Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Είναι κατάλληλο να κάνουν «προπόσεις» οι Χριστιανοί, όταν συνέρχονται ομού;—Μ. Δ., Η.Π.Α.
Σε μερικές χώρες, όταν πρόκειται γνώριμοι άνθρωποι ν’ αποχωρισθούν, διοργανώνουν μια αποχαιρετιστήριο πρόποσι με κάποιο οινοπνευματώδες ποτό, υψώνουν τα ποτήρια και τα κτυπούν ελαφρά και συνοδεύουν το κτύπημα σε εκφράσεις ‘εις υγείαν σας’ ή κάτι όμοιο. Σε γαμήλιες τελετές προσφέρεται ομοίως μια πρόποσις για την υγεία και την ευτυχία των νεόνυμφων. Είναι ευνόητο ότι μερικοί αμφισβητούν αν είναι Γραφικώς ορθό να συμμετέχουν οι Χριστιανοί σε τέτοιες προπόσεις.
Φυσικά δεν υπάρχει τίποτε το εσφαλμένο στο να επιθυμή ένας Χριστιανός την ευτυχία και καλή υγεία ενός φίλου. Ούτε θα ήταν ακατάλληλο να γίνη αυτό με ομαδικό τρόπο. Οι πνευματικώς πρεσβύτεροι του πρώτου αιώνος επεράτωναν μια επιστολή των στις Χριστιανικές εκκλησίες με μια έκφρασι που ουσιαστικώς σημαίνει, «Υγιαίνετε!»—Πράξ. 15:29.
Αλλά είναι αυτό μόνο που περιλαμβάνεται στις «προπόσεις»; Γιατί αυτοί που κάνουν τις προπόσεις υψώνουν τα ποτήρια των, ή σηκώνουν υψηλά τα κύπελλα των και τα κτυπούν ελαφρά μαζί; Μήπως είναι για την απομίμησι κάποιου εθίμου; Σημειώστε τι λέγει Η Βρεττανική Εγκυκλοπαιδεία, 11η Έκδοσις, 13ος Τόμος, σελίς 121 :
«Το έθιμο να πίνουν ‘εις υγείαν’ των ζώντων προέρχεται πιθανώτατα από την αρχαία θρησκευτική ιεροτελεστία να πίνουν για τους θεούς και τους νεκρούς. Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι, έκαναν στα γεύματα των σπονδές στους θεούς των, και στα τελετουργικά συμπόσια έπιναν γι’ αυτούς καθώς και τους νεκρούς.» Κατόπιν, αυτή η Εγκυκλοπαιδεία αφού δείχνει πώς αυτά τα ειδωλολατρικά έθιμα επέζησαν μεταξύ των Σκανδιναυικών και των Τευτονικών λαών, συνεχίζει: «Στενά συνδεδεμένη με αυτά τα σχεδόν υπό μορφήν θυσίας έθιμα πόσεως πρέπει να είναι και η πόσις εις υγείαν των ζώντων.»
Πολλοί άνθρωποι, όταν ενώνωνται σε μια «πρόποσι,» πιθανόν να μη φαντάζωνται ότι αντιγράφουν το έθιμο τού να κάνουν σπονδή ή θυσία με ρευστά πράγματα στους ειδωλολατρικούς θεούς, αλλά μπορεί να συμβαίνη αυτό. Χωρίς αμφιβολία, ένας πιστός Χριστιανός δεν θα συμμετάσχη σε μία πραγματική ειδωλολατρική θυσία, έχοντας υπ’ όψιν ότι «δεν δύνασθε να πίνητε το ποτήριον του Ιεχωβά και το ποτήριον των δαιμονίων.» (1 Κορ. 10:21, ΜΝΚ) Ένας ώριμος Χριστιανός θ’ αποφύγη, επίσης και να μιμηθή κάτι ιεροτελεστικόν της ψευδούς θρησκείας. Αυτή η πνευματικώς ώριμη πορεία θα είναι ευάρεστη στον Ιεχωβά. Ενθυμείσθε, ο Θεός προειδοποίησε ρητώς τον Ισραήλ να μη αντιγράφη θρησκευτικές συνήθειες των γύρω των ειδωλολατρικών εθνών. Λευιτ. 19:27· 21:5.
Αν ένας Χριστιανός θελήση να ζητήση τη θεία ευλογία επάνω σε κάποιον άλλον, τότε ένας κατάλληλος τρόπος να το κάμη αυτό είναι, με μια εγκάρδια προσευχή στον Θεό, όχι ακολουθώντας παραδόσεις που βασίζονται σε ειδωλολατρική λατρεία την οποία αποστρέφεται, ο Ιεχωβά.—Φιλιππησ. 1:9· 2 Κορ. 1:11.
Τα έθιμα και οι παραδόσεις αφθονούν σ’ όλη τη γη. Αν ένας ώριμος Χριστιανός εγνώριζε ότι ένα συγκεκριμένο έθιμο ή παράδοσις βασίζεται απ’ ευθείας στην ψευδή θρησκεία, είναι καταφανές ότι θα το αποφύγη. Αλλά όλα τα έθιμα δεν είναι παραδεκτά. Μερικά πιθανόν να είναι απλώς τοπικές συνήθειες ή εθιμοτυπίες χωρίς να προέρχονται από ψευδή θρησκεία, όπως ο χαιρετισμός με χειραψία ή με υπόκλισι. (Γεν. 23:7) Κάθε άτομο μπορεί να εξετάση ό,τι γνωρίζει σχετικά με κάποιο ιδιαίτερο έθιμο και το δικό του ελατήριο σχετικά με αυτό. Γιατί ακριβώς το κάνει αυτό; Θα μπορούσε, επίσης, να διερωτηθή, ‘Μήπως ενεργώντας έτσι θα κάμω να προσκόψουν άλλοι, ή μήπως οι άνθρωποι στην κοινότητα μου συνδέσουν τις πράξεις μου με ψευδή θρησκεία;’ (1 Κορ. 10:32, 33) Κανένας άλλος δεν μπορεί να ενεργήση ως συνείδησις για καθένα ιδιαιτέρως Χριστιανό· επομένως ο καθένας μπορεί να σκεφθή το ζήτημα και να λάβη απόφασι ώστε να έχη καθαρή συνείδησι.—Πράξ. 23:1· 2 Κορ. 1:12.
● Το εδάφιον Εφεσίους 5:3 λέγει: «Πορνεία . . . μηδέ ας ονομάζηται μεταξύ σας.» Επομένως, δεν είναι εφάμαρτο το να συζητήται η πορνεία ή να δημοσιεύεται οτιδήποτε γι’ αυτό το θέμα;—Μ. Ν., Η.Π.Α.
Εις Εφεσίους 5:1-5 ο απόστολος Παύλος έδωσε αυτή την θεόπνευστη συμβουλή: «Πορνεία δε και πάσα ακαθαρσία, ή πλεονεξία, μηδέ ας ονομάζηται μεταξύ σας, καθώς πρέπει εις αγίους· μηδέ αισχρότης και μωρολογία ή βωμολοχία, τα οποία είναι απρεπή· αλλά μάλλον ευχαριστία. Διότι τούτο εξεύρετε, ότι πας πόρνος, ή ακάθαρτος, ή πλεονέκτης, όστις είναι ειδωλολάτρης, δεν έχει κληρονομία εν τη βασιλεία του Χριστού και Θεού.» Φυσικά, ακόμη και σ’ αυτή την περίπτωσι ο απόστολος ωνόμασε την πορνεία, τονίζοντας με ισχυρό τρόπο ότι ένας πόρνος «δεν έχει κληρονομίαν εν τη βασιλεία του Χριστού και Θεού.» Ώστε, υπάρχουν περιπτώσεις οπότε δεν είναι καθόλου εφάμαρτο ν’ αναφέρεται ή να συζητάται η πορνεία.
Ο Παύλος παρώτρυνε τους Εφεσίους να προσέχουν στη διαγωγή, στον λόγο και στις σκέψεις των. Επρόκειτο να γίνουν μιμηταί του Θεού, ο οποίος είναι τέλειος, καθαρός και δίκαιος κατά πάντα. Ασφαλώς, λοιπόν, η πορνεία δεν έπρεπε να είναι ένα θέμα τακτικής συζητήσεως μεταξύ των. Δεν έπρεπε να περιγράφουν με άσεμνο τρόπο ανήθικες πράξεις και να συζητούν την πορνεία με σκοπό ν’ αντλήσουν αισθησιακή ευχαρίστησι με κάποιο τρόπο από μια τέτοια συζήτησι.
Εν τούτοις, αν ένας διακρατούσε την άποψι ότι είναι πάντοτε αμαρτία να συζητή οτιδήποτε για πορνεία, θα ώφειλε να διαγράψη από την ύλη που διαβάζει μερικά τμήματα της Γραφής. Αυτό δεν θα ήταν αρεστό στον Θεό, διότι δεν θα υπήρχε μια τέτοια προσωπική έκδοσις των Γραφών. (Δευτ. 4:2· Παροιμ. 30:5, 6· Αποκάλ. 22:18, 19) «Ναι· η ίδια η Γραφή συζητεί ειλικρινά την πορνεία πολλές φορές και καταδικάζει εκείνους που την ασκούν. Παραδείγματος χάριν, οι Γραφές λέγουν: «Φεύγετε την πορνείαν.» «Επειδή τούτο είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας, να απέχησθε από της πορνείας.» «Οι δε . . . πόρνοι . . . θέλουσιν έχει την μερίδα αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη με πυρ και θείον· ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος.» (1 Κορ. 6:18· 1 Θεσ. 4:3· Αποκάλ. 21:8) Μερικοί μπορεί να θεωρούν απρεπές να συζητήσουν τη Γραφική άποψι περί πορνείας. Άλλοι μπορεί πραγματικά να αντιτίθενται στην προσκόλλησι στο γράμμα του νόμου για τμήματα της Γραφής, ενώ αυτοί οι ίδιοι προσωπικώς παραβιάζουν αυτό που αναφέρεται στο εδάφιο Εφεσίους 5:3. Αλλά οι Χριστιανοί γνωρίζουν ότι οι Γραφικές προειδοποιήσεις κατά της πορνείας αποτελούν ασφάλεια για τα άτομα που αγαπούν τη δικαιοσύνη.
Επομένως, στις εκδόσεις της η Εταιρία Σκοπιά κατά καιρούς δημοσιεύει πληροφορίες βασισμένες στη Γραφή σχετικά με την πορνεία. Παραδείγματος χάριν, στο περιοδικό Ξύπνα! της 8ης Νοεμβρίου 1966, δημοσιεύεται ένα άρθρον με τον τίτλο «Ο Δικός σας Λειτουργός Επιδοκιμάζει την Πορνεία;» Μολονότι αποκαλύπτει το καταπληκτικό γεγονός ότι πολλοί κληρικοί επιδοκιμάζουν την πορνεία, το άρθρο αυτό αποδεικνύει από τις Άγιες Γραφές ότι ο Παντοδύναμος Θεός δεν την επιδοκιμάζει.
Είναι άρα γε σπουδαίο να κατανοήσωμε ότι ο Ιεχωβά Θεός καταδικάζει την πορνεία και είναι επιτακτικό να την αποφεύγωμε εμείς προσωπικώς; Πράγματι είναι, διότι ο απόστολος Παύλος έγραψε χωρίς περιστροφές κάτω από θεία έμπνευσι: «Ή δεν εξεύρετε ότι οι άδικοι δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού; Μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτραι, ούτε μοιχοί, ούτε μαλακοί, ούτε αρσενοκοίται, ούτε κλέπται, ούτε πλεονέκται, ούτε μέθυσοι, ούτε λοίδοροι, ούτε άρπαγες, δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού.»—1 Κορ. 6:9, 10.