«Μακάριοι οι Έχοντες Συναίσθησιν της Πνευματικής των Ανάγκης»
ΕΧΕΤΕ ποτέ ιδεί ένα άτομο τελείως τυφλό, που δεν έχει συναίσθησι της τυφλότητός του; Ή συναντήσατε ποτέ ένα άτομο που βασανίζεται τόσο από τρομώδη παράλυσι ώστε να μη μπορή να φάγη μόνο του κι εν τούτοις να μην αντιλαμβάνεται ότι κάτι το εσφαλμένο του συμβαίνει; Ασφαλώς όχι! Γνωρίζετε, όμως, ότι είναι δυνατόν να είναι ένας άνθρωπος ακριβώς τόσο τυφλός και αβοήθητος με μια θρησκευτική ή πνευματική έννοια, όσον αφορά τη σχέσι του με τον Πλάστη του, τον Θεό του ουρανού και της γης, κι εν τούτοις να μη το αντιλαμβάνεται καθόλου;
Ναι, υπάρχουν τέτοια άτομα σήμερα, όπως ακριβώς υπήρχαν και στους Βιβλικούς χρόνους. Γι’ αυτό, ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού, είπε ότι οι θρησκευτικοί ηγέται των ημερών του ήσαν «οδηγοί τυφλοί τυφλών· τυφλός δε τυφλόν εάν οδηγή, αμφότεροι εις βόθρον θέλουσι πέσει·» μολονότι αυτοί οι ίδιοι έλεγαν σ’ αυτόν, «Μήπως και ημείς είμεθα τυφλοί;» Ομοίως στο βιβλίο της Αποκαλύψεως βρίσκομε να λέγεται σε κάποια Χριστιανική εκκλησία, την εκκλησία της Λαοδικείας, μεταξύ άλλων: «Λέγεις, Ότι πλούσιος είμαι, και επλούτησα, και δεν έχω χρείαν ουδενός, και δεν εξεύρεις ότι συ είσαι ο ταλαίπωρος και ελεεινός, και πτωχός, και τυφλός, και γυμνός.»—Ματθ. 15:14· Ιωάν. 9:40· Αποκάλ. 3:17.
Αυτοί οι σκληροί αμαρτωλοί ασφαλώς δεν περιλαμβάνονται στα εναρκτήρια λόγια της επί του Όρους Ομιλίας του Ιησού: «Μακάριοι οι έχοντες συναίσθησιν της πνευματικής των ανάγκης, διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών.» Παρεμπιπτόντως θα μπορούσε να λεχθή ότι οι εννέα καταστάσεις που ανέφερε ο Ιησούς στις εναρκτήριες παρατηρήσεις του είναι, σύμφωνα με το Ελληνικό κείμενο, καταστάσεις ευτυχίας μάλλον παρά «μακαρισμοί», όπως συνήθως λέγονται.—Ματθ. 5:3-11, ΜΝΚ.
Μεταφραζόμενα κατά γράμμα τα λόγια του Ιησού, όπως αναφέρεται στην υποσημείωσι της Μεταφράσεως Νέου Κόσμου, έκδοσις 1950, έχουν ως εξής: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι.» Η λέξις πτωχός σημαίνει όχι απλώς πτωχός, αλλά πολύ πτωχός, άπορος, επαίτης. Χρησιμοποιείται για να περιγράψη το Λάζαρο στην παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου, για να κάμη την μεγίστη δυνατή αντίθεσι.—Λουκ. 16:20, 22.
Γιατί ο Ιησούς ανέφερε αυτούς τους ‘πτωχούς τω πνεύματι’ ως μακαρίους, δηλαδή, ως ν’ απολαμβάνουν μια κατάστασι ευτυχίας ή ευνοίας του Θεού; Εν πρώτοις, επειδή, σε αντίθεσι μ’ εκείνους που είναι σκληροί, αδιάφοροι ή έχουν άγνοια της πνευματικής των ανάγκης, γι’ αυτούς υπάρχει ελπίς. Έχοντας συναίσθησι της αθλίας πνευματικής των καταστάσεως, εσταμάτησαν από το να πηγαίνουν προς την εσφαλμένη κατεύθυνσι.
Εκείνοι, οι οποίοι έχουν πραγματικά συναίσθησι των πνευματικών των αναγκών ή επαιτούν για το πνεύμα, μπορούν, επίσης, να χαρακτηρισθούν ευτυχείς διότι θα κάμουν κάτι γι’ αυτό. Θ’ ακολουθήσουν τις οδηγίες του Ιησού: «Αιτείτε, και θέλει σας δοθή· ζητείτε, και θέλετε ευρεί· κρούετε, και θέλει σας ανοιχθή.» Μεταξύ των πραγμάτων που μπορούν να ζητούν είναι το πνεύμα του Ιεχωβά, που ο Ιησούς είπε ότι ο ουράνιος Πατήρ του ήταν πρόθυμος να δώση.—Λουκ. 11:8-13.
Περαιτέρω, εκείνοι, οι οποίοι «έχουν συναίσθησιν της πνευματικής των ανάγκης», είναι μακάριοι ή ευτυχείς με μια προκαταβολική έννοια, ακριβώς όπως είπε ο Ιησούς, «διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών.» Χάριν ακριβείας, μπορεί να λεχθή ότι εκείνοι, των οποίων «είναι η βασιλεία των ουρανών», είναι ένας περιωρισμένος αριθμός ακολούθων του Χριστού οι οποίοι θα καθίσουν σε θρόνους και θα κυβερνήσουν μαζί του επί χίλια έτη. (Λουκ. 12:32· Αποκάλ. 20:4-6) Ωστόσο, η αρχή, η οποία δηλούται στο εδάφιο Ματθαίος 5:3, εφαρμόζεται, επίσης, σε άλλους, στα «άλλα πρόβατα» του Χριστού που αναφέρονται εις Ιωάννην 10:16. Αυτοί θα είναι μακάριοι κατά το ότι θα κληρονομήσουν την επίγεια επικράτεια της βασιλείας του Θεού, ακριβώς όπως είπε ο Ιησούς σ’ αυτά τα «πρόβατα», που στέκουν στα δεξιά του στην παραβολή των ‘προβάτων και εριφίων’: «Έλθετε, οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην εις εσάς βασιλείαν από καταβολής κόσμου.»—Ματθ. 25:34.
Την ευτυχία ή μακαριότητα αυτών, οι οποίοι έχουν συναίσθησι της πνευματικής των ανάγκης, περιέγραψε ο Ιησούς στην παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου. Ο Λάζαρος εξεικόνιζε εκείνους από τον κοινό λαό οι οποίοι είχαν συναίσθησι των πνευματικών ελλείψεων και αδυναμιών των και επάνω στους οποίους οι θρησκευτικοί ηγέται επεσώρευαν μεγάλα φορτία. Εξ άλλου, ο πλούσιος εξεικόνιζε εκείνους, οι οποίοι ήσαν πλούσιοι από μια θρησκευτική άποψι, με το ότι είχαν καθήσει επί της καθέδρας του Μωυσέως και είχαν πρόσοδο στο Νόμο του Μωυσέως και κατείχαν τις πρωτοκαθεδρίες στις συναγωγές.—Ματθ. 23:2-4.
Εν τούτοις, ως αποτέλεσμα του κηρύγματος του Ιησού μια αλλαγή έλαβε χώραν, που εξεικονίζεται στην παραβολή από τον θάνατο του πλουσίου και του Λαζάρου. Οι ‘πλούσιοι’ θρησκευτικοί ηγέται έφθασαν στο σημείο να βασανίζωνται λόγω του σκληρού αγγέλματος που εκήρυττε ο Ιησούς, εκθέτοντας την απληστία, την υποκρισία και τις ψευδείς θρησκευτικές διδασκαλίες των ενώ η τάξις του Λαζάρου, εκείνοι οι οποίοι είχαν συναίσθησι της πνευματικής των ανάγκης, εδέχθησαν την αλήθεια που εκήρυττε ο Ιησούς, έγιναν το πνευματικό υπόλοιπο των Ιουδαίων και εδόθη σ’ αυτούς η ελπίς της ουρανίου βασιλείας.—Λουκ. 16:19-31.
Αν εγνωρίζατε την ευτυχία ή μακαριότητα, για την οποία ωμίλησε ο Ιησούς, τότε κι εσείς, επίσης, θα είχατε συναίσθησι της πνευματικής σας ανάγκης. Πώς δείχνετε ότι έχετε συναίσθησι της πνευματικής σας ανάγκης; Ένας τρόπος είναι το να είσθε ένας ‘επαίτης ή πτωχός τω πνεύματι’, δηλαδή, να προσεύχεσθε στον Θεό για το πνεύμα του και για βοήθεια στη γνώσι και εκτέλεσι του θελήματός του. (Λουκ. 11:13) Ένας άλλος τρόπος είναι το να μελετάτε προσεκτικά τον Λόγον του Θεού, όπου εκεί ο Θεός αποκαλύπτει το θέλημά του για τα επίγεια πλάσματά του. Φυσικά, για να κατανοήσετε αυτόν τον Λόγο έχετε ανάγκη βοηθείας, την οποία επρομήθευσε φιλόστοργα ο Θεός, όπως, παραδείγματος χάριν, μέσω του περιοδικού που διαβάζετε τώρα.—Ματθ. 24:45-47.
Αν ικανοποιήσετε την πνευματική σας ανάγκη, ‘δεν θέλετε εγκαταλείψει τον οίκον του Θεού ημών’, αλλά θα πρέπει να συνέρχεσθε μαζί με άλλους, οι οποίοι έχουν συναίσθησι της πνευματικής των ανάγκης με τον σκοπό να την ικανοποιήτε. Με το να συνέρχεσθε μαζί με άλλους, που έχουν την ίδια καρδιά και διάνοια, γίνεσθε ικανοί να διακονήτε στις ανάγκες αλλήλων, να παρακινήτε αλλήλους σε αγάπη και καλά έργα, να δίνετε και να λαμβάνετε αμοιβαία ενθάρρυνσι. Σ’ αυτά τα καλά έργα περιλαμβάνεται η διακονία με τον Λόγο του Θεού και προς άλλους, οι οποίοι έχουν συναίσθησι της πνευματικής των ανάγκης. Αυτό θα οδηγήση σε μεγαλύτερη ακόμη ευτυχία και μακαριότητα!—Νεεμ. 10:39· Πράξ. 20:35· Εβρ. 10:23-25.
Πραγματικά, μπορεί να λεχθή ότι εκείνοι οι οποίοι «έχουν συναίσθησιν της πνευματικής των ανάγκης» και οι οποίοι ειλικρινά αγωνίζονται να ικανοποιήσουν αυτή την ανάγκη, είναι μακάριοι τώρα και θα γίνονται ακόμη μακαριώτεροι!