Αποβλέπετε στην Εποπτεία του Ιεχωβά ως Ποιμένος

Γιατί είναι φρόνιμο ν’ αποβλέπωμε στην εποπτεία του Ιεχωβά ως Ποιμένος;

Διότι ο Ιεχωβά Θεός έχει ζωτικό ενδιαφέρον για την ευημερία του ανθρωπίνου γένους. Αυτό το ενδιαφέρον το έχει παρά το γεγονός ότι το ανθρώπινο γένος έχει γεννηθή σε αμαρτία και συλληφθή εν ανομία, και μολονότι ο εξυψωμένος θρόνος του Ιεχωβά βρίσκεται προφανώς αμέτρητα εκατομμύρια έτη φωτός μακριά απ’ αυτή τη γη. Το ότι ο Ιεχωβά φροντίζει πραγματικά για το ανθρώπινο γένος, ότι όντως ενδιαφέρεται γι’ αυτό, προκύπτει σαφώς απ’ αυτά που λέγονται γι’ αυτόν στο εδάφιο Ησαΐας 40:11: «Θέλει βοσκήσει το ποίμνιον αυτού ως ποιμήν· θέλει συνάξει τα αρνία διά του βραχίονος αυτού, και βαστάσει εν τω κόλπω αυτού· και θέλει οδηγεί τα θηλάζοντα». Ορθώς λοιπόν ο απόστολος Πέτρος μπορούσε να ομιλή για τον Ιεχωβά ως «τον ποιμένα και επίσκοπον των ψυχών σας».—1 Πέτρ. 2:25.a

Ποιοι στους αρχαίους χρόνους απέβλεπαν στον Ιεχωβά ως τον ποιμένα των;

Ενώ ο Αδάμ και η Εύα επεθύμησαν να ενεργούν ανεξάρτητα, ο γυιος των Άβελ απέβλεπε στον Ιεχωβά κι’ επιθυμούσε να τον υπηρετή και να κατευθύνεται απ’ αυτόν. Πριν από τον κατακλυσμό της εποχής του Νώε υπήρχαν προφανώς λίγοι άλλοι, οι οποίοι απέβλεπαν στον Ιεχωβά, ανάμεσα δε σ’ αυτούς τους ολίγους ήσαν ο Ενώχ, ο Νώε και η οικογένειά του. Μετά τον Κατακλυσμό το ανθρώπινο γένος κατά μέγα μέρος απέρριψε την εποπτεία του Ιεχωβά, αλλά αξιοσημείωτες εξαιρέσεις ήσαν ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ. Με τον καιρό ο Ιακώβ απέκτησε δώδεκα γυιους και απ’ αυτούς προήλθαν οι δώδεκα φυλές του Ισραήλ. Ο Μωυσής, ο οποίος ωδήγησε αυτές τις φυλές έξω από την Αίγυπτο, ήταν, επίσης, αξιόλογος για την εκζήτησι του Ιεχωβά ως Ποιμένος του, όπως ήσαν επίσης, μεταξύ άλλων, και πιστοί κριταί, ιερείς, βασιλείς και προφήται. Όλοι αυτοί έτρεφαν τα ίδια αισθήματα που έτρεφε ο Βασιλεύς Δαβίδ ο οποίος έγραψε: «Ο Ιεχωβά είναι ο ποιμήν μου· δεν θέλω στερηθή ουδενός».—Ψαλμ. 23:1, ΜΝΚ.

Ποια αρχή περί εποπτείας που συνεχίζεται ως την εποχή μας είχε υιοθετήσει ο Μωυσής με την υπόδειξι του πενθερού του Ιοθόρ;

Ο Μωυσής είχε λάβει πολύ σοβαρά την ευθύνη του να ενεργή ως εκπρόσωπος του Ιεχωβά στο λαό του. Ήρχοντο σ’ αυτόν για να λύουν τα προβλήματά των σύμφωνα με το θέλημα του Ιεχωβά γι’ αυτούς. Αυτό απαιτούσε να υπηρετή ως κριτής από το πρωί ως το βράδυ. Όταν παρετήρησε αυτό ο πενθερός του Ιοθόρ του έδωσε την εξής συμβουλή: «Έκλεξον εκ παντός του λαού άνδρας αξίους, φοβουμένους τον Θεόν, άνδρας φιλαλήθεις, μισούντας την φιλαργυρίαν· και κατάστησον αυτούς επ’ αυτών, χιλιάρχους, εκατοντάρχους, πεντηκοντάρχους, και δεκάρχους». Ο Μωυσής ακολούθησε αυτή την καλή συμβουλή.—Έξοδ. 18:21-26.

Ύστερ’ από τον καιρό του Μωυσέως ο Ισραήλ εξακολούθησε να έχη τέτοιους αρχηγούς ως κριτάς, αρχηγούς και αξιωματούχους, και αργότερα βασιλείς επίσης υπηρέτησαν μ’ αυτή την ιδιότητα. Πολλοί απ’ αυτούς, όμως, δεν ήσαν ικανοί άνδρες, φοβούμενοι τον Θεόν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να οδηγηθή το έθνος σ’ εξορία στη Βαβυλώνα επί εβδομήντα έτη. Στην επιστροφή των άνδρες όπως ο Ζοροβάβελ, ο Έσδρας και ο Νεεμίας υπηρέτησαν ως πιστοί ποιμένες. Με την έλευσι του Ιησού Χριστού, ο λαός του Ιεχωβά είχε τους πιο καλούς απ’ όλους τους επιγείους ποιμένας. Αυτός, με τη σειρά του, εξέλεξε δώδεκα αποστόλους ως υποποιμένας. Αυτοί, μαζί με μερικούς άλλους, απετέλεσαν ένα κυβερνών σώμα που εξουσιοδοτούσε τον διορισμό και άλλων ακόμη ως ποιμένων. Τα προσόντα για ποιμένας κατεγράφησαν, επίσης, από μερικούς απ’ αυτούς, όπως ο Παύλος και ο Πέτρος. Αυτά τα προσόντα τα προσέχουν πολύ οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά.—1 Τιμ. 3:1-12· Τίτον 1:5-9· 1 Πέτρ. 5:1-3.

Πώς μπορούν εκείνοι που επιθυμούν να υπηρετούν τον Θεό σήμερα ν’ αποβλέπουν στην εποπτεία του Ιεχωβά ως Ποιμένος;

Για να το επιτύχουν αυτό οφείλουν πριν απ’ όλα να είναι επιμελείς στη μελέτη του Λόγου του Θεού. Οφείλουν ν’ ανεύρουν την οργάνωσι η οποία αναγνωρίζει τον Ιεχωβά Θεό ως τον Αρχιποιμένα, την οργάνωσι οποία έχει πιστούς ποιμένας, οι οποίοι ενδιαφέρονται πραγματικά και φροντίζουν για τις πνευματικές ανάγκες των «προβάτων» του Ιεχωβά. (1 Πέτρ. 2:25) Μία τέτοια οργάνωσις Χριστιανών είναι εκείνη η οποία είναι ταυτισμένη με τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά. Αυτή η οργάνωσις λειτουργεί θεοκρατικά, με τον Ιεχωβά ως τον Μεγάλον Ποιμένα, ο οποίος εργάζεται μέσω του Ιησού Χριστού, του ‘καλού ποιμένος’ του, διά του αγίου πνεύματος για τον διορισμό ικανών ανδρών που έχουν φόβο Θεού, για να υπηρετούν ως ποιμένες του ποιμνίου του Θεού.—Ιωάν. 10:11.

Κατόπιν το ν’ αποβλέπη ένας για εποπτεία στον Ιεχωβά ως Ποιμένα σημαίνει να συνεργάζεται ολοκάρδια με τους υποποιμένας του. Αυτό σημαίνει τακτική και πιστή παρακολούθησι των εκκλησιαστικών συναθροίσεων και υποστήριξί των με συμμετοχή σ’ αυτές. Σημαίνει, επίσης, να υποστηρίζη αυτούς τους υποποιμένας με το να υπακούη σ’ αυτούς, όπως ακριβώς διατάσσει ο απόστολος: «Πείθεσθε εις τους προεστώτάς σας, και υπακούετε». Και αυτό περιλαμβάνει επίσης ν’ αποδίδη ένα άτομο σ’ όλους αυτούς τους πιστούς ποιμένας αγάπη υπερεκπερισσού για το δύσκολο έργο των.—Εβρ. 13:17· 1 Θεσ. 5:12, 13.

[Υποσημειώσεις]