Βιβλικά Σχήματα Λόγου στην Υπηρεσία του Ναού
ΟΙ ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΟΙ Βιβλικοί ομιληταί και συγγραφείς ήσαν επιδέξιοι ζωγραφισταί σχημάτων λόγου. Μετέδιδαν δυνατά μηνύματα με χρωματιστά λόγια που διεζωγράφιζαν στη διάνοια των ανθρώπων αλησμόνητες εικόνες. Πολλά απ’ αυτά τα λαμπρά σχήματα λόγου περιείχαν ως «φόντο» σκηνές που προσέθεταν δύναμι στις αρχικές των εκφράσεις. Λόγου χάριν, ο Ιησούς και οι μαθηταί του συχνά ανεφέροντο στα όσα διεξήγοντο στον ναό της Ιερουσαλήμ και τα παρέθεταν σαν μια παραστατική άποψι των πολλών ζωηρών των εικόνων λόγου.
Αιώνες πριν από την εποχή του Ιησού, ο ζηλωτής Βασιλεύς Δαβίδ είχε οργανώσει τις εκατοντάδες των Ααρωνικών ιερέων και τις χιλιάδες των Λευιτικών βοηθών των σε μια απέραντη δραστήρια υπηρεσιακή οργάνωσι. Όλο αυτό το προσωπικό ήταν διαιρεμένο σε είκοσι τέσσερα τμήματα, και το καθένα έπαιρνε σειρά για να λειτουργήση στα λεπτομερή διαμερίσματα της μεγάλης οργανώσεως της υπηρεσίας του ναού από σάββατο σε σάββατο. Κάθε τμήμα από υπερχιλίους ειδικά εκπαιδευμένους εργάτας, κατ’ ανάλογον αριθμόν ιερέων και Λευιτών, υπηρετούσε τουλάχιστον δυο φορές το έτος για μια πλήρη εβδομάδα κάθε φορά. Εν τούτοις, στην εορτή της σκηνοπηγίας, και τα είκοσι τέσσερα τμήματα έπρεπε να είναι διαθέσιμα για έργον ώστε ν’ αναλάβουν τον φόρτο της εργασίας.1 Ομοίως, απητείτο πρόσθετη βοήθεια στις εορτές του πάσχα. Ο Ιώσηττος αναφέρει ότι στους καιρούς του πάσχα ο αριθμός των αμνών που εσφάζοντο διεπιστώθη ότι ήταν περίπου 256.500, οι οποίοι με τον κατώτατο αριθμό των δέκα ατόμων για κάθε θυσιαστικό αμνό, θα εσήμαινε ότι περίπου 2.565.000 λάτρεις απητείτο να υπηρετηθούν στον ναό.2—1 Χρον. 24:1-18.
Οι ιερείς ενός επιφορτισμένου τμήματος ήσαν υπεύθυνοι να ηγούνται στην απόδοσι εκκλησιαστικών προσευχών, να προσφέρουν τις θυσίες της ημέρας και να μπαίνουν στον ίδιο τον ναό για να εκτελούν τα καθήκοντα του αγιαστηρίου. Σε πολύ μεγαλύτερον αριθμό ήσαν οι Λευίται, οι οποίοι, ως βοηθητικοί διάκονοι, εχρησίμευαν ως φύλακες όλων των πολυτίμων σκευών, ως υπηρέται των ιερέων στο να κατασκευάζουν και να φυλάττουν τα επίσημα ενδύματά των, ως μάγειροι και ψήσται όλον των αγίων άρτων και αρτοσκευασμάτων, ως αστυνομικοί φρουροί των αυλογύρων, ως θησαυροφύλακες των χρηματικών εισφορών, ως φύλακες των αποθηκών που περιείχαν τα δέκατα σε είδος, ως πυλωροί, ως επόπται των αιθουσών φαγητού, ως καθαρισταί και ως ψαλτωδοί και μουσικοί. Μετά την εποχή του Έσδρα κάθε τμήμα περιελάμβανε και μη Ιουδαίους εργάτας του ναού, που ήσαν γνωστοί ως Νεθινείμ, στους οποίους ήσαν ανατεθειμένα τα κατώτερα υπηρετικά καθήκοντα.—1 Χρον. 9:2· Έσδρας 7:24.
Στη διάρκεια της ανατεθειμένης εβδομαδιαίας υπηρεσίας του τμήματος, όλοι έπρεπε να είναι έτοιμοι να υπηρετούν μέρα και νύχτα μέσα στο ναό. Τη νύχτα οι εργάται μπορούσαν ν’ ανακλιθούν στα ανάκλιντρα, αλλ’ έπρεπε να παραμένουν πλήρως ντυμένοι κι έτοιμοι για πρόσκλησι σε οποιαδήποτε στιγμή.3 Αυτό το γεγονός προσδίδει ένα σκηνικό φόντο στη δήλωσι που εμπεριέχεται στην Αποκάλυψι 7:15, σχετικά με τον «πολύν όχλον» των μη κεχρισμένων διακόνων του ναού σήμερα στην υπηρεσιακή οργάνωσι του Θεού, για τους οποίους λέγει: «Λατρεύουσιν αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού.»
Διακόσιοι σαράντα Λευίται και τριάντα ιερείς από ολόκληρο το υπηρεσιακό τμήμα έπρεπε να παραμένουν άγρυπνοι καθ’ όλην τη νύχτα, φρουρώντας για να εμποδίσουν τους ακαθάρτους από το να μπουν στον αυλόγυρο του ναού. Υπήρχαν είκοσι τέσσερες σταθμοί που εκάλυπταν την όλη περιοχή του ναού, όπου δέκα από τους Λευίτας έστεκαν φρουροί σε κάθε σταθμό ως νυκτοφύλακες.4 Δεν υπήρχε ανάπαυλα φρουράς τη νύχτα, όπως εφαίνετο να είναι για τους Ρωμαίους στρατιώτας φρουρούς γύρω από το γειτονικό Φρούριο της Αντωνίας. Καθώς ο «στρατηγός του ιερού» (Πράξ. 4:1) έκανε τους γύρους του τη νύχτα, όποιος φρουρός ευρίσκετο να κοιμάται ενώ ήταν στο καθήκον του εδέρετο αμέσως, τα δε ενδύματά του επυρπολούντο. Αυτό συνδέεται με τη σαφή προειδοποιητική σύστασι που δίδεται σήμερα στους κεχρισμένους διακόνους της υπηρεσιακής οργανώσεως του Ιεχωβά να παραμένουν πνευματικώς άγρυπνοι, διότι αλλιώς θα ζημιωθούν και θα γίνουν γυμνοί ενώπιον του Αρχηγού, Χριστού Ιησού, ο οποίος εποπτεύει και κάνει τους γύρους του στη σημερινή ημέρα της κρίσεως: «Ιδού, έρχομαι ως κλέπτης· μακάριος όστις αγρυπνεί, και φυλάττει τα ιμάτια αυτού, δια να μη περιπατή γυμνός, και βλέπωσι την ασχημοσύνην αυτού.»—Αποκάλ. 16:15.
Όσοι από τους ιερείς δεν εκτελούσαν καθήκον φρουρού αλλ’ ανεκλίνοντο στα ανάκλιντρα τη νύχτα, έπρεπε να είναι έτοιμοι σε κάθε στιγμή για το χτύπημα της θύρας να εγερθούν και ν’ αρχίσουν τις προετοιμασίες για την πρωινή υπηρεσία.3 Ένας τέτοιος αγγελιαφόρος ήλθε στον ναό ξαφνικά και απροσδόκητα, και κανείς δεν ήξερε ακριβώς το πότε. «Και ο Κύριος, τον οποίον σεις ζητείτε, εξαίφνης θέλει ελθεί εις τον ναόν αυτού, ναι, ο άγγελος της διαθήκης, τον οποίον σεις θέλετε.»—Μαλαχ. 3:1· Μάρκ. 13:33.
Με την αιφνίδια άφιξι του αγγελιαφόρου εδίδοντο διαταγές για το σύνηθες λουτρόν της ημέρας, για όλους τους ιερείς που διακονούσαν. Υπήρχαν καλά διευθετημένοι λουτρώνες σε συνεχόμενα δωμάτια με το αγιαστήριο του ναού όπου ελούοντο οι ιερείς. Μετά απ’ αυτό το λούσιμο που εγίνετο την αυγή, δεν εχρειάζετο να λουσθούν και πάλι εκείνη τη μέρα, εκτός από το να πλύνουν τα χέρια των και τα πόδια των.5 Τι εξεικονιστικό «φόντο» για τις παρατηρήσεις του Ιησού στους εκλεκτούς του δώδεκα συνιερείς του κατά την τάξιν Μελχισεδέκ τη νύχτα του τελευταίου του εορτασμού του πάσχα. «Ο λελουμένος δεν έχει χρείαν ειμή τους πόδας να νιφθή, αλλ’ είναι όλος καθαρός· και σεις είσθε καθαροί, αλλ’ ουχί πάντες.»—Ιωάν. 13:10, 11.
Έτσι, από τα λίγα εκείνα Βιβλικά σχήματα λόγου, τι πρόσθετες δυνατές νουθεσίες λαμβάνομε! Είτε από τους κεχρισμένους είμεθα είτε από τους μη κεχρισμένους διακόνους της υπηρεσιακής οργανώσεως του Ιεχωβά σήμερα, είμεθα οι ζωντανοί του εκπρόσωποι νύχτα και μέρα, κρατώντας ψηλά τ’ όνομά του και τη λατρεία του. Πάντοτε ας είμεθα πνευματικώς άγρυπνοι για να μη χάση κανείς τα ανεκτίμητα διακονικά του προνόμια σε κανένα από τα πολλά τμήματα του παγκοσμίου οίκου υπηρεσίας του Ιεχωβά. Αγρυπνώντας δε, ας είμεθα πάντοτε πνευματικώς καθαροί στη στάσι μας ενώπιον του Ιεχωβά
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
1 Ο Ναός, υπό Άλφρεντ Εντερσχάιμ, σελ. 66.
2 Περί του Ιουδαϊκού Πολέμου, υπό Φλαβίου Ιωσήπου, Βιβλίον ΣΤ΄, Κεφάλαιον 9, παράγρ. 3.
3 Ο Ναός, υπό Άλφρεντ Εντερσχάιμ, σελ. 120.
4 Αυτόθι, σελ. 119.
5 Αυτόθι, σελ. 121.