Τι σας Κυβερνά; Δεισιδαιμονία ή Γνώσις;
«Η οδός των δικαίων είναι ως το λαμπρόν φως το φέγγον επί μάλλον και μάλλον, εωσού γείνη τελεία ημέρα. Η οδός των ασεβών είναι ως το σκότος· δεν γνωρίζουσι πού προσκόπτουσιν. Υιέ μου, πρόσεχε εις τας ρήσεις μου.»—Παροιμ. 4:18-20.
1. Ποια είναι η πνευματική κατάστασις πολλών ανθρώπων, και γιατί;
ΕΙΔΑΤΕ ποτέ ένα μικρό παιδί που φοβήθηκε σ’ ένα σκοτεινό δωμάτιο; Μόλις φερθή φως στο δωμάτιο, όλοι του οι φόβοι εξαφανίζονται. Βλέπει όλα όσα είναι μέσα στο δωμάτιο και γνωρίζει ότι δεν υπάρχει τίποτε εκεί για να το βλάψη. Με αυτή τη γνώσι αισθάνεται ικανοποιημένο· αισθάνεται πως είναι ασφαλές. Μπορεί να πούμε ότι είναι παιδαριώδες να φοβηθή κανείς στο σκότος· αλλά σήμερα εκατομμύρια ενήλικοι είναι γεμάτοι από φόβο, αβεβαιότητα και δεισιδαιμονία επειδή βρίσκονται στο σκότος που ο Σατανάς ή Διάβολος επέφερε σ’ αυτόν τον κόσμο. Ο Παύλος περιέγραψε αυτή την πνευματική κατάστασι των μαζών του ανθρωπίνου γένους, λέγοντας: «Των οποίων, απίστων όντων, ο Θεός του κόσμου τούτου ετύφλωσε τον νουν, δια να μη επιλάμψη εις αυτούς ο φωτισμός του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού, όστις είναι εικών του Θεού.» Αυτοί οι κατειλημμένοι από φόβο, δεισιδαίμονες, σκοτισμένοι άνθρωποι είναι αξιοθρήνητοι στα μάτια κάθε φωτισμένου ατόμου.—2 Κορ. 4:4.
2, 3. Ποιες είναι μερικές από τις παράδοξες δοξασίες που διακρατούνται από Αρκτικούς λαούς;
2 Ο προφήτης Ησαΐας προείπε για την εποχή μας: «Σκότος θέλει σκεπάσει την γην, και ζόφος τα έθνη.» (Ησ. 60:2) Δια μέσου των αιώνων ο Σατανάς εξουσίασε τους ανθρώπους και τους έκαμε να πιστεύουν πολλά παράδοξα πράγματα. Σε κάθε κοινότητα σήμερα ιδιότυπες δεισιδαιμονίες επηρεάζουν τη ζωή του λαού. Από τις αρκτικές χώρες ως τις τροπικές βρίσκονται οι δεισιδαιμονίες του Σατανά. Οι Εσκιμώοι πιστεύουν σε φαντάσματα. Πολλοί επίσης πιστεύουν σε μετεμψύχωσι, στο ότι πνεύματα επιστρέφουν σε ζώα, ανέμους, βράχους, πάγους και νερά, και ότι μπορούν να κατευνασθούν με εξορκιστικές ιεροτελεστίες για την κατάπαυσι ενός κακού. Για να μεταβάλουν τον άνεμο ψάλλουν, τυμπανίζουν και ουρλιάζουν εναντίον του, και, ως ύστατο καταφύγιο, βάζουν φωτιά στους τάφους των νεκρών. Τόση δεισιδαιμονία, χωρίς καμμιά λογική! Αν και ποτέ δεν μπόρεσαν ν’ αλλάξουν τον άνεμο, η τυφλή δεισιδαιμονία τους τούς κρατεί προσηλωμένους στην προσπάθεια αυτή.
3 Σε μερικά μέρη της Γροιλανδίας, όταν πεθαίνη ένα παιδί, οι ιθαγενείς θάβουν ένα ζωντανό σκυλί μαζί του για να χρησιμοποιηθή από το παιδί ως οδηγός στον «άλλο κόσμο». Όταν ερωτηθούν γι’ αυτή την ιδιότυπη δεισιδαιμονία, θ’ απαντήσουν μόνο, «Ένα σκυλί μπορεί να βρη το δρόμο του παντού.»—Η Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία.
4, 5. Πώς η έλλειψις γνώσεως για την κατάστασι των νεκρών ωδήγησε σε ιδιότυπες διδασκαλίες και ιδέες;
4 Η κατάστασις των νεκρών είναι ένα μεγάλο μυστήριο για πολλούς. Ευρέως διαδεδομένη είναι η δοξασία ότι οι άνθρωποι κατέχουν μια αθάνατη ψυχή, συνδεδεμένες δε μ’ αυτή την αντιγραφική δοξασία είναι πολλές παράδοξες ιδέες και δεισιδαιμονίες. Ιδιαίτερα στην Ανατολή πολλά εκατομμύρια άτομα διακρατούν την ιδέα ότι η ψυχή μετενσαρκώνεται. Αλλά η δοξασία της μετεμψυχώσεως δεν είναι κάτι νέο. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, προβάλλοντας τη θεωρία ότι η ανθρώπινη ψυχή είναι αθάνατη, επίστευαν ότι οι ψυχές επήγαιναν από το ένα σώμα στο άλλο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η συνήθεια των Αιγυπτίων να διατηρούν μούμιες από γάτες, κροκοδείλους και μερικά άλλα πλάσματα είχε την προέλευσί της από την αντίληψι ότι σ’ αυτά είχαν κατοικήσει ψυχές που θα μπορούσαν κάποια μέρα να ξαναζητήσουν αυτά τα σώματα ως δικά τους.
5 Ο αρχαίος Πυθαγόρας ομοίως επίστευε στη μετεμψύχωσι ή μετενσάρκωσι και γι’ αυτό εκήρυττε να μην τρώγεται κανένα ζώο, ψάρι και ακόμη αυγά. Αν οι πρόγονοί του είχαν διαβιβάσει την πληροφορία τού Θεού που εδόθη στον Νώε, αυτός θα εγνώριζε ότι «παν κινούμενον, το οποίον ζη, θέλει είσθαι εις εσάς προς τροφήν.»—Γέν. 9:3.
6. (α) Ποια είναι μια απόδειξις του σκότους του Σατανά στον «Χριστιανικό κόσμο»; (β) Ποια είναι η αληθινή κατάστασις των νεκρών, και πώς θα το απεδεικνύατε αυτό από την Βίβλο;
6 Ενώ εκατομμύρια ανθρώπων στον κόσμο σήμερα μπορεί να θεωρούν αυτές τις συνήθειες και τις δοξασίες ως γελοίες, είναι άρα γε αυτοί τόσο φωτισμένοι ώστε να μην πέσουν θύματα ομοίων δεισιδαιμονιών; Σκεφθήτε για μια στιγμή τις εκατοντάδες εκατομμυρίων ατόμων που τώρα ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί και όμως ειλικρινώς πιστεύουν ότι η ανθρώπινη ψυχή είναι αθάνατη και ότι οι νεκροί προσφιλείς των υποφέρουν στα πυρά του καθαρτηρίου και μπορούν ν’ ανακουφισθούν από τα παθήματα μόνο με το να δώσουν χρήματα σ’ έναν ιερέα για να τελεσθούν ωρισμένες θρησκευτικές ιεροτελεστίες. Το άτομο που είναι φωτισμένο από τον λόγον του Θεού γνωρίζει ότι εκείνοι που έχουν πεθάνει δεν βρίσκονται στα πυρά του καθαρτηρίου ή οπουδήποτε αλλού ζωντανοί, αλλά είναι νεκροί, δίχως συναίσθησι και στους τάφους, περιμένοντας την ανάστασι, όπως ακριβώς είπε ο Ιησούς Χριστός. Αλλά εκείνοι που έγιναν θύματα της διδασκαλίας του καθαρτηρίου μέσω σκότους και δεισιδαιμονίας δεν γνωρίζουν ότι ο άνθρωπος είναι ψυχή και δεν κατέχει αθάνατη ψυχή· για τούτο έχουν υποβληθή σε πολλή στενοχωρία και σημαντική απώλεια χρημάτων. Τι ευλογία θα ήταν γι’ αυτούς η ακριβής γνώσις του λόγου του Θεού!—Γέν. 2:7· Εκκλησ. 9:5, 10· Ιεζ. 18:4· Ιωάν. 5:28, 29.
7. Αντιπαραβάλατε την αφήγησι της Γραφής για την προέλευσί του ανθρώπου με μερικές θεωρίες ανθρώπων.
7 Η Γραφή μάς δίδει ακριβή γνώσι που παρέχεται από τον Θεό. Μας λέγει για την προέλευσι του ανθρώπου μέσω δημιουργίας. (Γέν. 1:27) Οι οπαδοί της εξελίξεως μπορεί να νομίζουν ότι έχουν μια καλύτερη ιδέα που είναι νεώτερη και συγχρονισμένη· αλλά επί αιώνες πολλοί πρωτόγονοι λαοί προσεκολλήθησαν σε εσφαλμένες ιδέες που είναι πολύ όμοιες, αν και χωρίς την υποστήριξι των λεγομένων ανθρώπων της μαθήσεως και της επιστήμης. Παραδείγματος χάριν, υπάρχουν μερικοί άνθρωποι στη Μαδαγασκάρη, οι οποίοι πιστεύουν ότι κατάγονται από κροκοδείλους. Συμπεριφέρονται, λοιπόν, προς αυτά τα ζώα σαν να ήσαν άνθρωποι, αδελφοί των. Εκτός από την περίπτωσι που ένας κροκόδειλος θα φονεύση άνθρωπο, κανείς ποτέ δεν φονεύει κροκόδειλο, μολονότι είναι επικίνδυνοι. Όταν ένας κροκόδειλος φονεύση κάποιον, συλλαμβάνεται μέσω ενός αγκίστρου με δόλωμα, υποβάλλεται σε δίκη, καταδικάζεται σε θάνατο, εκτελείται, και κατόπιν θάπτεται με τέτοια τελετουργία ωσάν το ζώο να ήταν μέλος της οικογενείας. Ανόητη δεισιδαιμονία! θα πήτε· αλλά την πιστεύουν.—Εισαγωγή στην Αφρική, υπό Κάρβεθ Ουέλς.
8. Με ποιο μέσον μπορεί να ελευθερωθή κανείς από επιβλαβείς δεισιδαιμονίες;
8 Δεν θα υπήρχε τέλος στη διήγησι παραδόξων ιδεών και δεισιδαιμονιών που βρίσκονται σε όλο τον κόσμο. Ο Σατανάς έχει οδηγήσει σε τελεία σύγχυσι τους σκοτισμένους υπηκόους του και επέφερε έτσι μεγάλη βλάβη σ’ αυτούς. Οι δεισιδαιμονίες είναι επιβλαβείς στο ανθρώπινο γένος. Η δεισιδαιμονία ποτέ δεν θα οδηγήση οποιονδήποτε στην ευπρόσδεκτη υπηρεσία του Παντοδυνάμου Θεού και σε ζωή αιώνια στον νέο του κόσμο. Υπάρχει ένας μόνο τρόπος να ελευθερωθούμε από τις επιβλαβείς δεισιδαιμονίες και την ευπιστία, και αυτός είναι η απόκτησις ακριβούς γνώσεως από τον Ιεχωβά Θεό. Η γνώσις είναι τόσο ουσιώδης στη ζωή μας, ώστε ο Ιεχωβά λέγει ότι οι άνθρωποι μπορούν να καταστραφούν από έλλειψι γνώσεως.—Ωσηέ 4:6, 10.
9, 10. (α) Το να πηγαίνη κανείς σ’ ένα σχολείο είναι αρκετό για ν’ αποκτήση ακριβή γνώσι; (β) Ποια είναι μερικά εμπόδια για την απόκτησι ακριβούς γνώσεως; (γ) Γιατί χρειάζεται γνώσις και όχι απλώς ειλικρίνεια;
9 Σήμερα υπάρχουν ιδρύματα μαθήσεως στον κόσμο περισσότερα παρά ποτέ προηγουμένως στην ιστορία του ανθρώπου. Οι κυβερνήσεις τονίζουν τα εκπαιδευτικά προγράμματα και οικοδομούν νέα σχολεία, ακόμη και σε απομονωμένες περιφέρειες. Αλλά τι είδους μάθησις επιδιώκεται; Ποια γνώσι έχει ο λαός; Δεν είναι ευεργετική κάθε μάθησις. Δεν φέρνει κάθε μάθησις ζωή. Έτη πανεπιστημιακής εκπαιδεύσεως και η ανάγνωσις βουνών από βιβλία δεν θα εξασφαλίση την απόκτησι από ένα άτομο της προστατευτικής, ζωοπαρόχου γνώσεως. Μερικά άτομα, λέγει η Γραφή, «πάντοτε μανθάνουσι, και ποτέ δεν δύνανται να έλθωσιν εις ακριβή γνώσιν της αληθείας».—2 Τιμ. 3:7, ΜΝΚ.
10 Ο Ιεχωβά Θεός επρομήθευσε τη Γραφή, ώστε ο άνθρωπος θα μπορούσε ν’ αποκτήση ακριβή γνώσι και φως. Αλλά υπάρχουν πολλά εμπόδια στο δρόμο, τα οποία παρακωλύουν τους ανθρώπους. Οι κομμουνιστικές κυβερνήσεις αντιτίθενται στη διδασκαλία της Γραφής. Σε μερικές χώρες η Αγία Γραφή δεν είναι προσιτή στους ανθρώπους γενικά. Αλλά ένα από τα πιο μεγάλα εμπόδια στο δρόμο των ανθρώπων, που εμποδίζουν την απόκτησι απ’ αυτούς ακριβούς γνώσεως, είναι η ψευδής θρησκεία. Οι αναρίθμητοι κληρικοί θέτουν τις δεισιδαιμονίες των και τις παραδόσεις ανθρώπων πιο πάνω από τον λόγον του Θεού, ισχυριζόμενοι απατηλά ότι αντιπροσωπεύουν τον Θεό και συγχρόνως κατακρατώντας την αληθινή γνώσι του Θεού από τους ανθρώπους. Αυτοί οι κληρικοί ανήκουν στην τάξι που έκρινε ο Ιησούς Χριστός, λέγοντας: «Ουαί εις εσάς τους νομικούς, διότι αφηρέσατε το κλειδίον της γνώσεως· σεις δεν εισήλθετε, και τους εισερχομένους εμποδίσατε.» (Λουκ. 11:52) Οι ηγέται του «Χριστιανικού κόσμου» έχουν τη Γραφή και μιλούν για τον Θεό. Σαν τους αρχαίους Ιουδαίους, «έχουσι ζήλον Θεού, αλλ’ ουχί κατ’ επίγνωσιν. Επειδή μη γνωρίζοντες την δικαιοσύνην του Θεού, και ζητούντες να συστήσωσι την ιδίαν αυτών δικαιοσύνην, δεν υπετάχθησαν εις την δικαιοσύνην του Θεού.» (Ρωμ. 10:2, 3) Δεν θέλουν να ταπεινωθούν για να διδαχθούν από τον Θεό μέσω του λόγου του. Ιδιοτελώς ζητούν να συστήσουν τις δικές των ψευδείς θρησκευτικές ιδέες, μια ψευδή γνώσι. Μερικοί απ’ αυτούς μπορεί να έχουν γίνει τόσο δεισιδαίμονες οι ίδιοι, ώστε έπεισαν τον εαυτό τους ότι έχουν δίκαιο. Αλλά το να νομίζη κανείς ότι έχει δίκαιο δεν τον κάνει να έχη δίκαιο και να είναι σε πλήρη αρμονία με τις αρχές του Θεού. Ο Θεός λέγει: «Υπάρχει οδός ήτις φαίνεται ορθή εις τον άνθρωπον, αλλά τα τέλη αυτής φέρουσιν εις θάνατον.» (Παροιμ. 14:12) Τέτοιοι άνθρωποι που απορρίπτουν την αληθινή γνώσι του Ιεχωβά είναι εκείνοι για τους οποίους αυτός μίλησε προφητικά στον Ωσηέ 4:6, 10 (ΑΣ): «Ο λαός μου ηφανίσθη δι’ έλλειψιν γνώσεως· επειδή συ απέρριψας την γνώσιν, και εγώ απέρριψα σε, . . . εγκατέλιπον το να λατρεύωσι τον Ιεχωβά.»
11. Ποια είναι η μόνη βάσις για τελεία γνώσι;
11 Μολονότι ο κλήρος και οι ηγέται του κόσμου νομίζουν ότι έχουν πολλή γνώσι, κανείς δεν μπορεί πραγματικά να έχη τελεία γνώσι εκτός αν δεχθή ταπεινά τη διδασκαλία που προέρχεται από τον Ιεχωβά, την Πηγή κάθε γνώσεως και φωτός. «Αρχή σοφίας φόβος Ιεχωβά.» (Παροιμ. 1:7, ΜΝΚ) Αυτή η θεμελιώδης γνώσις του Ιεχωβά είναι το πρωταρχικό μέρος· είναι το θεμέλιο κάθε αληθινής γνώσεως.
12, 13. (α) Σε ποια πηγή πρέπει ν’ ανατρέξουν οι άνθρωποι για αληθινή γνώσι; (β) Από ποιες απόψεις η γνώσις αυτή είναι σαν θησαυρός;
12 Υπάρχει ένας μόνο τρόπος ν’ αυξήσωμε σε γνώσι της αληθείας και να παραμείνωμε καθαροί από επιβλαβείς δεισιδαιμονίες—το να έχωμε το φως. Ο Ιεχωβά λέγει: «Υιέ μου, εάν δεχθής τους λόγους μου, και ταμιεύσης τας εντολάς μου παρά σεαυτώ, ώστε να προσέξη το ωτίον σου εις την σοφίαν, να κλίνης την καρδίαν σου εις την σύνεσιν· εάν ζητήσης αυτήν ως αργύριον, και εξερευνήσης αυτήν ως κεκρυμμένους θησαυρούς, τότε θέλεις εννοήσει τον φόβον του Ιεχωβά, και θέλεις ευρεί την επίγνωσιν του Θεού. Διότι ο Ιεχωβά δίδει σοφίαν· εκ του στόματος αυτού εξέρχεται γνώσις και σύνεσις.»—Παροιμ. 2:1, 2, 4-6, ΜΝΚ.
13 Ναι, η ακριβής γνώσις είναι σαν κρυμμένος θησαυρός. Τι θα μπορούσε να είναι πιο πολύτιμο από τη γνώσι του Ιεχωβά και του Χριστού που σημαίνει αιώνια ζωή; (Ιωάν. 17:3) Αλλά ο θησαυρός πρέπει να αναζητηθή και να ευρεθή. Κατόπιν πρέπει να προσκολληθή κανείς σ’ αυτόν. Μπορεί ακόμη να μεγεθυνθή ή να αυξηθή. Όλα αυτά απαιτούν προσπάθεια από μέρους μας. Πώς μπορεί ν’ αποκτηθή ο θησαυρός αυτός;
14. (α) Ποιο μέσον επρομήθευσε ο Ιεχωβά για τη διανομή της αληθινής γνώσεως; (β) Ποιοι άνθρωποι μπορούν ν’ αποκτήσουν αυτή την ακριβή γνώσι;
14 Ο Ιεχωβά επρομήθευσε τον λόγον του, το πνεύμα του και την οργάνωσί του. Πρέπει να δεχθούμε τη γνώσι με την κατάλληλη διάθεσι, ως «βρέφη», με ταπεινή αναγνώρισι του Ιεχωβά και της οργανώσεώς του, την οποίαν αυτός χρησιμοποιεί σήμερα για να διανέμη πνευματική τροφή. Πρέπει να έχωμε μια διάθεσι ευγνωμοσύνης για όλες τις προμήθειες που γίνονται μέσω της οργανώσεως των κεχρισμένων μαρτύρων του Ιεχωβά, του «πιστού και φρονίμου δούλου» που αναφέρεται από τον Ιησούν στο Ματθαίος 24:45. Ο Ιεχωβά έχει τον δικό του αγαθό τρόπο και σκοπό προμηθεύοντας την πνευματική τροφή καθώς την προμηθεύει. Ό,τι παρέχεται είναι καλό και πρέπει να το μελετούμε για να το μάθωμε. Όταν ένα άτομο κατανοή ότι δεν τα γνωρίζει όλα, και είναι ευδίδακτο σαν παιδί, τότε μπορεί να μάθη· τότε θ’ αποκτήση πνευματική διάκρισι. Αν είναι υπερήφανο και θεωρή τον εαυτό του σοφό όπως οι κοσμικοί άνθρωποι που προάγουν τις θεωρίες των αντί να προσκολλώνται στις αρχές του Θεού, δεν θα κατανοήση. Ο Ιεχωβά δεν θα του δώση το πνεύμα του. Δεν ανήκει στους υπερηφάνους ανθρώπους του κόσμου τούτου να κατανοήσουν τα πνευματικά πράγματα. «Ο φυσικός όμως άνθρωπος δεν δέχεται τα του πνεύματος του Θεού διότι είναι μωρία εις αυτόν, και δεν δύναται να γνωρίση αυτά διότι πνευματικώς ανακρίνονται. Ο δε πνευματικός ανακρίνει . . . πάντα.»—1 Κορ. 2:14, 15.
15. Γιατί είναι τόσο σπουδαία η πνευματική διάκρισις;
15 Αλλά κάποιος μπορεί να ρωτήση, Δεν έχουν τη Γραφή και δεν αναφέρουν περικοπές της οι κληρικοί και άλλοι που ισχυρίζονται ότι είναι σοφοί άνθρωποι; Δεν γνωρίζουν αυτοί τι λέγει η Γραφή; Υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά μεταξύ του να γνωρίζη κανείς κάποια Γραφική περικοπή και του να έχη πνευματική διάκρισι. Στον καιρό του πειρασμού του Ιησού, ο Σατανάς έδειξε ότι εγνώριζε κάτι από τις Γραφές και ανέφερε μερικά εδάφια με εντελώς κακή εφαρμογή. Αλλ’ ο Ιησούς είχε την πνευματική διάκρισι. Ο Σατανάς δεν μπορούσε να κατανοήση τη σημασία των Γραφών επειδή δεν είχε το πνεύμα του Θεού μαζί του. Ο Ιησούς εγνώριζε πώς να χρησιμοποιή τις Γραφές, και τις εχρησιμοποίησε καλά για ν’ αντισταθή στους πειρασμούς του Σατανά. Τα πνευματικά πράγματα διακρίνονται μόνο από τους αφωσιωμένους στον Ιεχωβά, που ταπεινά αναζητούν τους θησαυρούς του και στους οποίους αυτός δίδει το πνεύμα του. «Εις ημάς δε ο Θεός απεκάλυψεν αυτά δια του πνεύματος αυτού· επειδή το πνεύμα ερευνά τα πάντα, και τα βάθη του Θεού.»—1 Κορ. 2:10· Ματθ. 4:1-11.
16. Ποιοι αποκτούν την πνευματική διάκρισι;
16 Βλέπομε, λοιπόν, ότι ο Ιεχωβά εμπιστεύεται το απόρρητόν του στους πιστούς δούλους του, και όχι στους κατά κόσμον σοφούς ανθρώπους που θα προσπαθούσαν με αυτό να φέρουν τιμή στον εαυτό τους και όχι στον Θεό. Ο Ιησούς Χριστός το είδε αυτό και ευγνωμόνως ανεφώνησε: «Δοξάζω σε, Πάτερ, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλυψας αυτά εις νήπια.» (Ματθ. 11:25) Στους μαθητάς του εδόθη κατανόησις επειδή ταπεινά ζητούσαν τον θησαυρό του Ιεχωβά Θεού. Αυτή η πνευματική διάκρισις δεν είναι κάτι το κοινό για να το μεταχειρισθούμε με ελαφρότητα. Δεν είναι κάτι που μπορούμε να το αγοράσωμε. Είναι ένα δώρο του Ιεχωβά προς εκείνους που τον πλησιάζουν με ταπεινοφροσύνη, που μελετούν τον λόγον του Ιεχωβά και που χρησιμοποιούν τη γνώσι των για να τον τιμήσουν. Είναι ένας μεγάλος κρυμμένος θησαυρός. Ζητήστε τον, ο καθένας από σας.
ΜΕΛΕΤΗ
17, 18. Γιατί η μελέτη είναι αναγκαία, και ποια πρέπει να είναι η διάθεσίς μας γι’ αυτήν;
17 Όταν μελετούμε, το ελατήριό μας πρέπει να είναι αγνό και οι διάνοιές μας ανοιχτές. Σκοπός μας πρέπει να είναι μάλλον το να μάθωμε κάτι για μέλλουσα χρήσι στην υπηρεσία του Ιεχωβά, παρά να θέλωμε να καυχηθούμε για την προσωπική μας γνώσι, να αισθανώμεθα την προσωπική μας σπουδαιότητα και να κάνωμε όλους τους αδελφούς μας να έρχωνται τρέχοντας σ’ εμάς έτσι ώστε να μπορούμε να προβάλλωμε το στήθος μας με υπερηφάνεια όταν μπορούμε ν’ απαντήσωμε σε μερικές Γραφικές ερωτήσεις. Έχοντας την κατάλληλη διάθεσι για το θησαυρισμένο φως, μπορούμε ν’ αποκτήσωμε το πνεύμα τού Ιεχωβά, το οποίον είναι το μέσον κατανοήσεως του λόγου που εγράφη υπό την έμπνευσί του.
18 Η προσωπική μελέτη είναι το θεμελιώδες μέρος της ζωής του αληθινού διακόνου του Θεού. Δεν μπορούμε να προχωρήσωμε χωρίς αυτήν. Όπως ακριβώς ένας ισχυρός φυσικός άνθρωπος διατηρεί δύναμι μέσω τακτικής εκγυμνάσεως, εξασκήσεως και καταλλήλου φαγητού, έτσι και ο πνευματικός άνθρωπος πρέπει να εξασκή τη διάνοιά του με το να έχη κατάλληλη πνευματική τροφή τακτικά. Αν και οι δούλοι του Ιεχωβά είναι απασχολημένοι στο να διακονούν τους άλλους, δεν μπορούν να παραμελήσουν την προσωπική τους μελέτη. Για ένα μικρό διάστημα μπορεί κανείς να περάση με εσπευσμένη λήψι της πνευματικής του τροφής ενώ βρίσκεται στον αγώνα, αλλ’ αργότερα θα αισθανθή μια απώλεια. Πρέπει να διατεθή χρόνος για την προσωπική αυτή μελέτη, που παρέχει στο άτομο την ευκαιρία να σκεφθή, το δε πρόγραμμα πρέπει να τηρήται επιμελώς.—Δευτ. 8:3.
19, 20. Πώς η συγκέντρωσις σχετίζεται με την επιτυχή μελέτη;
19 Όταν καθώμαστε να μελετήσωμε, ας έχωμε καθαρές διάνοιες, θέτοντας κατά μέρος τα άλλα πράγματα προς στιγμήν. Τι σκέπτεσθε τώρα; Είσθε συγκεντρωμένος σ’ εκείνο που διαβάζετε; Ή είσθε απασχολημένος με πράγματα του σπιτιού σας ή με ό,τι πρόκειται να κάμετε αύριο; Δαπανάτε πολύτιμον χρόνον διαβάζοντας αυτό το άρθρο. Δεν είναι, λοιπόν, φρόνιμο να είσθε πρακτικός και ν’ απορροφήσετε όλα τα πνευματικά πράγματα που παρουσιάζονται εδώ; Σκεφθήτε άλλα πράγματα όταν δεν είσθε ενασχολημένος στη θεοκρατική μελέτη.
20 Αυτό είναι απλώς ένα παράδειγμα. Η ίδια αρχή μπορεί να εφαρμοσθή σε οποιεσδήποτε συναθροίσεις που παρακολουθούμε για μελέτη της Γραφής. Μπορούμε να καλλιεργήσωμε την ιδιότητα της συγκεντρώσεως. Θα το κατορθώσωμε αυτό μόνο με το να ενδιαφερθούμε για κείνο που μελετούμε περισσότερο παρά για οτιδήποτε άλλο. Όταν ενδιαφέρεται κανείς πάρα πολύ για ένα ζήτημα, η συγκέντρωσις γίνεται σχεδόν αυτομάτως. Μπορεί κανείς να καλλιεργήση την ικανότητα να συγκεντρώνεται με το να θυμάται αυτό το γεγονός κάθε φορά που αρχίζει να μελετά.
21. Πώς μπορεί κανείς να ωφεληθή όσο το δυνατόν περισσότερο από τον καιρό που δαπανάται στη μελέτη;
21 Καθώς μελετούμε, ας λογικευώμεθα επάνω σ’ εκείνο που μελετούμε. Ας βεβαιωνώμεθα από τις Γραφές ότι έτσι έχουν τα πράγματα. Θυμηθήτε ότι προσπαθούμε να μάθωμε για μέλλουσα χρήσι και μελετούμε ύλη, η οποία είναι η βάσις για ό,τι πράττομε. Στη Γραφή και στις εκδόσεις της Εταιρίας για Γραφική μελέτη μπορούμε να κάνωμε σημειώσεις. Πρέπει να μάθωμε να ξεχωρίζωμε τις κύριες λέξεις που απαντούν σε ερωτήσεις, και μπορούμε ακόμη να τις υπογραμμίζωμε για να υποβοηθούμεθα να θυμώμαστε. Η επιθυμία μας πρέπει να είναι να κάνωμε τις αλήθειες δικές μας, χρήσιμες για μας στη διακονία.
22. Πώς η χρησιμοποίησις της ακριβούς γνώσεως σχετίζεται με την απόκτησι πνευματικής συνέσεως ή διακρίσεως;
22 Έπειτα απ’ αυτή τη συγκέντρωσι και την προπαρασκευή της διανοίας να δεχθή και να διατηρήση την ακριβή γνώσι, κάμετε πρακτική χρήσι του ό,τι σας εδόθη από τον Ιεχωβά. Σκεφθήτε τα πράγματα που εμάθατε και, με σύνδεσι ιδεών, εντυπώστε τα σταθερά στη διάνοια. Ο απόστολος Παύλος είπε: «Εννόει εκείνα τα οποία λέγω· είθε δε να σοι δώση ο Κύριος σύνεσιν εις πάντα.» (2 Τιμ. 2:7) Όχι μόνο να σκέπτεσθε αυτά τα πράγματα, αλλά και να μιλήτε γι’ αυτά. Να γράφετε γι’ αυτά. Η επανάληψις είναι ανάγκη να γίνεται σχεδόν από όλους για να παραμείνουν στην ακριβή γνώσι. Μια θαυμαστή προμήθεια του Ιεχωβά είναι οι τακτικές συναθροίσεις, όπου μπορούμε να συζητούμε τα πνευματικά πράγματα που έχομε ήδη μελετήσει και να λαμβάνωμε απαντήσεις σε ερωτήσεις ή σημεία που μας ανησυχούν. Για το καλό μας λαμβάνομε ενεργό μέρος κάνοντας σχόλια. Με το να τηρούμεθα έτσι κοντά στην οργάνωσι και με το να βοηθούμε άλλους στη μελέτη της Γραφής, κι εμείς οι ίδιοι μπορούμε να πληρούμεθα με ακριβή γνώσι. Και όσο περισσότερο χρησιμοποιούμε τη γνώσι που έχομε της αληθείας, τόσο κατανοούμε και έχομε πνευματική διάκρισι· καθώς δείχνει ο Παύλος στην προς Εβραίους επιστολή 5:14: «Των τελείων όμως είναι η στερεά τροφή, οίτινες δια την έξιν έχουσι τα αισθητήρια γεγυμνασμένα εις το να διακρίνωσι το καλόν και το κακόν.» Η στερεά αυτή τροφή είναι πνευματική τροφή. Ανήκει σε σας η στερεά πνευματική τροφή; Την έχετε κάμει δική σας;
ΕΥΑΡΕΣΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ
23, 24. (α) Γιατί πρέπει να πληρωθούμε με ακριβή γνώσι; (β) Ποια οφέλη προκύπτουν από τη χρησιμοποίησι της γνώσεώς μας στη διακονία του αγρού;
23 Η πνευματική τροφή και γνώσις έχει παρασχεθή για τους δούλους του Ιεχωβά με αφθονία, για να μας βοηθήση να λάβωμε πορεία που θα ευαρεστή τον Ιεχωβά. Αν έχωμε πληρώσει τις διάνοιες μας με ακριβή γνώσι, γνωρίζομε πώς να περιπατούμε ενώπιον του Ιεχωβά και να είμεθα ευάρεστοι σ’ αυτόν. Στην προς Κολοσσαείς επιστολή 1:9-12 (ΜΝΚ) διαβάζομε: «Να εμπλησθήτε από της επιγνώσεως του θελήματος αυτού μετά πάσης σοφίας και πνευματικής συνέσεως· δια να περιπατήσητε αξίως του Ιεχωβά ευαρεστούντες κατά πάντα, καρποφορούντες εις παν έργον αγαθόν, και αυξανόμενοι εις την επίγνωσιν του Θεού. Ενδυναμούμενοι εν πάση δυνάμει κατά το κράτος της δόξης αυτού, εις πάσαν υπομονήν και μακροθυμίαν μετά χαράς· ευχαριστούντες τον Πατέρα.» Συλλογισθήτε αυτά τα λόγια. Αυτή ακριβώς η επίγνωσις είναι εκείνη που φέρνει σοφία και πνευματική σύνεσι ή διάκρισι. Πρέπει να χρησιμοποιηθή στο να περιπατούμε ενώπιον του Ιεχωβά στην υπηρεσία του. Και καθώς καρποφορούμε στην υπηρεσία του Ιεχωβά, κάνοντας καλό έργο, θα αυξάνωμε στην ακριβή γνώσι ή επίγνωσι του Ιεχωβά. Το να είμεθα στη διακονία, κηρύττοντας στις θύρες και στα σπίτια, είναι ένας καλός φίλος και ευεργέτης για μας. Χρησιμοποιώντας την πνευματική μας γνώσι μεγεθύνομε τις δυνάμεις μας αντιλήψεως. Λαμβάνομε το πλήρες όφελος της προσωπικής μελέτης που έχομε κάμει. Σημειώστε πώς αυτό συμβαίνει.
24 Ένα παράδειγμα είναι η χρήσις που κάνομε της γνώσεως στη διακονία του αγρού. Προτού μπορέσωμε να κηρύττωμε πρέπει να προπαρασκευασθούμε. Στις συναθροίσεις μας υπηρεσίας και στο σπίτι σκιαγραφούμε Γραφικές ομιλίες που πρόκειται να δοθούν στις θύρες και στις επανεπισκέψεις μας. Κατόπιν πηγαίνομε στα σπίτια των ανθρώπων και εκφωνούμε τις ομιλίες. Οι άνθρωποι μάς υποβάλλουν ερωτήσεις και βρίσκομε τις απαντήσεις γι’ αυτούς στη Γραφή, διευρύνοντας έτσι τη γνώσι μας. Επαναλαμβάνομε τις αρχές του Ιεχωβά και τις εμφυτεύομε στερεώτερα στις διάνοιές μας. Οι διάνοιές μας γίνονται οξύτερες σε αντίληψι καθώς μελετούμε τη Γραφή κάθε μέρα και διεξάγομε Γραφικές μελέτες στα σπίτια των ανθρώπων. Έτσι καρποφορώντας στη διακονία, με χρησιμοποίησι της γνώσεως που έχομε αποκτήσει, αυξάνομε διαρκώς σε επίγνωσι. Είμεθα ζωντανοί πνευματικώς.
25. Ποιο είναι το αποτέλεσμα σ’ εκείνους που δεν χρησιμοποιούν τη γνώσι στην υπηρεσία του Θεού;
25 Αντιθέτως, εκείνοι που είναι αδρανείς στην υπηρεσία του Θεού δεν εξακολουθούν ν’ αυξάνουν σε ακριβή γνώσι. Ακόμη και αν κανείς κάθεται στο σπίτι και διαβάζη επί ολόκληρες ώρες, δεν αποκτά δυνάμεις αντιλήψεως μέσω χρήσεως της γνώσεως. Δεν παράγει καρπό στην υπηρεσία του Θεού. Ο Ιησούς είπε ότι εκείνοι που δεν παράγουν καρπό τίθενται κατά μέρος. (Ιωάν. 15:2) Άτομα που δεν θέτουν τη γνώσι τους σε χρήσι καταδεικνύουν ότι δεν έχουν διάκρισι, ούτε το κλειδί της, το πνεύμα του Θεού. Όπως κατέδειξε ο Ιησούς στο κατά Λουκάν 19:26, αν κανείς δεν χρησιμοποιή εκείνο που έχει, θα του αφαιρεθή. Ο μόνος τρόπος για να εξακολουθήση κανείς ν’ αυξάνη σε ακριβή γνώσι, να έχη πνευματική διάκρισι και σοφία, είναι το να καρποφορή με συνέπεια στην υπηρεσία του Ιεχωβά.