Διακράτησις Προσωπικής Ακεραιότητος

«Κρίνόν με, ω Ιεχωβά διότι εγώ περιεπάτησα εν ακεραιότητί μου· και επί τον Ιεχωβά ήλπισα, και δεν θέλω σαλευθή. Εξέτασόν με, ω Ιεχωβά, και δοκίμασόν με· δοκίμασον τους νεφρούς μου και την καρδίαν μου. Διότι το έλεός σου είναι έμπροσθεν των οφθαλμών μου· και περιεπάτησα εν τη αληθεία σου.»​—Ψαλμ. 26:1-3, ΜΝΚ.

1, 2. Τι προσδιορίζει ένα άτομο ακεραιότητος, και ποια είναι μερικά από τα οφέλη για τη διακράτησι ακεραιότητος;

ΕΙΣΘΕ με όλη σας την καρδιά αφοσιωμένος στον Ιεχωβά Θεό, τον Δημιουργό; Τον αγαπάτε με όλη σας τη διάνοια και την καρδιά; Ακολουθείτε καλές ηθικές αρχές στη σχέσι σας με όλους τους ανθρώπους; Τηρείτε τον εαυτό σας ελεύθερον από τη διεφθαρμένη επιρροή αυτού του πονηρού κόσμου; Αν μπορήτε ν’ απαντήσετε καταφατικά, αυτό σημαίνει ότι είσθε ένα από τα ολίγα άτομα στη γη που έχουν εκπληρώσει τις απαιτήσεις για ένα άτομο ακεραιότητος, διότι ακεραιότης σημαίνει το να είναι κανείς άμεμπτος, υγιής σε ηθικές αρχές, ευθύς, τίμιος, σημαίνει κατάστασι του να είναι κανείς εντελής, ολόκληρος.

² Επειδή ολίγοι μόνο άνθρωποι έχουν ακεραιότητα, τούτο δεν σημαίνει ότι αυτή δεν είναι άξια της προσπαθείας που πρέπει κανείς να καταβάλη για να την έχη και να την διατηρή. Είναι αληθές, ότι δεν είναι εύκολο το να είναι κανείς ένα άτομο ακεραιότητος, επειδή έχομε γεννηθή ατελείς, με τάσι προς την αμαρτία. Αλλά τα ευεργετικά αποτελέσματα ευτυχίας τώρα και οι προσδοκίες αιωνίου ζωής κάνουν τη διακράτησι προσωπικής ακεραιότητος άξια όλης της προσπαθείας που καταβάλλομε.​—Ψαλμ. 51:5.

3. Πώς έβλεπε ο Δαβίδ το ζήτημα της διακρατήσεως ακεραιότητος;

³ Ο Βασιλεύς Δαβίδ, ένας δούλος του Θεού, εγνώριζε τι εσήμαινε η ακεραιότης και κατανοούσε τη σπουδαιότητα του να είναι άνθρωπος ακεραιότητος. Ήταν πρόθυμος να εμφανισθή ενώπιον του θρόνου της κρίσεως του Θεού και να εξετασθή ως προς τις αγνές, τίμιες προθέσεις του και τις πιστές προσπάθειές του να λατρεύη τον Θεό μόνο ως Δημιουργό. Ο Δαβίδ έλεγε: «Κρίνόν με, ω Ιεχωβά· διότι εγώ περιεπάτησα εν ακεραιότητί μου· και επί τον Ιεχωβά ήλπισα, και δεν θέλω σαλευθή. Εξέτασόν με, ω Ιεχωβά, και δοκίμασόν με· δοκίμασον τους νεφρούς μου [ή τας βαθείας συγκινήσεις μου] και την καρδίαν μου. Διότι το έλεος σου είναι έμπροσθεν των οφθαλμών μου· και περιεπάτησα εν τη αληθεία σου.»​—Ψαλμ. 26:1-3, ΜΝΚ.

ΓΙΑΤΙ Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΟΥΣΙΩΔΗΣ

4. Ποια αιτία είχε ο Δαβίδ για να εκδηλώνη ακεραιότητα;

⁴ Υπήρχαν περισσότερες από μια αιτίες, για τις οποίες ο Βασιλεύς Δαβίδ θεωρούσε σπουδαίο το να περιπατή στις κατευθύνσεις του Θεού. Δεν ενδιεφέρετο τόσο να κρατή ακεραιότητα επειδή και μόνο περιελαμβάνετο στο ζήτημα αυτό η ζωή του, ούτε απλώς για το καλό παράδειγμα που θα έδινε στο Ισραηλιτικό έθνος, του οποίου ήταν βασιλεύς. Ούτε συνέβαινε αυτό μόνο επειδή ήθελε ν’ αποκτήση ένα καλό υπόμνημα από τα ειδωλολατρικά έθνη που ήσαν γύρω του. Η πρωταρχική αιτία ήταν ότι περιελαμβάνετο το όνομα του Θεού, τον οποίον αγαπούσε και υπηρετούσε. Ο Δαβίδ έλεγε: «Μεγαλύνατε τον Ιεχωβά μετ’ εμού, και ας υψώσωμεν ομού το όνομα αυτού.» (Ψαλμ. 34:3, ΜΝΚ) Άσχετα με το τι εσκέπτοντο οι άλλοι άνθρωποι, άσχετα με την εναντίωσι των εχθρών του, ο Δαβίδ ήταν αποφασισμένος να υπηρετή με όλη του την καρδιά τον Ιεχωβά. Σε προσευχή είπε: «Αλλ’ εγώ θέλω περιπατεί εν τη ακεραιότητί μου. . . . Εν εκκλησίαις θέλω ευλογεί τον Ιεχωβά.»​—Ψαλμ. 26:11, 12, ΜΝΚ.

5. Γιατί οφείλομε στον Ιεχωβά την ολόκαρδη αφοσίωσί μας;

⁵ Δεν οφείλομε μήπως την καθαρή μας λατρεία στον Ιεχωβά, ο οποίος είναι ο Δημιουργός μας και ο οποίος υπόσχεται να είναι ο αιώνιος Διατηρητής μας στον νέο του κόσμο της δικαιοσύνης που είναι πολύ πλησίον; Απαντούμε ναι, επειδή όχι μόνο μας έδωσε ο Θεός τη ζωή που έχομε τώρα, αλλά και μας έδωσε την υπόσχεσι ζωής στο μέλλον. Ο απόστολος Παύλος είχε πίστι σ’ αυτή την υπόσχεσι ως ανταμοιβή για την απόδοσι υπηρεσίας στον Ιεχωβά, επειδή, όταν έγραψε στον Τιμόθεο, είπε: «Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα· του λοιπού μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος.»​—2 Τιμ. 4:7, 8· Ρωμ. 6:23.

6, 7. (α) Εγγυάται η ακεραιότης της οργανώσεως την προσωπική ακεραιότητα; (β) Πώς καταδεικνύεται αυτό στην περίπτωσι του Αχάν;

⁶ Για να διακρατήση κανείς προσωπική ακεραιότητα πρέπει να εκτιμήση ότι ο Ιεχωβά θα κρίνη το πρόσωπο ή το άτομο. Είναι αληθές ότι σήμερα ο Ιεχωβά πολιτεύεται μαζί μας μέσω της ορατής του οργανώσεως. Μας διδάσκει μέσω αυτής της οργανώσεως. Μας διορθώνει και μας τιμωρεί μέσω αυτής της οργανώσεως. Το ευαγγέλιον της Βασιλείας κηρύττεται σε όλο τον κόσμο μέσω αυτής της οργανώσεως. Αλλά, ενώ υπόσχεται ότι η ακεραιότης της οργανώσεως θα διαφυλαχθή και θα διατηρηθή, αυτό δεν εγγυάται ότι, επειδή απλώς είμεθα συνδεδεμένοι με αυτή την οργάνωσι, θα διακρατήσωμε προσωπική ακεραιότητα.​—Ματθ. 24:45-47.

⁷ Ο Αχάν ήταν μέλος ενός ολοκλήρου έθνους που ήταν πιστό στον Θεό και διακρατούσε τότε εθνική ακεραιότητα. Αλλά το ότι είχε γεννηθή στο έθνος του λαού του Θεού, και το ότι ήταν ενωμένος με το έθνος που προ ολίγου είχε κατακτήσει την πόλι Ιεριχώ και προχωρούσε στη γη Χαναάν για να την καταλάβη μέσω του πνεύματος του Θεού, δεν εγγυάτο γι’ αυτόν ότι ο Θεός θα παρέβλεπε την αμαρτία του, αμαρτία άπληστης παρακοής και θα τον ευλογούσε σ’ εκείνη την υποσχεμένη γη γάλακτος και μέλιτος. Ο Αχάν είχε αποτύχει να κρατήση προσωπική ακεραιότητα κλέπτοντας και έπειτα ψευδόμενος εν σχέσει με την κλοπή, και υπέστη την ποινή τού να ανιχνευθή, εκτεθή, ταπεινωθή και τελικά μονίμως αφορισθή με το να λιθοβοληθή μέχρι θανάτου.​—Ιησ. Ναυή 7:1-26.

8. Τι θα εξασφαλίση το να διαφύγωμε καταστροφή, και ποίων το παράδειγμα είπε ο Παύλος ότι πρέπει ν’ ακολουθήσωμε;

⁸ Εν όψει των πολλών Βιβλικών προφητειών, είναι βέβαιο ότι βρισκόμαστε κοντά στο τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων, και αν επιθυμούμε να σωθούμε από την καταστροφή του και να μας δειχθή η εύνοια του Θεού με το να προστατευθούμε μέσα από τη μάχη του τού Αρμαγεδδώνος και να τηρηθούμε ζωντανοί στον νέο κόσμο, πρέπει, κι εμείς, επίσης, να περιπατούμε άμεμπτα όπως περιπατούσε και ο Δαβίδ και ο Παύλος. Όπως αυτοί οι τηρηταί ακεραιότητος, ενδιαφερόμεθα να μεγαλύνωμε το όνομα του Ιεχωβά με τη διαγωγή μας και το παράδειγμά μας στον κόσμο ενώπιον των ομοίων μας Χριστιανών, όπως ακριβώς οι Θεσσαλονικείς ήσαν καλά παραδείγματα για τους πιστούς στη Μακεδονία. Ο Παύλος έγραψε σχετικά με αυτούς: «Εγείνετε τύποι εις πάντας τους πιστεύοντας εν τη Μακεδονία και τη Αχαΐα.»​—1 Θεσ. 1:7· Ματθ. 24:1-15· 1 Τιμ. 3:7.

ΠΩΣ ΝΑ ΔΙΑΚΡΑΤΗΣΩΜΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ

9. Ποια προβλήματα αντιμετωπίζουν οι Χριστιανοί σήμερα, και τι θα μας βοηθήση;

⁹ Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι Χριστιανοί εν όψει των παγκοσμίων συνθηκών είναι πώς να εξακολουθήσουν να περιπατούν στην κατεύθυνσι του Ιεχωβά. Για να βοηθηθούμε, πρέπει να μπορούμε να δούμε τον εαυτό μας πνευματικώς όπως μας βλέπουν ο Ιεχωβά Θεός και άλλοι. Για να δούμε πώς φαινόμεθα στους άλλους φυσικώς, θα σταθούμε απέναντι σ’ έναν καθρέφτη. Ο καθρέφτης αυτός θ’ αντανακλά σ’ εμάς λεπτομερώς το πώς ακριβώς φαινόμεθα στους άλλους. Δεν μπορούμε ν’ απατηθούμε στη διατήρησι της προσωπικής μας εμφανίσεως, επειδή έχομε κάτι που αντανακλά σ’ εμάς ό,τι χρειάζεται διόρθωσι, και με αυτή την αντανάκλασι μπορούμε να μεταβάλωμε προς το καλύτερο οποιαδήποτε ελαττώματα ή ψεγάδια.

10. (α) Τι είπε ο Ιάκωβος ότι πρέπει να πράττουν όλοι οι τηρηταί ακεραιότητος, και ποια θα ήσαν τα αποτελέσματα; (β) Τίνος τις αρχές πρέπει ν’ ακολουθούμε;

¹⁰ Ο Ιεχωβά, ο Δοτήρ κάθε αγαθού, για να βοηθήση στη διακράτησι προσωπικής ακεραιότητος, επρομήθευσε έναν πνευματικό καθρέφτη. Γι’ αυτόν διαβάζομε στα εξής λόγια: «Όστις όμως εγκύψη εις τον τέλειον νόμον της ελευθερίας, και επιμείνη εις αυτόν, . . . ούτος θέλει είσθαι μακάριος εις την εκτέλεσιν αυτού.» (Ιάκ. 1:25) Ο Ιάκωβος λέγει «όστις εγκύψη», όχι, όχι σ’ ένα κατά γράμμα κάτοπτρο, αλλά στον τέλειον νόμον ή λόγον του Θεού, τη Γραφή. Το να ευαρεστούμε τον Δημιουργό μας δεν μπορεί να γίνη με κανέναν άλλο τρόπο παρά με το να περιπατούμε σύμφωνα με τις αλήθειες και τις αρχές που εξέθεσε για τους Χριστιανούς στον λόγον του. Αν θέλωμε να είμεθα ευάρεστοι στον Θεό και να λάβωμε την ανταμοιβή της αιωνίου ζωής, πρέπει να είμεθα άνθρωποι που ζούμε σύμφωνα με τις δίκαιες αρχές του και όχι σύμφωνα με τις δικές μας αρχές για ό,τι νομίζομε ότι είναι ορθό ή εσφαλμένο. Αν νομίζωμε ότι είναι ασφαλές ν’ ακολουθούμε τις αρχές του ανθρώπου, ας ρίξωμε απλώς μια γοργή ματιά στον κόσμο, που οδηγείται από τις αρχές του τού αλληλοφαγώματος και από τον νόμον του της επιβιώσεως του προσφυεστέρου. Τούτο ασφαλώς πρέπει να μας πείση ότι η πορεία αυτή δεν είναι ασφαλής για ν’ ακολουθηθή.​—Ιάκ. 1:17.

11. Ποια πορεία διαγωγής κοινή σ’ αυτό τον κόσμο πρέπει ν’ αποφεύγουν οι Χριστιανοί, και τι δείχνουν τα ατομικά υπομνήματα;

¹¹ Μια από τις κακές συνήθειες που είναι κοινές στον παλαιό αυτόν κόσμο είναι η ανήθικη διαγωγή των ανθρώπων του, μια πορεία που οι Χριστιανοί δεν μπορούν να μιμούνται αν θέλουν την επιδοκιμασία του Ιεχωβά. Αν ακολουθήσωμε τη συμβουλή του Ιακώβου να εγκύψωμε στον τέλειο νόμο, θα εύρωμε υποβοηθητική την εξής νουθεσία: «Γίνεσθε λοιπόν μιμηταί του Θεού, ως τέκνα αγαπητά· και περιπατείτε εν αγάπη . . . Πορνεία δε και πάσα ακαθαρσία, η πλεονεξία, μηδέ ας ονομάζηται μεταξύ σας, καθώς πρέπει εις αγίους· μηδέ αισχρότης και μωρολογία ή βωμολοχία, τα οποία είναι απρεπή· αλλά μάλλον ευχαριστία.» (Εφεσ. 5:1-4) Μερικοί μπορεί να διαβάσουν αυτό το εδάφιο και να σκεφθούν, ‘Αυτό εφαρμόζεται ακριβώς σ’ εκείνους που δεν είναι Χριστιανοί ή σ’ εκείνους που έχουν έλλειψι κατανοήσεως του λόγου του Θεού, Εγώ δεν θα ήθελα ποτέ να είμαι ένοχος αυτών των αδικημάτων’. Τα ατομικά υπομνήματα δείχνουν ότι χιλιάδες που στο παρελθόν εκράτησαν ακεραιότητα, αργότερα υπέκυψαν στην επιρροή αυτού του συστήματος και έγιναν ένοχοι αυτών των ανηθίκων πράξεων. Μπορούμε ν’ αντισταθούμε σ’ αυτές, αλλά όχι με τη δική μας δύναμι. Απαιτείται θεία καθοδηγία. Όταν βασιζώμεθα στο πνεύμα του Θεού για να μας κατευθύνη, τότε μπορούμε ν’ αναγνωρίσωμε τις επιρροές αυτού του συστήματος πραγμάτων και να επιζήσωμε από αυτή την ημέρα της δοκιμασίας.​—1 Κορ. 10:6-11.

12, 13. (α) Πώς μερικοί προσπαθούν να δικαιολογήσουν το σφάλμα των; (β) Ποιος είπε ο Παύλος ότι θα μας βοηθούσε να υπερνικήσωμε οποιεσδήποτε αδυναμίες έχομε;

¹² Κανείς δεν πρέπει ποτέ να νομίση ότι η αντίστασις στις επιρροές της πονηρίας και η διακράτησις ακεραιότητος πρόκειται να είναι εύκολες. Εκείνοι που δεν συμπεριεφέρθησαν σύμφωνα με τον λόγον του Θεού, αλλά διέπραξαν πορνεία ή μοιχεία, έχουν ειπεί, ‘Δεν μπόρεσα να βοηθηθώ στην εσφαλμένη πορεία μου. Η σαρξ είναι ασθενής, και ο Θεός γνωρίζει τις αδυναμίες μου.’ Ναι, ο Θεός γνωρίζει τις αδυναμίες μας. Γι’ αυτό ακριβώς είναι πρόθυμος να μας βοηθήση. Αλλά είμεθα πάντοτε βέβαιοι ότι εμείς γνωρίζομε τις αδυναμίες μας; Αν είμεθα, τότε πρέπει ν’ αναγνωρίζουμε την ανάγκη που έχομε για βοήθεια.

¹³ Τώρα ας κυττάξωμε περαιτέρω σ’ αυτόν τον τέλειο νόμο και ας ιδούμε ότι, όταν κάνωμε κάτι άδικο, δεν μπορούμε πάντοτε να λέμε, ‘Αυτό οφείλεται στην αδυναμία της σαρκός’, και να προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε το σφάλμα μας. Ο Παύλος, γράφοντας στους Κορινθίους, λέγει: «Πειρασμός δεν σας κατέλαβεν ειμή ανθρώπινος· πιστός όμως είναι ο Θεός, όστις δεν θέλει σας αφήσει να πειρασθήτε υπέρ την δύναμίν σας, αλλά μετά του πειρασμού θέλει κάμει και την έκβασιν, ώστε να δύνασθε να υποφέρητε.» (1 Κορ. 10:13) Η έκβασις δεν είναι εκείνη που νομίζομε, αλλά εκείνη που προμηθεύει ο Ιεχωβά Θεός. Σύμφωνα με τον Παύλο, ο Ιεχωβά είναι βέβαιο ότι θα μας βοηθήση έτσι ώστε να μπορέσωμε να διατηρήσωμε την ευθύτητα της συμπεριφοράς μας ενώπιόν του και ενώπιον του λαού του.

14, 15. (α) Πώς μας βοηθεί η θεοκρατική οργάνωσις του Ιεχωβά να διακρατήσωμε ακεραιότητα; (β) Τίνος τη διαγωγή μπορούμε να μιμηθούμε πιστά;

¹⁴ Μια άλλη προμήθεια που παρέσχε ο Θεός για τη διακράτησι ακεραιότητος είναι η θεοκρατική του οργάνωσις, μια εντελώς αφοσιωμένη, καθαρή, αγνή οργάνωσις που μας δίνει προσωπική καθοδηγία για να μπορέσωμε να διατηρήσωμε την πιστή μας πορεία. Σ’ αυτή την οργάνωσι ο Ιεχωβά επρομήθευσε ωρίμους, κατάλληλα εκπαιδευμένους, πιστούς επισκόπους σε κάθε Χριστιανική εκκλησία, που είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν σε κάθε πρόβλημα που μπορεί να έχωμε και που παρεμβαίνει στη λατρεία μας προς τον Θεό. Αυτοί είναι πάντοτε έτοιμοι να παράσχουν συμβουλή από τις Γραφές για το πώς πρέπει να περιπατούμε και πώς πρέπει να μιλούμε ώστε ν’ αναγνωρισθούμε ως τηρηταί ακεραιότητος του Ιεχωβά. Ας σημειώσωμε ποια πρέπει να είναι η σχέσις μας προς αυτούς τους θεοκρατικά διωρισμένους επισκόπους όπως εκτίθεται στην προς Εβραίους επιστολή: «Ενθυμείσθε τους προεστώτάς σας, οίτινες ελάλησαν προς εσάς τον λόγον του Θεού· των οποίων μιμείσθε την πίστιν, έχοντες προ οφθαλμών το αποτέλεσμα του πολιτεύματος αυτών.» (Εβρ. 13:7) Οι επίσκοποι πρέπει να περιπατούν προσεκτικά ενώπιον του Θεού, επειδή ο Ιεχωβά τούς θεωρεί υπευθύνους επίσης. Από εκείνον που έχει πολλά, θ’ απαιτηθούν περισσότερα.​—Λουκ. 12:48.

¹⁵ Έχομε πολλά παραδείγματα ανδρών και γυναικών που διεκράτησαν την ακεραιότητά των όταν ετέθησαν σε δοκιμασία. Στη ζωή των μπορούμε να δούμε διευκρινιστικά παραδείγματα ολόκαρδης αφοσιώσεως στον Ιεχωβά Θεό. Αναγνωρίζομε ότι ένας μαθητής μαθαίνει γρηγορώτερα με το να του επιδεικνύεται εκείνο που ακούει, αυτός δε ήταν ο τρόπος με τον οποίον ο Χριστός Ιησούς εδίδασκε τους αποστόλους και μαθητάς του. Έτσι, αν παρατηρούμε προσεκτικά τη διαγωγή των επισκόπων μας στην οργάνωσι, αυτό θα μας βοηθήση να διατηρήσωμε την ευθύτητά μας.​—Προς Εβραίους, κεφ. 11· Ματθ. 11:1.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΑ

16. Ποια δοκιμή ακεραιότητος αντιμετώπισε ο Ιώβ, και με ποια έκβασι;

¹⁶ Η ζωή του Ιώβ είναι μια ζωή που θα εκάναμε καλά να τη μιμηθούμε ως προς την ακεραιότητά του και την υπομονή του. Ο Σατανάς προσεπάθησε να καταστρέψη την ακεραιότητα του Ιώβ. Ο Ιώβ έχασε πρώτα τα υλικά του υπάρχοντα, έπειτα την οικογένεια του που την αγαπούσε φιλόστοργα. Τελικά επλήγη με νόσο και ασθένεια. Αλλά, παρά τις απώλειες του Ιώβ και την κακή επιρροή που χρειάσθηκε να υποφέρη, αυτός υπέμεινε και απέδειξε τον Σατανά ή Διάβολο ψεύτη. Η στάσις του Ιώβ ήταν: «Έως να εκπνεύσω, δεν θέλω απομακρύνει την ακεραιότητά μου απ’ εμού.» (Ιώβ 27:5) Ο Θεός, λοιπόν, τον ευλόγησε. Αποκατέστησε τα πλούτη του, την υγεία του, και μια οικογένεια.​—Ιώβ 1:11-19· 2:7· 42:10-13.

17, 18. Με ποιους τρόπους μπορεί να δοκιμασθή η ακεραιότης μας σήμερα όπως εδοκιμάσθη και του Ιώβ;

¹⁷ Κανείς δεν θα διαφύγη από το να δοκιμασθή η ακεραιότης του. Μην υποτιμάτε τον Διάβολο. Γνωρίζει το πιο ασθενές μας σημείο. Γνωρίζει τι μπορεί να κλονίση την πίστι μας. Για μερικούς μπορεί να είναι η απώλεια των υλικών πραγμάτων, που θα τους έκανε να εργασθούν σκληρότερα για να κερδίσουν περισσότερα χρήματα, ώστε ν’ αποκτήσουν πάλι ό,τι είχαν προηγουμένως ή ν’ αποκτήσουν τόσα, όσα έχει κάποιος άλλος. Ο Διάβολος μπορεί να χτυπήση μέσω προσφιλών ατόμων, στρέφοντάς τα εναντίον σας λόγω της αγάπης σας για τον Ιεχωβά Θεό. Αν λόγω της αγάπης μας για τον Ιεχωβά χάσωμε την αγάπη εκείνων που είναι προσφιλείς σ’ εμάς, αυτό δεν πρέπει να επηρεάση την καθαρή μας λατρεία προς τον Ιεχωβά Θεό. Πρέπει απλώς να βαθύνη την εκτίμησί μας για τη θαυμαστή υπόσχεσι του Θεού να παράσχη εκατονταπλάσια. Ο Ιησούς είπε: «Αληθώς σας λέγω, δεν είναι ουδείς όστις, αφήσας οικίαν, ή αδελφούς, ή αδελφάς, ή πατέρα, ή μητέρα, ή γυναίκα, ή τέκνα, ή αγρούς, ένεκεν εμού και του ευαγγελίου, δεν θέλει λάβει εκατονταπλασίονα.»​—Μάρκ. 10:29, 30· Ματθ. 10:37.

¹⁸ Όπως στον Ιώβ, μπορεί να είναι φυσική κατάθλιψις που θα μας δοκιμάση. Μη σκεφθήτε ποτέ να παραιτηθήτε. Αντλήστε δύναμι από τον Ιεχωβά Θεό και θυμηθήτε πως ο Παύλος είπε, ότι ο Θεός θα έκανε την «έκβασιν» ώστε να μπορήτε να υποφέρετε. Κάτω από αυτές τις συνθήκες της δοκιμασίας, χρειαζόμεθα τον νέο κόσμο ολοένα περισσότερο· αν πρέπει, λοιπόν, να γίνη κάτι, η πίστις μας σ’ αυτόν πρέπει να γίνη ισχυρότερη. Πάντοτε βεβαιώνεσθε ότι κάτω από αυτές τις περιστάσεις πράττετε το καλύτερο που μπορείτε μελετώντας και κηρύττοντας. Ακόμη και από τους αρρώστους απαιτείται να κρατούν ακεραιότητα, πολλοί δε εβοηθήθησαν να το πράξουν αυτό γράφοντας επιστολές, χρησιμοποιώντας το τηλέφωνο και άλλα μέσα κηρύγματος.

19. Πώς απέδειξε ο Ιησούς ότι ήταν το τέλειο παράδειγμα για διακράτησι ακεραιότητος;

¹⁹ Το μέγιστο παράδειγμα για μας στη διακράτησι της ακεραιότητός μας ήταν εκείνος που περιεπάτησε με τον αληθινό Θεό υπηρετώντας ως ένας από τους μάρτυρας του, ένας που πάντοτε υπήκουε στις οδηγίες του. Εξήσκησε πίστι νικητήριου δυνάμεως και έδειξε μεγάλη υπομονή κάτω από πίεσι. Αυτό το τέλειο παράδειγμα, που έχομε για να το ακολουθήσωμε, είναι ο Υιός του Θεού, Χριστός Ιησούς. Η πορεία του υπήρξε απαράμιλλη μεταξύ των πλασμάτων του Ιεχωβά στη διακράτησι ακεραιότητος. Ο Ιεχωβά Θεός, για να δοκιμάση ως τα άκρα την ακεραιότητα του Υιού του, επέτρεψε να υποφέρη ονειδισμό και διωγμό και τελικά τον άφησε να παρέλθη από αυτή τη ζωή σαν ένας επαίσχυντος, καταδικασμένος εγκληματίας. Αλλ’ ο Ιησούς απέδειξε την ολόκαρδη αφοσίωσί του στον Πατέρα του και έδειξε στον Διάβολο ότι ήταν ψεύτης. Πρέπει να ενεργήσωμε όμοια.​—Μάρκ. 15:20.

20. (α) Ποιοι σ’ αυτή τη σύγχρονη εποχή ακολούθησαν την πιστή του πορεία; (β) Τι είπε ένας πιστός δούλος ότι τον εβοήθησε να υπομείνη όταν ήταν στη φυλακή;

²⁰ Όχι μόνο έχομε Βιβλικά παραδείγματα, στα οποία μπορούμε ν’ αποβλέπωμε ως πηγή δυνάμεως και ενθαρρύνσεως, αλλά έχομε και σύγχρονα παραδείγματα τηρητών ακεραιότητος. Χιλιάδες από αυτά τα παραδείγματα είναι οι μάρτυρες του Ιεχωβά, που επέρασαν από στρατόπεδα συγκεντρώσεως και φυλακές στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Κάθε είδους Σατανικές σκευωρίες εχρησιμοποιήθησαν για να τους κάμουν ν’ αποκηρύξουν την πίστι των στον Ιεχωβά Θεό. Η υπογραφή μιας δηλώσεως που θ’ απεκήρυττε τον Ιεχωβά Θεό και την οργάνωσί του θα τους επέτρεπε να επιστρέψουν στην ελευθερία. Το ιστορικό υπόμνημα μένει, «Ολίγοι μάρτυρες υπέγραψαν, παρά τους δαρμούς και τη λιμοκτονία.» Πώς μπόρεσαν να διακρατήσουν την ακεραιότητα των κάτω από αυτές τις συνθήκες; Προσέξτε τι έγραψε κάποιος: «Διότι ήταν αληθινή η πνευματική τροφή που μπόρεσε να μας κρατήση ζωντανούς. Τι πλεονέκτημα αν είχε κανείς μελετήσει τις Γραφές από πριν έτσι ώστε να μπορή ν’ αντλή από αυτό το απόθεμα τώρα!»

21. Άσχετα με το μέγεθός των, ωφελούμεθα με το να παρευρισκώμεθα στις Χριστιανικές συγκεντρώσεις;

²¹ Εκείνο, που είπε αυτός ο Χριστιανός κάτω από αυτές τις συνθήκες που ελύγιζαν την ακεραιότητα, πρέπει να εντυπώση στη διάνοια μας την ανάγκη να λάβωμε γνώσι, όχι μόνο με προσωπική μελέτη της Γραφής, αλλά και με τις συναθροίσεις της οργανώσεως. Ποιος από μας μπορεί ν’ απέλθη από οποιαδήποτε συνάθροισι Χριστιανών και να μην αισθάνεται τον εαυτό του αναζωογονημένο και ενισχυμένο και πιο αποφασισμένο ν’ ακολουθήση την οδόν του δικαίου λόγω του ότι ήταν εκεί; Αυτό είναι αληθινό είτε μόνο ολίγοι είναι συγκεντρωμένοι μαζί για Γραφική διδασκαλία σ’ ένα ιδιωτικό σπίτι, είτε εκατοντάδες σε μια Αίθουσα Βασιλείας, είτε χιλιάδες σ’ ένα στάδιο ή αίθουσα ακροατηρίου. «Δια τούτο παρηγορείτε αλλήλους, και οικοδομείτε ο είς τον άλλον, καθώς και κάμνετε.» (1 Θεσ. 5:11) Το ν’ ακούμε άλλους να εκφράζουν την αγάπη των και την πίστι των στον Ιεχωβά Θεό είναι κάτι που ενισχύει την απόφασί μας να έξακολουθήσωμε να εκτελούμε καλά έργα και να καλλιεργούμε ορθές επιθυμίες.

22. Ποιες κακές επιθυμίες προειδοποίησε ο Ιωάννης ν’ αποφεύγωμε, και πώς είπε ο Παύλος ότι θα μπορούσαμε να τις υπερνικήσωμε;

²² Ο απόστολος Ιωάννης, για να οδηγήση τη σκέψι μας στην ορθή κατεύθυνσι, άφησε την εξής πληροφορία: «Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω· Εάν τις αγαπά τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ· διότι παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός, και η επιθυμία των οφθαλμών, και η αλαζονεία του βίου, δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ’ είναι εκ του κόσμου.» (1 Ιωάν. 2:15, 16) Μήπως αποθησαυρίζομε κάποια από αυτές τις επιθυμίες στη διάνοιά μας και στην καρδιά μας; Την επιθυμία της σαρκός, την επιθυμία των οφθαλμών ή την αλαζονεία του βίου; Αν το πράττωμε αυτό, είναι επικίνδυνο. Απαλλαγήτε απ’ αυτές. Ο Παύλος εξήγησε πώς θα μπορούσαμε να το πράξωμε, όταν είπε, «Το λοιπόν, αδελφοί, όσα είναι αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα καθαρά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, αν υπάρχη τις αρετή, και εάν τις έπαινος, ταύτα συλλογίζεσθε.» (Φιλιππησ. 4:8) Η σύστασις του Παύλου είναι να σκεπτώμεθα τα καλά πράγματα που βρίσκονται στον λόγον του Θεού. Η αγαθότης του Θεού, η Βασιλεία, οι ευλογίες του νέου κόσμου και τα προνόμια μας της διακονίας​—αυτά είναι τα πράγματα που πρέπει να κατέχουν τη διάνοιά μας και την καρδιά μας.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΚΡΑΤΗΣΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΟΣ

23. Ποιοι πρέπει να διακρατούν ακεραιότητα, και ποιες ευλογίες θα προκύψουν από το να ενεργούμε έτσι;

²³ Η διακράτησις της ακεραιότητός μας απαιτεί συνεχή προσοχή από μέρους κάθε αφιερωμένου δούλου, νέου ή ηλικιωμένου. Είναι ένα ολοχρόνιο έργο. Παρατηρήστε τις θαυμαστές ευλογίες που προκύπτουν από το ν’ ακολουθούμε αυτή την πιστή πορεία. Είναι ευάρεστο στον Ιεχωβά Θεό να έχη ισχυρούς μάρτυρας να τον υπηρετούν, ικανούς ν’ αντισταθούν σε κάθε εναντίωσι ή πίεσι που μπορεί να έλθη από μέσα ή απ’ έξω από την οργάνωσι. Αυτό σημαίνει στενή ενότητα, ευτυχισμένες οικογένειες, αναγνώρισι θεοκρατικής ηγεσίας, υποβοήθησι του ενός από τον άλλον στη λατρεία των προς τον Ιεχωβά. Αυτές οι ευτυχισμένες οικογένειες θα χαίρουν στη Χριστιανική συντροφιά στις Αίθουσες των Βασιλείας, συμβάλλοντας σε υγιείς εκκλησίες. Αυτό θα σημαίνη μια καθαρή κοινωνία Νέου Κόσμου Χριστιανών, που αινούν ενεργώς τον Ιεχωβά, στέκοντας άμεμπτοι ενώπιόν του σε παγκόσμια κλίμακα.

24. Ποια είναι η ελπίδα εκείνων που διακρατούν ακεραιότητα στον Ιεχωβά Θεό;

²⁴ Θα είμεθα άνθρωποι ακεραιότητος αν εγκύπτωμε καθημερινά στον τέλειο νόμο και προσευχώμεθα ειλικρινώς από την καρδιά μας όπως έκανε ο Δαβίδ όταν έλεγε: «Κρίνον με, ω Ιεχωβά· διότι εγώ περιεπάτησα εν ακεραιότητί μου.» Αν η απόφασίς μας να διακρατήσωμε προσωπική ακεραιότητα είναι ίση με του Δαβίδ, μπορούμε αληθινά να ελπίζωμε στον Ιεχωβά και να διατηρούμε μια βέβαιη προσδοκία να ζήσωμε για πάντα στον νέο του κόσμο μ’ ένα πλήθος ανθρώπων ακεραιότητος ομοίου φρονήματος, που θ’ αποτελούν όλοι μέρος της παγκοσμίου οικογενείας του αγνού και αγίου Θεού, Ιεχωβά.