Η Γραφή Είναι Ακόμη Απαράμιλλη
ΤΟ ΝΑ είναι κάτι απαράμιλλο σημαίνει ότι δεν υπάρχει κάτι άλλο ίσης αξίας, κάτι άλλο που το ανταγωνίζεται. Όταν πρόκειται για βιβλία, υπάρχει ένας τόμος που είναι αληθινά απαράμιλλος, χωρίς να μπορή να βρεθή άλλος που έχει την ίδια αξία, ούτε να τον ανταγωνισθή. Αυτό το βιβλίο είναι ο λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή. Όχι χωρίς λόγο η Γραφή ωρίσθη ως η Θεία Βιβλιοθήκη, διότι δεν είναι μόνο ένα βιβλίο, αλλά, μάλλον, αποτελεί συλλογήν εξήντα έξη συγγραμμάτων, βιβλίων και βιβλιαρίων, που το καθένα κυμαίνεται σε μέγεθος από μια σελίδα έως περίπου διακόσιες σελίδες.
Από πολλές απόψεις αυτό το Βιβλίο των βιβλίων εξακολουθεί να φαίνεται ότι είναι απαράμιλλο: με την εκπλήρωσι των πολλών προφητειών του, ιδιαίτερα εκείνων που σχετίζονται με την πρώτη και δευτέρα παρουσία του Ιησού Χριστού· με τη δύναμι που «ασκεί στη ζωή των ανθρώπων, τέτοια που να κάνη τους λάτρεις πονηρών πνευμάτων, τους πολεμοχαρείς και πολυγάμους ιθαγενείς να μεταβάλλωνται σε Θεοφοβούμενους, ειρηνικούς και μονογάμους Χριστιανούς με την αντικειμενική του και ακριβή αναγραφή της αρχαίας ιστορίας, όπως επεβεβαιώθη με αρχαιολογικές ανασκαφές σαν αυτές που γίνονται σήμερα στη γη της Παλαιστίνης· με την αρμονία των αγγελμάτων της—μολονότι εγράφησαν αυτά από τριάντα πέντε περίπου άνδρες και επί χρονική περίοδο περίπου 1.600 ετών, όλα δίνουν την πρώτη θέσι στο όνομα και στη βασιλεία του Θεού—και με την ειλικρίνεια, την ευθύτητα, των συγγραφέων της.
Εξαιτίας των πολλών επιθέσεων, που έγιναν εναντίον της Βίβλου, μεγαλυτέρων από όσες έγιναν εναντίον οποιουδήποτε άλλου βιβλίου, αυτή η ίδια η επιβίωσίς της αποδεικνύει ότι η ζωτικότης της είναι άφθαστη. Υπέστη και υφίσταται δριμεία εναντίωσι από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, τόσο τα πολιτικά όσο και τα θρησκευτικά. Τα καθεστώτα αυτά όχι μόνο διεξήγαγαν προπαγάνδα εναντίον της Γραφής, αλλά και κατέστησαν δύσκολη την απόκτησί της. Δύο χτυπητά παραδείγματα που θα μπορούσαν να μνημονευθούν είναι η Ισπανία του Φράνκο και η Ε.Σ.Σ.Δ. του Κρούστσεφ .
Καυστικές επιθέσεις εναντίον της Βίβλου εξακολουθούν να γίνωνται από αθεϊστάς, αγνωστικιστάς, ανθρωπιστάς και Ουνιταριανούς. Επιστημονικές θεωρίες εκλαμβάνονται ως επιστημονικά γεγονότα, μολονότι οι θεωρίες αυτές διαρκώς μεταβάλλονται και αντιφάσκουν μεταξύ των. Στη διάρκεια του έτους 1959, ο εορτασμός της εκατανταετηρίδος του έργου του Δαρβίνου Περί της Γενέσεως των Ειδών εχρησίμευσε σαν μια ευκαιρία για επισώρευσι καταφρονήσεως, εμπαιγμού και γελοιοποιήσεως του «περί δημιουργίας μύθου της Βίβλου». Εν τούτοις, όλα αυτά απέτυχαν να μειώσουν τη διάδοσι της Βίβλου.
Η Βίβλος εξακολούθησε να είναι απαράμιλλη παρά τη βλάβη που της επροξένησαν οι δήθεν φίλοι της. Πολλοί την εγκατέλειψαν λόγω των εκατοντάδων αντιμαχομένων συμβόλων πίστεως, για τα οποία προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι βασίζονται στη Βίβλο. Αφ’ ενός οι θεμελιωτισταί προξενούν ανυπολόγιστη βλάβη με τις αλόγιστες κατά γράμμα ερμηνείες της Βίβλου και αφ’ ετέρου οι νεωτερισταί εγείρουν μια κατακραυγή επειδή οι Χριστιανοί παραδέχονται τη Βίβλο ως τον λόγον του Θεού. Δίνοντας διέξοδο στα αισθήματά των, αναφωνούν: «Τι παρωδία της Χριστιανικής πίστεως είναι αυτή η ειδωλολατρία ενός βιβλίου που καλείται η Βίβλος! . . . Πώς μπορεί κανείς να καταλάβη τι λέγει η Βίβλος χωρίς να ξέρη τι είναι η Βίβλος;» Δυστυχώς, για πάρα πολλούς κληρικούς σήμερα η Βίβλος δεν είναι εκείνο που είπε ο Ιησούς ότι είναι: ο λόγος του Πατρός του, Ιεχωβά Θεού.—Ιωάν. 17:17.
Οι δήθεν φίλοι της Βίβλου την βλάπτουν, όχι μόνο με τις αντιφατικές και αντιγραφικές διδασκαλίες των, αλλά και με τις αντιγραφικές των πράξεις. Πόλεμοι, πολιτική διαφθορά, υλισμός και έγκλημα χαρακτηρίζουν τα έθνη του «Χριστιανικού κόσμου», που υπηρετούν με τα χείλη των τη Γραφή. Ας μη μας εκπλήσση το ότι οι λαοί της Ανατολής ατενίζουν τη Γραφή με σκεπτικισμό.
Αληθινά η επιβίωσις της Βίβλου παρ’ όλη αυτή την εναντίωσι και κακοπαράστασι παρέχει περαιτέρω απόδειξι του ότι είναι απαράμιλλη και επιβεβαίωσι της αξιώσεώς της ότι είναι θείας προελεύσεως. Η Γραφή υπογραμμίζει την ορθότητα της ιδίας της μαρτυρίας για τον εαυτό της: «Εξηράνθη ο χόρτος, και το άνθος αυτού εξέπεσεν· ο λόγος όμως του Ιεχωβά μένει εις τον αιώνα.»—1 Πέτρ. 1:24, 25, ΜΝΚ.
Σύγχρονες αποδείξεις της ζωτικότητος της Γραφής ανεγράφησαν προσφάτως στις εφημερίδες. Ένα δημοσίευμα έδειχνε ότι η Γραφή έχει μεταφρασθή, εν όλω ή εν μέρει, σε 1.136 διάφορες γλώσσες. Απ’ αυτές, στις 215 είναι ολόκληρη η Γραφή και σε 273 οι πλήρεις Χριστιανικές Γραφές, οι οποίες μόνες των είναι μεγαλύτερες από το μέσον σύγχρονο μυθιστόρημα. Το έτος 1958 μια Αμερικανική Βιβλική εταιρία μόνη διέθεσε πάνω από 16,6 εκατομμύρια αντίτυπα της Αγίας Γραφής και προσέθεσε τρεις νέες γλώσσες στον αριθμό των γλωσσών, στις ποίες τώρα εκδίδεται, αναβιβάζοντας το σύνολον σε 1.136 γλώσσες.—Τάιμ, 25 Μαΐου 1959.
Σχετικά θα μπορούσε να παρατηρηθή ότι η ίδια η προθυμία των φίλων της Γραφής να αφιερώσουν τον χρόνο τους, τα μέσα και τη ζωή τους ακόμη στη μετάφρασι, έκδοσι και παγκόσμια κυκλοφόρησί της αποτελεί άλλη μια ένδειξι του ότι η Γραφή δεν έχει το όμοιόν της. Πού υπάρχει άλλο βιβλίο από το οποίο οι αναγνώσται του ν’ αποκομίζουν τόση ωφέλεια ώστε να ωθούνται στο να κάνουν τέτοιες θυσίες; Σε σύγκρισι, πού είναι οι εταιρίες εκδόσεως του Κορανίου ή των Βεδών και οι ιεραπόστολοί των; Επί του παρόντος η έκδοσις και κυκλοφορία της Βίβλου είναι στο τρίτο της δισεκατομμύριο.
Κατόπιν όλων των ανωτέρω, εφάνη μάλλον παράδοξο το ότι μια ειδησεολογική εκπομπή του Απριλίου 1959 στις Ηνωμένες Πολιτείες ανέφερε ότι, όσον αφορά τον αριθμό των γλωσσών, στις οποίες είναι μεταφρασμένη η Γραφή, αυτός επεσκιάσθη από μερικά άλλα βιβλία. Αυτή η αναγγελία έθετε πρώτα τα βιβλία του Λένιν. Κατόπιν ήρχετο ο Ιούλιος Βερν, πασίγνωστος για το βιβλίο του Ο Γύρος του Κόσμου εις Ογδοήκοντα Ημέρας, ακολουθούμενος από τα θεατρικά έργα του Σαίξπηρ. Πολύ κάτω στον πίνακα ανεφέρετο και η Γραφή. Εκείνο, όμως, που παρέλειψε ν’ αναφέρη ο εκφωνητής, ήταν ότι αυτή η κατάταξις εφηρμόζετο μόνο στο έτος 1957, και δεν είχε καμμιά σχέσι με τον ολικό αριθμό των μεταφράσεων, στις οποίες εξεδόθησαν τα διάφορα βιβλία. Η έκθεσις της Ουνέσκο (Εκπαιδευτικής, Επιστημονικής και Πολιτιστικής Οργανώσεως των Ηνωμένων Εθνών) κατεδείκνυε, επίσης, ότι ένα σύνολο, από 27.978 βιβλία σε εξήντα πέντε χώρες και σε πάνω από διακόσιες γλώσσες είχε εκδοθή εκείνο το έτος, από τα οποία περισσότερα από τα μισά ήσαν μυθιστορήματα. Επί πόσον καιρό θα παραμείνουν αυθεντικά τα πολλά βιβλία με επιστημονικά θέματα μπορεί ο καθείς να το φαντασθή.
Όλα αυτά ανακαλούν στη μνήμη τα λόγια που εγράφησαν από ένα σοφό βασιλέα πριν από τρεις χιλιάδες περίπου χρόνια: «Το να κάμνη τις πολλά βιβλία δεν έχει τέλος, και η πολλή μελέτη είναι μόχθος εις την σάρκα. Ας ακούσωμεν το τέλος της όλης υποθέσεως· Φοβού τον Θεόν, και φύλαττε τας εντολάς αυτού, επειδή τούτο είναι το παν του ανθρώπου.» Γι’ αυτόν τον σκοπό δεν χρειάζεται κανείς τα συγγράμματα του Λένιν, του Ιουλίου Βερν και του Σαίξπηρ, αλλά το ένα Βιβλίο που εξακολουθεί ακόμη να είναι το πιο ευρέως μεταφρασμένο και να έχη την πιο μεγάλη κυκλοφορία, το Βιβλίο που είναι ακόμη απαράμιλλο, τον λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή.—Εκκλησ. 12:12, 13.