Μιμείσθε Ό,τι Είναι Καλό
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ είναι μεγάλοι μιμηταί. Οι ευφάνταστες διάνοιές των ισχυρίζονται ότι είναι ενήλικες, όταν παίζουν τους οικοδεσπότας ή κάνουν άλλα πράγματα που βλέπουν ότι κάνουν οι μεγάλοι. Αυτή η μιμητική διάθεσις μπορεί ν’ αποβή σε καλό ή κακό, ανάλογα με τα παραδείγματα που εκλέγουν να μιμηθούν. Οι «γκάγκστερς» των κινηματογραφικών ταινιών και άλλοι κακοί άνθρωποι, που πολλά παιδιά παρακολουθούν στην οθόνη της τηλεοράσεως και του κινηματογράφου με άπληστο ενδιαφέρον, ασφαλώς δεν είναι καλά παραδείγματα γι αυτά. Το γεγονός ότι μερικά παιδιά εμιμήθησαν τέτοιους τύπους ανθρώπων έχει συντελέσει στην αύξησι της νεανικής εγκληματικότητος, που οι διαρπαγές και πράξεις της βίας στις πόλεις όλου του κόσμου είναι διαβόητες. Πόσο καλύτερο θα ήταν γι’ αυτά, αν οι γονείς των κατηύθυναν τη μιμητική τάσι τους σε καλά παραδείγματα! Αυτό, φυσικά, απαιτεί επίβλεψι της ψυχαγωγίας που αποκομίζουν τα παιδιά παρακολουθώντας ό,τι προβάλλεται στην τηλεόρασι και στις αίθουσες κινηματογράφου. Απαιτεί επίβλεψι στην εκλογή των συμπαικτών των ή συντρόφων των και απαιτεί, επίσης, όπως οι ίδιοι οι γονείς προσφέρουν ένα καλό παράδειγμα.
Συχνότερα από ό,τι νομίζομε, τα παιδιά μιμούνται τη διαγωγή και τους τρόπους ομιλίας των γονέων των. Γονείς, που χρησιμοποιούν ακάθαρτη γλώσσα, έχουν συνήθως παιδιά που χρησιμοποιούν ακάθαρτη γλώσσα. Γονείς, που καπνίζουν, έχουν συνήθως παιδιά που καπνίζουν. Γονείς, που είναι ανέντιμοι, συνήθως έχουν παιδιά ανέντιμα. Γονείς, που χρησιμοποιούν την ψευδολογία, έχουν παιδιά που έχουν αποκτήσει τη συνήθεια να ψεύδωνται. Με το να δίδουν ένα καλό παράδειγμα ομιλίας και διαγωγής, οι γονείς μπορούν να κατευθύνουν τη μιμητική αυτή τάσι σ’ ένα ωφέλιμο τρόπο, που θα είναι για το τελικό αγαθό των τέκνων.
Υπάρχουν και άλλες επιδράσεις, όπως οι ιδέες που είναι δημοφιλείς σε πολλά παιδιά και οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν τα παιδιά σας να μιμηθούν εξέχοντα πρόσωπα του κόσμου που είναι γνωστά για τα προκλητικώς στενά φορέματα ή τις ακρότητες στον τρόπο που χτενίζουν τα μαλλιά των, αλλά οι άγρυπνοι γονείς μπορούν να τα βοηθήσουν ν’ αποφύγουν να κάμουν αυτό το σοβαρό λάθος. Η διδασκαλία τού να σέβωνται την καλή συμβουλή του γραπτού Λόγου του Θεού προμηθεύει ένα μέσον, με το οποίο οι γονείς μπορούν να πείσουν τα παιδιά τους ν’ απορρίπτουν το κακό και να μιμούνται το καλό. Από την πολύ μικρή ηλικία η σκέψις των έχει ανάγκη να διαμορφώνεται από τους γονείς των ώστε να τρέφουν μεγάλο σεβασμό για ό,τι είναι καλό.
Όπως τα παιδιά, έτσι και οι ενήλικες μπορούν να πέσουν στην παγίδα της δημοφιλούς γνώμης και να παρασυρθούν από το πλήθος καθώς αυτό αντιγράφει τρόπους σκέψεως και πράξεις ωρισμένων εξεχόντων ατόμων. Ώστε και οι ενήλικες, επίσης, είναι μιμηταί, αλλά, όταν εκείνοι μιμούνται άλλους, δεν γίνεται κατ’ ανάγκην τόσο καταφανές όπως συμβαίνει με τα παιδιά. Το άτομο, που πράττει κάτι επειδή «όλοι οι άλλοι το πράττουν» ή επειδή ωρισμένα άτομα θεωρούν ότι το να ενεργήση κάποιος έτσι αυτό σημαίνει ότι ανήκει στην κορυφή της κοινωνικής κλίμακος είναι ένας μιμητής, αλλά μιμείται ό,τι είναι καλό;
Το άτομο, που έχει μεγάλες επιτυχίες στις επιχειρήσεις, ίσως εις βάρος άλλων ανθρώπων, συχνά θαυμάζεται από άτομα, που φθονούν την επιτυχία του. Έτσι αγωνίζονται να τον μιμηθούν με την ελπίδα ν’ αποκτήσουν τα πλούτη και την εξέχουσα θέσι που επέτυχε εκείνος, και προβαίνουν στο ν’ αντιγράψουν τις ανηλεείς επαγγελματικές του μεθόδους. Οι πιθανότητες είναι ότι δεν θα επιτύχουν αυτό που φαντάζονται με το να μιμούνται ένα κακό παράδειγμα, αλλά αυτό που αποκομίζουν είναι ένα εφθαρμένο πρότυπο ηθικής, που μπορεί να τους καταστρέψη για το υπόλοιπο της ζωής τους.
Πολύ ορθά η Αγία Γραφή προειδοποιεί: «Μη πλανάσθε· “Φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί”.» (1 Κορ. 15:33) Η απομίμησις του κακού παραδείγματος, που έδωσε ένα άλλο άτομο, είναι αποτέλεσμα των κακών συναναστροφών. Αν οι γονείς μπορούν να βλέπουν ότι η ηθική των τέκνων των βρίσκεται σε κίνδυνο από τις κακές συναναστροφές ή από τον θαυμασμό ανηθίκων ανθρώπων που κατέχουν επιφανείς θέσεις, πρέπει να έχουν την ικανότητα ν’ αντιληφθούν πόσο απερίσκεπτο είναι να μιμούνται τέτοια άτομα αυτοί οι ίδιοι για να είναι ευπρόσδεκτοι στο πλήθος.
Η τάσις για μίμησι είναι ανάγκη να βρίσκεται υπό έλεγχο τόσο στην περίπτωσι των ενηλίκων όσο και των παιδιών. Είναι μια δύναμις που πρέπει ν’ αναγνωρίζεται και να διαμορφώνεται με τον τρόπο, που θα είναι για το κάλλιστο συμφέρον του ατόμου. Όταν ένα άτομο γνωρίζη τις καλές αρχές και τα ηθικά πρότυπα του Λόγου του Θεού, μπορεί να τη διαμορφώση σοφά. Μπορεί να διακρίνη σαφώς ένα παράδειγμα που είναι άξιο μιμήσεως από ένα άλλο που δεν είναι. Με τη βοήθεια αυτής της γνώσεως μπορεί ν’ αντισταθή στην ανοησία του να παρασυρθή μαζί με το πλήθος.
Πόσο πολύ καλύτερα είναι να μιμήται κανείς άτομα, που αγαπούν ό,τι είναι δίκαιο! Οι απόστολοι του Ιησού Χριστού ήσαν τέτοια παραδείγματα. Ο απόστολος Παύλος, γράφοντας στους Θεσσαλονικείς, είπε: «Σεις εξεύρετε πώς πρέπει να μιμήσθε ημάς· διότι δεν εφέρθημεν ατάκτως μεταξύ σας.» (2 Θεσ. 3:7) Επίσης, στην επιστολή του προς τους Χριστιανούς Εβραίους έγραψε: «Ενθυμείσθε τους προεστώτας σας, οίτινες ελάλησαν προς εσάς τον λόγον του Θεού· των οποίων μιμείσθε την πίστιν, έχοντες προ οφθαλμών το αποτέλεσμα του πολιτεύματος αυτών.»—Εβρ. 13:7.
Η διαγωγή των αποστόλων και των άλλων, οι οποίοι προΐσταντο μεταξύ των πρώτων Χριστιανών, ήταν καλή. Ήταν σε αρμονία με τους νόμους της Γραφής και τα καλά ήθη. Ήταν ωφέλιμη για τους ανθρώπους, οι οποίοι τους συνανεστρέφοντο. Αυτοί ήσαν καλύτερα παραδείγματα για το λαό προς μίμησι παρά οι επιφανείς οικοδεσπόται που παρέθεταν γεύματα, οι στρατιωτικοί αρχηγοί και οι δημόσιοι λειτουργοί του Ρωμαϊκού κόσμου, που ζούσαν μια έκλυτη ζωή.
Το κάλλιστο παράδειγμα του καλού, που θα μπορούσε οποιοσδήποτε να εκλέξη προς μίμησιν, είναι ο ίδιος ο Θεός. Παρά τη δυστροπία του ανθρωπίνου γένους, αυτός υπήρξε μακρόθυμος, εκδηλώνοντας παρ’ αξίαν αγαθότητα στο ανθρώπινο γένος. Αγάπησε πάντοτε ό,τι είναι δίκαιο και εμίσησε ό,τι είναι κακό, δείχνοντας μολαταύτα συγχωρητικότητα. Η προθυμία τού να συγχωρή ακόμη και πονηρούς ανθρώπους, όταν δείχνουν ειλικρινή μετάνοια, αποκαλύπτει την αγαθότητά του με ένα χτυπητό τρόπο. Περιγράφοντας μερικές από τις ιδιότητές του, αναφέρει: «Ιεχωβά, Ιεχωβά ο Θεός, οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος, και αληθινός.» (Έξοδ. 34:6, 7, ΜΝΚ) Δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα, που θα μπορούσε ένας άνθρωπος να μιμηθή ή ένα τέκνον να διδαχθή ν’ αντιγράψη.
Πολλά άλλα καλά παραδείγματα μπορούν να βρεθούν στην Αγία Γραφή, στα οποία μπορεί κανείς ν’ αποβλέψη με ασφάλεια και να μιμηθή αυτά μάλλον παρά τα των ανθρώπων του κόσμου, των οποίων η ηθική διαγωγή και οι απόψεις συντελούν στην εξάπλωσι της ηθικής ερημώσεως του αιώνος μας. Αποτελεί σοφή πορεία το ν’ ακολουθούμε τη Γραφική συμβουλή: «Αγαπητέ, μη μιμού το κακόν, αλλά το αγαθόν.»—3 Ιωάν. 11.