Γιατί Αποδίδομε Ευχαριστίες;
ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ άτομα μπορεί να φαίνεται ότι δεν υπάρχει και πολύς λόγος ν’ αποδίδωμε ευχαριστίες σήμερα. Η τρομερή απειλή του ατομικού πολέμου εξακολουθεί να επικρέμεται στο ανθρώπινο γένος σαν ένα νεκρικό σάβανο, η επιστήμη εξακολουθεί να παράγη ολοένα περισσότερα όπλα ομαδικής καταστροφής, οι Κομμουνισταί επιμόνως κλονίζουν τις ασταθείς σχέσεις μεταξύ της Ανατολής και της Δύσεως, η ραδιενεργός επίπτωσις από τις δοκιμές ατομικών βομβών απειλεί την υγεία της ανθρωπότητος, ο τιμάριθμος της ζωής εξακολουθεί ν’ ανέρχεται, η εγκληματικότης αυξάνει, και τα λοιπά. Ο κόσμος εμφανίζει μια ψυχρή εικόνα στο άτομο που θέλει να ζήση μ’ ευτυχία, ειρήνη και ασφάλεια. Μπορεί να κυττάξη τον κόσμο με τους κακούς του καρπούς και να ρωτήση, Γιατί ν’ αποδίδωμε ευχαριστίες γι’ αυτό;
Αλλ’ υπάρχουν άλλα πράγματα για τα οποία ένας άνθρωπος μπορεί να είναι βαθιά ευγνώμων. Μπορεί να τα θεωρήση ως νοούμενα, αλλ’ αυτά αντισταθμίζουν σε αξία οτιδήποτε μπορεί να δώση ο κόσμος. Η ζωή, λόγου χάριν, είναι τόσο πολύτιμη ώστε δεν μπορεί ορθώς να διατιμηθή, κι ωστόσο υπήρξε ένα δώρον του Θεού. Τη θεωρείτε μήπως με σκληρότητα σαν κάτι παραχωρημένο, το δεδομένον, σαν δηλαδή να σας τη χρεωστούσε ο Θεός; Μήπως δεν πρέπει ν’ αποδίδωνται στον Θεό ευχαριστίες γι’ αυτήν, όχι μόνο μια μέρα το έτος, αλλά κάθε μέρα;
Μήπως εκλαμβάνετε ως κάτι το δεδομένον την τροφή που τρώγετε, νομίζοντας ότι δεν οφείλονται σε κανένα ευχαριστίες επειδή σεις εκερδίσατε το χρήμα με το οποίον την αγοράσατε; Αν λάβετε αυτή την άποψι, λησμονείτε ότι η ύπαρξίς της κατέστη δυνατή από τον Δημιουργό, όχι από το χρήμα σας. Αυτός έδωσε στον άνθρωπο ως δώρον το σιτάρι που σας προμηθεύει το ψωμί, τους δημητριακούς καρπούς και τ’ άλλα τρόφιμα. Αυτός, επίσης, εδημιούργησε τα λαχανικά και τα οπωρικά που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος για διατροφή. Αυτά τα προώρισε όλα ν’ αναπαράγουν το είδος των, για να έχη πάντοτε ο άνθρωπος μια προμήθεια τροφής. «Ιδού, σας έδωκα πάντα χόρτον κάμνοντα σπόρον, όστις είναι επί του προσώπου πάσης της γης, και παν δένδρον, το οποίον έχει εν εαυτώ καρπόν δένδρου κάμνοντας σπόρον· ταύτα θέλουσιν είσθαι εις εσάς προς τροφήν.»—Γέν. 1:29.
Μήπως πρέπει ένα δώρο σαν αυτό, που είναι τόσο ζωτικό στην ύπαρξι, να γίνη δεκτό με αδιαφορία από μέρα σε μέρα χωρίς έκφρασι ευγνωμοσύνης στον Δοτήρα του; Είναι πολύ σωστό ν’ αποδίδετε ευχαριστίες στον Ιεχωβά Θεό για την τροφή που τρώγετε. Αυτό είναι μια έκφρασις όχι μόνο της εκτιμήσεώς μας, αλλά και της αναγνωρίσεως Αυτού ως του πραγματικού Δοτήρος. Ο απόστολος Παύλος τονίζει κατάλληλα για τις τροφές που τρώγετε ότι πρέπει να μεταλαμβάνετε μετά ευχαριστίας. (1 Τιμ. 4:3) Αυτή ήταν πάντοτε η συνήθεια του Χριστού και των αποστόλων του. Ποτέ αυτοί δεν έτρωγαν ένα φαγητό χωρίς πρώτα να εκφράσουν ευχαριστίες στον Θεό. «Και έλαβεν ο Ιησούς τους άρτους, και ευχαριστήσας, διεμοίρασεν εις τους μαθητάς.» (Ιωάν. 6:11) Στο βιβλίο των Πράξεων μνημονεύεται ότι ο Παύλος ανέπεμψε ευχαριστίες προτού φάγη: «Και έλαβεν άρτον, ευχαρίστησε τον Θεόν ενώπιον πάντων, και κόψας ήρχισε να τρώγη.» (Πράξ. 27:35) Και οι δύο ήσαν ευγνώμονες στον Θεό γι’ αυτή την προμήθειά του προς διατροφήν του ανθρώπου.
Μπορεί να είναι μικρό πράγμα το ν’ αποδίδη κανείς ευχαριστίες πριν από ένα γεύμα, αλλ’ είναι το κατάλληλο που πρέπει να γίνη. Είναι μια κανονική έκφρασις εκτιμήσεως και αναγνωρίσεως που οφείλεται στον Θεό.
Όταν θεωρήσωμε τον ήλιο και τη βροχή και τα πολλά άλλα πράγματα εν σχέσει με τη γη, από τα οποία εξαρτάται η ζωή μας, βρίσκομε πολλούς λόγους για ν’ αποδώσωμε ευχαριστίες στον Θεό. Το να δεχώμεθα όλ’ αυτά τα υλικά δώρα απ’ Αυτόν χωρίς ν’ αποδίδωμε εκφράσεις εκτιμήσεως αποτελεί ύψος αχαριστίας. Όταν σας δίδεται ένα δώρον μεγάλης αξίας από έναν άλλον άνθρωπο, ασφαλώς συγκινείσθε από ευγνωμοσύνη και δεν παραλείπετε να την εκφράσετε. Συγκινείσθε, όμως, έτσι από τα ανώτερα δώρα που προέρχονται από τον Θεό, ή είσθε σκληρά αδιάφοροι;
Μια φορά το χρόνο οι άνθρωποι μπορεί να διαθέτουν μια μέρα για ευχαριστίες, όπως είναι η εθνική εορτή των Ευχαριστιών που τηρείται στην Αμερική. Αλλά και τότε ακόμη, πόσοι τηρηταί της εορτής αυτής πραγματικά αποδίδουν ευχαριστίες στον Θεό; Δεν είναι μήπως οι σκέψεις των περισσότερο επάνω στον εορτασμό και στην καλοπέρασι παρά στα πολλά δώρα που έδωσε ο Θεός; Μπορεί μήπως να λεχθή ότι αποδίδεται ευχαριστία στον Θεό με το να εντρυφήση κανείς σ’ ένα συμπόσιο; Η απόδοσις ευχαριστίας στον Θεό δεν προέρχεται από το στομάχι αλλ’ από τη διάνοια. Εκφράζεται με λόγια. «Θέλω αινέσει το όνομα του Θεού εν ωδή, και θέλω μεγαλύνει αυτόν εν ύμνοις.» (Ψαλμ. 69:30) «Εν παντί πράγματι ας γνωρίζωνται τα ζητήματά σας προς τον Θεόν μετ’ ευχαριστίας δια της προσευχής και της δεήσεως.»—Φιλιππησ.4:6.
Εκτός από τα υλικά δώρα από τον Θεό, για τα οποία ο άνθρωπος κάθε μέρα πρέπει να εκφράζη ευχαριστίες, υπάρχουν πνευματικά δώρα που πρέπει να προκαλούν εκφράσεις ευγνωμοσύνης. Ο Θεός μάς επρομήθευσε μια γραπτή έκφρασι των σκέψεών του, των σκοπών του, των αρχών και των νόμων του. Αυτό το βιβλίο της αληθείας, η Αγία Γραφή, αποτελεί ανεκτίμητο πνευματικό δώρο που μπορεί να οδηγήση έναν άνθρωπο σ’ ένα δρόμο που είναι για τα καλύτερα συμφέροντά του. Οδηγεί σε αιώνια ζωή. Αλλά πόσοι άνθρωποι ευχαριστούν τον Θεό γι’ αυτή, μη εξεταζομένου του αν τη διαβάζουν καν;
Η θυσία του αντιλύτρου ήταν μια πράξις της παρ’ αξίαν αγαθότητος του Θεού προς το ανθρώπινο γένος για ν’ απελευθερωθούν οι ευσεβείς άνθρωποι στον ωρισμένο καιρό από την ανθρώπινη ατέλεια και την κατάρα του θανάτου. Διήνοιξε μάλιστα και τον δρόμο για τ’ άτομα που έχουν πεθάνει να επανέλθουν στη ζωή. Ασφαλώς μια τέτοια φιλάγαθη προμήθεια από τον Δημιουργό του ανθρώπου είναι άξια συχνών εκφράσεων ευχαριστιών. Το ίδιο μπορεί να λεχθή και για τη θεία επαγγελία περί απαλλαγής της γης από τους πονηρούς ανθρώπους, ώστε να επιτραπή στους πράους να την κατέχουν με ειρήνη κάτω από τη δίκαιη διακυβέρνησι της βασιλείας του Θεού. «Διότι οι πονηρευόμενοι θέλουσιν εξολοθρευθή· οι δε προσμένοντες τον Ιεχωβά, ούτοι θέλουσι κληρονομήσει την γην.»—Ψαλμ. 37:9-11, ΜΝΚ.
Ο Θεός φιλαγάθως προέβλεψε για την πνευματική διατροφή του ανθρώπου μέσω του λόγου του και της οργανώσεώς του αποτελουμένης από πιστούς μάρτυρας. Μ’ αυτό το μέσον χιλιάδες απελευθερώνονται τακτικά από την πνευματική πείνα του κόσμου. Μ’ ευγνωμοσύνη αποδίδουν στον «Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι, καρπόν χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού.» (Εβρ. 13:15) Η πρόνοιά του να θρέψη τους πράους της γης πνευματικώς αποτελεί περαιτέρω λόγον για την απόδοσι ευχαριστιών σ’ αυτόν.
Μολονότι πολύ λίγα προσφέρονται από τον κόσμο, για τα οποία ένα άτομο μπορεί να φαίνεται διατεθειμένο ν’ αποδώση ευχαριστίες, πολλά προσφέρονται από τον Ιεχωβά Θεό, για τα οποία ο άνθρωπος μπορεί να είναι ευγνώμων. Μην είσθε αχάριστοι, δεχόμενοι τα δώρα του χωρίς ευγνωμοσύνη. Εκδηλώσατε εκτίμησι γι’ αυτά εκφράζοντας ευχαριστίες κάθε μέρα.