Κριταί και Σύμβουλοι μιας Νέας Τάξεως Κοινωνίας

«Θέλω αποκαταστήσει τους κριτάς σου ως το πρότερον, και τους συμβούλους σου ως το απ’ αρχής· μετά ταύτα θέλεις ονομασθή. Η πόλις της δικαιοσύνης. Η πιστή πόλις».—Ησ. 1:26

1. Ποια ήταν η κατάστασις στον Ισραήλ στη διάρκεια του καιρού του Ησαΐα, και πού ωδήγησε αυτό; Πότε είχαν αποκατασταθή οι κριταί του;

ΟΤΑΝ ο Θεός είπε τ’ ανωτέρω λόγια μέσω του προφήτου Ησαΐα προς το έθνος του Ισραήλ τον όγδοον αιώνα π.Χ., αυτοί ήσαν ένα έθνος που ζούσε κάτω από το νόμο του, αλλά ήταν δύσκολο να βρη οποιοσδήποτε δικαιοσύνη, και η αδικία επετρέπετο να κυριαρχή στη χώρα. (Ησ. 1:23) Αυτό τελικά κατέληξε σε μια τόσο μεγάλη κατάπτωσι ώστε ο Θεός επέτρεψε να οδηγηθή το δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ σ’ αιχμαλωσία στην Ασσυρία. Αργότερα, το νότιο βασίλειο του Ιούδα και Βενιαμίν ωδηγήθησαν σ’ εξορία από τον Βασιλέα Ναβουχοδονόσορ της Βαβυλώνος. Ο Θεός αποκατέστησε το λαό του το 537 π.Χ., ύστερ’ από το διάταγμα του Κύρου Βασιλέως της Περσίας και κατακτητού της Βαβυλώνος, που ελευθέρωσε τους Ιουδαίους. Αλλά και πάλι το έθνος εφθάρη, διότι οι κριταί του είχαν διαφθαρή.—Ματθ. 23:23· Λουκ. 20:47.

2. Πώς ο Θεός έχει αποκαταστήσει δικαίους κριτάς με μια πληρέστερη και πιο σπουδαία έννοια;

² Με μια πληρέστερη και πιο σπουδαία έννοια ο Θεός εξεπλήρωσε την υπόσχεσί του ν’ αποκαταστήση δικαίους κριτάς και να επιφέρη πραγματική προσκόλλησι στους δικαίους νόμους του με την εγκαθίδρυσι της Χριστιανικής εκκλησίας. Τον πρώτον αιώνα μ.Χ., όταν ζούσαν οι δώδεκα απόστολοι, ο νόμος του Θεού είχε αχθή σε εξοχότητα σ’ όλη τη σαφήνεια και την αγνότητά του. Εκείνοι οι διωρισμένοι επίσκοποι της Χριστιανικής εκκλησίας ήσαν δίκαιοι άνδρες, που κατηυθύνοντο από το άγιο πνεύμα του Θεού. Αυτός ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός είχε διορίσει όλους τους πρωτίστους κριτάς ανάμεσά των, δηλαδή, τους πιστούς αποστόλους. (Μάρκ. 3:14· Πράξ. 9:15) Εκείνοι οι κριταί και σύμβουλοι κατηύθυναν την εκκλησία μ’ ένα ακμάζοντα και επιτυχή τρόπο. Παραδείγματος χάριν, στα εδάφια Πράξεις 16:4, 5 διαβάζομε: «Ως δε διήρχοντο τας πόλεις, παρέδιδον εις αυτούς διαταγάς να φυλάττωσι τα δόγματα τα εγκεκριμένα υπό των αποστόλων και των πρεσβυτέρων των εν Ιερουσαλήμ. Αι μεν λοιπόν εκκλησίαι εστερεούντο εις την πίστιν, και ηυξάνοντο τον αριθμόν καθ’ ημέραν».

«ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ»

3. Τι έπρατταν τα «χαρίσματα εν ανθρώποις» για την εκκλησία;

³ Ο Θεός είχε επιλέξει, επίσης, προσθέτους άνδρας ως «χαρίσματα» στην εκκλησία και είχε δώσει σ’ αυτούς ειδικές ικανότητες ώστε εκείνη η νεαρά οργάνωσις να μπορή να εγκαθιδρυθή σταθερά. Έτσι είναι γραμμένο στα εδάφια Εφεσίους 4:8, 11, 12: «Διά τούτο λέγει, «Αναβάς εις ύψος, ηχμαλώτευσεν αιχμαλωσίαν, και έδωκε χαρίσματα εις τους ανθρώπους [εν ανθρώποις, κριτικόν κείμενον, υποσημείωσις].» Και αυτός έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς την τελειοποίησιν των αγίων, διά το έργον της διακονίας, διά την οικοδομήν του σώματος του Χριστού». Οι απόστολοι του Χριστού, κάτω από την κατεύθυνσι του αγίου πνεύματος, διώρισαν άλλους άνδρας, όπως τον Τιμόθεο και τον Τίτον, άνδρας ζηλωτάς και νομιμόφρονας, οι οποίοι να είναι κριταί και σύμβουλοι για να προσέχουν ώστε να διατηρήται δικαιοσύνη μέσα στην εκκλησία. (1 Τιμ. 1:3, 4· κεφ. 5· Τίτον 1:5-13) Επί πλέον, οι απόστολοι και άλλοι ώριμοι άνδρες έδωσαν πολλή συμβουλή εγγράφως. Μ’ αυτά τα γραπτά που προσετέθησαν στις Εβραϊκές Γραφές, μπορεί να λεχθή ότι «όλη η Γραφή είναι θεόπνευστος, και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης· διά να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν».—2 Τιμ. 3:16, 17.

ΠΡΟΠΥΡΓΙΟΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ

4. Επί πόσον καιρό απελάμβανε η εκκλησία δικαίους κριτάς και συμβούλους;

₄ Όσον καιρό ζούσαν οι απόστολοι, και ως κάποιο βαθμό στη διάρκεια της ζωής των πιστών που είχαν διορισθή και οι οποίοι είναι πιθανόν ότι επέζησαν των αποστόλων, η εκκλησία εξηκολούθησε πιστά στην υπηρεσία του Θεού. Κατεβάλλοντο προσπάθειες από μερικούς να εισαγάγουν ανομία και αδικία, αλλά η ισχυρή εξουσία των αποστόλων τους συγκρατούσε. (2 Θεσ.2:7, 8) Ως παραδείγματα, μπορούμε ν’ αναφέρωμε την ενέργεια των αποστόλων για την ταχεία κρίσι και διόρθωσι ζητημάτων.

5-7. Δώστε μερικά παραδείγματα ενεργείας δικαίων κριτών και συμβούλων για τη διατήρησι της εκκλησίας καθαράς ενώπιον του Θεού.

⁵ Όταν ο Ανανίας και η Σαπφείρα συνώμοσαν στην καρδιά των να ψευσθούν στον Θεό, και να εισαγάγουν υποκρισία μέσα στην εκκλησία, ο Πέτρος, με την κατεύθυνσι του πνεύματος του Θεού, παρετήρησε μέσ’ από την υποκρισία των και εξέφερε κρίσι, η οποία πράγματι ήταν κρίσις αυτού του ιδίου του Θεού εναντίον των.—Πράξ. 5:1-11· Ματθ. 18:18.

⁶ Κατόπιν, κατεβλήθη πάλι προσπάθεια να μολυνθή η εκκλησία με την εισαγωγή σ’ αυτήν χονδροειδούς ανηθικότητος. Αυτό συνέβη στην εκκλησία της Κορίνθου. Εκείνοι, που είχαν υπεύθυνες θέσεις στην εκκλησία της Κορίνθου, ήσαν απαθείς σ’ αυτή την ύπουλη διείσδυσι, αλλά ο απόστολος Παύλος ανέλαβε δράσι για ν’ απομακρύνη το φαύλο, καρκινώδες πράγμα από ανάμεσά των. Στα εδάφια 1 Κορινθίους 5:1-5, 13, ο Παύλος έγραψε: «Γενικώς ακούεται ότι είναι μεταξύ σας πορνεία, και τοιαύτη πορνεία, ήτις ουδέ μεταξύ των εθνών ονομάζεται, ώστε να έχη τις την γυναίκα του πατρός αυτού. Και σεις είσθε πεφυσιωμένοι, και δεν επενθήσατε μάλλον, διά να εκβληθή εκ μέσου υμών ο πράξας το έργον τούτο; Διότι εγώ, ως απών κατά το σώμα, παρών όμως κατά το πνεύμα, έκρινα ήδη ως παρών τον ούτω πράξαντα τούτο, εν τω ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, αφού συναχθήτε σεις και το εμόν πνεύμα, με την δύναμιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να παραδώσητε τον τοιούτον εις τον Σατανάν προς όλεθρον της σαρκός, διά να σωθή το πνεύμα αυτού εν τη ημέρα του Κυρίου. . . . Εκβάλετε τον κακόν εκ μέσου υμών». Προσπάθειες είχαν καταβληθή από άλλους να εισαγάγουν ψευδείς διδασκαλίες κι’ εσφαλμένο πνεύμα μέσα στην ιδία εκκλησία, και αυτοί οι άνδρες ισχυρίζοντο ότι ήσαν απόστολοι. Είχαν αρχίσει να εξουσιάζουν με έπαρσι επάνω στους Χριστιανούς αδελφούς των και να προάγουν διαιρέσεις μέσω κολακείας και προτιμήσεως ανθρώπων.—1 Κορ. 1:10-13· 4:8· 2 Κορ. 11:19, 20.

⁷ Υπήρχαν και άλλες αδικίες και παρεκκλίσεις από τον νόμο του Χριστού σ’ εκείνη την εκκλησία, αλλά προφανώς οι επιστολές του Παύλου είχαν διορθώσει το μεγαλύτερο μέρος των. Αυτό προκύπτει από τη δευτέρα επιστολή του προς αυτούς. Τους επήνεσε για την κατά Θεόν θλίψι που είχαν εκδηλώσει λόγω της ανηθικότητος που είχε εισχωρήσει, και για τη μετάνοιά των και τη δραστηρία ενέργειά των όσον αφορά την αποβολή της. Εξέφρασε επίσης καλά λόγια για το βελτιωμένο πνεύμα των και κατόπιν έδωσε περαιτέρω συμβουλή σχετικά με τους ψευδαποστόλους. (2 Κορ. 7:9-11· 11:12-15) Επιστολές με δύναμι όπως εκείνες των αποστόλων είχαν ως αποτέλεσμα να προστατεύουν τις εκκλησίες και να τις επαναφέρουν σε αρμονία με τον νόμο του Χριστού. Ο απόστολος Παύλος, τονίζοντας αυτό το σημείο, έγραψε στα εδάφια 2 Κορινθίους 10:5, 6: «Επειδή καθαιρούμεν λογισμούς, και παν ύψωμα επαιρόμενον εναντίον της γνώσεως του Θεού, και αιχμαλωτίζομεν παν νόημα εις την υπακοήν του Χριστού· και είμεθα έτοιμοι να εκδικήσωμεν πάσαν παρακοήν, όταν γείνη πλήρης η υπακοή σας».

8, 9. Ποιες ήσαν μερικές παραβάσεις του νόμου του Θεού που ο Παύλος, ο Ιούδας, ο Ιάκωβος και ο Ιησούς διόρθωσαν για να εμποδίσουν τον Διάβολο ν’ ανατρέψη τη Χριστιανική εκκλησία;

⁸ Άλλες παραβάσεις του νόμου και του πνεύματος του Χριστού που ώφειλαν να διορθώσουν οι απόστολοι ήσαν: εσφαλμένες αντιλήψεις για την ανάστασι, διότι μερικοί εδίδασκαν ότι είχε ήδη γίνει, ένα είδος «πνευματικής αναστάσεως» ανθρώπων οι οποίοι ήσαν στη ζωή αντί πραγματικής αναστάσεως νεκρών. (2 Τιμ. 2:18) Άλλοι έλεγαν καθαρά ότι δεν υπάρχει ανάστασις. Όπως ακριβώς έγραψε ο Παύλος στα εδάφια 1 Κορινθίους 15:12, 35, 36: «Εάν δε ο Χριστός κηρύττηται ότι ανέστη εκ νεκρών, πώς τινές μεταξύ σας λέγουσιν, ότι ανάστασις νεκρών δεν είναι; Αλλά θέλει τις ειπεί, Πώς ανασταίνονται οι νεκροί; και με ποίον σώμα έρχονται; Άφρον, εκείνο το οποίον συ σπείρεις, δεν ζωογονείται, εάν δεν αποθάνη.» Μερικοί Ιουδαΐζοντες, που απεκαλούντο μόνοι των Χριστιανοί, προσπαθούσαν να επαναφέρουν τους Χριστιανούς στην αμαρτία με το να εμπιστεύωνται στα έργα του Μωσαϊκού νόμου. Αυτό δεν ωφείλετο στο ότι αγαπούσαν τον Θεό και τον λαό του, αλλά στο ότι εφοβούντο τον διωγμό από τους Ιουδαίους. Η επιστολή του Παύλου προς τους Γαλάτας ενήργησε στο να διορθώση αυτή την ψευδή διδασκαλία!—Γαλ. 5:2-4· 6:12, 13.

⁹ Η επιστολή του Ιούδα, ο οποίος δεν ήταν απόστολος αλλά ετεροθαλής αδελφός του Ιησού Χριστού, κατέκρινε με δυναμικό τρόπο την ανηθικότητα, με την οποία μερικοί, οι οποίοι προσπαθούσαν να εισχωρήσουν μέσα στην εκκλησία, ζητούσαν να την διαφθείρουν. Στο εδάφιο Ιούδας 4 (κείμενον) διαβάζομε: «Παρεισέδυσαν γαρ τινές άνθρωποι, οι πάλαι προγεγραμμένοι εις τούτο το κρίμα, ασεβείς, την του Θεού ημών χάριν μετατιθέντες εις ασέλγειαν και τον μόνον δεσπότην και Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν αρνούμενοι». Ο Ιάκωβος, ένας άλλος ετεροθαλής αδελφός του Ιησού, έγραψε καταδικάζοντας την προσωποληψία και λέγοντας: «Εκάμετε . . . διάκρισιν εν εαυτοίς, και εγείνετε κριταί πονηρά διαλογιζόμενοι». (Ιάκ. 2:1-4) Χρόνια αργότερα, λίγο πριν από τον θάνατο του αποστόλου Ιωάννου, αυτά τα κακά πράγματα ύψωναν την κεφαλή των μέσα στην εκκλησία· το άγγελμα του Ιησού προς τις επτά εκκλησίες ήταν μια ισχυρή επίπληξις, όπως αναγράφεται στην Αποκάλυψι εδάφια 2:6, 14, 15, 20. Ο Διάβολος επολέμησε σκληρά για ν’ ανατρέψη την πρώτη εκκλησία στο ξεκίνημά της. Όσον καιρό ζούσαν οι απόστολοι ως κριταί και σύμβουλοι, η εκκλησία ετηρείτο καθαρή και η αποστασία δεν μπορούσε να επιβληθή. Αλλά μετά τον θάνατο των αποστόλων επεβλήθη. (2 Θεσ. 2:6-8) Όπως είπε ο Παύλος στα εδάφια Πράξεις 20:29, 30: «Εγώ εξεύρω τούτο, ότι μετά την αναχώρησίν μου θέλουσιν εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς, μη φειδόμενοι του ποιμνίου· και εξ υμών αυτών θέλουσι σηκωθή άνθρωποι λαλούντες διεστραμμένα, διά να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών».

ΚΡΙΤΑΙ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΣΗΜΕΡΑ

10. Πώς μπορεί να λεχθή ότι η τελική εκπλήρωσις της προφητείας του Ησαΐα έχει έλθει;

1⁰ Και τώρα η τελική και μεγάλη εκπλήρωσις της προφητείας του Ησαΐα έχει έλθει! Η οργάνωσις του Ιεχωβά έχει και πάλι αποκατασταθή σε πλήρως θεοκρατική βάσι, διότι 25.000 και πλέον εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά σ’ όλο τον κόσμο βρίσκονται σε πλήρη ενότητα και ακολουθούν τον ίδιο νόμο σε κάθε εκκλησία. Αυτός ο νόμος βρίσκεται στη διάθεσί μας στις οδηγίες και τις συμβουλές του Ιησού και των αποστόλων και μαθητών του. Η οργάνωσις είναι αποστολική, δηλαδή, λειτουργεί όπως λειτουργούσε κάτω από την άμεση επίβλεψι των αποστόλων. Ώριμοι, πιστοί άνδρες είναι διωρισμένοι ως επίσκοποι και διακονικοί υπηρέται για να καθοδηγούν την εκκλησία και να χειρίζωνται τις παραβάσεις του νόμου του Θεού.

11. Πώς η εκκλησία του λαού του Θεού σήμερα αποτελεί ένα προπύργιο της αληθινής λατρείας, και τι προμηθεύει σ’ αυτούς οι οποίοι βλέπουν την αποτυχία αυτού του κόσμου;

¹¹ Σήμερα η Χριστιανική εκκλησία μπορεί να παραμένη καθαρή, διατηρώντας την εύνοια του Θεού και διαφυλάττοντας ενότητα στην εκτέλεσι του έργου. Η σε όλη τη γη εκκλησία του λαού του Θεού σήμερα αποτελεί ένα προπύργιο για την αληθινή λατρεία. (1 Τιμ. 3:15) Όλοι όσοι βλέπουν την αποτυχία αυτού του κόσμου και αναγνωρίζουν τις αδικίες του μπορούν έτσι να έλθουν σ’ ένα τόπο όπου ασκείται δικαιοσύνη και μπορούν ν’ αποβλέπουν στον καιρό που είναι πολύ πλησίον, όταν ο νόμος του Θεού θα έχη επιβληθή σ’ ολόκληρη τη γη, απονέμοντας δικαιοσύνη και ισότητα προς όλους και μη επιτρέποντας ποτέ πια να επιφέρη η ανταρσία την πτώσι. Προλέγοντας τούτο, τα εδάφια Ησαΐας 60:17, 18 λέγουν: «Αντί χαλκού θέλω φέρει χρυσίον, και αντί σιδήρου θέλω φέρει αργύριον, και αντί ξύλου χαλκόν, και αντί λίθων σίδηρον και θέλω καταστήσει τους αρχηγούς σου ειρήνην, και τους επιστάτας σου δικαιοσύνην. Δεν θέλει πλέον ακούεσθαι βία εν τη γη σου, ερήμωσις, και καταστροφή εν τοις ορίοις σου· αλλά θέλεις ονομάζει τα τείχη σου Σωτηρίαν, και τας πύλας σου Αίνεσιν».

12. Πώς κυβερνώνται οι εκκλησίες του λαού του Θεού σήμερα;

¹² Σ’ αυτές τις ‘έσχατες ημέρες,’ οπότε η Χριστιανική εκκλησία έχει φθάσει σε πλήρη ωριμότητα, τα επίγεια συμφέροντα της Βασιλείας έχουν ανατεθή στον ‘πιστόν και φρόνιμον δούλον,’ στην τάξι του ‘δούλου’ του Θεού, που αποτελείται από τα υπόλοιπα μέλη των από το πνεύμα αποκυημένων αδελφών του Χριστού στη γη.(Ματθ. 24:45-47) Εμμένουν στο νόμο του Χριστού όπως εκτίθεται στην Αγία Γραφή, δίνουν τις κατευθύνσεις στις εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά σ’ όλη τη γη. Μέσω αυτών το άγιο πνεύμα έχει διορίσει άνδρες στις εκκλησίες σύμφωνα με τις Γραφικές απαιτήσεις για να φροντίζουν για τα ζητήματα που είναι δυνατόν να προκύψουν εκεί που έχει γίνει παράβασις του νόμου του Θεού. Γι’ αυτό ο Παύλος είπε στο εδάφιο Πράξεις 20:28: «Προσέχετε λοιπόν εις εαυτούς, και εις όλον το ποίμνιον, εις το οποίον το πνεύμα το άγιον σάς έθεσεν επισκόπους, διά να ποιμαίνητε την εκκλησίαν του Θεού, την οποίαν απέκτησε διά του ιδίου αυτού αίματος [του αίματος του ιδίου αυτού Υιού, κριτικόν κείμενον, υποσημείωσις]».

13. Ποια διευθέτησις υπάρχει για να λαμβάνεται φροντίδα για σοβαρές παραβάσεις του νόμου του Θεού;

¹³ Υπάρχουν τρεις ώριμοι άνδρες, οι οποίοι συνήθως συνέρχονται για μια τέτοια περίπτωσι, δηλαδή, ο υπηρέτης εκκλησίας ή επίσκοπος, ο βοηθός υπηρέτου εκκλησίας και ο υπηρέτης Γραφικών μελετών. Αυτοί πρέπει να είναι άνδρες, οι οποίοι έχουν αποδείξει ότι είναι πιστοί και αγαπούν δικαιοσύνη και έλεος. (1 Τιμ. 3:1-10) Περιπτώσεις σοβαρών παραβάσεων που επηρεάζουν την εκκλησία και τη στάσι της ενώπιον του Θεού καθώς και περιπτώσεις που φέρουν μομφή στην εκκλησία τις χειρίζονται αυτοί οι τρεις διωρισμένοι άνδρες γνωστοί ως «επιτροπή υπηρεσίας της εκκλησίας». Αυτοί οι άνδρες ενεργούν για την προστασία της δογματικής και ηθικής αγνότητος της εκκλησίας.—1 Τιμ. 4:11-16· 5:19-21· 6:3-5, 13, 14, 20· Τίτον 3:9-11.

14. (α) Ποια ήταν η διευθέτησις για τον χειρισμό διαφορών στην πρώτη Χριστιανική εκκλησία; (β) Γιατί δεν πρέπει οι Χριστιανοί να εγείρουν αγωγές εναντίον αλλήλων στα κοσμικά δικαστήρια;

¹⁴ Στην πρώτη Χριστιανική εκκλησία δεν υπήρχε προνομιούχος τάξις. (Ματθ. 23:8· Ρωμ. 12:10) Ο καθένας είχε την ίδια ευκαιρία και τα ίδια δικαιώματα ενώπιον των πνευματικώς διωρισμένων επισκόπων. (Παροιμ. 28:21· 1 Τιμ. 5:21) Αν υπήρχε κάποια δυσκολία μεταξύ μελών της εκκλησίας, μπορούσαν να φέρουν τη διαφορά ενώπιον αυτών των ανδρών και να έχουν μια δικαία κρίσι βασισμένη στον νόμο του Θεού. Ο απόστολος Παύλος συνεβούλευσε ότι δεν υπήρχε ανάγκη να οδηγούν οι Χριστιανοί ο ένας τον άλλον στα κοσμικά δικαστήρια· ότι πρέπει να παρουσιάζουν τις διαφορές των στην εκκλησία. Αυτό ήταν λογικό, διότι στον ωρισμένο καιρό του Θεού, εκείνοι που αυτός έχει εκλέξει για να είναι συγκληρονόμοι μαζί με τον Χριστό στους ουρανούς επρόκειτο να κρίνουν τον κόσμο, ναι, ακόμη και αγγέλους. Επομένως, θ’ αποτελούσε πραγματικά άγνοια της θεοκρατικής διευθετήσεως και επισώρευσι μιας ήττης επάνω των ως Χριστιανικής εκκλησίας το να εγείρουν αγωγή εναντίον αλλήλων στα κοσμικά δικαστήρια. Αυτό θ’ αποτελούσε μομφή, μια ήττα γι’ αυτούς. Πώς μπορούσαν να ισχυρισθούν ότι εκπροσωπούσαν τον Θεόν, τον Κριτήν πάντων, και τον Υιόν του Ιησού Χριστό, ναι, πώς μπορούσαν να ενθαρρύνουν άλλους να εγκαταλείψουν τον κόσμο και να ενωθούν μαζί των, αν αυτοί οι ίδιοι δεν μπορούσαν να χειρισθούν τις δικές των διαφορές;—1 Κορ. 6:1-8.

ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΙΣ ΓΙΑ ΕΞΕΙΚΟΝΙΣΙ

15. (α) Ποιοι είναι οι δύο κύριοι σκοποί της επιτροπής όταν χειρίζεται περιπτώσεις παραβάσεων; (β) Στην περίπτωσι που παρατίθεται για εξεικόνισι ποια είναι η υπόθεσις;

¹⁵ Για να περιγράψωμε πώς η εκκλησία εκφέρει σήμερα κρίσι εναντίον των παραβάσεων, ας δώσωμε μια περιληπτική έκθεσι μιας υποθετικής περιπτώσεως που έχει παρουσιασθή σε μια εκκλησία. Θα παρατηρήσετε ότι η διαδικασία είναι απλή, καθόλου περίπλοκη και ανεπίσημη. Οι σκοποί είναι: (1) Να τηρηθή η εκκλησία καθαρή στα όμματα του Ιεχωβά και απηλλαγμένη από κάθε μομφή· (2) να βοηθηθή ο παραβάτης αν είναι δυνατόν. Όλοι όσοι είναι αναμεμιγμένοι τυγχάνουν πάντοτε ευγενούς μεταχειρίσεως. Η περίπτωσις περιλαμβάνει ένα αφιερωμένο νεαρό αγόρι της εφηβικής ηλικίας, του οποίου οι γονείς είναι μάρτυρες του Ιεχωβά. Ο μικρός έχει ενεργήσει αντίθετα προς τη συμβουλή των γονέων του και ανεμίχθη σε κακή συναναστροφή με μερικά αγόρια της γειτονιάς, πράγμα που τελικά τον ωδήγησε σε κλοπή. Οι γονείς, ανακαλύπτοντας αυτό, γνωρίζουν ότι αυτή η πράξις επηρεάζει την υπόληψι της εκκλησίας στην κοινότητα, διότι όχι μόνο οι γονείς είναι μάρτυρες του Ιεχωβά, αλλά και ο γυιος επίσης είναι ένα αφιερωμένο μέλος της εκκλησίας. Έφεραν το ζήτημα υπό την προσοχή των υπευθύνων μελών της εκκλησίας για διόρθωσι, έτσι ώστε να εξαλειφθή η μομφή από την εκκλησία.

16. (α) Ποια είναι η στάσις του αγοριού ενώπιον της επιτροπής; (β) Πώς διεξάγει η επιτροπή τη διαδικασία;

¹⁶ Το αγόρι, που η κλοπή την οποίαν διέπραξε έχει ανακαλυφθή από τους γονείς του, είχε προσπαθήσει να καλύψη το ζήτημα. Αλλά μπροστά στην επιτροπή της εκκλησίας βλέπει τη σοβαρότητα του σφάλματος που έχει διαπράξει και το ομολογεί, δίνοντας έτσι απόδειξι του πνεύματος μετανοίας και της επιθυμίας του να πράξη το ορθό. Όλες οι αποδείξεις, τα περιστατικά και οι παράγοντες της υποθέσεως φέρονται στο φως. Ακούονται οι πληροφορίες των γονέων, η πλευρά που έχει αδικηθή, και ιδιαιτέρως η κατάθεσις του αγοριού. Πρόκειται για κλοπή από το σπίτι ενός μέλους της εκκλησίας μερικών χρημάτων, για να πάγη μαζί με τους κοσμικούς φίλους του σ’ ένα μπαρ και αίθουσα χορού. Εκείνος από τον οποίο έχει κλέψει τα χρήματα είναι πρόθυμος να συγχωρήση το αγόρι λόγω της καταφανούς μετανοίας. Κατόπιν η, επιτροπή αποσύρεται και συζητεί την εφαρμογή του νόμου του Θεού στα γεγονότα της προκειμένης περιπτώσεως και ομιλεί και πάλι με την οικογένεια. Ακούμε τον επίσκοπο της εκκλησίας, Αδελφό Κρίστιαν, ν’ απευθύνεται στο αγόρι, το οποίο θα ονομάσωμε Τζων Ουέηουαρντσον (Παρατίθενται εδάφια που δείχνουν τις αρχές που περιλαμβάνονται.)

17. Πώς ο υπηρέτης εκκλησίας, Αδελφός Κρίστιαν, έθεσε θεμέλιο για την ανακοίνωσι της αποφάσεως της επιτροπής;

¹⁷ Κρίστιαν: «Τζων, η επιτροπή εξήτασε τις αποδείξεις αυτής της υποθέσεως καθώς και όλα τα περιστατικά και τους παράγοντας που σχετίζονται μ’ αυτήν. Τώρα, όπως γνωρίζεις καλά, η πράξις, για την οποία είσαι ένοχος, θα μπορούσε να σ’ εμποδίση να εισέλθης στη βασιλεία του Θεού. Είναι τόσο σοβαρή. [1 Κορ. 6:9, 10] Είναι υποχρεωτικό να τηρήται η Χριστιανική εκκλησία καθαρή από τέτοιες πράξεις, έτσι ώστε να διατηρηθή το πνεύμα του Ιεχωβά στην εκκλησία. (Δευτ. 23:14) Είχες κακή συναναστροφή, Τζων, κι’ έδειξες πλήρη αδιαφορία στη συμβουλή των γονέων σου [Εφεσ. 6:1] ακόμη δε και αντίθετα προς τη δική μας προειδοποίησι [Παροιμ. 10:17· 12:1] κι’ επομένως αυτό σε ωδήγησε σ’ αυτό το αμάρτημα κατά του Ιεχωβά».

18. (α) Πώς ο Τζων φαίνεται να εκδηλώνη πραγματική μετάνοια; (β) Ποιες αρχές αναφέρει ο Αδελφός Κρίστιαν σχετικά με την πρόθεσι του Τζων να κρύψη το ζήτημα, και σχετικά με τη μετάνοια του Τζων;

¹⁸ Η μητέρα και ο πατέρας ομιλούν τότε στο αγόρι σχετικά με τη σοβαρότητα της παρακοής του στη συμβουλή των και την κακή επίδρασι που υπέστη από τις συντροφιές με τις οποίες σχετιζόταν. Η συζήτησις κατόπιν συνεχίζεται ως εξής:

Τζων: «Λυπούμαι, Μπαμπά και Μαμά. Είχα απολύτως άδικο. Ζητούσα συναναστροφές σ’ εσφαλμένη κατεύθυνσι και παραδέχομαι τώρα και ομολογώ ότι αμάρτησα εναντίον του Ιεχωβά και της εκκλησίας. Επιθυμώ να εξακολουθήσω να υπηρετώ τον Θεόν ως μέλος της εκκλησίας. Είμαι πρόθυμος να κάμω οτιδήποτε πη η επιτροπή και να δεχθώ οποιαδήποτε πειθαρχική ποινή μου επιβληθή, η οποία θα με βοηθήση να επανέλθω σε καλή στάσι μέσα στην εκκλησία, και σε ορθή πνευματική στάσι ενώπιον του Ιεχωβά».

Κρίστιαν: «Πολύ καλά, Τζων· υπήρξες στασιαστικός· επεζήτησες συναναστροφή με ανθρώπους που δεν έπρεπε. Είσαι τώρα δεκαεννέα ετών—ασφαλώς αρκετά μεγάλος για ν’ αναλάβης μόνος σου μια ορθή πορεία. Αλλά διέπραξες σφάλμα και προσπάθησες να το καλύψης, και παρέστη ανάγκη να σε οδηγήσουν σ’ εμάς οι γονείς σου. [Ιώβ 31:33] Εν τούτοις, είναι καλό ότι, όταν είδες πόσο κακή ήταν η θέσις σου ενώπιον του Ιεχωβά, ωμολόγησες [Ιάκ. 5:16], και πιστεύομε ότι τώρα δείχνεις θλίψι μ’ ένα ευσεβή τρόπο—πραγματική μετάνοια. [Παροιμ. 28:13· 2 Κορ. 7:9, 10] Πιστεύομε, επίσης, ότι αντιλαμβάνεσαι πόσο κακές ήσαν οι πράξεις σου κι’ επιθυμείς να τακτοποιήσης τα πράγματα ενώπιον του Ιεχωβά».

Τζων: «Αντιλαμβάνομαι ότι δεν σκέφθηκα λογικά· δεν γνωρίζω τι μ’ έσπρωξε ν’ απομακρυνθώ τόσο από την ορθή οδό. Αντιλαμβάνομαι τώρα ότι ήμουν πράγματι δυστυχής μ’ αυτά που έκαμα. Και, αδελφοί, επιθυμώ πράγματι να παραμείνω στην οργάνωσι του Ιεχωβά αν μπορώ. Όπως είπα προηγουμένως, ενεργώ για ν’ αποδώσω αυτά που έκλεψα. Είμαι πρόθυμος να δείξω πνεύμα συνεργασίας για κάθε τι που νομίζετε ότι απαιτεί από μένα ο νόμος του Θεού».

19. (α) Πώς ο Αδελφός Κρίστιαν τονίζει ότι η ανυπακοή στον νόμο του Θεού βρίσκεται στη ρίζα της στενοχώριας του Τζων; (β) Με ποια βάσι μπόρεσε η επιτροπή ν’ αποφύγη την αποκοπή από την επικοινωνία του Τζων;

¹⁹ Κρίστιαν: «Λοιπόν, Τζων, η περίπτωσις είναι ακριβώς όπως λέγει η Γραφή: ‘Φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί’—είναι απλούστατο. [1 Κορ. 15:33] Αυτό θα έπρεπε να σου γίνη μάθημα. Μολονότι έχεις εμπλακή σ’ αυτήν την στενοχώρια, δείχνεις μια στάσι μετανοίας τώρα, κι’ επιθυμείς να υπηρετής μαζί με την οργάνωσι του Ιεχωβά. Επομένως, μπορεί να εκδηλωθή έλεος σ’ εσένα βάσει της θυσίας του Χριστού, για να καλυφθούν τ’ αμαρτήματά σου. [1 Ιωάν. 2:1, 2] Έτσι η απόφασις της επιτροπής είναι να μη σε αποκόψη από την επικοινωνία, Τζων. [Ιάκ. 2:13] Αλλά θα γίνη διευθέτησις για μια δοκιμαστική περίοδο για σένα».

Τζων: «Αδελφέ Κρίστιαν, εκτιμώ την ευκαιρία να παραμείνω μαζί με την οργάνωσι του Θεού, και θα κάμω κάθε τι που θα μου πήτε για να προσπαθήσω να διευθετήσω τα πράγματα όσο αυτό είναι δυνατόν. Γνωρίζω ότι θα μπορούσα να είχα αποκοπή από την επικοινωνία γι’ αυτό που έκαμα».

Κρίστιαν: «Ναι, αλλά τώρα, συνήλθες· ωμολόγησες τι έκλεψες καθώς και το ποσόν, κι’ έχεις κάμει το πρώτο βήμα για να πράξης αυτό που είναι ορθό με το να δεχθής ν’ αποκαταστήσης πλήρως αυτά που έκλεψες».

Πατέρας: «Θα φροντίσω να το κάμη, Αδελφέ Κρίστιαν».

20. (α) Με ποια βάσι μπορούσε η εκκλησία ν’ απαιτήση να επιστρέψη ο Τζων με τόκο αυτά που είχε κλέψει; (β) Πώς ο Τζων είχε γίνει στην πραγματικότητα ένας δούλος;

²⁰ Κρίστιαν: «Πολύ καλά, Αδελφέ Ουέηουαρντσον. Φροντίστε να εργασθή, είτε για δικό σας λογαριασμό είτε για κάποιον άλλον, έτσι ώστε μόνος του να κερδίση αρκετά για να εξοφλήση πλήρως, με τον τόκο, αυτά που έκλεψε. [Έξοδ. 22:3, 7] . . . Τώρα, Τζων, σύμφωνα με τον νόμο του Θεού οι γονείς σου είναι υπεύθυνοι για σένα· γι’ αυτό επιτρέπομε σ’ αυτούς να επιβλέπουν αυτό το ζήτημα και να σε βοηθήσουν να επανέλθης σε υγιά πνευματική κατάστασι. Θα παραστή ανάγκη για τους γονείς σου να θέσουν περιορισμούς στο ζήτημα του να συναναστρέφεσαι με τις συμμορίες των αγοριών. [Παροιμ. 22:15] Θα σε βοηθήσουν, επίσης, ν’ αποκατασταθής με το να φροντίζουν ώστε να παρευρίσκεσαι στις συναθροίσεις της εκκλησίας [Εβρ. 10:24, 25], και θα βοηθήσουν και με άλλους τρόπους την επανόρθωσί σου. Απαιτείται από σένα να παρουσιάζεσαι σ’ εμένα ή σ’ ένα από τ’ άλλα μέλη της επιτροπής μια φορά το μήνα. Αυτό δεν γίνεται αποκλειστικά για να σ’ εξετάζουν, Τζων. Γίνεται επίσης για να μπορή να σε βοηθή και η επιτροπή καθώς και να παρακολουθή την πρόοδο που σημειώνεις [1 Θεσ. 5:14], έτσι ώστε η εκκλησία να μη περιέλθη κάτω από τη δυσμένεια του Ιεχωβά διότι αφήνει ανεξέλεγκτες παραβάσεις μεταξύ των μελών της. [1 Κορ. 5:5, 6] Βλέπεις, Τζων, αντί να είσαι δούλος του Ιεχωβά, υπακούοντας στο νόμο του, έγινες στην πραγματικότητα δούλος αυτού του κακού ομίλου αγοριών με τα οποία έκαμες συναναστροφή. [Ρωμ. 6:16] Ενόμισες ότι ήταν έξυπνο να κάμης κι’ εσύ αυτά που έκαναν εκείνοι και δεν αντιλαμβανόσουν τη δουλεία στην οποία είχες αναμιχθή στην πραγματικότητα».

21. (α) Σε ποιο σοβαρό κίνδυνο είχε εκτεθή ο Τζων με το να συναναστρέφεται τον όμιλο των κοσμικών παιδιών; (β) Τι είναι εκείνο που θα κάμη τώρα και τον Τζων και την εκκλησία ευτυχείς;

²¹ Πατέρας: «Ναι, και απλώς σκέψου το πώς αυτά τα παιδιά οδηγούν τ’ αυτοκίνητά των! Θα μπορούσες να ήσουν μαζί των όταν θα είχε σκοτωθή κάποιος. Και θα μπορούσες πράγματι να γίνης ένοχος αίματος ενώπιον του Ιεχωβά!»—Αριθμ. 35:11, 25, 34.

Κρίστιαν: «Ορθά, Τζων. Λοιπόν, Αδελφέ και Αδελφή Ουέουαρντσον, αν ο Τζων κάμη αυτά που λέγει ότι έχει αποφασίσει να κάμη, και αν σεις παρέχετε εκ του πλησίον προσοχή και βοήθεια, θα μπορέση ν’ αντεπεξέλθη καλά, και όλοι μας θα είμεθα πολύ πιο ευτυχείς!»—Λουκ. 15:7· Ιάκ. 5:19, 20.

22. (α) Είναι κάτι περίπλοκο η εφαρμογή του νόμου του Θεού; (β) Τι πρέπει να προσπαθή πάντοτε να κάμη η επιτροπή αν είναι δυνατόν, και με ποια βάσι γίνεται αυτό;

²² Αυτό περιγράφει την απλότητα με την οποία γίνεται ο χειρισμός μιας τέτοιας υποθέσεως. Απαιτείται συμμόρφωσις προς τον νόμο του Θεού, που είναι τόσο σαφής και απλός. Οι παραβάσεις δεν γίνονται ανεκτές· ωστόσο μπορεί να εκδηλωθή έλεος, αν υπάρχη βάσις γι’ αυτό όταν ληφθούν υπ’ όψιν η στάσις του ατόμου και οι περιστάσεις. Σ’ αυτό το σημείο υπεισέρχεται η αξία της θυσίας του Χριστού.

23. Με την εκδήλωσι ελέους στον Τζων, ποια προοπτική υπάρχει μπροστά του, και γιατί δεν πρέπει να ξαναπέση στο κακό;

²³ Αν το αγόρι αυτό συνέλθη, θ’ αποκατασταθή με τον καιρό σε καλή σχέσι με την εκκλησία. Αν επιστρέψη στην κακή του πορεία ενεργείας και είναι ένας αμετανόητος αμαρτωλός, ένας κλέπτης ή κακοποιός, ή αν επιμείνη να συνεργάζεται με άλλους σε κακές πράξεις, θ’ αποκοπή από την επικοινωνία, δηλαδή, θ’ αποβληθή από τη Χριστιανική εκκλησία.—1 Κορ. 5:11-13.

24. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα με τους μάρτυρας του Ιεχωβά από τη φροντίδα των ν’ ακολουθούν το νόμο του Θεού για τη διατήρησι της οργανώσεως αγνής;

²⁴ Οι Χριστιανοί είναι ευτυχείς διότι ο Ιεχωβά με την αγαθότητά του έχει δώσει στην εκκλησία «χαρίσματα εν ανθρώποις» στο πρόσωπο ωρίμων ανδρών, οι οποίοι κατανοούν τον νόμο του Θεού και προσκολλώνται σ’ αυτόν ως κριταί και σύμβουλοι. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά ενεργούν σύμφωνα με τη Γραφική γραμμή. Λαμβάνουν προσεκτική φροντίδα για να διατηρηθή η οργάνωσις καθαρή. Ο Ιεχωβά έδειξε ότι είναι μαζί των με το να τους χορηγή καλή στάσι ενώπιον του, και καλή έκθεσι εκ μέρους των ανθρώπων του κόσμου όσον αφορά την αγνή ηθική των και τις νομιμόφρονες αρχές των. (1 Τιμ. 3:7· 1 Πέτρ. 4:15, 16) Ο Θεός χορηγεί ολοένα μεγαλύτερη πνευματική ευημερία και αύξησι, διότι δεκάδες χιλιάδων προστίθενται στις τάξεις των κάθε χρόνο, αφιερώνοντας τη ζωή των στον Ιεχωβά, με την προοπτική ζωής σε μια νέα τάξι χωρίς ανομία. Όπως αναφέρεται στο εδάφιο Ησαΐας 60:22 (ΜΝΚ)_: «Το ελάχιστον θέλει γείνει χίλια· και το ολιγοστόν, ισχυρόν έθνος· εγώ ο Ιεχωβά θέλω επιταχύνει τούτο κατά τον καιρόν αυτού».

[Εικόνα στη σελίδα 587]

Επιστολές από τους αποστόλους βοηθούσαν τους πρώτους Χριστιανούς να παραμένουν σε αρμονία με τον νόμον του Χριστού

[Εικόνα στη σελίδα 590]

Πνευματικώς ώριμοι άνδρες υπηρετούν ως κριταί και σύμβουλοι στη σύγχρονη οργάνωσι των μαρτύρων του Ιεχωβά