναι ο Δημιουργός, ο Κτήτωρ· και απαιτείται από το πλάσμα ή τον εξουσιαζόμενον να πράττη το θέλημα του Κυρίου του. Ο Ιεχωβά είναι ο αποκλειστικός και μόνος ιδιοκτήτης του πλάσματος. Αυτός το εδημιούργησε. Ο Ιεχωβά Θεός έκαμε διευθέτησι να εξαγοράση ο Υιός του την ανθρώπινη οικογένεια· η Γραφή, λοιπόν, λέγει: «Δια τιμής ηγοράσθητε· μη γίνεσθε δούλοι ανθρώπων.» (1 Κορ. 7:23) Στην επιστολή του προς τους Κορινθίους ο Παύλος παρουσίασε μια πολύ ενδιαφέρουσα εξέτασι του ζητήματος των δούλων: «Έκαστος εν τη κλήσει καθ’ ην εκλήθη, εν ταύτη ας μένη. Εκλήθης δούλος; Μη σε μέλη· αλλ’ εάν δύνασαι να γείνης ελεύθερος, μεταχειρίσου τούτο καλήτερα. Διότι όστις δούλος εκλήθη εις τον Κύριον, είναι απελεύθερος του Κυρίου· ομοίως και όστις ελεύθερος εκλήθη, δούλος είναι του Χριστού. Δια τιμής ηγοράσθητε· μη γίνεσθε δούλοι ανθρώπων. Έκαστος, αδελφοί, εις ό,τι εκλήθη, εν τούτω ας μένη παρά τω Θεώ.»—1 Κορ. 7:20-24.

16. Τι σημαίνει η εκλογή ενός ατόμου να είναι σήμερα δούλος του Ιεχωβά;

¹⁶ Στους πρώτους Χριστιανικούς χρόνους δεν μετέβαλλε τα πράγματα απέναντι του Θεού ή του Χριστού Ιησού το αν οι άνθρωποι ήσαν ελεύθεροι ή δούλοι. Αυτοί μπορούσαν εξίσου να κληθούν στην υψηλή θέσι των συγκληρονόμων του Χριστού Ιησού στην ουράνια δόξα. Αλλ’ άσχετα με την κατάστασι στην οποίαν ευρίσκοντο, δούλοι ή ελεύθεροι, αυτοί εγίνοντο δούλοι του Χριστού· και μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο μπορούσαν να συνδεθούν με τον Θεό. Τώρα, επίσης, το άτομο που έρχεται στον Ιεχωβά και αφιερώνεται μέσω του Χριστού Ιησού στην υπηρεσία του Ιεχωβά, γίνεται δούλος του Θεού. Σ’ αυτή την ενέργεια ο Χριστιανός δεν είναι υποκριτικός, αλλά ειλικρινώς ευχαριστείται να δώση αποκλειστική αφοσίωσι στον Κυρίαρχον Άρχοντα και να εκτελέση το θέλημα του Πατρός, όπως ακριβώς ο Υιός έδειχνε υπακοή στις εντολές του Πατρός του. Αυτή η σχέσις η όμοια με δούλου προέρχεται από την καρδιά. Είναι η ενδόμυχη επιθυμία εκείνου που αφιερώνεται. Αυτός έχει στην καρδιά του την κατάλληλη κλίσι προς τον Θεό. Γι’ αυτόν είναι φυσικό να θέλη να υπακούη στον αληθινό Θεό. Είναι η εσκεμμένη εκλογή αυτού του ατόμου να είναι δούλος. Είναι η προτίμησις του αφιερωμένου προσώπου να θέση τον εαυτό του σ’ αυτή τη σχέσι την όμοια με δούλου προς τον δικαιωματικόν Κύριον, τον Ιεχωβά.

‘ΔΟΥΛΟΣ ΔΙΑΠΑΝΤΟΣ’

17, 18. (α) Στους αρχαίους χρόνους, στον Ισραήλ, γιατί μπορούσε ένας να γίνη ‘δούλος διαπαντός’; (β) Ποια υγιεινά μαθήματα μπορεί να αντλήση ένας σημερινός Χριστιανός διάκονος από την αρχαία αυτή συνήθεια;

¹⁷ Στις ημέρες του αρχαίου Ισραήλ μερικές φορές ήταν ανάγκη να πωληθή ένας Εβραίος ως δούλος. Ο Λόγος του Θεού μάς λέγει: «Εάν αγοράσης δούλον Εβραίον, έξ έτη θέλει δουλεύσει· εν δε τω εβδόμω θέλει εξέλθει ελεύθερος, δωρεάν. Εάν εισήλθε μόνος, μόνος θέλει εξέλθει· εάν είχε γυναίκα, τότε η γυνή αυτού θέλει εξέλθει μετ’ αυτού. Εάν ο κύριος αυτού έδωκεν εις αυτόν γυναίκα, και εγέννησεν εις αυτόν υιούς ή θυγατέρας, η γυνή και τα τέκνα αυτής θέλουσιν είσθαι του κυρίου αυτής, αυτός δε θέλει εξέλθει μόνος. Αλλ’ εάν ο δούλος είπη φανερά, Αγαπώ τον κύριόν μου, την γυναίκα μου, και τα τέκνα μου, δεν θέλω εξέλθει ελεύθερος· τότε ο κύριος αυτού θέλει φέρει αυτόν προς τους κριτάς· και θέλει φέρει αυτόν εις την θύραν, ή εις τον παραστάτην της θύρας, και ο κύριος αυτού θέλει τρυπήσει το ωτίον αυτού με τρυπητήριον· και θέλει δουλεύει αυτόν διαπαντός.»—Έξοδ. 21:2-6.

¹⁸ Εδώ βρίσκομε έναν άνθρωπο σε δουλεία, τελείως αφωσιωμένον στον κύριό του, και αυτός φθάνει στο σημείο να πη: «Αγαπώ τον κύριόν μου.» Για ένα Χριστιανό, επίσης, αυτή είναι η ορθή νοοτροπία που πρέπει να έχη. Πάντοτε πρέπει να βλέπη τον εαυτό του στη θέσι που είναι όμοια με δούλου, πρόθυμον να υπηρετή τον Κύριον, Ιεχωβά, ο οποίος του έδωκε ζωή και όλες τις ευλογίες της. Κανείς δεν πρέπει ποτέ να θέλη να είναι ελεύθερος από τον Ιεχωβά Θεό για ν’ ακολουθήση τον δικό του δρόμο. Ο Διάβολος ήταν ο πρώτος που είχε αυτή την άδικη επιθυμία και το τέλος του θα είναι καταστροφή.

19, 20. Πώς εμφανίζεται εδώ, στη μελέτη μας, η ελευθερία εκλογής που έχει κάθε άτομο;

¹⁹ Ο Ιεχωβά Θεός δικαιωματικά απαιτεί αποκλειστική αφοσίωσι. Αλλ’ όταν η αποκλειστική αυτή αφοσίωσις δίδεται στον Κυρίαρχον Άρχοντα του σύμπαντος, πρέπει να δίδεται με την εκλογή του ατόμου. Αυτό δεν θα εξαναγκασθή να το πράξη. Πρέπει να επιθυμή να δώση την αποκλειστική του αφοσίωσι πρόθυμα, με χαρά. Κανείς δεν θα τον ωθήση σ’ αυτή τη θέσι ούτε θα τον σπρώξη στην υπηρεσία του Ιεχωβά Θεού. Αλλά επειδή μελετά τον Λόγον του Θεού, επειδή θέλει να πράττη το θέλημα του Ιεχωβά, είναι κλίσις του, προτίμησίς του, να βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με τον Θεό και τους σκοπούς του Θεού και να είναι δούλος του, όπως ακριβώς και ο Υιός του Ιεχωβά Χριστός Ιησούς ετέρπετο να εκτελή την εντολή του Πατρός του.

²⁰ Ένας που έχει αφιερωθή στην υπηρεσία του Ιεχωβά είναι, βέβαια, όμοιος με αυτόν τον Εβραίον δούλον ο οποίος ήταν πρόθυμος να δουλεύη διαπαντός. Όσον αφορά τα μέλη της κοινωνίας του Νέου Κόσμου, αυτό σημαίνει την αιωνιότητα. Ο Ιεχωβά τόσον ηγάπησε τον κόσμον ώστε έστειλε τον μονογενή του Υιό σ’ αυτή τη γη για να έχουν ζωή αιώνια εκείνοι, επάνω στη γη, που εκλέγουν να πιστεύουν σ’ αυτόν. Έκαμε διευθέτησι να εξαγοράση ο Υιός του την ανθρώπινη οικογένεια. Υπάρχουν πολλοί που θ’ αρνηθούν ν’ αναγνωρίσουν τους εαυτούς των ως δούλους και να έλθουν κάτω από αυτή την εξαγοραστική τιμή, και που θα εκλέξουν ν’ ακολουθήσουν τον δικό τους δρόμο, αλλά ο δικός τους αυτός δρόμος, ο οποίος είναι ο δρόμος του «κόσμου τούτου», θα σημάνη τον θάνατό τους.—Ιωάν. 3:16· 1 Ιωάν. 2:17.

21. Ποιές υποχρεώσεις δημιουργεί η εκλογή μας να υπηρετούμε τον Ιεχωβά;

²¹ «Η μνήμη του δικαίου είναι μετ’ ευλογίας· το δε όνομα των ασεβών σήπεται.» (Παροιμ. 10:7) Εκείνοι που αρνούνται το αντίλυτρον θα πεθάνουν αιωνίως και έτσι θα εκμηδενισθούν και δεν θα έχουν ποτέ ύπαρξι. Όπως ακριβώς ανέγραψε ο Ιεχωβά μέσω του προφήτου του Ιερεμία: «Θέλουσι κοιμηθή ύπνον αιώνιον, και δεν θέλουσιν εξυπνήσει, λέγει ο Βασιλεύς, του οποίου το όνομα είναι ο Ιεχωβά των δυνάμεων.» (Ιερεμ. 51:57, ΑΣ) Όλοι όσοι αφιέρωσαν τη ζωή τους στην υπηρεσία του Ιεχωβά Θεού πρέπει να κατανοήσουν ότι το να είναι κανείς Χριστιανός είναι ένα σοβαρό πράγμα· και, όπως διετυπώθη από τον Μωυσή, «Μη λάβης το όνομα Ιεχωβά του Θεού σου επί ματαίω· διότι δεν θέλει αθωώσει ο Ιεχωβά τον λαμβάνοντα επί ματαίω το όνομα αυτού.» (Έξοδ. 20:7) Δεν πρέπει κανείς να νομίζη ότι επειδή αφιερώθη στον Ιεχωβά Θεό και εβαπτίσθη στο νερό, ο Θεός τώρα είναι υποχρεωμένος να κάνη τα πάντα γι’ αυτόν. Ο Θεός ασφαλώς θα εκτελέση το μέρος του στη συμφωνία ευλογώντας το άτομο αυτό και φροντίζοντας γι’ αυτό· αλλ’ ο δούλος, ο οποίος λέγει ότι θα δώση αποκλειστική αφοσίωσι στον Ιεχωβά Θεό, πρέπει επίσης να εκτελέση το μέρος του στη διευθέτησι. Πρέπει να δείξη ότι είναι δούλος, και μάλιστα ευπειθής δούλος του Κυριάρχου Άρχοντος. Η ζωή ενός ατόμου εξαρτάται από την αληθινή του, γνησία λατρεία, και «ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν», επειδή είναι «Θεός απαιτών αποκλειστικήν αφοσίωσιν.»