Τι Γνωρίζετε για τον Υιόν του Θεού;

«ΚΑΜΜΙΑ άλλη μορφή, πνευματική, φιλοσοφική, πολιτική ή διανοητική, δεν είχε μεγαλύτερη επίδρασι στην ανθρώπινη ιστορία. Οι Ιουδαίοι μπορεί να είναι υπερήφανοι για το γεγονός της υπάρξεώς του και για τις ιδέες του και για τις αξιώσεις του πάνω στην ιστορία. Μια νέα ανακάλυψις του Ιησού μπορεί να βοηθήση τους Ιουδαίους . . . να λησμονήσουν τους βασανιστάς των.» Έτσι έγραψε ο Αμερικανός Νόρμαν Κούζινς, ένας από τους κορυφαίους λογίους και δημοσιογράφους, στο περιοδικό Αμέρικαν Τζούνταϊσμ του Οκτωβρίου 1960. Ο σκοπός του ήταν να κάμη τόσο τους καθ’ ομολογίαν Χριστιανούς όσο και τους Ιουδαίους να απαλλαγούν από την απροθυμία που δείχνουν στο ν’ αναγνωρίσουν το γεγονός ότι ο Ιησούς ήταν Ιουδαίος. Η θέσις αυτή εθεωρείτο ότι ήταν αξία τόσο καταπληκτικού ενδιαφέροντος, ώστε μια από τις σοβαρές καθημερινές εφημερίδες της πόλεως της Νέας Υόρκης επραγματεύθη το θέμα σ’ ένα άρθρο με τίτλο «Μελέτη του Ιησού που Αφορά τους Ιουδαίους.»​—Νέα Υόρκη Ουώρλντ-Τέλεγκραμ εντ Σαν, 15ης Οκτωβρίου 1960.

Αλλ’ ο Ιουδαϊσμός δεν είναι το μόνο θρησκευτικό τμήμα στον «Χριστιανικό κόσμο», που έχει ανάγκη από μια «νέα ανακάλυψι» του Ιησού. Αν και είναι τόσο πολλοί εκείνοι που φέρουν το όνομά του, εν τούτοις είναι θλιβερόν ότι δεν έχουν γνώσεις γι’ αυτόν. Έτσι, όταν ένας κληρικός απεφάσισε να δοκιμάση θεωρουμένους μορφωμένους ενηλίκους της εκκλησίας του επάνω στις Γραφικές των γνώσεις, απεκόμισε αποθαρρυντικά αποτελέσματα, για να πούμε το ελάχιστον. «Περίπου το ένα τέταρτο . . . δεν μπορούσε να κατονομάση τον Γολγοθάν ως τον τόπον του θανάτου του Ιησού. Περισσότεροι από το ένα τρίτο δεν εγνώριζαν ότι η Ναζαρέτ ήταν η πόλις όπου ο Ιησούς ανετράφη. Η ‘Γεθσημανή’ δεν εσήμαινε τίποτε για τους 43 τοις εκατόν. . . . Μόνο 58 τοις εκατό μπόρεσαν να προσδιορίσουν τα Ευαγγέλια.» Και μπορεί να παρατηρηθή ότι αυτά δεν είναι παρά τα πιο στοιχειώδη γεγονότα που σχετίζονται με τη ζωή και τις διδασκαλίες του Ιησού Χριστού του Υιού του Θεού.​—Τορόντο, Καναδάς, Νταίηλυ Σταρ, 24ης Σεπτεμβρίου 1960.

Τι γνωρίζετε για τον Υιόν του Θεού; Ίσως είσθε μεταξύ εκείνων, που υποστηρίζουν ότι ο Ιησούς Χριστός ουδέποτε υπήρξε, ότι δεν αποτελεί καμμιά ιστορική πραγματικότητα. Αν είναι έτσι, τότε σημειώστε τι ο Εβραίος ειδικός Κλάουσνερ λέγει στο βιβλίο του Ο Ιησούς της Ναζαρέτ. Αφού ανέφερε όσα το Ταλμούδ και οι Ελληνικές, οι Λατινικές και άλλες πηγές έξω της Γραφής είπαν για τον Ιησού Χριστό, συνώψισε όλη αυτή τη μαρτυρία με το να κάμη την παρατήρησι ότι το να αρνούμεθα την ιστορικότητα του Ιησού σημαίνει απλώς «να αρνηθούμε όλη την ιστορική πραγματικότητα». Όπως ο Γάλλος φιλόσοφος Ζαν-Ζακ Ρουσσώ παρετήρησε, αν οι συγγραφείς των ευαγγελίων εφεύραν τις αφηγήσεις των περί του Ιησού, αυτοί τότε επετέλεσαν ένα θαύμα ακόμη μεγαλύτερο από εκείνα που αποδίδονται στον Υιόν του Θεού.

Τι γνωρίζετε σεις για τον Ιησού Χριστό; Μήπως ανήκετε στη μεγάλη «φιλελεύθερη» πτέρυγα του «Χριστιανικού κόσμου», που παραδέχεται ότι ο Ιησούς ήταν ένας ευγενής άνθρωπος, ένας μεγάλος Διδάσκαλος και, ίσως, ένας προφήτης του Θεού, αλλ’ αρνείται ότι ήταν αυτός ο Υιός του Θεού με οποιανδήποτε μοναδική έννοια και ότι αυτός έκαμε θαύματα και ανεστήθη εκ νεκρών; Μια τέτοια πίστις αφήνει τους οπαδούς της χωρίς καμμιά εξήγησι για το γεγονός ότι ο Ιησούς είχε τη «μεγαλύτερη επίδρασι στην ανθρώπινη ιστορία» από οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο που έζησε ποτέ. Αρνούμενοι να πιστεύσουν στιςς αξιώσεις και τα θαύματα του Ιησού Χριστού, αντιμετωπίζουν έτσι ένα, ακόμη μεγαλύτερο, εμπόδιο.

Επί πλέον, σύμφωνα με την αφήγησι του Ευαγγελίου, ο Ιησούς Χριστός ισχυρίζεται ότι είναι Υιός του Θεού κατά τρόπον μοναδικόν και ότι επετέλεσε θαύματα. Αν αυτός προέβαινε σε ψευδείς βεβαιώσεις όσον αφορά τα σημεία αυτά, τότε αυτός ήταν ή ένα αυτοαπατώμενο θύμα και επομένως δεν ήταν ένας μεγάλος Διδάσκαλος, ή ήταν ένας αγύρτης και υποκριτής και βεβαίως όχι καλός άνθρωπος. Ούτε θα είναι αρκετό να ισχυριζώμεθα ότι απλώς οι ακόλουθοί του απέδωσαν τα πράγματα αυτά σ’ αυτόν. Τι είδους καλός άνθρωπος και μεγάλος Διδάσκαλος ήταν αυτός, αν οι ίδιοι οι μαθηταί του ήσαν ηλίθιοι ή ανέντιμοι συγγραφείς των χρονικών της ζωής του; Ναι, ακριβώς όπως τα γεγονότα δεν μας επιτρέπουν να αρνούμεθα την ιστορική πραγματικότητα του Ιησού, έτσι η κρίσις και η λογική δεν θα μας επιτρέψουν να αρνούμεθα τους ισχυρισμούς του καθώς αναφέρονται από τους ακολούθους του.

Τι γνωρίζετε σεις για τον Ιησού Χριστό, τον Υιόν του Θεού; Τι σημαίνει άρα γε αυτό για σας; Αν ανήκετε στην πιο συντηρητική πτέρυγα του «Χριστιανικού κόσμου», των Καθολικών ή Διαμαρτυρομένων, μπορείτε να αναφέρετε μια περικοπή από το «Σύμβολον Πίστεως των Αποστόλων», που είναι μια συνόψισις των όσων γνωρίζετε: «Πιστεύω . . . και εις τον Ιησούν Χριστόν τον μονογενή [Υιόν του Θεού], τον Κύριον ημών, τον εκ του Αγίου Πνεύματος συλληφθέντα· τον υπό της Παρθένου Μαρίας γεννηθέντα· επί Ποντίου Πιλάτου παθόντα, σταυρωθέντα, αποθανόντα και ταφέντα· κατελθόντα εις τον Άδην αναστάντα τη τρίτη ημέρα εκ νεκρών· ανελθόντα εις τους ουρανούς και καθιζόμενον εν δεξιά του Θεού, του Παντοκράτορος Πατρός οπόθεν θα επανέλθη ίνα κρίνη ζώντας και νεκρούς.»

Όλ’ αυτά είναι εντελώς αληθινά, αλλά δεν είναι παρά τα πιο στοιχειώδη πράγματα. Πρέπει να προχωρήσωμε στην εκτίμησι του κυρίου σκοπού, για τον οποίον ήλθε στη γη, και εκείνων που αυτός απαιτεί από τους ακολούθους του επί πλέον της πίστεώς των προς αυτόν. Ποιός ήταν ο Κύριος σκοπός, για τον οποίον ήλθε στη γη; Καθώς είπε ο ίδιος στον Πιλάτο: «Εγώ δια τούτο εγεννήθην, και δια τούτο ήλθον εις τον κόσμον, δια να μαρτυρήσω εις την αλήθειαν.» Για να μαρτυρήση ήλθε πρώτον και δεύτερον για να προμηθεύση σωτηρία για τους ανθρώπους.​—Ιωάν. 18:37.

Τι απαιτεί, όμως, από τους ακολούθους του; Πρώτ’ απ’ όλα, καθώς είπε ο ίδιος στην προσευχή του προς τον ουράνιον Πατέρα του: «Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν, και την οποίαν απέστειλας Ιησούν Χριστόν.» «Δεν υπάρχει δι’ ουδενός άλλου η σωτηρία διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, δια του οποίου πρέπει να σωθώμεν.» Γνώσις περί του Ιεχωβά Θεού και του Υιού του Ιησού Χριστού είναι επιτακτικά για τη σωτηρία.​—Ιωάν. 17:3· Πράξ. 4:12.

Μερικοί σταματούν έως εδώ, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό, διότι «η πίστις χωρίς των έργων είναι νεκρά.» Επί πλέον, για να πιστεύσωμε, πρέπει να κάμωμε τα βήματα της μετανοίας, της μεταστροφής, της αφιερώσεως στον Θεό για να κάνωμε το θέλημά του, να τελέσωμε το εν ύδατι βάπτισμα, και έπειτα κάθε ημέρα στον βίο μας οφείλομε να ζούμε ως Χριστιανοί, ακολουθώντας το παράδειγμα του Ιησού με τις πιο καλές ικανότητές μας, και όσον αφορά τη διαγωγή και στο να δίδωμε μαρτυρία της αληθείας.​—Ιάκ. 2:26.

Ακόμη και αυτό δεν είναι το όλο. Ο Ιησούς προείπε ότι θα επήγαινε και θα ελάμβανε μια βασιλεία και έπειτα θα επανήρχετο. Η εκπλήρωσις της Γραφικής προφητείας δείχνει ότι ο Ιησούς έλαβε τη βασιλεία αυτή και έχει επανέλθει και τώρα κυβερνά από τον ουρανό εν μέσω των εχθρών του. Επομένως, τώρα, αντί ν’ αποβλέπωμε σε ανθρώπους για ειρήνη και ασφάλεια, πρέπει να δώσωμε την υποταγή μας στον Ιησού Χριστό ως τον Βασιλέα του Θεού, που τώρα κυβερνά, με πλήρη πίστι ότι η βασιλεία του θα καταστρέψη όλη την πονηρία και θα εισαγάγη ένα δίκαιο νέο κόσμο. Αυτή είναι η μόνη πορεία της πρακτικής σοφίας στον αιώνα αυτήν του διαστήματος, διότι αυτό θα σημαίνη τόσο την επιβίωσί μας από την επικειμένη καταστροφή του πονηρού αυτού κόσμου, όσο και την αιώνια ζωή μας στον νέο κόσμο του Θεού.