Ο Ιεχωβά Προμηθεύει Αφθόνως εν Μέσω της Πείνης

ΠΕΙΝΑ; Τι είδους πείνα; Φυσικά, πολλοί άνθρωποι δεν βλέπουν αποδείξεις μιας κατά γράμμα πείνας στην ιδία τη χώρα των. Εν τούτοις, σ’ όλο τον κόσμο υπάρχει μια σοβαρή έλλειψις τροφής, μια πείνα από πνευματική τροφή. Πριν από 2.700 και πλέον χρόνια ένας αρχαίος θεόπνευστος Εβραίος προφήτης προείπε αυτή την πείνα: «Ιδού, έρχονται ημέραι, λέγει Ιεχωβά ο Θεός, και θέλω εξαποστείλει πεινάν επί την γην· ουχί πεινάν άρτου, ουδέ δίψαν ύδατος, αλλ’ ακροάσεως των λόγων του Ιεχωβά.»—Αμώς 8:11, ΜΝΚ.

Γιατί μια τέτοια πείνα θα έπρεπε να πλήξη και τον «Χριστιανικό κόσμο,» επίσης, όπου το ένα έτος μετά το άλλο ο Λόγος του Ιεχωβά η Αγία Γραφή, είναι το καλύτερα πωλούμενο βιβλίο; Ένας εξέχων παράγων είναι η στάσις τόσο πολλών από τους θρησκευτικούς του ηγέτας απέναντι στη Βίβλο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Λουθηρανός καθηγητής Ρόμπερτ Χ. Σμιθ, ο οποίος υποστηρίζει ότι κάθε Χριστιανός είναι εξίσου εμπνευσμένος όσο και η Αγία Γραφή. Και σύμφωνα μ’ ένα καθηγητή της Χριστιανικής ηθικής, τον Ι. Κ. Χαφ, τον Νεώτερον, «Οι Δέκα Εντολές δεν είχαν δοθή ως άμεσοι λόγοι από τον Παντοκράτορα Θεό· ήσαν σκέψεις ενός πολύ λαμπρού ανθρώπου,» του Μωυσέως.—Δη Κρίστιαν Σέντσιουρυ, 29 Ιανουαρίου 1969.

Ότι τέτοιες γνώμες είναι συνήθεις και πλατιά διαδεδομένες αναγνωρίζεται και από άλλους ηγέτας του «Χριστιανικού κόσμου.» Έτσι ο αρχισυντάκτης της εφημερίδος Η Χριστιανοσύνη Σήμερα (8 Ιουνίου 1969, στην Αγγλική) διετύπωνε τα εξής παράπονα: «Παρατηρώντας τις διαφημίσεις των κυριωτέρων θεολογικών σχολών στην Αμερική, διαπιστώνει ένας ότι εκτός από λίγες εξαιρέσεις η θεολογική εκπαίδευσις σήμερα θα μπορούσε να λεχθή ότι ασχολείται περισσότερο με τις κοσμικές και υλικές ανάγκες των ανθρώπων. Ποιος θ’ αναλάβη να βοηθήση στις πνευματικές ανάγκες του λαού;» Με την ίδια γραμμή σκέψεων ένας εκδότης στη Νέα Υόρκη θρηνούσε το γεγονός ότι το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών σε μια πρόσφατη συνεδρίασί του ασχολήθηκε με τις κοσμικές «υποθέσεις της ημέρας μάλλον παρά με την πολύ μεγαλύτερη ανθρωπινή πείνα—την πνευματική πείνα του ανθρωπίνου γένους.»

Αλλά πιθανόν κάποιος να ερωτήση, Αν η πείνα οφείλεται στις διδασκαλίες αυτών των ανθρώπων, τότε γιατί λέγει η Βίβλος ότι ο Θεός αποστέλλει αυτή την πείνα; Μπορεί να λεχθή ότι την αποστέλλει με το ότι δεν επιτρέπει να κατανοήσουν και να εκτιμήσουν τις αλήθειες της Βίβλου αυτοί οι χωρίς πίστι θρησκευτικοί ηγέται. Όπως είπε ο Ιησούς σ’ αυτούς τους ανθρώπους της εποχής του: «Πώς δύνασθε σεις να πιστεύσητε, οίτινες λαμβάνετε δόξαν ο εις παρά του άλλου, και δεν ζητείτε την δόξαν την παρά του μόνου Θεού;»—Ιωάν. 5:44.

Ανάμεσα σ’ αυτή την πνευματική πείνα ο Ιεχωβά έχει κάμει άφθονη προμήθεια. Πού; Μεταξύ των πιστών Χριστιανών μαρτύρων του. Ακριβώς όπως προείπε: «Ιδού, οι δούλοι μου θέλουσι φάγει, σεις δε θέλετε πεινάσει· ιδού, οι δούλοι μου θέλουσι πιει, σεις δε θέλετε διψάσει;»—Ησ. 65:13.

ΠΡΟΕΛΕΧΘΗ Σ’ ΕΝΑ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΔΡΑΜΑ

Αυτή η κατάστασις αντιθέσεων είχε προλεχθή με ακρίβεια μ’ ένα προφητικό δράμα που παίχθηκε πριν από 3.700 περίπου χρόνια, και αναγράφεται στο Γραφικό βιβλίο της Γενέσεως, κεφάλαια 37 έως 47.

Λόγω φθόνου, οι δέκα ετεροθαλείς αδελφοί του είχαν πωλήσει τον Ιωσήφ, τον ιδιαίτερα αγαπητό γυιο του Εβραίου Πατριάρχου Ιακώβ, σε δουλεία. Τελικά αυτός έγινε δούλος του Πετεφρή, ενός Αιγυπτίου επισήμου, ο οποίος διώρισε τον Ιωσήφ επιστάτη του οίκου του. Αλλά, επειδή δεν ήθελε να υποκύψη στις ανήθικες επιθυμίες της συζύγου του Πετεφρή, ο Ιωσήφ κατηγορήθηκε αδίκως για ανηθικότητα κι ερρίφθη στη φυλακή. Συνέβη ώστε τότε, που αυτός ήταν στη φυλακή, ο Φαραώ, άρχων της Αιγύπτου, είδε δύο όνειρα, τα οποία κανένας από τους ‘σοφούς’ του άνδρες δεν μπόρεσε να ερμηνεύση. Αυτή η περίπτωσις έκαμε τον αρχιοινοχόο του Φαραώ να θυμηθή ότι τον καιρό, που αυτός ήταν στη φυλακή, ο Ιωσήφ είχε ερμηνεύσει ορθά δύο όνειρα. Έτσι ο αρχιοινοχόος το είπε αυτό στον Φαραώ. Ο Αιγύπτιος άρχων εκάλεσε αμέσως τον Ιωσήφ να εμφανισθή ενώπιόν του.

Όπως ακριβώς είχε παρατηρήσει προηγουμένως ο Ιωσήφ ότι «ανήκουσιν εις τον Θεόν αι εξηγήσεις,» έτσι και τώρα, επίσης, κατηύθυνε την τιμή στον Θεό, δείχνοντας έτσι ότι ο ίδιος ήταν αληθινός μάρτυς του Πλάστου του. (Γεν. 40:8· 41:16) Όταν του ελέχθησαν τα όνειρα, ο Ιωσήφ εξήγησε ότι αυτά προέλεγαν ότι θα ήρχοντο επτά έτη αφθονίας που θα τ’ ακολουθούσαν επτά έτη πείνας. Συνεβούλευσε τον Φαραώ να διορίση κάποιον υπεύθυνο στην εναποθήκευσι του σίτου στη διάρκεια των ετών αφθονίας ώστε να υπάρχη προετοιμασία για τα έτη της πείνας. Εντυπωσιασμένος απ’ αυτή την καταφανώς ορθή εξήγησι των ονείρων του, ο Φαραώ κατέστησε τον Ιωσήφ πρωθυπουργό του και τον διώρισε υπεύθυνο αυτού του έργου. Στη διάρκεια των επτά ετών της αφθονίας «συνήγαγεν ο Ιωσήφ σίτον . . . πολύν σφόδρα.»—Γεν. 41:49.

Τελικά οι ίδιοι οι ετεροθαλείς αδελφοί του Ιωσήφ ήλθαν, επίσης, από τη γη Χαναάν στην Αίγυπτο για σίτο. Είχαν παρέλθει είκοσι περίπου χρόνια από τότε που είχαν πωλήσει τον Ιωσήφ σε δουλεία, και οι δέκα αδελφοί του δεν τον ανεγνώρισαν. Εκτός τούτου, ο Ιωσήφ τους ωμιλούσε μέσω διερμηνέως για να κρύψη την ταυτότητά του.

Κατόπιν ο Ιωσήφ μ’ επιτηδειότητα έκαμε διευθετήσεις ώστε να επέλθη μια πραγματική δοκιμασία στους αδελφούς του. Εν τούτοις, αυτοί οι άνδρες έδειξαν τώρα ότι είχαν μετανοήσει για το κακό που είχαν κάμει στον Ιωσήφ και στον πατέρα του. Αυτός τότε αποκαλύφθηκε σ’ αυτούς κι έκαμε διευθετήσεις για να έλθουν να ζήσουν στην Αίγυπτο ο πατέρας του και όλη η μεγάλη οικογένειά του. Καθώς η πείνα συνεχίζετο, άνθρωποι από πολλές χώρες προσήρχοντο στην Αίγυπτο για σίτο, και οι Αιγύπτιοι αντήλλαξαν βαθμιαίως όλα τα υπάρχοντά των, ακόμη δε επώλησαν τον εαυτό των και τη γη των στον Φαραώ για σίτο.

Κατεγράφησαν όλα αυτά τα λεπτομερή γεγονότα με μοναδικό σκοπό να μας προμηθεύσουν Βιβλική ιστορία και να εξεικονίσουν Βιβλικές αρχές; Όχι, κατεγράφησαν, επίσης, διότι αποτελούσαν ένα προφητικό δράμα πραγμάτων που επρόκειτο να συμβούν πολλούς αιώνες αργότερα. Ότι αυτά τα γεγονότα των αρχαίων χρόνων επρόκειτο να έχουν προφητική σημασία τονίζεται επανειλημμένως στις Χριστιανικές Γραφές.—1 Κορ. 10:11.

Παραδείγματος χάριν, ο θεόπνευστος απόστολος Παύλος δείχνει ότι οι δύο γυναίκες του Αβραάμ, η Σάρρα και η Άγαρ, ήσαν προφητικά πρόσωπα. Η Άγαρ, η δούλη, και ο γυιος της ήσαν τύποι του κατά σάρκα έθνους Ισραήλ, το οποίο ήταν σε δουλεία λόγω ανικανότητάς του να τηρήση τη διαθήκη του Νόμου. Η Σάρρα και ο γυιος της ήσαν τύποι της ουράνιας οργανώσεως του Ιεχωβά και του Ιησού Χριστού, μαζί με τους κεχρισμένους ακολούθους στα βήματά του, οι οποίοι, όπως η Σάρρα και ο γυιος της, είναι ελεύθερα άτομα.—Γαλ. 3:16, 29· 4:21-26.

Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΩΝ

Στο δράμα υπήρχαν ωρισμένοι χαρακτήρες, οι οποίοι έπαιξαν τους πιο εξέχοντας ρόλους, και υπήρχαν, επίσης, πολλοί μικρότεροι προφητικοί ρόλοι. Εφόσον ο Ιωσήφ ήταν ένας πιστός και ευπειθής γυιος, ο οποίος υπήρξε όργανο για τη διάσωσι της ζωής τόσο πολλών ανθρώπων, ποιον εξεικόνιζε ο Ιωσήφ; Εξεικόνιζε πολύ καλά τον Ιησού Χριστό, τον πιο πιστό και ευπειθή Υιό του Θεού, ο οποίος είναι ο Σωτήρ του ανθρωπίνου γένους. (1 Ιωάν. 4:14) Κι εφόσον ο Ιησούς εδήλωσε ότι εκείνο που εγίνετο στους ακολούθους του ήταν ως να εγίνετο σ’ αυτόν, αντιλαμβανόμεθα ότι σ’ αυτό το δράμα μερικές φορές ο Ιωσήφ εξεικονίζει τους κεχρισμένους ακολούθους στα βήματα του Χριστού.—Ματθ. 25:40.

Ποιον εξεικόνιζε ο Ιακώβ, ο Εβραίος πατριάρχης και πατέρας του Ιωσήφ και των αδελφών του; Εξεικονίζει πολύ καλά τον μεγάλον Πατέρα του Ιησού Χριστού και των ακολούθων του Χριστού, δηλαδή, τον Ιεχωβά Θεό.—Ιωάν. 20:17· Ρωμ. 8:15, 16.

Και τι μπορεί να λεχθή για τον Φαραώ, τον άρχοντα της Αιγύπτου; Αυτός εξεικονίζει ορθώς τον Ιεχωβά Θεό. Πώς αυτό; Διότι αυτός έδωσε δύναμι ή διώρισε τον Ιωσήφ να υπηρετή ως πρωθυπουργός και διαχειριστής τροφίμων, όπως ακριβώς ο Ιεχωβά Θεός περιέβαλε μ’ εξουσία τον Ιησού Χριστό κι έδωσε σ’ αυτόν δύναμι για να είναι Διαχειριστής πνευματικής Τροφής, που χορηγεί ζωή στο λαό. Και μήπως δεν επρομήθευσε, επίσης, ο Φαραώ μια θυγατέρα από ιερατική οικογένεια για σύζυγο στον Ιωσήφ, όπως ακριβώς ο Ιεχωβά προμηθεύει μια ιερατική νύμφη στον Υιό του, τον Μεγαλύτερο Ιωσήφ, τον Ιησού Χριστό; Ασφαλέστατα!—1 Πέτρ. 2:5, 9· Αποκάλ. 14:1, 3· 20:4, 6.

Τι μπορεί να λεχθή για τους δέκα ετεροθαλείς αδελφούς του Ιωσήφ, οι οποίοι έτρεφαν γι’ αυτόν φθονερό μίσος και οι οποίοι επέφεραν τόση στενοχώρια στον πατέρα των; Δεν θα μπορούσαν να εξεικονίζουν πολύ καλά εκείνους οι οποίοι κάποτε εδίωκαν τον ίδιο τον Μεγαλύτερο Ιωσήφ ή τους κεχρισμένους ακολούθους στα βήματά του, αλλά οι οποίοι υπέστησαν κατόπιν αλλαγή της καρδιάς; Και αυτό θα ήταν επίσης, ένα λογικό συμπέρασμα.

ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΕΚΤΥΛΙΣΣΕΤΑΙ

Το δράμα εκτυλίσσεται με τον Ιακώβ που στέλνει τον Ιωσήφ να ιδή πώς περνούν οι ετεροθαλείς αδελφοί του στο έργο της φροντίδος των ποιμνίων του πατρός του. Έτσι επίσης και ο Ιεχωβά Θεός απέστειλε τον Μεγαλύτερον Ιωσήφ, Ιησούν Χριστόν, στη γη να φροντίση για τα συμφέροντα του Πατρός του. Ομοίως, στη σύγχρονη εποχή ο Θεός απέστειλε τους κεχρισμένους ακολούθους του Χριστού παγκοσμίως να φροντίσουν για τα συμφέροντα του Θεού.—2 Κορ. 5:20· Ματθ. 24:14.

Οι δέκα ζηλόφθονοι ετεροθαλείς αδελφοί συνώμοσαν να θανατώσουν τον Ιωσήφ, αλλά κατόπιν τον επώλησαν σε δουλεία. Ενόμιζαν ότι είχαν απαλλαγή από τον Ιωσήφ για πάντα. Εκείνοι στους οποίους είχε έλθει ο Ιησούς θα μπορούσε να λεχθή ότι ήσαν ετεροθαλείς αδελφοί του κατά το ότι ο Ιησούς είχε γεννηθή από Ιουδαία μητέρα, μολονότι Πατήρ του ήταν ο Θεός. Συμπεριεφέρθησαν απέναντι του Ιησού με όμοιο τρόπο που είχαν συμπεριφερθή απέναντι στον Ιωσήφ οι ετεροθαλείς αδελφοί του. Από φθόνο οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέται συνώμοσαν επιτυχώς να θανατώσουν τον Ιησού κι έτσι ενόμισαν ότι είχαν απαλλαγή από τον Ιησού για πάντα.—Μάρκ. 15:10.

Με όμοιο τρόπο, στη σύγχρονη εποχή πολλοί στον «Χριστιανικό κόσμο» φθονούσαν την εύνοια, που είχε χορηγήσει ο Ιεχωβά στους πιστούς κεχρισμένους δούλους του και συνώμοσαν ν’ απαλλαγούν απ’ αυτούς. Όταν αυτοί οι θρησκευτικοί εναντιούμενοι επέτυχαν, το 1918, να προκαλέσουν τη φυλάκισι των ηγετικών στελεχών των αληθινών ακολούθων του Χριστού και το έργο των να σταματήση, ενόμισαν ότι είχαν απαλλαγή από τους αληθινούς δούλους του Ιεχωβά και ότι δεν επρόκειτο ποτέ πια ν’ ακούσουν γι’ αυτούς.—Αποκάλ. 11:7-10.

Στους αρχαίους χρόνους ο Ιεχωβά Θεός είχε χειρισθή τα γεγονότα με τέτοιο τρόπο ώστε ο Ιωσήφ να εξυψωθή και να γίνη πρωθυπουργός της Αιγύπτου, δεύτερος από τον Φαραώ μόνο. Ομοίως, τον πρώτον αιώνα μ.Χ. ο Ιεχωβά Θεός έκαμε ν’ αναστηθή ο Ιησούς εκ νεκρών και να υψωθή στην υψίστη θέσι στο σύμπαν, δεύτερος από τον ίδιο τον Ιεχωβά μόνο. (Φιλιππησ. 2:9-11) Και με όμοιο τρόπο στη σύγχρονη εποχή ο Θεός έκαμε να εγερθή το υπόλοιπο των κεχρισμένων ακολούθων του Χριστού από την όμοια με θάνατο κι αιχμαλωσία κατάστασί των για να είναι ελεύθεροι και εξυψωμένοι σε μια θέσι ευνοίας ενώπιον του Θεού που να το βλέπουν όλοι.—Αποκάλ. 11:11-13.

Στο προφητικό δράμα τα επτά έτη αφθονίας ακολουθήθηκαν από επτά έτη πείνας. Εν τούτοις, στην εκπλήρωσι τα έτη της αφθονίας και της πείνας κυλούν ταυτοχρόνως. Γιατί αυτή η διαφορά; Διότι, ενώ όλοι οι άνθρωποι που υποφέρουν από κατά γράμμα πείνα έχουν οξεία αντίληψι του γεγονότος ότι τους λείπει η τροφή, δεν συμβαίνει το ίδιο με πλείστους απ’ αυτούς που έχουν πληγή από πνευματική πείνα. Μόνο λίγοι, συγκριτικώς, απ’ όλες τις χιλιάδες εκατομμυρίων της γης που πάσχουν από πνευματική πείνα έχουν συναίσθησι της πνευματικής των ανάγκης.—Ματθ. 5:3.

Γι’ αυτούς οι οποίοι έχουν συναίσθησι της ανάγκης για πνευματική τροφή ο Ιεχωβά Θεός έχει κάμει άφθονη προμήθεια ανάμεσα στην παγγήινη πείνα. Ο Μεγαλύτερος Ιωσήφ, Ιησούς Χριστός, έχει στη γη μια οργάνωσι του ‘πιστού και φρονίμου δούλου’ μέσω της οποίας διαθέτει την «τροφήν εν καιρώ,» όπως ακριβώς είχε προλεχθή.—Ματθ. 24:45-47· Λουκ. 12:42-44.

Και ακόμη όπως στο προφητικό δράμα «πάντες οι τόποι ήρχοντο εις την Αίγυπτον προς τον Ιωσήφ διά να αγοράζωσι σίτον,» έτσι και σήμερα ένας «όχλος πολύς . . . εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών» έχουν προσέλθει στον Ιησού Χριστό τον Μεγαλύτερο Ιωσήφ για πνευματικό σίτο ή άρτο. Αποτέλεσμα τούτου είναι ότι, όπως ακριβώς είχε προλεχθή: «Δεν θέλουσι πεινάσει πλέον, ουδέ θέλουσι διψήσει πλέον, . . . διότι το Αρνίον [ο Μεγαλύτερος Ιωσήφ] το αναμέσον του θρόνου θέλει ποιμάνει αυτούς, και οδηγήσει αυτούς εις ζώσας πηγάς υδάτων.»—Αποκάλ. 7:9-17.

Και όπως οι δέκα ετεροθαλείς αδελφοί του Ιωσήφ είχαν αποκατασταθή στην εύνοιά του, όταν εξεδήλωσαν αληθινή μετάνοια κι επρομηθεύθησαν άφθονη τροφή, έτσι επίσης και στα αποστολικά χρόνια. Μερικοί, οι οποίοι είχαν κάποτε διώξει τον Ιησού και τους ακολούθους του, επίστευσαν, όπως ένα «πολύ πλήθος των ιερέων» καθώς και ο από την Ταρσό Σαούλ. Και ομοίως στη σύγχρονη εποχή, μερικοί απ’ αυτούς που είχαν κάποτε καταδιώξει τους πιστούς δούλους του Ιεχωβά μετενόησαν για τις κακές των πράξεις και ήλθαν στην εύνοια του Ιησού Χριστού. Τώρα και αυτοί, επίσης, δεν υποφέρουν πια πνευματική πείνα αλλά ευφραίνονται σε αφθονία πνευματικής τροφής.—Πράξ. 6:7· Ιωάν. 10:16· Γαλ. 1:23· Αποκάλ. 7:9.

Το γεγονός ότι οι Αιγύπτιοι τελικά επώλησαν τη γη των και τους εαυτούς των, και ο Ιωσήφ τους αγόρασε για τον Φαραώ, για να προμηθευθούν τροφή από τον Ιωσήφ, έχει σημαντική προφητική σημασία. (Γεν. 47:23) Έτσι όλοι εκείνοι σήμερα, οι οποίοι πρόκειται να λάβουν πνευματική τροφή που διατηρεί τη ζωή από τον Μεγαλύτερο Ιωσήφ, οφείλουν ν’ αφιερώσουν τον εαυτό των και όλα όσα έχουν στον Ιεχωβά Θεό. Οφείλουν να κάμουν πλήρη και κατηγορηματική ευχή να πράττουν το θέλημα του Θεού και να περιπατούν στα βήματα του Ιησού Χριστού. Έτσι γίνονται εξαγορασμένοι δούλοι του Ιεχωβά όπως ακριβώς οι Αιγύπτιοι τότε είχαν γίνει εξαγορασμένοι δούλοι του Φαραώ.

Μήπως το γεγονός ότι εκείνοι, οι οποίοι σήμερα προσέρχονται στον Μεγαλύτερο Ιωσήφ για ν’ αφιερώσουν το παν των στον Ιεχωβά, σημαίνει ότι θα τρέφωνται από τότε πάντοτε πνευματικά χωρίς καμμία προσπάθεια εκ μέρους των; Καθόλου! Η αρχή του Ιεχωβά για πάντα είναι: «Εάν τις δεν θέλη να εργάζηται, μηδέ ας τρώγη.» (2 Θεσ. 3:10) Πράγματι, ο Θεός καθώρισε να εργάζεται ο Αδάμ.—Γεν. 2:15.

Έτσι συμβαίνει και σ’ αυτό το προφητικό δράμα όσον αφορά τον τρόπο που προμηθεύει ο Ιεχωβά αφθόνως ανάμεσα σε πείνα. Τότε στους Αιγυπτίους είχε δοθή από τον Ιωσήφ σπόρος για να μπορέσουν να φυτεύσουν και να καλλιεργήσουν τη γη των. Τον καιρό του θερισμού τους επετράπη να κρατήσουν από την συγκομιδή των τα τέσσερα πέμπτα απ’ αυτήν και να επιστρέψουν μόνο ένα πέμπτο για τον σπόρο και τη χρήσι της γης—μια πολύ δικαία διευθέτησις. Ομοίως σήμερα, εκείνοι οι οποίοι έχουν τραφή πνευματικώς από τον Μεγαλύτερον Ιωσήφ υποχρεούνται να βοηθήσουν άλλους οι οποίοι έχουν, επίσης, συναίσθησι της πνευματικής των ανάγκης.

Δεν υπάρχει αμφιβολία για το ότι σήμερα υπάρχει πνευματική πείνα παγκοσμίως. Αλλά ο Ιεχωβά έκαμε προμήθεια για άφθονη πνευματική τροφή μέσω των αφιερωμένων, πιστών δούλων του, της κεχρισμένης τάξεως του Ιωσήφ και των αφωσιωμένων συντρόφων του. Μακάριοι είναι όλοι εκείνοι που προσέρχονται σ’ αυτούς για να ικανοποιηθή η πνευματική των πείνα και δίψα! Ακόμη πιο μακάριοι είναι όλοι εκείνοι οι οποίοι διακονούν αυτούς τους πεινώντας και διψώντας!—Πράξ. 20:35· Ησ. 25:6.