Να Είσθε Θαρραλέοι και Ισχυροί Μέσω Πίστεως — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Να Είσθε Θαρραλέοι και Ισχυροί Μέσω Πίστεως

«Έσο θαρραλέος και πολύ ισχυρός, δια να προσέχης να κάμνης κατά πάντα τον νόμον . . . δια να φέρησαι μετά συνέσεως»—Ιησ. Ναυή 1:7. ΜΝΚ.

1. Πώς απεδείχθη ο Ιούδας ότι ήταν ο προδοτικός πράκτωρ του Διαβόλου, και τι δείχνει ότι τα σχέδια του είχαν καταστρωθή προσεκτικά;

ΗΤΑΝ η 14η του Νισάν του 33 μ.Χ., η νύχτα του Πάσχα. Προδοσία ήταν διάχυτη στον αέρα της Ιερουσαλήμ σ’ αυτή την προχωρημένη ώρα της νυκτός, Ο προδότης είχε καταστρώσει καλά τα σχέδια του. Τίποτε δεν είχε αφεθή στην τύχη. Είναι αλήθεια ότι ήταν πανσέληνος, αλλά ο προδότης εσκέφθη ότι η νύχτα μπορούσε να είναι νεφελώδης και σ’ εκείνο τον κήπο των ωραίων ελαιοδένδρων ο Κύριος θα ήταν δυνατόν να εκάθητο στη σκιά των φύλλων των. Έπρεπε, λοιπόν, να υπάρχουν φανοί και λαμπάδες αναμμένες για να φωτίζουν το δρόμο προς την πλαγιά του Όρους των Ελαιών, όπου ήταν βέβαιο ότι θα βρισκόταν ο Ιησούς. Ο προδότης «Ιούδας λοιπόν λαβών το τάγμα, και εκ των αρχιερέων και Φαρισαίων υπηρέτας, έρχεται εκεί μετά φανών και λαμπάδων και όπλων.» Ως πράκτωρ του Διαβόλου ο Ιούδας απεδείχθη, τέλος, ότι ήταν ο άπιστος μαθητής του Χριστού Ιησού με το να γίνη ο αρχηγός του όχλου που σε λίγο θα συνελάμβανε τον Υιόν του Θεού. Αυτός «ήξευρε . . . τον τόπον . . . διότι πολλάκις συνήλθεν εκεί ο Ιησούς μετά των μαθητών αυτού.»—Ιωάν. 18:2, 3.

2. (α) Γιατί η παράδοσις προδοτικά στους εχθρούς του δεν αποτελούσε έκπληξιν για τον Ιησού; (β) Πώς έδειξε θάρρος στην παρουσία των;

² Η επίθεσις αυτή δεν αποτελούσε έκπληξιν για τον Ιησού. Αυτός εγνώριζε ότι επρόκειτο να προδοθή εκείνη ακριβώς τη νύχτα και ότι θα πέθαινε την ίδια εκείνη ημέρα του πάσχα επάνω σ’ ένα ξύλο μαρτυρίου. «Προ δε της εορτής του Πάσχα, εξεύρων ο Ιησούς ότι ήλθεν η ώρα αυτού, δια να μεταβή εκ του κόσμου τούτου προς τον Πατέρα, αγαπήσας τους ιδικούς του τους εν τω κόσμω μέχρι τέλους ηγάπησεν αυτούς.» (Ιωάν. 13:1) Αυτή ήταν η ώρα· και, ακούοντας να τραντάζη το έδαφος κάτω από τα βήματα του πλήθους και βλέποντας τα φώτα να έρχονται πλησιέστερα, ο «Ιησούς εξεύρων πάντα τα ερχόμενα εις αυτόν, εξήλθε, και είπε προς αυτούς, Τίνα ζητείτε; Απεκρίθησαν προς αυτόν, Ιησούν τον Ναζωραίον. Λέγει προς αυτούς ο Ιησούς, Εγώ είμαι.» (Ιωάν. 18:4, 5) Για να το πη αυτό εχρειάζετο θάρρος! Εγνώριζε ότι αυτό εσήμαινε τον θάνατό του.

3. (α) Ενώ ήταν με τους πιστούς μαθητάς του σ’ ένα ανώγειο στην Ιερουσαλήμ, πώς έδειξε ο Ιησούς ότι εγνώριζε τι ήταν μπροστά γι’ αυτόν; (β) Πώς κατεδείχθη θάρρος από μέρους του Ιησού στην προσευχή του στη Γεθσημανή;

³ Μόλις λίγες ώρες ενωρίτερα σ’ ένα ‘μέγα ανώγεον’ στην πόλι της Ιερουσαλήμ ο Ιησούς εγκαινίασε στους ένδεκα πιστούς μαθητάς του κάτι νέο. Ο Ιούδας ούτε καν το εγνώριζε. Δεν ήταν εκεί με τον Ιησούν όταν «λαβών άρτον, ευχαριστήσας έκοψε, και έδωσεν εις αυτούς, λέγων, Τούτο είναι το σώμά μου, το υπέρ υμών διδόμενον· τούτο κάμνετε εις την ιδικήν μου ανάμνησιν. Ωσαύτως και το ποτήριον, αφού εδείπνησαν, λέγων, Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου, το υπέρ υμών εκχυνόμενον.» (Λουκ. 22:19, 20) Ο Ιησούς εγνώριζε ότι επρέπε να πεθάνη για να εκτελέση το θέλημα του Πατρός του. Στον κήπο της Γεθσημανή ο Ιησούς προσηυχήθη στον Πατέρα του με τόση ειλικρίνεια και θέρμη, ώστε «έγεινε . . . ο ιδρώς αυτού ως θρόμβοι αίματος καταβαίνοντες εις την γην.» Προσηυχήθη: «Ουχί το θέλημά μου, αλλά το σον ας γείνη.». (Λουκ. 22:42, 44) Εχρειάζετο θάρρος για να προσευχηθή έτσι.

4. Αντιπαραβάλετε το θάρρος του Ιησού και την ανδρεία του Πέτρου.

⁴ Ο Ιησούς Χριστός είχε εσωτερική δύναμι, πλήρη εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά Θεό τον Πατέρα του καθώς προχωρούσε στο πλήρες φως της σελήνης, στους φανούς και στις λαμπάδες, αντικρύζοντας αυτούς τους ανθρώπους με τα όπλα τους, με τα ξίφη τους, με τα ρόπαλά τους και με τα ξύλα τους. Αφού προσδιώρισε την ταυτότητά του σ’ αυτούς, «απεσύρθησαν εις τα οπίσω, και έπεσαν χαμαί». Για τούτο τους ερώτησε πάλι: «Τίνα ζητείτε; Οι δε είπον Ιησούν τον Ναζωραίον. Απεκρίθη ο Ιησούς, Σας είπον ότι εγώ είμαι.» (Ιωάν. 18:4-8) Δεν είχε φόβο ανθρώπων. Η ελπίδα του ήταν στον Ιεχωβά! Ήταν ήρεμος αλλά θαρραλέος. Εν τούτοις, ο Πέτρος, ο ορμητικός, ήταν ο άνθρωπος που επρόκειτο να επιδείξη στιγμιαία ανδρεία. Ο ιστορικός Μάρκος μάς λέγει ότι ο προδότης Ιούδας «ευθύς πλησιάσας εις αυτόν [τον Ιησούν], λέγει, Ραββί, Ραββί· και κατεφίλησεν αυτόν. Και εκείνοι επέβαλαν επ’ αυτόν τας χείρας αυτών, και επίασαν αυτόν. Είς δε τις των παρεστώτων σύρας την μάχαιραν, εκτύπησε τον δούλον του αρχιερέως, και απόκοψε το ωτίον αυτού.» (Μάρκ. 14:45-47) Το όνομα του δούλου ήταν Μάλχος. Ο Ιησούς, εν τούτοις, είπε στον Πέτρο: «Βάλε την μάχαιράν σου εις την θήκην. Το ποτήριον το οποίον μοι έδωκεν ο Πατήρ, δεν θέλω πίει αυτό; Το τάγμα λοιπόν και ο χιλίαρχος και οι υπηρέται των Ιουδαίων συνέλαβον τον Ιησούν και έδεσαν αυτόν, και έφεραν αυτόν εις τον Άνναν πρώτον· διότι ήτο πενθερός του Καϊάφα, όστις ήτο αρχιερεύς του ενιαυτού εκείνου.»—Ιωάν. 18:10-13.

5. Ακόμη και κάτω από άκρα πίεσι από τον εχθρό, ποια πορεία απέρριψε ο Ιησούς, και πώς εξέθεσε τις μεθόδους της ενεργείας των;

⁵ Ο Ιησούς δεν έδειξε το θάρρος του πολεμώντας με σαρκικά όπλα ούτε ήθελε οι μαθηταί του να δείξουν το δικό τους θάρρος με τον ίδιο τρόπο. Ήγγισε, λοιπόν, το αυτί του ανθρώπου που εκτύπησε ο Πέτρος και τον εθεράπευσε. Με ήρεμο θάρρος είπε «ο Ιησούς προς τους ελθόντας επ’ αυτόν αρχιερείς και στρατηγούς του ιερού και πρεσβυτέρους, Ως επί ληστήν εξήλθετε μετά μαχαιρών και ξύλων; καθ’ ημέραν ήμην μεθ’ υμών εν τω ιερώ, και δεν ηπλώσατε τας χείρας επ’ εμέ· αλλ’ αύτη είναι η ώρα σας, και η εξουσία του σκότους.» (Λουκ. 22:52, 53) Ο Σατανάς ο εχθρός του Ιεχωβά Θεού και του Υιού του Θεού δεν συνέλαβε τον Ιησούν στο άπλετο φως της ημέρας ενώ εκήρυττε στον ναό. Κρυφά έβαλε τους δειλούς του να κάμουν το ρυπαρό του έργο τη νύχτα. Άτομα γεμάτα από μίσος, όπως και ο Διάβολος, δεν μπορούν να ιδούν το φως. «Όστις λέγει, ότι είναι εν τω φωτί, και μισεί τον αδελφόν αυτού, εν τω σκότει είναι έως τώρα.» (1 Ιωάν. 2:9) Πόσο αληθινή είναι η δήλωσις του Ιησού: «Αλλ’ αύτη είναι η ώρα σας, και η εξουσία του σκότους»! Χρειάσθηκε θάρρος για να μην πολεμήση αμυνόμενος εναντίον των.

6, 7. (α) Σε ποιον επεστηρίζετο ο Ιησούς όταν φέρθηκε σε δίκη, και γιατί; (β) Εξ άλλου, ποια ήταν η αντίδρασις των μαθητών του Ιησού τον καιρό της συλλήψεώς του;

⁶ Ενώ προχωρούσε αυτή η συζήτησις, οι μαθηταί του Ιησού απεσύροντο προς τα οπίσω «και αφήσαντες αυτόν πάντες έφυγον.» (Μάρκ. 14:50) Εν τούτοις, καθώς ωδήγησαν τον Ιησούν και τον έφεραν στον οίκον του αρχιερέως, ο Πέτρος ακολουθούσε από μακριά. «Ηκολούθει δε τον Ιησούν ο Σίμων Πέτρος, και ο άλλος μαθητής· ο δε μαθητής εκείνος ήτο γνωστός εις τον αρχιερέα, και εισήλθε μετά του Ιησού εις την αυλήν του αρχιερέως. Ο δε Πέτρος ίστατο έξω πλησίον της θύρας. Εξήλθε λοιπόν ο μαθητής ο άλλος, όστις ήτο γνωστός εις τον αρχιερέα, και ωμίλησεν εις την θυρωρόν, και εισήγαγε τον Πέτρον.» (Ιωάν. 18:15, 16) Αλλά είχαν μήπως οι δύο αυτοί μαθηταί αρκετό θάρρος, για να σταθούν υπέρ του Ιησού Χριστού τότε; Είχαν την αναγκαία πίστι και το σθένος για να σταθούν μόνοι καθώς ο Ιησούς έστεκε τώρα μόνος ενώπιον των Ιουδαίων θρησκευτικών ηγετών και αργότερα ενώπιον των Ρωμαίων αρχόντων; Επρόκειτο να φθάσουν σ’ αυτή τη δοκιμασία. Ο Ιησούς υφίστατο τότε μια υπερτάτη, δοκιμασία του θάρρους του. Είχε πλήρη, κατανόησι της πάλης που προχωρούσε τότε μεταξύ του Σατανά και αυτού του ιδίου. Ο Ιησούς ενεπιστεύετο στον Ιεχωβά! Έθετε το ορθό παράδειγμα για να το ακολουθήσουν όλοι όσοι αγαπούν τη ζωή. Μπορούσε να πη: «Έσο θαρραλέος και ας κραταιωθή η καρδία σου. Ναι, έλπιζε εις τον Ιεχωβά.»—Ψαλμ. 27:14, ΜΝΚ.

⁷ Προηγουμένως την ίδια νύχτα, 14 του Νισάν, ο Ιησούς είχε ειπεί στους ένδεκα πιστούς μαθητάς του: «Σεις δε είσθε οι διαμείναντες μετ’ εμού εν τοις πειρασμοίς μου· όθεν εγώ ετοιμάζω εις εσάς βασιλείαν, ως ο Πατήρ μου ητοίμασεν εις εμέ.» Κατόπιν ο Ιησούς απηύθυνε τους λόγους του στον Πέτρο και είπε: «Σίμων, Σίμων, ιδού, ο Σατανάς σάς εζήτησε, δια να σας κοσκινίση ως τον σίτον. Πλην εγώ εδεήθην περί σου δια να μη εκλείψη η πίστις σου· και συ, όταν ποτέ επιστρέψης, στήριξον τους αδελφούς σου.» Τότε ο Πέτρος του είπε: «Κύριε, έτοιμος είμαι μετά σου να υπάγω και εις φυλακήν και εις θάνατον.» Αλλ’ ο Ιησούς είπε: «Πέτρε, δεν θέλει φωνάξει σήμερον ο αλέκτωρ, πριν απαρνηθής τρις ότι δεν με γνωρίζεις.» (Λουκ. 22:28-34) Ο Ιησούς εγνώριζε ότι ο Σατανάς θα προσπαθούσε να κοσκινίση όλους τους Χριστιανούς ως σίτον, και για τούτο εχρειάζοντο όλοι περισσότερη πίστι. Εχρειάζοντο ένα βοηθόν, το άγιο πνεύμα, από τον Θεό, και αυτόν ο Ιησούς τους υπεσχέθη. Είπε: «Εγώ όμως την αλήθειαν σας λέγω· συμφέρει εις εσάς να απέλθω εγώ· διότι, εάν δεν απέλθω, ο Παράκλητος δεν θέλει ελθεί προς εσάς· αλλ’ αφού απέλθω, θέλω πέμψει αυτόν προς εσάς. Και ελθών εκείνος θέλει ελέγξει τον κόσμον περί αμαρτίας, και περί δικαιοσύνης, και περί κρίσεως.»—Ιωάν. 16:7, 8.

ΒΟΗΘΗΜΑ ΓΙΑ ΘΑΡΡΟΣ

8. Ποιο βοήθημα για θάρρος παρεσχέθη στην Πεντηκοστή, σε εκπλήρωσι ποιας προφητείας, και με ποια αποτελέσματα;

⁸ Ο βοηθός αυτός ήλθε αργότερα στην Πεντηκοστή όταν οι πιστοί ακόλουθοι του Ιησού Χριστού έλαβαν την έκχυσι του αγίου πνεύματος, και αυτό το πνεύμα του Θεού τούς εκίνησε να μιλούν σε πολλές γλώσσες «τα μεγαλεία του Θεού». (Πράξ. 2:11) Αυτό, όπως είπε ο Πέτρος, ήταν επίσης εκπλήρωσις της προφητείας του Ιωήλ. «Και εν ταις εσχάταις ημέραις, λέγει ο Θεός, θέλω εκχέει από του πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα», επάνω σε γυιούς, θυγατέρες, νέους και πρεσβυτέρους καθώς και δούλους. Ο Πέτρος εδήλωσε εμφατικά: «Τούτον τον Ιησούν ανέστησεν ο Θεός, του οποίου πάντες ημείς είμεθα μάρτυρες. Αφού λοιπόν υψώθη δια της δεξιάς του Θεού, και έλαβε παρά του Πατρός την επαγγελίαν του αγίου πνεύματος, εξέχεε τούτο το οποίον τώρα σεις βλέπετε και ακούετε.» (Πράξ. 2:17, 32, 33) Σ’ εκείνη την ημέρα της εορτής της Πεντηκοστής «προσετέθησαν . . . έως τρεις χιλιάδες ψυχαί» στη Χριστιανική εκκλησία. Οι άνθρωποι είδαν και άκουσαν τη δύναμι αυτού του βοηθού τότε στην Πεντηκοστή, και άνθρωποι βλέπουν τα αποτελέσματα της δυνάμεως αυτής στους μάρτυρας του Ιεχωβά ως την ημέρα αυτή.

9. Πώς η πείρα του Πέτρου τη νύχτα της συλλήψεως του Ιησού έδειξε την ανάγκη του για θεία βοήθεια;

⁹ Αυτόν τον βοηθό ή χάρισμα του αγίου πνεύματος ο Πέτρος και οι άλλοι μαθηταί δεν τον είχαν στον καιρό που ο Ιησούς συνελήφθη και εδέθη και εφέρθη ενώπιον του αρχιερέως. Βρίσκομε, λοιπόν, τον Πέτρο να αγρυπνή έξω και ν’ απορή τι θα συνέβαινε στον Ιησού. «Λέγει λοιπόν η δούλη η θυρωρός προς τον Πέτρον, Μήπως και συ είσαι εκ των μαθητών του ανθρώπου τούτου; Λέγει εκείνος, Δεν είμαι.» (Ιωάν. 18:17) Ο Λουκάς μάς δίνει μια συγκινητική εικόνα της δημοσίας αρνήσεως του Πέτρου ότι ήταν Γαλιλαίος όπως ο Ιησούς. Ο Πέτρος είπε σ’ έναν άλλον που ερωτούσε: «Άνθρωπε, δεν εξεύρω τι λέγεις.» Τότε «παρευθύς ενώ αυτός ελάλει έτι, εφώναξεν ο αλέκτωρ. Και στραφείς ο Κύριος ενέβλεψεν εις τον Πέτρον· και ενεθυμήθη ο Πέτρος τον λόγον του Κυρίου, ότε είπε προς αυτόν, Ότι πριν φωνάξη ο αλέκτωρ, θέλεις με απαρνηθή τρις. Και εξελθών έξω ο Πέτρος έκλαυσε πικρώς.» (Λουκ. 22:60-62) Ο Πέτρος εχρειάζετο θεία βοήθεια, πίστι, άγιο πνεύμα και συναναστροφή με τους Χριστιανούς αδελφούς του. Εξ άλλου, ο Ιησούς επεδείκνυε θαυμαστή πίστι στον ουράνιο Πατέρα του. Δεν είχε σάρκινη βοήθεια. Όλο εκείνο που μπορούσε να κάμη και ήθελε να κάμη ήταν να ελπίζη στον Ιεχωβά! Ήταν, λοιπόν, θαρραλέος.

10. Με ποιον τρόπο ο Ιησούς είχε ετοιμάσει τους μαθητάς του για τις δοκιμασίες που επρόκειτο ν’ αντιμετωπίσουν, και γιατί ήταν ανάγκη να πεθάνη;

¹⁰ Ο Ιησούς, εν τούτοις, είχε μιλήσει καθαρά στους μαθητάς του γι’ αυτά ακριβώς τα συμβάντα και έδωσε προειδοποίησι για το τι θα επεφύλασσε το μέλλον στους μη συμβιβαζομένους Χριστιανούς. Είπε: «Ταύτα ελάλησα προς εσάς, δια να μη σκανδαλισθήτε. Θέλουσι σας κάμει αποσυναγώγους· μάλιστα έρχεται ώρα, καθ’ ην πας όστις σας θανατώση θέλει νομίσει ότι προσφέρει λατρείαν εις τον Θεόν. Και ταύτα θέλουσι σας κάμει, διότι δεν εγνώρισαν τον Πατέρα, ουδέ εμέ. Αλλά ταύτα είπον προς εσάς, δια να ενθυμήσθε αυτά, όταν έλθη η ώρα, ότι εγώ είπον προς εσάς. Δεν είπον δε ταύτα προς εσάς εξ αρχής, διότι ήμην μεθ’ υμών. Τώρα δε υπάγω προς τον πέμψαντά με, και ουδείς εξ υμών με ερωτά, Πού υπάγεις;» (Ιωάν. 16:1-5) Οι μαθηταί, έχοντας τόσο κοντά τους τον Ιησού, ο οποίος ήταν τέλειος άνθρωπος, ο οποίος ήταν ο Υιός του Θεού, ο οποίος ήταν ο Μεσσίας, ο οποίος έκανε θαύματα, ήταν δύσκολο να εκτιμήσουν ότι έπρεπε να πεθάνη επάνω στο ξύλο του μαρτυρίου και να εγερθή εκ νεκρών για να ιδρύση την αιώνια βασιλεία του, για την οποία τους είχε διδάξει να προσεύχωνται. Αλλά τους είπε όλα αυτά τα πράγματα, γνωρίζοντας ότι θα τα εννοούσαν όταν θα ελάμβαναν το άγιο πνεύμα. Αλλά η λήψις του αγίου πνεύματος απ’ αυτούς θ’ ακολουθούσε τον θάνατό του και την έγερσί του εκ νεκρών έτσι ώστε ο Ιησούς θα μπορούσε να μεταβή στον Πατέρα του και να ετοιμάση θέσι για τους 144.000 πιστούς ακολούθους του.

11. Τι κατέστησε δυνατόν για τον Παύλο να προχωρήση θαρραλέα για να λάβη το βραβείο της άνω κλήσεως;

¹¹ Έχοντας υπ’ όψι αυτή την ετοιμασμένη ουράνια θέσι, ο απόστολος Παύλος είπε: «Τρέχω προς τον σκοπόν δια το βραβείον της άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού.» (Φιλιππησ. 3:14) Για να κερδίση αυτό το ουράνιο βραβείο ο Παύλος έτρεχε θαρραλέα. Μήπως επρόκειτο ν’ αφήση την πίεσι να τον συντρίψη; Μήπως επρόκειτο να φύγη θρυμματισμένος κάτω από την έντασι της θλίψεως; Αυτός απαντά σ’ αυτές τις ερωτήσεις λέγοντας: «Τις θέλει μας χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; Θλίψις, ή στενοχωρία, ή διωγμός, ή πείνα, ή γυμνότης, ή κίνδυνος, ή μάχαιρα; (Καθώς είναι γεγραμμένον, “Ότι ένεκά σου θανατούμεθα όλην την ημέραν· ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής.”) Αλλ’ εις πάντα ταύτα υπερνικώμεν δια του αγαπήσαντος ημάς.» (Ρωμ. 8:35-37) Έτσι ο Παύλος μπορούσε να προχωρή θαρραλέα.

12. (α) Πώς η νίκη του κόσμου από τον Ιησού αποτελεί πηγή δυνάμεως για τους ακολούθους του; (β) Ποια είναι, λοιπόν, η Χριστιανική στάσις προς άλλους ανθρώπους;

¹² Η πίστις του Παύλου ήταν τόσο ισχυρή ώστε παρέμενε στερεή κάτω από κάθε είδους δυσκολίες. Είναι η δική σας πίστις τόσο ισχυρή όσο αυτή; Ο Παύλος εκτιμούσε τώρα μέσω των πειρών του ό,τι είχε ειπεί ο Ιησούς τη νύχτα εκείνη του Πάσχα στους αποστόλους: «Ιδού, έρχεται ώρα και ήδη ήλθε, να σκορπισθήτε έκαστος εις τα ίδια, και να αφήσετε εμέ μόνον· αλλά δεν είμαι μόνος, διότι ο Πατήρ είναι μετ’ εμού· ταύτα ελάλησα προς εσάς, δια να έχητε ειρήνην εν εμοί. Εν τω κόσμω θέλετε έχει θλίψιν αλλά θαρσείτε· εγώ ενίκησα τον κόσμον.» (Ιωάν. 16:32, 33) Όταν ο Ιησούς είπε: «Εγώ ενίκησα τον κόσμον», εννοούσε ότι αν οι ακόλουθοί του ελάμβαναν θάρρος, θα μπορούσαν και αυτοί, επίσης, να νικήσουν τον κόσμο. Ο Ιησούς είχε μια ενοποιημένη καρδιά απηλλαγμένη από φόβο ανθρώπων. (Ψαλμ. 86:11) Πρέπει, λοιπόν, οι πιστοί του ακόλουθοι να έχουν θαρραλέες καρδιές, ισχυρές μέσω πίστεως και να ελπίζουν στον Ιεχωβά. Με τέτοιο θάρρος κάθε πιστός ακόλουθος στα ίχνη του Χριστού, ο οποίος πράττει το θέλημα του Θεού, δεν θα έχη φόβο κανενός θρησκευτικού, πολιτικού ή εμπορικού ανθρώπου, επειδή θα δοξάζη μόνο το όνομα του Ιεχωβά. Μπορεί να σέβεται ανθρώπους, αλλά όχι να ευλαβήται ή φοβήται ανθρώπους. «Ο φόβος του ανθρώπου στήνει παγίδα· ο δε πεποιθώς επί τον Ιεχωβά θέλει είσθαι εν ασφαλεία.»—Παροιμ. 29:25, ΜΝΚ.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ

13. Ποιο παράδειγμα θάρρους έχομε στον Μωυσή;

¹³ Υπάρχουν πολυάριθμα παραδείγματα πραγματικού θάρρους στη ζωή του αφιερωμένου λαού του Θεού. Ο Μωυσής ήταν ένα από αυτά τα παραδείγματα. Όπως ακριβώς ο Ιησούς ενουθέτησε τους μαθητάς του να λάβουν θάρρος, έτσι και ο Μωυσής πολύ πρωτύτερα ενουθέτησε τον Ιησού του Ναυή και ένα ολόκληρο έθνος να λάβη θάρρος. Ο Μωυσής είχε θάρρος όταν έστεκε μπροστά στον Φαραώ, λέγοντάς του για τις δέκα πληγές που επρόκειτο να επέλθουν στην Αίγυπτο. Κατόπιν χρειάσθηκε, επίσης, θάρρος για να οδηγήση ο Μωυσής τους υιούς Ισραήλ έξω από την Αίγυπτο και μέσω της Ερυθράς Θαλάσσης μέσα στην έρημο του Σινά. Χρειάσθηκε, επίσης, θάρρος για ν’ ανεβή μόνος στο όρος Σινά και να λάβη από τον Ιεχωβά Θεό τις Δέκα Εντολές και να είναι πρόθυμος να οδηγήση τους υιούς Ισραήλ κάτω από αυτούς τους νόμους.

14. Ποιο πραγματικό θάρρος κατεδείχθη στην κατασκόπευσι της Γης της Επαγγελίας;

¹⁴ Χρειάσθηκε θάρρος για να μπουν στη Γη της Επαγγελίας οι δώδεκα κατάσκοποι που εξέλεξε ο Μωυσής και να δουν από πριν τι είδους χώρα ήταν αυτή. Οι άνδρες αυτοί επήγαν προς βορράν της Νεγκέμπ και πέρα στην ορεινή περιοχή για να μάθουν τι είδους άνθρωποι κατοικούσαν στη χώρα. Ήσαν ισχυρός λαός ή ασθενής; Ήσαν ολίγοι ή πολλοί; Ήταν η γη καλή ή κακή; Επρόκειτο να κατασκοπεύσουν τις πόλεις, τις κατοικίες, τις κατασκηνώσεις και τα φρούρια. Ήταν η γη παχεία ή λεπτή, και υπήρχαν δένδρα; Προτού αναχωρήσουν οι κατάσκοποι, ο Μωυσής είπε: «Εστέ θαρραλέοι, και φέρετε από των καρπών της γης.» Έτσι ενήργησαν. «Και επέστρεψαν, αφού κατεσκόπευσαν την γην, μετά τεσσαράκοντα ημέρας.» (Αριθμ. 13:17-25, ΜΝΚ) Ποια ήταν η αναφορά; Η γη έρρεε γάλα και μέλι. Για να το αποδείξουν αυτό έφεραν μαζί μερικούς από τους καρπούς της. Όλα αυτά ήσαν μια καλή αναφορά· αλλά δέκα κατάσκοποι εφοβήθησαν τους ανθρώπους που ζούσαν εκεί. Μίλησαν για τις πολύ μεγάλες ωχυρωμένες πόλεις. Με φόβο είπαν ότι δεν έπρεπε να μπουν στη γη. Αλλά ο Χάλεβ, ένας θαρραλέος κατάσκοπος σαν τον Ιησού του Ναυή, είπε: «Ας αναβώμεν ευθύς, και ας εξουσιάσωμεν αυτήν· διότι δυνάμεθα να κυριεύσωμεν αυτήν.» (Αριθμ. 13:30) Αλλ’ οι Ισραηλίται εφοβήθησαν λόγω της αναφοράς των περισσοτέρων. Δεν ενεπιστεύοντο στον Ιεχωβά Θεό. Εγόγγυσαν εναντίον του Μωυσέως και του αδελφού του Ααρών, και πολλοί επροχώρησαν και είπαν: «Είθε να απεθνήσκαμεν εν γη Αιγύπτου! ή εν τη ερήμω ταύτη είθε να απεθνήσκομεν.»—Αριθμ. 14:2.

15. Τι ανεχαίτισε τους Ισραηλίτας από το να μπουν στη γη της Επαγγελίας, αλλά πώς ο Ιησούς του Ναυή και ο Χάλεβ προσεπάθησαν να ενθαρρύνουν τον λαό;

¹⁵ Ο φόβος των ανθρώπων, ο φόβος των κυβερνήσεων που κατείχαν τη Γη της Επαγγελίας, ανεχαίτισε τους υιούς Ισραήλ από το να προχωρήσουν, μολονότι είχαν περάσει το περασμένο έτος μέσα από την Ερυθρά θάλασσα, αποκτώντας απελευθέρωσι από την Αίγυπτο, υπό την καθοδηγία του Ιεχωβά Θεού. Όλα αυτά πρέπει να ήσαν νωπά στη μνήμη των. Ο Μωυσής και ο Ααρών, βλέποντας τη στάσι του λαού, έπεσαν επάνω στα πρόσωπά των ενώπιον όλης της συναγωγής του Ισραήλ. Ο Ιησούς του Ναυή και ο Χάλεβ, δύο πιστοί άνδρες που είχαν κατασκοπεύσει τη γη, διέσχισαν τα ιμάτια των, «και είπον προς πάσαν την συναγωγήν των υιών Ισραήλ, λέγοντες, Η γη, την οποίαν διεπεράσαμεν δια να κατασκοπεύσωμεν αυτήν, είναι γη αγαθή σφόδρα σφόδρα· εάν ο Ιεχωβά ευαρεστήται εις ημάς, τότε θέλει φέρει ημάς εις την γην ταύτην, και θέλει δώσει αυτήν εις ημάς, γην ρέουσαν γάλα και μέλι· μόνον μη αποστατείτε κατά του Ιεχωβά, μηδέ φοβείσθε τον λαόν της γης· διότι αυτοί είναι ψωμίον δι’ ημάς· η σκέπη, αυτών απεσύρθη επάνωθεν αυτών, και ο Ιεχωβά είναι μεθ’ ημών· μη φοβείσθε αυτούς.»—Αριθμ. 14:5-9, ΜΝΚ.

16. Τι έλειπε από τους Ισραηλίτας, που τους έκαμε να εξακολουθήσουν να περιπλανώνται στην έρημο;

¹⁶ Αν αυτοί οι Ισραηλίται είχαν το πνεύμα του Δαβίδ, ο οποίος έζησε αιώνες αργότερα, θα είχαν κραυγάσει με ενθουσιασμό: «Εστέ θαρραλέοι, και ας κραταιωθή η καρδία σας, πάντες οι προσμένοντες τον Ιεχωβά.» (Ψαλμ. 31:24, ΜΝΚ) θα είχαν κινηθή προς τα εμπρός. Αλλά τους έλειπε θάρρος και παρέμειναν σαν περιπλανώμενοι στην έρημο. Δεν είχαν πίστι, και γι’ αυτό δεν είχαν θάρρος. Τώρα θα ήσαν σαν εξόριστοι επί σαράντα χρόνια ώσπου όλη η άπιστη γενεά, εξέλιπε. Τι καταισχύνη, όταν με θάρρος θα μπορούσαν να είναι νικηταί!

17. Πώς ο Μωυσής, σε ηλικία 120 ετών, έδειξε πίστι όταν έδωσε νουθεσία στους Ισραηλίτας;

¹⁷ Αφού οι στασιασταί είχαν πεθάνει μέσα σε σαράντα χρόνια, ήλθε ο καιρός να διέλθη το έθνος τον ποταμό Ιορδάνη και να μπη στη Γη της Επαγγελίας. Ο Μωυσής, ηλικίας 120 ετών, επρόκειτο να πεθάνη, επίσης. Αλλά δεν ήταν ασθενής στην πίστι, διότι με πεποίθησι είπε στο έθνος: «Ιεχωβά ο Θεός σου, αυτός θέλει διαβή έμπροσθέν σου, αυτός θέλει καταστρέψει τα έθνη ταύτα απ’ έμπροσθέν σου, και συ θέλεις κατακληρονομήσει αυτά· ο Ιησούς, αυτός θέλει διαβή έμπροσθέν σου, καθώς ελάλησεν ο Ιεχωβά.» Τώρα έρχεται μια πολύ ισχυρή νουθεσία από τον Μωυσή για να την ακούση όλη η νέα γενεά του Ισραήλ: «Ανδρίζεσθε και θαρρείτε, μη φοβείσθε, μηδέ δειλιάτε από προσώπου αυτών [των εχθρών]· διότι Ιεχωβά ο Θεός σου, αυτός είναι ο πορευόμενος μετά σου· δεν θέλει σε αφήσει, ουδέ θέλει σε εγκαταλείψει.»—Δευτ. 31:3, 6, ΜΝΚ.

18. Μιλώντας στον Ιησού του Ναυή, ποια νουθεσία έδωσε ο Μωυσής, και πώς ο λαός ανταπεκρίθη στη θαρραλέα αρχηγία του Ιησού του Ναυή;

¹⁸ Ο Μωυσής μίλησε στον Ιησού του Ναυή προσωπικώς ως αρχηγόν των και είπε: «Ανδρίζου και θάρρει· διότι συ θέλεις εισαγάγει τον λαόν τούτον εις την γην, την οποίαν ώμοσεν ο Ιεχωβά προς τους πατέρας αυτών να δώση εις αυτούς, και συ θέλεις κληροδοτήσει αυτήν εις αυτούς.» (Δευτ. 31:7, ΜΝΚ) Έδειξαν οι Ισραηλίται θάρρος, ώστε ν’ ακολουθήσουν τον νέον θαρραλέον των αρχηγόν; Η ιστορία αποδεικνύει ότι έδειξαν. Διέβησαν μαζί με τον Ιησού του Ναυή τον Ιορδάνη, και ο Ιεχωβά τούς έδωσε τη νίκη κατά των εχθρών των.

ΘΑΡΡΟΣ ΓΙΑ Ν’ ΑΝΤΙΚΡΥΣΩΜΕ ΕΝΑ ΝΕΟ ΚΟΣΜΟ

19. Τι απητείτο από μέρους των Ισραηλιτών για να κινηθούν στη νέα των γη;

¹⁹ Στους υιούς Ισραήλ τούτο ήταν σαν να επήγαιναν σ’ ένα νέο κόσμο. Ήταν μια νέα γη, όχι μια έρημος, αλλά μια πολύ ευχάριστη γη, κατ’ ουσίαν ένας Κήπος της Εδέμ. Είχαν να εργασθούν γι’ αυτή, πραγματικά, να πολεμήσουν γι’ αυτή, αλλά όχι με τη δική τους δύναμι. Εχρειάζετο πίστις στον Θεό, διότι ο δούλος του Μωυσής είπε: «Αυτός θέλει καταστρέψει τα έθνη ταύτα απ’ έμπροσθέν σου.»

20. (α) Ποια ερωτήματα όσον αφορά τις προσδοκίες του Νέου Κόσμου εγείρονται κατάλληλα σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες; (β) Με ποιον τρόπο αποδεικνύουν πολλοί το βάθος της πίστεως των στον νέο κόσμο του Θεού;

²⁰ Σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες, στη συντέλεια αυτού του συστήματος πραγμάτων, πόσοι άνθρωποι έχουν το θάρρος να κινηθούν προς τα εμπρός στον νέο κόσμο της δικαιοσύνης; Και μάλιστα, πόσοι είναι αυτοί που τον θέλουν; Πόσοι έχουν το θάρρος να τον κηρύξουν δημοσία και από σπίτι σε σπίτι; Πιστεύετε ότι ο Μεγαλύτερος Μωυσής, Χριστός Ιησούς, απέθανε για σας ώστε να μπορέσετε να ζήσετε σ’ αυτή την υποσχεμένη χώρα επάνω στη γη, πραγματικά στον νέο Κήπο της Εδέμ; Πόσο πιστεύετε στον νέο κόσμο της δικαιοσύνης; Μόνο αρκετά για να προσεύχεσθε σιωπηλά ή μέσα σ’ ένα θρησκευτικό κτίριο: «Ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης»; (Ματθ. 6:10) Εκατοντάδες χιλιάδων άνδρες και γυναίκες από όλα τα έθνη, όχι μόνο πιστεύουν προσευχόμενοι γι’ αυτή τη βασιλεία, αλλά πραγματικά την διακηρύττουν μεγαλοφώνως, δημοσίως, όπως ακριβώς και ο Ιησούς και οι πιστοί του ακόλουθοι την διεκήρυτταν πριν από χίλια εννιακόσια χρόνια. Την διακηρύττετε σεις;

21, 22. Πώς μπορούμε να ωφεληθούμε σήμερα από τη νουθεσία που ο Ιεχωβά έδωσε στον Ιησού του Ναυή;

²¹ Διαβάστε τι έγραψε ο Παύλος για μας σήμερα: «Ταύτα δε πάντα . . . εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν.» (1 Κορ. 10:11) Αισθάνεσθε, μήπως, όπως ακριβώς και ο Ιησούς του Ναυή, όταν ο Ιεχωβά του είπε: «Μόνον ίσχυε και ανδρίζου σφόδρα, δια να προσέχης να κάμνης κατά πάντα τον νόμον, τον οποίον προσέταξεν εις σε Μωυσής ο θεράπων μου· μη εκκλίνης απ’ αυτού δεξιά ή αριστερά, δια να φέρησαι μετά συνέσεως πανταχού όπου αν υπάγης. Δεν θέλει απομακρυνθή τούτο το βιβλίον του νόμου από του στόματός σου, εν αυτώ θέλεις μελετά ημέραν και νύκτα, δια να προσέχης να κάμνης κατά πάντα όσα είναι γεγραμμένα εν αυτώ· διότι τότε θέλεις ευοδούσθαι εις την οδόν σου, και τότε θέλεις φέρεσθαι μετά συνέσεως»; (Ιησ. Ναυή 1:7, 8) Πίστις και θάρρος το έκαμαν αυτό τότε! Πίστις και θάρρος θα το κάμουν και σήμερα, αν όλοι οι πιστοί δεν απομακρυνθούν από το πλήρες «βιβλίον του νόμου», την Αγία Γραφή. Διαβάζετέ την! Μελετάτε την! Ζήτε την! Κάμετε ζωή σας αυτό το ζήτημα της λήψεως γνώσεως του Ιεχωβά Θεού και του Υιού του, επειδή αυτό ακριβώς είναι.—Ιωάν. 17:3.

²² Κανείς δεν μπορεί να εκκλίνη από τη διδασκαλία του Ιεχωβά Θεού, ούτε ακόμη δεξιά ή αριστερά, και να ενεργή συνετά. Η σοφία προέρχεται από τον Ιεχωβά Θεό. Αυτός είναι η πηγή όλης της γνώσεως, και η πληροφορία που χρειάζονται σήμερα οι άνθρωποι βρίσκεται στον γραπτό λόγο του Ιεχωβά. Ω ναι, πολλοί θα πουν ότι η Γραφή είναι του παλαιού συρμού, ένα αρχαίο ιστορικό βιβλίο. Είναι άρα γε; Λοιπόν, η σωτηρία σας είναι γραμμένη εκεί μέσα. Ζωή ή θάνατος—ποιο από τα δύο εκλέγετε; Χρειάζεται θάρρος σήμερα για πλείστους ανθρώπους για να κυττάξουν μέσα στη Γραφή, να την μελετήσουν μόνοι των ή να την εξετάσουν με κάποιον. Αν ήταν ανάγκη να πη ο Ιεχωβά στον Ιησού του Ναυή: «Δεν θέλει απομακρυνθή τούτο το βιβλίον του νόμου από του στόματός σου, αλλ’ εν αυτώ θέλεις μελετά ημέραν και νύκτα», για να μπορή να ‘φέρεται μετά συνέσεως’, πόσο περισσότερο το χρειαζόμεθα αυτό σήμερα για να ενεργούμε συνετά! Ας έχωμε το θάρρος σήμερα να πράττωμε τούτο μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο. Ένα άτομο, που πιστεύει και ζη σύμφωνα με τις διδασκαλίες του Χριστού, θα έχη το αναγκαίο θάρρος για να ενεργήση ακόμη και όταν αντιμετωπίζη θλίψι. Ο Σατανάς, ο ‘θεός του αιώνος τούτου’, δεν θα είναι φίλος του όπως δεν ήταν φίλος και του Ιησού. Ο Σατανάς ήταν αντίπαλος του Ιησού. Είναι αντίπαλος και όλων των Χριστιανών, επίσης, αλλ’ αυτοί μπορούν θαρραλέα να νικήσουν τον κόσμο του.