Ο Ιεχωβά, Θεός Παραγωγικός — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Ο Ιεχωβά, Θεός Παραγωγικός

«Ο Πατήρ μου εργάζεται έως τώρα, και εγώ εργάζομαι.»—Ιωάν. 5:17.

1. Από τι γνωρίζομε ότι ο Ιεχωβά είναι ο υπέρτατος Παραγωγός του σύμπαντος;

Ο ΙΕΧΩΒΑ είναι ο υπέρτατος Παραγωγός του σύμπαντος. «Με τον λόγον του Ιεχωβά έγειναν οι ουρανοί, και δια της πνοής του στόματος αυτού πασά η στρατιά αυτών.» (Ψαλμ. 33:6, ΑΣ) Μπορούμε ν’ αμφιβάλλωμε; Όπως ο Αβραάμ των αρχαίων χρόνων, και σεις επίσης παρατηρήστε τώρα τους ουρανούς· αριθμήστε τα άστρα αν μπορήτε. Ο Ιεχωβά εδημιούργησε όλα τα δισεκατομμύρια των άστρων. (Ψαλμ. 147:2-4) Ναι, όταν κανείς βλέπη τη λαμπρότητα των ουρανών, είναι σαν ο Δημιουργός να έχη σύρει δια μέσου ακαταμετρήτου διαστήματος ένα γιγαντιαίο παραπέτασμα στολισμένο με ολόλαμπρους πολυτίμους λίθους που σπινθηροβολούν. Δεν μπορούμε παρά να εντυπωσιασθούμε από τη μεγαλειότητα, τη δημιουργική επιδεξιότητα, την παραγωγική ικανότητα Εκείνου που είναι ο Πλάστης μας. Ο ψαλμωδός επίσης εντυπωσιάσθη, διότι έγραψε: «Ιεχωβά Θεέ μου, εμεγαλύνθης σφόδρα· τιμήν και μεγαλοπρέπειαν είσαι ενδεδυμένος· . . . ο εκτείνων τον ουρανόν ως καταπέτασμα· . . . ο θεμελιών την γην επί την βάσιν αυτής, δια να μη σαλευθή εις τον αιώνα του αιώνος.»—Ψαλμ. 104:1, 2, 5, ΑΣ.

2, 3. (α) Ποια είναι μερικά γεγονότα σχετικά με το σύμπαν και τον μεγάλο γαλαξία μας που υψώνουν την εκτίμησί μας για τη δημιουργική ικανότητα του Ιεχωβά; (β) Με ποιον μπορούμε να τον εξομοιώσωμε;

² Τόσο απέραντη είναι η δημιουργία του Ιεχωβά ώστε η φαντασία για να την συλλάβη καταλαμβάνεται από ίλιγγο. Τη νύχτα αναρίθμητα ουράνια αντικείμενα, τα οποία, στο αβοήθητο μάτι, φαίνονται σαν πολύτιμοι λίθοι, είναι άστρα σαν τον ήλιο μας, μερικά μεγαλύτερα, μερικά μικρότερα. Το καθένα μπορεί να είναι το κέντρον ενός πλανητικού συστήματος ομοίου μ’ εκείνο, του οποίου η γη μας αποτελεί μέρος. Κάποτε ενομίζετο ότι όλα τα άστρα ευρίσκοντο στην ίδια απόστασι από τη γη, αλλά τώρα οι αστρονόμοι δείχνουν ότι το διάστημα εκτείνεται στο άπειρον και με ισχυρά τηλεσκόπια φέρονται στην όρασι απομακρυσμένες περιοχές του σύμπαντος—ολόκληρα πλήθη αγνώστων προηγουμένως άστρων. Ό,τι στον γυμνόν οφθαλμόν του ανθρώπου μπορεί να φαίνεται ότι είναι ένα και μόνο αστέρι, μέσω ενός τηλεσκοπίου γίνεται ορατόν ότι είναι ένα σύμπλεγμα αστέρων ή γαλαξίας. Πράγματι, τόσο αχανές είναι το σύμπαν που οι αστρονόμοι έφθασαν να αναφέρουν αυτούς τους γαλαξίας ως «νησιωτικά σύμπαντα». Το πιο ισχυρό τηλεσκόπιο του ανθρώπου έφερε μέσα στην οπτική του έκτασι κυριολεκτικώς δισεκατομμύρια γαλαξιών.

³ Μερικά τοπικά γεγονότα μπορεί περαιτέρω να οξύνουν την εκτίμησί σας. Ζούμε σ’ ένα πελώριο «νησιωτικό σύμπαν» δισεκατομμυρίων άστρων. Μέγιστο μέρος απ’ αυτό δεν μπορούμε να το δούμε επειδή υπάρχουν μεγάλα νέφη από σκόνη στο σύμπαν, αλλά τώρα είναι γνωστόν ότι είναι σχήματος ομοίου με τροχόν, με ακτίνες ή καμπύλες περιστρεφόμενες γύρω από ένα όμοιο με άξονα κέντρον. Όλο αυτό που βλέπομε, οι άνθρωποι το αποκαλούν Γαλαξίαν—μια από τις καμπύλες που αποτελείται από εκατομμύρια άστρων με τον ήλιο μας ανάμεσά τους. Μολονότι τα άστρα μπορεί να είναι πολλά, υπάρχει αφθονία χώρου· διότι το πλησιέστερο γειτονικό μας άστρο λέγεται ότι απέχει είκοσι πέντε τρισεκατομμύρια μίλια. Οι αποστάσεις του διαστήματος είναι τόσο μεγάλες που μετριούνται με έτη φωτός. Η απόστασις που διανύει το φώς σ’ ένα έτος (δηλαδή έξη τρισεκατομμύρια μίλια) είναι η μονάς. Χρησιμοποιώντας αυτό το μέτρον, λαμβάνομε κάποια ιδέα του μεγέθους του δικού μας γαλαξία, διότι το φως από ένα άστρο που βρίσκεται στο εξωτερικό άκρον χρειάζεται εκατό χιλιάδες έτη για να φθάση στο εξωτερικό άκρον της άλλης πλευράς· απόστασις όχι μικρή. Αλλά το τρομακτικό αυτό δημιουργικό έργον σμικρύνεται από το γεγονός ότι, σε άλλους γαλαξίας, που απέχουν δισεκατομμύρια έτη φωτός, όλο αυτό φαίνεται σαν ένα μόνο άστρο. Δεν είναι, λοιπόν, παράδοξο ότι ο Ιεχωβά ενέπνευσε τον προφήτη του Ησαΐα να γράψη: «Με τίνα λοιπόν θέλετε με εξομοιώσει, και θέλω εξισωθή; λέγει ο Άγιος.»—Ησ. 40:25.

4. Πώς η άψυχη κτίσις αντανακλά τη δόξα του Δημιουργού της;

⁴ Στους ουρανούς βλέπομε ένα έργο τελειότητος με τάξι και αρμονία. Αντανακλώντας την επιβλητική μεγαλειότητα του Δημιουργού των, «οι ουρανοί διηγούνται την δόξαν του Θεού, και το στερέωμα αναγγέλλει το έργον των χειρών αυτού.» (Ψαλμ. 19:1) Εκεί οι άνθρωποι δεν βλέπουν καμμιά σύγκρουσι, κανένα δημιουργικό έργον που να βγαίνη έξω από τη θέσι του, διότι όλα κινούνται συνεχώς σύμφωνα με την πορεία που καθωρίσθη από τον Ιεχωβά. Οι επιστήμονες νομίζουν ότι το σύμπαν επεκτείνεται. Οι Γραφές λέγουν ότι ο Θεός εξακολουθεί να εργάζεται, να πράττη το καλόν. (Ιωάν. 5:17) Τολμούμε να θέσωμε όρια στην έκτασι της δραστηριότητος του Ιεχωβά, στη δύναμί του, στην παραγωγική του ικανότητα; «Ιδού, ο Θεός είναι μέγας, και ακατανόητος εις ημάς, και ο αριθμός των ετών αυτού ανεξερεύνητος.» (Ιώβ 36:26) Αν βρίσκωμε ότι η δημιουργία του εμπνέει το δέος, περισσότερο ακόμη πρέπει να εμπνέη σ’ εμάς το δέος ο ίδιος ο Θεός, διότι ο Δημιουργός είναι μεγαλύτερος από οποιοδήποτε και από όλα τα δημιουργήματά του. «Σηκώσατε υψηλά τους οφθαλμούς σας, και ιδέτε, τις εποίησε ταύτα; Ο εξάγων το στράτευμα αυτών κατά αριθμόν· ο ονομαστί καλών ταύτα πάντα εν τη μεγαλειότητι της δυνάμεως αυτού, διότι είναι ισχυρός εις εξουσίαν δεν λείπει ουδέν.» (Ησ. 40:26) Ναι, η λεγομένη άψυχος κτίσις βρίσκεται σε κίνησι, μια συμφωνία στους ουρανούς, ένα προϊόν του μεγάλου Ιεχωβά.

5. (α) Ποια ήταν η πρώτη κτίσις του Θεού; (β) Ποια ήταν η σχέσις που αυτός διατηρούσε με τον Ιεχωβά κατόπιν;

⁵ Έστω και αν αυτή η δημιουργία είναι ηλικίας δισεκατομμυρίων ετών, όπως ισχυρίζονται μερικοί, εν τούτοις δεν προηγήθηκε της δημιουργίας νοημόνων προσώπων. Το αριστούργημα του Ιεχωβά ήταν η πρώτη του κτίσις, ένα πνευματικό πρόσωπο όμοιο με τον εαυτό του με τις ιδιότητές του της δικαιοσύνης, αγάπης, δυνάμεως και σοφίας. Γι’ αυτόν είναι γραμμένο: «Ο Ιεχωβά με είχεν εν τη αρχή των οδών αυτού, προ των έργων αυτού, απ’ αιώνος. . . . πριν υπάρξη η γη. . . . Ότε ητοίμαζε τους ουρανούς, εγώ ήμην εκεί.» (Παροιμ. 8:22-27, ΑΣ) Ο Ιεχωβά κατέστησε αυτό το ισχυρό πνεύμα εκπρόσωπον του· αυτό έγινε ο Λόγος του Θεού. (Ιωάν. 1:1, 2) Επίσης, έγινε συνεργάτης του Ιεχωβά στην παραγωγή όλου του δημιουργικού έργου που επακολούθησε. «Δι’ αυτού εκτίσθησαν τα πάντα, τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης, τα ορατά και τα αόρατα.» (Κολ. 1:16) Με τον καιρό εδημιούργησε ένα πλήθος πνευματικών προσώπων, αγγέλων· επίσης μια αχανή παράταξι άστρων που κοσμούν ωραία τους ουρανούς—όλα πλασμένα σύμφωνα με το θείο πρόγραμμα παραγωγής. Οι δύο αυτοί, ο Ιεχωβά και ο Υιός του, είδαν πάντοτε και βλέπουν τώρα τα πράγματα με αρμονία. Η σχέσις των πάντοτε ήταν και είναι τώρα σχέσις χαράς και παραγωγικότητος. «Τότε ήμην πλησίον αυτού ως αριστοτέχνης εργάτης· και εγώ ήμην καθ’ ημέραν η τρυφή αυτού, ευφραινόμενος πάντοτε ενώπιον αυτού.»—Παροιμ. 8:30, ΑΣ.

6. Στη δημιουργία του Ιεχωβά τι είναι πιο εξέχον ακόμη από την ποσότητα;

⁶ Στο παραγωγικό του πρόγραμμα ο Ιεχωβά δεν, επρομήθευσε μόνο ποσότητα· είχε επίσης πάντοτε και ποιότητα. Πράγματι, η τελειότης χαρακτηρίζει όλα όσα πράττει ο Δημιουργός μας. Όταν δημιουργή αυτός, δεν χρειάζεται τίποτε να επαναληφθή. Δεν υπάρχουν δημιουργήματα «δευτέρας επιλογής» ή προς απόρριψιν. Όταν δημιουργή, το αποτέλεσμα είναι ένα αποτελειωμένο προϊόν, στο οποίο δεν μπορεί να γίνη καμμιά βελτίωσις. «Του [αληθινού] Θεού, η οδός αυτού είναι άμωμος.» (2 Σαμ. 22:31) Για τον Ιεχωβά ο Μωυσής ενεπνεύσθη να γράψη: «Αυτός είναι ο Βράχος, τα έργα αυτού είναι τέλεια· διότι πάσαι αι οδοί αυτού είναι κρίσις· Θεός πιστός, και δεν υπάρχει αδικία εν αυτώ· δίκαιος και ευθύς είναι αυτός.» (Δευτ. 32:4) Αληθινά, δεν υπάρχει κανείς όμοιος με τον Ιεχωβά τον Θεό μας.

ΓΗ

7. Ποιος είναι ο σκοπός για τον οποίον ο Ιεχωβά παρήγαγε τη γη, και πού ιδιαίτερα μας αποκαλύπτεται αυτό;

⁷ Μερικοί επιστήμονες λέγουν ότι η γη μας εσχηματίσθη πριν από εξήμισυ δισεκατομμύρια χρόνια. Μολονότι αυτό είναι δυνατόν, αποτελεί ωστόσο απλή εικασία των διότι σχετικά με τούτο οι Γραφές απλώς αναφέρουν: «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην.» (Γέν. 1:1) Για μας τώρα η χρονολογία είναι επουσιώδης. Εκείνο που πρέπει να μας ενδιαφέρη σήμερα είναι ο ρόλος της γης στο μεγάλο παραγωγικό πρόγραμμα του Ιεχωβά, διότι αυτός ποτέ δεν σπαταλά την προσπάθειά του ούτε δημιουργεί εις μάτην. Το γεγονός αυτό καθώς και ο σκοπός για τον οποίον έπλασε τη γη συνοψίζονται στο Ησαΐας 45:18 (ΑΣ): «Διότι ούτω λέγει ο Ιεχωβά, ο ποιήσας τους ουρανούς· αυτός ο Θεός ο πλάσας την γην και ποιήσας αυτήν· όστις αυτός εστερέωσεν αυτήν, έκτισεν αυτήν ουχί ματαίως, αλλ’ έπλασεν αυτήν δια να κατοικήται· Εγώ είμαι ο Ιεχωβά, και δεν υπάρχει άλλος.» Για να κατοικήται, λοιπόν, με υλικά δημιουργήματα, ζωντανά δημιουργήματα, η γη θα μπορούσε να χρησιμοποιηθή για να προαγάγη τους παραγωγικούς του σκοπούς. Η Γένεσις, κεφάλαιο πρώτο, μας το αποκαλύπτει αυτό.

8. Από την τρίτη έως την έκτη δημιουργική ημέρα, ποια πλάσματα παρήγαγε ο Θεός επάνω στη γη, και ποια ικανότητα είχαν αυτά γενικώς;

⁸ Εδώ ο Ιεχωβά μιλεί για την προετοιμασία της γης, για μια πορεία που καλύπτει χιλιάδες χρόνια, με τον χρόνο διηρημένο σε ‘ημέρες’ περιόδους που η Γραφή δείχνει ότι είναι επτά χιλιάδων ετών η καθεμιά. Στις δυο πρώτες από αυτές τις ημέρες ο Θεός ενήργησε για να επιτρέψη το φως του ηλίου να λάμψη επάνω στη γη και να παραχθή μια ατμόσφαιρα κάτω από το υδάτινο επιστέγασμά της. Το νερό εκάλυπτε το πρόσωπο της γης, αλλά την τρίτη ημέρα το νερό διεχωρίσθη καθώς η ξηρά ωθήθη προς τα επάνω. Περαιτέρω, σ’ αυτή την τρίτη ημέρα, κάτι νέο συνέβη: «Και είπεν ο Θεός, Ας βλαστήση η γη χλωρόν χόρτον, χόρτον κάμνοντα σπόρον, και δένδρον κάρπιμον κάμνον καρπόν κατά το είδος αυτού, του οποίου το σπέρμα να ήναι εν αυτώ επί της γης.» (Γέν. 1:11) Σημειώστε εδώ τη δύναμι αναπαραγωγής, την πρώτη γνωστή απόδειξι παραγωγικότητος, εκτός εκείνης που προέκυψε δια της απ’ ευθείας δημιουργίας. Η βλάστησις από μέσα της άρχισε να αναπαράγη τα είδη της και να πληθύνεται. Στις επόμενες ημέρες—περιόδους εμφανίσθηκαν και άλλα δημιουργήματα, ζώσες ψυχές: πρώτα, εκείνες που θα ζούσαν στα νερά, έπειτα, τα πτερωτά πλάσματα για να πετούν στον αέρα, κατόπιν ζώα για να καταλάβουν τις εκτάσεις της ξηράς. Τα πλάσματα αυτά μπορούσαν να αναπνέουν, να βλέπουν, να τρώγουν, να κινούνται και, από μέσα τους, να αναπαράγουν το είδος τους. Καθώς η έκτη ημέρα προχωρούσε στο τέλος της, σαράντα δύο χιλιάδες περίπου χρόνια δημιουργικού έργου βρήκαν τη γη ντυμένη με άφθονη βλάστησι, γεμάτη από ζωικές υπάρξεις. Με όλα αυτά ο Ιεχωβά ευηρεστήθη. Είπε ότι ήσαν «καλά».

9. (α) Γιατί δεν απεγοητεύθησαν οι αγγελικοί παρατηρηταί των συμβάντων της γης καθώς ο Ιεχωβά έφθασε στο ύψος της γηίνης δημιουργίας; (β) Με τι ήσαν προικισμένοι οι δύο που εδημιουργήθησαν τελικά και ποια μεγάλα προνόμια τους έχουν δοθή;

⁹ Όσο και αν αυτό εφαίνετο πλήρες, ο Θεός δεν είχε εξαντλήσει την παραγωγή του στη γη. Έως εδώ τα γήινα πλάσματα ήσαν κατωτέρας διανοητικότητος. Ο Ιεχωβά επεφύλαξε μια πραγματική έκπληξι για τα αγγελικά του πλήθη στον ουρανό, που χωρίς αμφιβολία παρατηρούσαν με ενδιαφέρον τις εξελίξεις επάνω στη γη. Στον Λόγον ή εκπρόσωπόν του ο Θεός μίλησε, λέγοντας: «Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών.» (Γέν. 1:26) Αυτό εσήμαινε την παραγωγή νοητικών πλασμάτων, προικισμένων με τις ιδιότητες του Θεού—ώστε να σκέπτωνται, να λογικεύωνται, να λαμβάνουν αποφάσεις και να εκδηλώνουν αγάπη για τον Δημιουργό με το να τον υπηρετούν, να τον τιμούν και να τον αινούν. Δημιουργημένα άρρεν και θήλυ, ήσαν ικανά ν’ αναπαράγουν το είδος των. Αυτό απέβη ευθύνη των μέσω μιας εντολής αναπαραγωγής: «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και γεμίσατε την γην, και κυριεύσατε αυτήν, και εξουσιάζετε επί των ιχθύων της θαλάσσης, και επί των πετεινών του ουρανού, και επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης.» (Γέν. 1:28) Σημειώστε ότι, εκτός από τον πολλαπλασιασμό του είδους του, ο άνθρωπος ωδηγήθη να εξωραΐση και να διατηρή ωραίον τον γήινον οίκον του, και επρόκειτο να έχη την κατάλληλη επίβλεψι όλων των πλασμάτων που ήσαν κατώτερα απ’ αυτόν—των ψαριών, των πουλιών και των ζώων. Έτσι ο άνθρωπος θα είχε τριπλούν μέρος στον σκοπόν του Θεού για τη γη.

10. Σ’ αυτόν τον σταθμό, πώς θα μπορούσε κανείς να έχη γνωρίσει τον σκοπό που επρόκειτο να εξυπηρετήση η γη στο παγκόσμιο παραγωγικό πρόγραμμα;

¹⁰ Ο ρόλος της γης στο μεγάλο παραγωγικό πρόγραμμα του Ιεχωβά μπορούσε τώρα να γίνη αντιληπτός. Με τον καιρό έπρεπε να συντηρήση μια αφθονία πλασμάτων της θαλάσσης, του αέρος και της ξηράς και να κατοικηθή από τελείους ανθρώπους, οι οποίοι θα την διατηρούσαν για πάντα στην ωραιότητα ενός πάρκου. Ο Θεός επεφύλαξε να εκτελεσθή το έργο αυτό στο πλήρες κατά την εβδόμη δημιουργική ημέρα, αυτός δε ο ίδιος ανεπαύθη ή απέσχε από το έργο του όσον αφορά τη γη. Στο τέλος της ημέρας εκείνης, έπειτα από επτά χιλιάδες χρόνια, η γη θα έχη αποτελειωθή και θα είναι ένα τέλειο κόσμημα στους ουρανούς που θα αντανακλά τη δημιουργική επιδεξιότητα του Ιεχωβά.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΣΠΑΣΤΟΥ ΠΡΟΕΛΕΧΘΗ

11. Τι έλαβε χώραν στην αρχή που επεχειρήθη καταστροφή της παραγωγικής προσπαθείας, και με ποιο αποτέλεσμα;

¹¹ Τώρα, μετά έξη χιλιάδες χρόνια περίπου από τη δημιουργία του ανθρώπου, το παραγωγικό πρόγραμμα του Ιεχωβά θα επλησίαζε στην αποτελείωσί του αν δεν υπήρχε το γεγονός ότι «εργατικές ανωμαλίες» παρενεβλήθησαν στην αρχή. Ένας από τους αγγέλους του Ιεχωβά, ο πρώτος στασιαστής, επεχείρησε δολιοφθοράν του έργου, έθεσε σε ενέργεια ένα κίβδηλο πρόγραμμα και παρεκίνησε το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος, τον Αδάμ και την Εύα, να εγκαταλείψουν τον Ιεχωβά και αντί εκείνου ν’ ακολουθήσουν αυτόν. Υψηλότερος μισθός ήταν η υπόσχεσίς του σ’ αυτούς. (Γέν. 3:1-7) Ο μισθός αυτός πραγματικά ήταν χαμηλός, όχι υψηλός και ως πληρωμή έφερε θάνατο στον Αδάμ και στην Εύα. Θάνατος υπήρξε το αποτέλεσμα σε όλους τους απογόνους των ως την ημέρα αυτή, και τώρα πολλοί άνθρωποι από άγνοια αποδίδουν στον Θεό μια αποτυχία.—Ρωμ. 5:12.

12, 13. (α) Πώς είμεθα βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά δεν αποτυγχάνει; (β) Εκείνο τον καιρό ποιο αντίθετο μέτρον απεφάσισε να λάβη ο Ιεχωβά;

¹² Αλλ’ ο Ιεχωβά δεν αποτυγχάνει. Ποτέ δεν τον επλησίασε συμφορά. (Ησ. 55:11) Παραδείγματος χάριν, στη γη όταν εργατικές ανωμαλίες διακόπτουν την κανονική λειτουργία ενός συγχρόνου εργοστασίου αυτοκινήτων, αυτό δεν σημαίνει ότι η παραγωγή θα περικοπή επ’ αόριστον και το νέο μοντέλο αυτοκινήτου δεν θα εμφανισθή στον καιρό που έχει ορισθή. Οι ανωμαλίες υπερνικώνται· το νέο αυτοκίνητο θα επιδειχθή στην αρχικά αναγγελμένη ημερομηνία, έστω και αν είναι αναγκαία αυξημένη δραστηριότης στον υπολειπόμενο καιρό. Σε μια πολύ μεγαλύτερη κλίμακα συμβαίνει το ίδιο και με τον Ιεχωβά. Οι ανωμαλίες που επέφερε ο μεγαλύτερος αγγελικός διασπαστής όλων των καιρών, ο Σατανάς, έχουν καταθλίψει το ανθρώπινο γένος στα έξη έβδομα του καιρού που ο Ιεχωβά παρεχώρησε στους ανθρώπους για να εκτελέσουν την εντολή του αναπαραγωγής και για να μεταμορφώσουν ολόκληρη τη γη σε κήπο. Αλλά μη νομίσετε μυωπικά ότι η διακοπή αυτή θα εξακολουθήση επ’ άπειρον. Τα επανορθωτικά μέτρα που επιφυλάσσεται να λάβη ο Ιεχωβά θα σημαίνουν, στα υπολειπόμενα χίλια χρόνια (που είναι τώρα ακριβώς μπροστά μας), αυξημένη δραστηριότητα. Ο σκοπός του θα επιτελεσθή· τίποτε δεν μπορεί να προκαλέση την αποτυχία του. Αυτός ώρισε τη χρονολογία· η παραγωγή θα περατωθή εγκαίρως.—Ησ. 14:27· 60:22· Δαν. 2:21.

¹³ Η προσωρινή διακοπή που επροκάλεσε ο Σατανάς όταν παρεκίνησε τον Αδάμ και την Εύα να εγκαταλείψουν τον Θεό, είχε ως αποτέλεσμα το να αποφασίση και εφαρμόση ο Ιεχωβά αντίθετα μέτρα. Άρχισε με το να κάμη την προφητεία που αναγράφεται στη Γένεσι 3:15. Σ’ αυτήν υπεσχέθη ένα «σπέρμα» που θα επέφερε τον θάνατο του Σατανά. Μέσω της γυναικός του Θεού ή ομοίας με γυναίκα οργανώσεώς του (Ησ. 54:5· Γαλ. 4:26-31· Αποκάλ. 12:1, 2) θα παρήγετο το σπέρμα αυτό που θα συνέτριβε τον Σατανά μέχρι θανάτου, θα εξήλειφε τα αποτελέσματα της Εδεμικής ανταρσίας, κατόπιν για μια ακόμη φορά θα έθετε σε ενέργεια το παραγωγικό πρόγραμμα του Ιεχωβά και θα το κατηύθυνε σε επιτυχή αποπεράτωσι.—Ρωμ. 16:20.

14. Αργότερα, μέσω ενός προφητικού δράματος, πώς έδειξε ο Ιεχωβά ότι δεν είχε αλλάξει τον αρχικό του σκοπό;

¹⁴ Προσκιάζοντας τούτο, ο Ιεχωβά έκαμε να εκτελεσθή ένα ζωντανό δράμα, που περιελάμβανε τον Νώε και την οικογένειά του. Μόνο οι οκτώ εκείνες ψυχές επέζησαν του παγγηίνου κατακλυσμού όταν η καταστροφή με νερό επήλθε σε όλους τους ασεβείς. Οι οκτώ εκείνοι, όταν κατέβησαν από την κιβωτό σε μια καθαρισμένη γη, προσέφεραν θυσίες ευχαριστίας στον Ιεχωβά. Αυτός, εξ άλλου, τους είπε ότι αυτοί και τα ζώα που επέζησαν μαζί τους έπρεπε να πληθυνθούν και να γεμίσουν τη γη. «Και ευλόγησεν ο Θεός τον Νώε, και τους υιούς αυτού· και είπε προς αυτούς, Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και γεμίσατε την γην.» (Γεν. 8:15· 9:1) Επειδή αυτή η εντολή αναπαραγωγής που εδόθη στην οικογένεια του Νώε είχε εξεικονιστικόν χαρακτήρα, για την εκπλήρωσί της στην πραγματικότητα ο άνθρωπος πρέπει να περιμένη τη χιλιετή βασιλεία του υποσχεμένου «σπέρματος».—Γαλ. 3:29· Αποκάλ. 1:5, 6· 14:1-5.

15. (α) Πώς εχρησιμοποιήθησαν ο Αβραάμ και η οικογένειά του για να εξεικονίσουν την παραγωγή του «σπέρματος»; (β) Ποιο είναι το «σπέρμα» και τι μέρος θα έχη στο παραγωγικό πρόγραμμα του Ιεχωβά;

¹⁵ Ο Ιεχωβά έδωσε υποσχέσεις όσον αφορά το «σπέρμα» αυτό στον πιστόν Αβραάμ. Φαντασθήτε τη χαρά του Αβραάμ όταν άκουσε τον Ιεχωβά δια του πιστού του αγγέλου να λέγη: «Ευλογών θέλω σε ευλογήσει, και πληθύνων θέλω πληθύνει το σπέρμα σου ως τα άστρα του ουρανού, και ως την άμμον την παρά το χείλος της θαλάσσης· και το σπέρμα σου θέλει κυριεύσει τας πύλας των εχθρών αυτού· και εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης· διότι υπήκουσας εις την φωνήν μου.» (Γεν. 22:17, 18) Σ’ αυτό το προφητικό δράμα ο Αβραάμ εξεικόνιζε τον Ιεχωβά, η δε σύζυγός του Σάρρα εξεικόνιζε την οργάνωσι του Ιεχωβά, μέσω της οποίας αυτός πραγματοποιεί παραγωγή. Μολονότι άτεκνη, η ηλικιωμένη Σάρρα έλαβε διαβεβαίωσι από τον άγγελον του Ιεχωβά ότι θα είχε τέκνον. Στον ωρισμένο καιρό έγινε αυτό. Η Σάρρα εγέννησε τον Ισαάκ, ο οποίος εξεικόνιζε το «σπέρμα» της επαγγελίας. Από την Εδέμ η οργάνωσις του Ιεχωβά ήταν στείρα από επίγειο σπέρμα ως τον καιρό του Αβραάμ, ναι, και πέρα ακόμη—εν όλω, τέσσερες, περίπου, χιλιετηρίδες. Έπειτα από χίλια εκατό χρόνια αφότου εδόθη στον Αβραάμ η επαγγελία του Ιεχωβά, ο Ησαΐας προφητικά έγραψε για τον καιρό που αυτή η κατάστασις της στειρότητος θα ετελείωνε σε μεγάλη παραγωγικότητα ανάμεσα σε χαρά και ευχαριστίες. Αργότερα, ο απόστολος του Χριστού Παύλος προσδιώρισε την εκπλήρωσι των μακραιώνων επαγγελιών και προφητειών υποδεικνύοντας ότι το «σπέρμα» ήταν ο Ιησούς μαζί με άλλους που είχαν εκλεγή από τον Ιεχωβά από όλα τα έθνη της γης. (Ησ. 54:1-13· Γαλ. 3:26-29· 4:1-31) Ο Ιησούς Χριστός στην Αποκάλυψί του προσδιορίζει τον αριθμό εκείνων που συνταυτίζονται μαζί του, δηλαδή, 144.000. (Αποκάλ. 7:4· 14:1) Αυτό το εκλεκτό σπέρμα είναι η βασιλεία του νέου κόσμου του Ιεχωβά, υπό την οποίαν οι επιζώντες λαοί ‘όλων των εθνών θα ευλογηθούν’· διότι αυτό ακριβώς το «σπέρμα» της βασιλείας θα διευθύνη κάθε παραγωγική προσπάθεια στη νέα γη. Η παραγωγή αυτού του σπέρματος της βασιλείας έγινε το πιο ένδοξο μέρος όλης της παραγωγής του Ιεχωβά, μια «νέα κτίσις».—2 Κορ. 5:17.

Ο ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΣ ΜΑΡΤΥΣ

16. (α) Συγκρίνατε την παραγωγική ζωή του Ιησού πριν και μετά την έλευσί του στη γη. (β) Πώς κατεδείχθη η βαθιά εκτίμησις του Ιησού για την ποιότητα;

¹⁶ Ποτέ δεν υπήρξε άνθρωπος επάνω στη γη όμοιος με τον Ιησούν, τον Πρώτιστον από το υποσχεμένο «σπέρμα». Ο Ιωάννης, ένας άλλος από τους αποστόλους του Χριστού, προσδιορίζει τον Ιησούν ως τον Λόγον του Θεού, την αρχήν της κτίσεως του Ιεχωβά, τον μονογενή του Υιόν. Όταν το εζήτησε ο Ιεχωβά, ο Ιησούς συνήνεσε να γίνη άνθρωπος επάνω στη γη. «Και ο Λόγος έγεινε σαρξ, και κατώκησε μεταξύ ημών, (και είδομεν την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά του Πατρός,) πλήρης χάριτος και αληθείας.» (Ιωάν. 1:14) Επί αγνώστους αιώνες ο Λόγος ειργάζετο σε πλήρη αρμονία με τον Πατέρα του Ιεχωβά· και τώρα, αφού έγινε ο άνθρωπος Ιησούς, εξακολούθησε έτσι να εργάζεται. Η ζωή του ήταν παραγωγική, παράγοντας καρπόν της Βασιλείας, διότι ολόκληρη η επίγεια διακονία του ήταν αφιερωμένη στη μαρτυρία για τον Πατέρα του και για τη βασιλεία του Πατρός του. (Ιωάν. 17:4, 6-10· Λουκ. 4:43) Ήταν θέλημα του Πατρός του να ενεργή έτσι, και αυτός ετέρπετο να πράττη το θέλημα του Πατρός του. (Ψαλμ. 40:8· Λουκ. 22:42) Επίσης, ο Ιησούς είχε οξεία αίσθησι της ποιότητος. Ό,τι έκανε το έκανε τέλεια, διότι ήταν τέλειος άνθρωπος. Επάνω στη γη ήταν το πιο εξέχον παράδειγμα αγάπης, ευσπλαχνίας και υπομονής. Συγχρόνως ήταν τολμηρός, άφοβος κήρυξ της αληθείας του Ιεχωβά. Μίλησε με ειλικρίνεια και πεποίθησι όσον κανένας πριν απ’ αυτόν. Γι’ αυτόν ελέχθη: «Ουδέποτε ελάλησεν άνθρωπος ούτω, καθώς ούτος ο άνθρωπος.» (Ιωάν. 7:46· 10:31-39) Κατανοούσε τελείως τους ανθρώπους· μπορούσε να διαβάζη τις καρδιές των και τις διάνοιές των. Για τούτο, εκείνοι τους οποίους εξέλεξε να είναι οι στενοί του σύντροφοι και συνεργάται ήσαν άνθρωποι με ευθεία καρδιά, άνθρωποι που θα μπορούσε να τους εκπαιδεύση και που τους εξεπαίδευσε για να είναι παραγωγικοί μάρτυρες όπως ο ίδιος. Χάριν της ποιότητος, δεν εξέλεξε πολλούς, μόνο τους αρίστους. Ο Ιησούς ήταν ταπεινός. Έδιδε πάντοτε αναγνώρισι στον Ιεχωβά για όλα τα αγαθά. (Μάρκ. 10:18) Όσον αφορά τους καλούς ακολούθους που είχε, είπε σε προσευχή προς τον Πατέρα του: «Εφανέρωσα το όνομά σου εις τους ανθρώπους τους οποίους μοι έδωκας εκ του κόσμου . . . εκείνους τους οποίους μοι έδωκας εφύλαξα.»—Ιωάν. 17:6-19.

17. Ποια άλλη πορεία ανοίχθηκε στον Ιησούν, από ποιον, και πώς ο Ιησούς ενήργησε;

¹⁷ Αν ο Ιησούς ήθελε ποσότητα άσχετα με την ποιότητα, η σύναξις των μαθητών του θα ήταν απλή. Αληθινά, θα μπορούσε να έχη ολόκληρο το έθνος των Ιουδαίων στα πόδια του· ναι, και περισσότερο από τούτο—ολόκληρο τον κόσμο, και οι λαοί όλων των εθνών θα τον ανεγνώριζεν ως ηγεμόνα των. Όλο εκείνο που είχε να κάμη ήταν να υποταχθή σ’ έναν άλλον επόπτην παραγωγής. Αυτός ο άλλος επόπτης, ο Σατανάς, προσπάθησε να πείση τον Ιησούν να το πράξη αυτό, λίγο μετά την αφιέρωσι του Ιησού να πράξη το θέλημα του Πατρός του, πριν ακριβώς αρχίση τη διακονία του. Ιδού η έκθεσις του τι έλαβε χώραν: «Πάλιν παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις όρος πολύ υψηλόν, και δεικνύει εις αυτόν πάντα τα βασίλεια του κόσμου και την δόξαν αυτών, και λέγει προς αυτόν, Ταύτα πάντα θέλω σοι δώσει, εάν πεσών προσκυνήσης με.» (Ματθ. 4:8, 9) Αυτό δεν αποτελούσε πειρασμόν για τον Υιόν του Θεού. Μήπως δεν είχαν ακούσει παρόμοιες προτάσεις πρώτα η Εύα, έπειτα ο Αδάμ, από τον ίδιον αόρατον αχρείον; Τι εκέρδισαν; Ο Ιησούς το εγνώριζε πάρα πολύ καλά. Η τέρψις του ήταν να εργάζεται με τον Δημιουργό του, και τώρα η απόφασίς του ήταν να εξακολουθήση να παράγη σ’ αυτή την πορεία.

ΠΙΣΤΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ

18. (α) Από ποια άποψι η μαρτυρία του Ιησού ήταν παραγωγική; (β) Τα αποχαιρετιστήρια λόγια του προς τους μαθητάς του, σε τι επέστησαν την προσοχή τους;

¹⁸ Η σύντομη διακονία του Ιησού, μόνο τριάμισυ ετών, ήταν πολύ παραγωγική. Πρώτο σε σπουδαιότητα είναι το γεγονός ότι εκράτησε την ακεραιότητά του, αποδεικνύοντας έτσι τον εαυτό του άξιον να είναι εκείνος που θα διεκδικήση το όνομα του Πατρός του συντρίβοντας τον Σατανά μέχρι θανάτου. Έπειτα, έδωσε τη ζωή του ως εξαγοραστική τιμή για τους ευπειθείς ανθρώπους. Σημειώστε: «Καθώς ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε δια να υπηρετηθή, αλλά δια να υπηρετήση, και να δώση την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών.» (Ματθ. 20:28) Με λίγα λόγια, έκαμε όλα όσα ο Ιεχωβά είχε σκιαγραφήσει γι’ αυτόν. Στην προσευχή του προς τον Πατέρα του συμπεριέλαβε τα εξής: «Εγώ σε εδόξασα επί της γης· το έργον ετελείωσα το οποίον μοι έδωκας δια να κάμω.» (Ιωάν. 17:4) Στη διακονία του ο Ιησούς έδωσε ένα καλό παράδειγμα για τους προσεκτικά διαλεγμένους ακολούθους του. Επιπρόσθετα, εδαπάνησε πολύν χρόνον διδάσκοντάς τους για τον Ιεχωβά, καθώς και για τον εαυτό του και για τη Βασιλεία και για το έργον που θα εχρειάζετο να εκτελέσουν αφού αυτός θα επέστρεφε στον Πατέρα του. Αυτοί εκρέμαντο από κάθε του λέξι, αλλά δεν μπόρεσαν να κατανοήσουν καθαρά. Ο Ιησούς το προεγνώριζε αυτό. Τους είπε, λοιπόν, ότι μετά την αναχώρησί του, ο Πατήρ του θα τους έστελνε έναν παράκλητον, το άγιο πνεύμα, για να τους διδάξη επιπρόσθετα πράγματα και να τους υπομνήση επίσης τα όσα είχε ειπεί σ’ αυτούς. (Ιωάν. 14:26) Όταν τελικά αναχωρούσε, τους είπε ότι η διακονία τους έπρεπε να είναι παραγωγική. «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς.»—Ματθ. 28:18-20.

19. Πώς η παραγωγικότης του Ιησού αντανεκλάτο στη δράσι των μαθητών του;

¹⁹ Για να βεβαιωθούμε ότι η μαρτυρία του Ιησού ήταν παραγωγική δεν έχομε παρά να κυττάξωμε τι έκαμαν οι ακόλουθοί του στην αρχή της Χριστιανικής εποχής. Είχαν ανάγκην του πνεύματος του Θεού και, πιστός στον λόγο του, ο Ιησούς έστειλε το άγιον πνεύμα σ’ αυτούς ενώ ήσαν συναθροισμένοι μαζί δέκα ημέρες μετά την ανάληψί του στον ουρανό. Καθώς εξεχύθη επάνω τους το πνεύμα του Ιεχωβά, αυτοί άρχισαν να δοξάζουν και να αινούν τον Θεό σε πολλές γλώσσες που το άγιο πνεύμα τούς κατέστησε ικανούς να μιλούν σ’ αυτή την περίπτωσι. Επίσης τότε παρευρίσκοντο στην Ιερουσαλήμ άνθρωποι πολλών εθνικοτήτων, και άκουαν να δοξολογήται ο Θεός από τους βαπτισμένους με το πνεύμα μαθητάς στις δικές των γλώσσες. Τα πλήθη των επισκεπτών εθαύμαζαν πολύ. Τότε ο απόστολος του Χριστού Πέτρος με δύναμι εμαρτύρησε, δημοσία, όσον αφορά τον Ιησούν και τη μεσσιανική του ιδιότητα, έπειτα δε απ’ αυτό πολλοί επίστεψαν και εβαπτίσθησαν: «Και προσετέθησαν εν εκείνη τη ημέρα [στην Χριστιανική εκκλησία] έως τρεις χιλιάδες ψυχαί.» (Πράξ. 2:41) Αυτοί τότε άρχισαν να μελετούν και να εκπαιδεύωνται μαζί με τους αποστόλους για μια παραγωγική διακονία, την οποίαν απαιτούσε η αφιέρωσίς των. «Και ενέμενον εν τη διδαχή των αποστόλων, και εν τη κοινωνία, και εν τη κλάσει του άρτου και εν ταις προσευχαίς· . . . Ο δε Ιεχωβά προσέθετε καθ’ ημέραν εις την εκκλησίαν τους σωζομένους.» (Πράξ. 2:42-47, ΜΝΚ) Γρήγορα κατόπιν, πέντε χιλιάδες άνδρες μόνο ήσαν στη διακονία. Τι όμιλος διακόνων που άρχιζε να παράγη σε μόνο τη γη της Παλαιστίνης!—Πράξ. 4:4.

20. Ποιο διπλό αποτέλεσμα προήλθε από τη μαρτυρία των αποστόλων και μαθητών του Ιησού στις αρχαίες εκείνες ημέρες;

²⁰ Τέτοια ευόδωσις ως αποτέλεσμα παραγωγικής μαρτυρίας έπρεπε γρήγορα να επισύρη το πυρ του Σατανά, και το επέσυρε. Ο διωγμός άρχισε. Ο σκοπός του Σατανά ήταν το σταμάτημα του έργου. Με γοργή διαδοχή ήλθαν απειλές, φυλάκισις, δαρμοί, και κατόπιν ο δραματικός θάνατος ενός πιστού μαθητού, του Στεφάνου. Ο διωγμός αυτός επέφερε τον διασκορπισμό των Χριστιανών διακόνων, αλλά όχι και την περικοπή του κηρύγματός των. «Οι μεν λοιπόν διασπαρέντες διήλθον, ευαγγελιζόμενοι τον λόγον.» (Πράξ. 8:4) Οι απόστολοι, δερόμενοι και φυλακιζόμενοι, έχαιραν «ότι υπέρ του ονόματος αυτού ηξιώθησαν να ατιμασθώσι. Και πάσαν ημέραν εν τω ιερώ και κατ’ οίκον δεν έπαυον διδάσκοντες και ευαγγελιζόμενοι τον Ιησούν Χριστόν.» (Πράξ. 5:17, 40-42) Η αύξησις εξακολουθούσε παρά τον διωγμό. Έπειτα από τριάμισυ έτη κηρύγματος μεταξύ των Ιουδαίων στην Παλαιστίνη, ο Ιεχωβά επεξέτεινε σε ανθρώπους όλων των άλλων εθνών την ευκαιρία να γίνουν Χριστιανοί διάκονοι και να συμμετάσχουν στην παραγωγική μαρτυρία. (Πράξ. 10:44-48) Ο πυρήν που είχε σχηματίσει ο Ιησούς με τους δώδεκα αποστόλους, γρήγορα αύξησε στον πρώτον αιώνα και εξετάθη σε μακρινά σημεία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και πέρα απ’ αυτήν. Ο Ιησούς είχε δώσει καλό παράδειγμα παραγωγικής μαρτυρίας. Οι απόστολοι και μαθηταί του ακολούθησαν το αυτό παράδειγμα προς δόξαν του Θεού και για τη δική τους αιώνια σωτηρία.—1 Τιμ. 4:11-16· 2 Τιμ. 4:1-5.

21. Σύμφωνα με την προφητεία της Γραφής, πότε η παραγωγική μαρτυρία θα έφθανε σε παγγήινη έκτασι, και με ποιο αποτέλεσμα;

²¹ Μετά τον θάνατο των αποστόλων του Χριστού, όλη αυτή η παραγωγική μαρτυρία εξέπνευσε. (Πράξ. 20:29-35· 2 Πέτρ. 2:1-3) Αλλά μήπως αυτό εσήμαινε το οριστικό της τέλος; Όχι· μάλλον τα λόγια του Ιησού, τα συγγράμματα των αποστόλων και μαθητών του, καθώς και οι Θεόδοτες προφητείες που είχαν γραφή από πιστούς ανθρώπους πριν απ’ αυτούς, όλα μαρτυρούσαν για μια περίοδο παραγωγικής μαρτυρίας σε παγκόσμια κλίμακα, αλλά μελλοντική από τον καιρό τους. (Αποκάλ. 14:6, 7· Ησ. 52:7, 8· Ιεζ. 9:3, 4, 11· Δαν. 12:3) Ο Ιησούς είχε ειπεί ότι στο τέλος του συστήματος πραγμάτων που διακυβερνάται από τον Σατανά, το ευαγγέλιο της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Ιεχωβά έπρεπε να κηρυχθή σε όλο τον κόσμο· και ότι πάνω στο επίμαχο ζήτημα της Βασιλείας οι άνθρωποι όλων των εθνών έπρεπε να διαιρεθούν, να διαχωρισθούν, ως «πρόβατα και ερίφια.» (Ματθ. 24:14· 25:31-46· Μάρκ. 13:9-13) Περαιτέρω, αυτά τα «πρόβατα», συναθροισμένα «εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών», έπρεπε να γίνουν ένας «πολύς όχλος», τον οποίον κανείς δεν μπορεί να αριθμήση· ναι, «το ελάχιστον θέλει γείνει χίλια», και τούτο ανάμεσα σε άφθονη πνευματική ευημερία. (Αποκάλ. 7:9· Ησ. 60:22· 66:14· Μιχ. 5:2-9) Ο τότε μέλλων αυτός καιρός έχει ήδη έλθει, στην εποχή μας. Για μας τώρα τα πράγματα αυτά και περισσότερα λαμβάνουν πραγματικά χώραν. Δικό μας είναι το απερίγραπτο προνόμιο να ενασχοληθούμε στην παραγωγική μαρτυρία προς αίνον του μεγάλου Θεού Ιεχωβά, του πρώτου Παραγωγού όλων.—Ψαλμός 149· Ησαΐας 12.