Πρακτική Σοφία στον Αιώνα του Διαστήματος

«Η σοφία δε είναι ωφέλιμος προς διεύθυνσιν.»—Εκκλησ. 1:10.

1. Παρ’ ότι ο άνθρωπος εβυθίσθη τελευταίως στον αιώνα του διαστήματος, γιατί πρέπει να υπάρχη κάτι το εσφαλμένο στη σοφία του;

ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΣ η σοφία του ανθρώπου εβύθισε τον άνθρωπο σε ό,τι αυτός ονομάζει «αιώνα του διαστήματος». Εν τούτοις, η σοφία του ανθρώπου δεν άνοιξε γι’ αυτόν το δρόμο προς τον ουρανό. Σε εκατοντάδες χιλιάδων μίλια ο άνθρωπος, μέσω των οργάνων του, έχει εισδύσει στο εξωτερικό διάστημα για να μάθη μερικά από τα μυστικά του. Παρ’ όλη αυτή τη σοφία, ο άνθρωπος δεν απέκτησε είσοδο στον ουρανό, την κατοικία του Θεού. Μολονότι εξετάζει επιμελώς τα απύθμενα βάθη διαστήματος, ο επιστημονικός άνθρωπος δεν ενδιαφέρεται καν να μάθη περισσότερα για τον Θεό, τον Δημιουργό. Δεν υπάρχει, συνεπώς, κάτι το εσφαλμένο στη σοφία του ανθρώπου τη σχετική με τον «αιώνα του διαστήματος»; Είναι πρακτική η σοφία αυτή;

2, 3. (α) Πώς ο επιστημονικός άνθρωπος, που εξετάζει επιμελώς το βαθύ διάστημα, αποδεικνύεται ότι είναι όμοιος με μια άλογη αγελάδα; (β) Ποια λόγια του Σολομώντος δεν προσέχει;

² Όσο πιο μακριά ο ερευνών άνθρωπος φθάνει στο βαθύ διάστημα με πυραύλους και δορυφόρους εφοδιασμένους με όργανα μετρήσεως, τόσο περισσότερο αντιμετωπίζει την απόδειξι ότι υπάρχει ένας Θεός όλης της δημιουργίας, ότι ο Θεός υπάρχει, ότι ο νοήμων Δημιουργός ολοκλήρου του σύμπαντος υπάρχει. Ο άνθρωπος είναι υποχρεωμένος να δη και ν’ αναγνωρίση τη σοφία, τη σύνεσι, τη γνώσι και τη διάκρισι, με την οποία ολόκληρο το σύμπαν ήλθε σε ύπαρξι. Αλλά η επιστήριξις στη δική του σοφία και η υπερηφάνεια για τα δικά του κατορθώματα κάνουν τον άνθρωπο παράλογο, ακριβώς σαν ένα άλαλο, άλογο κτήνος. Μια αγελάδα στον αγρό κυττάζει τα θαυμάσια της γης και του ουρανού, αλλά δεν μπορεί να κατανοήση ότι υπάρχει ένας υπέρτατος, παντοδύναμος, πάνσοφος Δημιουργός, ο οποίος έκαμε και διευθέτησε όλα αυτά τα ένδοξα δημιουργήματα σε όλη των την παράταξι και αρμονία. Τέτοιος έγινε ο υπερήφανος άνθρωπος της επιστήμης στον αιώνα του διαστήματος. Βλέπει, αλλά δεν λογικεύεται και δεν κατανοεί. Θέλει ν’ αποφύγη το γεγονός ότι υπάρχει Θεός, στον οποίον είναι υπεύθυνος και του οποίου το θέλημα πρέπει να ζητήση να μάθη και να πράξη. Για τούτο δεν χρησιμοποιεί ο ίδιος ιδιότητες που βλέπει να εκδηλώνονται στα έργα της δημιουργίας, και αποδεικνύει μη πρακτική την υλιστική του σοφία. Δεν προσέχει τα ακόλουθα λόγια που εγράφησαν από έναν φημισμένο βασιλέα, ο οποίος είχε πρακτική σοφία χιλιάδες χρόνια πριν από τον αιώνα του διαστήματος:

³ «Δια της σοφίας εθεμελίωσεν ο Ιεχωβά την γην· εστερέωσε τους ουρανούς εν συνέσει. Δια της γνώσεως αυτού αι άβυσσοι ηνοίχθησαν, και τα νέφη σταλάζουσι δρόσον. Υιέ μου, ας μη απομακρυνθώσι ταύτα [δηλαδή, η σοφία, η σύνεσις και η γνώσις που εκδηλώνονται στη δημιουργία του Θεού] από των οφθαλμών σου· φύλαττε πρακτικήν σοφίαν και φρόνησιν.»—Παροιμ. 3:19-21, ΜΝΚ.

4, 5. (α) Ποιους λόγους αναφέρει ο Βασιλεύς Σολομών για να μας νουθετήση να διατηρούμε τέτοιες ιδιότητες; (β) Πώς οι λόγοι που αναφέρονται από τον Σολομώντα εφαρμόζονται ειδικά στον σημερινό καιρό;

⁴ Αλλά γιατί πρέπει να κρατούμε μπροστά στους διανοητικούς οφθαλμούς μας αυτή τη σοφία, τη σύνεσι και τη γνώσι, ως σχετιζόμενες με τον Ιεχωβά Θεό ως τον Δημιουργό; Γιατί πρέπει να φυλάττωμε τη σοφία που είναι πρακτική και να προσκολλώμεθα στη φρόνησι, μη αφήνοντάς την να ισοπεδώνεται από δεσπόζοντας, ιδιοτελείς ανθρώπους; Ο βασιλεύς της πρακτικής σοφίας εξακολούθησε να γράφη για να εξηγήση γιατί, λέγοντας: «Και θέλει είσθαι ζωή εις την ψυχήν σου, και χάρις εις τον τράχηλόν σου. Τότε θέλεις περιπατεί ασφαλώς την οδόν σου, και ο πους σου δεν θέλει προσκόψει. Όταν πλαγιάζης, δεν θέλεις τρομάζει· μάλιστα θέλεις πλαγιάζει, και ο ύπνος σου θέλει είσθαι γλυκύς. Δεν θέλεις τρομάξει από αιφνιδίου φόβου, ουδέ από του ολέθρου των ασεβών, όταν επέλθη· διότι ο Ιεχωβά θέλει είσθαι η ελπίς σου, και θέλει φυλάξει τον πόδα σου από του να πιασθή.»—Παροιμ. 3:22-26, ΜΝΚ.

⁵ Τέτοια οφέλη που προέρχονται από την πρακτική σοφία, τη σύνεσι, τη γνωσι και τη φρόνησι εν σχέσει με τον Ιεχωβά Θεό, χρειάζονται πράγματι σ’ αυτόν τον καιρό του φόβου αιφνιδιαστικής επιθέσεως, καταιγισμού θανάτου από τους ουρανούς, βιαίου θανάτου στις ψυχές μας από το εξωτερικό διάστημα ή από βαθιά υποβρύχια στρώματα των μεγάλων ωκεανών. Εκτός από αυτά τα πράγματα που προκαλεί ο άνθρωπος, υπάρχει ο παγκόσμιος πόλεμος του Αρμαγεδδώνος που επέρχεται σαν θύελλα σε όλους εκείνους που είναι πονηροί στα όμματα του Θεού. Οι στρατιωτικοί επιστήμονες παραδέχονται ελεύθερα ότι δεν έχουν υπεράσπισι απέναντι του πολέμου βλημάτων. Πολύ ολιγώτερο απέναντι του Αρμαγεδδώνος.

6, 7. (α) Ποια ενέργεια φοιτητού του πανεπιστημίου Κολούμπια έδειξε εσχάτως ότι είναι ανωφελές ν’ αποβλέπωμε στον άνθρωπο για να μας διδάξη πρακτική σοφία; (β) Απορρίπτοντας την αγωγή ο πρόεδρος του δικαστηρίου, πώς εξέφρασε τη γνώμη ότι δεν πρέπει ν’ αποβλέπωμε σε ανθρώπινα ιδρύματα για σοφία;

⁶ Έναντι τέτοιας φανερής ελλείψεως διακρίσεως και κατανοήσεως από μέρους των επιστημόνων σ’ αυτόν τον αιώνα του διαστήματος, είναι ανωφελές ν’ αποβλέπωμε στον ίδιο τον άνθρωπο για πρακτική σοφία που θα σημαίνη μια ασφαλή ζωή για μας με ευτυχία και ειρήνη. Ιδού, τώρα, κάτι σαν παράδειγμα τούτου. Ένας νέος της Πολιτείας Νέας Ιερσέης φοιτούσε στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης. Αργότερα έκαμε αγωγή εναντίον του πανεπιστημίου για τα δίδακτρά του ζητώντας και αποζημίωσι για τον καιρό που είχε δαπανήσει στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια ως φοιτητής. Γιατί; Η εφημερίς Ουώρλντ Τέλεγκραμ εντ Σαν της Νέας Υόρκης αναφέρει: «Ισχυρίσθη ότι το πανεπιστήμιο Κολούμπια τον εκράτησε με τον ψευδή διισχυρισμό ότι διδάσκει σοφία.»

⁷ Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου Τζέραλδ Φόλεϋ απέρριψε την αγωγή την 13η Ιουνίου 1958. Είπε: «Αν υπάρχη κάτι που γνωρίζει ένα άτομο συνήθους νοημοσύνης είναι ότι η σοφία δεν μπορεί να διδαχθή, αν, πράγματι, μπορή καν να ορισθή.» Κατόπιν ο δικαστής ανεφέρθη με δύναμι στην ανθρώπινη ανικανότητα όταν ετελείωσε με τα εξής λόγια: «Κανένα λογικό άτομο δεν θα απεδέχετο τον ισχυρισμό οποιουδήποτε ανθρώπου ή ιδρύματος ότι η σοφία μπορεί να διδαχθή, και κανένα λογικό άτομο δεν θα μπορούσε να συναγάγη από την ύλη [που παρουσιάσθη σ’ αυτή τη δικαστική υπόθεσι] ότι το πανεπιστήμιο Κολούμπια μετέδωσε την εντύπωσι ότι μπορούσε ή ήθελε να διδάξη σοφία.» Εν τούτοις, η εφημερίς Ουώρλντ Τέλεγκραμ εντ Σαν ανέφερε ότι ο πρώην φοιτητής του πανεπιστημίου Κολούμπια δεν είναι ικανοποιημένος και λέγει ότι «θα κάμη έφεσιν εναντίον της απορρίψεως της αγωγής του κατηγορώντας το ίδρυμα ότι απέτυχε να του διδάξη σοφία.»—14 Ιουνίου 1958.

8, 9. (α) Από πού μόνο δεν ήταν σε θέσι ο δικαστής να πη ότι ο άνθρωπος αποκτά σοφία; (β) Από πού ανεγνώρισε ο Σολομών ότι απέκτησε τη σοφία του, και τι είπε για τα οφέλη της;

⁸ Έχομε κάθε λόγο να πιστεύωμε ότι το Εφετείον θα επιβεβαιώση τη σώφρονα γνώμη αυτού του Προέδρου του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, ότι η σοφία δεν μπορεί να διδαχθή από οποιοδήποτε κοσμικό ίδρυμα ανθρώπου. Δεν ανήκει στη δικαιοδοσία αυτού του δικαστού ενός μη θρησκευτικού δικαστηρίου να ειπή ότι η σοφία προέρχεται μόνο από την ουράνια πηγή, δηλαδή, από τον Ιεχωβά Θεό, του οποίου οι τέσσερες κύριες προσωπικές ιδιότητες είναι σοφία, δικαιοσύνη, δύναμις και αγάπη. Ο Θεός ήταν εκείνος που, κατά πρώτον λόγον, ενεφύτευσε στον άνθρωπο τη σοφία που ο άνθρωπος κατέχει· και έτσι ο άνθρωπος εδημιουργήθη στο ανθρώπινο επίπεδο κατ’ εικόνα και ομοίωσιν ταυ Θεού, του Πλάστου του. Συνεπώς ο άνθρωπος πρέπει να εκδηλώνη περισσότερον κοινόν νουν από μια αγελάδα, ιδιαίτερα τώρα σ’ αυτόν τον «αιώνα του διαστήματος». Ο άνθρωπος οφείλει ν’ αποκτήση μέρος της κατανοήσεως και της διακρίσεως που είχε ο σοφός Βασιλεύς Σολομών, και η οποία κατεγράφη και διεφυλάχθη για μας στο βιβλίο των Παροιμιών της Αγίας Γραφής. Ο Βασιλεύς Σολομών εγνώριζε από πού απέκτησε τη σοφία του, και ήταν αρκετά ταπεινός και ευγνώμων για να το ομολογή αυτό. Στο βιβλίο των Παροιμιών 2:6-22 έγραψε:

⁹ «Ο Ιεχωβά δίδει σοφίαν· εκ του στόματος αυτού εξέρχεται γνώσις και σύνεσις. Αποταμιεύει σωτηρίαν εις τους ευθείς· είναι ασπίς εις τους περιπατούντας εν ακεραιότητι, υπερασπίζων τας οδούς της δικαιοσύνης, και φυλάττων την οδόν των οσίων αυτού. Τότε θέλεις εννοήσει δικαιοσύνην, και κρίσιν, και ευθύτητα, πάσαν οδόν αγαθήν· Εάν η σοφία εισέλθη εις την καρδίαν σου, και η γνώσις ηδύνη την ψυχήν σου, ορθή βουλή θέλει σε φυλάττει, σύνεσις θέλει σε διατηρεί· δια να σε ελευθερόνη από της οδού της πονηράς, από ανθρώπου λαλούντος δόλια, οίτινες εγκαταλείπουσι τας οδούς της ευθύτητος, δια να περιπατώσιν εν ταις οδοίς του σκότους· οίτινες ηδύνονται εις το να κάμνωσι κακόν, χαίρουσιν εις τας διαστροφάς της κακίας, των οποίων αι οδοί είναι σκολιαί, και αι πορείαι αυτών διεστραμμέναι· δια να σε ελευθερόνη από ξένης γυναικός, από αλλοτρίας κολακευούσης με τους λόγους αυτής, ήτις εγκατέλιπε τον επιστήθιον της νεότητος αυτής, και ελησμόνησε την διαθήκην του Θεού αυτής. . . . Οι δε ασεβείς θέλουσιν εκκοπή από της γης, και οι παράνομοι θέλουσιν εκριζωθή απ’ αυτής.»

10. Πώς φανερώνεται ότι η σοφία του ανθρώπου δεν είναι πρακτική, αλλά πώς η σοφία που αποκτούμε και χρησιμοποιούμε από τον Θεό φανερώνεται ότι είναι πρακτική;

¹⁰ Η σοφία του ανθρώπου σ’ αυτόν τον «αιώνα του διαστήματος» έχει αυξήσει τους κινδύνους γι’ αυτόν και τις απειλές για την ίδια του την ύπαρξι ανάμεσα σε όλα τα υλικά πλεονεκτήματα που απολαμβάνει. Είναι, επομένως, μη πρακτική σοφία. Δεν συμβαίνει αυτό με τη σοφία που δίδει ο Ιεχωβά Θεός, μαζί με τη γνώσι, τη διάκρισι και την κατανόησι που αυτός επίσης δίδει. Τα πράγματα αυτά που προέρχονται απ’ αυτόν μας βοηθούν να είμεθα ευθείς και να περιπατούμε με ακεραιότητα σύμφωνα μ’ έναν κανόνα υψηλότερο από τον κανόνα του ανθρώπου, σύμφωνα με τον κανόνα του Θεού. Σκεφθήτε ότι έχομε τον Παντοδύναμο Ιεχωβά Θεό ως ασπίδα μας επειδή περιπατούμε σ’ αυτή την ακεραιότητα. Και αν είμεθα ευθείς, σκεφθήτε ότι ο Θεός αποταμιεύει κάτι για μας, «πρακτική σοφία», ή, πραγματικά, τον καρπόν της πρακτικής σοφίας, δηλαδή, μια διαμένουσα επιτυχία, μια τελεσφόρο εργασία, τα καλά αποτελέσματα της εργασίας μας. Μ’ αυτόν τον τρόπο ποτέ δεν φθάνομε σε πραγματική απώλεια· ποτέ δεν σπαταλούμε ούτε κατευθύνομε λανθασμένα τις προσπάθειές μας· θησαυρίζομε με τον Θεό. Και ο θησαυρός αυτός σχετίζεται με την αιωνιότητα, διότι ο Ιεχωβά Θεός είναι αιώνιος. «Από του αιώνος έως του αιώνος, συ είσαι ο Θεός», είπε ο προφήτης Μωυσής σ’ Αυτόν με λατρεία. (Ψαλμ. 90:2) Έτσι εξασφαλίζομε το ότι ο θησαυρός μας είναι αιώνιος, «έως του αιώνος» στο μέλλον, τόσο ακριβώς μακριά όσο ο Ιεχωβά ήταν Θεός «από του αιώνας» στο παρελθόν, που σημαίνει ατελεύτητα. Η σοφία που φέρνει μια τόσο διαμένουσα επιτυχία είναι αληθινά «πρακτική σοφία», υγιής και αποτελεσματική σοφία. Ώστε πρακτική σοφία σημαίνει κάτι περισσότερο από απλή σοφία, τέτοια που έχει τώρα ο άνθρωπος.

11. Πώς ένας άλλος άνθρωπος, πριν από δεκαεννέα αιώνες, έγραψε στους Εφεσίους για σοφία;

¹¹ Χίλια χρόνια μετά τον σοφό Βασιλέα Σολομώντα, ένας άλλος άνθρωπος έγραψε για σοφία, ένας άνθρωπος του οποίου τα συγγράμματα έχουν σήμερα κυκλοφορία μεγαλύτερη από τα συγγράμματα οποιουδήποτε ζώντος συγγραφέως επάνω στη γη. Στην προς Εφεσίους επιστολή του, η οποία βρίσκεται στις σελίδες της Βίβλου, ο άνθρωπος αυτός, ο πριν από δεκαεννέα αιώνες απόστολος Παύλος, έγραψε τα ακόλουθα λόγια στους ομοίους του Χριστιανούς: «Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο ευλογήσας ημάς εν πάση ευλογία πνευματική εις τα επουράνια δια Χριστού. . . . του ηγαπημένον αυτού· δια του οποίον έχομεν την απολύτρωσιν δια του αίματος αυτού, την άφεσιν των αμαρτημάτων, κατά τον πλούτον της χάριτος αυτού· καθ’ ην επερίσσευσεν εις ημάς εν πάση σοφία και φρονήσει, γνωστοποιήσας εις ημάς το μυστήριον του θελήματος αυτού κατά την ευδοκίαν αυτού, την οποίαν προέθετο εν εαυτώ.»—Εφεσ. 1:3-9.

«ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΘΕΛΗΜΑΤΟΣ ΑΥΤΟΥ»

12. Γιατί οι επιστήμονες του «αιώνος του διαστήματος» απέτυχαν να λάβουν τις ευλογίες που μπορούν να βρεθούν σ’ εκείνα τα «επουράνια»;

¹² Οι επιστήμονες του «αιώνος του διαστήματος» έκαμαν εκρήξεις εκτοξεύοντας πυραύλους τριακόσια περίπου μίλια στο διάστημα και έστειλαν ανθρωποποιήτους δορυφόρους σε τροχιά γύρω από τον ήλιο και εξαπέστειλαν σήματα Ραντάρ στον πλανήτη Αφροδίτη. Δεν εισέδυσαν, όμως, «εις τα επουράνια δια Χριστού». Γι’ αυτό ακριβώς δεν έφθασαν να γνωρίζουν ‘πάσαν ευλογίαν πνευματικήν’ που μπορεί να βρεθή σ’ εκείνους τους ουρανούς. Αυτό αποδεικνύει ότι δεν αποκτούμε μέσω της υλιστικής επιστήμης τις πνευματικές ευλογίες σ’ εκείνους τους ουρανούς. Αυτό γίνεται μόνο με τον τρόπο που διευθέτησε ο Θεός· μόνο μέσω του αγαπητού του Ιησού Χριστού. Ο τρόπος του Θεού σχετίζεται με το αίμα του Υιού του, δηλαδή, με την έκχυσι της τελείας ανθρωπίνης ζωής του Ιησού Χριστού ως απολυτρωτικής θυσίας για μας. Οι επιστήμονες που δεν αναγνωρίζουν την απολυτρωτική θυσία του Υιού του Θεού Ιησού Χριστού δεν μπορούν να εκτιμήσουν την χάριν του Θεού, ούτε μπορούν ν’ αποκτήσουν τα ζωτικά οφέλη της θυσίας του Ιησού. Δεν μπορούν ν’ απολαύσουν την ευλογία της ελευθερώσεως από την καταδίκη για την έμφυτη, αμαρτωλή τους κατάστασι. Δεν μπορούν ν’ απολαύσουν την ευλογία της συγχωρήσεως των αμαρτημάτων από τον Θεό, απέναντι του οποίου συνεχώς αμαρτάνουν. Μόνο ‘κατά τον πλούτον της χάριτος του Θεού’ προς τους μετανοούντας αμαρτωλούς, χορηγείται σ’ εμάς αυτή η σωτήρια ευλογία μέσω του Ιησού Χριστού.

13. Πώς ο Θεός έκαμε να περισσεύση η χάρις του σ’ εμάς τους πιστούς «εν πάση σοφία και φρονήσει»;

¹³ Αυτήν την χάριν ο Θεός την έκαμε να περισσεύση σ’ εμάς τους πιστούς «εν πάση σοφία και φρονήσει, γνωστοποιήσας εις ημάς το μυστήριον του θελήματος αυτού». Όχι ότι το έκαμε αυτό με πάσαν σοφίαν και φρόνησιν από μέρους του, αλλά ότι το έκαμε αυτό μεταδίδοντας σ’ εμάς τους πιστούς ‘πάσαν σοφίαν και φρόνησιν’. Με τη δήλωσι αυτή ο απόστολος Παύλος τονίζει ότι ο Θεός ο Πατήρ του Ιησού Χριστού είναι η πηγή κάθε σοφίας και φρονήσεως και συνεπώς οποιοδήποτε μέτρον έχομε αυτών των ιδιοτήτων, το έχομε από τον Θεό. Μαζί με τη σοφία που έχομε απ’ αυτόν, έχομε και φρόνησι, σύνεσι, επίγνωσι. Συνδεδεμένη με φρόνησι η σοφία αυτή είναι πρακτική σοφία, επειδή είναι σοφία που ενεργεί σύμφωνα με το αποκαλυμμένο θέλημα του Θεού.

14. (α) Πώς εξήγησε ο Παύλος ότι ο Θεός δεν μετέδωσε την μυστηριώδη σοφία του στους εχθρούς του; (β) Επομένως, τι εκφράζει η αποκάλυψις του μυστηρίου του σ’ εμάς;

¹⁴ Παρ’ όλη τη σοφία που οι κοσμικοί επιστήμονες επεσώρευσαν δια μέσου των αιώνων, δεν μπόρεσαν να λύσουν ή ν’ ανακαλύψουν το «μυστήριον» του θελήματος του Θεού, για να μη μιλήσωμε για το μυστικό του τι είναι η ζωή και πώς παράγεται ή αποκτάται. Το θέλημα του Θεού είναι ένα μυστικό που αυτός το εκράτησε ιερό για τον εαυτό του ως τον καιρό που ώρισε για ν’ αποκαλύψη το θέλημά του ή ένα ιδιαίτερο μέρος του θελήματός του. Ακόμη και όταν το απεκάλυψε, ο Θεός δεν επροτίμησε να το αποκαλύψη σε όλους, φίλους και εχθρούς εξίσου. Ο απόστολος Παύλος λέγει: «Λαλούμεν σοφίαν Θεού μυστηριώδη, την αποκεκρυμμένην, την οποίαν προώρισεν ο Θεός προ των αιώνων εις δόξαν ημών· την οποίαν ουδείς των αρχόντων του αιώνος τούτου εγνώρισε· διότι αν ήθελον γνωρίσει, δεν ήθελον σταυρώσει τον Κύριον της δόξης· αλλά, καθώς είναι γεγραμμένον, “Εκείνα τα οποία οφθαλμός δεν είδε, και ωτίον δεν ήκουσε, και εις καρδίαν ανθρώπου δεν ανέβησαν, τα οποία ο Θεός ητοίμασεν εις τους αγαπώντας αυτόν.” Εις ημάς δε ο Θεός απεκάλυψεν αυτά δια του πνεύματος αυτού· επειδή το πνεύμα ερευνά τα πάντα, και τα βάθη του Θεού.» (1 Κορ. 2:7-10) Σύμφωνα με αυτό, ο πατήρ του Βασιλέως Σολομώντος, ο Δαβίδ, είπε : «Το απόρρητον του Ιεχωβά είναι μετά των φοβουμένων αυτόν, και την διαθήκην αυτού θέλει φανερώσει εις αυτούς.» (Ψαλμ. 25:14, ΜΝΚ) Γι’ αυτό το λόγο η αποκάλυψις του μυστηρίου του θελήματος του Ιεχωβά σ’ εμάς εκφράζει τον πλούτο της χάριτός του σ’ εμάς. Συνεπώς, πόσο ευνοημένοι είμεθα!

15. Ποιο είναι αυτό το μυστήριο του θελήματος του Θεού όπως το εξήγησε σύντομα ο Παύλος στους Εφεσίους;

¹⁵ Ποιο είναι αυτό το μυστήριο του θελήματος του Θεού; Είναι ο σκοπός του Θεού να έχη μια «οικονομία» ή διοίκησι των πάντων. Σύμφωνα με αυτή την οικονομία, καθιστά τον γιο του Ιησού Χριστό κεφαλή ή αρχηγό της παγκοσμίου του οργανώσεως, έτσι ώστε τα πάντα στον ουρανό και στη γη πρέπει να συγκεφαλαιωθούν υπό τον ένδοξον Υιό του ως κεφαλή των. Αυτή είναι η οικονομία ή διοίκησις που ο Θεός εγκαθιστά για την παγκόσμια οργάνωσί του μέσω του πιστού εξυψωμένου Υιού του Ιησού Χριστού. Είναι μια θεοκρατική διάταξις των πραγμάτων, διότι είναι διάταξις δημιουργημένη από τον Θεό, ο Θεός δε επίσης κυβερνά τη διάταξι, κάνοντας τούτο μέσω Εκείνου τον οποίον Αυτός κατέστησε κεφαλή, του δοξασμένου Υιού του. Έτσι ο αποκαλυμμένος τώρα σκοπός του είναι «εις «οικονομίαν του πληρώματος των καιρών, να συγκεφαλαιώση τα πάντα εν τω Χριστώ, και τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης· εν αυτώ, εις τον οποίον και ελάβομεν κληρονομίαν, προορισθέντες κατά την πρόθεσιν του ενεργούντος τα πάντα κατά την βουλήν του θελήματος αυτού.»—Εφεσ. 1:10-12.

16. Επειδή γνωρίζομε αυτό το μυστήριο, πώς μπορούμε να ενεργήσωμε με σοφία και φρόνησι;

¹⁶ Έχοντας αυτή τη βέβαιη γνώσι του σκοπού του και βλέποντας ότι περικυκλώνει τον Ιησού Χριστό τον Υιό του, μπορούμε να ενεργήσωμε με κάθε σοφία και φρόνησι. Γνωρίζοντας ότι ο Θεός ‘ενεργεί τα πάντα κατά την βουλήν του θελήματος αυτού’, μπορούμε συνετά να παραμείνωμε σε αρμονία με το θέλημά του, και να μην απογοητευθούμε με το να ματαιωθούν τα ιδιοτελή μας σχέδια και διευθετήσεις επειδή είναι αντίθετα προς το θέλημα του Θεού. Δεν θ’ απατηθούμε ώστε να νομίζωμε ότι επιτελούμε κάτι, ότι κάνομε κάτι μεγάλο, ότι φθάνομε κάπου, όταν, στην πραγματικότητα, αγνοούμε τον Θεό και δεν ενεργούμε σύμφωνα με τον ακαταμάχητο σκοπό του και με τη διευθέτησί του για ν’ αποκτήσωμε αιώνια ζωή και ν’ απολαύσωμε μια μερίδα κάτω από τη θεοκρατική του οικονομία, στην οποίαν ο Ιησούς Χριστός είναι κεφαλή.

17, 18. (α) Έχοντας υπ’ όψι το μυστήριο όσον αφορά τον Χριστό, πώς εκδηλώνομε πρακτική σοφία; (β) Όσον αφορά την υψίστη θέσι του πλάσματος, πώς ο Παύλος δείχνει ποιος έχει την πανίσχυρη υποστήριξι του Θεού;

¹⁷ Εν τούτοις, αφού είμεθα πληροφορημένοι για το μυστήριο του θελήματος του Θεού όσον αφορά τον Χριστό, μπορούμε να ενεργήσωμε με τη σοφία και τη φρόνησι που ο Θεός δίνει μαζί με την πληροφορία αυτή. Μπορούμε ν’ αποφύγωμε εκείνο που δεν είναι σοφό, που δεν είναι φρόνιμο ή που δεν φανερώνει σύνεσι και επίγνωσι όταν μετρηθή με το θέλημα του Θεού εν Χριστώ. Εκδηλώνομε, επομένως, πρακτική σοφία, όταν υποτασσώμεθα στον Ιησού Χριστό ως τον πολύ εξυψωμένον του Θεού και τον ακολουθούμε σύμφωνα με τις διδασκαλίες του και τις οδηγίες του. Ας εκτοξεύσουν οι επιστήμονες άνθρωπο στο εξωτερικό διάστημα αν μπορούν, αλλά κανένας άνθρωπος, κανένα πλάσμα στον ουρανό ή στη γη, δεν μπορεί να φθάση υψηλότερα από τον Υιό τού Θεού Ιησού Χριστό. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να υποτάξη όλα τα έθνη και τις κυβερνήσεις στον εαυτό του και να διατηρήση την υπέρτατη θέσι του για πάντα. Δεν είναι αυτό το θέλημα του Θεού για τον αμαρτωλό άνθρωπο. Κανένα άλλο πλάσμα δεν ταιριάζει στο μυστήριο του θελήματος του Θεού ώστε να είναι ο κεχρισμένος άρχων της βασιλείας του Θεού. Μόνο ο Ιησούς Χριστός ταιριάζει. Επομένως, μόνο αυτός έχει την πανίσχυρη υποστήριξι του παντοδυνάμου Θεού. Γι’ αυτό ακριβώς ο Παύλος είπε στους πιστούς:

¹⁸ «Δεν παύομαι ευχαριστών τον Θεόν υπέρ υμών, μνημονεύων υμάς εν ταις προσευχαίς μου δια να σας δώση ο Θεός του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο Πατήρ της δόξης, πνεύμα σοφίας και αποκαλύψεως, εις επίγνωσιν αυτού· ώστε να φωτισθώσιν οι οφθαλμοί του ναός σας, εις το να γνωρίσητε . . . τι το υπερβάλλον μέγεθος της δυνάμεως αυτού προς ημάς τους πιστεύοντας, κατά την ενέργειαν του κράτους της ισχύος αυτού· την οποίαν ενήργησεν εν τω Χριστώ, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών· και εκάθισεν εκ δεξιών αυτού εν τοις επουρανίοις, υπεράνω πάσης αρχής και εξουσίας, και δυνάμεως και κυριότητος, και παντός ονόματος ονομαζομένου, ου μόνον εν τω αιώνι τούτο, αλλά και εν τω μέλλοντι· και πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού· και έδωκεν αυτόν κεφαλήν υπεράνω πάντων εις την εκκλησίαν, ήτις είναι το σώμα αυτού.»—Εφεσ. 1:16-23.

19. (α) Πώς μας απεκαλύφθη η ακριβής γνώσις όσον αφορά την κατοχή και εξάσκησι της παγκοσμίου κυριαρχίας; (β) Γιατί καμμιά κοσμική πολιτική συνεδρίασις ή έθνος του «αιώνος του διαστήματος» δεν θα αποφασίση αυτό το ζήτημα;

¹⁹ Τι θαυμαστό, συγκινητικό πράγμα είναι, λοιπόν, να γνωρίζωμε ποιος είναι εκείνος που ο υπέρτατος, παντοδύναμος Θεός διώρισε για να κατέχη και να εξασκή την παγκόσμια κυριαρχία! Σ’ αυτό το σημείο έχομε ακριβή γνώσι, και μας απεκαλύφθη, όχι μέσω των διπλωματικών οδών του κόσμου τούτου, όχι μέσω των συνεδριάσεων των αρχηγών των κυβερνήσεων ή των υπουργών των εξωτερικών των κυβερνήσεων του κόσμου τούτου, αλλά μέσω του λόγου του Θεού και κάτω από τη διαφωτιστική δύναμι του πνεύματός του. Ο Ιησούς Χριστός ο Κύριός μας είναι εκείνος τον οποίον ο Πατήρ της δόξης εκάθισε στη βασιλεία του από πολύν καιρό υποσχεμένου νέου κόσμου, για να κυβερνά τον ουρανό και τη γη και όλους όσοι θα επιτραπή να κατοικούν τη γη. Καμμιά σύσκεψις κορυφής δεν θα το αποφασίση αυτό, καμμιά συνεδρίασις του Συμβουλίου Ασφαλείας ή της Γενικής Συνελεύσεως των Ηνωμένων Εθνών δεν θα το αποφασίση αυτό. Ούτε θα το αποφασίση αυτό το έθνος ή το στρατιωτικό συγκρότημα εθνών που έχει το μεγαλύτερο απόθεμα βλημάτων ή που έκαμε τα μεγαλύτερα βήματα προς την κυριαρχία του εξωτερικού διαστήματος. Έχει ήδη αποφασισθή, πριν από πολύν καιρό, πριν από δεκαεννέα αιώνες. Και από το 1914 μ.Χ. η συχνά προειπωμένη βασιλεία, της οποίας ο κεχρισμένος Βασιλεύς εκπληρώνει το μυστήριο του Θεού, εξασκεί την εξουσία και την κυριαρχία στους ουρανούς, πολύ πιο πέρα από όσο φθάνουν οι πύραυλοι και οι δορυφόροι του διαστήματος που εξαπολύει ο άνθρωπος.

20. Ποιο ακόμη χαρακτηριστικό του μυστηρίου του Θεού δεν θα το εμποδίση καμμιά συγκέντρωσις πολιτικών;

²⁰ Υπάρχει ένα ακόμη χαρακτηριστικό του μυστηρίου του Θεού, δηλαδή, το να συνδέση ο Θεός με τον Βασιλέα του Ιησού Χριστό στην ουράνια βασιλεία του μια εκκλησία 144.000 πιστών ακολούθων που εκλέγονται από τον Θεό μέσα από τους ανθρώπους στη διάρκεια αυτής της Χριστιανικής εποχής. Καμμιά συγκέντρωσις ισχυρών πολιτικών για ν’ αποφασίσουν πώς θα διανεμηθή μεταξύ των η κυριαρχία αυτής της γης, δεν θα εμποδίση την εκπλήρωσι και αυτού του χαρακτηριστικού επίσης.

21, 22. (α) Ποιο όραμα του Δανιήλ εξεπληρώθη στο 1914; (β) Ποιο ακόμη μέρος αυτού του δράματος για την παγκόσμια κυριαρχία θα εκπληρωθή γρήγορα;

²¹ Όλη η μαρτυρία που συνάγεται από τις προφητείες της Γραφής και από τα επίγεια γεγονότα που εκπληρώνουν τις προφητείες, εξαίρει το εξής: Ότι στο 1914, το έτος της παγκοσμίου αλλαγής, εξεπληρώθη το όραμα που είδε ο προφήτης Δανιήλ: «Είδον εν οράμασι νυκτός, και ιδού, ως Υιός ανθρώπου ήρχετο μετά των νεφελών του ουρανού, και έφθασεν έως του Παλαιού των ημερών, και εισήγαγον αυτόν ενώπιον αυτού. Και εις αυτόν εδόθη η εξουσία, και η δόξα, και η βασιλεία, δια να λατρεύωσιν αυτόν πάντες οι λαοί, τα έθνη, και αι γλώσσαι· η εξουσία αυτού είναι εξουσία αιώνιος ήτις δεν θέλει παρέλθει, και η βασιλεία αυτού, ήτις δεν θέλει φθαρή.»

²² Και γρήγορα τώρα θα εκπληρωθή το επόμενο μέρος του δράματος όσον αφορά την εκκλησία των αγίων ακολούθων του Ιησού Χριστού: «Ήλθεν ο Παλαιός των ημερών, και εδόθη η κρίσις εις τους αγίους του Υψίστου και ο καιρός έφθασε, και οι άγιοι έλαβον την βασιλείαν.» Ο άγγελος του Θεού εξήγησε τούτο στον Δανιήλ, λέγοντας: «Και η βασιλεία, και η εξουσία, και η μεγαλωσύνη των βασιλειών των υποκάτω παντός του ουρανού, θέλει δοθή εις τον λαόν των αγίων του Υψίστου, του οποίου η βασιλεία είναι βασιλεία αιώνιος, και πάσαι αι εξουσίαι θέλουσι λατρεύσει και υπακούσει εις αυτόν.»—Δαν. 7:13, 14, 22, 27.

23. Πολεμώντας τα έθνη εναντίον της αποφάσεως και της διευθετήσεως του Θεού, γιατί θα ενεργούν με μη πρακτική σοφία;

²³ Ας διεξαγάγουν έναν θερμό ή ψυχρό πόλεμο γι’ αυτό το ζήτημα της παγκοσμίου κυριαρχίας τα έθνη που είναι εφωδιασμένα με βλήματα και εξετάζουν επιμελώς το διάστημα. Δεν θα υπήρχε καμμιά απολύτως ανάγκη να πολεμήσουν αν απλώς ανεγνώριζαν την απόφασι και ενέργεια του Ιεχωβά Θεού σ’ αυτή την υπόθεσι. Αγνοώντας και άσοφα πολεμώντας εναντίον της αποφάσεως και της διευθετήσεως του Θεού σ’ αυτό το ζήτημα, μπορεί να ενεργήσουν με όλη την επισωρευμένη στρατιωτική σοφία των αιώνων· αλλά θα ενεργήσουν, οπωσδήποτε, με μη πρακτική σοφία. Ο πόλεμός των θα είναι πόλεμος κακά υπολογισμένος πράγματι, διότι κρίνουν κακώς τον Ιεχωβά Θεό από την φαινομενικά ασθενή, ανυπεράσπιστη εμφάνισι των μαρτύρων του επάνω στη γη, των αληθινών ακολούθων του Αρνίου Ιησού Χριστού. Συνεπώς, για τα έθνη, που έχουν έλλειψι πρακτικής σοφίας και που δεν δείχνουν περισσότερη κατανόησι από ένα άλογο κτήνος, είναι γραμμένο: «Ούτοι θέλουσι πολεμήσει με το Αρνίον, και το Αρνίον θέλει νικήσει αυτούς, διότι είναι Κύριος των κυρίων και Βασιλεύς των βασιλέων· και όσοι είναι μετ’ αυτού, είναι κλητοί και εκλεκτοί και πιστοί.—Αποκάλ. 17:12-14.

Η ΑΣΚΗΣΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΟΦΗ

24, 25. (α) Ποια είναι η στάσις εκείνων που επιθυμούν να είναι με το μέρος που θα νικήση στον παγκόσμιο πόλεμο; (β) Ποια συμβουλή του Αρνίου ακολουθούμε;

²⁴ Άτομα που επιθυμούν να είναι με το μέρος που θα νικήση στον παγκόσμιο πόλεμο για την κυριαρχία του κόσμου, δεν ακολουθούν τα έθνη στην άγνοια του μυστηρίου του Θεού. Δεν φροντίζουν να παρασυρθούν σε κάποιον πόλεμο κακού υπολογισμού εναντίον του Θεού και του Αρνίου του Ιησού Χριστού. Σύμφωνα με την «σοφίαν [του] Θεού [την] μυστηριώδη, την αποκεκρυμμένην», αυτοί, αγαπώντας τη ζωή και την ευτυχία, ακολουθούν τη συμβουλή του Αρνίου Ιησού Χριστού, την οποίον αυτός έδωσε όταν τον ακολουθούσε ένα σημαντικά μεγάλο πλήθος. Το ερώτημα ήταν, Θα εξακολουθούσαν όλοι να τον ακολουθούν ως το τέλος; Εγνώριζαν πλήρως τι αυτό απαιτούσε; Σχετικά με τούτο, λοιπόν, διαβάζομε:

²⁵ «Ήρχοντο δε μετ’ αυτού όχλοι πολλοί· και στραφείς είπε προς αυτούς, Εάν τις έρχηται προς με, και δεν μισή τον πατέρα αυτού, και την μητέρα, και την γυναίκα, και τα τέκνα, και τους αδελφούς, και τας αδελφάς, έτι δε και την εαυτού ζωήν, δεν δύναται να ήναι μαθητής μου. Και όστις δεν βαστάζει τον σταυρού αυτού, και έρχεται οπίσω μου, δεν δύναται να ήναι μαθητής μου. Διότι τις εξ υμών, θέλων να οικοδομήση πύργον, δεν κάθηται πρώτον και λογαριάζει την δαπάνην, αν έχη τα αναγκαία δια να τελειώση αυτόν; μήποτε αφού βάλη θεμέλιον, και δεν δύνηται να τελειώση αυτόν, αρχίσωσι πάντες οι βλέποντες να εμπαίζωσιν αυτόν, λέγοντες, Ότι ούτος ο άνθρωπος ήρχισε να οικοδομή, και δεν ηδυνήθη να τελειώση. Ή τις βασιλεύς υπάγων να πολεμήση άλλον βασιλέα, δεν κάθηται πρότερον και σκέπτεται, αν ήναι δυνατός με δέκα χιλιάδας να απαντήση τον ερχόμενον κατ’ αυτού με είκοσι χιλιάδας; Ει δε μη, ενώ αυτός είναι έτι μακράν, αποστέλλει πρέσβεις και ζητεί ειρήνην. Ούτω λοιπόν πας όστις εξ υμών δεν απαρνείται πάντα τα εαυτού υπάρχοντα, δεν δύναται να ήναι μαθητής μου. Καλόν το άλας· αλλ’ εάν το άλας διαφθαρή, με τι θέλει αρτυθή; Δεν είναι πλέον χρήσιμον ούτε δια την γην, ούτε δια την κοπρίαν· έξω ρίπτουσιν αυτό. Ο έχων ώτα δια να ακούη, ας ακούη.»—Λουκ. 14:25-35.

26. Τι θα ήταν πρακτική σοφία όσον αφορά το κτίσιμο μιας σκοπιάς ή την εμπλοκή σε πόλεμο μ’ έναν υπέρτερο εχθρό;

²⁶ Για ν’ αποκτήση κανείς την ασφάλεια ή την προστασία ιδιοκτησίας, που καθιστά δυνατή ένας πύργος ή σκοπιά, πρέπει να έχη κεφάλαια με τα οποία να συμπληρώση τη σκοπιά στο απαιτούμενο ύψος της. Για ν’ αποφύγη κανείς εμπαιγμό ή αστεϊσμό εις βάρος του, πρέπει να έχη πρακτική σοφία και να υπολογίση πρώτα αν έχη αρκετά χρήματα για να συμπληρώση τον πύργο που σκοπεύει να κτίση, προτού καν αρχίση να οικοδομή και να σπαταλά χρόνον, υλικά, ενέργεια και χρήματα και να δείχνη έλλειψι συνέσεως. Ένας βασιλεύς, σε πόλεμο, για ν’ αποφύγη καταστρεπτική ήττα ή ακόμη την εξάλειψι του στρατού του και αυτού του ιδίου, πρέπει να δείξη φρόνησι και να κάμη κάποιον υπολογισμό. Μπορεί άρα γε να νικήση τον βασιλέα που έρχεται με διπλάσιο στρατό και πιθανώς καλύτερα εφωδιασμένο; Ή θα ήταν ασφαλέστερο να ζητήση ειρήνη και να μη ριψοκινδυνεύση μια μάχη; Αν αυτή η τελευταία πορεία είναι φρόνιμη, τότε θα ήταν εκδήλωσις πρακτικής σοφίας να ζητήση ο ασθενέστερος βασιλεύς ειρήνη.

27. Πώς εξεδηλώθη κοσμική σοφία όσον αφορά τον χειρισμό της κρίσεως του Βερολίνου του 1959, αλλά πώς τα έθνη δεν ενεργούν με πρακτική σοφία σχετικά με τον επικείμενο παγκόσμιο πόλεμο;

²⁷ Δεν συμβαίνει αλλιώς σ’ αυτόν τον αιώνα του διαστήματος. Ακόμη και στην κρίσι του Βερολίνου του 1959, η ανάγκη διαπραγματεύσεων εφαίνετο ότι ήταν αξιοσύστατη μάλλον παρά η διακύβευσις ενός πυρηνικού πολέμου με όλες τις καταστρεπτικές συνέπειες και στα δύο συγκρουόμενα μέρη. Αλλά τι θα πούμε για τον επικείμενο παγκόσμιο πόλεμο μεταξύ του Παντοδυνάμου Θεού και όλου αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων; Α, σ’ αυτή την πιο σοβαρή περίπτωσι, τα έθνη δεν βλέπουν την ανάγκη διαπραγματεύσεων, δεν βλέπουν την ανάγκη ν’ αποστείλουν τους πρέσβεις των τώρα, προτού ο Αρμαγεδδών επέλθη σαν αιφνιδιαστική επίθεσις, και να ζητήσουν ειρήνη με τον Παντοδύναμο Θεό. Όμως δεν υπάρχει πιθανότης να κερδίσουν νίκη εναντίον του. Το να εξακολουθήσουν ν’ αγνοούν τις προειδοποιήσεις του Ιεχωβά μέσω των μαρτύρων του ώσπου να διεξαχθή η μάχη στον Αρμαγεδδώνα, σημαίνει εκμηδένισι για όλα τα έθνη του κόσμου τούτου. Δεν δείχνουν, λοιπόν, πρακτική σοφία.

28. Πού το πνεύμα της αποκαλύψεως μας έδειξε ότι συναθροίζονται οι βασιλείς της γης, και γιατί δεν μπορούμε να είμεθα όμοιοι μ’ αυτούς;

²⁸ Εμείς, στους οποίους η χάρις του Θεού επερίσσευσε με κάθε σοφία και φρόνησι, δεν μπορούμε να ενεργήσωμε σαν τους κοσμικούς άρχοντας. Πρέπει να ενεργήσωμε με το «πνεύμα σοφίας και αποκαλύψεως, εις επίγνωσιν αυτού· ώστε να φωτισθώσιν οι οφθαλμοί του νοός σας». Με τους φωτισμένους οφθαλμούς μας βλέπομε ό,τι είπε η προφητική Αποκάλυψις για τα «πνεύματα δαιμόνων» που εξέρχονται από τα στόματα επιβλητικών ομιλητών: «Εκπορεύονται προς τους βασιλείς της γης και της οικουμένης όλης, δια να συνάξωσιν αυτούς εις τον πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος. Και συνήθροισεν αυτούς εις τον τόπον τον καλούμενον Εβραϊστί Αρμαγεδδών.» (Αποκάλυψις 16:13, 14, 16) Έχομε την ακριβή γνώσι ότι οι βασιλείς συναθροίζονται για καταστροφή από τα χέρια του Παντοκράτορος Θεού και του Βασιλέως του των βασιλέων. Προσωπικώς, εμείς οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχομε ενεργήσει με πρακτική σοφία και αρνηθή να συμβαδίσωμε μαζί τους.

29. Πώς έχομε ενεργήσει ανόμοια μ’ εκείνους τους βασιλείς, και πώς εδείξαμε μίσος σ’ εκείνους που είναι προσφιλείς σ’ εμάς κατά σάρκα;

²⁹ Εζητήσαμε ειρήνη με τον Θεό μέσω του Αρνίου του Ιησού Χριστού, δια του αίματος του οποίου έχομε την ελευθέρωσι από την καταδίκη και τη συγχώρησι των αμαρτημάτων μας απέναντι του Θεού. Εμετρήσαμε τη δαπάνη, υπολογίσαμε τη δαπάνη μιας εντελούς, πλήρους επιχειρήσεως. Αποφασισμένοι ν’ αντιμετωπίσωμε όλα τα προσωπικά έξοδα που περιλαμβάνονται στην επιχείρησι αυτή και βέβαιοι ότι με τη βοήθεια του Θεού μπορούμε ν’ αντιμετωπίσωμε τη δαπάνη, απαρνηθήκαμε όλα τα ιδιοτελή υπάρχοντά μας και αφιερωθήκαμε στον Θεό για να είμεθα μαθηταί του ανάσσοντος τώρα Υιού, του Ιησού Χριστού. Αυτό εσήμαινε το να μισήσωμε ή ν’ αγαπούμε ολιγώτερο τους προσωπικούς μας κατά σάρκα συγγενείς, πατέρα, μητέρα, σύζυγο, τέκνα, αδελφούς και αδελφές. Ακόμη και την παρούσα επίγεια ζωή μας δεν μπορούμε να τη θεωρούμε πολύ προσφιλή για μας.

30, 31. (α) Γιατί πρέπει να είμεθα το «άλας της γης» πάντοτε; (β) Αφού ανελάβαμε τη σταδιοδρομία του μαθητού, γιατί δεν είναι πρακτική σοφία να σταματήσωμε;

³⁰ Τώρα που υπήρξαμε για ένα χρονικό διάστημα στο δρόμο του ν’ ακολουθούμε τον Χριστό ως μαθηταί του, δεν τολμούμε να εξασθενίσωμε την αποφασιστικότητά μας. Δεν τολμούμε να γίνωμε όμοιοι με άλας που χάνει τη δύναμί του και δεν είναι πια αποτελεσματικό. Το να γίνομε έτσι θα εσήμαινε ότι εγίναμε άχρηστοι, υποκείμενοι στον χλευασμό του κόσμου τούτου και ακατάλληλοι για τον Θεό, πραγματικά, όνειδος στον Θεό, και επομένως όμοιοι με αδύνατο, μολυσμένο κατάλληλο μόνο να απορριφθή και να καταπατηθή. Ναι, αυτό σημαίνει καταστροφή.

³¹ Πρέπει να εξακολουθήσωμε να είμεθα το «άλας της γης» πάντοτε. (Ματθ. 5:13) Είναι πρακτική σοφία το να καθήσωμε πρώτα και να λογαριάσωμε τη δαπάνη του ν’ αναλάβωμε την ιδιότητα του μαθητού. Είναι, επομένως, μη πρακτική σοφία, αφού την έχομε αναλάβει, ν’ αρνηθούμε να πληρώσωμε την περαιτέρω δαπάνη και να συνεχίσωμε την ιδιότητα του μαθητού ως το τέλος. Η κοσμική σοφία μπορεί να κάνη να φαίνεται ότι το καλύτερο πράγμα για ένα άτομο είναι να σταματήση, αλλά η σοφία αυτή δεν είναι πρακτική. Δεν είναι φρόνησις, διότι υπαγορεύει εκείνο που μπορεί να είναι ιδιοτελώς επωφελές για τον παρόντα καιρό, αλλά που θα σημαίνη αισχύνη και καταστροφή στο τέλος. Η πρακτική σοφία δεν διστάζει ποτέ να πληρώνη τα τρέχοντα έξοδα ώσπου ν’ αντιμετωπισθή ολόκληρη η δαπάνη και να γίνη δική μας η ένδοξη ανταμοιβή της μαθητικής μας σταδιοδρομίας! Πρέπει ν’ ακολουθήσωμε το Αρνίον του Θεώ οπουδήποτε και αν υπάγη!—Αποκάλ. 14:4.