Μακάριοι οι Ειρηνοποιοί

«Μακάριοι οι ειρηνοποιοί· διότι αυτοί θέλουσιν ονομασθή υιοί Θεού.»—Ματθ. 5:9.

1. Πώς μας δίδεται βεβαίωσις για ειρήνη;

«Ο ΙΕΧΩΒΑ θέλει ευλογήσει τον λαόν αυτού εν ειρήνη», διεκήρυξε ο ψαλμωδός. «Οι πραείς θέλουσι κληρονομήσει την γην· και θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη.» (Ψαλμ. 29:11· 37:11, ΑΣ) Ο Ιησούς, μιλώντας στους μαθητάς του στην επί του όρους ομιλία, ανεφέρθη σ’ αυτές τις επαγγελίες και στην επιθυμία των ειλικρινών ανθρώπων για ειρηνικές συνθήκες. Μίλησε για έναν όμιλο πιστών ανδρών και γυναικών που θα προήγαν ειρήνη στη γη σε ταραχώδεις καιρούς λέγοντας: «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί· διότι αυτοί θέλουσιν ονομασθή υιοί Θεού.» (Ματθ. 5:9) Αυτοί οι ειρηνοποιοί πιστεύουν, όχι στις ανθρώπινες ανακωχές και στις ανήσυχες εκεχειρίες, αλλά στην αιώνια ειρήνη που ο Θεός υπεσχέθη να ιδρύση στον καιρό μας μέσω της δικαίας βασιλείας του. Κατανοούν ότι κανένα έθνος ή συνδυασμός εθνών δεν μπορεί σήμερα να εξασφαλίση μόνιμη ειρήνη. Αντιθέτως, όπως ακριβώς στις ημέρες του Ιερεμία, οι άνθρωποι κράζουν, «Ειρήνη, ειρήνη!» όταν δεν υπάρχη ειρήνη.—Ιερεμ. 6:14.

2. Ποιες είναι μερικές αιτίες πολέμου;

² Επί αιώνες ειλικρινείς άνθρωποι εργάσθηκαν για την ειρήνη, αλλά οι πιο καλές των προσπάθειες κατέληξαν σε αποτυχία. Υπήρξαν πολλές αιτίες πολέμου: εδαφική επέκτασις, εθνικισμός, η επιθυμία των εθνών για φυσικούς πόρους, πολιτική ραδιουργία—ακόμη και η θρησκεία. Καθώς προχωρεί η επιστήμη, έτσι και ο τρόμος του πολέμου. Ποτέ γενεά δεν φοβήθηκε την απειλή πολέμου, όσο η σημερινή γενεά. Οι μελετηταί της ιστορίας μάς λέγουν ότι πάντοτε υπήρχαν πόλεμοι και ότι πάντοτε θα υπάρχουν. Πράγματι, μια αυθεντία, όπως η Βρεττανική Εγκυκλοπαιδεία, λέγει: «Η σύγκρουσις, με τον θάνατο ως τελική κύρωσί της, είναι ένας παγκόσμιος νόμος ζωής.» Ενώ αυτό μπορεί να είναι αληθινό για το παρόν σύστημα του κόσμου, δεν είναι αληθινό για τον νέο κόσμο του Θεού, ο οποίος έχει τον λόγον του Ιεχωβά ως νόμον ζωής. Ακόμη και στο παρόν σύστημα η πλειονότης των ανθρώπων δεν επιθυμεί τον πόλεμο, διότι γνωρίζει τα οφέλη της ειρήνης. Φαντασθήτε την κατάστασι που θα υπήρχε στη γη αν τα έθνη δεν διέθεταν πια τον πλούτο των σε εξοπλισμούς και αν οι ειρηνικές συνθήκες επικρατούσαν σε όλο τον κόσμο! Δεν θα έρρεε πια κόκκινο στη μάχη το αίμα των εθνών, αφήνοντας ερημωμένες χώρες, μισοκαμμένα σπίτια και διασκορπισμένες οικογένειες. Αλλά είναι δυνατόν να έλθη ένας τέτοιος καιρός; Ή ο άνθρωπος είναι για πάντα καταδικασμένος να κινήται χωρίς σταθερότητα μεταξύ πολέμου και ειρήνης, αναρριχώμενος στα ύψη της ειρήνης, μόνο και μόνο για να καταβυθισθή πάλι σε αιματηρή σύγκρουσι;

3. Πώς προείπε η Γραφή τη σημερινή παγκόσμια κατάστασι;

³ Για να λάβωμε απάντησι πρέπει να κυττάξωμε στον λόγον της αληθείας του Θεού, στην Αγία Γραφή. Εκεί βλέπομε ότι η κατάστασις ακριβώς που υπάρχει στη γη σήμερα προελέχθη πριν από πολύν καιρό στις προφητείες. Ούτε οι άνθρωποι ούτε τα έθνη έχουν τη λύσι του προβλήματος. Καθώς μας λέγει η Γραφή: «Υπάρχει οδός ήτις φαίνεται ορθή εις τον άνθρωπον, αλλά τα τέλη αυτής φέρουσιν εις θάνατον.» (Παροιμ. 14:12) Το γεγονός ότι ο Θεός προ πολλού προεγνώρισε τις θλίψεις που μαστίζουν τώρα τα έθνη φανερώνεται σαφώς στο έκτο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως, όπου η προφητεία μιλεί για ένα «πυρρόν» ή κόκκινον ίππον που θα εφωρμούσε με πείσμα στα έθνη, γίνεται δε η δήλωσις ότι «εις τον καθήμενον επ’ αυτόν εδόθη να σηκώση την ειρήνην από της γης». (6:4) Κατόπιν ακολουθεί πείνα, λοιμός και θάνατος, κατά το πρότυπο που συνηθίσαμε σ’ αυτή τη γενεά. Πουθενά μέσα στις Γραφές δεν μας λέγεται ότι οι άνθρωποι θα υψώνοντο βαθμιαίως στην τελειότητα μέσω των ιδίων των προσπαθειών. Αντιθέτως, ο Ιησούς προείδε ότι η κατάστασις θα εχειροτέρευε καθώς θα επλησιάζαμε στο αποκορύφωμα αυτού του παρόντος συστήματος πραγμάτων. Μίλησε για ολοκληρωτικόν πόλεμο, με έγερσι έθνους εναντίον έθνους και βασιλείας εναντίον βασιλείας. (Ματθ. 24:7) Μολονότι οι εμπαίκται του καιρού μας χλευάζουν το ότι είναι δυνατόν να έχουν κάποια ειδική σημασία οι παγκόσμιοι πόλεμοι που είδαμε, παραμένει γεγονός ότι τέτοιος ολοκληρωτικός πόλεμος δεν ήταν ποτέ δυνατός πριν από τον καιρό μας. Μόνο τώρα οι εξελίξεις στους τομείς της επικοινωνίας, της μεταφοράς και της τεχνικής του πολέμου κατέστησαν δυνατόν τον παγκόσμιον πόλεμον, όπως προείπε ο Ιησούς.

4. Με ποιον τρόπο θα έλθη τελικά ειρήνη;

⁴ Εν τούτοις, ο Ιησούς έδειξε ότι οι αληθινοί Χριστιανοί, αντί να αποθαρρύνωνται λόγω της αβεβαιότητος των συνθηκών του κόσμου, θα έπρεπε να υψώσουν τις κεφαλές των και να χαρούν, διότι οι συνθήκες αυτές χαρακτηρίζουν ένα καιρόν αλλαγής. Η ελπίδα που προσφέρεται από τον Χριστό ως τον Άρχοντα της Ειρήνης δεν είναι το απατηλό όνειρον ειρήνης που βλέπουν τα έθνη, αλλ’ ο βεβαιωμένος λόγος του Ιεχωβά Θεού: «Εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος, . . . Ο ζήλος του Ιεχωβά των δυνάμεων θέλει εκτελέσει τούτο.» «Θέλει . . . συντρίψει τον καταδυναστεύοντα. Εν ταις ημέραις αυτού θέλει ανθεί ο δίκαιος· και αφθονία ειρήνης θέλει είσθαι εωσού μη υπάρξη η σελήνη.» (Ησ. 9:7, ΑΣ· Ψαλμ. 72:4, 7) Η ιστορία του παρελθόντος αποδεικνύει ότι αυτό δεν θα εκπληρωθή ποτέ ενόσω ο κόσμος παραμένει διηρημένος στις τωρινές πολιτικές και θρησκευτικές φατρίες. Εν τούτοις, ο Θεός μάς βεβαιώνει ότι η αλλαγή θα γίνη, όχι με ανθρώπινο στρατηγικό ελιγμό, αλλά με θεία επέμβασι. Ο Ησαΐας 32:1, 17, λέγει: «Βασιλεύς θέλει βασιλεύσει εν δικαιοσύνη, και άρχοντες θέλουσιν άρχει εν κρίσει. Το δε έργον της δικαιοσύνης θέλει είσθαι ειρήνη· και το αποτέλεσμα της δικαιοσύνης, ησυχία και ασφάλεια εις τον αιώνα.» Εν σχέσει με αυτές τις προφητείες δεν υπάρχει ένδειξις ότι θα εκπληρωθούν ως αποτέλεσμα των προσπαθειών του ανθρώπου. Πράγματι, η μεγαλύτερη προσπάθεια των εθνών να προαγάγουν παγκόσμια ειρήνη μέσω των Ηνωμένων Εθνών απέτυχε να ενοποιήση τους λαούς της γης, και η άμιλλα των εξοπλισμών συνεχίζεται καθώς τα έθνη αποθηκεύουν σωρούς θανατηφόρων βομβών, ακολουθώντας την ‘οδόν, ήτις φαίνεται ορθή εις τον άνθρωπον’.—Παροιμ. 14:12.

5. Γιατί η παγκόσμια κατάστασις δεν μπορεί ν’ αποδοθή στον Ιεχωβά;

⁵ Διαρκής ειρήνη μπορεί να έλθη μόνο με τη δύναμι του Θεού. Ο ισχυρός Δημιουργός του σύμπαντος κάνει όλη την κτίσι του να λειτουργή με τελεία αρμονία και τάξι, σύμφωνα με το θέλημά του. Ώρισε ένα χρονικό όριο για τις χαώδεις συνθήκες που επικρατούν στη γη και μας εβεβαίωσε για ειρήνη μέσω της δικαίας βασιλείας του. Στο Ιάκωβος 4:1 διαβάζομε: «Πόθεν προέρχονται πόλεμοι και μάχαι μεταξύ σας;» Βέβαια δεν προέρχονται από τον Ιεχωβά, τον Θεόν της Ειρήνης ούτε προέρχονται από τον Ιησού Χριστό, τον μέγαν Άρχοντα της Ειρήνης. Μια βασική αιτία πολέμου είναι η απληστία, ο δε Ιάκωβος μιλεί επίσης για ιδιοτελείς σαρκικές επιθυμίες και άδικους σκοπούς. Ο Θεός δεν αγαπά τέτοια πράγματα· το να καλλιεργήσουν, λοιπόν, οι πιστοί άνθρωποι φιλία με το σημερινό σύστημα του κόσμου σημαίνει έχθρα με τον Θεό. Ο τρόπος του Θεού για να φέρη ειρήνη στο ανθρώπινο γένος δεν έγκειται στο να προσπαθήση να επιδιορθώση ή ανακαινίση το παρόν σύστημα πραγμάτων.

6. Πώς μπορεί να εφαρμοσθή το φάρμακο του Θεού για τις θλίψεις του κόσμου;

⁶ Ο Ιησούς έδειξε τη διαρκή βάσι για ενότητα μεταξύ ανθρώπων πίστεως αναφέροντας τις δύο μεγάλες εντολές. Αυτό είναι το πραγματικό φάρμακο για τα δεινά του κόσμου, το ν’ αγαπούμε τον Θεό με όλη μας την καρδιά, τη διάνοια, την ψυχή και τη δύναμι και τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας. Αν οι άνθρωποι παρεδέχοντο αυτό το φάρμακο σήμερα, τούτο θα εσήμαινε την άμεση παύσι των εχθροπραξιών και το διαρκές τέλος του πολέμου. Αυτό το φάρμακο χρησιμοποιείται ακόμη και τώρα από τον Θεό για ανθρώπους πίστεως.—Μιχ. 4:1-3.

7, 8. (α) Μήπως ο Θεός λαμβάνει το μέρος του ενός ή του άλλου στους πολέμους μεταξύ των εθνών; (β) Ποια στάσι λαμβάνει ο κλήρος στον πόλεμο;

⁷ Δεν μπορούμε, λοιπόν, να πούμε ότι ο πόλεμος προέρχεται από τον Θεό, ότι αυτός είναι εκείνος που υποθάλπει και υποκινεί τους πολέμους μεταξύ των εθνών. Ανατρέχοντας στην ιστορία θα μπορούσαμε να ρωτήσωμε, Αν ο Θεός υποστηρίζη εκείνους που ισχυρίζονται ότι πολεμούν γι’ αυτόν, γιατί, από τη «Χριστιανική» άποψι, οι Σταυροφορίες ήσαν μια αποτυχία; Ή τι μπορούμε να πούμε για τον Τριακονταετή πόλεμο; Αυτός περιεγράφη ως «θεολογική σύγκρουσις . . . το πιο φρικτό μεμονωμένο στρατιωτικό επεισόδιο στην ιστορία της Δύσεως.» Μήπως η έκβασις του πολέμου αυτού απέδειξε ότι ο Θεός ήταν με τους Διαμαρτυρομένους και ότι οι Καθολικοί είχαν άδικο; Ειλικρινείς Καθολικοί δεν θα εδέχοντο έναν τέτοιον ισχυρισμό. Όταν δύο έθνη, που δεν ομολογούν τη Χριστιανοσύνη, εμπλέκωνται σε πόλεμο, με ποιου το μέρος είναι τότε ο Θεός; Εν όψει τέτοιων ερωτήσεων, είναι εκπληκτικό πώς μερικοί κληρικοί διδάσκουν ότι ο πόλεμος εξυπηρετεί τους σκοπούς του Θεού.

⁸ Σε μια θρησκευτική ομιλία στον καθεδρικό ναό του Σαιντ Πάτρικ της Νέας Υόρκης, ο Μονσινιόρ Γκρην εδήλωσε ότι ‘ο πόλεμος στην Κορέα αποτελούσε μέρος του σχεδίου του Θεού να γεμίση με κατοίκους τη βασιλεία των ουρανών’. Οι Χριστιανοί δεν μπορούν να ελπίζουν ότι θα κερδίσουν τη βασιλεία των ουρανών παραβαίνοντας την αιωνία διαθήκη του Θεού όσον αφορά την ιερότητα της ζωής. Το φλέγον, λοιπόν, ερώτημα δεν είναι, Με ποιου το μέρος είναι ο Θεός; αλλά, Είμεθα εμείς με το μέρος του Θεού; Παρατηρήστε τα λόγια άλλων εξεχόντων κληρικών και ιδέτε αν νομίζετε ότι λαμβάνουν το μέρος του λόγου του Θεού σ’ αυτή την υπόθεσι. Ένας λειτουργός είπε: «Το ν’ αφαιρέση κάνεις ζωή με μίσος είναι μια τρομερή πράξις»· αλλά «ο Χριστιανός στρατιώτης με φιλία πληγώνει τον εχθρό. Με φιλία φονεύει τον εχθρό. Με φιλία λαμβάνει την πληγή από τον εχθρό. Διατηρεί τη φιλική του καρδιά όταν τον φονεύη ο εχθρός. . . . Αφού επλήγωσε τον εχθρό, σπεύδει στο πλευρό του . . . με μια ακατανίκητη ελπίδα ότι κάποτε . . . αυτός και ο εχθρός του θα βρουν κοινό έδαφος . . . σε κάποια μεγάλη επιχείρησι του Θεού.» Σε μια άλλη περίπτωσι ο εκδότης του Κρίστσιαν Ρέτζιστερ ανέφερε: «Ως Χριστιανοί, φυσικά, λέμε ότι ο Χριστός επιδοκιμάζει [τον πόλεμο]. Αλλά θα πολεμούσε και θα εφόνευε αυτός; . . . Δεν υπάρχει ευκαιρία επιβολής θανάτου στον εχθρό που αυτός θα την απέφευγε ή θα ανέβαλλε να επωφεληθή αυτής της ευκαιρίας! Θα έπαιρνε ξιφολόγχη και χειροβομβίδα και βόμβα και όπλο και θα έκανε το έργο της θανατώσεως.» (Οι Κήρυκες Παρουσιάζουν Όπλα, σελίδες 67, 68) Δεν είναι παράξενο ότι πολλοί άνθρωποι απεμακρύνθησαν από τη θρησκεία με τέτοιες σαδιστικές διδασκαλίες. Καθώς ερωτά ο Ιερεμίας 6:15: «Μήπως ησχύνθησαν, ότε έπραξαν βδέλυγμα; μάλιστα παντελώς δεν ησχύνθησαν, ουδέ ηρυθρίασαν.» «Από προφήτου έως ιερέως πας τις πράττει ψεύδος.»—Εδάφ. 13.

9, 10. (α) Περιγράψτε τους καρπούς του πολέμου. (β) Γιατί οι προσευχές για ειρήνη μένουν αναπάντητες;

⁹ Οι δηλώσεις αυτών των καθ’ ομολογίαν Χριστιανών δεν αντανακλούν τη γνώμη του Ιησού όταν είπε στους μαθητάς του ότι έπρεπε ν’ αγαπούν τον Θεό με όλη τους την καρδιά, τη διάνοια, την ψυχή και τη δύναμι και τον πλησίον τους σαν τον εαυτό τους. Ακόμη και ξεχωριστά από τη Γραφική άποψι για τον πόλεμο, ο καρπός του είναι αποκρουστικός σε όλους τους ειλικρινείς ανθρώπους. Έχει λεχθή ότι «ο νόμιμος σκοπός του πολέμου είναι μια τελειότερη ειρήνη»· αλλά ποια είναι τα αποτελέσματα; Λιμοκτονία, πενία, αθλιότης, ασθένεια, θάνατος, και η καταστροφή των ωραιοτήτων της γης. Αυτά τα πράγματα δεν συμβάλλουν σε μια τελειότερη ειρήνη, αλλά μόνο σε συνεχείς εχθρότητες και μίση μεταξύ των ανθρώπων.

¹⁰ Η ιστορία δείχνει ότι οι κληρικοί δεν υπηρέτησαν στον ευτυχή ρόλο του ειρηνοποιού, ως αληθινοί υιοί του Θεού, αλλά έλαβαν πραγματικά μέρος στην προώθησι του πολέμου. Δεν είναι παράξενο ότι ο Ησαΐας 1:15 διακηρύττει: «Και όταν εκτείνητε τας χείρας σας, θέλω κρύπτει τους οφθαλμούς μου από σας· ναι, όταν πληθύνητε δεήσεις, δεν θέλω εισακούει· αι χείρες σας είναι πλήρεις αιμάτων.» Αυτό το παρόν σύστημα του κόσμου, με τον πόλεμο του και την καταπίεσί του, δεν μπορεί να φέρη μόνιμη ειρήνη στο ανθρώπινο γένος.

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΟΥΝ

11. (α) Ποια είναι η πηγή της διαιρέσεως του κόσμου; (β) Πώς περιγράφεται η οργάνωσις του Σατανά, και ποια στάσι λαμβάνουν οι Χριστιανοί απέναντί της;

¹¹ Γιατί οι ειλικρινείς προσπάθειες αφωσιωμένων ανθρώπων απέτυχαν να φέρουν ειρήνη; Η απάντησις μπορεί καθαρά να διακριθή με το να θέσωμε αυτό το θέμα κάτω από το φως της Γραφής. Στρέφοντας το φως πίσω στην αρχή της ταραγμένης ιστορίας του ανθρώπου, βλέπομε ένα πνευματικό πλάσμα διωρισμένο ως φύλακα του ανθρώπου στον ωραίο κήπο της Εδέμ. Το χερούβ αυτό επρόκειτο να διευθύνη τον άνθρωπο σε ζητήματα που ανάγονται στη ζωή και στην αγνή λατρεία. Αλλ’ αντί να βαδίση στις κατευθύνσεις που είχε ετοιμάσει ο Ιεχωβά, το χερούβ έγινε στασιαστικό, εποφθαλμιώντας τη λατρεία του πρώτου ζεύγους που απηυθύνετο στον Ιεχωβά, και αποφασίζοντας να εγκαταστήση τον εαυτό του ως παγκόσμιον άρχοντα στη θέσι του Δημιουργού. Η πρώτη του ενέργεια ήταν να δελεάση τον Αδάμ και την Εύα και να τους απομακρύνη από την πορεία της ορθής λατρείας. Έτσι εσπάρησαν τα πρώτα σπέρματα διαιρέσεως και εχθρότητος, που ήκμασαν έως τώρα μεταξύ των οργανώσεων του Σατανά και του Ιεχωβά. Από τον καιρό εκείνο ο Σατανάς έχει οικοδομήσει μια ισχυρή κοσμική οργάνωσι, η οποία περιεγράφη από τον Δανιήλ ως όμοια προς μια μεγάλη εικόνα με κεφάλι από χρυσάφι, στήθος και βραχίονας από άργυρο, κοιλιά και μηρούς από χαλκό, κνήμες από σίδηρο και πόδια μέρος από σίδηρο και μέρος από πηλό. Το επισκιάζον χερούβ, ή Σατανάς, είναι αυτό το ίδιο ο δαιμονικός θεός που εξουσιάζει την οργάνωσι του παλαιού αυτού κόσμου. (Δαν. 2:31-33, 44, 45) Η βασιλεία του Θεού, όμοια με λίθον που απεκόπη από ένα όρος, είναι εκείνη που κτυπά την οργάνωσι του Σατανά και τελικά την καταστρέφει. Αλλά εφ’ όσον η εικόνα αυτή επικρατεί στη γη και εφ’ όσον οι άνθρωποι την προσκυνούν, όπως έκαναν στις αρχαίες ημέρες, δεν θα υπάρξη ειρήνη από τον Θεό. Μολονότι η οργάνωσις του Σατανά απαιτεί σήμερα ολοκληρωτική υποστήριξι και λατρεία, οι αληθινοί Χριστιανοί ακολουθούν το παράδειγμα των πιστών Εβραίων της αρχαιότητος, οι οποίοι αρνήθηκαν να συμβιβάσουν τη λατρεία των, παρ’ ότι ηπειλούντο με θάνατο. Θυμούνται πώς ο Χριστός, στη διάρκεια της διακονίας του, αρνήθηκε να υπακούση στον Σατανά. Έτσι και σήμερα, οι αληθινοί μελετηταί των Γραφών, αντί να θέτουν την εμπιστοσύνη τους στις προσπάθειες του παλαιού κόσμου να φέρη ειρήνη, κατανοούν ότι μόνο με το θέλημα του Θεού θα έλθη διαρκής ειρήνη, με τον προσδιωρισμένο του τρόπο.

12. Με ποιους τρόπους αισθάνονται οι άνθρωποι τη δράσι του Σατανά;

¹² Εν τω μεταξύ ο Σατανάς ασκεί πίεσι στο ανθρώπινο γένος με πολλούς τρόπους. «Ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται.» (1 Ιωάν. 5:19) Αυτό μας βοηθεί να κατανοήσωμε ότι ο Θεός δεν είναι εκείνος που φέρνει πολέμους με πείνα, ασθένεια και θάνατο στους λαούς της γης, αλλά ότι ο Σατανάς εξακολουθεί τη φαύλη προσπάθειά του να κυβερνήση ή να καταστρέψη την επίγεια κτίσι του Ιεχωβά, και έχει αποφασίσει να συντρίψη την πίστι εκείνων που προσπαθούν να διατηρήσουν αγνή λατρεία. Η επιρροή του φαίνεται όχι μόνο να είναι επάνω στα έθνη, αλλά και να εκτείνεται επίσης στο άτομο. Ο Ιώβ, ένας πιστός δούλος του Ιεχωβά, αισθάνθηκε με οξύτητα αυτή τη σατανική πίεσι όταν ήταν κάτω από δοκιμασία. Είδε τα κτήνη του, τους δούλους του, τα αγαπητά του τέκνα, τη θελκτική του κατοικία, όλα να καταστρέφωνται, καθώς ο Σατανάς εκινήθηκε εναντίον του. Ακόμη και η σύζυγός του τον προέτρεψε να καταρασθή τον Θεό και να πεθάνη, αλλ’ ο Ιώβ συνετά ανεγνώρισε ότι τα δεινά αυτά είχαν επιτραπή από τον Θεό, και έτσι διετήρησε την πίστι του. Ο Ιώβ ήταν ένας μαχητής και, μολονότι στο χείλος του θανάτου, αρνήθηκε να παραιτηθή από τον αγώνα. Οι αληθινοί Χριστιανοί σήμερα διεξάγουν όμοιον αγώνα για την πίστι.

13. (α) Γιατί επετράπη από τον Θεό η δαιμονική επιρροή, και τι λέγουν οι Γραφές για την έκβασι; (β) Με ποιον τρόπο μπορούμε ν’ αντισταθούμε στις επιθέσεις του Σατανά;

¹³ Γιατί άραγε επετράπη στον Σατανά να ασκήση τέτοια τρομακτική εξουσία επάνω στα έθνη ακόμη και επάνω στη ζωή των ανθρώπων; Αυτό δεν οφείλεται στο ότι ο Θεός είναι ανίσχυρος να τον περιορίση· αλλ’ ο Θεός παρεχώρησε στον Σατανά αυτή την ευκαιρία ως μια τελική απόδειξι στο σύμπαν για τη ματαιότητα της καυχήσεως του Σατανά ότι θα μπορούσε να στρέψη όλους τους ανθρώπους εναντίον του Δημιουργού των. Στην Έξοδο 9:16 διαβάζομε τη δήλωσι που έγινε στον Φαραώ ως ορατόν αντιπρόσωπον του Σατανά: «Δια τούτο βεβαίως σε διετήρησα, δια να δείξω εν σοι την δύναμίν μου, και να κηρυχθή το όνομά μου εν πάση τη γη.» Στη διάρκεια όλων των αιώνων της Σατανικής εξουσίας επάνω στη γη, οι σκοποί του Θεού εκινούντο αδυσώπητα προς το κορύφωμά τους. Στην αυγή της ιστορίας του ανθρώπου ελέχθησαν προφητικά λόγια που έδειχναν στον Σατανά ότι στον ωρισμένο καιρό του Θεού θα συνετρίβετο κάτω από τα πόδια του Ελευθερωτού. Στην προφητεία που εδόθη αργότερα στον Δανιήλ, η όμοια με εικόνα οργάνωσις του Σατανά περιγράφεται ότι καταπίπτει και συντρίβεται. Αλλά εν τω μεταξύ η δαιμονική του εξουσία εξακολουθεί να ασκήται στον κόσμο. Ούτε άνθρωποι ούτε έθνη μπορούν ν’ αντισταθούν σε τέτοια υπερανθρώπινη εξουσία· το ν’ αναλάβη, λοιπόν, κανείς όπλα για να προσπαθήση να διορθώση τα κακά της εποχής δεν είναι η πραγματική απάντησις στο πρόβλημα. Ποιος μπορεί να πολεμήση εναντίον του Σατανά ή των αοράτων δαιμονικών του δυνάμεων; Είναι αδύνατον να πολεμήση κανείς μ’ ένα υλικό τρόπο εναντίον ενός αοράτου πνευματικού αντιπάλου. Γι’ αυτό ο Παύλος εδήλωσε στη 2 Κορινθίους 10:4, «τα όπλα του πολέμου ημών δεν είναι σαρκικά.» Τα όπλα του πνευματικού πολέμου είναι ισχυρά για την αποσφράγισι του μυστηρίου που καλύπτει τις θλίψεις που υπάρχουν στη γη και για την αποκάλυψι του Σατανά ως της μεγάλης αιτίας των συμφορών του κόσμου.

14. Ποιο αποτέλεσμα είχε επάνω στον κόσμο η δράσις του Σατανά έως τώρα;

¹⁴ Κάποτε προηγουμένως στην ανθρώπινη ιστορία, όταν η πονηρία έφθασε σ’ ένα αποκορύφωμα κατά τον καιρό του Κατακλυσμού, η επίγεια οργάνωσις του Σατανά εσαρώθη, αφήνοντας μια καθαρισμένη γη. Η δαιμονική αυτή δύναμις εμφανίσθηκε πάλι, και τα έθνη εκρατήθηκαν στη λαβίδα της ως τον σημερινό καιρό. Τώρα πλησιάζομε στο μεγάλο αποκορύφωμα της Γραφικής προφητείας και ο Σατανάς κάνει μια ολοκληρωτική προσπάθεια να τα κρατήση υπό τον έλεγχό του. Η Αποκάλυψις, κεφάλαιο δωδέκατο, μας πληροφορεί για τις ουαί που είναι τώρα επάνω στη γη ως αποτέλεσμα τούτου. Ο κόσμος δεν είδε ποτέ τέτοια ταραχή όπως βλέπομε σήμερα, καθώς ο Σατανάς κάνει μια τελική προσπάθεια να επιφέρη καταστροφή στη γήινη κτίσι του Θεού. Επεκαλέσθη ακόμη την ψευδή θρησκεία για να αγιάση τους «ιερούς» πολέμους που υποθάλπει αυτός. Το σημείο του Σατανά έχει αφέθη επάνω σε κάθε πλευρά αυτού του συστήματος του παλαιού κόσμου. Το σημείο αυτό είναι σημείο διαιρέσεως, διότι η δίχως αγάπη πορεία του Σατανά έχει διαιρέσει τον κόσμο. Ο κόσμος διηρέθη θρησκευτικώς, εμπορικώς, εθνικώς, πολιτικώς, φυλετικώς και κοινωνικώς. Αυτό δεν αληθεύει για κείνους που εξέρχονται από τον έλεγχο του συστήματος του σατανικού κόσμου και λαμβάνουν στάσι σύμφωνη με την αλήθεια της Γραφής ως μέρος της κοινωνίας του Νέου Κόσμου.

15. Αντιπαραβάλατε την κατάστασι της κοινωνίας του Νέου Κόσμου του Θεού.

¹⁵ Η αντίθεσις στην οργάνωσι του λαού του Θεού είναι εξέχουσα. Σε πάνω από 160 χώρες σε όλο τον κόσμο, η κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά μπορεί να βρεθή εργαζόμενη με ενότητα στην υπηρεσία του Δημιουργού της. Αυτοί που την αποτελούν δεν είναι διηρημένοι από τους φραγμούς που ο παλαιός κόσμος τοποθετεί μεταξύ των ανθρώπων. Έχουν ενότητα πίστεως ως αληθινά ευτυχισμένα τέκνα του Θεού. Ο απόστολος Παύλος τονίζει αυτή την ενότητα στην 1 Κορινθίους 1:10: «Σας παρακαλώ δε, . . . να λέγητε πάντες το αυτό, και να μη ήναι σχίσματα μεταξύ σας, αλλά να ήσθε εντελώς ηνωμένοι, έχοντες το αυτό πνεύμα και την αυτήν γνώμην.» «Υποφέροντες αλλήλους εν αγάπη, σπουδάζοντες να διατηρήτε την ενότητα του πνεύματος δια του συνδέσμου της ειρήνης. Έν σώμα και έν πνεύμα, καθώς και προσεκλήθητε με μίαν ελπίδα της προσκλήσεώς σας· είς Κύριος, μία πίστις, έν βάπτισμα· είς Θεός και Πατήρ πάντων.» (Εφεσ. 4:2-6) Αυτή η ενότης σκέψεως και ενεργείας προέρχεται από γνώσιν του λόγου του Θεού και πίστι σ’ αυτόν. Μόνο με την αληθινή λατρεία ενώνονται τώρα άνθρωποι όλων των εθνών σ’ έναν ευτυχισμένο, ειρηνικό λαό, καθιστώντας γνωστό το μόνο φάρμακο για την παγκόσμια στενοχώρια, τη βασιλεία του Θεού.

16. Ποιες βεβαιώσεις έχομε για νίκη στην υπηρεσία του Ιεχωβά;

¹⁶ Σήμερα ο Σατανάς συγκεντρώνει την επίθεσί του εναντίον αυτού του ενωμένου διεθνούς ομίλου. Αλλά μπορούμε να λάβωμε θάρρος από το γεγονός, ότι αν και εκείνοι που υπηρετούν τον Ιεχωβά φαίνεται να είναι μια μειονότης, όμως με την προστασία του Θεού είναι αήττητοι. Τούτο εξεικονίσθη στη μάχη μεταξύ Δαβίδ και Γολιάθ. (1 Σαμ. 17:40-51) Ο Δαβίδ προεσκίαζε, και τον Χριστό μαχόμενον εναντίον του Σατανά και της γιγαντιαίας οργανώσεώς του, και τη μάχη του υπολοίπου των δούλων του Θεού επάνω στη γη, καθώς αγωνίζονται να διατηρήσουν την αληθινή λατρεία εναντίον δαιμονικής επιρροής. Μολονότι ο Δαβίδ εφαίνετο μικρός και ασήμαντος και κατεφρονείτο από τον αντίπαλον, επροχώρησε όμως με τη δύναμι του Θεού, κράζοντας: «Εγώ δε έρχομαι εναντίον σου εν τω ονόματι του Κυρίου των δυνάμεων, του Θεού των στρατευμάτων του Ισραήλ, τα οποία συ εξουθένησας.» Με τη δύναμι του Ιεχωβά ενίκησε. Μια άλλη περίπτωσι της υποστηρίξεως του Ιεχωβά βλέπομε όταν ο Ελισσαιέ ήταν περικυκλωμένος από τους πολεμιστάς του Συριακού στρατού. Αυτός και ο νέος του σύντροφος σηκώθηκαν το πρωί για να βρουν τον εαυτό τους περιζωσμένο από τις εχθρικές δυνάμεις. Αλλά ο Ελισσαιέ ενεθάρρυνε τον νεανίαν, λέγοντας: «Μη φοβού· διότι πλειότεροι είναι οι μεθ’ ημών παρά τους μετ’ αύτών. . . . Και ήνοιξεν ο Κύριος τους οφθαλμούς του υπηρέτου, και είδε· και ιδού, το όρος ήτο πλήρες ίππων και αμαξών πυρός περί τον Ελισσαιέ.» (2 Βασ. 6:16, 17) Μια φορά ακόμη η δύναμις του Ιεχωβά ήταν αρκετή για να απελευθερώση τους δούλους του που βρίσκονταν απέναντι δυνάμεων συντριπτικής αριθμητικής υπεροχής.

17. Ήταν ο θάνατος του Ιησού ήττα για τον Θεό; Γιατί;

¹⁷ Γιατί, λοιπόν, ο Ιησούς ο ίδιος απέθανε, φαινομενικά εγκαταλελειμμένος από τον Θεό; Όχι διότι ο Θεός πράγματι τον εγκατέλειψε, διότι λίγο πριν από τον θάνατό του ο Ιησούς διεκήρυξε ότι ο Πατήρ του μπορούσε αμέσως να στείλη λεγεώνες αγγέλων για να ενεργήσουν για την προστασία του· αλλά εγνώριζε ότι το θέλημα του Ιεχωβά ήταν να πεθάνη. Ο Ιησούς είχε αποδειχθή μαχητής εναντίον της δαιμονικής δυνάμεως, αφιερώνοντας τη ζωή του επάνω στη γη στο έργο του κηρύγματος. Μολονότι δε έδωσε τη ζωή του σε θάνατο, αυτό δεν αποτελούσε ήττα για τον Ιεχωβά, αλλά ένα βήμα προς τα εμπρός για τον τελικό σκοπό του Θεού. Ο Ιησούς δεν προσπάθησε να παρατάξη όλους τους ανθρώπους πίστεως σε μια τρομακτική στρατιά για να εξομαλύνη τις υποθέσεις του κόσμου. Αρνήθηκε να προσκυνήση τον Σατανά για ν’ αναλάβη εξουσία, και δεν ακολούθησε τις μιλιταριστικές κατευθύνσεις του κόσμου μολονότι η ζωή του ήταν σε κίνδυνο. Αντιθέτως, διεκήρυξε: ‘Η βασιλεία μου δεν είναι εκ του κόσμου τούτου· ειδεμή οι υπηρέται μου θα ηγωνίζοντο δια να με προστατεύσουν από τους Ιουδαίους.’ (Ιωάν. 18:36) Οι υπηρέται του ηγωνίσθησαν αργότερα, αλλά με διαφορετικό τρόπο.

18. Πώς προσδιορίζονται θετικά οι ακόλουθοι του Χριστού;

¹⁸ Ο Σατανάς έχει τώρα αναδιπλασιάσει τις προσπάθειές του εναντίον των δούλων του Θεού. Κατευθύνει την όμοια με πόλεμο επίθεσί του, εναντίον αυτού του πυρήνος αντιστάσεως, βάλλοντας με κάθε μέσον που εξουσιάζει εναντίον εκείνων που διατηρούν πίστι και υπηρετούν ως Χριστιανοί στρατιώται υπό την ηγεσία του Αρχηγού των Χριστού Ιησού. Η Αποκάλυψις 12:17 αναφέρει ότι ο Σατανάς επήγε να κάμη πόλεμο με το υπόλοιπο των ακολούθων του Χριστού. Πώς μπορούμε να προσδιορίσωμε την ταυτότητα του υπολοίπου αυτού, αφού πολλά θρησκευτικά δόγματα ισχυρίζονται ότι ανήκουν σ’ αυτόν τον αριθμό; Το εδάφιο προχωρεί και προσδιορίζει καθαρά ποιοι είναι αυτοί, λέγοντας ότι είναι εκείνοι που τηρούν τις εντολές του Θεού και έχουν τη μαρτυρία του Χριστού. Ενώ οι ψευδείς θρησκευτικές οργανώσεις του κόσμου σήμερα ισχυρίζονται ότι τηρούν τις εντολές του Θεού, θέτουν εντελώς κατά μέρος την αιωνία διαθήκη για την ιερότητα της ζωής. Εν τούτοις, οι μαχηταί υπέρ της αληθινής λατρείας αναγνωρίζουν ότι ο νόμος αυτός του Θεού, ο οποίος αρχικά εδόθη στον Νώε, εφαρμόζεται ακόμη ως την εποχή αυτή. Ούτε τηρούν αληθινά σήμερα οι θρησκευτικοί ηγέται του «Χριστιανισμού» τη μαρτυρία του Χριστού. Αυτή δεν είναι πια απλώς το άγγελμα της επιγείου διακονίας του Ιησού ή της αναστάσεώς του, αλλά είναι το άγγελμα που αυτός ο ίδιος είπε ότι πρέπει να κηρυχθή σ’ αυτόν τον καιρό του τέλους, το άγγελμα των αγαθών νέων σχετικά με την εγκαθίδρυσι της βασιλείας του με δικαιοσύνη. (Ματθ. 24:14) Τα αγαθά αυτά νέα αναφέρονται στην ενθρόνισι του Χριστού, στην ανάληψι τώρα απ’ αυτόν εξουσίας καθ’ ον χρόνον οι εχθροί του εξακολουθούν να κυβερνούν. (Ψαλμ. 110:2) Οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν κάθε λόγο να χαίρουν καθώς αναγγέλλουν το ειρηνικό αυτό άγγελμα σε όλο τον κόσμο.