Αγιασμός ‘του Αγίου εν Ισραήλ’

«Και θέλω κάμη το όνομά μου το άγιον γνωστόν εν μέσω τον λαού μου Ισραήλ· και δεν θέλω αφήσει να βεβηλώσωσι πλέον το όνομά μου το άγιον· και θέλουσι γνωρίσει τα έθνη, ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά, ο Άγιος εν Ισραήλ.»—Ιεζ. 39:7, ΜΝΚ.

 1. Ποια κατάστασι αντιμετωπίζει τώρα το ανθρώπινο γένος, και ιδιαιτέρως οι μάρτυρες του Ιεχωβά;

ΜΟΛΟΝΟΤΙ οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι πέρασαν, φέρνοντας απέραντη θλίψι στο ανθρώπινο γένος, ο κομμουνιστικός «βασιλεύς του βορρά» και ο δημοκρατικός «βασιλεύς του νότου» εγέμισαν και πάλι τη γη με εθνικιστική προπαγάνδα. Καθώς αγριοκυττάζουν ο ένας τον άλλον με τα αντίστοιχα πυρηνικά των αποθέματα, ‘συγκερατίζονται’ και ενασχολούνται σε «ψυχρούς» και «μικρούς» πολέμους. (Δαν. 11:40) Καυχώνται για συναγωνιστική συνύπαρξι, αλλά ο καθένας είναι αποφασισμένος να ίδη ότι θα παύση να υπάρχη ο άλλος. Καθώς η έντασις αυξάνει, η εθνικιστική πίστις εξωθείται σε μια φρενίτιδα γύρω από τη γη. Ο κατευθύνων νους πίσω απ’ όλα αυτά, ο εκπεσμένος Σατανάς, ή «Γωγ του Μαγώγ,» ελίσσεται με στρατηγικότητα προς τη θέσι για την τελική του επίθεσι εναντίον των κεχρισμένων μαρτύρων του Ιεχωβά, των εκπροσώπων στη γη της ‘πόλεως του Βασιλέως του μεγάλου’ της ουράνιας Ιερουσαλήμ όπου κατοική ο Ιεχωβά δια του πνεύματός του.—Ψαλμ. 48:2.

 2. Πώς ο Σενναχειρείμ ανανέωσε την απειλή του εναντίον της Ιερουσαλήμ;

² Όταν στραφούμε στο υπόμνημα, όπου αναγράφονται τα εδάφια 2 Βασιλέων 19:8-10, βρίσκομε ότι ο βασιλεύς της Ασσυρίας φθάνει πλησιέστερα στην Ιερουσαλήμ και ‘μάχεται εναντίον της Λιβνά,’ σε απόστασι μόνο σαράντα χιλιομέτρων. Αποστέλλει τώρα απειλητικές επιστολές στον Εζεκία, και λέγει στους πρέσβεις του, «Ούτω θέλετε ειπεί προς Εζεκίαν, τον βασιλέα του Ιούδα, λέγοντας, Ο Θεός σου, επί τον οποίον θαρρείς, ας μη σε απατά, λέγων, Η Ιερουσαλήμ δεν θέλει παραδοθή εις την χείρα του βασιλέως της Ασσυρίας.»

 3. (α) Ποιες απειλητικές μεθόδους έχει υιοθετήσει, ο κομμουνιστικός «βασιλεύς του βορρά»; (β) Σύμφωνα με ένα σχολιαστή, ποιο υπήρξε το αποτέλεσμα των διωγμών των μαρτύρων του Ιεχωβά στη Σοβιετική Ένωσι;

³ Ομοίως, σ’ αυτή την μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο περίοδο, οι καυχησιολόγοι προπαγανδισταί του Σατανά όχι μόνο συνεχίζουν να συνάγουν όλα τα έθνη στον Αρμαγεδδώνα, αλλά προσπαθούν, επίσης, με απειλές να εξαναγκάσουν τους πιστούς λάτρεις του Ιεχωβά να κάμουν συμβιβασμούς όσον αφορά τη στάσι των ενώπιον του Θεού των. Ο «βασιλεύς του βορρά,» που είναι τώρα κατά επικρατέστερον τρόπον Κομμουνιστής, υπήρξε ιδιαιτέρως σκληρός στις επιθέσεις του εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά. Υπήρξαν αντικείμενα σκληρής προπαγάνδας. Επί πλέον, φαίνεται ότι ως τον Απρίλιο του 1951 είχαν συλληφθή 7.000 περίπου μάρτυρες του Ιεχωβά στις δυτικές δημοκρατίες της Σοβιετικής Ενώσεως και εξετοπίσθησαν σε στρατόπεδα αναγκαστικής εργασίας στα Ουράλια, την Σιβηρία, την Βορκούτα και το Καζακστάν. Πώς αντιμετώπισαν αυτή την απειλή κατά της Χριστιανικής των ακεραιότητος; Ο Βάλτερ Κόλαρντζ, στο βιβλίο του Η Θρησκεία στη Σοβιετική Ένωσι, γράφει:

«Αυτό δεν ήταν το τέλος των ‘Μαρτύρων’ στη Ρωσία, αλλά μόνο η αρχή ενός νέου κεφαλαίου της προσηλυτιστικής των δραστηριότητος. Προσπαθούσαν ακόμη να διαδώσουν την πίστι των όταν σταματούσαν σε σταθμούς στον δρόμο των προς την εξορία. Με το να τους εκτοπίζη η Σοβιετική κυβέρνησις δεν μπορούσε να κάνη τίποτε καλύτερο για τη διάδοσι της πίστεώς των. Από την απομόνωσι των χωριών των οι ‘Μάρτυρες’ εφέροντο σ’ ένα ευρύτερο κόσμο, ακόμη και αν αυτός ήταν μόνον ο φοβερός κόσμος των στρατοπέδων συγκεντρώσεως και καταναγκαστικής εργασίας. Εκεί συνήντησαν ένα μεγάλον αριθμό απογοητευμένων και κακομεταχειρισμένων ανθρώπων και πολλούς που ήσαν προδιατεθειμένοι να δεχθούν τις υποσχέσεις των για μια ολική αλλαγή στην πολιτική διάρθρωσι του κόσμου μέσα στο χρονικό διάστημα της παρούσης γενεάς.

Με την προκήρυξι της Σοβιετικής αμνηστίας το 1955, τόσο οι παλαιοί ‘Μάρτυρες’ όσο και εκείνοι που είχαν μόλις μεταστραφή απ’ αυτούς είτε επέστρεψαν στα σπίτια των ή παρέμειναν ως ελεύθεροι εργάται στους τόπους της εξορίας των. Μ’ αυτό τον τρόπο οι Ιεχωβίται . . . διεσπάρησαν σε πολλά μέρη της Σοβιετικής Ενώσεως. Εμφανίσθηκαν και πάλι στις Δυτικές Σοβιετικές Δημοκρατίες. Εγκαθίδρυσαν νέες οργανώσεις [εκκλησιών] στις πρώην περιοχές αναγκαστικής εργασίας όπως την Άπω Ανατολή και τη Δημοκρατία Κόμι, όπου υπάρχουν τμήματα Ιεχωβιτών κατά μήκος της κακόφημης Σιδηροδρομικής γραμμής Πέκορα με το τέρμα της στην Βορκούτα. Οι Ιεχωβίται εισέβαλαν, επίσης, στη Σιβηρία και το Καζακστάν, όπου είναι ιδιαιτέρως πολυάριθμοι. . . . Μια οργάνωσις Ιεχωβιτών είχε, επίσης, εγκαθιδρυθή στο Νταγκεστάν. . . , Με συντομία, το Ρωσικό τμήμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά μπορεί να θεωρήται ως ένα από τα πιο ισχυρά στον κόσμο, και ασφαλώς δεν υπάρχει κανένα τμήμα πουθενά, το οποίο να δέχεται τόσο μεγάλη εχθρική διαφήμισι από την κοσμική εξουσία. . . .

Μόνο το μέλλον θα δείξη αν ο Κρούστσεφ υπήρξε περισσότερο επιτυχής από τον Χίτλερ ή τον Στάλιν στην καταπολέμησι του κινδύνου των Ιεχωβιτών.’

Ο Χίτλερ, ο Στάλιν και ο Κρούστσεφ έχουν τώρα όλοι παρέλθει, αλλά οι ονειδιζόμενοι πνευματικοί Ιουδαίοι στις χώρες του «βασιλέως του βορρά» συνεχίζουν να επεκτείνουν τη λατρεία των προς αίνον του Ιεχωβά.

 4. (α) Πώς εξακολούθησε ο Σενναχειρείμ να ονειδίζη τον Ιεχωβά; (β) Πώς οι Κομμουνισταί προπαγανδισταί ακολούθησαν ένα παρόμοιο πρότυπο, και με ποια έκβασι;

⁴ Μια άλλη αφήγησις συνοψίζει τη δευτέρα βιαία προπαγανδιστική επίθεσι στην Ιερουσαλήμ με τα εξής λόγια: «Και περισσότερα έτι ελάλησαν οι δούλοι αυτού [του Σενναχειρείμ] εναντίον Ιεχωβά του Θεού, και εναντίον του δούλου αυτού Εζεκίου. Και επιστολάς έγραψε για να ονειδίση Ιεχωβά τον Θεόν του Ισραήλ, και να λαλήση κατ’ αυτού λέγων, Καθώς οι θεοί των εθνών της γης δεν ελύτρωσαν τον λαόν αυτών εκ της χειρός μου, ούτω και ο Θεός του Εζεκίου δεν θέλει λυτρώσει τον λαόν αυτού εκ της χειρός μου.» (2 Χρον. 32:16, 17, ΜΝΚ) Με τον ίδιο τρόπο, οι Κομμουνισταί προπαγανδισταί έγραψαν βιβλία, στα οποία περιλαμβάνεται και ένα από 159 σελίδες με τον τίτλο «Ενεργώντας με το Όνομα του Ιεχωβά Θεού,» εδημοσίευσαν καταγγελίες στις εφημερίδες Πράβδα και Τρουντ και άρθρα σε εικονογραφημένα περιοδικά, όπως ένα στο Κροκοντίλ με τίτλο «Οι Αράχνες,» και διένειμαν προσβλητικές ταινίες, δύο από τις οποίες έφεραν τον τίτλο «Αρμαγεδδών» και «Απόστολοι Χωρίς Προσωπείον»—σε μια ριζική προσπάθεια δυσφημήσεως του ονόματος του Ιεχωβά και να κατηγορήσουν σφοδρά τη δράσι κηρύγματος των μαρτύρων Του. Αλλά εκάμφθησαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά ενώπιον της Κομμουνιστικής επιθέσεως; Εκθέσεις μέσ’ από τη Ρωσία λέγουν, Όχι! Η κατωτέρω έκθεσις είναι τυπική:

Εγκατεστημένοι, ως να ήταν, στην πραγματική καρδιά του «βασιλέως του βορρά,» οι αδελφοί μας έχουν θυσιάσει χάριν του Ιεχωβά και της αληθείας του ολόκληρη τη ζωή των και όλα τ’ αγαθά και τις περιουσίες των και στέκουν αφωσιωμένοι και πιστοί στο πλευρό του Ιεχωβά Θεού, του Μεγάλου Κυριάρχου και Θεοκράτου. Σ’ αυτόν τον αποφασιστικό και σκληρό αγώνα για την πίστι μάχονται υπέρ του Θεού των Ιεχωβά. Το άγγελμα της βασιλείας του Θεού θριαμβεύει από τα Καρπάθια ως τις Κουρίλες Νήσους.a

 5. Ποιες αφροσύνες διέπραξαν οι Κομμουνισταί, ως κάτι παράλληλο με τη βλασφημία των προπαγανδιστών του Σενναχειρείμ;

⁵ Οι βλάσφημες προσβολές εξακολούθησαν: «Τότε εβόησαν Ιουδαϊστί, μετά φωνής μεγάλης, προς τον λαόν της Ιερουσαλήμ τον επί του τείχους, δια να φοβίσωσιν αυτούς και να ταράξωσιν αυτούς, όπως κυριεύσωσι την πόλιν και ελάλησαν κατά του Θεού της Ιερουσαλήμ, καθώς κατά των θεών των λαών της γης, οίτινες είναι έργα χειρών ανθρώπων.» (2 Χρον. 32:18, 19) Θλιβεροί, τυφλοί προπαγανδισταί! Νομίζουν ότι ο Θεός μας δεν είναι ισχυρότερος από τους θεούς από πηλό και λίθους, τις άχρηστες εικόνες των εθνών. Και μολονότι οι Κομμουνισταί πιθανόν να έχουν αφυπνισθή όσον αφορά την υποκρισία η οποία υπήρχε πίσω από τις εικόνες που ελάτρευαν οι προπάτορές των, τι αφροσύνη είναι γι’ αυτούς τώρα ν’ αποδίδουν δόξα σε εθνικούς ήρωας και τον στρατιωτικόν «θεόν των οχυρωμάτων,» και να κομπάζουν για τα επιστημονικά των κατορθώματα! (Δαν. 11:38, ΜΝΚ) Πόσο ανόητο είναι γι’ αυτούς να λέγουν, «Δεν υπάρχει Ιεχωβά,» διότι δεν διέκριναν κάποια ιπταμένη εικόνα του Θεού μέσ’ από τα μικροσκοπικά διαστημόπλοιά των!—Ψαλμ. 14:1, ΜΝΚ.

 6. Ποιοι τώρα ενώνονται στην προπαγανδιστική εκστρατεία, κι επομένως πού αποβλέπουν για βοήθεια οι μάρτυρες του Ιεχωβά;

⁶ Και τώρα, με την επιδείνωσι της παγκοσμίου καταστάσεως, τα δημοκρατικά έθνη του «βασιλέως του νότου» αρχίζουν να διατυμπανίζουν το δικό των είδος εθνικιστικής προπαγάνδας. Στο αποκορύφωμα της κρίσεως, τι θα κάμουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι δεν ανήκουν ούτε στον «βορρά» ούτε στον «νότο»; Ακριβώς ό,τι έκαμαν ο Εζεκίας και ο Ησαΐας! «Προσευχήθη περί τούτων Εζεκίας ο βασιλεύς, και Ησαΐας ο προφήτης, ο υιός του Αμώς, και εβόησαν προς τον ουρανόν.» (2 Χρον. 32:20) Τι έξοχο παράδειγμα για τον λαό του Ιεχωβά σήμερα!

ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ

7, 8. (α) Ποια ικεσία έκαμε ο Εζεκίας; (β) Γιατί η προσευχή του, καθώς και η προσευχή του Ψαλμού 83, δεν παραμένουν χωρίς να τύχουν προσοχής;

⁷ Η αφήγησις εις 2 Βασιλέων (επίσης, στο 37^ο κεφάλαιο του Ησαΐα) περιγράφει την πορεία των γεγονότων με περισσότερες λεπτομέρειες. «Και λαβών ο Εζεκίας την επιστολήν εκ της χειρός των πρέσβεων, ανέγνωσεν αυτήν και ανέβη ο Εζεκίας εις τον οίκον του Ιεχωβά, και εξετύλιξεν αυτήν ενώπιον του Ιεχωβά. Και προσηυχήθη ενώπιον του Ιεχωβά ο Εζεκίας, λέγων, Ιεχωβά Θεέ του Ισραήλ, ο καθήμενος επί των χερουβείμ, συ αυτός είσαι ο Θεός, ο μόνος, πάντων των βασιλείων της γης· συ έκαμες τον ουρανόν και την γην· κλίνον, Ιεχωβά, το ους σου, και άκουσον· άνοιξον, Ιεχωβά, τους οφθαλμούς σου, και ιδέ και άκουσον τους λόγους του Σενναχειρείμ, όστις απέστειλε τούτον να ονειδίση τον ζώντα Θεόν.»—2 Βασ. 19:14-16, ΜΝΚ.

⁸ Για ποιο πράγμα ενδιεφέρετο πρωτίστως ο Εζεκίας—για την ιδική του σωτηρία, ή για την απομάκρυνσι της μομφής που επερρίπτετο στο όνομα του Ιεχωβά; Ας απαντήση η προσευχή του όσον αφορά τον Ασσύριον: «Τώρα λοιπόν, Ιεχωβά Θεέ ημών, σώσον ημάς, δέομαι, εκ της χειρός αυτού· δια να γνωρίσωσι πάντα τα βασίλεια της γης, ότι συ είσαι Ιεχωβά ο Θεός, ο μόνος.» (2 Βασ. 19:19, ΜΝΚ) Αυτή μας υπενθυμίζει μια άλλη καλώς γνωστή προσευχή, η οποία περιλαμβάνει ‘επίσης τον Ασσούρ [την Ασσυρία]’: «Ας καταισχυνθώσι, και ας ταραχθώσι διαπαντός· και ας εντραπώσι, και ας απολεσθώσι· και ας γνωρίσωσιν ότι συ, του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά, είσαι ο μόνος Ύψιστος επί πάσαν την γην.» (Ψαλμ. 83:8, 17, 18, ΜΝΚ) Αυτές είναι προσευχές οι οποίες δεν παραμένουν χωρίς να τύχουν προσοχής!

9, 10. (α) Ποια απάντησι έδωσε ο Ιεχωβά μέσω του αγωγού του, και ποιον εξεικονίζει αυτός ο αγωγός; (β) Πώς θριαμβεύει το υπόλοιπο εναντίον των ονειδισμών του Σατανά; (γ) Ποιος πρόκειται πράγματι να ονειδισθή, και, γιατί;

⁹ Θ’ αποδείξη ο Ιεχωβά την ιδιότητά του ως Θεού; Θ’ αγιάση τ’ όνομά του ενώπιον όλων των εθνών; Η απάντησις, την οποία έδωσε στον Εζεκία μέσω του προφήτου του Ησαΐα, δεν αφήνει καμμιά αμφιβολία. Και αυτό εξεικονίζει καλά το άγγελμα που διακηρύττει ο Ιεχωβά μέσω του συγχρόνου αγωγού των, ‘του πιστού και φρονίμου δούλου’—του υπολοίπου των κεχρισμένων μαρτύρων του στη γη: «Σε κατεφρόνησε, σε ενέπαιξεν, η παρθένος, η θυγάτηρ της Σιών· οπίσω σου έσεισε κεφαλήν η θυγάτηρ της Ιερουσαλήμ. Τίνα ωνείδισας και εβλασφήμησας; και κατά τίνος ύψωσας φωνήν, και εσήκωσας υψηλά τους οφθαλμούς σου; Κατά του Αγίου του Ισραήλ.»—2 Βασ. 19:21, 22.

¹⁰ Όσες προσπάθειες και αν καταβάλλουν, ο Σατανάς και τα θύματα της απάτης του οφείλουν να μάθουν ότι όλες οι προσπάθειές των να διασπάσουν την ακεραιότητα και τη λατρεία του λαού του Θεού στη γη είναι καταδικασμένες. Ονειδισμοί και κακοποιήσεις δεν θα ωφελήσουν σε τίποτε. Το υπόλοιπο των μαρτύρων του Ιεχωβά εξακολουθεί να διακρατή Χριστιανική παρθενία, αποδεικνυόμενο έτσι άξιο να νυμφευθή τον Χριστό. (2 Κορ. 11:2) Ο καυχησιολόγος Σατανάς είναι εκείνος, ο οποίος πρόκειται πράγματι να ονειδισθή. Τι πτώσι υπέστη όταν προσπάθησε να εξυψώση τον εαυτό του υπεράνω της νεογέννητου Βασιλείας, για να καταλήξη απλώς στο να ριφθή αυτός και οι δαίμονές του από τον Χριστό, και να γίνη ο Γωγ της γης του Μαγώγ! (Αποκάλ. 12:1-9· Ησ. 14:12-16· Ιεζ. 38:2) Οι μηχανορραφίες του Γωγ εναντίον της ‘παρθένου θυγατρός της Σιών’ τον σημειώνουν για επονείδιστη καταστροφή. Δεν μπορεί να την αποπλανήση με σαρκικό πόλεμο. Η τελική του, φαύλη επίθεσις δείχνει μόνο ότι μάχεται στην πραγματικότητα «κατά του Αγίου του Ισραήλ,» του Ιεχωβά Θεού του ιδίου.

11. Ποιες καυχησιολογίες κάνει ο σύγχρονος Ασσύριος, αλλά πώς του απαντά ο Ιεχωβά;

¹¹ Στον καυχησιολόγο Ασσύριο, τίποτε δεν εφαίνετο πολύ δύσκολο να επιτύχη, είτε επρόκειτο να κατακόψη τις υψηλές κέδρους του Λιβάνου, είτε να ξηράνη τις διώρυγες του Νείλου. Ομοίως, ο σύγχρονος Γωγ, με τους πυρηνικούς του εξοπλισμούς τόσο του «βορρά» όσο και του «νότου,» δεν θεωρεί καμμιά κατάκτησι πέραν από τις δυνάμεις του. Μόνον ο Ιεχωβά έχει την απάντησι γι’ αυτόν τον τύραννο. Και αυτή η απάντησις έχε δατυπωθή με ακλόνητο τρόπο μέσω των προφητών του των παλαιών χρόνων: «Μη δεν ήκουσας ότι εγώ έκαμον τούτο παλαιόθεν, και από ημερών αρχαίων εβουλεύθην αυτό; τώρα δε εξετέλεσα τούτο.» (2 Βασ. 19:25) Ακόμη και με την Σατανική υποστήριξι του Γωγ, κανένα άτομο ή οργάνωσις σ’ αυτή τη γη δεν μπορεί ν’ αντισταθή στην εκδήλωσι των δικαίων κρίσεων του Ιεχωβά.

12. Ποια τύχη αναμένει την ψευδή θρησκεία και τους οπαδούς της, στα χέρια των στρατευμάτων του «Ασσυρίου»;

¹² Ο «βασιλεύς του βορρά» υπό τον Γωγ θα παίξη ασφαλώς το μέρος του στην ερήμωσι της συγχρόνου παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας. Το 17^ο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως το καθιστά αυτό σαφές, δείχνοντας ότι ο Ιεχωβά θα χρησιμοποιήση τα «δέκα κέρατα,» ή τον πλήρη αριθμό των εθνικών αρχόντων στη γη, για να κάνουν «την γνώμην αυτού» ή τον σκοπό του, περιλαμβανομένης και της καταστροφής αυτών των θρησκευτικών συστημάτων. (Αποκάλ. 17:16, 17) Με τον ίδιο τρόπο, που η αρχαία Ασσυρία κατέστρεψε τις ‘ωχυρωμένες πόλεις’ των εθνών, τα οποία ελάτρευαν δαίμονας, έτσι τα στρατεύματα του συγχρόνου «Ασσυρίου» θα συμμετάσχουν στη συντριπτική πανωλεθρία της ψευδούς θρησκείας σήμερα. Και καθώς αυτά τα εθνικιστικά συστήματα προχωρούν συντριβόμενα προς την καταστροφή των, όλοι όσοι εζήτησαν καταφύγιο σ’ αυτά θα γίνουν πράγματι ‘μικράς δυνάμεως, τρομαγμένοι, . . . κατησχυμένοι.’ Θ’ απολεσθούν ως «ο χόρτος του αγρού, και ως η χλόη, ως ο χόρτος των δωμάτων, και ως ο σίτος ο καιόμενος πριν καλαμώση.» (2 Βασ. 19:25, 26) Βλέπε, επίσης, εδάφια Αποκάλυψις 18:9-19.

13, 14. (α) Πού διέπραξε το μεγάλο του σφάλμα ο Ασσύριος; (β) Τι διεκήρυξε τώρα ο Ιεχωβά, και ποια διαβεβαίωσι έχουν έτσι σήμερα οι μάρτυρες του Ιεχωβά;

¹³ Αλλά ο ίδιος ο Ασσύριος μονάρχης διέπραξε τώρα το μεγάλο του σφάλμα! Εγκατεστάθη στη γη που είχε δώσει ο Ιεχωβά στους αληθινούς του λάτρεις. Είχε κυκλώσει τη Λιβνά, και τώρα—έτσι ενόμιζε—ήταν η σειρά της Ιερουσαλήμ. Κατήλθε σε μια αναμέτρησι: ο Σενναχειρείμ εναντίον «του Αγίου του Ισραήλ.» Ο Ιεχωβά γνωρίζει την αναμέτρησι του εχθρού του, και ονειδίζει τον Σατανικό Γωγ: «Εξεύρω την κατοικίαν σου, και την έξοδόν σου, και την είσοδόν σου, και την κατ’ εμού λύσσαν σου. Επειδή η κατ’ εμού λύσσα σου, και η αλαζονεία σου, ανέβησαν εις τα ώτα μου.» (2 Βασ. 19:27, 28) Εξαγριωμένος καθώς είναι ο Γωγ μέσα στα στενά όρια της γης του Μαγώγ, αντικρύζει αυτό που του χρειάζεται!

¹⁴ Οι βασιλείς της Ασσυρίας ήσαν συνηθισμένοι να οδηγούν τους αιχμαλώτους βασιλείς στη Νινευή μ’ ένα άγγιστρον που περνούσαν από τους μυκτήρας των. Αλλά τώρα είναι η σειρά του Γωγ! Ο Ιεχωβά διακηρύσσει: «Δια τούτο θέλω βάλει τον κρίκον μου εις τους μυκτήρας σου, και τον χαλινόν μου εις τα χείλη σου.» Η άνανδρη προσπάθεια να εξαναγκάση τους πιστούς μάρτυρας του Ιεχωβά σε υποτακτικό συμβιβασμό αποτυγχάνει! Προσευχήθηκαν στον Ιεχωβά, και εστήριξαν σ’ αυτόν την εμπιστοσύνη των. Ας συγκεντρώση ο σύγχρονος Ασσύριος όλες τις δυνάμεις του. Ας επιστρατεύση άνδρες κατά εκατοντάδες εκατομμυρίων για την τελική επίθεσι κατά του προπυργίου της αληθινής λατρείας που έχει οικοδομήσει ο Ιεχωβά μέσω του Χριστού στη γη. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά θα εξακολουθήσουν να παραμένουν σταθεροί στη Χριστιανική των ουδετερότητα. Δεν θα πέσουν στην εθνικιστική προπαγάνδα. Θα παραμείνουν ασφαλείς στον ισχυρό πύργο των, τον Ιεχωβά, και τίποτε δεν θα επιτύχη να εμποδίση το άσμα αίνου και λατρείας που υψώνουν στο όνομά του. Ο λόγος του Ιεχωβά στον πρώτιστο εχθρό είναι τελειωτικός: «Και θέλω σε επιστρέψει δια της οδού δι’ ης ήλθες.»—2 Βασ. 19:28.

‘ΤΟ ΣΗΜΕΙΟΝ ΕΙΣ ΣΕ’

15, 16. Τι σημείο έδωσε ο Ιεχωβά στο λαό του, και πώς ώφειλαν να ενεργήσουν σε αρμονία με αυτό;

¹⁵ Ο Ιεχωβά λέγει κατόπιν μέσω του προφήτου του Ησαΐα: «Και τούτο θέλει είσθαι εις σε το σημείον· Το έτος τούτο θέλετε φάγει ό,τι είναι αυτοφυές· και το δεύτερον έτος, ό,τι εκφύεται από του αυτού· το δε τρίτον έτος, σπείρατε, και θερίσατε, και φυτεύσατε αμπελώνας, και φάγετε τον καρπόν αυτών. Και το υπόλοιπον εκ του οίκου του Ιούδα, το διασωθέν, θέλει ριζώσει πάλιν υποκάτωθεν, και θέλει δώσει επάνω καρπούς. Διότι εξ Ιερουσαλήμ θέλει εξέλθει το υπόλοιπον, και εκ του όρους Σιών, το διασωθέν· ο ζήλος του Ιεχωβά των δυνάμεων θέλει εκτελέσει τούτο.»—Ησ. 37:30-32, ΜΝΚ· 2 Βασ. 19:29-31.

¹⁶ Είχε ήδη παρέλθει προ πολλού ο καιρός της σποράς. Εξαιτίας της εισβολής των Ασσυρίων, δεν υπήρχε δυνατότης θερισμού το έτος εκείνο. Έτσι ο Ιεχωβά έδωσε «σημείον» με το ότι έκαμε μία θαυματουργική προμήθεια για τον λαό του. Έκαμε ν’ αναβλαστήση αφθονία τροφής από τα υπολείμματα των σπόρων των διεσπαρμένων κατά τον θερισμό του προηγουμένου έτους. Αλλ’ αυτό δεν ήταν το παν! Το επόμενο έτος επρόκειτο να είναι ένα σαββατιαίο έτος, στο οποίο οι πιστοί Ιουδαίοι, ώφειλαν να δείξουν ότι επαναπαύονται στον Ιεχωβά με το ν’ αφήσουν τους αγρούς των να παραμένουν ακαλλιέργητοι. Θα έκανε προμήθεια ο Ιεχωβά; Ασφαλώς πίστις σ’ Αυτόν θα είχε την ανταμοιβή της, με το να «φάγουν» πάλι καρπό που θα εφύετο μόνος του! Και το τρίτο έτος, οι Ιουδαίοι θ’ απελάμβαναν και πάλι τον καρπό του κόπου των.

17. Πώς εξεπληρώθη το πρώτο μέρος του σημείου στους συγχρόνους καιρούς;

¹⁷ Αυτό το «σημείον» είχε μια θαυματουργική εκπλήρωσι από το 1914 μ.Χ. Την εποχή που ο υπερήφανος «Ασσύριος» και ο συρφετός του κάνουν την αγία πόλι της λατρείας του Ιεχωβά την ‘θυγατέρα ταγμάτων,’ ο Ιεχωβά εξαποστέλλει τον Υιόν του ως άρχοντα από τη Βηθλεέμ, τον ουράνιον του Οίκον του Άρτου, με άφθονες προμήθειες πνευματικής τροφής για τη διατήρησι της ζωής. (Μιχ. 5:1, 2) Ο Γωγ και οι ορδές του δεν έχουν δύναμι να σταματήσουν αυτή την θαυματουργική προμήθεια, και αυτή είναι εξησφαλισμένη, επίσης, εφ’ όσον ο κεχρισμένος λαός του Ιεχωβά εξακολουθεί να τηρή το σάββατον μέσω πίστεως και με καθημερινή υπακοή στον Θεόν του. Αυτό το υπόλοιπο των πνευματικών Ιουδαίων θα τρέφεται ως το τέλος του πολέμου του Σατανά εναντίον του εδώ στη γη, και πέραν αυτού. Θ’ αποδειχθή ότι είναι σταθερά ριζωμένοι στη γη της αληθινής λατρείας του Θεού και θα εγκατασταθούν ως φέροντες αιωνίως καρπούς στη βασιλεία του Θεού. Ακριβώς ένα τέτοιο υπόλοιπο πρόκειται να εξέλθη νικηφόρο ‘εξ Ιερουσαλήμ,’ και όλο αυτό θα χρησιμεύση ως «σημείον» σε συσχετισμό με τον αγιασμό του ονόματος του Ιεχωβά. «Ο ζήλος του Ιεχωβά των δυνάμεων θέλει εκτελέσει τούτο.»—2 Βασ. 19:31, ΜΝΚ.

18, 19. Τι εξεικονίζει το τελικό μέρος του «σημείου» και πώς το βλέπομε αυτό στην εκπλήρωσι σήμερα;

¹⁸ Και ως τελικό μέρος του «σημείου,» ο Ησαΐας επροφήτευσε σχετικά με τον βασιλέα της Ασσυρίας: «Δεν θέλει εισέλθει εις την πόλιν ταύτην, ουδέ θέλει τοξεύσει εκεί βέλος, ουδέ θέλει προβάλει κατ’ αυτής ασπίδα, ουδέ θέλει υψώσει εναντίον αυτής πρόχωμα. Δια της οδού δι’ ης ήλθε, δι’ αυτής θέλει επιστρέψει, και εις την πόλιν ταύτην δεν θέλει εισέλθει, λέγει Ιεχωβά. Διότι θέλω υπερασπισθή την πόλιν ταύτην, ώστε να σώσω αυτήν, ένεκεν εμού, και ένεκεν του δούλου μου Δαβίδ.» (2 Βασ. 19:32-34, ΜΝΚ) Τι παρηγορία προμηθεύουν αυτοί οι λόγοι για το κεχρισμένο υπόλοιπο και τους συντρόφους του σήμερα! Οσοδήποτε και αν ο Γωγ και οι ολοκληρωτικές ορδές του μπορούν ν’ απειλούν και να υβρίζουν, μόνο τόσο μπορούν να κάμουν. Φαίνεται ότι στην τελική των προσέγγισι, οι δυνάμεις εισβολής του Σενναχειρείμ ποτέ δεν μπόρεσαν να πλησιάσουν στην Ιερουσαλήμ παρά μόνο ως την Λιβνά, που απείχε σαράντα περίπου χιλιόμετρα. Ούρλιαζαν απειλώντας και έσειαν τους γρόνθους των προς την Ιερουσαλήμ, που ήταν μακριά, και ο Σενναχειρείμ έστειλε τους ονειδιστικούς προπαγανδιστές του για να τρομοκρατήση και να εκφοβίση τον Εζεκία και τον λαό του. Αλλά εις μάτην! Η Ασσυρία ήταν ανίσχυρη να επιβάλη οποιαδήποτε πραγματική απειλή στο προπύργιον της αληθινής λατρείας.

¹⁹ Καθώς ο σύγχρονος Ασσύριος ελίσσεται για να στήση τις εθνικιστικές του σκηνές στη γη, η οποία είναι αφωσιωμένη στον αίνο του Ιεχωβά, έτσι, και αυτός, επίσης, διαπιστώνει ότι είναι ανίσχυρος ως εναντιούμενος στο θείον θέλημα. Οι φυλακές του και τα στρατόπεδά του συγκεντρώσεως, είτε Εθνικοσοσιαλιστικά, ή Σοβιετικά ή της Κομμουνιστικής Κίνας, δεν ανεκάλυψαν κάποια μέθοδο «πλύσεως του εγκεφάλου» των μαρτύρων του Ιεχωβά. Αυτοί έχουν ακατανίκητη πίστι. Και ατομικώς και συλλογικώς, ίστανται απόρθητοι εναντίον του εχθρού. Ο Ιεχωβά έχει καθαρίσει την οργάνωσι του λαού του από ψευδή, δαιμονική θρησκεία και από τους ανηθίκους τρόπους, και δεν θα επιτρέψη ποτέ στους ελεγχομένους από δαίμονας εθνικιστικούς άρχοντας να εισβάλουν και να μολύνουν την αληθινή λατρεία, η οποία είναι αγία στον Ιεχωβά. Χάριν του μεγάλου του ονόματος, και της διαθήκης του για την Βασιλεία, η οποία συγκεντρώνεται τώρα στον Μεγαλύτερο Δαβίδ, τον Χριστόν Ιησού, ο Ιεχωβά υπερασπίζεται τους επιγείους εκπροσώπους της Αγίας του πόλεως. (Ψαλμ. 89:34-37) Ετοιμάζεται να οδηγήση τον σύγχρονο Ασσύριο πίσω εκεί που ανήκει.

20, 21. Ποια δραματική αντιστροφή των πραγμάτων έλαβε τώρα χώρα μπροστά στη Λιβνά;

²⁰ Αλλά προσέξτε, τώρα, το δράμα που εκτιλίσσεται μπροστά στη Λιβνά! Οι αυλοκόλακες του Σενναχειρείμ επανήλθαν στο στρατόπεδο αφού επέδωσαν τελική ειδοποίησι στον Εζεκία. Το τελεσίγραφο έχει δοθή! Εκεί, στις πεδιάδες, βρίσκεται στρατοπεδευμένο το άνθος της δυνάμεως της Ασσυρίας, ο μεγάλος στρατός της ο οποίος δεν γνωρίζει ήττα—η συντριπτική σφύρα που εγείρεται να επιφέρη το τελειωτικό κτύπημα στην Ιερουσαλήμ. Η υπερηφάνεια του μιλιταρισμού της Ασσυρίας πρόκειται να δρέψη ένα από τους πλουσιωτέρους καρπούς κατακτήσεως, «την πόλιν του Βασιλέως του μεγάλου,» του Ιεχωβά. Νυχτώνει. Όλα είναι ήρεμα. Είναι γαλήνη πριν από τη θύελλα.

²¹ Αλλά παραμένει η ηρεμία! Τα χαράγματα, μια παράξενη ηρεμία πλανάται επάνω στο στρατόπεδο. Τίποτε δεν κινείται. Τελικά, μερικοί Ιουδαίοι ριψοκινδυνεύουν εξερχόμενοι από τη Λιβνά για εξακρίβωσι. Ελάτε όλοι να δήτε! Τι θέαμα! Διότι συνέβη ώστε «την νύκτα εκείνην εξήλθεν ο άγγελος του Ιεχωβά, και επάταξεν εν τω στρατόπεδω των Ασσυρίων εκατόν ογδοήκοντα πέντε χιλιάδας· και ότε εξηγέρθησαν το πρωί, ιδού, ήσαν πάντες σώματα νεκρά.»—2 Βασ. 19:35, ΜΝΚ.

22. Πώς αυτό προσκιάζει την ενέργεια του Ιεχωβά στον Αρμαγεδδώνα;

²² Το ίδιο θα συμβή όταν πέση η νύχτα του Αρμαγεδδώνος επάνω στη γη. Ο αρχάγγελος και Εκτελεστής του Ιεχωβά, Χριστός Ιησούς, θα έλθη γρήγορα, ήρεμα, ως κλέπτης. Δεν θα υπάρξη φυγή για τους όχλους του Γωγ. Η τελευταία ονειδιστική των πρόκλησις εναντίον του συνηγμένου υπολοίπου του κεχρισμένου λαού του Ιεχωβά θα απωθηθή καθώς ο Βασιλεύς του Θεού προβαίνει να τους συντρίψη με σιδηρά ράβδο, και να τους πολτοποιήση μέσα στον ληνό του θυμού του Παντοκράτορος Θεού. (Αποκάλ. 19:15) Θα συμβή ακριβώς όπως στην εποχή του Εζεκία: «Και απέστειλεν Ιεχωβά άγγελον, όστις ηφάνισε πάντας τους δυνατούς εν ισχύι, και τους άρχοντας, και τους στρατηγούς, εν τω στρατόπεδω του βασιλέως της Ασσυρίας. Και επέστρεψε, με κατησχυμμένον πρόσωπον, εις την γην αυτού.»—2 Χρον. 32:21, ΜΝΚ.

23. Ποια ήταν η τελική μοίρα του Σενναχειρείμ, και τι αυτό εξεικονίζει;

²³ Αλλά μήπως πρόκειται ο αλαζών «βασιλεύς της Ασσυρίας» να διαφύγη απλώς «με κατησχυμμένον πρόσωπον»; Η δικαία κρίσις του Θεού έχει αποφασίσει περισσότερο από αυτό. Έχει καταγραφή σχετικά με τον Σενναχειρείμ στον Λόγο του Θεού (και έχει επιβεβαιωθή από το πρίσμα του Εσαραδδών, που έχει εσχάτως αποκαλυφθήb) ότι «και ότε εισήλθεν εις τον οίκον του Θεού αυτού, οι εξελθόντες εκ των σπλάγχνων αυτού εθανάτωσαν αυτόν εκεί εν μαχαίρα. Και έσωσεν ο Ιεχωβά τον Εζεκίαν, και τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ, εκ της χειρός Σενναχειρείμ του βασιλέως της Ασσυρίας, και εκ της χειρός πάντων, και ησφάλισεν αυτούς κυκλόθεν.» (2 Χρον. 32:21, 22, ΜΝΚ) Ο Σατανάς, «ο πατήρ του ψεύδους,» θα διαπιστώση, επίσης, ότι η καμωμένη από τον ίδιο θρησκεία του δεν αποτελεί προστασία. Διότι ο Χριστός ασφαλώς θα τον δέση και θα τον ρίξη στην χωρίς ζωή άβυσσο, κλείνοντας και σφραγίζοντας αυτήν επάνω του. (Αποκάλ. 20:2, 3) Μόνο τότε οι αληθινοί λάτρεις του Θεού θα έχουν ‘ασφάλειαν κυκλόθεν.’

24. Όπως δείχνεται στον τύπο, πώς ο Ιεχωβά και ο Χριστός θα μεγαλυνθούν τότε στα μάτια πολλών;

²⁴ Τι ευκαιρία για αίνο του Ιεχωβά! Η αφήγησις εις 2 Χρονικών τελειώνει με τα εξής λόγια: «Και έφεραν πολλοί δώρα προς τον Ιεχωβά εις Ιερουσαλήμ, και πολύτιμα πράγματα προς Εζεκίαν τον βασιλέα του Ιούδα· και εμεγαλύνθη έκτοτε ενώπιον πάντων των εθνών.» (32:23, ΜΝΚ) Και καθώς αυγάζει η πρωία της νέας τάξεως του Θεού μετά τον Αρμαγεδδώνα, μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι όλοι όσοι θα επιζήσουν θα προσφέρουν θυσίες αίνου προς τιμήν του Ιεχωβά και του νικητού Χριστού του, του Μεγαλυτέρου από τον Εζεκία. Όλη η γη θα έλθη ν’ απολαύση τη σαββατιαία ανάπαυσι της χιλιετούς Βασιλικής διακυβερνήσεως του Χριστού, και—τι θαυμασία προοπτική!—Ο Λυτρωτής Χριστός θα μεγαλυνθή επίσης στους οφθαλμούς πολλών από τα έθνη του ανθρωπίνου γένους, οι οποίοι θα επανέλθουν από τους τάφους μέσω αναστάσεως.—Ιωάν. 5:28, 29.

25. (α) Σε ποιο θρίαμβο συμμετέχουν έτσι οι λάτρεις του Ιεχωβά; (β) Ποιο μεγάλο προνόμιο μπορούμε ν’ απολαμβάνωμε τώρα, και σε τι πρέπει να θέσωμε τις καρδιές μας;

²⁵ Τι θρίαμβος για το ουράνιο Όρος Σιών! Τι χαρά για όλους οι οποίοι θα κατοικούν ασφαλώς πίσω από τα οχυρώματά της, προσκολλημένοι σταθερά στην αληθινή λατρεία! «Κυκλώσατε την Σιών, και περιέλθετε αυτήν· αριθμήσατε τους πύργους αυτής, θέσατε την προσοχήν σας εις τα περιτειχίσματα αυτής· περιεργάσθητε τα παλάτια αυτής· δια να διηγήσθε εις γενεάν μεταγενεστέραν διότι ούτος ο Θεός είναι ο Θεός ημών εις τον αιώνα του αιώνος.» (Ψαλμ. 48:12-14) Πόσο ωραία είναι αυτή η ουρανία Σιών, αγαπητή από τον Ιεχωβά! Και πόσο μεγάλο είναι το προνόμιό μας να διηγούμεθα την δόξα της στον ‘πολύν όχλον,’ της γενεάς, η οποία θα επιζήση του Αρμαγεδδώνος και θα βρη αιωνία ζωή σ’ ένα παγγήινο θυσιαστήριο αίνου! Όλοι μαζί, ας θέσωμε τις καρδιές μας στην αληθινή λατρεία του μόνου, αληθινού, αιωνίου Θεού, του Ιεχωβά. Είθε το όνομα αυτού του «Αγίου του Ισραήλ» να διεκδικηθή και ν’ αγιασθή για πάντα!

[Υποσημειώσεις]