Η Μακροθυμία του Θεού και η Λατρεία Σας

Γιατί ο Θεός επιτρέπει να εξακολουθή το κακό; Τι μπορούμε να μάθωμε από την εξάσκησι της μακροθυμίας του;

‘ΑΝ Ο Θεός είναι Παντοδύναμος, γιατί επιτρέπει να εξακολουθή το κακό χωρίς να κάνη κάτι σχετικά με αυτό;’ Η ερώτησις αυτή έχει γίνει κοινοτοπία λόγω της συνεχούς αυξήσεως της πονηρίας. Αλλά είναι μια ερώτησις, της οποίας την απάντησι πρέπει να γνωρίζετε, επειδή επηρεάζει άμεσα τη λατρεία σας προς τον Θεό.

Όπως ακριβώς πολλοί άνθρωποι σήμερα παρανοούν το γιατί ο Θεός επιτρέπει το κακό, έτσι το παρανοούσαν επίσης και άτομα περασμένων γενεών. «Επειδή η κατά του πονηρού έργου απόφασις δεν εκτελείται ταχέως», έγραψε ο σοφός Βασιλεύς Σολομών, «δια τούτο η καρδία των υιών των ανθρώπων είναι όλη έκδοτος εις το να πράττη το κακόν.» Ομοίως, ο πατέρας του Σολομώντος, ο Δαβίδ, παρετήρησε γιατί ο ασεβής δεν ευλαβείτο τον Θεό: «Είπεν εν τη καρδία αυτού, Δεν θέλεις εξετάσει.» Προς το τέλος της υπάρξεως του βασιλείου του Ιούδα, αυτή είχε γίνει η διάθεσις του λαού, διότι έλεγαν στην καρδιά τους, «Ο Ιεχωβά δεν θέλει αγαθοποιήσει, ουδέ θέλει κακοποιήσει.» Ναι, ερμήνευαν την ύπαρξι του κακού ως απόδειξι του ότι ο Θεός ήταν αδύνατος, ή ήταν αδιάφορος. Έφθασαν να πιστεύουν ότι δεν θα ανελάμβανε οποιαδήποτε ενέργεια.​—Εκκλησ. 8:11· Ψαλμ. 10:13· Σοφον. 1:12, ΜΝΚ.

Αλλ’ αντίθετα προς ό,τι ενόμιζε ο λαός, ο Θεός ενδιεφέρετο, και τίποτε δεν διέφευγε την προσοχή του. Έπειτα από σαράντα χρόνια περίπου αφότου ο προφήτης Σοφονίας ανέγραψε τα παραπάνω λόγια, ο Θεός εξετέλεσε κρίσι φέρνοντας τις στρατιές της Βαβυλώνος εναντίον του λαού του που ήταν αδιόρθωτος. Αλλά γιατί ανέμενε τόσο πολύ προτού εκτελέση κρίσι; Επειδή ο Θεός είναι μακρόθυμος.

ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΤΗΣ ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Πόσο επιθυμητή είναι η ιδιότης της μακροθυμίας, ειδικά σ’ ένα άτομο δυνάμεως! Είναι απόδειξις γνησίας αγάπης, ανεκτικότητος και αυτοκυριαρχίας. Σύμφωνα με το Τρίτο Νέο Διεθνές Λεξικό του Ουέμπστερ, η «μακροθυμία» ή «υπομονή» ορίζεται ως «η ικανότης ή συνήθεια να εγκαρτερή κανείς στο κακό, στην εναντιότητα ή στον πόνο με σθένος». Και «μακρόθυμος» ή «υπομονητικός» σημαίνει: «Εκείνος που υποφέρει πόνους ή δοκιμασίες ήσυχα ή χωρίς παράπονο· που επιδεικνύει δύναμι εγκαρτερήσεως στην κακουχία ή στη φυσική ή διανοητική στενοχωρία· που εκδηλώνει ανοχή κάτω από πρόκλησι ή έντασι». Και ένα άλλο λεξικό περιλαμβάνει τη σκέψι του να «αναμένη με ησυχία ή χωρίς δυσαρέσκεια· επίσης, αδιατάρακτος από τα εμπόδια, τις αναβολές . . . εγκαρτερώντας.»

Με τι θαυμαστό τρόπο ο Παντοδύναμος Θεός ασκεί αυτή την ιδιότητα! Όταν το επισκιάζον χερούβ στον κήπο της Εδέμ απεμάκρυνε το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος απ’ αυτόν, πόσο πρέπει αυτό να ελύπησε τον Θεό! Εν τούτοις, επέτρεψε να συνεχισθή και ν’ αναπτυχθή η ανταρσία, αν και είχε τη δύναμι να την εξαλείψη αμέσως. Αλλά με ποιόν τρόπο υπήρξε ευεργετική η ανοχή αυτής της κακής ανταρσίας και η ιστορία της πονηρίας που προέκυψε; Γιατί να επιδειχθή μακροθυμία εν σχέσει με στασιαστικά άτομα;

Ο Θεός υπήρξε μακρόθυμος αποβλέποντας σ’ ένα σπουδαίο και ευεργετικό τέλος. Πρώτα, να διδάξη όλους μια για πάντα ότι αυτός είναι ο πανίσχυρος Θεός, που μπορεί να εκτελέση τους διακηρυγμένους σκοπούς του άσχετα με το ποια μπορεί να είναι η εναντίωσις. (Έξοδ. 9:16) Δεύτερον, να χορηγήση ευκαιρία για τους αμαρτωλούς απογόνους του Αδάμ και της Εύας να μετανοήσουν και να επωφεληθούν από τις προμήθειες του για σωτηρία. Μια εξέχουσα εκδήλωσις αυτής της μακροθυμίας του Θεού ήταν στις ημέρες του Νώε πριν από τον κατακλυσμό.

Τότε «επληθύνετο η κακία του ανθρώπου επί της γης, και πάντες οι σκοποί των διαλογισμών της καρδίας αυτού ήσαν μόνον κακία πάσας τας ημέρας.» Αυτή η κακία έκαμε τον Θεό να ‘λυπηθή εν τη καρδία αυτού’, αλλά δεν κατέστρεψε ανυπόμονα το ανθρώπινο γένος. Όχι, ο Θεός μακρόθυμα προέβη στο να προμηθεύση έναν τρόπο σωτηρίας για οποιονδήποτε που θα μετανοούσε. Οδήγησε τον Νώε να κατασκευάση μια συμπαγή κιβωτό και να κηρύξη ένα άγγελμα που προειδοποιούσε για επικείμενη καταστροφή. Έπειτα από 2.400 έτη και πλέον, ο απόστολος Πέτρος παρετήρησε ότι «η μακροθυμία του Θεού επρόσμενε ποτέ αυτούς εν ταις ημέραις του Νώε, ενώ κατεσκευάζετο η κιβωτός.» Δεν ήταν αυτή η εξάσκησις μακροθυμίας μια ελεήμων εκδήλωσις από μέρους του Θεού;​—Γεν. 6:5, 6· 1 Πέτρ. 3:20· 2 Πέτρ. 2:5.

Μετά τον Κατακλυσμό ο Θεός εξακολούθησε να δείχνη μακροθυμία. «Οικτίρμων, συνεχώρησε την ανομίαν αυτών, και δεν ηφάνισεν αυτούς· αλλά πολλάκις ανέστελλε τον θυμόν αυτού, και δεν διήγειρεν όλην την οργήν αυτού· και ενεθυμήθη ότι ήσαν σαρξ.» Αλλά το έθνος του Θεού Ισραήλ απελάκτισε τη μακροθυμία του, όπως αναγράφει ο ψαλμωδός: «Ποσάκις παρώξυναν αυτόν εν τη ερήμω, παρώργισαν αυτόν εν γη ανύδρω, και εστράφησαν, και επείρασαν τον Θεόν, και τον Άγιον του Ισραήλ παρώξυναν!» Ο Θεός, όμως, υπέμεινε τη λύπη και τη στενοχωρία που προήρχετο από τον άπιστον αυτόν λαόν, αλλά όσο περισσότερη μακροθυμία έδειχνε, τόσο χειρότεροι εγίνοντο. Ασφαλώς προέρχεται μόνο από μέρους του Θεού η τελική εκτέλεσις κρίσεως!​—Ψαλμ. 78:38-41.

Η ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Σήμερα το ανθρώπινο γένος έχει φθάσει στο αποκορύφωμα των αιώνων. Το κακό έχει φθάσει στην κορυφή του. Η ανθρώπινη φυλή χλευάζει τις δίκαιες αρχές της Γραφής και γελοιοποιεί το άγγελμά της για ένα νέο κόσμο. Αλλά, όπως στις ημέρες του Νώε, ο Θεός μακρόθυμα υπομένει αυτές τις στενόχωρες περιστάσεις. Πολλοί, εν τούτοις, κακώς εκλαμβάνουν αυτή τη μακροθυμία ως απόδειξι ότι ο Θεός δεν θα ζητήση λογαριασμό. Πράγματι, μιμούνται τους απίστους Ιουδαίους, οι οποίοι, πριν από την εκτέλεσι της κρίσεως του Θεού, είπαν: «Ο Ιεχωβά δεν θέλει αγαθοποιήσει, ουδέ θέλει κακοποιήσει.» Αλλά είχαν άδικο, και έτσι θ’ αποδειχθούν ότι έχουν άδικο όλοι εκείνοι που αντιγράφουν τη διάθεσί τους σήμερα. Αυτό είναι ένα από τα σημεία που διευκρινίζει ο απόστολος Πέτρος στο τρίτο κεφάλαιο της δευτέρας του επιστολής.

Αφού εχρησιμοποίησε την εποχή του Νώε ως εξεικόνισι της ενεργείας του Θεού εναντίον του κακού, ο Πέτρος εβεβαίωσε ότι αυτός ο παρών κόσμος ‘φυλάττεται δια το πυρ εις την ημέραν της κρίσεως και της απωλείας των ασεβών ανθρώπων’. Αλλά πότε; Ο απόστολος προειδοποίησε εναντίον της ανυπομονησίας. Οι Χριστιανοί πρέπει να λάβουν την κατάλληλη προοπτική​—την άποψι πραγμάτων του Θεού. «Έν δε τούτο ας μη σας λανθάνη, αγαπητοί,» έγραψε, «ότι παρά τω Ιεχωβά μία ημέρα είναι ως χίλια έτη, και χίλια έτη ως ημέρα μία.» Αν και είχαν περάσει πάνω από 2.400 χρόνια αφότου «ο τότε κόσμος απωλέσθη κατακλυσθείς υπό του ύδατος», ο Πέτρος ετόνιζε ότι από την άποψι του Θεού αυτό είχε γίνει μόνο πριν από δυόμισυ ημέρες περίπου. Προσθέστε κι άλλα 1.899 χρόνια αφότου τα λόγια αυτά εγράφησαν το 64 μ.Χ. περίπου, και πάλι έχομε, από την άποψι του Θεού, κάτι λιγώτερο από τα δύο τρίτα μιας εβδομάδος. Πραγματικά, μπορούμε να κατηγορήσωμε τον Θεό για βραδύτητα;​—2 Πέτρ. 3:3-8, ΜΝΚ.

Ο Πέτρος υπεστήριξε ότι δεν θα μπορούσε κανείς ορθώς να το πράξη αυτό. «Δεν βραδύνει ο Ιεχωβά την υπόσχεσιν αυτού», εσυνέχισε, «ως τινές λογίζονται τούτο βραδύτητα· αλλά μακροθυμεί εις ημάς.» Ναι, ο Θεός επιτρέπει να συνεχίζεται το κακό επειδή είναι μακρόθυμος προς τους ανθρώπους «μη θέλων να απολεσθώσι τινές, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν.» Μπορείτε να το εκτιμήσετε αυτό; Πώς επηρεάζεσθε από τη μακροθυμία του Θεού; Τον αγαπάτε μήπως περισσότερο λόγω της προνοίας του για κείνους που δεν έμαθαν ακόμη για τις υποσχέσεις του; Ή τον αγαπάτε ολιγώτερο επειδή θέλετε την εκπλήρωσι των υποσχέσεων του προς χάριν σας αμέσως;​—2 Πέτρ. 3:9, ΜΝΚ.

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ένας ώριμος Χριστιανός ασκεί τη θεοσεβή ιδιότητα της μακροθυμίας. Με όλη του την καρδιά επιθυμεί το τέλος της πονηρίας και την εισαγωγή του υποσχεμένου νέου κόσμου του Θεού, αλλά επειδή απλώς δεν έρχεται τόσο γρήγορα όσο θα ήταν δυνατόν να επιθυμή, δεν χτυπά ανυπόμονα το πόδι του και δεν απειλεί να σταματήση να υπηρετή τον Θεό. Δεν θα ήταν αυτό παιδαριώδες; Ένα παιδί δεν μπορεί να σταθή για να περιμένη, και από ερεθισμό εναντίον εκείνων που μπορεί να το κάνουν να περιμένη, συχνά πράττει το κακό. Αλλά ο Πέτρος λέγει να μην είμεθα σαν αυτό: «Δια τούτο, αγαπητοί, ταύτα προσμένοντες, σπουδάσατε να ευρεθήτε άσπιλοι και αμώμητοι ενώπιον αυτού εν ειρήνη.»​—2 Πέτρ. 3:10-14.

Η μακροθυμία του Θεού ασκείται για έναν καλό σκοπό, και οι Χριστιανοί δεν πρέπει ποτέ να το λησμονούν αυτό. Ο Πέτρος προχωρεί για να μας υπενθυμίση: «Και νομίζετε σωτηρίαν την μακροθυμίαν του Κυρίου ημών· καθώς και ο αγαπητός ημών αδελφός Παύλος έγραψε προς εσάς κατά την δοθείσαν εις αυτόν σοφίαν.» Πολλά χρόνια πρωτύτερα, ο Ιεχωβά είχε εξηγήσει: «Δεν θέλω τον θάνατον του αμαρτωλού, αλλά να επιστρέψη ο ασεβής από της οδού αυτού, και να ζη.» Γι’ αυτόν τον σκοπό ο Ιεχωβά Θεός αναχαιτίζει τον κατακλυσμό του Αρμαγεδδώνος. Η μακροθυμία του απεργάζεται τη σωτηρία εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων, και εκείνοι που επωφελούνται απ’ αυτήν μπορεί ίσως να αριθμούνται ακόμη σε εκατομμύρια!​—2 Πέτρ. 3:15· Ιεζ. 33:11.

Είσθε μεταξύ εκείνων που επωφελούνται από τη μακροθυμία του Θεού; Είναι ζωτικό να το κάμετε αυτό, διότι η ίδια η ζωή σας διακυβεύεται! Μην απατάσθε ώστε να πιστεύετε ότι ο Θεός δεν θα εκτελέση λογαριασμό, ή ότι δεν παρατηρεί τις πράξεις σας. «Οι οφθαλμοί αυτού βλέπουσι, τα βλέφαρα αυτού εξετάζουσι τους υιούς των ανθρώπων. Ο Ιεχωβά εξετάζει τον δίκαιον, καθώς και τον ασεβή,» «θέλει δε εξολοθρεύσει πάντας τους ασεβείς.» Επί δύο σχεδόν χιλιάδες χρόνια οι Χριστιανοί ανέμεναν για την εκτέλεσι της κρίσεως Του εναντίον των κακοποιών, η δε Γραφική προφητεία δείχνει ότι αυτή είναι τώρα πλησίον.​—Ψαλμ. 11:4, 5· 145:20, ΜΝΚ.

Συνεπώς, ο καιρός αυτός δεν είναι μόνο καιρός να επωφεληθήτε από τη μακροθυμία του Θεού με το να στραφήτε με μετάνοια στον λόγον του για καθοδηγία, αλλά και ν’ ακολουθήσετε το παράδειγμά Του με το να ασκήτε επίσης μακροθυμία. Υπάρχουν τόσοι τρόποι που μπορείτε να το πράξετε αυτό. Τα τέκνα μπορεί να μην ανταποκρίνωνται στη διόρθωσι και στη διδασκαλία τόσο γρήγορα όσο θα ήταν δυνατόν να επιθυμήτε. Θυμηθήτε, λοιπόν, ότι είναι παιδιά, με τη μωρία συνδεδεμένη στην καρδιά τους. Εξασκήστε μακροθυμία μαζί τους, όπως ακριβώς ο Ιεχωβά εξασκεί με σας. Γι’ αυτό, επίσης, οι σύζυγοι, τόσο ο άνδρας όσο και η γυναίκα, τόσο συχνά καλούνται να δείξουν μακροθυμία ο ένας με τον άλλον. Ν’ ακολουθήτε το παράδειγμα του Θεού και να είσθε μακρόθυμοι. Θυμηθήτε επί πόσα χρόνια ο Ιεχωβά εξήσκησε μακροθυμία προς το όμοιο με σύζυγο του έθνος Ισραήλ. Εξασκήστε, λοιπόν, μακροθυμία, ενεργώντας συνεχώς καθώς εδίδαξε ο Πέτρος: «Προσμένοντες και σπεύδοντες εις την παρουσίαν της ημέρας του Ιεχωβά.»​—2 Πέτρ. 3:12, ΜΝΚ.