Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Η Σκοπιά της 15ης Απριλίου 1962, στη σελίδα 238, ανέφερε κάποια αίτησι για αφορισμό του Χίτλερ, την οποίαν υπέβαλε τηλεγραφικώς στον πάπα μια ομάς Καθολικών οργανώσεων. Επειδή αυτή η δήλωσις ετέθη υπό αμφισβήτησιν από μερικούς, παρατίθεται κατωτέρω ολόκληρο το κείμενο της, όπως ανεγράφη στην εφημερίδα Δη Κάθολικ Τέλεγκραφ-Ρέτζιστερ, του Σινσιννάτι, Οχάιο, της 1ης Σεπτεμβρίου 1939:

«ΑΝΕΓΡΑΦΗ ΩΣ ΚΑΘΟΛΙΚΟΣ ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΒΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙ ΛΕΓΕΙ ΕΝΑ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΠΑ

«250 Εκπρόσωποι στο Σικάγο από Έθνη, Σωματεία Θρησκευτικά, Απομάχων, Επαγγελματιών Απευθύνουν Έντονη Κοινή Έκκλησι.

«(Δημοσιεύοντας το κατωτέρω άρθρον ως μια ενδιαφέρουσα είδησι, η διεύθυνσις της εφημερίδος δεν συμφωνεί ότι είναι συνετό να επιζητήται να γίνη ενέργεια σ’ ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως είναι ο αφορισμός. Το καλύτερο είναι ν’ αφήνονται όλα αυτά τα θέματα στις εκκλησιαστικές αρχές. Αυτές ξέρουν καλύτερα όλα τα σχετικά σημεία και τις πιθανές συνέπειες.​—ΟΙ ΔΙΕΥΘΥΝΤΑΙ.)

»(Υπό Τζέιμς Κόλβιν)

»ΣΙΚΑΓΟ (Αποκλειστικότης)​—Έγινε έκκλησις στον Πίον ΙΒ΄ να αφορισθή ο “Φύρερ” του Ράιχ Αδόλφος Χίτλερ.

»Το Ψήφισμα εστάλη στους Ευρωπαίους εκπροσώπους των Εθνών, Θρησκευτικών, Απομάχων, και Ομάδων Εμπορικών Ενώσεων, που έχουν συνδεθή μαζί στις Ηνωμένες Οργανώσεις για την Υπεράσπισι της Δημοκρατίας.

»Αντίγραφα του τηλεγραφήματος εστάλησαν στον Τζωρτζ Καρδινάλιο Μουντελέιν του Σικάγου, Ουίλλιαμ Καρδινάλιο Ο’Κόννελ της Βοστώνης, Ντέννις Καρδινάλιον Ντωχέρτυ της Φιλαδελφείας, και στον Αρχιεπίσκοπο Αμλέτο Τζιοβάννι Σικονιάνι Αποστολικόν Εκπρόσωπον για τις Ηνωμένες Πολιτείες στην Ουάσιγκτον.

»‘Ο Αδόλφος Χίτλερ’, έλεγε εν μέρει το ψήφισμα, ‘εγεννήθη από Καθολικούς γονείς, εβαπτίσθη Καθολικός, και ανετράφη κι εξεπαιδεύθη ως τοιούτος. Ενώ δημοσία με τα λόγια του, τα έργα και τις διαταγές, κατέστη στον κόσμο η μεγαλύτερη απειλή εναντίον της Χριστιανοσύνης, και του πολιτισμού, δεν εξεδηλώθη ως τώρα δημοσία ως έξω από την Εκκλησία των γονέων του, και δεν απέκρουσε το να είναι μέλος αυτής, υποκείμενος έτσι στους νόμους και στους κανόνες υποταγής στην Εκκλησία.

»Πιστεύοντας σταθερά ότι η απαγγελία αφορισμού κατά του Αδόλφου Χίτλερ θα υποβοηθήση την υπόθεσι της ελευθερίας, της Χριστιανοσύνης, της Ανθρωπότητος και του πολιτισμού στον παρόντα καιρό, υποβάλλομε δια του παρόντος ευσεβάστως παράκλησι, έκκλησι και αίτησι στην υμετέραν Αγιότητα δημοσία να απαγγείλη και επιβάλη αφορισμόν κατά του Αδόλφου Χίτλερ’.

»Ένας από τους ομιλητάς σε μια λειτουργική συγκέντρωσι εδήλωσε: ‘υποβάλλομε αιτήσεις για να κάμωμε αγίους, αναγνωρίζοντας έτσι την εξουσία της Παπωσύνης. Αν αυτό ισχύη σ’ εκείνη την περίπτωσι, γιατί όχι και σ’ αυτή;’ Μεταξύ των οργανώσεων, που αντεπροσωπεύοντο στη συγκέντρωσι, ήσαν και μονάδες της Πολωνικής Εθνικής Συμμαχίας, κλάδοι των Πολωνικών Ρωμαιοκαθολικών Ενώσεων, και η συνεργαζόμενη Επιτροπή Σλοβακικών οργανώσεων.»

● Γιατί ο Ιησούς του Ναυή διετάχθη να νευροκοπήση τους ίππους; Μήπως αυτό έχει κάποια σημασία για τους Χριστιανούς σήμερα;​—Ρ. Μπ., Ηνωμ. Πολιτ.

Η προκειμένη εντολή αναγράφεται στο Ιησ. Ναυή 11:6 και λέγει: «Μη φοβηθής από προσώπου αυτών· διότι αύριον, περί την ώραν ταύτην, εγώ θέλω παραδώσει αυτούς πάντας πεφονευμένους έμπροσθεν του Ισραήλ· τους ίππους αυτών θέλεις νευροκοπήσει, και τας αμάξας αυτών θέλεις κατακαύσει εν πυρί.» Το δε εδάφιο Ιησ. Ναυή 11:9 (ΜΝΚ) λέγει ότι ο Ιησούς του Ναυή έκαμε «Καθώς προσέταξεν εις αυτόν ο Ιεχωβά· τους ίππους αυτών ενευροκόπησε, και τας αμάξας αυτών κατέκαυσεν εν πυρί.»

Οι ιγνυακοί τένοντες ενός ίππου είναι οι οπίσθιοι τένοντες πάνω από το οπίσθιον μέρος του γόνατος των οπισθίων ποδών του ίππου· το μέρος αυτό των οπισθίων ποδών αντιστοιχεί προς το γόνατο των προσθίων ποδών του ίππου. Με το κόψιμο αυτών των τενόντων οι ίπποι εγίνοντο χωλοί και δεν ήσαν πια ικανοί να υπηρετήσουν για πολεμικούς σκοπούς, είτε για το ιππικό είτε για να σύρουν πολεμικά άρματα. Αυτός ήταν ο απλούστερος τρόπος για να τίθεται ένας ίππος εκτός μάχης. Φυσικά, μετά τη νευροκόπησί των οι ανάπηροι αυτοί ίπποι θα εφονεύοντο, θα κατεστρέφοντο, όπως και τα πολεμικά άρματα.

Σχετικά με τους ίππους, η Εγκυκλοπαιδεία Μακ Κλίντοκ και Στρογκ λέγει: «Το χαρακτηριστικό, που τονίζεται πάρα πολύ στις Βιβλικές αναγραφές περί ίππου, είναι η αποκλειστική χρήσις του για στρατιωτικές επιχειρήσεις. Σε καμμιά περίπτωσι δεν αναφέρεται ο ίππος ως χρησιμοποιούμενος για συνήθεις μεταφορές ή για τη γεωργία». Οι ίπποι εχρησιμοποιούντο, εν τούτοις, για κρατικές υποθέσεις. (Εσθήρ 6:8· 8:14) Ιδιαίτερα συνεσχετίζοντο με την Αίγυπτο, όπως παρατηρούμε στον Ησαΐα 31:1, 3 (ΜΝΚ): «Ουαί εις τους καταβαίνοντας εις Αίγυπτον δια βοήθειαν, και επιστηριζομένους επί ίππους, και θαρρούντας επί αμάξας, διότι είναι πολυάριθμοι· και επί ιππέας, διότι είναι πολύ δυνατοί· και δεν αποβλέπουσιν εις τον Άγιον του Ισραήλ, και τον Ιεχωβά δεν εκζητούσι. Οι δε Αιγύπτιοι είναι άνθρωποι, και ουχί θεός· και οι ίπποι αυτών σάρκες, και ουχί πνεύμα.» Παρόμοιες δυσμενείς αναγραφές γίνονται στους Ψαλμούς 20:7 και 33:17.

Σχετικά με τον βασιλέα του Ισραήλ ιδιαίτερα, εδόθη προειδοποίησις: «Δεν θέλει πληθύνει ίππους εις εαυτόν.». (Δευτ. 17:16) Αναμφιβόλως, μεταξύ των λόγων για τους οποίους ο Ιεχωβά, με τις απαιτήσεις, που εκτίθενται στο Λευιτικόν, κεφάλαιον 11, έδειξε ότι ο ίππος έπρεπε να θεωρήται ως ένα ακάθαρτο ζώο, οι δε Ιουδαίοι δεν έπρεπε να πειρασθούν στο ν’ αποκτήσουν ίππους για τροφή και να τους χρησιμοποιούν για πολεμικούς σκοπούς και να εμπιστεύωνται σ’ αυτούς. Η ενέργεια του Ιησού του Ναυή ήταν σύμφωνη με τις θείες οδηγίες, που κι αυτές, επίσης, ήσαν σε αρμονία με τη Θεία αυτή αρχή. Ο Ιησούς του Ναυή ήταν ο κριτής του Ισραήλ υπό τον αόρατο Βασιλέα Ιεχωβά Θεό. Υπακούοντας στη Θεία εντολή να νευροκοπήση τις δυνάμεις του εχθρού, δεν τις εσφετερίζετο για τον εαυτό του κι έτσι δεν προσέθετε ίππους για τον εαυτό του ως κριτού του Ισραήλ.

Όλ’ αυτά, όμως, παρέχουν εξυπηρέτησι μεγαλύτερη από ένα ιστορικό ενδιαφέρον, διότι περιλαμβάνονται στο «όσα προεγράφησαν, δια την διδασκαλίαν ημών προεγράφησαν, δια να έχωμεν την ελπίδα δια της υπομονής και της παρηγορίας των γραφών.» (Ρωμ. 15:4) Το γεγονός, ότι ο Ιησούς επιμελώς συνεμορφώθη με τις οδηγίες αυτές, ενεργώντας «καθώς προσέταξεν εις αυτόν ο Ιεχωβά», εξεικονίζει το ότι ο σημερινός λαός του Ιεχωβά δεν στηρίζεται στα κοσμικά μέσα του σαρκικού πολέμου. Παραιτούνται του σαρκικού πολέμου του κόσμου τούτου και ‘σφυρηλατούν τας μαχαίρας αυτών δια υνία, και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα’. Αυτό αντιστοιχεί προς τη νευροκόπησι των πολεμικών ίππων των αρχαίων Χαναναίων.​—Ησ. 2:4.