Άφοβα Διαδίδετε την Αλήθεια Ακόμη και αν Αυτή Πληγώνη Ανθρώπους

ΣΗΜΕΡΑ όσοι αποτελούν τον λαό του Ιεχωβά διαδίδουν την αλήθεια για τη βασιλεία του Θεού σ’ όλη τη γη. Αυτό είναι αγαθά νέα και έπρεπε να τα δεχθούν όλοι με χαρά· αλλά συμβαίνει αυτό; Όχι, δεν συμβαίνει. Γιατί όχι; Διότι με αυτά κηρύσσεται η αλήθεια των κρίσεων του Θεού, η οποία πρόκειται να εκτελεσθή σύντομα εναντίον των πονηρών. Ένα τέτοιο άγγελμα πραγματικά πληγώνει ανθρώπους.

Το γεγονός είναι ότι οι δούλοι του Θεού, που αποστέλλονται για να κάμουν γνωστό το θέλημά του, είχαν πάντα να εκτελέσουν αυτό το διπλό έργο, ακριβώς όπως εξεικονίσθη από την αποστολή που ανετέθη από τον Θεό στον Ιερεμία. Ελέχθη σ’ αυτόν να εκριζώνη και να καταστρέφη και να καταφυτεύη και να ανοικοδομή. (Ιερεμ. 1:9, 10) Ναι, και όπως αναφέρεται από τον Ησαΐα, οι δούλοι του Θεού σήμερα όχι μόνο έχουν ένα άγγελμα παρηγορίας και ελευθερίας, αλλά, επίσης, ένα άγγελμα προειδοποιήσεως για την «ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών.»​—Ησ. 61:1, 2.

Εφόσον οι πονηροί άνθρωποι πληγώνονται από την αλήθεια, απαιτείται θάρρος, αφοβία για να την διαδώση κανείς. Αυτή η πρόκλησις πληγών μέσω της αληθείας είχε προσκιασθή από τις πληγές που είχαν επέλθει επάνω στην αρχαία Αίγυπτο στις ημέρες του Μωυσέως, και σχετικά με τις οποίες ο Ιεχωβά είπε χρόνια αργότερα στους Ισραηλίτας μέσω του δούλου του Ιησού του Ναυή: «Απέστειλα τον Μωυσήν και τον Ααρών, και επάταξα την Αίγυπτον δια πληγών, τας οποίας έκαμον εν μέσω αυτής, και μετά ταύτα εξήγαγον υμάς.»​—Ιησ. Ναυή 24:5.a

Το ότι οι πληγές εκείνες είναι εξεικονιστικές φαίνεται από το γεγονός ότι όλα όσα προεγράφησαν «δια την διδασκαλίαν ημών προεγράφησαν.» (Ρωμ. 5:4) Εκτός αυτού, μήπως δεν διαβάζομε ότι ο Μωυσής εξεικονίζει τον Ιησού Χριστό; (Πράξ. 3:19-26) Εφόσον έτσι συμβαίνει, είναι λογικό να συμπεράνωμε ότι ο Φαραώ εξεικονίζει τον Σατανά ή Διάβολο, και το έθνος του, η Αίγυπτος, την οργάνωσι του Σατανά. Και καθώς οι πληγές τότε εχρησίμευσαν για να γίνουν γνωστά το όνομα και η δύναμις του Ιεχωβά, έτσι και σήμερα τα αγγέλματα που πληγώνουν, διακηρυσσόμενα από τους δούλους του Θεού, ομιλούν για το όνομα και τη δύναμι του Ιεχωβά.​—Έξοδ. 9:15, 16.

Ναι, τότε ο Ιεχωβά, μέσω του Μωυσέως, είχε παρακαλέσει να επιτραπή στον λαό του Ισραήλ να πάη στην έρημο για να προσφέρη θυσίες στον Ιεχωβά, και ο Φαραώ με αλαζονεία και περιφρόνησι είπε χλευαστικά: «Τις είναι ο Ιεχωβά;» (Έξοδ. 5:2, ΜΝΚ) Αλλά, όταν ο Φαραώ υπέστη τις πληγές, δηλαδή, τη μεταβολή των υδάτων του Νείλου σε αίμα, τα σμήνη από βατράχους, σκνίπες και κυνόμυιες, το θανατικόν επάνω στα ζώα και τα ελκώδη εξανθήματα επάνω σε ανθρώπους και κτήνη, την καταστροφή της συγκομιδής από χάλαζα και ακρίδες, το σκότος, που ήταν τόσο πυκνό ώστε κανείς δεν εσηκώθη από τον τόπο του επί τρεις ημέρες και νύχτες και κατόπιν το θάνατο των πρωτοτόκων της Αιγύπτου, ο Φαραώ ήταν πρόθυμος ν’ αφήση τους Εβραίους να φύγουν πραγματικά, τους εβίαζε να φύγουν. Το ότι οι πληγές εκείνες εξυπηρέτησαν το σκοπό του Ιεχωβά να κάμη γνωστό το όνομά του, φαίνεται, επίσης, από το γεγονός ότι αιώνες αργότερα ειδωλολάτραι ιερείς εφιστούσαν την προσοχή σ’ αυτές.​—Έξοδ. 7:1-12:51· 1 Σαμ. 6:6.

Και ας σημειωθή ότι αυτά ήσαν πραγματικά θαύματα, όχι απλώς συμπτώσεις, διότι άλλως δεν θα εδίδασκαν στον Φαραώ το μάθημα που έπρεπε. Περαιτέρω απόδειξις της γνησιότητός των φαίνεται από το γεγονός ότι επανειλημμένως γίνεται μνεία γι’ αυτά στις Εβραϊκές Γραφές καθώς και στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές.​—Ψαλμοί 78 και 105· Ιερεμ. 32:20· Πράξ. 7:36.

Αυτές οι πληγές, μολονότι δεν πρέπει να συγχέωνται με τις πληγές που αναφέρονται στην Αποκάλυψι κεφάλαιον 16, εν τούτοις έχουν βασικές ομοιότητες στο ότι και οι δύο αντιπροσωπεύουν αγγέλματα κρίσεως, που θέλει ο Θεός να δώση ο λαός του. Αυτά τα αγγέλματα δείχνουν πώς η οργάνωσις του Σατανά φαίνεται στα όμματα του Θεού και χρησιμεύουν για να πληγώσουν αυτούς που είναι στην οργάνωσι του Σατανά. Μέσω των εκδόσεων, όπως Η Σκοπιά, το Ξύπνα! και “Έπεσε Βαβυλών η Μεγάλη!” Η Βασιλεία του Θεού Κυβερνά!, η σύγχρονος «Αίγυπτος», η ορατή οργάνωσις του Σατανά και ειδικώς «Η Βαβυλών η Μεγάλη», φαίνεται ότι έχει καλυφθή από ευθύνες εκχύσεως αίματος, ότι είναι χονδροειδώς ανήθικη, ακάθαρτη πνευματικώς, καθώς και ότι δεν έχει τίποτε το κοινό με τον Λόγο και τον λαό του Θεού, μια πνευματικώς άρρωστη οργάνωσις, μη παράγοντας καμμιά πνευματική τροφή, μια οργάνωσις σε πλήρες σκότος όσον αφορά το φως της βασιλείας του Θεού και οποιαδήποτε ελπίδα για το ανθρώπινο γένος, και μη έχοντας κανένα ζων πρωτότοκο ανάμεσα της, από εκείνα που είναι πραγματικά αφιερωμένα στον Ιεχωβά Θεό.

Χρειάζεται θάρρος για να ομιλή ένας άφοβα γι’ αυτά τα ζητήματα. Χρειάζεται ανιδιοτελής αγάπη και ισχυρή πίστις για να συνεχίση μ’ εγκαρτέρησι να λέγη αυτές τις αλήθειες, να πηγαίνη επανειλημμένως στον τομέα, όπως ακριβώς ο Μωυσής και ο Ααρών άφοβα και επανειλημμένως εμφανίσθηκαν στον Φαραώ και στην αυλή του, δώδεκα περίπου φορές πραγματικά. Αλλά γιατί εμείς να μην είμεθα άφοβοι; Δεν είναι Αυτός για μας μεγαλύτερος από όλους εκείνους, οι οποίοι είναι εναντίον μας; (Ρωμ. 8:31) Επί πλέον, εφόσον τα ελατήριά μας είναι αγνά, μπορούμε να είμεθα θαρραλέοι όπως ο νεαρός λέων, γνωρίζοντας ότι ο Ιεχωβά θα μας δώση δύναμι και προστασία.​—Παροιμ. 28:1.

[Υποσημειώσεις]