Αγαπάτε τον Πλησίον, Όχι τον Κόσμο
ΗΤΑΝ στην καρδιά του χειμώνος και ο αυτοκινητιστής που είχε ανάγκη βοηθείας άρχισε να αποθαρρύνεται. Επί κάμποση ώρα είχε ματαίως επικαλεσθή αυτοκινητιστάς που περνούσαν, για να του δώσουν βοήθεια. Τελικά ένας οδηγός φορτηγού αυτοκινήτου επλησίασε και, βλέποντας την αθλία κατάστασι του αυτοκινητιστού, έπαιξε τον ρόλο του καλού Σαμαρείτου σ’ αυτόν. Αλλά η πράξις βοηθείας έγινε πηγή βαθιάς ανησυχίας στο στήθος του αυτοκινητιστού που είχε βρεθή σε ανάγκη. Γιατί; Επειδή, όπως ο ίδιος διετύπωσε: «Θεέ μου! Από όλους όσοι πέρασαν, εκείνος που σταμάτησε κι εβοήθησε έπρεπε να είναι ένας από τους ανθρώπους της Σκοπιάς! » δηλαδή, ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Το φορτηγό είχε επάνω του το όνομα της Σκοπιάς και ωδηγείτο από ένα μέλος του προσωπικού της Εταιρίας αυτής που εδρεύει στο Μπρούκλυν.
Οι άνθρωποι αυτοί έχουν αποκτήσει μια ζηλευτή υπόληψι λόγω των λεπτών Χριστιανικών των τρόπων. Ο Καθηγητής Μπρούνο Μπετλεχάιμ, στο βιβλίο του Η Πληροφορημένη Καρδιά που εξεδόθη τελευταίως (1960), μιλώντας για τις πείρες του σ’ ένα Γερμανικό στρατόπεδο συγκεντρώσεως, περιγράφει τους Μάρτυρας ως «υποδειγματικούς συντρόφους, . . . τη μόνη ομάδα φυλακισμένων που ποτέ δεν κακομεταχειρίσθη ούτε ύβρισε άλλους φυλακισμένους.»
Γατί μερικοί αισθάνονται αντιπάθεια προς τους μάρτυρας, ενώ άλλοι μιλούν τόσο καλά γι’ αυτούς; Γιατί αυτή η διαφορά γνωμών; Επειδή μερικοί αποτυγχάνουν να κάμουν διάκρισι, όπως κάνουν οι Μάρτυρες, μεταξύ αγάπης του κόσμου και αγάπης του πλησίον. Ο λόγος του Θεού λέγει καθαρά ότι οι Χριστιανοί δεν πρέπει ν’ αγαπούν τον κόσμο, και εξίσου καθαρά ότι οι Χριστιανοί πρέπει αγαπούν τους πλησίον των.
Έτσι αφ’ ενός διατασσόμεθα: «Μη αγαπάτε τον κόσμον.» Και προειδοποιούμεθα: «Δεν εξεύρετε ότι η φιλία του κόσμου είναι έχθρα του Θεού; όστις λοιπόν θελήση να ήναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται.» Περαιτέρω, ο Ιησούς είπε ότι αυτός, οι ακόλουθοί του και η βασιλεία του δεν είναι μέρος του κόσμου και ότι δεν παρακαλεί τον Θεό για τον κόσμο.—1 Ιωάν. 2:15· Ιάκ. 4:4· Ιωάν. 17:9, 16· 18:36.
Και όμως απαιτείται, εξ άλλου, από τους Χριστιανούς ν’ ‘αγαπούν τους πλησίον των σαν τον εαυτό τους’, και να ‘εργάζωνται το καλόν προς πάντας’. Πώς μπορούν οι Χριστιανοί ν’ αγαπούν τους πλησίον των και όμως να μην αγαπούν τον κόσμο, ο οποίος μπορεί να λεχθή ότι αποτελείται από τους πλησίον των; Διότι αυτοί κάνουν διάκρισι μεταξύ ενός «κόσμου», «συστήματος πραγμάτων», οργανώσεως ή διατάξεως και των ατόμων που περιλαμβάνονται σ’ αυτό το σύστημα.—Λουκ. 10:27· Γαλ. 6:10.
Για να δώσωμε ένα παράδειγμα: Στις Ηνωμένες Πολιτείες υπάρχουν δύο κύρια πολιτικά κόμματα, το ρεπουμπλικανικό και το Δημοκρατικό. Ένας καλός και πιστός Ρεπουμπλικάνος δεν θα έκανε ασφαλώς εκστρατεία συνεισφορών για το Δημοκρατικό κόμμα, ούτε θα εψήφιζε υπέρ του Δημοκρατικού ψηφοδελτίου, ούτε θα βοηθούσε τους Δημοκράτας στην εκστρατεία των εναντίον των Ρεπουμπλικάνων. Και αν οι Δημοκράται ήσαν στην αρχή, δεν θα συναδελφώνετο με τους Δημοκράτας απλώς για ν’ αποκτήση πολιτικές εύνοιες. Όχι, δεν θα έκανε κανένα από αυτά τα πράγματα, από νομιμοφροσύνη προς το κόμμα του. Αλλά δεν σημαίνει αυτό ότι δεν θα επλήρωνε φόρους επειδή η υπηρεσία των φόρων διενεργείται από Δημοκράτας. Δεν σημαίνει ότι αν έχη ένα γείτονα, που είναι Δημοκράτης, δεν θα τον βοηθήση σε περίπτωσι που εξερράγη πυρκαϊά στο σπίτι του, απλώς επειδή είναι Δημοκράτης, ή ότι δεν θα έκανε μια αναγκαία εμπορική εργασία μαζί του, αγοράζοντας απ’ αυτόν ή πωλώντας σ’ αυτόν. Φυσικά όχι! Κάνει, λοιπόν, διάκρισι μεταξύ του Δημοκρατικού πολιτικού συστήματος πραγμάτων και των ατόμων που περιλαμβάνονται σ’ αυτό το κόμμα και που συμβαίνει να είναι γείτονές του.
Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ
Ο Ιησούς σε όλη τη διακονία του έκαμε καθαρά διάκρισι μεταξύ των δύο. Όταν ο Σατανάς τού προσέφερε τον κόσμο του, δηλαδή, όλα τα βασίλειά του, αν’ έπεφτε και τον προσκυνούσε, «ο Ιησούς λέγει προς αυτόν. Ύπαγε, Σατανά· διότι είναι γεγραμμένον, “Ιεχωβά τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει, και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει”.» Ανεγνώρισε, όπως το εξέφρασε αργότερα ο απόστολος Παύλος, ότι ο Σατανάς είναι ο Θεός του αιώνος τούτου» «συστήματος πραγμάτων» (ΜΝΚ), και έτσι εφρόντισε να ‘μη έχη ουδέν εν αυτώ’ ο Σατανάς.—Ματθ. 4:10, ΜΝΚ· 2 Κορ. 4:4, Κείμενον· Ιωάν. 14:30.
Αλλ’ ό,τι έκανε αυτόν τον κόσμο σύστημα πραγμάτων του Σατανά είναι όχι μόνο το ότι ο Σατανάς ήταν Θεός του, αλλά και το γεγονός ότι τα στοιχεία που τον κυβερνούσαν ήσαν υπό τον έλεγχο του Σατανά, εκτελώντας τις διαταγές του. Και ποια ήσαν αυτά τα κυβερνητικά στοιχεία; Η πολιτική, το μεγάλο εμπόριο και η ψευδής θρησκεία. Ο Ιησούς ετηρήθη χωρισμένος και διακεκριμένος και από τα τρία. Δεν ανεμίχθη στην πολιτική της εποχής του. Αρνήθηκε να συνταυτίση την τύχη του με τη Ρωμαϊκή κυβέρνησι, χαρακτηρίζοντας τον αντιπρόσωπό της Ηρώδη Αντίπα, ως «την αλώπεκα ταύτην». Δεν συνειργάσθη με τον Καίσαρα, αλλά μόνο απέδιδε «τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα, και τα του Θεού εις τον Θεόν». Δεν θέλησε ακόμη ν’ αφήση τον λαό του να τον κάμη βασιλέα του, διότι διαβάζομε ότι αγνωρίσας [ο Ιησούς] ότι μέλλουσι να έλθωσι, και να αρπάσωσιν αυτόν δια να κάμωσιν αυτόν βασιλέα, ανεχώρησε πάλιν εις το όρος αυτός μόνος.»—Λουκ. 13:32· 20:25· Ιωάν. 6:15.
Ούτε ο Ιησούς περιεπλάκη στο εμπόριο, συσσωρεύοντας πλούτη. Συνεβούλευσε τους ακολούθους του ν’ αποταμιεύουν θησαυρούς στον ουρανό, όχι επάνω στη γη, και να δίνουν τις υπηρεσίες των δωρεάν, αφού αυτός τους είχε δώσει την αλήθεια απηλλαγμένη από κάθε επιβάρυνσι. Πράγματι, έδινε τόσο λίγη προσοχή στα υλικά αποκτήματα, ώστε δεν είχε «πού να κλίνη την κεφαλήν»—Λουκ. 9:58.
Μακριά από το να δημιουργήση κοινή υπόθεσι με το θρησκευτικό στοιχείο του συστήματος πραγμάτων του Σατανά, εμαστίγωσε τολμηρά τους αντιπροσώπους του. «Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί.» «Σεις είσθε εκ πατρός του διαβόλου.» Δεν ευνοούσε τον συμβιβασμό των πίστεων, διότι, όπως εξήγησε, «ουδείς βάλλει επίρραμμα αγνάφου πανίου επί ιμάτιον παλαιόν . . . Ουδέ βάλλουσιν οίνον νέον εις ασκούς παλαιούς.» Προφανώς, ο Ιησούς δεν αγαπούσε τον κόσμο της εποχής του, το σύστημα πραγμάτων του Σατανά, που απετελείτο από την πολιτική, το μεγάλο εμπόριο και την ψευδή θρησκεία.—Ματθ. 23:29· Ιωάν. 8:44· Ματθ. 9:16, 17.
Αλλά πόσο αγαπούσε τους ανθρωπίνους πλησίον του! «Ιδών δε τους όχλους εσπλαγχνίσθη δι’ αυτούς, διότι ήσαν εκλελυμένοι και εσκορπισμένοι [από τον κόσμο του Σατανά] ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα.» Τους προσεκάλεσε: «Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει. Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς, και μάθετε απ’ εμού· διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν· και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών. Διότι ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίον μου ελαφρόν.»—Ματθ. 9:36· 11:28-30.
Έδειχνε στους πλησίον του αγάπη, πρώτ’ απ’ όλα κηρύττοντας σ’ αυτούς την αλήθεια για τον Πατέρα του και τα αγαθά νέα της βασιλείας του Πατρός του. Επί τρία χρόνια και πλέον εκάλυψε την Παλαιστίνη πεζή—τη Γαλιλαία, την Ιουδαία και την Περαία—κηρύττοντας και διδάσκοντας στις συναγωγές, στον ναό της Ιερουσαλήμ, στα σπίτια των ανθρώπων, στην πλαγιά του όρους και στην παραλία. Και για να προσθέση βαρύτητα στο άγγελμά του έκανε κάθε είδους θαύματα, θεραπεύοντας τους ασθενείς, τρέφοντας τα πλήθη και ακόμη εγείροντας νεκρούς. Ασφαλώς κανείς άνθρωπος, που έζησε ποτέ επάνω στη γη προηγουμένως από τότε και έπειτα, δεν έδειξε τέτοια αγάπη προς τον πλησίον στη διάρκεια της ζωής του. Και την πιο μεγάλη εκδήλωσι από όλες την έκαμε δίνοντας τη ζωή του για τη ζωή του κόσμου. Αγαπούσε ο Ιησούς τον κόσμο ή το πονηρό σύστημα της εποχής του; Όχι! Αγαπούσε τους πλησίον του; Ασφαλώς ναι!
Ν’ ΑΓΑΠΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ;—ΟΧΙ!
Ο κόσμος δεν άλλαξε από την εποχή του Ιησού, μολονότι για πλείστους από τους αναγνώστας των γραμμών αυτών, ο «Χριστιανικός κόσμος» έχει αντικαταστήσει τον Ιουδαϊσμό της εποχής του Ιησού. Ο Σατανάς είναι ακόμη ο θεός του κόσμου τούτου· τα κυβερνητικά στοιχεία είναι ακόμη η πολιτική, το μεγάλο εμπόριο και η ψευδής θρησκεία. Το απλό γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος του κόσμου τούτου ονομάζεται «Χριστιανικός κόσμος» δεν τον κάνει Χριστιανικό. Πώς μπορεί να είναι Χριστιανικός, όταν αστοχή ν’ αναγνωρίση τους νόμους και τις αρχές του Θεού, το θέλημά του και τη βασιλεία του; Ο Ιησούς είπε: «Όστις δεν είναι μετ’ εμού, είναι κατ’ εμού· και όστις δεν συνάγει μετ’ εμού, σκορπίζει.»—Ματθ. 12:30.
Πώς μπορεί ένας Χριστιανός ν’ αποτελή μέρος πόλεως, νομού και εθνικών κυβερνήσεων, όταν η πολιτική των όζει από διαφθορά; Δύσκολα περνά μια μέρα χωρίς να εκτεθή κάποια διαφθορά· ένα ιδιαίτερα αποδεδειγμένο παράδειγμα είναι το «Ακάθαρτο Χρήμα στη Βοστώνη», που εδημοσιεύθη στο περιοδικό Ατλάντικ του Μαρτίου 1961. Σε μια πόλι υπερήφανη για τη θρησκευτικότητά της, η αδιαφορία για τη διαφθορά έφθασε σε νέο ύψος. Ασφαλώς κανείς ειλικρινής Χριστιανός δεν θα μπορούσε να έχη κάποια σχέσι με τέτοια αγυρτική πολιτική. «Φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί.»—1 Κορ. 15:33.
Τι Χριστιανικό υπάρχει στο άσπλαχνο και βασικά ανέντιμο μεγάλο εμπόριο του καιρού μας; Τελευταίως, αξιωματούχοι μερικών από τα κυριώτερα σωματεία των Ηνωμένων Πολιτειών εφυλακίσθησαν επειδή απατούσαν την Κυβέρνησι και άλλους κατά εκατομμύρια δολλάρια. Η μεγάλη επιχείρησις δεν σταματά σε τίποτε χάριν κερδών: διαφθείρει τη νεολαία με πορνογραφική διασκέδασι και βία· διαφθείρει τους πολιτικούς με δωροδοκίες, άμεσες και έμμεσες διαφθείρει τον οικογενειάρχη προσλαμβάνοντας ως υπαλλήλους πόρνες. Καλά προειδοποιεί ο απόστολος: «Διότι ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία· την οποίαν τινές ορεγόμενοι απεπλανήθησαν από της πίστεως, και διεπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς.»—1 Τιμ. 6:10.
Και τι θα πούμε για τις δημοφιλείς θρησκείες του «Χριστιανικού κόσμου»; Το ότι δημιουργούν κοινή υπόθεσι με τους διεφθαρμένους πολιτικούς και το άσπλαχνο και ανέντιμο μεγάλο εμπόριο είναι αρκετό για να τις καταδικάση· έτσι συμβαίνει ώστε, ενώ οι θρησκείες που αυξάνουν σε αριθμούς, η ηθική της κοινωνίας σταθερά χειροτερεύει, και το ίδιο συμβαίνει με τη σύγχυσι των συγκρουομένων συμβόλων των πίστεως. Σύμφωνα με τον λόγον του Θεού ο Χριστός δεν διαιρείται, αλλά η θρησκεία του «Χριστιανικού κόσμου» είναι διηρημένη, και όχι μόνο σε πολλά δόγματα, αλλά μερικά από τα χωριστά αυτά δόγματα είναι, με τη σειρά τους, διηρημένα σε εικοσάδες θρησκευτικών αποχρώσεων, μαρτυρώντας έντονα την ανικανότητά των να συμβαδίσουν αρμονικά το ένα με το άλλο.—1 Κορ. 1:13.
Σαφώς, λοιπόν, ένας ειλικρινής Χριστιανός, ένας αφιερωμένος να πράττη το θέλημα του Θεού, δεν μπορεί ν’ αποτελή μέρος του κόσμου του Σατανά ως τοιούτος. Χρησιμοποιεί τον κόσμο κατά το ότι επωφελείται των ευκολιών του, πληρώνοντας για τα οφέλη που λαμβάνει. Αλλά δεν γίνεται μέρος του κόσμου, δεν τρέφεται από τις πλεονεξίες, τις φιλοδοξίες, τα δελεάσματα, τους πειρασμούς του, με τον τρόπο που συνέβη αυτό σ’ έναν από τους συνεργάτας του αποστόλου Παύλου: «Διότι ο Δημάς με εγκατέλιπεν, αγαπήσας τον παρόντα κόσμον.» Όχι, ο Χριστιανός προσέχει την προειδοποίησι του αγαπητού μαθητού: «Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω. Εάν τις αγαπά τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ· διότι παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός, και η επιθυμία των οφθαλμών, και η αλαζονεία του βίου, δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ’ είναι εκ του κόσμου. Και ο κόσμος παρέρχεται, και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού, μένει εις τον αιώνα.»—2 Τιμ. 4:10· 1 Ιωάν. 2:15-17.
Ν’ ΑΓΑΠΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ;—ΝΑΙ!
Αλλά το να μην αγαπούμε τον κόσμο δεν σημαίνει ότι ο Χριστιανός σήμερα μπορεί να μην αγαπά ή δεν αγαπά τον πλησίον του. Αυτός κάνει διάκρισι μεταξύ του συστήματος πραγμάτων κάτω από τον έλεγχο του Σατανά και των ατόμων που κρατούνται αιχμάλωτα από τον Σατανά, των ομοίων του ανθρωπίνων πλασμάτων. Αγαπά τον πλησίον του σαν τον εαυτό του κατά το ότι συμπεριφέρεται προς τον πλησίον του όπως θέλει να συμπεριφέρεται ο πλησίον του προς αυτόν. Είναι πάντοτε έτοιμος να σπεύση προς βοήθειαν του πλησίον του αν οι περιστάσεις το απαιτούν, όπως ακριβώς έπραξε ο Χριστιανός οδηγός του φορτηγού αυτοκινήτου που ανεφέρθη στην αρχή του άρθρου αυτού. Όπως ο Σαμαρείτης της παραβολής του Ιησού, επωφελείται των ευκαιριών για να είναι υποβοηθητικός σε κάποιον που βρίσκεται σε στενοχωρία. Υπακούει στην εντολή να κάνη το καλό σε όλους τους ανθρώπους καθώς έχει ευκαιρία, αλλά ειδικά στους ομοίους του Χριστιανούς.—Λουκ. 10:30-37· Γαλ. 6:10.
Εν τούτοις, μέσα στην επιθυμία τους ν’ αποφύγουν φιλία με τον κόσμο, οι αφιερωμένοι Χριστιανοί μπορεί να υστερήσουν σ’ αυτό το ζήτημα. Επειδή αφιερώθησαν να πράττουν το θέλημα του Θεού ως Χριστιανοί διάκονοι, μπορεί να τείνουν να φρονούν ότι το μόνο είδος βοηθείας που μπορούν να δώσουν σ’ έναν άλλον είναι πνευματική βοήθεια, αλλά δεν είναι έτσι. Αυτό είναι το πιο σπουδαίο είδος, αλλά υπάρχουν περιπτώσεις που ένας πλησίον χρειάζεται υλική ή σωματική βοήθεια, και αυτή τότε πρέπει να δοθή αν είναι κανείς σε θέσι να το πράξη, μολονότι δεν πρέπει να παρασυρθή από αισθηματικότητα και έτσι να φθάση στα άκρα.
Ναι, ο Χριστιανός, ενώ είναι πάντοτε έτοιμος να δώση υλική βοήθεια σύμφωνα με τα μέσα που διαθέτει και με την ανάγκη του άλλου, δεν πρέπει ποτέ να λησμονή ότι όλοι όσοι αγαπούν δικαιοσύνη στον κόσμο σήμερα βρίσκονται σε μεγάλη ανάγκη από μια πνευματική άποψι· έχουν έλλειψι γνώσεως και κατανοήσεως του Ιεχωβά Θεού, του ονόματός του, του λόγου του και των σκοπών του, καθώς και του θελήματός του γι’ αυτούς. Το να είναι οι Χριστιανοί έτοιμοι να ικανοποιήσουν αυτή την πνευματική ανάγκη είναι ο καλύτερος τρόπος με τον οποίο μπορούν να δείξουν αγάπη, διότι ενώ «η σοφία είναι σκέπη, ως είναι σκέτη το αργύριον· . . . η υπεροχή της γνώσεως είναι, ότι η σοφία ζωοποιεί τους έχοντας αυτήν.»—Εκκλησ. 7:12.
Χρειάζεται μεγάλη αγάπη για τον πλησίον από μέρους των Χριστιανών σήμερα για να πηγαίνουν τακτικά από σπίτι σε σπίτι, αγνοώντας τις ύβρεις, την αδιαφορία και τόσα άλλα, και ενεργώντας έτσι με κάθε είδους καιρό, προτρέποντας τους άλλους να μάθουν για τις προμήθειες του Θεού για αιώνια ζωή. Συγχρόνως, αυτοί δεν θα τα έκαναν όλα αυτά αν αγαπούσαν τον κόσμο. Πρέπει, λοιπόν, ν’ αγαπούμε τον κόσμο; Όχι ! Πρέπει ν’ αγαπούμε τον πλησίον μας; Ναι!