Η Εμπιστοσύνη των Δικαίων
«Ο περιπατών μετά σοφών θέλει είσθαι σοφός· ο δε σύντροφος των αφρόνων θέλει απολεσθή.»—Παροιμ. 13:20.
1. Πώς θεωρούσε ο Δαβίδ την ακεραιότητά του, και ως τύπος τίνος;
Ο ΔΑΒΙΔ, ο δίκαιος βασιλεύς του αρχαίου Ισραήλ, ήταν άνθρωπος με πραγματική εμπιστοσύνη στον Δημιουργό του, τον Θεόν που ο Δαβίδ ωνόμαζε Ιεχωβά. Εκτιμούσε το γεγονός ότι στα χρόνια της ζωής του είχε κάμει πολλά λάθη ως αμαρτωλός, ατελής άνθρωπος, αλλ’ εγνώριζε επίσης ότι υπέρτατο στη διάνοιά του και στην καρδιά του ήταν το να πράττη το θέλημα του ουρανίου Ζωοδότου του. Ως το ηγετικό μέλος ενός έθνους αφιερωμένου στον Ιεχωβά Θεό, ο Δαβίδ ενδιεφέρετο για το ζήτημα της ακεραιότητος. «Αλλ’ εγώ,» έλεγε, «θέλω περιπατεί εν τη ακεραιότητί μου.» (Ψαλμ. 26:11, ΜΝΚ) Αυτό προσπαθούσε πιστά να το πράξη, ως παράδειγμα για όλους τους υπηκόους στους οποίους βασίλευε και επίσης ως προφητικός τύπος για τους αληθινούς ακολούθους του Μεγαλυτέρου Δαβίδ, του Ιησού Χριστού, του ενδόξου βασιλέως του νέου κόσμου του Θεού.
2. Πώς ο Δαβίδ είχε πεποίθησι ότι περιεπάτησε στην ακεραιότητα του, και πώς ικετεύει να κριθή;
2 Ο Ψαλμός 26 δείχνει τον Δαβίδ να παρουσιάζη την ακεραιότητά του και να προσφέρη τον εαυτό του στην αναζήτησι του Ιεχωβά. Είχε εμπιστοσύνη ότι είχε περιπατήσει στον ορθό δρόμο, ζώντας σύμφωνα με τις εντολές του Θεού. Ανήσυχος πάντοτε να πράττη το ορθόν, ο Δαβίδ έλεγε στον Ιεχωβά: «Οδήγησόν με εν τη αληθεία σου, και δίδαξόν με.» (Ψαλμ. 25:5) Νοιώθοντας τον εαυτό του βέβαιο ότι είχε περιπατήσει στην αλήθεια, είπε με εμπιστοσύνη: «Κρίνον με, Ιεχωβά, διότι εγώ περιεπάτησα εν τη ακεραιότητί μου.» (Ψαλμ. 26:1, ΜΝΚ) Διαβάζοντας κανείς ολόκληρο τον ψαλμό, βλέπει τον Δαβίδ, μέσα στη χαρούμενη λατρεία του για τον Ιεχωβά, ν’ αντιπαραβάλλη τον εαυτό του με την ασεβή ζωή αμαρτωλών ανθρώπων, με τους οποίους δεν ήθελε να καταταχθή. Ο Δαβίδ δεν ήθελε να κριθή από ανθρωπίνους κανόνες ζωής. Εγνώριζε τι είδους άνθρωπος ήταν, ένας που αγαπούσε την αλήθεια και κάθε τι που ήταν ορθόν. Ήταν τίμιος και άμεμπτος. Η μόνη του επιθυμία ήταν να δίδη στον Ιεχωβά αποκλειστική αφοσίωσι. Εγνώριζε ποιοι ήσαν οι κανόνες του Θεού και ήθελε να κριθή απ’ αυτούς. Ικετεύει, λοιπόν: «Κρίνον με, Ιεχωβά ο Θεός μου, κατά την δικαιοσύνην σου, και ας μη χαρώσιν [οι εναντίοι] επ’ εμέ.» (Ψαλμ. 35:24, ΜΝΚ) Μια τέτοια δίκαιη κρίσις τού έφερνε ευτυχία. Ήταν ευχαριστημένος, ικανοποιημένος. Είχε τη βεβαίωσι ότι περιπατούσε με ακεραιότητα. Σήμερα είναι άραγε η εμπιστοσύνη μας στην ακεραιότητά μας τόσο βέβαιη όσο ήταν και του Δαβίδ;
3. Με ποιους τρόπους έδειξε ο Δαβίδ ότι η επιθυμία του ήταν να ευαρεστή τον Ιεχωβά;
3 Όταν ο Δαβίδ ήταν νέος, εξελέγη από τον Ιεχωβά να είναι βασιλεύς. Από τον καιρό που εχρίσθη από τον προφήτη Σαμουήλ, είχε ειδικές ευθύνες. Ελάμβανε φροντίδα γι’ αυτές, πάντοτε εκζητώντας τον Ιεχωβά. Έπειτα από πολλές δοκιμασίες και ταλαιπωρίες, ετέθη στον θρόνο του Ιεχωβά επάνω από το έθνος Ισραήλ. Μια από τις μεγάλες χαρές του ήταν το να φέρη την ιερή κιβωτό της διαθήκης στην αγία πόλι Ιερουσαλήμ και να εγκαθιδρύση τον τόπο της λατρείας του Ιεχωβά εκεί. Στο Όρος Σιών είχε οικοδομηθή το θυσιαστήριον του Ιεχωβά και όλος ο Ισραήλ αινούσε τον Ιεχωβά εκεί. Γι’ αυτόν τον τόπο είπε: «Ιεχωβά, τις θέλει κατοικήσει εν τη σκηνή σου; τις θέλει κατοικήσει εν τω όρει τω αγίω σου; Ο περιπατών εν ακεραιότητι, και εργαζόμενος δικαιοσύνην, και λαλών αλήθειαν εν τη καρδία αυτού.» (Ψαλμ. 15:1, 2, ΜΝΚ) Ο Δαβίδ ήθελε ν’ άνταποκριθή σ’ αυτές τις απαιτήσεις και να είναι ισχυρός, όχι αδύνατος ή ασταθής. Έπρεπε, λοιπόν, να εμπιστεύεται στον Θεό. «Εις τον Ιεχωβά ήλπισα, και δεν θέλω σαλευθή.» (Ψαλμ. 26:1, ΜΝΚ) Η επιστήριξις και η πίστις του Δαβίδ στον Ιεχωβά ήταν ακλόνητη, αδιατάρακτη, ήρεμη, και δεν υπήρχε ταλάντευσις από μέρους του, διότι περιπατούσε όπως έπρεπε να περιπατή ένας που ‘αγαπούσε την κατοίκησιν του οίκου του Ιεχωβά’.
4. Τι βοηθεί τους αληθινούς Χριστιανούς σήμερα να έχουν εμπιστοσύνη στην ακεραιότητά των, όπως είχε και ο Δαβίδ;
4 Σήμερα οι αληθινοί Χριστιανοί, οι ακόλουθοι του Ιησού Χριστού, πιστεύουν στον ίδιο Θεό του Δαβίδ και θέλουν και αυτοί επίσης να λατρεύουν εις «του τόπον της σκηνής της δόξης» του Ιεχωβά. (Ψαλμ. 26:8) Οι Χριστιανοί έχουν τον ίδιον λόγον του Θεού που είχε και ο Δαβίδ, μόνο κάτι περισσότερο απ’ αυτόν. Πολλοί προφήται εστάλησαν στον εκλεκτό λαό του Θεού μετά τον θάνατο του Δαβίδ και οι δηλώσεις των κατεγράφησαν στον λόγον του Θεού για τη νουθεσία μας και τη διδασκαλία μας. Εκτός αυτού έχομε τη ζωή του Χριστού και τις Πράξεις των Αποστόλων και τα συγγράμματα των μαθητών, τώρα δε οι πολλές αυτές γραφές αποτελούν την πλήρη Βίβλο, τον όλον λόγον του Θεού, για να τον ακολουθήση ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Έτσι εφωδιασμένοι, οι Χριστιανοί σήμερα πρέπει και μπορούν να ‘εργάζωνται δικαιοσύνην και να λαλούν αλήθειαν’ και να έχουν εμπιστοσύνη στην ακεραιότητά των απέναντι του Ιεχωβά όπως είχε και ο Δαβίδ! Το να μελετά κανείς και να κατανοή τον λόγον του Θεού και να ζη σύμφωνα μ’ αυτόν, πρέπει να τον βεβαιώνη ότι δεν θα σαλευθή.
Ο «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» ΧΩΡΙΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ
5, 6. Όσον αφορά την εμπιστοσύνη του «Χριστιανικού κόσμου» στην ακεραιότητά του, ποιες αιχμηρές ερωτήσεις ζητούν απάντησι;
5 Αλλά κάποιος θα πη: «Κυττάξτε γύρω, στον ‘Χριστιανικό κόσμο’ και θα δήτε εκατοντάδες εκατομμυρίων ταλαντευομένων, απίστων ανθρώπων που συχνάζουν στις εκκλησίες του ‘Χριστιανισμού’. Μπορούν μήπως αυτοί, που βρίσκονται στους κατάλογους των διαφόρων εκκλησιών, να πουν με εμπιστοσύνη: ‘Εξέτασόν με, Ιεχωβά, και δοκίμασόν με· καθάρισον τους νεφρούς μου και την καρδίαν μου’; Τι το εσφαλμένο υπάρχει; Πού βρίσκονται σήμερα οι άνθρωποι ακεραιότητος, που προεσκίαζε ο Δαβίδ;»
6 Πολλές τέτοιες ερωτήσεις μπορούν να τεθούν: Μπορεί ο «Χριστιανικός κόσμος» να σταθή να εξετασθή; Μπορεί ο Ιεχωβά να βρη πίστι σ’ αυτόν; Έχουν οι ηγέται του «Χριστιανικού κόσμου» εξίσου καθαρή συνείδησι με τον Δαβίδ; Μπορούν να προσέλθουν στον Ιεχωβά με προσευχή και να ζητήσουν απ’ αυτόν να τους εξετάση και να τους καθαρίση; Έχουν εμπιστοσύνη ότι ζουν σύμφωνα με τους κανόνες που ο Ιεχωβά εξέθεσε στον λόγον του, την Αγία Γραφή; Πιστεύουν σε όλες τις διδασκαλίες της; Μπορούν όλες οι εκατοντάδες εκατομμυρίων ανθρώπων του «Χριστιανικού κόσμου» σήμερα, που διδάσκονται από τον κλήρον, να έχουν τόση ακριβώς εμπιστοσύνη στην ακεραιότητά των απέναντι του Ιεχωβά Θεού, όσην είχε και ο Δαβίδ; Η απάντησις σε κάθε έρώτησι είναι Όχι! Αλλά πρέπει να έχουν την πίστι του Δαβίδ αν έκαμαν αφιέρωσι να εκτελούν το θέλημα και την υπηρεσία του Θεού. Ο «Χριστιανισμός» και οι υποστηρικταί του αξιούν πιστότητα. Λέγουν ότι πιστεύουν στη Γραφή και ονομάζουν τους εαυτούς των Χριστιανούς—Χριστοειδείς. Είτε το ζητούν είτε όχι, εξετάζονται ενώπιον του Ιεχωβά Θεού.
7. Πώς ο «Χριστιανικός κόσμος» απηρνήθη τον λόγον του Θεού; Για να υποστηρίξη ποιον; Πώς ανόμοια με τον Χριστόν Ιησούν;
7 Δεν υπάρχει αποφυγή και απαλλαγή από την κρίσι του Ιεχωβά του Παντοδυνάμου Θεού. Ο «Χριστιανισμός» απηρνήθη με τις διδασκαλίες του τον λόγον του Θεού. Συνεβάδισε με τον πονηρό αυτόν κόσμο στην πολιτική του, επειδή την υποστηρίζει. Ασφαλώς δεν ίσταται υπέρ της βασιλείας του Θεού, επειδή ο «Χριστιανικός κόσμος» δίδει πλήρη υποστήριξι στην οργάνωσι των Ηνωμένων Εθνών. Ο «Χριστιανικός κόσμος» δεν είναι όμοιος με τον Ιησούν, ο οποίος είπε στον Πιλάτο: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου· εάν η βασιλεία η εμή ήτο εκ του κόσμου τούτου, οι υπηρέται μου ήθελον αγωνίζεσθαι, δια να μη παραδοθώ εις τους Ιουδαίους· τώρα δε η βασιλεία η εμή δεν είναι εντεύθεν.» (Ιωάν. 18:36) Όχι, ο «Χριστιανικός κόσμος», με την εξέτασι, δεν μπορεί να καθαρισθή. Δεν έχει πραγματικό, καλό, αξιόλογο υλικό μέσα του. Συνεβιβάσθη με αυτόν τον πονηρό παλαιό κόσμο, από τον οποίον δεν μπορούσε να προέλθη η βασιλεία του Θεού. Προσέξτε τι έγραψε ο Δαβίδ: «Ιεχωβά, εδοκίμασάς με, και με εγνώρισας. Ηρεύνησας την καρδίαν μου· επεσκέφθης αυτήν εν καιρώ νυκτός· εδοκίμασάς με, και δεν ηύρες ουδέν εν εμοί· ο στοχασμός μου δεν είναι διάφορος των λόγων μου.» (Ψαλμ. 139:1· 17:3, ΜΝΚ) Μπορεί ο «Χριστιανικός κόσμος» να το πη αυτό; Όχι!
8. Ποια διάθεσι πρέπει να έχουν όλοι οι Χριστιανοί προς εκείνους που δεν αγαπούν και δεν υπηρετούν τον Ιεχωβά;
8 Σε όλο τον κόσμο, εκείνος που ομολογεί ότι είναι Χριστιανός, πρέπει να μπορή να πη μαζί με τον Δαβίδ και τον Ιησού Χριστό: «Μη δεν μισώ, Ιεχωβά, τους μισούντας σε; και δεν αγανακτώ κατά των επανισταμένων επί σε; Με τέλειον μίσος μισώ αυτούς· δια εχθρούς έχω αυτούς. Δοκίμασόν με, Θεέ, και γνώρισον την καρδίαν μου· εξέτασόν με, και μάθε τους στοχασμούς μου· και ιδέ, αν υπάρχη εν εμοί οδός ανομίας· και οδήγησόν με εις την οδόν την αιώνιον.» (Ψαλμ. 139:21-24, ΜΝΚ) Εκείνοι που αγαπούν τη δικαιοσύνη, οι πραγματικοί Χριστιανοί, θέλουν να ζουν σ’ ένα καθαρό κόσμο με καθαρούς ανθρώπους. Πώς μπορεί αυτό να γίνη σήμερα; Με το να συναναστρεφώμεθα άνδρες και γυναίκες ακεραιότητος, ανθρώπους που εργάζονται δικαιοσύνη και λαλούν την αλήθεια στην καρδιά τους.—Ψαλμ. 15:2.
9, 10. (α) Ποια αρχαία παραδείγματα αντιμετωπίσεως της δοκιμασίας και διακρατήσεως ακεραιότητος έχομε; (β) Στους νεωτέρους χρόνους, βλέπομε τέτοιους τηρητάς ακεραιότητος;
9 Δοκιμασίες της ακεραιότητος πρέπει να έλθουν. Κυττάξτε πώς εδοκιμάσθη ο Αβραάμ, ο προπάτωρ του Δαβίδ: «Μετά δε τα πράγματα ταύτα ο Θεός εδοκίμασε τον Αβραάμ.» (Γεν. 22:1) Του ελέχθη να προσφέρη τον γυιό του Ισαάκ σε θυσία. Επειδή ο Αβραάμ έδειξε ακεραιότητα και υπήκουσε, ο Ιεχωβά επρομήθευσε έναν αμνό στη θέσι του Ισαάκ. Σε μια μεταγενέστερη περίπτωσι ο Ιεχωβά εδοκίμασε τον λαό του Ισραήλ, όταν τους έφερε μέσα από την έρημο: «Και θέλεις ενθυμείσθαι πάσαν την οδόν, εις την οποίαν σε ωδήγησεν Ιεχωβά ο Θεός σου τα τεσσαράκοντα ταύτα έτη εν τη ερήμω, δια να σε ταπεινώση, να σε δοκιμάση, δια να γνωρίση τα εν τη καρδία σου, εάν θέλης φυλάξει τας εντολάς αυτού, ή ουχί . . . όστις σε έθρεψεν εν τη ερήμω με το μάννα, το οποίον δεν εγνώριζον οι πατέρες σου, δια να σε ταπεινώση, και δια να σε δοκιμάση, δια να σε αγαθοποιήση εις τα έσχατά σου.» (Δευτ. 8:2, 16, ΜΝΚ) Η δοκιμασία είναι αναγκαία, αλλ’ η ακεραιότης και η υπομονή είναι χαρούμενες ανταμοιβές. Πόσοι από τον αφιερωμένον λαόν του Θεού σήμερα θα υπομείνουν τις πονηρές αυτές ημέρες και θα διακρατήσουν ακεραιότητα ως το τέλος; Εκείνοι που μένουν πιστοί και διακρατούν την ακεραιότητά των, θα σωθούν. Σαράντα χρόνια, όπως στην περίπτωσι του Ισραήλ, είναι ένα μακρό χρονικό διάστημα για ν’ αποδειχθή η αγάπη ενός ατόμου για τον Ιεχωβά περισσότερο παρά για οτιδήποτε άλλο. Θα μπορούσε οποιοσδήποτε από μας ως άτομα να υπομείνη μια δοκιμασία τόσο μακρά; Πολλοί υπέμειναν, ακόμη και σ’ αυτή την ημέρα της κρίσεως του Ιεχωβά. Αντιμετώπισις της δοκιμασίας της ακεραιότητος σημαίνει ζωή. Συνεπώς, ο Αβραάμ εφύλαξε ζωντανό τον γυιό του. Οι Ισραηλίται εμπήκαν στην γην την ρέουσαν γάλα και μέλι. Σεις μπορείτε να ζήσετε στον νέο κόσμο του Θεού.
10 Είσθε πρόθυμοι να καθαρισθήτε σαν χρυσάφι σ’ ένα χωνευτήριο και να σας αφαιρεθή η σκωρία, ώστε ν’ απομείνη μόνο καθαρός χρυσός; Μερικοί επέρασαν μέσα από την ενέργεια αυτή και έλαβαν ένα «εύγε, δούλε αγαθέ και πιστέ.» Άλλοι καθαρίζονται ακόμη, καθώς είπε ο Μαλαχίας ότι θα συνέβαινε: «Και θέλει καθίσει ως ο χωνεύων και καθαρίζων το αργύριον· και θέλει καθαρίσει τους υιούς του Λευί, και θέλει στραγγίσει αυτούς ως το χρυσίον και το αργύριον, και θέλουσι προσφέρει εις τον Ιεχωβά προσφοράν εν δικαιοσύνη. Τότε η προσφορά του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι αρεστή εις τον Ιεχωβά, καθώς εν ταις ημέραις ταις αρχαίαις, και καθώς εν τοις προλαβούσιν έτεσι.» (Μαλαχ. 3:3, 4, ΑΣ) Πολλές χιλιάδες μάρτυρες του Ιεχωβά επέρασαν από έναν τέτοιο καθαρισμό σαν εκείνον που αναφέρει ο Δαβίδ και που περιέγραψε ο Μαλαχίας, έναν πραγματικό καθαρισμό με καυστική θερμότητα. Μπορείτε να βαστάσετε τη θερμότητα σαν εκείνους που υπέφεραν διωγμό κάτω από την κομμουνιστική ολοκληρωτική διακυβέρνησι στη Ρωσία, στην Πολωνία, στην Τσεχοσλοβακία και αλλού πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα; Κυττάξτε τους μάρτυρας του Ιεχωβά στην διακυβερνώμενη από τους Καθολικούς Δομινικανή Δημοκρατία, οι οποίοι εδάρησαν και εβασανίσθησαν και εφυλακίσθησαν επειδή εκήρυτταν τη βασιλεία του Θεού και έλαβαν τη στάσι των ως μάρτυρες του Ιεχωβά. Άλλοι εκράτησαν και κρατούν ακόμη την ακεραιότητά των στη Γερμανία, στην Ιταλία, στη Νορβηγία και σε άλλες χώρες που είχαν κατακλυσθή από τις συντριπτικές ορδές των Εθνικοσοσιαλιστών και φασιστών κυρίων. Δεν είναι εύκολο να είναι κανείς ένας πραγματικός Χριστιανός, άσχετα με το πού ζη σ’ αυτόν τον κόσμο. Τις προσπάθειες του εχθρού να συντρίψη την ακεραιότητά μας μπορούμε να τις υποστούμε με πολλούς τρόπους.
11. Τι χρησιμεύει στο να κάμη την εμπιστοσύνη μας στην ακεραιότητά μας σταθερή σήμερα;
11 Προ πολλού ο Δαβίδ προσεκάλεσε τον Πατέρα του να τον εξετάση, να τον δοκιμάση, να τον καθαρίση. Σήμερα είναι άραγε η εμπιστοσύνη μας στην ευθύτητά μας, στην ακεραιότητά μας, τόσο στερεή; Πρέπει να είναι αν βλέπωμε τα πράγματα όπως ο Δαβίδ και αν βαδίζωμε στα ίχνη του Ιησού Χριστού. Τότε θα ελέγαμε: «Διότι το έλεός σου είναι έμπροσθεν των οφθαλμών μου· και περιεπάτησα εν τη αληθεία σου.» (Ψαλμ. 26:3) Όταν κανείς φθάνη στο να εκτιμήση τα έργα του Ιεχωβά Θεού, τους σκοπούς που έχει στο νου του, τι έχει εκτελέσει, τι εκτελεί και τι θα εκτελέση για την ευλογία όλων εκείνων που τον αγαπούν, τότε μπορεί αληθινά να εκτιμήση το έλεός Του. Κυττάξτε πόσο στοργικός υπήρξε αποστέλλοντας τον μονογενή του Υιό Ιησού Χριστό από τον ουρανό στη γη για να απολυτρώση το ανθρώπινο γένος. Αλλ’ ο Ιησούς Χριστός έκαμε κάτι περισσότερο. Υπερήσπισε το όνομα του Ιεχωβά διακρατώντας την ακεραιότητά του και έγινε Βασιλεύς του νέου κόσμου της δικαιοσύνης. Μπορείτε να ζήσετε σ’ αυτόν τον νέο κόσμο αν το θέλετε. Πώς; Με το να γνωρίσετε τη Γραφή, διαβάζοντας προσεκτικά τις αλήθειές της και ζώντας σύμφωνα μ’ αυτές. Αυτό είναι αναγκαίο για ν’ αποκτήσετε ζωή στη βασιλεία του Θεού, για την οποία εκατομμύρια ανθρώπων του «Χριστιανικού κόσμου» προσηυχήθησαν: «Ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.» (Ματθ. 6:10) Κρατήστε μπροστά στα μάτια σας τη βασιλεία του Ιεχωβά και περιπατήστε στην αλήθεια και θ’ απολαύσετε ζωή στον νέο κόσμο του Θεού.
12, 13. Για να παραμείνωμε αθώοι ενώπιον του Ιεχωβά, με ποιους θα συνταυτισθούμε και ποιους θ’ αποφεύγωμε;
12 Κηρύττετε και διδάσκετε τα αγαθά νέα της Βασιλείας οποτεδήποτε και οπουδήποτε μπορείτε. Συνταυτισθήτε με τα άτομα που το πράττουν αυτό. Τότε θα απομακρυνθήτε από πονηρούς ανθρώπους επειδή είσθε απασχολημένος στη διακράτησι της ακεραιότητός σας. Όλοι όσοι μαθαίνουν την αλήθεια και ακολουθούν τον ορθό δρόμο, αφιερώνοντας έπειτα τη ζωή τους στην υπηρεσία του Ιεχωβά, ενεργούν όπως ο Δαβίδ είπε ότι ενήργησε: «Δεν εκάθισα μετά ανθρώπων ματαίων· και μετά υποκριτών δεν θέλω υπάγει. Εμίσησα την σύναξιν των πονηρευομένων, και μετά ασεβών δεν θέλω καθίσει. Θέλω νίψει εν αθωότητι τας χείρας μου, και θέλω περικυκλώσει το θυσιαστήριόν σου, Ιεχωβά.»—Ψαλμ. 26:4-6, ΜΝΚ.
13 Οι Χριστιανοί ακεραιότητος καθώρισαν την πορεία τους. Δεν θα καθίσουν με υποκριτάς. Δεν θα έχουν παρατεταμένες συζητήσεις με ανθρώπους του κόσμου τούτου εκτός για να κηρύξουν τη Βασιλεία. Τα συμφέροντα του κόσμου τούτου δεν έγιναν συμφέροντα των μαρτύρων του Ιεχωβά. Αυτοί έχουν ένα μεγαλύτερο και πιο σπουδαίο έργο να κάμουν. Εκείνοι που κάθονται στη σύναξι των πονηρευομένων και υποστηρίζουν τα σχέδιά των, πάντοτε καταλήγουν στην καταστροφή και στην αθλιότητα. «Μακάριος ο άνθρωπος, όστις δεν περιεπάτησεν εν βουλή ασεβών, και εν οδώ αμαρτωλών δεν εστάθη, και επί καθέδρας χλευαστών δεν εκάθισεν· αλλ’ εν τω νόμω του Ιεχωβά είναι το θέλημα αυτού, και εν τω νόμω αυτού μελετά ημέραν και νύκτα.» (Ψαλμ. 1:1, 2, ΜΝΚ) Έχετε όμοια καθορίσει την πορεία σας; Σε ποιον δρόμο θα βαδίσετε; Ας είναι αυτός ο δρόμος της ακεραιότητος.
Η ΜΙΣΟΥΜΕΝΗ «ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΩΝ ΠΟΝΗΡΕΥΟΜΕΝΩΝ»
14, 15. Με ποιους τρόπους έδειξαν πολλοί κληρικοί ότι στερούνται ακεραιότητος, και ποια θα είναι η ανταμοιβή των από τα χέρια του Ιεχωβά;
14 Γνωρίζετε ότι οι εξέχοντες λόγιοι του «Χριστιανισμού» σήμερα έχουν αφαιρέσει το όνομα του Θεού από τις μεταφράσεις της Γραφής; Απόκρυψις του αληθινού ονόματος του Ιεχωβά από τους ανθρώπους είναι προσπάθεια απομακρύνσεως της αληθινής λατρείας. Πολλοί κληρικοί σήμερα στέκουν στους εκκλησιαστικούς των άμβωνας και αρνούνται την αφήγησι της Γενέσεως για τη δημιουργία. Θα ήθελαν μάλλον να διδάξουν στους ανθρώπους την εξέλιξι. Μερικοί αρνούνται ακόμη και την αξία της θυσίας του Ιησού Χριστού και λέγουν ότι αυτή δεν έχει απολυτρωτική αξία. Αγαπούν να έχουν εμφάνισι αγιότητος και να λαμβάνουν τους επαίνους των ανθρώπων, αλλά δεν θέλουν να περικυκλώσουν το θυσιαστήριον του Ιεχωβά. Ο Ιησούς τούς περιέγραψε με τα εξής λόγια: «Σεις είσθε εκ πατρός του διαβόλου, και τας επιθυμίας του πατρός σας θέλετε να πράττητε. Εκείνος . . . είναι ψεύστης, και ο πατήρ αυτού του ψεύδους.» (Ιωάν. 8:44) Ο Δαβίδ εγνώριζε τον τύπον αυτόν των ανθρώπων και κατάλληλα είπε: «Έκαστος λαλεί ματαιότητα προς τον πλησίον αυτού· με χείλη δόλια λαλούσιν από διπλής καρδίας. Ας εξολοθρεύση ο Ιεχωβά πάντα τα χείλη τα δόλια, την γλώσσαν την μεγαλορρήμονα. Διότι είπον, Θέλομεν υπερισχύσει δια της γλώσσης ημών· τα χείλη ημών είναι ημέτερα· τις θέλει είσθαι κύριος εφ’ ημάς;» (Ψαλμ. 12:2-4, ΜΝΚ) Είναι υπερήφανοι για κείνο που κάνουν, αποκρύπτοντας το όνομα του Ιεχωβά. Αλλά τι ανταμοιβή θα λάβουν!
15 Η πλειονότης των κληρικών και οι ακόλουθοί των έλαβαν το όνομα του Ιεχωβά επί ματαίω ή το απέρριψαν εντελώς. Είναι άξιον απορίας τι εσκέφθησαν οι τέτοιου είδους μεταφρασταί της Βίβλου όταν έφθασαν στο εδάφιο της Εξόδου 20:7 (ΜΝΚ): «Μη λάβης το όνομα Ιεχωβά του Θεού σου επί ματαίω· διότι δεν θέλει αθωώσει ο Ιεχωβά τον λαμβάνοντα επί ματαίω το όνομα αυτού.» Οι κληρικοί δεν θα αφεθούν ατιμώρητοι. Έχοντας αυτούς υπ’ όψιν ο ψαλμωδός προσευχήθηκε: «Γέμισον τα πρόσωπα αυτών από ατιμίας, και θέλουσι ζητήσει το όνομά σου, Ιεχωβά.»—Ψαλμ. 83:16, ΜΝΚ.
16. (α) Τι σημαίνει η φιλία με τον κόσμο; Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνουν οι Χριστιανοί; (β) Με ποιους παρομοιάζεται ο «Χριστιανικός κόσμος» προσπαθώντας να κρύψη την αληθινή του ταυτότητα;
16 Για να έχουν οι αληθινοί Χριστιανοί ακεραιότητα όπως ο Δαβίδ, δεν μπορούν ασφαλώς να συνταυτισθούν με τον «Χριστιανικό κόσμο» ή με το παρόν σύστημα πραγμάτων και να είναι φίλοι αυτού του κόσμου. Ο Ιάκωβος, ο μαθητής του Ιησού, είπε: «Μοιχοί και μοιχαλίδες, δεν εξεύρετε ότι η φιλία του κόσμου είναι έχθρα του Θεού; όστις λοιπόν θελήση να είναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται.» (Ιάκ. 4:4) Αυτός είναι ένας λόγος, για τον οποίον εκτίθεται τόσο καθαρά: «Εξέλθετε εξ αυτής, ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής.» (Αποκάλ. 18:4) Ο «Χριστιανικός κόσμος» είναι υποκριτικός και προσπαθεί να συγκαλύψη εκείνο που πραγματικά είναι, όπως ακριβώς έκαναν και οι θρησκευτικοί ηγέται της εποχής του Ιησού: «Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί· διότι καθαρίζετε το έξωθεν του ποτηριού και του πινακίου, έσωθεν όμως γέμουσιν εξ αρπαγής και ακρασίας. Φαρισαίε τυφλέ, καθάρισον πρώτον το εντός του ποτηριού και του πινακίου, δια να γείνη και το εκτός αυτών καθαρόν. Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί· διότι παρομοιάζετε με τάφους ασβεστωμένους, οίτινες έξωθεν μεν φαίνονται ωραίοι, έσωθεν όμως γέμουσιν οστέων νεκρών, και πάσης ακαθαρσίας. Ούτω και σεις έξωθεν μεν φαίνεσθε εις τους ανθρώπους δίκαιοι, έσωθεν όμως είσθε πλήρεις υποκρίσεως και ανομίας.» (Ματθ. 23:25-28) Εκείνοι προσπαθούσαν ν’ αποκρύψουν την αληθινή των ταυτότητα. Οι ηγέται του «Χριστιανισμού» κάνουν το ίδιο σήμερα. Αποφεύγετέ τους.
17. Για να είναι όμοιος με τον ψαλμωδό, ποια πρέπει να είναι η διάθεσις ενός αληθινού Χριστιανού;
17 Να είσθε όμοιοι με τον ψαλμωδό που έλεγε: «Μη με σύρης μετά των ασεβών, και μετά των εργαζομένων ανομίαν, οίτινες λαλούντες ειρήνην μετά των πλησίον αυτών, έχουσι κακίαν εν ταις καρδίαις αυτών.» (Ψαλμ. 28:3) Η διάθεσις ενός αληθινού Χριστιανού πρέπει να είναι: «Εμίσησα την σύναξιν των πονηρευομένων.»—Ψαλμ. 26:5.
18. Τι σημασία είχε η έκφρασις του Δαβίδ, «Θέλω νίψει εν αθωότητι τας χείρας μου, και θέλω περικυκλώσει το θυσιαστήριόν σου, Ιεχωβά»;
18 Ο Βασιλεύς Δαβίδ ήθελε να έχη καθαρά χέρια και αθωότητα ενώπιον του Ιεχωβά για να μπορή να λατρεύη μπροστά στο θυσιαστήριο του Ιεχωβά. Στην έκφρασί του: «Θέλω νίψει εν αθωότητι τας χείρας μου, και θέλω περικυκλώσει το θυσιαστήριόν σου, Ιεχωβά», πρέπει να είχε υπ’ όψι τη χάλκινη λεκάνη που ήταν τοποθετημένη κοντά στο θυσιαστήριο και που εχρησιμοποιείτο από τους ιερείς για να νίψουν τα χέρια των και τα πόδια των. Σχετικά με αυτούς ο νόμος του Θεού έλεγε: «Όταν εισέρχωνται εις την σκηνήν του μαρτυρίου, θέλουσι νίπτεσθαι με ύδωρ, δια να μη αποθάνωσιν· ή όταν πλησιάζωσιν εις το θυσιαστήριον δια να λειτουργήσωσι, δια να καύσωσι θυσίαν γινομένην δια πυρός εις τον Ιεχωβά· τότε θέλουσι νίπτει τας χείρας αυτών και τους πόδας αυτών, δια να μη αποθάνωσι· και τούτο θέλει είσθαι νόμος παντοτεινός εις αυτούς, εις αυτόν και εις το σπέρμα αυτού εις τας γενεάς αυτών.» (Έξοδ. 30:19-21) Ο Δαβίδ, εν τούτοις, ήθελε να έχη χέρια ηθικώς καθαρά, καθαρισμένα με την αλήθεια του Θεού.
19. Πώς, σήμερα, οι αληθινοί Χριστιανοί νίπτουν τα χέρια των στην αθωότητα;
19 Σήμερα οποιοσδήποτε έρχεται στον τόπο της λατρείας, που εξεικονίζετο από το θυσιαστήριο του Ιεχωβά, πρέπει να είναι καθαρός. Δεν μπορεί να είναι μολυσμένος με τη ζωή του παλαιού κόσμου και τη χαμερπή του δράσι. Ό,τι έκαναν τότε οι ιερείς, πρέπει να το κάνουν τώρα στην πραγματικότητα οι αληθινοί Χριστιανοί. Ο Παύλος, μιλώντας στους εξ Εβραίων Χριστιανούς για καθαρότητα, είπε: «Ας πλησιάζωμεν μετά αληθινής καρδίας εν πληροφορία πίστεως, έχοντες τας καρδίας ημών κεκαθαρμένας από συνειδήσεως πονηράς, και λελουμένοι το σώμα με ύδωρ καθαρόν, ας κρατώμεν την ομολογίαν της ελπίδος ασάλευτον διότι πιστός ο υποσχεθείς· και ας φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα· μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινας, αλλά προτρέποντες αλλήλους· και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.» (Εβρ. 10:22-25) Οι Χριστιανοί πρέπει να συναθροίζωνται σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες, αλλά πρέπει πάντοτε να είναι καθαροί στη λατρεία τους, η οποία περιλαμβάνει την ισόβια και καθημερινή δράσι τους.
20. Με ποιους τρόπους οι μάρτυρες του Ιεχωβά συνεχίζουν μια ευθεία και καθαρή πορεία;
20 Η λατρεία των μαρτύρων του Ιεχωβά δεν περιορίζεται στο να συνέρχωνται μαζί και να παρακινούν αλλήλους σε αγάπη και καλά έργα μια μόνο φορά την εβδομάδα. Ολόκληρη την ημέρα και κάθε μέρα πρέπει να είναι λάτρεις του Θεού, είτε βρίσκονται στις συναθροίσεις είτε μακριά από την Αίθουσα Βασιλείας. Αφού γίνη κανείς Χριστιανός, πρέπει να τηρήται καθαρός, καθώς έχει ήδη καθαρισθή με το αίμα του Ιησού Χριστού. Ο Χριστός δεν πρόκειται να πεθάνη μια δεύτερη φορά, για να δώση έναν δεύτερο καθαρισμό. Πολλοί που γίνονται Χριστιανοί έχουν συμβαδίσει με τους πονηρούς στην πορνεία, στην ειδωλολατρία, στην πλεονεξία και στη μέθη, αλλ’ ο Παύλος είπε στην εκκλησία των Κορινθίων: «Αλλά απελούσθητε, αλλά ηγιάσθητε, αλλ’ εδικαιώθητε, δια του ονόματος του Κυρίου Ιησού, και δια του πνεύματος του Θεού ημών.» (1 Κορ. 6:11) Όπως ο Δαβίδ, πρέπει να νίψωμε τα χέρια μας στην αθωότητα, να δείξωμε σε όλους ότι είμεθα καθαροί και χωρισμένοι από την οργάνωσι του Διαβόλου, και αφωσιωμένοι στην αληθινή λατρεία. Είμεθα στον κόσμο, αλλά όχι εκ του κόσμου, και δεν μπορούμε να έχωμε επάνω μας την κηλίδα της ενοχής του. Ακόμη και ο Πιλάτος δεν ήθελε την ευθύνη του θανάτου του Ιησού Χριστού επάνω του. Μπροστά στο μεγάλο πλήθος των ωργισμένων Ιουδαίων, ο Πιλάτος έθεσε όλη την ενοχή επάνω στον κλήρο της εποχής του παίρνοντας νερό και νίβοντας τα χέρια του μπροστά σ’ εκείνους που αγαπούσαν την αδικία, και λέγοντας: «Αθώος είμαι από του αίματος του δικαίου τούτου· υμείς όψεσθε.» (Ματθ. 27:24) Αλλ’ αυτός πραγματικά δεν μπορούσε να νίψη τα χέρια του στην αθωότητα όπως ο Δαβίδ.
21. Ποιοι στέκουν μόνοι σήμερα μιμούμενοι τα έργα του Ιησού Χριστού, και ποιο είναι το άγγελμά των;
21 Ο «Χριστιανικός κόσμος» επίσης πρέπει να βαστάση ολόκληρο το φορτίο της ευθύνης διότι εμόλυνε τη λατρεία του Ιεχωβά με την πονηρή και ακάθαρτη ζωή του. Αλλά όσο για τους μάρτυρας του Ιεχωβά, αυτοί θα νίψουν τα χέρια τους και θα σταθούν μόνοι ως αληθινοί Χριστιανοί χωρισμένοι από κάθε κλάδον του «Χριστιανικού κόσμου». Πρέπει να λάβουν αυτή τη στάσι για να είναι ευπρόσδεκτοι για την αληθινή λατρεία του Ιεχωβά. Ο χωρισμός μας από τους ψευδείς λάτρεις καθιστά δυνατόν ‘να κάμωμεν να αντηχήση φωνή αινέσεως, και δια να διηγηθώμεν πάντα τα θαυμάσιά σου. Ιεχωβά, ηγάπησα την κατοίκησιν του οίκου σου, και τον τόπον της σκηνής της δόξης σου’. (Ψαλμ. 26:7, 8, ΜΝΚ) Με την αίνεσι στις καρδιές των, οι μάρτυρες του Ιεχωβά χαίρουν να κάνουν γνωστά τα θαυμάσια έργα του Ιεχωβά από τη δημιουργία του ανθρώπου στον κήπο της Εδέμ ως την αποκατάστασι ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους στην παραδείσια γη. Όπως ο Ιησούς Χριστός έστεκε μόνος, χωριστός από όλες τις θρησκείες, διακηρύττοντας ότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών, έτσι και οι μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα είναι εντελώς μόνοι στην αναγγελία της βασιλείας του Θεού. Λέγουν στον κόσμο ότι ζούμε στις έσχατες ημέρες της πονηρής αυτής οργανώσεως και ότι πρόκειται ν’ αρχίση η λειτουργία μιας νέας κυβερνήσεως που θα κυβερνά με δικαιοσύνη. Για να μάθουν όλα τα άτομα καλής θελήσεως τα αγαθά νέα, χρειάζεται πολύ κήρυγμα στα σπίτια των ανθρώπων, και διδασκαλία, επίσης, με χρησιμοποίησι της Γραφής του οικοδεσπότου. Γιατί να μη μελετούμε μαζί τους και να ‘κάμωμε να αντηχήση η φωνή της αινέσεώς των’;
ΓΙΑ Ν’ ΑΠΟΦΥΓΩΜΕ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΦΘΟΥΜΕ ΜΕ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥΣ
22. Ποια είναι η τελική τύχη των αμαρτωλών, και πώς το εξαίρει αυτό η Βιβλική ιστορία;
22 Ο Δαβίδ είπε: «Μη συμπεριλάβης μετά αμαρτωλών την ψυχήν μου, και μετά ανδρών αιμάτων την ζωήν μου· εις των οποίων τας χείρας είναι ανομία, και η δεξιά αυτών πλήρης δώρων.» (Ψαλμ. 26:9, 10) Ένας που σπουδάζει τις Γραφές μπορεί να δη καθαρά ότι ο Ιεχωβά πρόκειται να καταστρέψη τους πονηρούς. Το έκαμε αυτό προηγουμένως στην καταστροφή της εποχής του Νώε όταν κατέστρεψε με τον κατακλυσμό όλους τους διεφθαρμένους για την αμαρτωλότητά των. Εσάρωσε εκείνους που ήσαν στα Σόδομα και στα Γόμορρα. Ο Θεός κατεδίκασε στην κρίσι τους γραμματείς και Φαρισαίους της εποχής του Ιησού επειδή ήσαν ένοχοι αίματος. Ο Ιούδας κατεδικάσθη στη Γέεννα επειδή ‘η δεξιά του ήταν πλήρης δώρων’. Αργότερα ο Ανανίας επατάχθη και απέθανε επειδή εψεύσθη, και ο Ιούδας έγραψε για ‘ασεβείς, μεταστρέφοντας την χάριν του Θεού ημών εις ασέλγειαν’. (Ιούδ. 4) Σήμερα η ιερότης της ζωής δεν κρατείται πια σε μεγάλη εκτίμησι από πλείστους λαούς ή τους κυβερνήτας των. Ενώ ο κλήρος και οι πολιτικοί, υποστηριζόμενοι από το μεγάλο εμπόριο, κραυγάζουν, Ειρήνη, ειρήνη! προετοιμάζονται για πόλεμο σε μεγαλύτερη ακόμη κλίμακα. Η καταστροφή του ανθρωπίνου γένους είναι γι’ αυτούς το θέμα της ημέρας. Το να έχωμε κάποια σχέσι μ’ ένα τέτοιο σύστημα πραγμάτων δεν είναι σοφό, διότι «ο σύντροφος των αφρόνων θέλει απολεσθή». (Παροιμ. 13:20) Το τέλος αυτών των ενόχων αίματος, ασελγών, αγαπώντων τα δώρα ανθρώπων, θα είναι καταστροφή στη μάχη του Αρμαγεδδώνος!
23. Εξ άλλου, ποια είναι η υπόσχεσις σ’ εκείνους που εμπιστεύονται στην τιμιότητα;
23 Εξ άλλου, εκείνοι που εμπιστεύονται στην τιμιότητά των είναι όμοιοι με τον Δαβίδ και είναι αληθινοί αφιερωμένοι ακόλουθοι του Ιησού Χριστού. Μπορούν να πουν: «Αλλ’ εγώ θέλω περιπατεί εν τη ακεραιότητί μου· λύτρωσόν με, και ελέησόν με.» (Ψαλμ. 26:11, ΜΝΚ) Αυτό είναι σαν να λέμε, Απελευθέρωσε με από τους ασεβείς και δείξε μου εύνοια. Μέσω του Μωυσέως ο Θεός απηλευθέρωσε τους υιούς Ισραήλ, ή τους ελύτρωσε από την Αίγυπτο, οδηγώντας τους στη Γη της Επαγγελίας. Ο Ιεχωβά έδωσε στο ανθρώπινο γένος τον Μεγαλύτερον Μωυσή, τον Ιησού Χριστό, των Λυτρωτήν όλων των ανθρώπων, αν αυτοί τον δέχωνται ως δώρον του Ιεχωβά για την απολύτρωσί των. Όταν βλέπωμε τα θαύματα που έκαμε ο Χριστός όταν ήταν στη γη, αυτό μας κάνει να σκεπτώμεθα για την πληρέστερη τελεία ζωή που θ’ απολαύσουν οι άνθρωποι κάτω από τις διατάξεις της Βασιλείας. Αν επάνω στη γη εθεράπευσε τους ασθενείς, άνοιξε τυφλούς οφθαλμούς, ακόμη ανέστησε και νεκρούς, ασφαλώς με όλη την εξουσία στον ουρανό και στη γη μπορεί να οικοδομήση έναν τέλειο νέο κόσμο δικαιοσύνης σύμφωνα με το θέλημα του Πατρός του.
24, 25. Πότε θα γίνη το θαύμα απελευθερώσεως, και σε τι αποβλέπουν οι αληθινοί δούλοι του Θεού;
24 Το μεγάλο θαύμα απελευθερώσεως θα γίνη στη μάχη του Αρμαγεδδώνος, όταν ο Ιεχωβά θα καταστρέψη τελείως το πονηρό σύστημα πραγμάτων και συγχρόνως θα φυλάξη ζωντανούς ανθρώπους ακεραιότητος, τους οποίους θα ενθυμηθή για τις πράξεις ελέους που έκαμαν. Οι ακέραιοι δούλοι του Θεού σήμερα αισθάνονται όπως ακριβώς και ο Νεεμίας, επειδή ζούμε στον καιρό του καθαρισμού του λαού του Θεού. Ο Νεεμίας είπε: «Μνήσθητί μου, Θεέ μου, περί τούτου, και μη εξαλείψης τα ελέη μου τα οποία έκαμα εις τον οίκον του Θεού μου, και εις τας τελετάς αυτού.»—Νεεμ. 13:14.
25 Όλοι οι αληθινοί δούλοι του Θεού θέλουν να συνεχίσουν την ορθή λατρεία και να διατηρήσουν ακεραιότητα και να λυτρωθούν ή απελευθερωθούν μέσα από τη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Θέλουν να δουν την έλευσι του καιρού που δεν θα υπάρχη πια διχόνοια, πόλεμοι, ιδιοτέλεια, διαφθορά και που όλοι θα αινούν τον Ιεχωβά Θεό και θα τον ευλογούν. Αυτό θα το ιδούν σε πληρότητα μετά τη μάχη της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος—μετά τον Αρμαγεδδώνα. Με πίστι όλοι οι αληθινοί Χριστιανοί αποβλέπουν σ’ αυτή την ευτυχισμένη ημέρα και εργάζονται γι’ αυτήν, αρχίζουν δε να ζουν σύμφωνα με τους κανόνες της ημέρας αυτής τώρα.
26. Ποια είναι η διάθεσις έθνους προς έθνος, και γιατί η διάθεσις αυτή είναι διάθεσις αφροσύνης;
26 Όλοι οι άνθρωποι οδοιπορούν σ’ ένα τραχύν κόσμο μεταξύ εθνών που μισούν το ένα το άλλο, όλοι δε είναι αληθινά εθνικισταί, νομίζοντας ότι το δικό τους έθνος είναι καλύτερο από οποιοδήποτε άλλο. Μερικοί μάλιστα νομίζουν ότι το δικό τους είναι το μόνο που έχει το δικαίωμα να υπάρχη και γι’ αυτό είναι ανυπόμονοι να καταστρέψουν τα άλλα. Γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να δη ότι το χρώμα του δέρματος, η λαλιά της γλώσσης ή το ανάστημα του σώματος δεν τον κάνουν διαφορετικόν από τον γείτονά του; Όλοι έχομε έναν Δημιουργό, όλοι είμεθα αδελφοί, απόγονοι του Αδάμ και της Εύας, και προωρισμένοι να λατρεύωμε μόνο έναν Θεό. Πρέπει να τον βρούμε! Μπορούμε αν διαβάσωμε γι’ αυτόν στον λόγον του, την Αγία Γραφή. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά προσπαθούν ειλικρινώς να γνωστοποιήσουν στους ανθρώπους τον Ιεχωβά, και αν μπορούν να το κάνουν αυτό, θα σημαίνη για κείνους που φθάνουν να γνωρίσουν τον Θεό, μια ευτυχή και νέα ζωή σ’ ένα νέο κόσμο που δεν απέχει πολύ.
27. Σε ποια χρονική περίοδο έφθασαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά;
27 Ο καιρός ήλθε τώρα που οι τηρηταί ακεραιότητος άνδρες και γυναίκες στέκουν σ’ έναν «επίπεδον τόπον», σε μια ανοικτή πεδιάδα, όπου δεν υπάρχει πια φόβος να προσκόψουν και όπου η αληθινή λατρεία μπορεί να συνεχισθή. Με πραγματική, λοιπόν, ευτυχία, μαζί με όλον τον λαόν του Θεού, μπορούν να λέγουν όπως και ο Δαβίδ: «Ο πους μου βεβαίως θέλει ίστασθαι εις επίπεδον τόπον· μεταξύ του πλήθους των εκκλησιαζομένων θέλω ευλογεί τον Ιεχωβά.»—Ψαλμ. 26:12, ΜΝΚ.
28. Μ’ αυτή τη νοοτροπία, ποια άποψι της σκηνής του κόσμου λαμβάνουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά, και πώς θα δείξουν την εμπιστοσύνη τους;
28 Μ’ αυτή τη νοοτροπία οι μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα, διασκορπισμένοι σε 164 διάφορα έθνη, χώρες και νήσους της θαλάσσης, με πάνω από 700.000 κήρυκας των αγαθών νέων, στέκουν σε επίπεδο έδαφος αποβλέποντας στην τελική καταστροφή αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων και στην πλήρη εγκαθίδρυσι του δικαίου νέου κόσμου του Θεού. Ώσπου να έλθη η ημέρα εκείνη θα στέκουν σ’ έναν επίπεδο τόπο μεταξύ του πλήθους των εκκλησιαζομένων και θα ευλογούν τον Ιεχωβά. Οποιεσδήποτε ταραχές και καταδιώξεις και αν έλθουν από τους κακοποιούς, θα εξακολουθήσουν να λέγουν: «Αλλ’ εγώ θέλω περιπατεί εν τη ακεραιότητί μου.» (Ψαλμ. 26:11) Όχι μόνο θα κηρύττουν καθώς βαδίζουν από σπίτι σε σπίτι, ακόμη και ως τα πέρατα της γης, αλλά, όταν προσκαλούνται στα σπίτια των ανθρώπων, εκεί θα τους διδάσκουν την αλήθεια, διότι η επιθυμία τους είναι να συνάξουν από όλα τα έθνη όλα τα πρόβατα που αγαπούν δικαιοσύνη για να μπορέσουν να ενωθούν κι αυτά στο να αινούν τον Ιεχωβά Θεό μεταξύ του πλήθους των εκκλησιαζομένων. Και αυτά επίσης πρέπει ν’ αποκτήσουν εμπιστοσύνη στην ευθύτητά των. Θα είσθε ένας από αυτούς τους υμνητάς του Ιεχωβά περιπατώντας «εν τη ακεραιότητί» σας κατά το 1958;