Μελέτη με ένα Σκοπό
«Σπούδασον να παραστήσης σεαυτόν δόκιμον εις τον Θεόν, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας.»—2 Τιμ. 2:15.
1, 2. (α) Ποιο προνόμιο μπορεί ν’ απολαύση ο σπουδαστής του λόγου του Θεού; (β) Ποια είναι η οικτρή κατάστασις του ανθρώπου σήμερα;
ΠΑΡΑ πολλοί άνθρωποι δεν αγαπούν τη μελέτη. Το να χρησιμοποιούν τον εγκέφαλό τους είναι πολύ κοπιώδες. Ειδικώς δεν αγαπούν τη μελέτη του λόγου του Θεού, της Αγίας Γραφής. Εν τούτοις, η εύνοια και η επιδοκιμασία του Παντοδυνάμου Θεού παρέχεται στον άνθρωπο που μελετά και αποθησαυρίζει τις οδηγίες που περιέχονται στον ιερόν αυτόν λόγον. Ο άνθρωπος αυτός είναι σοφός στους οφθαλμούς του Ιεχωβά. Σ’ αυτόν θα δοθή ειρήνη και ζωή από τον Θεό. Αλλά, ως κάτι σπουδαίο τώρα, στον άνθρωπον αυτόν επιτρέπεται να στέκη ενώπιον του Ιεχωβά και να Τον διακονή, χειριζόμενος τον λόγον του, διανέμοντας τις ζωοπάροχες αλήθειές του σ’ έναν ζαλισμένο, πνευματικώς λιμοκτονούντα κόσμο.—Παροιμ. 3:1-6.
2 Σήμερα οι άνθρωποι του κόσμου βρίσκονται σε σύγχυσι και αμηχανία. Δεν ξέρουν πού να στραφούν για απελευθέρωσι από την κατάστασι της μέθης των. Με αθωότητα και άγνοια εμπιστεύθηκαν τη ζωή τους σε ανθρώπους που τους εξεμεταλλεύθησαν και τους κακομεταχειρίσθησαν και τους ωδήγησαν πιο έξω ακόμη από το δρόμο της δικαιοσύνης. Δεν υπάρχει ελπίς για τους ανθρώπους; Δεν υπάρχει διαφυγή από τον λαβύρινθο της συγχύσεως, στον οποίον ωδηγήθησαν από τους εγκοσμίους ηγέτας των;—Ψαλμ. 107:27· Ματθ. 9:36.
3, 4. Γιατί παρέχεται τρόπος διαφυγής, και από ποιόν;
3 Αφού δεν μπορεί να βασισθή κανείς στους αυτοδιωρισμένους θρησκευτικούς διδασκάλους, που εκπαιδεύονται από τον παρόντα πονηρό κόσμο, για την προμήθεια διδασκαλίας που οδηγεί στη ζωή, πού μπορούν να στραφούν για βοήθεια αυτοί που στενάζουν και βοούν εξαιτίας των βδελυγμάτων που διαπράττονται στη γη; Στον Ιεχωβά. Αυτός δεν θα τους εγκαταλείψη. «“Δια την ταλαιπωρίαν των πτωχών, δια τον στεναγμόν των πενήτων, τώρα θέλω εγερθή,” λέγει ο Ιεχωβά· “θέλω θέσει εν ασφαλεία εκείνον, κατά του οποίου φυσά ο ασεβής.” Τα λόγια του Ιεχωβά είναι λόγια καθαρά· αργύριον δεδοκιμασμένον εν πηλίνω χωνευτηρίω, κεκαθαρισμένον επταπλασίως. Συ, Ιεχωβά, θέλεις φυλάξει αυτούς· θέλεις διατηρήσει αυτούς από της γενεάς ταύτης εις τον αιώνα.»—Ψαλμ. 12:5-7, ΜΝΚ.
4 Ο Ιεχωβά, ‘ο Πατήρ των φώτων’, έχει δείξει τον τρόπο της διαφυγής. Για να έχη κανείς την εύνοιά του πρέπει να μπη στο δρόμο του φωτός και να τον ακολουθήση σταθερά, χωρίς να στρέφεται ούτε δεξιά ούτε αριστερά.—Ιάκ. 1:17· Παροιμ 4:18
Η ΠΡΟΚΛΗΣΙΣ ΖΗΤΕΙ ΑΠΑΝΤΗΣΙ
5. Πώς και από ποιους λαμβάνει απάντησι ο ονειδισμός του Σατανά;
5 Ο Σατανάς ονειδίζει τον Ιεχωβά. Στον δούλον του, λοιπόν, ο Ιεχωβά λέγει: «Υιέ μου, γίνου σοφός, και εύφραινε την καρδίαν μου, δια να έχω τι να αποκρίνωμαι προς τον ονειδίζοντά με.» (Παροιμ. 27:11) Επί αιώνες το όνομα του Ιεχωβά ωνειδίσθη και εδυσφημήθη από τον Σατανά και τους πράκτοράς του. Πολλοί κατηγορούν τον Ιεχωβά Θεό για τα σημερινά οδυνηρά δεινά των ανθρώπων. Πραγματικά, ο Σατανάς είναι η αιτία. Παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως άγγελον φωτός και το σημερινό του σύστημα πραγμάτων ως την από πολύν καιρό αναμενόμενη βασιλεία, ο Σατανάς έχει παρακινήσει όλους σχεδόν τους ανθρώπους ν’ απομακρυνθούν από την αληθινή λατρεία και να στραφούν σε ασθενή υποκατάστατα. Ο λαός για το όνομα του Ιεχωβά πρέπει ν’ αντιμετωπίση την πρόκλησι που εκτοξεύεται εναντίον της αληθινής λατρείας με το να ορθοτομή τον λόγον της αληθείας και με το να παρέχη στους ανθρώπους την ακριβή γνώσι όσον αφορά τον Ιεχωβά και τους σκοπούς του, και την ευκαιρία να εξέλθουν από το σκότος στο θαυμαστό φως του Θεού. Οι άνθρωποι επί αρκετόν καιρό έχουν τηρηθή σε δίαιτα λιμοκτονίας από πνευματική άποψι. Χρειάζονται και πρέπει να τους παρασχεθή ακριβής γνώσις και θρεπτική τροφή από την αποθήκη του Ιεχωβά.
6. Ποια πνευματική προμήθεια έκαμε ο Ιεχωβά στην ημέρα του αυτή, αλλά με ποια υποχρέωσι;
6 Αυτή είναι η προειπωμένη ημέρα του Ιεχωβά, στην οποίαν αυτός έχει αποκαταστήσει στον λαό του «γλώσσαν καθαράν» και οι δούλοι του ‘δουλεύουν αυτόν υπό ένα ζυγόν’. Αυτός, όχι μόνο ακούει την κραυγήν των πενήτων αλλά, σ’ αυτή την ημέρα του, έχει κατευθύνει τον «πιστόν και φρόνιμον δούλον» του να προμηθεύση πνευματική τροφή γι’ αυτούς, αφού χωρίς τέτοια συντήρησι αντιμετωπίζουν πνευματική λιμοκτονία και θάνατο. Όλοι, χωρίς εξαίρεσι, μπορούν να επωφεληθούν της προσκλήσεως να μετάσχουν, «άνευ αργυρίου». Αλλά μια σοβαρή υποχρέωσις βαρύνει εκείνους που χρησιμοποιούν αυτή την τροφή αφού απομακρυνθούν από τα «ασθενή και πτωχά στοιχεία» του κόσμου τούτου. Αυτοί πρέπει να υπακούσουν στους λόγους του Ιησού: «Δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε.»—Σοφον. 3:9· Ματθ. 24:45· Ησ. 55:1, 2· Γαλ. 4:9· Ματθ. 10:8
ΜΑΘΗΣΙΣ
7, 8. Τι είναι επάναγκες για να φθάσωμε σε ακριβή γνώσι της αληθείας, και γιατί δεν μπορεί ο ειλικρινής εκζητητής της αληθείας να την αποκτήση στον «Χριστιανισμό»;
7 Για ν’ αναπτυχθούμε απαιτείται να μάθωμε πώς να μαθαίνωμε. Αυτό είναι ιδιαίτερα αληθινό όσον αφορά την πνευματική ανάπτυξι. Ένας σοφός άνθρωπος, όχι μόνο θ’ ακούση, θα προσέξη πρόθυμα, αλλά «θέλει γείνει σοφότερος», και δεν θα είναι ένας από εκείνους οι οποίοι «πάντοτε μανθάνουσι, και ποτέ δεν δύνανται να έλθωσιν εις την ακριβή γνώσιν της αληθείας». Η μάθησις είναι μια επισωρευτική πορεία. Η αύξησις σε μάθησι μάς φέρνει μια επιθυμία να προχωρήσουμε σε πλήρη και ακριβή γνώσι της αληθείας, για να ευαρεστούμε τον Ιεχωβά και να έχωμε την επιδοκιμασία του.—Παροιμ. 1:5· 2 Τιμ. 3:7, ΜΝΚ· Κολ. 1:9, 10.
8 Κανένα φθηνό υποκατάστατο της ακριβούς γνώσεως δεν θα γίνη ανεκτό από τον Ιεχωβά· ούτε μπορούν οι γνήσιοι Χριστιανοί να δεχθούν τέτοιο υποκατάστατο. Οι ηγέται του «Χριστιανισμού» παράγουν πολλούς ενοικιαστάς στασιδιών, ‘στύλους της εκκλησίας’ αλλά πόσους παράγουν που είναι εξηρτισμένοι να διδάσκουν άλλους τον λόγον του Θεού; Όσον αφορά τη σημερινή έλλειψι ακριβούς γνώσεως ο Ιεχωβά μέσω του προφήτου του διεκήρυξε: «Ο λαός μου ηφανίσθη δι’ έλλειψιν γνώσεως· . . . Δια τούτο θέλει είσθαι, Καθώς ο λαός, ούτω και ο ιερεύς.» Κανείς δεν μπορεί να φθάση σε ακριβή γνώσι της αληθείας εκτός αν η διδασκαλία που λαμβάνει οδηγή στην αλήθεια. Ο καθένας από μας ας ρωτήση τον εαυτό του: Η διδασκαλία που έχω λάβει συμφωνεί με τη Γραφή; Με κατέστησε ικανόν και με ενέπνευσε να είμαι δραστήριος δούλος του Θεού, ‘από ημέρας εις ημέραν κηρύττων τα αγαθά νέα της σωτηρίας αυτού’;—Ωσηέ 4:6, 9· Ψαλμ. 96:2.
ΙΚΑΝΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ
9. Γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα πρέπει να μελετούν μ’ ένα σκοπό;
9 Ο καθένας που λαμβάνει από τις πνευματικές προμήθειες του Ιεχωβά είναι υποχρεωμένος να τις διανέμη στους άλλους. Αλλά πρέπει πρώτα να γίνη ικανός, προχωρώντας πέρα από το ‘νηπιαγωγείον’. Ο σημερινός ικανός διάκονος του Θεού έχει ανάγκη να γνωρίζη πώς να τρέφη και να φέρνη σε ωριμότητα κατάλληλα πολλούς προθύμους μαθητευομένους που τάσσονται υπέρ του δικαίου νέου κόσμου του Ιεχωβά. Για τούτο, μελέτη, συνεχής μελέτη, βαθιά μελέτη, αποτελεί μια απαίτησι για να γίνη κανείς ικανός ως υποποιμήν κατευθύνοντας τα προβατοειδή άτομα στη ‘μάνδρα’ του Χριστού. Αφού στην υπόθεσι αυτή περιλαμβάνονται τα ιερά συμφέροντα του Θεού, αρμόζει στους δούλους του Θεού σήμερα να μελετούν μ’ ένα σκοπό.—Εβρ. 5:12-14· 2 Τιμ. 2:15.
10. Ποιους τρεις σκοπούς έχουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά υπηρετώντας;
10 Οι μάρτυρες του Ιεχωβά ενδιαφέρονται πρωτίστως να ευαρεστούν Εκείνον που τους εκάλεσε να υπηρετήσουν υπό τον Ιησούν, τον μέγαν Διδάσκαλον. Κατανοούν ότι, αν η υπηρεσία των είναι ευπρόσδεκτη, θα λάβουν ζωή από τον Θεό. Αυτό δεν είναι ένα ιδιοτελές ελατήριο προς υπηρεσίαν· είναι απλώς οικειοποίησις των επαγγελιών του Θεού. Αυτοί επίσης δοκιμάζουν αμέτρητη χαρά από την ενασχόλησί τους στο έργο της συνάξεως που διευθύνεται από τον Ηγέτη τους, ιδιαίτερα όταν η επιμελής των δράσις ευδοκιμή και επιτυγχάνη.—Εβρ. 11:6· Ιωάν. 10:16.
11, 12. (α) Πώς θα μπορούσε η έλλειψις ακριβούς γνώσεως να θεωρηθή εγκληματική, και υπό ποιες περιστάσεις ιδιαιτέρως; (β) Γιατί η ακριβής γνώσις είναι τόσο ζωτική σήμερα;
11 Τώρα ο κόσμος είναι γεμάτος από εκείνους που είναι εφωδιασμένοι με τόση μόνο γνώσι όση είναι αρκετή για να ‘τα καταφέρουν’ να έχουν μια δουλειά για να ζήσουν. Ένας που είναι τόσο ανεπαρκώς εφωδιασμένος μπορεί να μην ανακαλυφθή ποτέ. Και, αν ακόμη ανακαλυφθή, θα μπορούσε να μην υποστή μεγάλη απώλεια, εκτός, ίσως, απώλεια γοήτρου. Αλλά μια τέτοια έλλειψις ακριβούς γνώσεως θα μπορούσε να είναι εγκληματική. Παραδείγματος χάριν, ένας σπουδαστής αεροναυτικής που παρέλειψε να μελετήση με τον ορθό σκοπό, θα μπορούσε να μάθη μόνο αρκετά για να απογειώνη και να προσγειώνη το αεροπλάνο του. Σε ιδεώδεις συνθήκες πτήσεως θα μπορούσε να θεωρηθή ένας καλός αεροπόρος. Αλλά η έλλειψις γνώσεως που έχει θα μπορούσε να έλθη στο φως όταν παρουσιάζεται μια έκτακτος ανάγκη τότε θα ήταν πολύ αργά για να μάθη τις βασικές περιπλοκές της πτήσεως. Θα ήταν ανεπαρκώς εφωδιασμένος για να προστατεύση τη ζωή εκείνων που είναι εμπιστευμένοι στη φροντίδα του.
12 Τέτοια αδιαφορία για τη ζωή των άλλων είναι εγκληματική πράγματι όταν η αιώνια ζωή των διακυβεύεται. Μπορεί οι λεγόμενοι θρησκευτικοί «πιλότοι του ουρανού» με εγκόσμια σοφία να είναι έτσι αδιάφοροι για την πνευματική ζωή εκείνων που ανήκουν στις εκκλησίες των. Αλλά «η σοφία του κόσμου τούτου είναι μωρία παρά τω Θεώ. Επειδή είναι γεγραμμένον, “Όστις συλλαμβάνει τους σοφούς εν τη πανουργία αυτών.” Και πάλιν, “Ο Ιεχωβά γινώσκει τους διαλογισμούς των σοφών ότι είναι μάταιοι”.» Η μελέτη ενός ατόμου για τον περιωρισμένο σκοπό ν’ αποκτήση ένα θρησκευτικό αξίωμα ώστε να λαμβάνη τις κολακείες των ανθρώπων και να έχη μια ιερατική εμφάνισι μπορεί να είναι αρκετή για να προσδιορίση ένα άτομο ως κληρικόν σύμφωνα με τους κανόνες του κόσμου τούτου. Το να έχη, όμως, κανείς ένα αξίωμα και ανάλογη εμφάνισι δεν τον καθιστά έμπιστον δούλον του Θεού, άτομο στο οποίον ο Ιεχωβά θα εμπιστευθή τη μέλλουσα ζωή των πιθανών τέκνων του στον νέο του κόσμο. Για να διδάξη κανείς άλλους επαρκώς και να φέρη τα άτομα αυτά σε ακριβή γνώσι της αληθείας, απαιτείται κάτι περισσότερο. Στην υπόθεσι της εκπαιδεύσεως για ζωή, το να γνωρίζη κανείς μόνο αρκετά για να ‘τα καταφέρη’ είναι εγκληματικό πράγματι, επειδή στην υπόθεσι αυτή περιλαμβάνεται αιώνια ζωή, ζωή και του διδασκάλου και του μαθητευομένου. Επομένως, η ακριβής γνώσις είναι ουσιώδης και ζωτική, ιδιαίτερα τώρα που ο Ιεχωβά διεξάγει το εκπαιδευτικό του πρόγραμμα για ατελεύτητη ζωή.—1 Κορ. 3:19, 20, ΜΝΚ· 1 Τιμ. 2:3, 4· Ιεζ. 3:17-20.
13, 14. (α) Γιατί ο ζήλος μόνο είναι ανεπαρκής, και μπορεί μήπως να αγορασθή το χάρισμα της διακονίας; (β) Είναι αρκετή η προθυμία να υπηρετή κανείς;
13 Στις πρώτες ημέρες της Χριστιανικής εκκλησίας υπήρχαν κάποιοι που φιλοδοξούσαν να είναι ηγέται και διδάσκαλοι και να ασκούν την εξουσία των αποστόλων. Οποιεσδήποτε άλλες ιδιότητες και αν είχαν, δεν ήσαν εξηρτισμένοι να διδάσκουν τη Χριστιανική διδασκαλία. Συνεπώς, ο Παύλος έγραψε γι’ αυτούς: «Μαρτυρώ περί αυτών, ότι έχουσι ζήλον Θεού, αλλ’ ουχί κατ’ επίγνωσιν. Επειδή μη γνωρίζοντες την δικαιοσύνην του Θεού, και ζητούντες να συστήσωσι την ιδίαν αυτών δικαιοσύνην, δεν υπετάχθησαν εις την δικαιοσύνην του Θεού.» Ένας φιλόδοξος άνθρωπος μάλιστα εζήτησε να αγοράση μια θέσι από τον απόστολο Πέτρο και επεπλήχθη έντονα για το θράσος του. Στη σημερινή περίοδο της Χριστιανικής εκκλησίας δεν μπορεί κανείς να ‘αγοράση’ με χρήμα, ή με άλλον τρόπο, μια θέσι διδασκάλου στην οργάνωσι του Ιεχωβά. Πρέπει ν’ ανταποκρίνεται στα Γραφικά προσόντα. Πρέπει να είναι εντεταλμένος από τον Ιεχωβά Θεό.—Ρωμ. 10:2, 3· Πράξ. 8:18-24.
14 Άτομα εντεταλμένα από τον Ιεχωβά πρέπει να μελετούν «προς την τελειοποίησιν των αγίων, δια το έργον της διακονίας», με τον τελικό σκοπό να «καταντήσωμεν πάντες εις την ενότητα της πίστεως, και της επιγνώσεως του Υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού· δια να μη ήμεθα πλέον νήπιοι, κυματιζόμενοι και περιφερόμενοι με πάντα άνεμον της διδασκαλίας.» Η προθυμία, λοιπόν, να υπηρετήσουμε δεν είναι αρκετή· απαιτείται επίσης ικανότης—η ικανότης και η δύναμις που προμηθεύει ο Θεός.—Εφεσ. 4:11-14.
15. Γιατί μια επιπόλαιη γνώσις της Γραφής είναι ανεπαρκής για ν’ ανταποκριθούμε στην ιερή μας παρακαταθήκη;
15 Δεν ικανοποιούνται όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο σήμερα με μια μέτρια ή κοινοτοπική γνώσι. Πολλοί κατανοούν την ανάγκη να είναι καλά εξηρτισμένοι για ν’ ανταποκριθούν σε ευθύνες που τους ανατίθενται ή καθήκοντα τα οποία ανέλαβαν. Έτσι κι εκείνοι που ανήκουν στην κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά, επειδή είναι εμπιστευμένοι με το σπάνιο προνόμιο να διακηρύττουν τους σκοπούς του Ιεχωβά, δεν ικανοποιούνται με μια επιπόλαιη μόνο γνώσι της Γραφής. Πρέπει να είναι «άμεμπτοι και ακέραιοι, τέκνα Θεού αμώμητα εν μέσω γενεάς σκολιάς και διεστραμμένης· μεταξύ των οποίων λάμπετε ως φωστήρες εν τω κόσμω, κρατούντες τον λόγον της ζωής.» Υπηρετώντας ως ‘πρέσβεις υπέρ Χριστού’ πρέπει ν’ ακολουθούν το παράδειγμά του και να μιλούν αυθεντικά. Πρέπει να είναι πάντοτε έτοιμοι να παράσχουν μια απάντησι ή εξήγησι όσον αφορά την αλήθεια σε οποιονδήποτε που την ζητεί και που την αξίζει. Τούτο απαιτεί απ’ αυτούς μελέτη.—Φιλιππησ. 2:15, 16· 2 Κορ. 5:20· Ματθ. 7:29· 5:14-16· Παροιμ. 15:28.
16. Μελετώντας καθημερινά τον λόγον του Θεού, ποια παραδείγματα ακολουθούν οι μάρτυρες του Ιεχωβά;
16 Οι μάρτυρες του Ιεχωβά μελετούν τον λόγον του Θεού καθημερινά. Με χαρά το κάνουν αυτό για να είναι εξηρτισμένοι να εκπληρώσουν τη Θεόδοτη αποστολή τους να ‘ιατρεύσουν τους συντετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξουν ελευθερίαν εις τους αιχμαλώτους’ της οργανώσεως του Σατανά. Η μελέτη αυτή δεν είναι κουραστική, δεν είναι μια αναγκαστική δουλειά, αλλά είναι αναψυκτική. Τους δίνει μια ‘ανύψωσι’ επάνω από τα πολλά χτυπήματα της ζωής. Αυτοί δεν είναι ανώτεροι από τον Διδάσκαλό τους. Ο Ιησούς, προτού αναλάβη τη σταδιοδρομία του κηρύγματος, εμελέτησε. Όταν ήταν στην έρημο ενεβάθυνε στον λόγον και στους σκοπούς του Ιεχωβά. Γι’ αυτόν η μελέτη δεν ήταν μια αναγκαστική δουλειά· ήταν ευχάριστη, αναψυκτική. Αργότερα οι μαθηταί του εμελέτησσν υπό την διεύθυνσί του. Δεν αναγράφεται ότι τους έκαμε να μελετούν πάρα πολύ. Ακόμη αργότερα η εκκλησία της Βεροίας αναφέρεται ότι είχε λάβει τον λόγον και τον μελετούσε επιμελώς καθημερινά. Είναι μήπως λιγώτερο σπουδαίο το να μελετούμε σήμερα;—Ησ. 61:1· Ματθ. 5:16· Πράξ. 17:10, 11.
17, 18. (α) Για ποιόν σκοπό οι μάρτυρες του Ιεχωβά μελετούν τις δημοσιεύσεις της Εταιρίας Σκοπιά; (β) Με ποιόν ‘καθημερινόν άρτον’, που παρέχεται από ποιον, πρέπει να τρέφωνται;
17 Για να έχωμε τα προσόντα ως μάρτυρες του Ιεχωβά και διαγγελείς των αγαθών νέων της βασιλείας του, απαιτείται μια συνεχής, κατάλληλα διευθυνόμενη μελέτη. Με την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Ιεχωβά, οι αληθινοί δούλοι του επροχώρησαν από το να είναι απλοί σπουδασταί της Γραφής. Η μελέτη της Γραφής και άλλων δημοσιεύσεων της Εταιρίας Σκοπιά που την ερμηνεύουν, είναι ένα μέσον για ένα σκοπό. Ο σκοπός αυτός δεν είναι η ανάπτυξις ωραίων προσωπικοτήτων. Είναι το να μπορέσουν να γίνουν όργανα του Θεού για μια έντιμη χρησιμοποίησι απ’ αυτόν ‘ητοιμασμένοι εις παν έργον αγαθόν’. Καθώς μελετούν, η επιθυμία των να μελετούν αυξάνει και αυξάνει επίσης η επιθυμία των να μεταδίδουν στους άλλους εκείνο που έμαθαν. Κατανοούν ότι οι ημέρες είναι πονηρές· επομένως, προσέχουν πολύ πώς περιπατούν, «εξαγοραζόμενοι τον καιρόν», επωφελούμενοι όσο το δυνατόν περισσότερο από κάθε ευκαιρία για ν’ αυξήσουν σε ακριβή γνώσι.—2 Τιμ. 2:20, 21· Γαλ. 6:6· Εφεσ. 5:15, 16.
18 Οι Χριστιανοί κατάλληλα επαναλαμβάνουν την υποδειγματική προσευχή που αναγράφεται στο ευαγγέλιο του Ματθαίου, κεφάλαιο 6, ειδικά το να προμηθεύση ο ουράνιος Πατήρ καθημερινόν άρτον. Αλλά γνωρίζοντας ότι η μέλλουσα ζωή τους δεν εξαρτάται από υλικόν άρτο, αλλά μάλλον από τα ζωοπάροχα λόγια που προέρχονται από το στόμα του Ιεχωβά, οι Χριστιανοί συγκεντρώνονται στην κατανόησι των θεοπνεύστων αυτών λόγων. Ένα μέρος της προσευχής που ανέπεμψε ο Ιησούς λίγο προτού προδοθή, εξηγεί περαιτέρω τη σοβαρότητα της μελέτης του λόγου του Θεού. «Πάτερ, . . . Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν, και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.» Ναι, ένας κύριος σκοπός της μελέτης της Γραφής είναι το να γνωρισθούμε με τον Πατέρα, τον Συγγραφέα της. Οι Χριστιανοί νουθετούνται να πλησιάζουν τον Θεό, να τον ζητούν και να τον επικαλούνται με πίστι, ώστε ν’ αποκριθή. Αυτό μπορεί να γίνη μόνο με το να γνωρισθούμε πολύ με το μεγάλο του βιβλίο σπουδής, τη Γραφή. Μακάριοι είναι εκείνοι που μαθαίνουν καλά τα μαθήματά του.—Ματθ. 6:11· 4:4· Ιωάν. 4:34· 17:1-3· Ιάκ. 4:8· Ησ. 55:6, 7.
19. Πώς και μόνο μπορεί πλήρως να σβεσθή η δίψα ενός ατόμου για γνώσι;
19 Η Γραφή είναι μια ανεξάντλητη αποθήκη γνώσεως. Ο Συγγραφεύς της προσκαλεί τον ερευνητή να ζητή εξακολουθητικά γνώσιν, η οποία γενναιόδωρα θα του χορηγηθή. Αλλά το να ζητή απλώς είναι ανεπαρκές. Για να υπηρετήση τον Ιεχωβά με εμπειρία προς αίνον του, ο δούλος πρέπει να σκέπτεται τα λόγια του Θεού· πρέπει να ενδιατρίβη σ’ αυτά νοερά· πρέπει να τα καταστήση αντικείμενον μελέτης με σκοπό να ενεργή σύμφωνα μ’ αυτά. Μια ρηχή ανάγνωσις των ‘επιστολών’ του Θεού σ’ εμάς θα είναι χωρίς αξία, έστω και αν μπορή να μάθωμε ν’ απομνημονεύωμε περικοπές και, σαν παπαγάλοι, να τις επαναλαμβάνωμε. «Και εν ευφροσύνη θέλετε αντλήσει ύδωρ εκ των πηγών της σωτηρίας.» Πίετε βαθιά απ’ αυτές!—Ιάκ. 1:5, 6· Ιησ. Ναυή 1:8· Ησ. 12:3.
ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΠΟΙΟΤΗΣ
20. Ποια ιερή παρακαταθήκη έθεσε ο Θεός στα χέρια μας; Πώς μπορούμε ν’ ανταποκριθούμε σ’ αυτήν;
20 Στους δούλους του Ιεχωβά είναι εμπιστευμένη η ευθύνη να λαλούν τα «λόγια του Θεού». Αυτή την ευθύνη δεν μπορούν να την αποφύγουν. Για ν’ ανταποκριθούν σ’ αυτήν πρέπει να εξέχουν σε μάθησι, κάνοντας τούτο «εκ ψυχής . . . ως εις τον Ιεχωβά, και ουχί εις ανθρώπους». Για να φέρουν σε πνευματική ωριμότητα τα πολλά άτομα καλής θελήσεως που καθημερινά συνταυτίζονται με την κοινωνία Νέου Κόσμου, πρέπει να κάμουν το καλύτερο που μπορούν για να γίνουν κατάλληλοι ως εργάται ‘ανεπαίσχυντοι, ορθοτομούντες τον λόγον της αληθείας’.—1 Πέτρ. 4:11· Κολ. 3:23, ΜΝΚ· 2 Τιμ. 2:15.
21. Πώς μπορούμε να προσκολλήσουμε τις διάνοιές μας στη διδασκαλία;
21 Τακτική παρακολούθησις των συναθροίσεων της Κυριακής και των εβδομαδιαίων συναθροίσεων, για ακρόασι και εκμάθησι Βιβλικών αληθειών, καθώς επίσης τακτική συμμετοχή στη δαπάνη για τη διατήρησι του τόπου των συναθροίσεων—αυτές είναι έξοχες πράξεις πίστεως. Αλλά, για να κερδίσουμε την επιδοκιμασία του Θεού απαιτείται κάτι περισσότερο. «Σπούδασον», προτρέπει ο Παύλος, «να παραστήσης σεαυτόν δόκιμον εις τον Θεόν, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας.» Μπορείτε να είσθε ικανοποιημένος με το να παρευρίσκεσθε στις συναθροίσεις και απλώς να ακροάζεσθε, αφήνοντας τους άλλους να κάμουν όλο το έργο της μεταδόσεως και εξηγήσεως και σ’ άλλους ακόμη των καλών πραγμάτων που ακούσατε και εμάθατε; Θα είσαστε ικανοποιημένος με μια τέτοια πορεία ως το πλήρες μέτρον της παραστάσεώς σας στον Θεό; Εδώ εφαρμόζονται κατάλληλα τα προτρεπτικά λόγια των Παροιμιών 23:12: «Προσκόλλησον την καρδίαν σου εις την παιδείαν, και τα ώτά σου εις τους λόγους της γνώσεως.» Αληθινά η μελέτη μας και η στενή διανοητική μας επίδοσις και αποκλειστική προσοχή για τη λήψι ακριβούς γνώσεως, προς τον σκοπό για τον οποίον ο Ιεχωβά την επρομήθευσε, είναι αναγκαία. Να είσθε όπως ο συγγραφεύς του Ψαλμού 119:97-104: «Πόσον αγαπώ τον νόμον σου! όλην την ημέραν είναι μελέτη μου. Δια των προσταγμάτων σου με έκαμες σοφώτερον των εχθρών μου· διότι είναι πάντοτε μετ’ εμού. Είμαι συνετώτερος πάντων των διδασκόντων με· διότι τα μαρτύριά σου είναι μελέτη μου. Είμαι συνετώτερος των γερόντων· διότι εφύλαξα τας εντολάς σου. Από πάσης οδού πονηράς εκώλυσα τους πόδας μου, δια να φυλάξω τον λόγον σου. Από των κρίσεών σου δεν εξέκλινα· διότι συ με εδίδαξας. Πόσον γλυκείς είναι οι λόγοι σου εις τον ουρανίσκον μου! είναι υπέρ μέλι εις το στόμα μου. Εκ των εντολών σου έγεινα συνετός δια τούτο εμίσησα πάσαν οδόν ψεύδους.»
22. Για να είμεθα κατάλληλοι να διδάσκουμε, ποια πρόοδος πρέπει να γίνη;
22 Είναι βέβαια κατ’ εξοχήν καιρός για να είναι οι δούλοι του Ιεχωβά εξηρτισμένοι να διδάσκουν, ώστε να μη χρειασθή να εφαρμοσθούν σ’ αυτούς τα δηκτικά λόγια του Παύλου: «Ενώ ως προς τον καιρόν έπρεπε να ήσθε διδάσκαλοι, πάλιν έχετε χρείαν τού να σας διδάσκη τις τα αρχικά στοιχεία των λόγων του Θεού.» Εκείνες οι πρώτες η βασικές αρχές είναι ζωτικές, το «ΑΒΓ» της Γραφικής γνώσεως· αλλά «ως προς τον καιρόν» πρέπει να αποφοιτήσωμε από τις θεμελιώδεις αυτές αρχές. Πρέπει να υπάρξη πρόοδος μιας οικοδομής επάνω απ’ αυτές, επειδή «των τελείων . . . είναι η στερεά τροφή». Θα είναι άρα γε εκείνο που οικοδομούμε επάνω σ’ αυτές ένα έργο που παρομοιάζεται με «χρυσόν, άργυρον, λίθους τιμίους»—άξιο μιας ανταμοιβής; Ή θα είναι η οικοδομή ένα έργο που παρομοιάζεται με φθαρτά «ξύλα, χόρτον, καλάμην»; Ποιο θα φέρη τιμή σε Κύριο τον Θεό; Ποιο θα παράσχη ποιότητα στη διδασκαλία;—Εβρ. 5:12-14· 1 Κορ. 3:12.
Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ
23, 24. (α) Πώς χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά τον λόγον του, το πνεύμα του και την οργάνωσί του για να οδηγήση τον λαό του σήμερα; (β) Ιδιαίτερα πώς είναι υποβοηθητικό το περιοδικό αυτό σχετικά με τούτο;
23 Πριν από πολύν καιρό ο Ιεχωβά επρομήθευσε τον λόγον του, την Αγία Γραφή. Σήμερα είναι μεταφρασμένη σε πολλές γλώσσες και διαλέκτους. Δεν κρατείται πια κρυμμένη σε νεκρές γλώσσες. Η πληροφορία της σημαίνει ζωή για κείνον που ερευνά επιμελώς τις σελίδες της, αγαπώντας τη νουθεσία της, υπακούοντας στις εντολές της. Όπως ακριβώς έκαμε ο Ιεχωβά δια μέσου των αιώνων, έτσι και σήμερα οδηγεί τον λαό του μέσω του αγίου πνεύματός του, της ενεργού του δυνάμεως. Ιδιαίτερα σ’ αυτές τις βαρυσήμαντες ημέρες πριν από τον Αρμαγεδδώνα, αφότου ο Ιεχωβά ήλθε στον ναό του, συνοδευόμενος από τον «άγγελον της διαθήκης» του, έστρεψε την προσοχή του στις υποθέσεις του λαού του σ’ έναν αξιοσημείωτο βαθμό. Χρησιμοποιεί την ορατή του οργάνωσι, η οποία αντιπροσωπεύεται από τον «πιστόν και φρόνιμον δούλον» του, να κάμη να δημοσιευθούν σε όλη τη γη πληροφορίες όσον αφορά τους σκοπούς του. Ο «δούλος» αυτός έχει πιστά διανείμει «τροφήν εν καιρώ», ιδιαίτερα με το περιοδικό αυτό, Η Σκοπιά.—Ματθ. 24:45.
24 Η Σκοπιά έχει γίνει προσιτή, σε πενήντα μία γλώσσες, σε όλους όσοι αγαπούν δικαιοσύνη. Στις στήλες της, όλοι όσοι έχουν συναίσθησι της πνευματικής των ανάγκης, βρίσκουν ανεκτίμητη βοήθεια. Παρέχει τακτικά πολύ αναγκαία Γραφική νουθεσία, διδασκαλία και επίκαιρες πληροφορίες στους δούλους του αληθινού Θεού. Άγρυπνα προσπαθεί να τηρή τους Χριστιανούς ενημέρους της εκπληρώσεως των Γραφικών προφητειών. Η Σκοπιά γράφεται για να οικοδομήση και να ευλογήση. Αυτή είναι η πιο καλή ψυχαγωγία που μπορεί κανείς να βρη—καλό διάβασμα. Δεν συναγωνίζεται με άλλα θρησκευτικά περιοδικά, ούτε είναι όμοιο με κανένα απ’ αυτά. Δεν παρέχει τη γνώμη κάποιου ανθρώπου, επειδή ό,τι λέγεται βασίζεται στη σκέψι Ενός Μεγαλυτέρου. Η κατανόησις του λόγου του Ιεχωβά είναι δώρο από τον Θεό και είναι η πιο καλή βοήθεια σήμερα στον ένθερμο εκζητητή της αληθείας.
25. Με ποια διάθεσι πρέπει να εξετάζωμε κάθε τεύχος της Σκοπιάς όταν το λαμβάνωμε;
25 Τι κάνω με το προσωπικό μου αντίτυπο της Σκοπιάς όταν το λαμβάνω; Μήπως απλώς το διερευνώ από την αρχή ως το τέλος για να δω τα τελευταία νέα και έπειτα το θέτω κατά μέρος για μια πιο ευνοϊκή ευκαιρία όποτε θα μπορέσω να εξετάσω προσεκτικώτερα τα περιεχόμενα του ιδιαιτέρου αυτού τεύχους; Ή, αντιθέτως, αναγνωρίζοντας τη μεγάλη του αξία, το διαβάζω αμέσως; Το διαβάζω μήπως σαν να ήταν ένα καθήκον, ή επειδή είμαι ανυπόμονος να μάθω περισσότερα για την αλήθεια του Θεού; Όταν το διαβάζω, απορροφώμαι απ’ αυτό; Δίνω άρα γε περισσότερη από τη συνήθη προσοχή στη Σκοπιά; Προτού φάγω φυσική τροφή ευχαριστώ Κύριο τον Θεό γι’ αυτήν και ζητώ την ευλογία του επάνω σ’ αυτήν. Τι γίνεται, λοιπόν, με την πνευματική τροφή που περιμένω να αφομοιώσω όταν εξετάζω τη Σκοπιά; Όπως όταν μελετώ τη Γραφή, έτσι και όταν μελετώ τη Σκοπιά: Πρέπει να ζητώ τις αλήθειες που περιέχονται σ’ αυτήν, ως ‘αργύριον και κεκρυμμένους θησαυρούς’. Κάθε τεύχος της Σκοπιάς πρέπει να αναμένεται ένθερμα και τα περιεχόμενά του να καταναλίσκωνται με ευχαρίστησι.
26. Τι έχομε στο νου όταν μελετούμε τη Σκοπιά;
26 Τι έχω στο νου όταν μελετώ τη Σκοπιά; Μήπως ότι επιθυμώ να αυξήσω την κατανόησι που έχω των σκοπών του Θεού; Γιατί επιθυμώ αυτή την αύξησι; Για την προσωπική μου ικανοποίησι μόνο; Ή πιθανώς έχω στο νου τα λόγια του αποστόλου: «Να εμπλησθήτε από της επιγνώσεως του θελήματος αυτού [του Θεού] μετά πάσης σοφίας και πνευματικής συνέσεως δια να περιπατήσητε αξίως του Ιεχωβά ευαρεστούντες κατά πάντα, καρποφορούντες εις παν έργον αγαθόν, και αυξανόμενοι εις την επίγνωσιν του Θεού.» (Κολ. 1:9, 10, ΜΝΚ) Αυτή είναι μια αξιοσύστατη διάθεσις. Η πνευματική μου διάκρισις θα τεθή σε καλή χρήσι, τη χρήσι της υποβοηθήσεως άλλων. Αλλά πώς η μελέτη σας θ’ αποβή βοήθεια σε άλλους;
27, 28. (α) Πώς μπορεί η προσωπική, από πριν μελέτη της Σκοπιάς να εξαρτίση ένα άτομο ώστε να βοηθή τους νέους να εννοήσουν τις βαθιές πνευματικές αλήθειες; (β) Να βοηθή τους νέους στο έργο μας οικιακής Γραφικής μελέτης;
27 Στην εβδομαδιαία εκκλησιαστική μελέτη υπάρχουν πολλοί νέοι που βρίσκουν δυσκολία να κατανοήσουν την αλήθεια όλη δια μιας. Πολλά από τα άρθρα της Σκοπιάς περιέχουν ‘στερεά τροφή’, δηλαδή, βαθιά πνευματική ύλη αναγκαία για τον ώριμο Χριστιανό. Ο Θεός υπεσχέθη ότι θα αποκαλύψη τα βαθιά αυτά πράγματα μέσω του πνεύματός του, «επειδή το πνεύμα ερευνά τα πάντα, και τα βάθη του Θεού». Εδώ στην εκκλησιαστική μελέτη μπορείτε να βοηθήσετε· εδώ ακριβώς τα σχόλιά σας θα διανοίξουν στη διάνοια των νεωτέρων μια κατανόησι του σημείου που δεν είναι σαφές σ’ αυτούς. Η από πριν, λοιπόν, προσωπική σας μελέτη της Σκοπιάς δεν πρέπει να παραβλέπη αυτό το προνόμιο. Προετοιμάζεσθε για τον σκοπό αυτό, πιθανώς υπογραμμίζοντας ή σημειώνοντας τα εξέχοντα αυτά σημεία. Κατόπιν στην κατάλληλη στιγμή κατά τη διάρκεια της συναθροίσεως να είσθε ταχείς στο να εισφέρετε τη συμμετοχή σας στην εκκλησιαστική μελέτη για την οικοδομή των άλλων. Μπορείτε έτσι επίσης να παρακινήτε τους άλλους σε αγάπη και καλά έργα κάνοντας εκεί αυτή την «ομολογία».—1 Κορ. 2:10· Εβρ. 10:23-25.
28 Ή ίσως, όταν μελετάτε κατ’ ιδίαν τη Σκοπιά, έχετε στο νου να βοηθήσετε εκείνους που μόλις άρχισαν να ενασχολούνται στο κήρυγμα του αγρού με το να μετέχετε στο ‘εκπαιδευτικό πρόγραμμα’, ή να βοηθήσετε εκείνους τους οποίους επισκέπτεσθε και με τους οποίους διεξάγετε μια κατ’ ιδίαν οικιακή Γραφική μελέτη. Αυτό θα ήταν μελέτη μ’ ένα σκοπό και θα ήταν σε αρμονία με τις οδηγίες που ο Παύλος έδωσε απόν Τιμόθεο: «Όσα ήκουσας παρ’ εμού δια πολλών μαρτύρων, ταύτα παράδος εις πιστούς ανθρώπους, οίτινες θέλουσιν είσθαι ικανοί και άλλους να διδάξωσι.» Θυμηθήτε ότι, όταν μεταδίδετε εκείνο που μαθαίνετε, μπορείτε να περιμένετε πλούσια μερίσματα: «Δίδετε, και θέλει δοθή εις εσάς· μέτρον καλόν, πεπιεσμένον και συγκεκαθισμένον και υπερεκχυνόμενον θέλουσι δώσει εις τον κόλπον σας· διότι με το αυτό μέτρον με το οποίον μετρείτε, θέλει αντιμετρηθή εις εσάς.» Εξ άλλου, αν αποθησαυρίζετε ιδιοτελώς την αλήθεια και δεν την μεταδίδετε στους άλλους, τότε, όπως ο οκνηρός δούλος, με τη στάσι σας αυτή θα χάσετε την εύνοια του Θεού καθώς και το προνόμιο να τον υπηρετήτε.—2 Τιμ. 2:2· Λουκ. 6:38· Ματθ. 25:24-30.
29. (α) Ποιές μέθοδοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για μελέτη πριν από τη συνάθροισι της εκκλησίας; (β) Ποιές διευθετήσεις πρέπει να γίνουν για έναν καθωρισμένο καιρό που θα έχωμε αυτή τη μελέτη;
29 Πώς μπορεί να έχη κανείς την πιο μεγάλη ωφέλεια από τη μελέτη; Ποια θα είναι η πιο επωφελής μέθοδος που πρέπει να ακολουθήσωμε; Θα πρέπει να μελετά κανείς μόνος του ή με άλλους; Σήμερα, σε πάρα πολλά σπίτια, η μελέτη της Γραφής ακόμη δε και η ανάγνωσις της Γραφής ή βαθμηδόν εγκαταλείπεται ή τελείως αγνοείται. Μια από κοινού μελέτη θα είναι επωφελής στον οικογενειακό κύκλο και ειδικά εκεί που υπάρχουν τέκνα. Οι γονείς τηρούνται υπεύθυνοι για την πνευματική ανατροφή των τέκνων, καθώς και για τη φυσική. Αλλά οποιαδήποτε μέθοδος και αν χρησιμοποιήται, θα βρούμε ότι είναι ανάγκη να καθορίσωμε ειδικώς καιρό για τη μελέτη της Σκοπιάς. Υπάρχουν τόσο πολλά πράγματα που απαιτούν τον χρόνο μας, ώστε δεν τολμά κανείς να συμπεράνη ότι θα μελετήση μόνο όταν ο χρόνος το επιτρέπη. Ο χρόνος ποτέ δεν θα επιτρέψη. Θα χρειασθή να διατεθή και να χρησιμοποιηθή χρόνος για μελέτη. Όταν κατανοηθή ότι το να μελετά κανείς για να είναι καλύτερος δούλος του Θεού αποτελεί ένα βασικό «πρέπει» στη ζωή, τότε θα διαθέση αρκετόν χρόνον για μελέτη. Ας τον περιλάβωμε, λοιπόν, στο πρόγραμμά μας. Τοποθετήστε τον στην κορυφή του καταλόγου. Ναι, στην κορυφή. Και μη φθονείτε τον χρόνον που δαπανάται έτσι. Θυμηθήτε ότι ο Χριστιανός έχει αφιερώσει τα πάντα (περιλαμβανομένου και του χρόνου του) στην υπηρεσία του Θεού. Φυλάττετε, λοιπόν, ζηλότυπα τον χρόνον αυτόν και φροντίζετε να χρησιμοποιήται μ’ έναν τρόπο που ευαρεστεί τον Ιδιοκτήτη του.
30. Γιατί η κοινωνία Νέου Κόσμου δίνει τόσο μεγάλη έμφασι στη μελέτη;
30 Ο δούλος του Θεού, κατανοώντας το αναπόφευκτο τέλος εκείνων που καταφρονούν τη διδασκαλία, αρμόζει να δώση την πιο σοβαρή προσοχή στην καλλιέργεια της καλής συνηθείας της μελέτης. Γι’ αυτόν τον λόγο η κοινωνία Νέου Κόσμου τονίζει την ατομική και την ομαδική μελέτη. Ο κόσμος βρίσκεται σε περίοδο κρίσεως. Για τη γενεά μας αυτή είναι η ημέρα της κρίσεως. Δίκαια άτομα επιθυμούν μια ευνοϊκή κρίσι, ασφάλεια και προστασία. Ο Θεός επρομήθευσε τέτοια προστασία σ’ αυτή την πονηρή ημέρα για κείνους που ένθερμα και τίμια τον εκζητούν. Οι οδηγίες που περιέχονται στον εμπνευσμένο λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή, παρέχουν το μέσον εξευρέσεως τέτοιας προστασίας και ευλογίας από τον Θεό.—Ψαλμ. 50:16· Παροιμ. 1:30-32.