Ποιος Σκοπός Υπάρχει στο να Ζούμε;
ΕΓΝΩΡΙΖΑΤΕ ότι σε όλον τον κόσμο δέκα χιλιάδες και πλέον άτομα αυτοκτονούν κάθε μέρα; Πολλαπλασιάστε αυτόν τον αριθμό επί 365 και θα ιδήτε ότι ο κατ’ έτος αριθμός των αυτοκτονιών είναι καταπληκτικός. Είναι μεγαλύτερος απ’ όλον τον πληθυσμό πολλών πόλεων. Τι οδηγεί τόσο πολλούς ανθρώπους σε μια τέτοια απέλπιδα κατάστασι διανοίας; Μήπως η ζωή έγινε κάτι χωρίς σκοπό κενόν γι’ αυτούς; Μήπως αυτοί έχασαν κάθε αίσθησι υποχρεώσεως στους εαυτούς των, στον συνάνθρωπό τους, στον Θεό που είναι ο Δημιουργός των;
Αναγνωρίζεται ότι το να έχη κανείς ένα σκοπό στη ζωή είναι ζωτικό για την ευημερία του ανθρώπου. Μερικοί έχουν ως σκοπό το να κάνουν καλό σε άλλους, μεταχειριζόμενοι αυτούς με καλωσύνη και γενικά υποβοηθώντας αυτούς. Μερικοί κάνουν σκοπό στη ζωή τους να περνούν καλά τον καιρό τους, να τέρπωνται, ασχολούμενοι σε επιδιώξεις απολαύσεων. Μερικοί θεωρούν ως σκοπό της ζωής των το να εργάζωνται αποβλέποντας σε οικονομική ασφάλεια. Άλλοι συγκεντρώνουν τη ζωή τους γύρω από το σπίτι και την οικογένειά τους. Αλλ’ αν κρίνωμε από την έλλειψι αληθινής ευτυχίας μεταξύ των ανθρώπων με τους σκοπούς αυτούς, καταφαίνεται ότι υπάρχει κάτι το ελαττωματικό περί τους στόχους αυτούς ως του κυρίου σκοπού της ζωής. Χρειάζεται ένας υψηλότερος σκοπός. Τι υψηλότερος σκοπός υπάρχει απ’ εκείνον που έθεσε ενώπιον του ανθρώπου ο Δημιουργός αυτού;
Ο λόγος του Θεού, η Γραφή, τονίζει ότι ο αληθινός μας σκοπός στη ζωή πρέπει να είναι η εκτέλεσις του Θείου θελήματός του. Ιδού πώς το διατυπώνει ο σοφός Σολομών. «Φόβου τον Θεόν, και φύλαττε τας εντολάς αυτού, επειδή τούτο είναι το παν του ανθρώπου.» (Εκκλησ. 12:13) Το ότι η εκτέλεσις του Θείου θελήματος είναι πράγματι «το παν του ανθρώπου» το ανέγραψε ο Σίμων Πέτρος, ένας απόστολος του Ιησού Χριστού, στους πρώτους Χριστιανούς: «Επειδή λοιπόν ο Χριστός έπαθεν υπέρ ημών κατά σάρκα, οπλίσθητε και σεις το αυτό φρόνημα· διότι ο παθών κατά σάρκα έπαυσεν από της αμαρτίας· δια να ζήσητε τον εν σαρκί επίλοιπον χρόνον, ουχί πλέον εν ταις επιθυμίαις των ανθρώπων, αλλ’ εν τω θελήματι του Θεού. Διότι αρκετός είναι εις ημάς ο παρελθών καιρός του βίου, ότε επράξαμεν το θέλημα των εθνών, περιπατήσαντες εν ασελγείαις, επιθυμίαις, οινοποσίαις, κώμοις, συμποσίοις και αθεμίτοις ειδωλολατρείαις.»—1 Πέτρ. 4:1-3.
Επειδή ο σκοπός μας στη ζωή δεν πρέπει να είναι «πλέον εν ταις επιθυμίαις των ανθρώπων, αλλ’ εν τω θελήματι του Θεού», επιβάλλεται να μάθωμε ποιό είναι το θέλημα του Θεού. Αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να προσδιορισθή απλώς από τη συνείδησι κάθε ατόμου, ή από συνήθεια, ή από ό,τι λέγει ένας διδάσκαλος «Κυριακού σχολείου». Ούτε μαθαίνεται πάντοτε το θέλημα του Θεού με εκπαίδευσι από τους γονείς. Ο Θεός έχει προνοήσει για τη διδασκαλία μας περί του θελήματός του μέσω των σελίδων της Θεοπνεύστου Γραφής, οι δε συνετοί άνθρωποι θα κάμουν αυτό το Βιβλίο μόνιμο σύντροφο και οδηγό τους.
Βέβαια, η Γραφή τονίζει ότι το θέλημα του Θεού είναι να ‘φοβούμεθα τον αληθή Θεόν’, τον Ιεχωβά, μάλλον παρά ανθρώπους. (Λουκ. 12:4, 5) Τονίζει ότι πρέπει να ‘τηρώμεν τας εντολάς του’. Οι εντολές του Θεού σχετίζονται με τη διαγωγή και τη δράσι μας, πράγμα που απαιτεί να είμεθα άγιοι. Πραγματικά, ο απόστολος Πέτρος, στην αρχή της πρώτης επιστολής του, ετόνισε ότι πρέπει να είμεθα άγιοι σε κάθε διαγωγή μας, διότι αυτό είναι το θέλημα του Θεού: «Ως τέκνα υπακοής, μη συμμορφούμενοι με τας προτέρας επιθυμίας τας οποίας είχετε εν αγνοία υμών· αλλά καθώς είναι άγιος εκείνος, όστις σας εκάλεσεν, ούτω και σεις γίνεσθε άγιοι εν πάση διαγωγή· διότι είναι γεγραμμένον, “Άγιοι γίνεσθε, διότι εγώ είμαι άγιος”.» (1 Πέτρ. 1:14-16) Αυτό σημαίνει ότι το Θείον θέλημα για τον άνθρωπο είναι μια ζωή που πρέπει να την διάγη κανείς σύμφωνα με τον άγιο κανόνα της δικαιοσύνης του Θεού. Ένας, λοιπόν, που κάνει το θέλημα του Θεού δεν μπορεί να διάγη κατά τον τρόπο του ασεβούς αυτού συστήματος πραγμάτων. Ο παρελθών καιρός του βίου ενός ανθρώπου, που έπραττε το θέλημα των εθνών, είπε ο Πέτρος, υπήρξε αρκετός, πάρα πολύς, πραγματικά· απ’ τον καιρό, που αρχίζει να επιδιώκη τον ορθό σκοπό στη ζωή, πρέπει να εξαγοράζη τον χρόνον του και να τον χρησιμοποιή, μαζί με τη δύναμι κι ενέργεια που εδαπανούσε προηγουμένως κάνοντας το θέλημα των ανθρώπων, στο να κάνη το θέλημα του Θεού.
Ο Πέτρος, επίσης, είπε ότι ένας που θέλει να κάνη το θέλημα του Θεού πρέπει να οπλισθή. Με τι; Με «το αυτό φρόνημα», που είχε κι ο Ιησούς Χριστός. Τι προστασία είναι αυτή απ’ αυτό το ασεβές σύστημα πραγμάτων, από την απελπισία, τη δυστυχία και την άσκοπη ζωή! Για να οπλισθή κανείς με το φρόνημα του Ιησού Χριστού, πρέπει να μάθη τι εδίδαξε ο Ιησούς—για τη βασιλεία του Θεού. Εκείνος, που κάνει το θέλημα του Θεού, θα θέση αυτή τη βασιλεία πρώτιστη στη ζωή του, ακριβώς όπως έκαμε ο Ιησούς, υπακούοντας στην εντολή του: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού· και ταύτα πάντα [υλικές ανάγκες] θέλουσι σας προστεθή.» (Ματθ. 6:33) Τότε θα ασπασθούμε τη βέβαιη ελπίδα της αιωνίου ζωής δια της βασιλείας του Θεού και της λυτρωτικής θυσίας του Χριστού, την οποίαν επρομήθευσε καταθέτοντας την τελεία ανθρωπίνη ζωή του.
Μέρος του σκοπού του Χριστιανού στη ζωή πρέπει να είναι να διδάσκη το θείον θέλημα στους άλλους· αυτό βέβαια περιλαμβάνει διδασκαλία στους άλλους για τη βασιλεία του Θεού που ιδρύθη στους ουρανούς και για το πώς αυτή θα φέρη ευλογίες σε όλη την ευπειθή ανθρωπότητα. Ναι, είναι θέλημα του Θεού για όλους τους αληθινούς Χριστιανούς να συνιστούν στους άλλους το Θείον άγγελμα της σωτηρίας δια Ιησού Χριστού μέσω της ουρανίας βασιλείας του, που θα καταστήση δυνατή μια δίκαιη νέα τάξι πραγμάτων.
Όταν ο Ιησούς Χριστός ήταν στη γη, εξέθεσε τον σκοπό του στη ζωή με αυτόν τον τρόπο: «Εγώ δια τούτο εγεννήθην, και δια τούτο ήλθον εις τον κόσμον, δια να μαρτυρήσω εις την αλήθειαν.» (Ιωάν. 18:37) Αυτός ήταν ο σκοπός γύρω από τον οποίον διεμορφώθη η δράσις του. Συνιστούσε το Θείον θέλημα σε όλους εκείνους, με τους οποίους ήρχετο σ’ επαφή και οι οποίοι ήσαν ταπεινοί και ποθούσαν να μάθουν τον ορθό σκοπό στη ζωή. Το να ζη κανείς σύμφωνα με τον κανόνα του Ιησού δεν είναι εύκολο, αλλά κάθε άτομο έχει ευθύνη να πράττη ό,τι μπορεί, αινώντας τον Θεό με τέτοιον τρόπο ώστε να μάθουν κι άλλοι το Θείον θέλημα. Ο Θεός δεν είναι παράλογος· δέχεται τις ειλικρινείς προσπάθειές μας να ζούμε σύμφωνα με τις απαιτήσεις του.
Είναι, λοιπόν, ουσιώδες να κάνωμε όλα όσα μπορούμε για να εκτελέσωμε τον αγαθό σκοπό του να ‘φοβούμεθα τον Θεό και να φυλάττωμε τις εντολές του’, ζώντας «ουχί πλέον εν ταις επιθυμίαις των ανθρώπων, αλλ’ εν τω θελήματι του Θεού.» Τότε θα έχωμε τον ορθό σκοπό στη ζωή και θα είμαστε στη γραμμή για ένα μέλλον αιωνίου ευτυχίας υπό την βασιλείαν του Θεού.