Πλέον από 10.000 Ακόμη Ανταπεκρίθησαν για Ολοχρόνιο Υπηρεσία!
ΟΤΑΝ οι μάρτυρες του Ιεχωβά άρχισαν να διαβάζουν το αντίτυπο των του Βιβλίου του Έτους 1969, το οποίο αναφέρει τις εκθέσεις των αποτελεσμάτων της διακονικής των δραστηριότητος κατά το 1968, οι καρδιές των εγέμισαν από χαρά. Εκεί μέσα στις σελίδες, που υπάρχουν ανάμεσα στα ανοικτού καστανού χρώματος καλύμματά του, υπήρχαν ενθουσιώδεις εκθέσεις επανειλημμένων αυξήσεων. Αυτές οι χαροποιές αυξήσεις, που αντίκρυζαν τα μάτια των, τους έλεγαν ότι ο Ιεχωβά ο Θεός των ευλογούσε πλουσίως τις προσπάθειες των να γνωστοποιήσουν τους σκοπούς του σ’ όλη τη γη.
Ένα από τα ποιο ένθερμα και ενθαρρυντικά μέρη του αρχείου δράσεως που έκαμαν πέρυσι ήταν η έξοχη αύξησις του αριθμού των ατόμων, που είχαν κάμει διευθετήσεις στη ζωή των για να δαπανούν όλο τον χρόνο των στο έργο κηρύγματος, είτε τακτικά είτε για μια περίοδο διακοπών. Απλώς σκεφθήτε το, κάθε μήνα 63.871 άτομα, κατά μέσον όρο, συμμετείχαν μ’ ενθουσιασμό σ’ αυτή την εκτεταμένη δράσι! Αυτό σημαίνει ένα μηνιαίο μέσον όρο από 10.107 άτομα περισσότερα από το 1967. Μια τέτοια αύξησις δεν είναι απλώς αντανάκλασις ενός φυσιολογικού ποσοστού αυξήσεως. Συγκρίσεις με τις αυξήσεις σε ολοχρονίους εργάτας προηγουμένων ετών το αποδεικνύουν αυτό, ναι, υπογραμμίζουν πόσο σημαντική είναι πράγματι η περυσινή αύξησις!
Παραδείγματος χάριν, πάρτε το έτος 1964. Ο αριθμός των ατόμων, τα οποία ενησχολήθησαν σε έργο ολοχρονίου κηρύγματος, ήταν 3.913 περισσότεροι από τον αριθμό εκείνων που ενησχολήθησαν το 1963. Η αύξησις το 1965 ήταν 4.915 περισσότεροι από το σύνολο του 1964. Το 1967 υπήρχαν 6.000 και πλέον ολοχρόνιοι κήρυκες περισσότεροι από το 1966. Έτσι, όταν οι μάρτυρες του Ιεχωβά διαβάζουν ότι 10.107 περισσότερα άτομα εργάσθηκαν σε ολοχρόνιο κήρυγμα το 1968, οι καρδιές των σκιρτούν από χαρά. Αγάλλονται να βλέπουν ότι τόσο πολλοί ανταποκρίνονται ολοκάρδια στο επείγον έργο του Θεού σήμερα. Το πνεύμα τού να θέλη ένα άτομο να κάνη περισσότερα στο έργο του «θερισμού» είναι εξίσου ζωντανό σήμερα όπως ήταν και στις ημέρες της επιγείου διακονίας του Ιησού. Ο Ιεχωβά Θεός απαντά σε προσευχές για την αποστολή περισσοτέρων εργατών στον «θερισμό» του, με το να χρησιμοποιή το πνεύμα του να επηρεάση χιλιάδες ανθρώπων να δαπανούν περισσότερο χρόνο στον αγρό.—Ματθ. 9:37, 38.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ζέοντες από το άγιο πνεύμα του Θεού, και η δραστηριότης των το αποδεικνύει. Καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για να κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας του Θεού σ’ όλη τη γη προτού έλθη το τέλος. Εν τούτοις, στις τάξεις των υπάρχουν και άνθρωποι οι οποίοι, επειδή είναι ελεύθεροι από βάρη, επιθυμούν ν’ αφιερώσουν όλο τον χρόνο των σ’ αυτό το πάρα πολύ επείγον έργο. Πολλοί έφυγαν από τις οικογένειες των για να υπηρετήσουν σε άλλα μέρη του κόσμου. Άλλοι, περιλαμβανομένων και ολοκλήρων οικογενειών, επώλησαν τα σπίτια των και πήγαν να κηρύξουν σε χώρες όπου υπάρχουν πολύ λίγοι ή καθόλου μάρτυρες του Ιεχωβά. Άλλοι ακόμη έχουν διευθετήσει τις υποθέσεις των για να μπορούν να δαπανούν περισσότερο χρόνο για κήρυγμα στην εδαφική περιοχή της κατοικίας των. Οπουδήποτε κι αν ευρίσκωνται ή πηγαίνουν, ο Ιεχωβά ευλογεί τις προσπάθειες των και δοκιμάζουν την πείρα πολλών, πολλών πνευματικών αμοιβών.
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΠΡΑΞΑΝ
Για να εισέλθη ένας στις τάξεις των ολοχρονίων κηρύκων, απαιτούνται προσαρμογές και θυσίες. Σημαίνει αλλαγή στον καθημερινό ρυθμό ζωής ενός ατόμου. Συχνά σημαίνει ν’ αφαιρή χρόνο από πράγματα μικροτέρας σπουδαιότητος για να συγκεντρωθή στο πολύ πιο σπουδαίο έργο κηρύγματος. Ναι, σημαίνει να μπορή να κάνη χωρίς ωρισμένες πολυτέλειες και ανέσεις· να περνά με λιγώτερες από ωρισμένες απολαύσεις. Εν τούτοις, αυτοί οι δούλοι του Ιεχωβά έχουν κάμει ευχαρίστως αυτές τις θυσίες, και πολλοί, πολλοί άλλοι ακόμη εξακολουθούν να το πράττουν. Έχουν τη στάσι του αποστόλου Παύλου απέναντι σ’ αυτόν τον κόσμο και σε ό,τι αυτός έχει να προσφέρη.—Φιλιππησ. 3:8.
Αυτό δεν τους κάνει ασκητάς. Πιθανόν να σας έχη επισκεφθή ένας απ’ αυτούς. Ασφαλώς θα παρετηρήσατε τη χαρά και την εμπιστοσύνη που ακτινοβολούσε. Επίσης παρετηρήσατε ότι δεν ήταν ντυμένος με άθλιο τρόπο αλλά είχε καθαρή εμφάνισι. Όχι, δεν στερούν τον εαυτό των από τ’ αναγκαία της ζωής. Είναι απλώς ικανοποιημένοι με τη συντήρησι, και τον ρουχισμό των και αντλούν αμέτρητη ευτυχία από την πολύ πιο σπουδαία ιδιότητα της ευσεβείας. (1 Τιμ. 6:6-8) Ναι, αυτοί θα μπορούσαν να δαπανούν τον χρόνο των για να κερδίζουν χρήματα ή να προσπαθούν να ικανοποιούν τις επιθυμίες της σαρκός. Εν τούτοις, γνωρίζουν ότι δεν θα εύρισκαν πραγματική ευτυχία σ’ αυτά. Έχουν ζυγίσει τα πράγματα προσεκτικά και γνωρίζουν ποιο είναι το πολυτιμότερο και φρονιμώτερο πράγμα που πρέπει να κάνουν στη διάρκεια αυτών των κρισίμων καιρών. Αναλαμβάνοντας το ολοχρόνιο κήρυγμα αποταμιεύουν, μ’ ένα πάρα πολύ αποτελεσματικό τρόπο, θησαυρούς στον ουρανό για τον εαυτό των. Ό,τι αποταμιεύουν εκεί ούτε σκώληξ ούτε σκωρία τ’ αφανίζει ούτε ο πληθωρισμός θα υποβιβάση την αξία του.—Ματθ. 6:19, 20.
Σκεφθήτε τη μητέρα των πέντε παιδιών στις Ολλανδικές Αντίλλες. Αυτή η γυναίκα, μ’ όλες τις οικογενειακές της υποχρεώσεις, είναι τακτική στο ολοχρόνιο κήρυγμα του «ευαγγελίου» στη χώρα της. Μολονότι ανέμενε το έκτο παιδί της εξακολουθούσε την δραστηριότητα της. Στη χώρα της πολλοί άνθρωποι θεωρούν μια έγκυο γυναίκα ευλογημένη από τον Θεό, κι έτσι, όταν αυτή ωμιλούσε σε ανθρώπους πολλοί την πρόσεχαν από σεβασμό για την κατάστασί της. Εξαιτίας τούτου η διακονία της ήταν ίσως πιο παραγωγική από όσο θα ήταν διαφορετικά. Το ότι συνεχίζει την ολοχρόνιο δράσι της με τέτοιο ενθουσιασμό της έχει φέρει πολλές ευλογίες.
Παρατηρήστε τους τρεις νέους Μάρτυρας στη Γρενάδα. Οι δύο απ’ αυτούς κατείχαν θέσεις εμπιστοσύνης σ’ επιχειρήσεις με υποσχέσεις προαγωγής και οικονομικών αμοιβών. Στον τρίτο παρουσιάσθηκε η ευκαιρία να πάη στον Καναδά για να παρακολουθήση ένα από τα καλώς γνωστά πανεπιστήμια εκεί. Εζύγισαν το ζήτημα του μέλλοντος των προσεκτικά, και τότε τι έκαμαν; Ανέλαβαν όλοι ολοχρόνιο έργο κηρύγματος και εργάζονται με εκκλησίες οι οποίες έχουν ανάγκη της βοηθείας των. Ναι, φρονίμως προτίμησαν να παραιτηθούν από τα πράγματα αυτού του κόσμου για να ενισχύσουν την αγάπην των προς τον Ιεχωβά και τους Χριστιανούς αδελφούς των.
Ένας απ’ αυτούς έγραψε πως αισθάνεται ύστερ’ από την απόφασι που έλαβε: «Δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία στη διάνοια του ότι έχω εκλέξει την ορθή οδό. Είμαι απολύτως βέβαιος ότι έχω λάβει την πιο καλή απόφασι και ότι ευλογίες από τον Ιεχωβά θα έλθουν με το να είμαι ένας πιστός μ’ αυτή την απόφασι να τον υπηρετώ ολοχρονίως. . . . Γνωρίζω ότι δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο, ούτε και κατά το ήμισυ τόσο καλό όσο αυτό που βρήκα στην Αγία Γραφή, και θέλω να το μοιρασθώ μαζί με άλλους.» Πράγματι, είναι μια θαυμαστή στάσις!
ΕΚΕΙΝΟΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΑΦΙΕΡΩΣΑΝ ΜΙΑ ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΔΟ
Όλοι οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν μπορούν ν’ αναλάβουν ολοχρόνιο έργο κηρύγματος με τακτικό τρόπο, εξαιτίας των συνθηκών των. Εν τούτοις, και αυτοί, επίσης, έχουν το πνεύμα να θέλουν να κάνουν περισσότερα και ανταποκρίνονται σ’ αυτό. Πώς; Χιλιάδες το πράττουν αυτό κάθε χρόνο με το να διευθετούν τις υποθέσεις των έτσι ώστε ν’ αφιερώνουν ένα τμήμα του χρόνου των στη διάρκεια του έτους σε έργο ολοχρονίου κηρύγματος. Ίσως να δαπανούν δύο εβδομάδες ή πιθανόν ένα μήνα ή περισσότερο σ’ αυτό το χαροποιό έργο. Έτσι και αυτοί επίσης απολαμβάνουν το προνόμιο του να κάμουν το καλύτερο δυνατόν για να βοηθήσουν τους πλησίον των.
Στη νήσο Πονάπε του Ειρηνικού δύο κουνιάδες οι οποίες ζουν μαζί κατήρτισαν ένα σχέδιο που να μπορέση η καθεμιά των να δαπανήση δύο εβδομάδες στο έργο ολοχρονίου κηρύγματος. Στη διάρκεια των πρώτων δύο εβδομάδων του Απριλίου ασχολήθηκε η μία στη διακονία, και στη διάρκεια των τελευταίων δύο εβδομάδων εργάσθηκε η άλλη. Όταν η μία ήταν στην υπηρεσία του Θεού, η άλλη εφρόντιζε για το μαγείρευμα, και μ’ αυτή τη συνεργασία εφρόντιζαν για τις οικιακές των ευθύνες ενώ διηύρυναν τη συμμετοχή των στο έργο μαρτυρίας. Επίσης στο ίδιο νησί ένας άλλος μάρτυς εδαπάνησε τις διακοπές του στο να κηρύττη ολοχρονίως. Επί έξη εβδομάδες πριν από τον Απρίλιο εργαζόταν σε κοσμική εργασία το Σάββατο για να μπορέση να εξοικονομήση αρκετό έκτακτο χρόνο ώστε να διαθέση δύο εβδομάδες για τη Χριστιανική διακονία. Τι θεάρεστη πίστις!
Ούτε άτομα πιο ηλικιωμένα δεν συνεκρατήθησαν από το να εργασθούν ολοχρονίως στο κήρυγμα. Ένας ηλικιωμένος αδελφός ηλικίας εβδομήντα επτά ετών στην Αργεντινή εδαπάνησε τις διακοπές του σ’ αυτό το έργο. Υπήρξε ένα καλό παράδειγμα για τους νεωτέρους στην εκκλησία του. Στη Βραζιλία δύο ηλικιωμένοι Μάρτυρες έκαμαν ολοχρόνιο έργο κηρύγματος για μια περίοδο διακοπών και ενώθηκαν μαζί μ’ ένα άλλο όμιλο ολοχρονίων εργατών. Εταξίδευσαν όλοι σ’ ένα τομέα που απαιτούσε τρεις ώρες ταξίδι με το λεωφορείο. Μολονότι επέστρεψαν σπίτι των κατάκοποι, ήσαν γεμάτοι από ενθουσιασμό για να επανέλθουν μια άλλη ημέρα.
Ναι, αυτοί οι ολοχρόνιοι κήρυκες—10.107 περισσότεροι, κατά μέσον όρο, κάθε μήνα το 1968—προσέθεσαν τη φωνή των αίνου στην κραυγή η οποία ακούεται σε 200 χώρες και νήσους της θαλάσσης. Ευφραίνονται διότι μπόρεσαν να κάμουν κάτι περισσότερο από το συνηθισμένο και να βοηθήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές των σ’ αυτό το μεγάλο έργο. Είσθε ένας μάρτυς του Ιεχωβά, ο οποίος προγραμματίζει να επεκτείνη τη συμμετοχή του στη διακονία κάποιο μήνα εφέτος; Πόσο αξιέπαινο είναι αυτό! Αν είσθε ένας αφιερωμένος και βαπτισμένος Μάρτυς και δεν το έχετε σκεφθή, γιατί να μη το εξετάσετε τώρα; Αν είσθε νέος και ελεύθερος, γιατί να μη σκεφθήτε σοβαρά ν’ ακολουθήσετε το έργο ολοχρονίου κηρύγματος ως σταδιοδρομία; Υπάρχουν τόσο πολλά να γίνουν τώρα και τόσο πολλά να κερδηθούν στην εκτέλεσι αυτού του χαροποιού έργου ολοχρονίως.
Οι χιλιάδες ανθρώπων που συγκεντρώνονται στην οργάνωσι του Θεού για να μάθουν περισσότερα σχετικά με τους σκοπούς του έχουν ανάγκη πνευματικής προσοχής. Υπάρχει ανάγκη για ολοένα περισσοτέρους ολοχρονίους εργάτας. Εκείνοι, οι οποίοι ανταποκρίνονται με όλη των την καρδιά, θα λάβουν μια αφθονία από τα καλά πράγματα, τα οποία τώρα ρέουν από τα γενναιόδωρα χέρια του Ιεχωβά.