Το Βάπτισμα Απαραίτητον για τους Χριστιανούς — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Το Βάπτισμα Απαραίτητον για τους Χριστιανούς

1. (α) Πώς εθεώρησε ο Ιησούς τα χρειώδη της ζωής, και σε τι έθεσε την έμφασι; (β) Γιατί οι Χριστιανοί πρέπει να δώσουν τόπο για το πνεύμα;

ΑΣΧΕΤΑ με το πού μπορεί να ζήτε σ’ αυτόν τον κόσμο, σταματήστε κι ερωτήστε τον εαυτό σας, Πόσα πράγματα σ’ αυτή τη ζωή είναι αναντιρρήτως απαραίτητα; Μπορεί να σκεφθήτε ότι υπάρχουν πολλά και ν’ αρχίσετε να τα απαριθμήτε στη διάνοια σας. Συλλογισθήτε, όμως, για μια στιγμή και κάμετε μια εκ νέου αξιολόγησι. Για να μιλήσωμε γενικά, δεν θα έλεγαν πλείστοι άνθρωποι ότι υπάρχουν μόνο τρία πράγματα; Τροφή. Στέγη. Ενδυμασία. Εν τούτοις, σημειώστε τι είπε ο Ιησούς Χριστός: «Δια τούτο σας λέγω, Μη μεριμνάτε περί της ζωής σας, τι να φάγητε και τι να πίητε· μηδέ περί του σώματος σας, τι να ενδυθήτε. Δεν είναι η ζωή τιμιώτερον της τροφής, και το σώμα του ενδύματος;» (Ματθ. 6:25) Σημειώστε ότι η έμφασις εκεί δεν είναι στα υλικά πράγματα άλλα στα πνευματικά. Γιατί; Επειδή τα πνευματικά, όχι τα υλικά, υπολογίζονται από τον Θεό. Επομένως, αν κατευθύνωμε ορθά τη ζωή μας, μπορούμε να τιμούμε και να αινούμε τον Θεό, τον ουράνιο Ζωοδότη μας. Αν οδηγούμεθα από το πνεύμα και αποφεύγωμε τις τάσεις της πεπτωκυίας σαρκός, μπορούμε να επιδιώξωμε μια πορεία ζωής απαραίτητη για την επιδοκιμασία του Θεού. (Ρωμ. 7:18, 19, 22, 23) Θα μπορούσε μήπως να υπάρξη κάτι μεγαλυτέρας αξίας σ’ αυτούς τους κρίσιμους, βαρυσήμαντους καιρούς που η επιβίωσις ολόκληρης της ανθρώπινης φυλής είναι υπό αμφισβήτησιν;

2. (α) Ποιες ερωτήσεις θα μας κάμουν ικανούς να εξετάσωμε τον εαυτό μας ενώπιον του Θεού; (β) Δώστε τον ορισμό της Χριστιανικής αφιερώσεως, και δείξτε τη σπουδαιότητά της.

² Επομένως, στην πραγματικότητα, ενώ τρία πράγματα είναι απαραίτητα για να μας κρατούν ζωντανούς φυσικώς, ένα ακόμη πρέπει να προστεθή αν πρόκειται να έχωμε επιτυχία πνευματικώς. Είναι κατάλληλο, λοιπόν, να εξετάσωμε προσεκτικά τις ελπίδες μας, τις φιλοδοξίες μας, τους σκοπούς μας στη ζωή. Γι’ αυτό οι ερωτήσεις: Ποια στάσι έχω ενώπιον του Θεού; Τι αυτός θέλει και απαιτεί από μένα; Πώς μπορώ να του δώσω εκείνο που αληθινά οφείλεται σ’ αυτόν; Η μόνη λογική απάντησις σ’ αυτές τις ερωτήσεις είναι αφιέρωσις της ζωής μας στον Θεό. Αλλά τι είναι αφιέρωσις; Η Χριστιανική αφιέρωσις είναι η πράξις ενός ατόμου που αποχωρίζει τον εαυτό του με ιεροπρεπή απόφασι χωρίς επιφύλαξι και χωρίς όρους να πράττη το θέλημα του Ιεχωβά Θεού, μέσω του Χριστού Ιησού, όπως εκτίθεται το θέλημα αυτό στη Γραφή και διασαφηνίζεται από το άγιο πνεύμα του Θεού. Χωρίς αφιέρωσι της ζωής μας στον Θεό, δύσκολα θα μπορούσαμε να αναμένωμε την εύνοιά του και την επιδοκιμασία του. Αφού δεν υπάρχουν τίποτε υλικά πράγματα που μπορούμε να προσφέρωμε στον Θεό, διότι δικά του είναι τα κτήνη τα επί χιλίων ορέων, είναι σαφές ότι μπορούμε να προσφέρωμε μόνο πνευματικά δώρα σ’ αυτόν. Ο Ιησούς σαφώς το τονίζει αυτό: «Πλην έρχεται ώρα, και ήδη είναι, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον Πατέρα εν πνεύματι και αληθεία· διότι ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν. Ο Θεός είναι πνεύμα· και οι προσκυνούντες αυτόν, εν πνεύματα και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι.»—Ιωάν. 4:23, 24· Ψαλμ. 50:10.

3. Σε ποια ευνοημένη σχέσι θα φέρη η αφιέρωσις έναν Χριστιανό; Εξηγήστε την αξία της.

³ Πραγματικά, αφιέρωσις, μια πνευματική σχέσις, απαιτείται από όλους όσοι θα ήθελαν ν’ αποκτήσουν ζωή. Σημειώστε πώς τονίζεται το σημείο αυτό στο (κατά Λουκάν 14:27: «Όστις δεν βαστάζει τον σταυρόν αυτού, και έρχεται οπίσω μου, δεν δύναται να ήναι μαθητής μου.» Επί πλέον, όταν κάνωμε κάτι όπως το ν’ ακολουθούμε τον Υιόν του Θεού, τότε ο Θεός, με τη σειρά του, κάνει κάτι θαυμαστό για μας. Τι; Μας επιτρέπει να εισέλθωμε σε μια πολύ ευνοημένη σχέσι μαζί του, τόσο στενή όσο ενός πατρός με τον υιό του. Φαντασθήτε την ευλογία που προκύπτει σ’ έναν που μπορεί να ονομάζη αληθινά τον Θεό «Πατέρα» του! Αναγνωρίζοντας αυτή την προσδοκία και την αξία του να πράττωμε το θείον θέλημα, δεν πρέπει μήπως να θέσωμε την υψίστη αμοιβή στις πνευματικές αξίες μάλλον παρά στις υλικές; Δεν θα μας φέρη αυτό χαρά, ευτυχία και ειρήνη του νου σ’ αυτόν τον ελαυνόμενο από φόβο, υλιστικό κόσμο; Αλλά μπορεί να ερωτήσετε, Πώς μπορεί κανείς να έλθη σε θέσι ώστε να μπορή ν’ αφιερώση τη ζωή του στον Θεό και να μπη σ’ αυτή την ευνοημένη σχέσι με τον ουράνιο Πατέρα του;

4. Σε τι βασίζεται η Χριστιανική αφιέρωσις; Ποιο μέρος παίζει η πίστις;

⁴ Όπως κάθε τι που οικοδομούμε, και η σχέσις αυτή, επίσης, πρέπει να οικοδομηθή επάνω σ’ ένα στερεό θεμέλιο. Η βάσις της είναι ακριβής γνώσις και πίστις. Πραγματικά, πρέπει κανείς να ελκυσθή στον Θεό με πίστι βασισμένη στη γνώσι του λόγου του. Δεν είναι μήπως αυτό εκείνο που εννοούσε ο Ιησούς όταν έλεγε, «Εγώ είμαι η οδός, και η αλήθεια, και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού»; (Ιωάν. 14:6) Πόσο ακριβώς ζωτική είναι αυτή η διανοητική κατανόησις και εκτίμησις του λόγου του Θεού, που είναι γνωστή ως «πίστις»; Ο απόστολος Παύλος απαντά, στην προς Εβραίους επιστολή 11:6: «Χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν· διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν, πρέπει να πιστεύση, ότι είναι, και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν.» Ναι, πρέπει να έχωμε πιστή γνώσι του θελήματος του Θεού για να το πράξωμε. Σε τούτο δεν υπάρχει συγκινητικά απευθυνόμενη έκκλησις. Μάλλον, η γνώσις βασίζεται στο αποκεκαλυμμένο θέλημα του Θεού από τον λόγον του, τη Γραφή.

5. Ποιο είναι το θέλημα του Ιεχωβά για τους αληθινούς Χριστιανούς σήμερα;

⁵ Και ποιο είναι το θέλημα του Ιεχωβά για όλους όσοι θα ήθελαν να κερδίσουν την εύνοιά του σήμερα; Ο λόγος του το αποκαλύπτει στην προς Εφεσίους επιστολή 5:15-17, ΜΝΚ: «Προσέχετε λοιπόν πώς να περιπατήτε ακριβώς· μη ως άσοφοι, αλλ’ ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, διότι αι ημέραι είναι πονηραί. Δια τούτο μη γίνεσθε άφρονες, αλλά νοείτε τι είναι το θέλημα του Ιεχωβά.» Μπορούμε μήπως να αρνηθούμε ότι οι ημέρες αυτές είναι πονηρές, στις οποίες «οι άνθρωποι θέλουσιν αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην»; (Λουκ. 21:26) Πραγματικά, ωστόσο, δεν υπάρχει αμφισβήτησις για το ποιο είναι το θέλημα του Θεού, διότι η λογική Χριστιανική πορεία είναι ν’ αυξήσωμε την πνευματικότητά μας και να διαπλάσωμε τη ζωή μας σ’ ένα υπόδειγμα που τελικά θ’ αξίζη την επιδοκιμασία του και την ευλογία του.

6. Πώς μπορούμε να δείξωμε την εκτίμησί μας στον Ιεχωβά για όλη την αγαθότητά του;

⁶ Καθώς μελετούμε τη Γραφή οι διάνοιές μας γεμίζουν με τις θαυμάσιες αλήθειες του λόγου του Θεού και κινούμεθα από μια υπερισχύουσα επιθυμία να κάμωμε γνωστή την εκτίμησί μας προς τον Ιεχωβά Θεό για τις αναρίθμητες εκδηλώσεις της αγαθότητός του. Αν εδιστάζαμε να το πράξωμε αυτό, θα ησθανόμεθα αναμφιβόλως όπως ο προφήτης Ιερεμίας, ο οποίος είπε ότι ο λόγος του Θεού ήταν ως καιόμενον πυρ περικεκλεισμένο στα οστά του και δεν μπορούσε να το περιλάβη. (Ιερεμ. 20:9) Έτσι το αναπόφευκτο συμπέρασμα επί του ζητήματος είναι η επιθυμία μας να συμμερισθούμε αυτά τα αγαθά νέα και ανεπιφύλακτα να δώσωμε τον εαυτό μας στον Ιεχωβά να πράττωμε το θέλημά του.

7. Εκτός από το να κατέχωμε γνώσι, τι άλλο είναι ζωτικώς αναγκαίο για να έχωμε τα προσόντα για αφιέρωσι και βάπτισμα;

⁷ Εν τούτοις, μολονότι μπορεί να έχωμε Γραφική γνώσι, η οποία είναι μια πρωταρχική απαίτησις για το βάπτισμα, πρέπει ακόμη, προτού μπορέσωμε να προβούμε στην τέλεσί του, να είμεθα καθαροί ηθικώς και πνευματικώς. Δίνοντας σχόλια πάνω σ’ αυτό, ο Ησαΐας είπε: «Σύρθητε, σύρθητε, εξέλθετε εκείθεν, μη εγγίσητε ακάθαρτον· εξέλθετε εκ μέσου αυτής· καθαρίσθητε σεις οι βαστάζοντες τα σκεύη του Ιεχωβά.» (Ησ. 52:11, ΜΝΚ) Είναι διαυγώς σαφές, λοιπόν, ότι οποιοιδήποτε που θα ήθελαν να έχουν τα προσόντα για τη Χριστιανική αφιέρωσι και το βάπτισμα, πρέπει να χωρισθούν από τον κόσμο και να είναι καθαροί. Γιατί; Επειδή «ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται.» (1 Ιωάν. 5:19) Πρέπει αυτοί να κάμουν οποιεσδήποτε προσαρμογές που απαιτούνται στη ζωή των για να συμμορφωθούν με τους ηθικούς κανόνες που εκτίθενται στον λόγον του Θεού, τη Γραφή. Παραδείγματος χάριν, αν ένας εγνώρισε πρόσφατα τις αλήθειες της Γραφής και δεν είχε καιρό ν’ απαλλαγή από τις ακάθαρτες συνήθειες του κόσμου ή να τακτοποιήση τον τρόπο διαβιώσεώς του με το αντίθετο φύλο, τότε δεν θα είχε ακόμη τα προσόντα για βάπτισμα. Οι συζυγικές υποθέσεις πρέπει να είναι επίσης σε καλή τάξι. Πρέπει να είναι κανείς καθαρός ηθικώς και πνευματικώς. Σημειώστε τι λέγει ο απόστολος Παύλος στην 1 Κορινθίους 6:9-11: «Ή δεν εξεύρετε ότι οι άδικοι δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού; Μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτραι, ούτε μοιχοί, ούτε μαλακοί, ούτε αρσενοκοίται, ούτε κλέπται, ούτε πλεονέκται, ούτε μέθυσοι, ούτε λοίδοροι, ούτε άρπαγες, δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού. Και τοιούτοι υπήρχετε τινές.» Σημειώστε—«τοιούτοι υπήρχετε τινές», όχι υπάρχετε. Ό,τι μόλις παρετέθη από τον λόγον του Θεού, παρέχει ακριβή ορισμό του τι δεν πρέπει να είμεθα αν θα θέλαμε να έχωμε τα προσόντα για τη σπουδαιότατη Χριστιανική αφιέρωσι και το βάπτισμα.

ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

8. (α) Δείξτε τη σχέσι μεταξύ αφιερώσεως και βαπτίσματος, (β) Πώς το βάπτισμα του Ιησού ήταν κάτι νέο;

⁸ Τώρα που γνωρίζομε τι είναι η Χριστιανική αφιέρωσις και πόσο ζωτικώς αναγκαία είναι σε οποιονδήποτε που θα ήθελε ν’ αξίζη την επιδοκιμασία του Ιεχωβά, πρέπει επίσης ν’ αναγνωρίσωμε το μέρος που παίζουν η ακριβής γνώσις και η πίστις. Μέρος της ακριβούς γνώσεως που είναι αναγκαία για Χριστιανούς από αυτή την άποψι είναι η σχέσις μεταξύ αφιερώσεως και βαπτίσματος. Πραγματικά, το βάπτισμα είναι ένα δημόσιο σύμβολο της προσωπικής αφιερώσεως ενός ατόμου να υπηρετή τον Θεό. Το υπόδειγμα της Χριστιανικής αφιερώσεως και του βαπτίσματος εδόθη από τον Ιησούν, τον Υιόν του Θεού. Στην πραγματικότητα, το βάπτισμά του ήταν κάτι νέο. (Εβρ. 7:26) Πριν από το βάπτισμα του Ιησού, ο Ιωάννης ο προφήτης εβάπτιζε Ιουδαίους, που ήσαν αμαρτωλοί και που μετανοούσαν για τις αμαρτίες των εναντίον του νόμου που ο Ιεχωβά Θεός είχε δώσει στο έθνος Ισραήλ μέσω του Μωυσέως, (Ματθ. 3:1-11· Πράξ. 19:4) Ο Ιησούς δεν ήταν τέτοιος μετανοών αμαρτωλός. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής εγνώριζε ότι ο Ιησούς ήταν άγιος, αγνός και αμόλυντος, και προσεπάθησε ο Ιωάννης να εμποδίση τον Ιησούν από το να βαπτισθή, λέγοντας: «Εγώ χρείαν έχω να βαπτισθώ υπό σου, και συ έρχεσαι προς εμέ;» Ο Ιησούς κατενίκησε την αντίρρησι του Ιωάννου, λέγοντας: «Άφες τώρα· διότι ούτως είναι πρέπον εις ημάς να εκπληρώσωμεν πάσαν δικαιοσύνην.» (Ματθ. 3:14, 15) Ο Ιωάννης τότε υποτακτικά εβάπτισε τον Ιησού.

9. Περιγράψτε μερικά από τα ενδιαφέροντα και πολύτιμα σημεία που αντλούνται από μια εξέτασι του βαπτίσματος του Ιησού.

⁹ Υπάρχουν μερικά ενδιαφέροντα και πολύτιμα σημεία που μπορούμε να αντλήσωμε από μια εξέτασι αυτού του βαπτίσματος του Ιησού, του Υιού του Θεού. Πρώτ’ απ’ όλα, ποιας ηλικίας ήταν σ’ αυτή την περίστασι; Ο Λουκάς το καθώρισε αυτό όταν είπε: «Και αυτός ο Ιησούς ήρχιζε να ήναι ως τριάκοντα ετών.» (Λουκ. 3:23) Επομένως ο Ιησούς δεν ήταν βρέφος σ’ αυτή την περίστασι. Ήταν ένας ανεπτυγμένος άνδρας, ικανός να λάβη τη ζωτική απόφασι ν’ αφιερώση τον εαυτό του στο να πράττη το θείο θέλημα. Παρατηρήστε περαιτέρω, κατεδύθη τελείως στο νερό. Το θείο υπόμνημα αναφέρει: «Και βαπτισθείς ο Ιησούς ανέβη ευθύς από του ύδατος.» (Ματθ. 3:16) Αυτή δεν ήταν τελετουργία ραντίσματος, αλλά, μάλλον, τελεία κατάδυσις. Ότι τέτοια συνήθεια είχε ο Ιωάννης βεβαιώνεται από τις Γραφές στο κατά Ιωάννην 3:23: «Ήτο δε και ο Ιωάννης βαπτίζων εν Αινών πλησίον του Σαλείμ, διότι ήσαν εκεί ύδατα πολλά.» Περαιτέρω, σημειώστε, παρακαλούμε, ότι το βάπτισμα ετελέσθη από έναν εξουσιοδοτημένο να βαπτίζη, τον Ιωάννη το Βαπτιστή. Άμα ο Ιησούς εβγήκε από το νερό, έγινε μια αλλαγή σ’ αυτόν. Δεν θ’ ακολουθούσε πια τη ζωή ενός ξυλουργού. Μάλλον, αυτός, με το εν ύδατι βάπτισμα, εσυμβόλισε την αφιέρωσι του εαυτού του, σώματος και όλων, να πράττη το θέλημα του Ιεχωβά μ’ έναν τρόπο που απαιτούσε περισσότερα από εκείνα που απαιτούσε ο νόμος ο δοσμένος μέσω του Μωυσέως. Όταν ετάφη από τον Ιωάννη κάτω από το νερό, ο Ιησούς συμβολικά απέθανε ως προς την περασμένη του κατάστασι στην επίγεια ζωή. Η θέλησίς του δεν απέθανε, αλλά συνεμορφώνετο ολοένα περισσότερο προς το θείο θέλημα καθώς περιεγράφη γι’ αυτόν, δηλαδή, το κήρυγμα των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού.—Ιωάν. 4:34· 5:30· Λουκ. 22:42.

10. Δείξτε πώς το Χριστιανικό βάπτισμα έχει όμοια σημασία σήμερα.

¹⁰ Πραγματικά, το Χριστιανικό βάπτισμα έχει όμοια σημασία σήμερα. Ο Ιησούς παρέσχε το υπόδειγμα. Για να είναι το βάπτισμα έγκυρο, πρέπει να γίνη με κατανόησι. Όπως ακριβώς ο Ιησούς εβαπτίσθη όταν είχε κάμει μια νοήμονα, από ελεύθερη θέλησι απόφασι όσον αφορά την αφιέρωσι, έτσι και οι Χριστιανοί σήμερα πρέπει να κατανοούν εκείνο που κάνουν. Αυτό θα απέκλειε τον νηπιοβαπτισμό ως αντιγραφικόν. (Ρωμ. 10:9, 10) Επί πλέον, ένας που θα ήθελε να βαπτισθή τώρα, πρέπει να ζη μια καθαρή, έντιμη ζωή, όπως ακριβώς και ο Ιησούς. Είναι προφανές ότι κάποια μεταμόρφωσις λαμβάνει χώραν πριν από το βάπτισμα· αλλιώς, πώς θα μπορούσε κάτι ακάθαρτο ν’ αφιερωθή στον καθαρό, αγνό Θεό, τον Ιεχωβά; Το βάπτισμα δεν θα μπορούσε πιθανώς ν’ αποτελειώση μια πρόφασι αφιερώσεως. Επιπρόσθετα, ο βαπτίζων πρέπει να είναι ένας αφιερωμένος δούλος του Ιεχωβά, όπως ήταν και ο Ιωάννης. Σ’ αυτές τις ημέρες της εγκαθιδρυμένης ουράνιας βασιλείας, ποιος άλλος διαγγέλλει τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού; Επάνω σε ποιους είναι το όνομα του Ιεχωβά, και σε ποιών τα χέρια έχουν τεθή τα συμφέροντα της βασιλείας του; Οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι οι μόνοι, και επομένως θα ήταν κατάλληλο ο βαπτιστής να είναι μόνο ένας από τους αφιερωμένους άρρενας αντιπροσώπους της κοινωνίας Νέου Κόσμου του Ιεχωβά.—Ησ. 43:10· Ματθ. 24:14, 45-47.

11. Είναι το βάπτισμα τελετουργία καθαρισμού; Εξηγήστε γιατί απαντάτε έτσι.

¹¹ Θυμηθήτε, επίσης, ότι το βάπτισμα, όπως ετελείτο από τον Ιωάννη το Βαπτιστή, δεν ετελείτο για την άρσι της αμαρτίας, αλλά ήταν σύμβολο μετανοίας για αμαρτίες έναντι της παλαιάς Ιουδαϊκής διαθήκης του νόμου. Ασφαλώς στην περίπτωσι του Ιησού αυτός δεν είχε αμαρτίες. (1 Πέτρ. 2:22) Ομοίως σήμερα, το αληθινό Χριστιανικό βάπτισμα είναι ένα εξωτερικό σύμβολο εκείνου που έχει ήδη λάβει χώραν εσωτερικά, δηλαδή, μιας τελείας, ολόκαρδης αφιερώσεως ενός ατόμου να πράττη το θέλημα του Ιεχωβά Θεού. Δεν είναι μια θρησκευτική τελετουργία που αφαιρεί αμαρτίες. Μάλλον, η μετάνοια πρέπει να προηγηθή του βαπτίσματος, όπως ετονίσθη από τον απόστολο Παύλο στις Πράξεις 26:20: «Εκήρυττον πρώτον εις τους εν Δαμασκώ και Ιεροσολύμοις, και εις πάσαν την γην της Ιουδαίας, και έπειτα εις τα έθνη, να μετανοώσι, και να επιστρέφωσιν εις τον Θεόν, πράττοντες έργα άξια της μετανοίας.» Επομένως το βάπτισμα δεν είναι μια τελετουργία, της οποίας το νερό αποπλύνει αμαρτίες, αλλά, μάλλον, ένα σύμβολο αφιερώσεως. Πρέπει να προηγήται απ’ αυτό μετάνοια και ευλάβεια. Πρέπει να το ακολουθή πιστή εκπλήρωσις των ευχών της αφιερώσεως,

12. Διευκρινίστε τη σοβαρότητα του βαπτίσματος, και περιγράψτε πώς μερικοί έχουν εσφαλμένες απόψεις όσον αφορά το βάπτισμα.

¹² Το βάπτισμα είναι ένα σοβαρό βήμα, αλλά με το ίδιο τεκμήριο είναι ένα χαρούμενο βήμα. Πρέπει να γίνη με νοημοσύνη και κατάλληλη εκτίμησι της σημασίας του. Το να κάμη κανείς την ευχή της αφιερώσεως και έπειτα ν’ αποτύχη να την εκπληρώση θα εσήμαινε θάνατο. (Εκκλησ. 5:4, 5) Εξ άλλου, το να παραλείψη να την κάμη και να διστάζη να προχωρήση ενώ έχει αρκετή γνώσι, θα εσήμαινε επίσης θάνατο. Μερικοί μπορεί εσφαλμένως να φρονούν ότι δεν είναι ανάγκη να βαπτισθούν, ισχυριζόμενοι ότι έχουν ανεπαρκή γνώσι και θα περιμένουν για ένα πιο ευνοϊκό καιρό. Θυμηθήτε, δεν είναι το βάπτισμα εκείνο που μας υποχρεώνει· είναι η γνώσις. Όταν ένας γνωρίζη αρκετά για ν’ αναγνωρίση ότι ο παλαιός αυτός κόσμος γρήγορα θα παρέλθη με όλες τις επιθυμίες του, και ότι ο μόνος τρόπος που μπορούμε ν’ αποκτήσωμε ζωή είναι ν’ αρχίσωμε να ζούμε για τον νέο κόσμο τώρα, γνωρίζει αρκετά για να βαπτισθή. Αν είναι ηθικώς καθαρός στον καιρόν αυτόν, τότε γιατί ν’ αναβάλλη;—1 Ιωάν. 2:15-17.

13. (α) Γιατί είναι άσοφο το να ορθολογιζώμεθα για το βάπτισμα; (β) Ποια βεβαίωσι έχομε από τον Θεό ότι θα μας βοηθήση;

¹³ Ένας θα μπορούσε να διατυπώση μια θεωρία και να παρουσιάση πολλές αιτίες ως προς το γιατί δεν είναι γι’ αυτόν ανάγκη να βαπτισθή. Θα μπορούσε να σκεφθή, ‘Πώς μπορώ να ζήσω σύμφωνα με τις ευχές της αφιερώσεώς μου; Ποια βεβαίωσι έχω ότι ο Θεός θα με βοηθήση; Τι θα κάμω όταν εγερθούν δυσκολίες; Θα παραμείνω πιστός; Ίσως πρέπει να περιμένω ώσπου ν’ αποκτήσω περισσότερη γνώσι και θα είναι πιο επίκαιρο το να βαπτισθώ.’ Δεν θα ήταν αυτό μια μορφή ανθρωπίνου ορθολογισμού; Δεν θα ήταν αυτό εμπλοκή στη «συνήθεια της εξηγήσεως η δικαιολογίας των γνωμών και πράξεων ενός ατόμου μόνο με ό,τι θεωρείται λογικό», που είναι ο ορισμός του ανθρωπίνου ορθολογισμού; Επίσης, δεν θα ήταν αυτό επιστήριξις ενός ατόμου στη δική του κατανόησι αντί του Θεού; Τίνος κανόνα πρέπει ν’ ακολουθούμε, τον δικό μας ή του Θεού; Αν υπάρχη κάποια αμφιβολία για το ποια είναι η ορθή κατεύθυνσις, δεν θα ήταν μήπως η πορεία της σοφίας το να λάβετε τη βοήθεια και συμβουλή ωρίμων Χριστιανών, που έχουν στην καρδιά τους τα πιο καλά πνευματικά σας συμφέροντα; Θυμηθήτε τη βεβαίωσι που μας δίνει ο Ιεχωβά στην προς Φιλιππησίους επιστολή 4:13: «Τα πάντα δύναμαι δια του ενδυναμούντός με.» Επομένως, γιατί ν’ αργοπορούμε, γιατί ν’ αναβάλλωμε, αν έχωμε τα προσόντα για Χριστιανική αφιέρωσι και βάπτισμα;

ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΕΞΕΤΑΣΙ

14. Εξηγήστε τι σημαίνει το να βαπτισθούμε (α) στο όνομα του Πατρός, (β) του Υιού, (γ) του αγίου πνεύματος.

¹⁴ Έπειτα, ο Ιησούς είπε ότι πρέπει να βαπτισθούμε στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του αγίου πνεύματος. (Ματθ. 28:19, 20) Τι σημαίνει αυτό; Η πατρότης αναφέρεται στην ιδιότητα του γονέως, και με το να βαπτίζεται κανείς στο όνομα του Πατρός δείχνει ότι αναγνωρίζει την υπεροχή και κυριαρχία του ουρανίου μας Πατρός, του οποίου μόνου το όνομα είναι Ιεχωβά. (Ψαλμ. 83:18, ΜΝΚ) Πρέπει να αγιάζωμε το όνομά του, να σεβώμεθα την κυριαρχία του, να αγαπούμε τη βασιλεία του και να υπηρετούμε τα συμφέροντά του. (Λουκ. 11:2) Έπειτα, το να βαπτισθούμε στο όνομα του Υιού δείχνει την εκτίμησί μας για την υψηλή εξουσία και θέσι που απενεμήθη στον Υιό από τον Πατέρα. Πρέπει να υπάρχη αγάπη και εκτίμησις για τον Υιόν επειδή αυτός είναι ο Λυτρωτής. Χωρίς τη θυσία του δεν θα μπορούσαμε ν’ αποκτήσωμε ζωή. Πόσο μεγάλο χρέος του οφείλομε! (Ησ. 55:4· Ιωάν. 4:42) Τελικά, το να βαπτισθούμε στο όνομα του αγίου πνεύματος σημαίνει ν’ αναγνωρίσωμε αυτό το πνεύμα ως την ενεργό δύναμι του Ιεχωβά. Είναι η ίδια δύναμις που αλάθητα ωδήγησε τους άνδρας των αρχαίων χρόνων να γράψουν τη Γραφή, παρεκίνησε τους πρώτους Χριστιανούς να υπομείνουν διωγμό επιτυχώς, και η οποία σήμερα οδηγεί τη θεοκρατική οργάνωσι του Ιεχωβά επάνω στη γη.—2 Πέτρ. 1:21· Ιωάν. 6:63· 1 Ιωάν. 5:6.

15. Περιγράψτε μερικές από τις πολύτιμες απόψεις του βαπτίσματος.

¹⁵ Το βάπτισμα ενός ατόμου είναι μια δημοσία επίδειξις θανάτου σε μια περασμένη πορεία ζωής. Αν ο υποψήφιος παρέμενε σε κατάδυσι στο νερό, αληθινά αυτό θα εσήμαινε τον θάνατό του. Κατάλληλα, εγείρεται κανείς σε ζωή, να το πούμε έτσι, ζωντανός στο να πράττη το θέλημα του Ιεχωβά. Έτσι η ημέρα του βαπτίσματος ενός ατόμου θα μπορούσε να λεχθή ότι είναι ημέρα ξεκινήματος για μια νέα ζωή. Το βάπτισμα χρησιμεύει και ως δημοσία ομολογία της αφιερώσεως ενός ατόμου και ως σημείο του ότι είναι ένας χειροτονημένος διάκονος. Διπλά ευλογημένο από τον Ιεχωβά είναι το άτομο αυτό. Η χρονολογία της βαπτίσεως ενός ατόμου πρέπει να καταγραφή και να τυγχάνη ενθυμήσεως πάντοτε. Σε ό,τι αφορά την ορατή οργάνωσι του Ιεχωβά, είναι η χρονολογία της χειροτονίας σας στη διακονία του Υψίστου.

16-19. (α) Ποιες σπουδαίες ερωτήσεις υποβάλλονται στους υποψηφίους για βάπτισμα; (β) Τι δείχνει ότι είναι κανείς εκλέξιμος για βάπτισμα; (γ) Σ’ αυτή την ευκαιρία, τίνος σαφή προοπτική είναι καλό να έχη κανείς; (δ) Είναι το βάπτισμα ο τελικός σκοπός;

¹⁶ Εν τούτοις, προτού οι υποψήφιοι γίνουν δεκτοί στο βάπτισμα, είναι κατάλληλο και πρέπον να απαντήσουν σε δύο ερωτήσεις, έτσι ώστε όλοι οι συγκεντρωμένοι μαζί τους για την περίστασι να μπορούν να είναι μάρτυρες που άκουσαν από τα ίδια τα στόματα των υποψηφίων ότι κατανοούν εκείνο που κάνουν και ότι έκαμαν τα απαιτούμενα βήματα για να έχουν τα προσόντα για το βάπτισμα. Εκείνοι που μπορούν να απαντήσουν στις ερωτήσεις καταφατικώς, πρέπει να πουν «Μάλιστα» έπειτα από κάθε ερώτησι, και πρέπει να τα πουν μεγαλοφώνως και με ομοφωνία, δηλαδή, συγχρόνως.

¹⁷ Η πρώτη ερώτησις είναι: Έχετε αναγνωρίσει τον εαυτό σας ενώπιον του Ιεχωβά Θεού ως αμαρτωλόν που έχει ανάγκην σωτηρίας, και ωμολογήσατε σ’ αυτόν ότι η σωτηρία αυτή προέρχεται απ’ αυτόν, τον Πατέρα, μέσω του Υιού του Ιησού Χριστού;

¹⁸ Η δευτέρα ερώτησις είναι: Με βάσι αυτή την πίστι στον Θεό και στην προμήθεια του για σωτηρία, αφιερώσατε τον εαυτό σας ανεπιφύλακτα στον Θεό να πράττετε στο εξής το θέλημα του όπως σας το αποκαλύπτει μέσω του Ιησού Χριστού και μέσω της Γραφής κάτω από τη διαφωτιστική δύναμι του αγίου πνεύματος;

¹⁹ Ο καθένας που απήντησε «Μάλιστα» σ’ αυτές τις δύο ερωτήσεις είναι εκλέξιμος για βάπτισμα και πρέπει να βαπτισθή σ’ αυτή την ίδια συνέλευσι μαρτύρων του Ιεχωβά. Ο βαπτισμένος πρέπει να θυμάται την ημέρα πάντοτε, διότι είναι αληθινά μια αποφασιστική ημέρα της ζωής του. Σε μια τέτοια ευκαιρία είναι κάτι πολύ υγιεινό να έχη κανείς μια σαφή προοπτική των ευθυνών του και των προνομίων του στη διακονία από το σημείο αυτό κι εμπρός. Μη λησμονείτε, το βάπτισμα δεν είναι ο τελικός σκοπός, αλλά μάλλον η αρχή μιας πολύ ευνοϊκής σχέσεως.

20. Ποιες ερωτήσεις παρουσιάζονται για περαιτέρω εξέτασι;

²⁰ Μετά το βάπτισμα, αυτό το ζωτικώς αναγκαίο βήμα, πώς πρέπει να θεωρή κανείς τη σχέσι του προς τον Ιεχωβά, προς την οργάνωσί Του, προς τους Χριστιανούς αδελφούς του; Τι μπορεί κανείς να πράξη για να εκπληρώση τις ευχές της αφιερώσεώς του πιστά και χαρούμενα; Πώς μπορεί ν’ αυξήση κανείς την πνευματικότητά του και να μειώση την επιθυμία του για τα υλικά πράγματα της ζωής; Ποια βήματα πρέπει ν’ ακολουθήση κανείς για ν’ αποκτήση μεγαλύτερη ωριμότητα, για να μπορέση να υπομείνη και να βαδίση στην ακεραιότητά του ενώπιον του Θεού σ’ αυτές τις κρίσιμες ημέρες; Θ’ αφήσωμε τις ερωτήσεις αυτές για να τύχουν απαντήσεως στο επόμενο άρθρο.