Υπακοή η Επιθυμητή Πορεία
«Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς, και μάθετε απ’ εμού· διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν· και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών. Διότι ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίον μου ελαφρόν.»—Ματθ. 11:29, 30.
1. Πώς ένα άτομο, στη στάσι του απέναντι στην υπακοή, μπορεί να ομοιάση με τα κύματα του ωκεανού;
ΕΧΕΤΕ προσέξει ποτέ τα δυνατά κύματα του ωκεανού να κτυπούν ανηλεώς την παραλία; Διακρίνατε καθόλου έλεος; Κάποια γλυκύτητα ή θερμότητα από μέρους των προς τους βράχους ή την άμμο; Αντιθέτως, αυτά τα κύματα έχουν καταφάγει την άμμο· έχουν διαβρώσει τους βράχους σαν μ’ ένα γιγάντιο χέρι ωσότου αυτοί έγιναν λείοι και στρογγυλοί. Έχουν επεξεργασθή την σκληρή πέτρα και λαξεύσει σπήλαια και οπές. Εν τούτοις η θάλασσα υπήρξε ευπειθής σε πολλούς από τους νόμους του Θεού, από τους οποίους ένας αναφέρεται στα εδάφια Ιώβ 38:8-11. Εκεί ο Θεός λέγει: «Τις συνέκλεισε την θάλασσαν με θύρας, ότε εξορμώσα εξήλθεν εκ μήτρας; Ότε περιέβαλον αυτήν με νεφέλην, και με ομίχλην εσπαργάνωσα αυτήν, και περιώρισα αυτήν διά προστάγματός μου, και έβαλον μοχλούς και πύλας, και είπα, Έως αυτού θέλεις έρχεσθαι και δεν θέλεις υπερβή· και εδώ θέλει συντρίβεσθαι η υπερηφανία των κυμάτων σου;» Αλλά πρέπει όταν είμεθα ευπειθείς ή απαιτούμε υπακοή από άλλους να είμεθα όπως η θάλασσα—ψυχροί, σκληροί, απαιτητικοί, ανηλεείς, σαν ένας οδοντωτός τροχός, αλληλοφθειρόμενοι και τελικά επιτυγχάνοντας να γίνη με τον τρόπο που είπαμε;
2. Περιγράψτε μια ισορροπημένη άποψι σχετικά με τη χορήγησι συμβουλής σε περιπτώσεις σφαλμάτων.
2 Μερικές φορές ακούμε ανώριμους ανθρώπους να βγάζουν το συμπέρασμα ότι αν κάποιος τονίζη ένα σφάλμα ή μια πλάνη είναι ένας μεμψίμοιρος ή επικριτής, και αναφέρουν την επικριτική πορεία των Ισραηλιτών. Αλλά υπάρχουν περιπτώσεις που πρέπει κανείς να υψώση τη φωνή και να κάμη γνωστά τα σφάλματα που διαπράττονται, ακόμη και από τους αδελφούς σας. Το εδάφιο Παροιμίαι 21:13 υψώνει την φωνή: «Όστις εμφράττει τα ώτα αυτού εις την κραυγήν του πτωχού, θέλει φωνάξει και αυτός, και δεν θέλει εισακουσθή.» Δεν έχομε όλοι την ιδία σοφία ή ικανότητα να κάνωμε γνωστό ένα σφάλμα με τον κατάλληλο τρόπο και να μη επισύρωμε τη δυσμένεια εκείνου του προσώπου. Αντί να είμεθα όπως ο Νάθαν μπροστά στον Δαβίδ, είναι πιθανόν να είμεθα απότομοι, δογματικοί και καθόλου διακριτικοί· αλλά μπορεί να σφάλλωμε έτσι, με μικρό ή μεγάλο τρόπο, και αυτό επηρεάζει τουλάχιστον ένα άτομο. (2 Σαμ. 12:1-14) Σύζυγοι, πατέρες, και επίσκοποι δεν είναι ανάγκη να είναι σκληροί με το ζήτημα, είτε το σφάλμα είναι ασήμαντο είτε πραγματικά ένα καλά βασισμένο πρόβλημα. Με το να είναι όπως η θάλασσα, με τη διαβρωτική της δύναμι, αυτό με τον καιρό μπορεί να επιφέρη κάμψι ακόμη και στον πιο αφοσιωμένο δούλο του Θεού και να παραγάγη ένα αποθαρρυμένο άτομο που απλώς θα συμβαδίζη από μέρα σε μέρα, από χρόνο σε χρόνο, και θ’ αδιαφορή με ότι συμβαίνει λέγοντας, «Ποια είναι οπωσδήποτε η ωφέλεια;» Μπορεί να προχωρή έχοντας υπ’ όψιν τη βεβαίωσι που παρέχουν τα λόγια που αναφέρονται στον Ψαλμό 34:15 (ΜΝΚ): «Οι οφθαλμοί του Ιεχωβά είναι επί τους δικαίους, και τα ώτα αυτού εις την κραυγήν αυτών.» (Βλέπε, επίσης, εδάφια 16-20)
3. Πώς ο τρόπος που έχει μεγαλώσει ένα άτομο επηρεάζει τη στάσι του απέναντι στην υπακοή;
3 Πολλά πράγματα επηρεάζουν τη στάσι υπακοής εκείνων οι οποίοι είναι αφιερωμένοι να υπηρετούν τον Ιεχωβά. Μπορεί ένα άτομο να έχη ανατραφή σ’ ένα σπίτι όπου επικρατούσε ανομία ώς το σημείο που η ζωή ήταν μια συνεχής προστριβή. (Ματθ. 24:12) Ένας άλλος πιθανόν να έχη ζήσει σε μια οικογενειακή ατμόσφαιρα όπου ο λόγος του Πατέρα ήταν ένας άκαμπτος νόμος και ο ίδιος ήταν απρόσιτος όπως η ψυχρή, βαθιά, ισχυρή θάλασσα. Άλλοι έχουν το ατυχές περιβάλλον στο οποίο έζησαν όπου κάθε κίνησίς των περιεβάλλετο από το «Μη το κάμης αυτό!» «Σταμάτα το!» απλώς ένας ατελείωτος φραγμός χωρίς αυτό να υποστηρίζεται από κανένα λόγο για υπακοή. Ωστόσο μερικοί έχουν ευνοηθή να έχουν μεγαλώσει σ’ ένα σπίτι όπου γονείς και παιδιά ενδιεφέροντο ο ένας για τον άλλο, και ήταν εύκολο να συζητώνται τα προβλήματα με τον Πατέρα, γνωρίζοντας ότι η βοήθεια παρείχετο με αγάπη.
4, 5. (α) Ποια συνήθης στάσις μπορεί να επηρεάση δυσμενώς τα τέκνα και τις σχέσεις των με τους γονείς των; (β) Πώς μπορεί ν’ αποφευχθή αυτό;
4 Σ’ αυτή την παρούσα γενεά οι γονείς συχνά θεωρούν τα τέκνα των ως τέλεια και ειλικρινώς δεν φαίνεται να προσέχουν ότι η τάσις κάθε παιδιού είναι προς το κακό, έτσι όπως περιγράφει ο Ψαλμός 51:5 όλους όσους έχουν γεννηθή στη γη έως τώρα να λέγουν: «Ιδού, συνελήφθην εν ανομία, και εν αμαρτία με εγέννησεν η μήτηρ μου.» Αυτό θέτει μερικές φορές το νεαρό άτομο σε δύσκολη θέσι. Ειδικά συμβαίνει αυτό με τις υψηλές προσδοκίες των γονέων που συχνά υποστηρίζονται από τη δημοσία διαφήμισι των επιτυχιών του τέκνου των.
5 Αλλά μπορούν τα παιδιά να εξακολουθούν ν’ ανταποκρίνωνται στις προσδοκίες σας τη μια μέρα μετά την άλλη χωρίς την με κατανόησι δική σας βοήθεια και αναγνώρισι της λεπτής σωματικής των διαπλάσεως; Έλλειψις κατανοήσεως μπορεί ν’ ανεγείρη ένα τείχος μεταξύ γονέων και τέκνων. Μπορεί να εμποδίζη γυιους και θυγατέρες από το να συζητούν ελεύθερα τα προβλήματά των, με το αίσθημα ότι έχουν αποτύχει. Έτσι είναι πιθανόν να κλείνουν μέσα των τα προβλήματα και να οικοδομούν μια απογοητευτική άποψι για τη ζωή. Πόσο ευχάριστο και καθησυχαστικό είναι, λοιπόν, να συζητούνται τα προβλήματα! Λίγα μόνο λεπτά είναι αρκετά για να κάμουν το κάθε τι να φαίνεται κάπως διαφορετικό, και δίνει στο άτομο μια νέα προσέγγισι στην πορεία της υπακοής. Αυτό το είδος ενθαρρύνσεως είναι αναγκαίο για να παραμείνη ένα άτομο στην πίστι όπως ακριβώς ήταν αναγκαίο τα πρώτα χρόνια στην περίπτωσι του Παύλου και του Βαρνάβα, οι οποίοι περιήρχοντο «επιστηρίζοντες τας ψυχάς των μαθητών, προτρέποντες να εμμένωσιν εις την πίστιν.»—Πράξ. 14:22.
6. Τι μπορεί να κάμη την υπακοή πιο δύσκολη;
6 Η συναναστροφή με ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι αφωσιωμένοι στο να υπηρετούν τον Ιεχωβά θα καταστήση την υπακοή ακόμη πιο δύσκολη. Γενικά εκείνοι, οι οποίοι βρίσκονται εκτός της αληθινής λατρείας, έχουν τάσι να διάγουν μια ζωή χωρίς περιορισμούς κι έχουν την κλίσι ν’ απεχθάνωνται την υπακοή σε κάθε είδος νόμων ή αρχών που προέρχονται από τον Θεό. (1 Πέτρ. 4:3, 4) Για να παραμένη ένα άτομο ισχυρό στην πίστι, απαιτείται μελέτη του Λόγου του Θεού, και αυτό, φυσικά, απαιτεί χρόνο. Μπορούμε ν’ αφαιρούμε συνεχώς χρόνο από το πρόγραμμά μας μελέτης για να συναναστρεφώμεθα μ’ εκείνους που δεν υπακούουν στον Ιεχωβά και ν’ αποφεύγωμε προβλήματα; Ο Παύλος το θέτει πολύ σαφώς: «Μη πλανάσθε· ‘Φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί’.» (1 Κορ. 15:33) Εξ άλλου, αν είμεθα επιμελείς στη διατήρησι της πίστεώς μας κι έχωμε καλλιεργήσει την ισχυρή επιθυμία να υπηρετούμε τον Ιεχωβά, επιθυμία η οποία αποδεικνύεται με την ισορροπημένη αφοσίωσί μας στον ουράνιο Πατέρα μας, μπορούμε να εργαζώμεθα μαζί μ’ εκείνους που βρίσκονται σ’ αυτό το παλαιό σύστημα. Μπορούμε να κηρύττωμε σ’ αυτούς στη διάρκεια της διακονίας, και μπορούμε να βοηθήσωμε τους συγγενείς μας οι οποίοι δεν είναι στην πίστι να μάθουν την αλήθεια. Και στη διάρκεια όλης της συναναστροφής αυτού του είδους μπορούμε ν’ αποφεύγωμε την απομάκρυνσι από την επιθυμητή πορεία της υπακοής.
7. (α) Τι προειδοποιούν οι Γραφές τους Χριστιανούς ν’ αποφεύγουν; (β) Πώς οι Ισραηλίται εδοκίμασαν στενοχώριες;
7 Σημειώστε τη γραμμή της ισορροπίας που τονίζουν για μάς οι Γραφές: «Δεν είσθε εκ του κόσμου.» (Ιωάν. 15:19) «Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω.» (1 Ιωάν. 2:15-17) «Δεν συντρέχετε με αυτούς.» (1 Πέτρ. 4:4, 5) «Μη γίνεσθε. . .συμμέτοχοι αυτών.» «Μη συγκοινωνείτε [μετ’ αυτών].» (Εφεσ. 5:7-11) Αλλά όσον αφορά τους Ισραηλίτας διαβάζομε: «Εσμίχθησαν μετά των εθνών, και έμαθον τα έργα αυτών· και ελάτρευσαν τα γλυπτά αυτών, τα οποία έγειναν παγίς εις αυτούς.» (Ψαλμ. 106:35, 36) Σημειώστε πώς αυτή η βήμα προς βήμα ενέργεια ωδήγησε τους Ισραηλίτας μακριά από την υπακοή στον Θεό. «Κατώκησαν οι υιοί Ισραήλ μεταξύ των Χαναναίων, των Χετταίων, και των Αμορραίων, και των Φερεζαίων, και των Ευαίων, και των Ιεβουσαίων. Και έλαβον εις εαυτούς τας θυγατέρας αυτών εις γυναίκας, και τας εαυτών θυγατέρας έδωκαν εις τους υιούς αυτών, και ελάτρευσαν τους θεούς αυτών.» (Κριτ. 3:5, 6, 8) Δεν είναι ανάγκη ν’ ακολουθήσωμε την πορεία του να ζούμε μαζί με τους ανθρώπους αυτού του παρόντος συστήματος ή να τους αγαπούμε ή ν’ αποδίδωμε λατρεία στα είδωλά των για να κηρύξωμε σ’ αυτούς το ευαγγέλιον της Βασιλείας.
8. Τι μπορεί να προκύψη από το να περιμένωμε πάρα πολλά από τον εαυτό μας ή από άλλους;
8 Το ν’ αναμένουν οι άλλοι πάρα πολλά από μάς μπορεί, επίσης, ν’ αφαιρέση τη χαρά της υπακοής. Ως παράδειγμα τούτου, σκεφθήτε τους γονείς οι οποίοι αναμένουν από τα τέκνα των επιτεύξεις επάνω από το μέτριο, και τα τέκνα που αναμένουν να κάμουν οι γονείς των τα πάντα γι’ αυτά· σύζυγοι, οι οποίοι λησμονούν ότι οι γυναίκες των δεν μπορούν να συμβαδίζουν με την ισχυρή αποφασιστική πορεία ενός ανδρός· σύζυγοι, οι οποίες αποτυγχάνουν ν’ αντιληφθούν ότι οι άνδρες δεν είναι τόσο προσεκτικοί στα μικρά, λεπτότερα πράγματα της ζωής· επίσκοποι, οι οποίοι είναι τόσο απαιτητικοί λόγω της επιθυμίας των για μια αποτελεσματική, παραγωγική οργάνωσι. Υπάρχουν πολλοί οι οποίοι θέτουν ένα απογοητευτικό αντικειμενικό σκοπό για τον εαυτό τους ο οποίος δεν αφήνει χώρο για τη χαρά που προέρχεται από την ικανοποιητική υπηρεσία.
9. Εξηγήστε πώς ο Ιησούς εξεδήλωσε πράγματι στον απόστολο Θωμά τις ιδιότητες που περιγράφονται στα εδάφια Ματθαίος 11:28-30.
9 Διαθέστε λίγη ώρα για να εξετάσετε το εικοστό κεφάλαιο του κατά Ιωάννην ευαγγελίου. Ο απόστολος Θωμάς είχε απουσιάσει από μια πολύ σπουδαία συνάθροισι και ως αποτέλεσμα δεν ήταν πρόθυμος να πιστεύση τη δήλωσι των μαθητών: «Είδομεν τον Κύριον!» (Ιωάν. 20:25) Αλλά, ύστερ’ από μια εβδομάδα σε μια συνάθροισι μαζί με τον Ιησού είδε πράγματι και άκουσε την απόδειξι και ανεγνώρισε τον Ιησού: «Ο Κύριός μου.» Μήπως ο Ιησούς φέρθηκε προς αυτόν μ’ ένα σκληρό τρόπο, και τον επέπληξε διότι είχε παραλείψει να βρίσκεται μαζί με τους μαθητάς και τον Ιησού; Αρνήθηκε ο Ιησούς να εξηγήση και πάλι το ζήτημα; Μήπως έφερε αντίρρησι στο να συμμορφωθή με την επιθυμία του Θωμά να ιδή και να εγγίση τα σημεία των καρφιών για να πιστεύση; Ερώτησε τον Θωμά πού ήταν την προηγουμένη εβδομάδα; Μήπως του έκαμε ο Ιησούς ένα κήρυγμα για την αξία των καλών συναναστροφών ή για τη σπουδαιότητα του να παρευρίσκεται στις συναθροίσεις μαζί με τους άλλους μαθητάς; Αντιθέτως, ήταν πρόθυμος να εποικοδομήση την πίστι του και να τον βοηθήση. Ήταν ο ίδιος Ιησούς ο οποίος είχε είπει: «Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει. Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς, και μάθετε απ’ εμού· διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν· και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών. Διότι ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίον μου ελαφρόν.» (Ματθ. 11:28-30) Αυτό ήταν ασφαλώς πολύ εποικοδομητικό για τον Αδελφό Θωμά, ο οποίος κατόπιν συνέχισε την πιστή υπηρεσία του.—Πράξ. 1:13.
ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΕΣ ΣΥΖΥΓΟΙ
10. Τι οφείλουν ν’ αναγνωρίζουν οι σύζυγοι σχετικά με τις συζύγους των;
10 Πόσο εύκολη είναι η υποταγή όταν οι σύζυγοι δίνουν ένα σταθερό αλλά στοργικό παράδειγμα. Δεν υπάρχει ούτε μία τελεία σύζυγος σε οποιοδήποτε μέρος της γης. Έχουν πολλά ελαττώματα. Είναι διαφορετικές από τους άνδρες. Χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να προσαρμοσθούν σε πολλά ζητήματα ή σε διαφορετικές περιστάσεις. Οι αισθηματικές συγκινήσεις ασκούν πιο ισχυρή πίεσι επάνω των. Οι οικογενειακοί δεσμοί είναι πολύ σπουδαίοι γι’ αυτές. Τα θρησκευτικά αισθήματα βρίσκονται κοντά στην επιφάνεια. Η συμπόνοια έρχεται αμέσως στο προσκήνιο. Αυτό το γενικά με λεπτότητα κατασκευασμένο πλάσμα αναλαμβάνει εκείνο που μπορεί να φαίνεται στους άνδρες μια επίπονη και μονότονη εργασία και την εκτελεί τον ένα μήνα μετά τον άλλο χωρίς παράπονο. Οι άνδρες παραπονούνται για μονοτονία προτού παραπονεθούν οι γυναίκες. Υπάρχουν πολλά χαρίσματα ακόμη στη σύζυγό σας που μπορείτε να τ’ αναγνωρίσετε, αλλά αυτά τα ολίγα είναι αρκετά για να δείξουν ότι οι γυναίκες είναι διαφορετικές από τους άνδρες.
11. Πώς μπορεί ένας σύζυγος να βοηθή τη σύζυγό του να εκπληρώνη το ρόλο της στο γάμο;
11 Θα ήταν πολύ δύσκολο να καθορισθή τι αξίζει μια Χριστιανή σύζυγος. Μ’ ένα τρόπο που δεν τελειώνει ποτέ φροντίζει για τις ανάγκες της οικογενείας και αντιμετωπίζει όμοια με βουνά προβλήματα με θάρρος που δεν την φτάνει κανείς. Τι ευλογία που είναι, λοιπόν, να βοηθάη κανείς ένα τέτοιο σύντροφο να προχωρή σε ωριμότητα και ν’ αναγνωρίζη τη μεγαλύτερη αξία ενός ησύχου και πράου πνεύματος που είναι ανώτερο από το εξωτερικό πλέξιμο των μαλλιών ή την περίθεσι χρυσών στολιδιών! (1 Πέτρ. 3:3, 4) Πόσο φρόνιμος είναι ο Χριστιανός σύζυγος όταν βοηθή τη σύζυγό του να καλλιεργή τις ιδιότητες που πιθανόν έχει και περιγράφονται στο 31 κεφάλαιο των Παροιμιών. Θα έχετε πιθανώς παρατηρήσει ότι η σύζυγος που αναφέρεται στις Παροιμίες κεφ. 31 συνδέεται πολύ στενά μ’ ένα σπίτι. Η σύζυγος γενικά αγαπά να μένη στο σπίτι. Αυτός είναι ο τομεύς της. Ένας Χριστιανός σύζυγος πιθανόν να διαθέτη περιωρισμένα οικονομικά μέσα και χρόνο, αλλά μπορεί να κάμη την υποταγή μια αγαθή μερίδα αν προμηθεύη ένα σπίτι που προσφέρει ευχαρίστησι στη σύζυγό του, καθώς επίσης και εφόδια για να φροντίζη για το τρομακτικό έργο της διατροφής, κατοικήσεως και ενδύσεως μιας πολυάσχολης, δραστήριας οικογενείας. Το Γραφικό βιβλίο των Παροιμιών αναγνωρίζει την ικανότητα της συζύγου να επιταχύνη πολλά πράγματα. Αν της δοθή η ευκαιρία, μπορεί να κάμη τους γυμνούς τοίχους ενός ταπεινού σπιτιού να ζωντανεύουν και ν’ ακτινοβολούν τη φαιδρότητα ενός Χριστιανικού σπιτιού. Υπάρχουν μερικά πράγματα που και αυτές ως ανθρώπινα πλάσματα θα επιθυμούσαν να έχουν, και οι σύζυγοι πρέπει να φροντίζουν ώστε να έχουν την ευκαιρία να τ’ απολαμβάνουν. Το να παραδεχώμεθα την επιθυμία των να διευθύνουν μερικές ενέργειες στο σπίτι ή στην οικογένεια δεν παραβιάζει τις Βιβλικές αρχές της υποταγής.
12, 13. (α) Γιατί η ζωή του σπιτιού είναι τόσο σπουδαία; (β) Πώς ο σύζυγος μπορεί να συμβάλλη σε μια ευτυχισμένη ζωή στο σπίτι;
12 Έτσι μια πλήρης, συνεχής κατανόησις μεταξύ του συζύγου και της συζύγου παρέχει ικανοποίησι, γαλήνη του πνεύματος και χαρωπή υπακοή στον Λόγο του Θεού σ’ αυτό το ζωτικό βασίλειο της υποταγής. Το σπίτι κατέχει μια τόσο σπουδαία θέσι στη ζωή του ανθρώπου. Το χρειάζεται κάθε μέρα. Είναι η βάσις των επιχειρήσεών του. Είναι ο τόπος συναντήσεως, ο πιο σπουδαίος τόπος συναντήσεως για την οικογένεια. Στεγάζει και προστατεύει. Είναι ο δικός του μικρός κόσμος. Είναι ο τόπος που ζη. Και να σκεφθή κανείς ότι γι’ αυτόν τον ουσιώδη τόπο ο Ιεχωβά έχει ετοιμάσει και δώσει στον άνδρα ως βοηθό του τον συντηρητή του σπιτιού. «Επαγρυπνεί εις την κυβέρνησιν του οίκου αυτής.» (Παροιμ. 31:27) Και αν ακόμη ο άνδρας δεν την πληρώνη ή λέγη «ευχαριστώ» για όλα όσα αυτή κάνει, μπορεί πολύ καλά να γίνη και δική της η πλουσία αμοιβή στην οποία μπορούσε ν’ αποβλέπη η Ρουθ, όπως την έχουν εκφράσει τα εξής λόγια: «Ο Ιεχωβά να ανταμείψη το έργον σου, και ο μισθός σου να ήναι πλήρης παρά Ιεχωβά.»—Ρουθ 2:12, ΜΝΚ.
13 Όλοι οι σύζυγοι δεν φέρνουν δώρα ούτε θυμούνται σπουδαίες επετείους, αλλά ο καθένας μπορεί να εκφράση εκτίμησι με κάποιο τρόπο και να δώση την απαιτούμενη ενθάρρυνσι σ’ αυτό το άτομο που εργάζεται τόσο σκληρά. Η πορεία της υποτακτικής συζύγου πρέπει να είναι μια ευτυχισμένη πορεία. Ένας λόγος είναι ότι αυτή προσφέρει τόσο πολλά· κάθε μέρα και συνεχώς προσφέρει. Το εδάφιο Πράξεις 20:35 λέγει: «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.» Αν οι σύζυγοι κρατούν την οικογένεια πνευματικώς ισχυρή, θα έχουν άλλη μια αιτία για ευτυχία, όπως αναφέρεται στο εδάφιο Ησαΐας 65:14: «Οι δούλοι μου θέλουσιν αλλαλάζει εν ευθυμία [λόγω καλής καταστάσεως καρδίας, ΜΝΚ].» Σύμφωνα με το βιβλίο των Παροιμιών, ολόκληρη η οικογένεια προθύμως αναγνωρίζει την αξία μιας ευτυχισμένης συζύγου: «Τα τέκνα αυτής σηκόνονται και μακαρίζουσιν αυτήν· ο ανήρ αυτής, και επαινεί αυτήν· πολλαί θυγατέρες εφέρθησαν αξίως, αλλά συ υπερέβης πάσας.» (Παροιμ. 31:28, 29) Γίνεται αμέσως αντιληπτό ότι η επιθυμητή πορεία είναι η υποταγή όπως υπογραμμίζεται στη Βίβλο, και πόσο γεμάτη ευτυχία είναι αυτή η πορεία όταν ο σύζυγος την καθιστά εύκολη με το να χρησιμοποιή πάντοτε αγάπη. «Ούτω χρεωστούσιν οι άνδρες να αγαπώσι τας εαυτών γυναίκας.»—Εφεσ. 5:28.
ΣΤΟΡΓΙΚΟΙ ΣΥΖΥΓΟΙ
14, 15. (α) Είναι η διαφορά των ανδρών σε συμπαραβολή με τις γυναίκες ένα εμπόδιο για την οικογένεια; (β) Πώς άλλα μέλη της οικογενείας, ιδιαίτερα η σύζυγος, μπορούν να συμβάλλουν στο να γίνεται η υπακοή στον Θεό μια πορεία που θα είναι επιθυμητή στο σύζυγο;
14 «Αύτη είναι η αγάπη, να περιπατώμεν κατά τας εντολάς αυτού.» (2 Ιωάν. 6) Οι αφιερωμένοι στον Ιεχωβά Θεό σύζυγοι επιθυμούν να περιπατούν με υπακοή στον Λόγο του Ιεχωβά. Η σύζυγος σχετίζεται πολύ με την ευτυχία που πρέπει να συναντάται πάντοτε στη ζωή ενός Χριστιανού συζύγου. Όλοι οι σύζυγοι είναι ατελείς· ένας χωρίς ελάττωμα σύζυγος δεν μπορεί να βρεθή σε κανένα μέρος της γης. (Ρωμ. 3:12) Έχουν πολλά ελαττώματα. Κατά το μέγιστο ποσοστόν αυτοί, ανόμοια με τις γυναίκες, ενδιαφέρονται για βαρύτερα πράγματα. Μπορούν να προσαρμοσθούν πολύ γρήγορα. Δεν είναι τόσο συγκινησιακοί ούτε ωθούνται από το αίσθημα. Ίσως μάλιστα μερικές φορές να φαίνωνται αδιάφοροι. Ενώ η μητέρα ανησυχεί που ο γυιος της αναρριχάται στα δένδρα και θα ήθελε να το σταματήση αυτό για να μη υποστή βλάβη, ο πατέρας αντιλαμβάνεται ότι κάποτε θ’ αναρριχηθή οπωσδήποτε, και ότι είναι πιθανόν να τραυματισθή μ’ αυτό, αλλά θα μάθη επίσης κάτι απ’ αυτό. Στους άνδρες ο υπολογισμός προηγείται από τη συμπάθεια. Οι άνδρες συνήθως βασίζονται στη σύζυγο για τη διατήρησι επαφής με τους συγγενείς.
15 Υπάρχουν και άλλες ακόμη ιδιότητες στο σύζυγό σας που μπορείτε να τις βλέπετε σε λειτουργία κάθε μέρα, αλλά αυτές οι λίγες είναι αρκετές για να δείξουν ότι διαφέρει από τη σύζυγο από μερικές απόψεις. Ενώ οι άνδρες λαμβάνουν μισθό στην κοσμική των εργασία, θα ήταν δύσκολο να καθορισθή η αξία των ως κεφαλής της οικογενείας, δηλαδή, όσον αφορά το να έχωμε κάποιον ο οποίος αναλαμβάνει την ευθύνη για τη λήψι της τελικής αποφάσεως, ν’ αναλάβη το βάρος των στενοχωριών, να βρίσκη διέξοδο στα προβλήματα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η οικογένεια, να οδηγή ήρεμα την οικογένεια σε μια οδό που φέρνει ευτυχία στο κάθε μέλος. Εν τούτοις, και άλλα μέλη της οικογενείας συντελούν τόσο πολύ στη χαρά του αρχηγού της οικογενείας καθώς αυτός διαμορφώνει τη ζωή του με υπακοή στον Ιεχωβά. Πόσο είναι ικανοποιητικό γι’ αυτόν που κερδίζει τον άρτο να επιστρέφη κάθε μέρα σ’ ένα σπίτι που αντανακλά πραότητα, γαλήνη και αγάπη, σε μια σύζυγο η οποία παραβλέπει τα πολλά σφάλματά του και δεν τηρεί κατάλογο των σφαλμάτων, η οποία δεν του υπενθυμίζει συνεχώς ότι δεν έχει βελτιωθή αλλά εξακολουθεί να κάνη τα ίδια επανειλημμένως. Ένα μεγάλο ποσοστό ευτυχίας προκύπτει σ’ ένα άνδρα όταν η σύζυγός του αναλαμβάνη την ευθύνη της για την συντήρησι του σπιτιού, όταν διατηρή το σπίτι καθαρό και τακτικό, όταν ετοιμάζη υγιεινά φαγητά, και όταν κατασκευάζη με τα ίδια τα χέρια της πράγματα, όπως ακριβώς λέγει το εδάφιο: «Επαγρυπνεί εις την κυβέρνησιν του οίκου αυτής.» (Παροιμ. 31:27) Μια σύζυγος μπορεί να κάμη μικρά πράγματα που σημαίνουν τόσο πολλά, τόσο μικρά όσο το ράψιμο ενός κουμπιού σ’ ένα υποκάμισο.
16, 17. (α) Ποια άλλη διακριτικότητα μπορεί να δείξη η σύζυγος στο σύζυγό της; (β) Πρέπει να γίνωνται νευρικές ενέργειες που θα έτειναν να ελαττώσουν την αγάπη ή τη λήψι πνευματικής τροφής;
16 Μια πολύ εποικοδομητική στάσις που μπορεί να εκδηλώνεται σ’ ένα σύζυγο είναι η θετική στάσις. Παρατηρήτε πρώτα τα καλά που υπάρχουν στην ιδέα του. Ενεργείτε προσεκτικά ώστε να μη συσσωρεύετε επάνω του περιττά οικονομικά βάρη, που θ’ απαιτούσαν περισσότερες ώρες εκνευριστικής εργασίας. Ικανοποίησις με ολιγώτερο δαπανηρά πράγματα, απουσία φθόνου, και εκτίμησις για ένα ικανοποιημένο σύζυγο θα εξαλείφουν την επιθυμία να τον ωθήτε στην πιο υψηλή βαθμίδα της οικονομικής κλίμακος επιτυχίας. Συνηθίζουν να λέγουν, ‘Υπάρχει χώρος στην κορυφή’ αλλά υπάρχει ευτυχία εκεί; Ένας άνδρας, ακόμη και Χριστιανός άνδρας, περιβάλλεται από συναγωνισμό, άλλοι άνδρες διεξάγουν άμιλλα για ανώτερες θέσεις γοήτρου, μεγαλύτερο μισθό, λιγώτερη εργασία και ‘καλοπέρασι.’ Πρέπει να είναι κανείς συνεχώς άγρυπνος σε πλείστες απ’ αυτές τις θέσεις, για να προστατεύση την πίστι του.
17 Το να είναι κανείς συνεχώς άγρυπνος όλη την ημέρα στην εργασία μπορεί να είναι πολύ κουραστικό και γι’ αυτό μια στοργική σύζυγος μπορεί ν’ αυξάνη τη χαρά στο σπίτι με μια ατμόσφαιρα και μια στάσι που θα επιτρέπουν στο σύζυγο να βρίσκη ανάπαυσι από αυτή την έντασι. Οσαδήποτε προβλήματα και αν αντιμετωπίζη, οσοδήποτε μεγάλος και αν είναι ο εχθρός, οι Γραφές ενθαρρύνουν τη χρήσι της αγάπης: «Αγρυπνείτε, στέκεσθε εν τη πίστει· ανδρίζεσθε, ενδυναμούσθε. Πάντα τα έργα υμών ας γίνωνται εν αγάπη.» (1 Κορ. 16:13, 14) Στη δράσι της εκκλησίας, οι αδελφοί διατηρούν την ευτυχία των αν χρησιμοποιούν αγάπη σ’ όλες τις σχέσεις των με άλλους. Όταν έρχεται ο καιρός των συνελεύσεων, μαζί με το σύντομο χρόνο της προετοιμασίας και με την ανωριμότητα που παρακινεί σε νευρικές ενέργειες, δεν είναι καιρός να τεθή η αγάπη κατά μέρος. Αν συσσωρεύωνται επάνω μας το ένα μετά το άλλο ωσότου μείνη λίγος καιρός για τη διακράτησι πίστεως, τότε είναι καιρός να εξετάσωμε τη ζωή μας. Η υπακοή στο Λόγο του Θεού έρχεται πρώτα, και για να βρη ένα άτομο ευτυχία σ’ αυτήν, είναι ανάγκη να εξακολουθή να τρέφεται με τον Λόγο του Ιεχωβά. Αυτή η διατροφή δεν μπορεί να τίθεται προσωρινά κατά μέρος με τη δικαιολογία ότι είναι ανάγκη να φροντίσωμε για κάποιο επείγον ζήτημα και αργότερα θα επιστρέψουμε στις μελέτες μας. Ο Ιησούς είπε εμφατικά: «Με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με πάντα λόγον εξερχόμενον διά στόματος Ιεχωβά.»—Ματθ. 4:4, ΜΝΚ.
ΕΥΠΕΙΘΗ ΤΕΚΝΑ
18. Γιατί είναι τόσο απολαυστική η διαφορά που παρουσιάζουν τα μικρά παιδιά;
18 Υπάρχουν πολλές ευλογίες στην ανατροφή μιας οικογενείας, και σ’ αυτή τη μορφή ζωής εισέρχεται το ζωτικό ζήτημα της υπακοής. Από την πρώτη αναπνοή κι έπειτα τα τέκνα έχουν ανάγκη στοργικής καθοδηγήσεως. Τα μικρά παιδιά διαφέρουν από τους ενηλίκους. Εξαρτώνται από τους γονείς για τόσο πολλά πράγματα. Διαπλάσσονται εύκολα στα τρυφερά χρόνια των. Έχουν περισσότερη φυσικότητα από τους ενηλίκους—είναι περίεργα, ανήσυχα να βλέπουν τι συμβαίνει και να σκέπτωνται τι είναι εκείνο που κάνει να συμβαίνουν τα πράγματα. Ολόκληρος ο κόσμος βρίσκεται μπροστά των ως κάτι που πρέπει να ερευνηθή, και συνήθως εκδηλώνουν μεγάλο ενδιαφέρον για το μέρος που βρίσκεται πλησιέστερα σ’ αυτά. Τα παιδιά απολαμβάνουν τη συντροφιά άλλων και προθύμως συγκεντρώνονται μαζί. Αν δεν έχουν μεταπεισθή διαφορετικά από τους ενηλίκους, προσαρμόζονται εύκολα σε διαφορές φυλής, κοινωνικής θέσεως ή οποιουδήποτε ιστορικού παρελθόντος που επηρεάζει τις οικογένειες. Παιδιά της ιδίας οικογενείας διαφέρουν σε ιδιοσυγκρασία, και σπανίως συναντάτε δύο να πλησιάζουν πολύ σε ομοιότητα. Γι’ αυτό συναντάτε γονείς να φέρωνται προς αυτά διαφορετικά και να τα διαπαιδαγωγούν με διαφορετικό τρόπο. Τα παιδιά επιθυμούν να έχουν σταθερούς και στοργικούς γονείς. Χαίρουν σε μια απλή ζωή χωρίς περιπλοκές. Συχνά θέτουν το ερώτημα, Γιατί; Ανταποκρίνονται προθύμως στη δικαιοσύνη. Αναπτύσσονται με την αγάπη. Και υπάρχουν πολλά άλλα ενδιαφέροντα χαρίσματα που μπορείτε να συναντήσετε στα παιδιά σας που τα κάνουν να διαφέρουν από τους ενηλίκους.
19, 20. (α) Περιγράψτε την πορεία που ακολουθούν πολλά άτομα όταν ανατρέφουν οικογένεια. (β) Πώς τα γεγονότα της εποχής μας αποδεικνύουν ότι υπάρχει ανάγκη οικογενειακής παιδείας;
19 Θα ήταν δύσκολο να βρεθή ένα θέμα με περισσότερες ιδέες, που κατατάσσονται από απλές οδηγίες έως σκληρούς, άκαμπτους κανόνες, από το θέμα της ανατροφής τέκνων. Το καθένα έχει κάτι να πη. Πιθανόν ο καλώς γνωστός κύκλος μπορεί να εξεικονισθή με τον εξής τρόπο: Πριν από χρόνια ένα νεαρό αγόρι είχε μεγαλώσει σε μια οικογένεια όπου ώφειλε να εργάζεται από την αυγή ώς τη νύχτα στο αγρόκτημα και συνήθως επτά ημέρες την εβδομάδα. Δεν υπήρχε χρόνος για να παίζη ή να ερευνά τα ενδιαφέροντα πράγματα που το περιέβαλλαν στη γη. Υπεύθυνη εργασία την μία ημέρα μετά την άλλη. Συχνά ανεβάλλοντο τα σχολικά καθήκοντα για να διεξάγωνται ομαλά οι υποχρεώσεις του αγροκτήματος. Έκανε ευχή ότι, αν μεγαλώση και αποκτήση οικογένεια, τα παιδιά του θα έχουν πλήρη ευκαιρία ν’ απολαμβάνουν τη ζωή ως ελεύθερα παιδιά απηλλαγμένα από μια βασανιστική εργασία και από επιβαλλόμενη ευθύνη. Πέρασε καιρός και η απόκτησις δικής του οικογενείας έγινε πραγματικότης. Εκείνος ως πατέρας εργαζόταν πιο σκληρά, περισσότερες ώρες για ν’ απαλλάξη τα τέκνα του. Πήγαν σχολείο κι επέστρεφαν κάθε μέρα σπίτι για να γευματίσουν το φαγητό που είχε ετοιμάσει η μητέρα, κατόπιν δε ήσαν ελεύθερα να κάμουν βιαστικά τα σχολικά καθήκοντα, να παρακολουθήσουν την τηλεόρασι, να παίξουν μπάλλα ή άλλα παιχνίδια. Καμμιά εργασία, καμμιά ευθύνη. Κατόπιν εισεχώρησαν νευρικότης και μονοτονία. Οκνηρά χέρια και νους κατηύθυναν τα πόδια σε ταραχή. Οι αισθήσεις έχασαν την οξύτητά των με υπερβολική έμφασι στο παιχνίδι. Ο νεαρός μέσα σ’ αυτή την οικογένεια έκαμε κι αυτός ευχή! Όταν μεγαλώση και αποκτήση οικογένεια, θα βάζη τα παιδιά του να εργάζωνται, θα τα εκπαιδεύση να εκτελούν διάφορα πράγματα και να επωμίζωνται ευθύνη. Κι έτσι ο κύκλος συνεπληρώθη πολλές φορές. Τα τέκνα ανατρέφονται με την προηγουμένη πικρή πείρα των γονέων.
20 Ένα άλλο ελάττωμα που έχει αρχίσει με μικρή ρωγμή, αλλά εξελίχθηκε σε μεγάλο χάσμα είναι το ν’ αναθέτουν οι γονείς τη διαπαιδαγώγησι των παιδιών των σε άλλους. Μερικές φορές βασίζονται πλήρως σε διδασκάλους, σχολεία, νταντάδες, θερινές κατασκηνώσεις, οργανώσεις εκπαιδεύσεως παιδιών και συγγενείς για να φροντίσουν για το πολύ αναγκαίο έργο της διαπλάσεως της σκέψεως και της προσωπικότητος των μελλόντων ενηλίκων. Εφόσον το παιδί βρίσκεται μακριά από την επιρροή των γονέων τόσο πολύ χρόνο στη διάρκεια της ημέρας για τη φοίτησι στο σχολείο, μερικοί προσπάθησαν να το καλύψουν αυτό με οικοδιδασκάλους. Μερικές θρησκευτικές οργανώσεις προσπαθούν να εξουδετερώσουν τη συναναστροφή με άτομα άλλων θρησκειών με το να διατηρούν δικά των σχολεία. Αλλά όλες αυτές οι ιδέες δεν έχουν φέρει ευτυχία σε γονείς καθώς βλέπουν τα παιδιά των ν’ αναπτύσσωνται· μάλλον προβλήματα καθώς και πολλές τραγωδίες έχουν διαταράξει τον οικογενειακό κύκλο.
21. (α) Εξελίχθηκαν σε καλούς όλοι οι υιοί του Θεού; (β) Εκθέστε το έργο και τη στάσι του πιστού Υιού του Ιεχωβά.
21 Όλα τα παιδιά δεν εξελίσσονται με τον ίδιο τρόπο ούτε καταλήγουν σε καλό. Η ουρανία οικογένεια του Ιεχωβά είχε δύο εξέχοντας υιούς οι οποίοι φέρονται υπό την προσοχή μας στη Βίβλο—ο ένας απέτυχε. Έγινε μόνος του Σατανάς ή Διάβολος. (Ιώβ 1:6· 2 Κορ. 11:3, 14· Ιωάν. 8:44· 1 Ιωάν. 3:8· Αποκάλ. 12:9) Ο άλλος, ο Ιησούς, παρέμεινε ένας πιστός στοργικός υιός, και η πορεία του κατέληξε σε ανείπωτες ευλογίες για το ανθρώπινο γένος. Η πορεία του σε συνεργασία με τον ουράνιο πατέρα του περιγράφεται στα εδάφια Κολοσσαείς 1:15: «Όστις είναι εικών του Θεού του αοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως»· Φιλιππησίους 2:5-8: «Το αυτό δε φρόνημα έστω εν υμίν το οποίον ήτο και εν τω Χριστώ Ιησού, όστις εν μορφή Θεού υπάρχων, δεν ενόμισεν αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν· αλλ’ εαυτόν εκένωσε, λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους· και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού»· Ιωάννης 5:19: «Απεκρίθη λοιπόν ο Ιησούς και είπε προς αυτούς, Αληθώς, αληθώς σάς λέγω, Δεν δύναται ο Υιός να πράττη ουδέν αφ’ εαυτού, εάν δεν βλέπη τον Πατέρα πράττοντα τούτο· επειδή όσα εκείνος πράττη, ταύτα και ο Υιός πράττει ομοίως»· Εφεσίους 1:7: «Διά του οποίου έχομεν την απολύτρωσιν διά του αίματος αυτού, την άφεσιν των αμαρτημάτων, κατά τον πλούτον της χάριτος αυτού»· Ιωάννης 3:16: «Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον»· 1 Ιωάννου 4:9, 10: «Εν τούτω εφανερώθη η αγάπη του Θεού προς ημάς, ότι τον Υιόν αυτού τον μονογενή απέστειλεν ο Θεός εις τον κόσμον, διά να ζήσωμεν δι’ αυτού. Εν τούτω είναι η αγάπη, ουχί ότι ημείς ηγαπήσαμεν τον Θεόν, αλλ’ ότι αυτός ηγάπησεν ημάς, και απέστειλε τον Υιόν αυτού ιλασμόν περί των αμαρτιών ημών»· και Αποκάλυψις 7:9, 10, 14-17: «Μετά ταύτα είδον, και ιδού όχλος πολύς, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, οίτινες ίσταντο ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνίου, ενδεδυμένοι στολάς λευκάς, έχοντες φοίνικας εν ταις χερσίν αυτών· και κράζοντες μετά φωνής μεγάλης, έλεγον, Η σωτηρία είναι του Θεού ημών του καθημένου επί του θρόνου, και του Αρνίου. . . . Ούτοι είναι οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης· και έπλυναν τας στολάς αυτών, και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου. Διά τούτο είναι ενώπιον του θρόνου του Θεού και λατρεύουσιν αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναό αυτού· και ο καθήμενος επί του θρόνου θέλει κατασκηνώσει επ’ αυτούς. Δεν θέλουσι πεινάσει πλέον, ουδέ θέλουσι διψήσει πλέον, ουδέ θέλει πέσει επ’ αυτούς ο ήλιος, ουδέ κανέν καύμα· διότι το Αρνίον το αναμέσον του θρόνου θέλει ποιμάνει αυτούς, και οδηγήσει αυτούς εις ζώσας πηγάς υδάτων· και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών.» Και οι δύο υιοί είχαν ευκαιρία να υπηρετούν τον Ιεχωβά πιστά και να φέρουν τιμή στον Πατέρα των και στον οίκο του επί αμέτρητους αιώνες. Παρατηρήστε το αποτέλεσμα της παιδείας και της υπακοής στην περίπτωσι του Ιησού. Χρησιμοποιήθηκε από τον Ιεχωβά στη δημιουργία, σύμφωνα με τα εδάφια Κολοσσαείς 1:16, 17 και Ιωάννης 1:1-3, 10: «Επειδή δι’ αυτού εκτίσθησαν τα πάντα, τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης, τα ορατά και τα αόρατα, είτε θρόνοι, είτε κυριότητες, είτε αρχαί, είτε εξουσίαι, τα πάντα δι’ αυτού και δι’ αυτόν εκτίσθησαν· και αυτός είναι προ πάντων, και τα πάντα συντηρούνται δι’ αυτού.» «Εν αρχή ήτο ο Λόγος, και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ και θεός ήτο ο Λόγος. Ούτος ήτο εν αρχή παρά τω Θεώ. Πάντα δι’ αυτού έγειναν· και χωρίς αυτού δεν έγεινεν ουδέ εν το οποίον έγεινεν. . . . Ήτο εν τω κόσμω, και ο κόσμος έγεινε δι’ αυτού· και ο κόσμος δεν εγνώρισεν αυτόν.» Παρέμεινε προσκολλημένος στο να λαλή την αλήθεια, και όταν ακόμη αυτή δεν ήταν δημοφιλής. (Ματθ. 23:13, 16, 23· 15:1-9) Μολονότι μπορούσε να κάνη και έκανε θαύματα, ποτέ δεν έγινε βίαιος ή υψηλόφρων. (Λουκ. 5:17-25· Ιωάν. 5:19· Ματθ. 11:28, 29· 21:5) Πήγαινε αυτός στους ανθρώπους και τους ωμιλούσε. (Ματθ. 19:14· 9:35-38) Υπήρξε πραγματική ωφέλεια στους ανθρώπους τότε και ευλογία σ’ εμάς τώρα.
22. (α) Πώς μπορούμε να εφαρμόσωμε αυτό το παράδειγμα σε ανθρώπινες οικογένειες; (β) Ποια ερωτήματα θα μπορούσαν να εξετάσουν επωφελώς οι πατέρες;
22 Έτσι έχομε, λοιπόν, ένα πολύ ισχυρό παράδειγμα ενός στοργικού Πατρός και ενός ευπειθούς υιού και των ευλογιών που αυτό έφερε σε άλλους. Αυτό το παράδειγμα μπορεί να ενθαρρύνη πατέρες τώρα, και μπορεί να τους βοηθήση να εκτιμήσουν το καλό που επιφυλάσσεται σ’ εκείνους οι οποίοι ακολουθούν την μόνη ορθή οδό για την ανατροφή μιας οικογενείας, και αυτή είναι ν’ αποτελή ο Λόγος του Θεού τη βάσι για τη λειτουργία της οικογενείας. Το εδάφιο Παροιμίαι 1:33 τονίζει το εξής: «Όστις όμως ακούσει εμού, θέλει κατοικήσει εν ασφαλεία· και θέλει ησυχάζει, μη φοβούμενος κακόν.» Πόσο αξίζει να εξελιχθή ο γυιος σας σε καλό παιδί; Πόσο χρόνο είσθε πρόθυμος ως γονεύς να επενδύσετε; Πόσο χρόνο μπορείτε να δαπανάτε για παιδεία και νουθεσία; Μπορείτε να ενσταλάξετε στα νεαρά τέκνα σας ένα χρήσιμο αντικειμενικό σκοπό; Μπορείτε να βρήτε τον τρόπο να κάμετε την πορεία της υπακοής μια ευτυχισμένη πορεία; Θεωρούν τα παιδιά σας την υπηρεσία του Ιεχωβά ως μια επιθυμητή οδό, την οδό που θα επιθυμούσαν ν’ ακολουθούν για πάντα;
Η ΑΞΙΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΕΚΝΩΝ
23-25. (α) Πώς μπορούν να εργασθούν οι γονείς για ν’ αποφύγουν ν’ ανατρέφουν τέκνα που θα τους καταισχύνουν; (β) Τι συνέβαινε στα στασιαστικά παιδιά στον αρχαίο Ισραήλ, αλλά πώς αυτό μπορούσε ν’ αποφευχθή; (γ) Ποια υπόμνησι φέρουν υπό την προσοχή μας τα εδάφια Ματθαίος 11:29, 30;
23 Ο χρόνος που δαπανάται για την εκπαίδευσι της οικογενείας, για την προμήθεια υλικής και πνευματικής τροφής, είναι ως να καταθέτετε χρήματα στην τράπεζα. Είναι μια επένδυσις που μπορεί ν’ αποδίδη μέριμνα και μάλιστα πολύ νωρίς. Αλλά η διδασκαλία των τέκνων δεν μπορεί να είναι τόσο μηχανική όσο η κατάθεσις χρημάτων στην τράπεζα. Κάθε παιδί είναι διαφορετικό και ανταποκρίνεται σε διαφορετικού είδους παιδεία. Στο παρελθόν υπήρξε εποχή που το ανθρώπινο γένος ενόμιζε ότι οι γονείς ήσαν πάρα πολύ αυστηροί, τόσο στο σπίτι όσο και στο σχολείο. Έτσι οι περιορισμοί χαλάρωσαν. Παρεχωρήθησαν περισσότερες ελευθερίες στα νεαρά παιδιά, για ν’ αφεθούν ν’ αναπτυχθούν περισσότερο μόνα των, είπαν οι εκπαιδευτικοί. Είναι ανάγκη να μιλήσωμε για τ’ αποτελέσματα ή να δημοσιεύσωμε γεγονότα ή αποδείξεις για την έκβασι; Παντού η συγκομιδή αποδεικνύει την αληθινότητα του εδαφίου Παροιμίαι 29:15: «Η ράβδος και ο έλεγχος δίδουσι σοφίαν· παιδίον δε απολελυμένον καταισχύνει την μητέρα αυτού.» Πόσο σκληρό θα ήταν το να φέρη ένας το απειθές τέκνον του στους πρεσβυτέρους της πόλεως για να εκτελεσθή με λιθοβολισμό όπως συνέβαινε στην εποχή του Ισραήλ, σύμφωνα με τα εδάφια Δευτερονόμιον 21:18-21, όπου διαβάζομε:
24 «Εάν τις έχη υιόν πεισματώδη και απειθή, όστις δεν υπακούει εις την φωνήν του πατρός αυτού, ή εις την φωνήν της μητρός αυτού, και, αφού παιδεύσωσιν αυτόν, δεν υπακούη εις αυτούς, τότε ο πατήρ αυτού και η μήτηρ αυτού θέλουσι πιάσει αυτόν, και θέλουσιν εκφέρει αυτόν προς τους πρεσβυτέρους της πόλεως αυτού, και εις την πύλην του τόπου αυτού· και θέλουσιν ειπεί προς τους πρεσβυτέρους της πόλεως αυτού, Ούτος ο υιός ημών είναι πεισματώδης και απειθής· δεν υπακούει εις την φωνήν ημών· είναι λαίμαργος, και μέθυσος· και πάντες οι άνθρωποι της πόλεως αυτού θέλουσι λιθοβολήσει αυτόν με λίθους, και θέλει αποθάνει. Και θέλεις εξαφανίσει το κακόν εκ μέσου σου· και πας ο Ισραήλ θέλει ακούσει και φοβηθή.»
25 Πρέπει να ήταν μια δύσκολη ενέργεια για τους γονείς το να συνεχίσουν ώς το τέλος αυτό το ζήτημα. Εν τούτοις αυτό μπορούσε ν’ αποφευχθή με στοργική παιδεία. Θα ήταν δύσκολο να φαντασθή κανείς μια μητέρα να απειλή το παιδί της λέγοντας: ‘Αν δεν υπακούης, θα σε παραδώσωμε στους πρεσβυτέρους της πόλεως.’ Μπορούμε εύκολα ν’ αντιληφθούμε τι είχε υπ’ όψιν του ο σοφός συγγραφεύς των Παροιμιών στο εδάφιο 19:18, όταν έδινε συμβουλή όσον αφορά το πώς οι γονείς θα μπορούσαν ν’ αποφύγουν αυτή τη δραστική πορεία. Αυτή η ιδία συμβουλή φθάνει εγκαίρως σ’ εμάς καθώς κι εμείς εκπαιδεύομε τα τέκνα μας: «Παίδευε τον υιόν σου ενόσω είναι ελπίς.» Η πιο καλή σοφία προήλθε από τον Ιησού όταν αυτός επολιτεύετο με άλλους, και ασφαλώς αυτή περιλαμβάνει τον οικογενειακό κύκλο. Όσον αφορά τον δικό του τρόπο χειρισμού είπε: «Πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν· και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών. Διότι ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίον μου ελαφρόν.» (Ματθ. 11:29, 30) Ο Ιησούς ζητούσε υπακοή από όλο το ανθρώπινο γένος, ώστε αν αυτή ελκύη χιλιάδες στον Ιησού με στοργική υπακοή, αυτός ο ίδιος τρόπος μπορεί να ελκύη μια οικογένεια ολοένα πλησιέστερα προς μια στοργική κεφαλή.
26, 27. (α) Πόσα πράγματα απαιτήθηκαν για να σας φέρουν εσάς τα νεαρά άτομα ως το σημείο που βρίσκεσθε τώρα στο ρεύμα του χρόνου; (β) Τι πρέπει να δείχνουν στους γονείς των τα νεαρά άτομα;
26 Ερευνήστε και σταθμίστε όλα τα γεγονότα τώρα, σεις νεαρά παιδιά που βρίσκεσθε σε ηλικία που αρχίζει ένα άτομο να λογικεύεται, σεις οι οποίοι εξαρτάσθε ακόμη από την καθοδήγησι του πατέρα σας. Πόσο πολύτιμος είσθε; Οι γονείς σας ίσως μάλιστα προσπαθούν να καθορίσουν πόσο αξίζετε. Δεν έχουν κρατήσει κατάλογο των ωρών της υπομονητικής φροντίδος ή της ποσότητος των υλικών πραγμάτων που χρειάσθηκαν για να σας φέρουν ώς αυτό το σημείο. Ήταν μια πελώρια επένδυσις. Τώρα καθώς σεις σκέπτεσθε αυτό το ζήτημα, προσκομίζετε κάποιο είδος ωφελείας στους γονείς σας καθώς και σε άλλα μέλη της οικογενείας σας; Όταν η επένδυσις είναι συνετή τότε πληρώνεται μέρισμα. Σεις είσθε μια συνετή επένδυσις;
27 Ένα μικρό απόκομμα εφημερίδος είχε βρεθή μέσα σε μια Βίβλο που ήταν παλαιά εκατό και πλέον ετών. Δεν ανεφέρετο συγγραφεύς ή πηγή της πληροφορίας, αλλά μόνο αυτές οι λίγες γραμμές, οι οποίες, με την πάροδο των ετών, έχουν αποκτήσει μεγαλύτερη σημασία, και αυτό είναι το σημείο που ενδιαφέρει: «Στα δέκα του χρόνια ένα αγόρι πιστεύει ότι ο πατέρας του γνωρίζει πολλά, στα δεκαπέντε αυτό γνωρίζει όσα και ο πατέρας του, στα είκοσι αυτό γνωρίζει τα διπλά, στα τριάντα είναι πρόθυμο να δεχθή τη συμβουλή του, στα σαράντα αρχίζει να σκέπτεται ότι ο πατέρας του γνωρίζει επί τέλους κάτι, στα πενήντα αρχίζει να ζητή τη συμβουλή του και στα εξήντα—αφού ο πατέρας του έχει πεθάνει—πιστεύει ότι ο πατέρας του ήταν ο πιο έξυπνος άνθρωπος που έχει ζήσει ποτέ.» Χρειάσθηκαν τόσο πολλά χρόνια για ν’ αποκτήσουν εκτίμησι γι’ αυτόν που είχε τόση σχέσι με το ότι ήλθαν σ’ αυτό τον κόσμο και έχουν ζωή. Οι γονείς σας μπορούσαν να σας είχαν αγνοήσει μόλις γεννηθήκατε και να σας παραδώσουν σε κάποιον άλλον που να σας τρέφη, να σας στεγάζη και να σας διδάσκη. Μερικά παιδιά έχουν ιδρύματα ως φύλακάς των, αλλά ακόμη και στο πιο καλό απ’ αυτά τα ιδρύματα δεν υπάρχει η αγάπη του πατέρα και της μητέρας.
28. Πώς θα μπορούσε ν’ αυξήση η εκτίμησις των νεαρών παιδιών για την καθοδήγησι και τη φροντίδα που προμηθεύουν οι γονείς των;
28 Πιθανόν να υπάρχουν περίοδοι που σεις τα νεαρά άτομα αισθάνεσθε δυσαρεστημένα με τη ζωή σας στο σπίτι και μπορείτε να βλέπετε τόσο πολλά ελαττώματα στον τρόπο με τον οποίο διεξάγονται τα πράγματα. Μήπως σεις έχετε καλύτερες ιδέες; Μήπως απλώς σκέπτεσθε και δεν εργάζεσθε για να βοηθήσετε να βελτιωθούν τα πράγματα; Το πιο πιθανόν είναι ότι αν σεις είχατε την καθοδήγησι της οικογενείας, θα υπήρχαν τα ίδια προβλήματα, εφόσον και σεις είσθε προϊόν του πατέρα σας και της μητέρας σας. Πιθανόν να νομίζετε ότι οι βελτιωμένες μέθοδοι εκπαιδεύσεως σας εξαρτίζουν να κάμετε τα πράγματα καλύτερα, αλλά σταθήτε λίγο! Οι διανοούμενοι αυτού του κόσμου δεν μπορούν να παραμερίσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Η ανωτέρα μόρφωσις και οι πολύπλοκοι ηλεκτρονικοί υπολογισταί δεν υπήρξαν τα εργαλεία που θα κατευθύνουν την ανθρώπινη οικογένεια σε ειρήνη και ικανοποίησι. Οποτεδήποτε αμφιβάλλετε για την αξία των γονέων σας, ρωτήστε ένα φίλο πόσα θα ήθελε για ν’ αναλάβη την ευθύνη διατροφής, ρουχισμού, στεγάσεως, περιθάλψεως, εκπαιδεύσεως, πειθαρχήσεως, αναψυχής, και υποβοηθήσεως ενός βρέφους από την πρώτη του αναπνοή ωσότου ενηλικιωθή. Η δαπάνη όλης αυτής της λειτουργίας θα ήταν τρομακτική, και μη λησμονείτε ότι αυτό δεν περιλαμβάνει αυτή την άλλη ιδιότητα που δεν μπορείτε ν’ αγοράσετε—την αγάπη.
29. Ποια κατάλληλη στάσι ενθαρρύνει το εδάφιο Παροιμίαι 23:22 να έχουν όλοι οι γυιοι και θυγατέρες;
29 Σεις νεαρά παιδιά μπορείτε ν’ αντιληφθήτε εύκολα γιατί η Βίβλος λέγει τα εξής στο εδάφιο Παροιμίαι 23:22: «Υπάκουε εις τον πατέρα σου, όστις σε εγέννησε· και μη καταφρόνει την μητέρα σου, όταν γηράση.»
30. Γιατί δεν πρέπει ένα άτομο να βλέπη όλη τη ζωή ως παιγνίδι μόνο;
30 Μερικοί λέγουν ότι η ζωή είναι ένα παιγνίδι, και για να την εμποδίσουν να είναι μονότονη θέλουν να την κάμουν να είναι όλο διασκέδασις. Αλλά η ζωή είναι μια σοβαρή υπόθεσις· κάτω από τις καλύτερες συνθήκες μόνο λίγα χρόνια απολαμβάνετε. Ένας ώριμος άνθρωπος είπε κάποτε σε άλλους: «Όσα είναι . . . σεμνά [σοβαρού ενδιαφέροντος, ΜΝΚ] . . . ταύτα συλλογίζεσθε.» (Φιλιππησ. 4:8) «Αι γυναίκες ωσαύτως, σεμναί [σοβαραί, ΜΝΚ].» (1 Τιμ. 3:11) «Οι γέροντες να ήναι . . . σώφρονες [σοβαροί, ΜΝΚ].» (Τίτον 2:2) Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, ότι ο Ιεχωβά αναμένει από τους ωρίμους πατέρες να εκπαιδεύσουν εσάς τα τέκνα «μετά πάσης σεμνότητος [σοβαρότητος, ΜΝΚ].» (1 Τιμ. 3:4) Η ζωή δεν είναι όλο παιγνίδι. Έχετε πολλές έξοχες ιδιότητες κρυμμένες στη διάνοια και στο σώμα σας, και δεν είναι φρόνιμο να τις αφήσετε να παραμείνουν χωρίς ν’ αναπτυχθούν και να χάσετε πολλά απολαυστικά έτη ευτυχίας ως αποτέλεσμα. Παιδεία, εξάσκησις, εργασία και αγάπη φέρουν αυτές τις ιδιότητες στην επιφάνεια, για το καλό σας και την τέρψι σας.
31, 32. Γιατί πρέπει να ενδιαφερώμεθα ν’ αποκτήσωμε ποικίλες επιδεξιότητες;
31 Τι ευχαρίστησι αποτελεί να επιτυγχάνη κανείς πράγματα! Όταν λάβετε οδηγίες κι έχετε επίβλεψι, μπορείτε να έχετε την ευχαρίστησι να κατασκευάσετε ένα έπιπλο που θα προξενήση χαρά στην οικογένεια. Ως αποτέλεσμα της εκπαιδεύσεως που έχετε λάβει από τη μητέρα σας, μπορεί να έχετε την ευκαιρία να ετοιμάσετε σεντόνια ή κουρτίνες για το σπίτι. Μπορεί να καλλιεργήσετε την ικανότητα της μαγειρικής, ή του να κάνετε οικονομικά ψώνια, ή της ζωγραφικής, της μουσικής, της μηχανικής, του να είσθε οικοδόμος, κηπουρός, αρχιτέκτων τοπίων, ράπτρια, και να έχετε πολλές άλλες πολύ χρήσιμες καθώς και απολαυστικές επιτυχίες. Όχι μόνο μπορείτε σεις ν’ απολαμβάνετε αυτές τις δραστηριότητες, αλλ’ αποδεικνύεται ότι είναι επίσης χρήσιμες στην οικογένεια. Στην πραγματικότητα μ’ αυτό τον τρόπο πληρώνετε μέρισμα στους γονείς σας για την επένδυσι που έχουν κάμει στο πρόσωπό σας.
32 Ασφαλώς, μπορείτε να εκτιμήσετε πόση ευτυχία φέρει αυτό στους γονείς σας. Πόσο ικανοποιητικό ήταν σε τρία κορίτσια, οκτώ, εννέα και δέκα ετών, το ότι ετοίμασαν και μαγείρευσαν ένα ολόκληρο γεύμα για την οικογένεια καθώς και για ένα μεγάλον όμιλο επισκεπτών. Οι γονείς ήσαν τόσο ευχαριστημένοι με το έργο των χειρών των. Ένας έφηβος είχε κάμει τόσο καλή εργασία με τον ελαιοχρωματισμό του σπιτιού της οικογενείας ώστε η εργασία του βαθμολογήθηκε ως έργο ποιότητος, επάνω από το μέτριο. Δυο νεαρά αγόρια είχαν καλλιεργήσει αρκετά λαχανικά στην αυλή του κήπου των για την προμήθεια της οικογενείας όλο το καλοκαίρι. Είχαν προσέξει να καλλιεργήσουν από μικροσκοπικούς σπόρους ώς φαγώσιμα προϊόντα. Μπορείτε να επιτύχετε σε μια εργασία όπου άλλοι αποτυγχάνουν, αν αγωνίζεστε για ποιότητα, για να κάμετε ορθά και να παράγετε καλή εργασία. Στην εποχή μας αυτό προεξέχει επάνω από την ‘κάνε όπως όπως’ εργασία που γίνεται γενικά παντού, και πραγματικά αντανακλά σ’ εσάς, στην οικογένειά σας και στα συμφέροντά σας στη ζωή. Έχετε υπ’ όψιν ότι από κάθε άποψι οι αρχές που κάνει γνωστές το εδάφιο Παροιμίαι 13:20 εφαρμόζονται στη ζωή μας, δηλαδή: «Ο περιπατών μετά σοφών θέλει είσθαι σοφός· ο δε σύντροφος των αφρόνων θέλει απολεσθή.»
ΠΩΣ ΒΛΕΠΕΤΕ ΤΗΝ ΥΠΑΚΟΗ;
33. Πώς πρέπει να βλέπετε την υπακοή;
33 Υπάρχει κι ένα άλλο ζήτημα που απαιτεί σκέψι. Πώς βλέπετε αυτό το ζήτημα της υπακοής; Μήπως αισθάνεσθε μνησικακία για την παιδεία των γονέων σας; Είναι αλήθεια ότι «πάσα . . . παιδεία προς μεν το παρόν δεν φαίνεται ότι είναι πρόξενος χαράς, αλλά λύπης· ύστερον όμως αποδίδει εις τους γυμνασθέντας δι’ αυτής καρπόν ειρηνικόν δικαιοσύνης.» (Εβρ. 12:11) Ωστόσο πρέπει να έχωμε κάποιον ο οποίος αναλαμβάνει την ηγεσία, δίνει οδηγίες και θέτει ένα παράδειγμα. Αν σας άφηναν στον εαυτό σας, θα εξακολουθούσατε να εκζυμάτε γάλα από μια φιάλη. Μήπως σας στενοχωρεί όταν βλέπετε τους γονείς σας να δίνουν με διαφορετικό τρόπο παιδεία στον αδελφό ή την αδελφή σας; Αλλά σεις πρώτος διακηρύσσετε ότι δεν είσθε όμοιος μ’ εκείνους, και σε τούτο έχετε δίκαιο. Τότε γιατί να έχετε αντίρρησι για τη διαφορετική μεταχείρισι. Οι γονείς σας προσπαθούν να διδάσκουν τον καθένα αναλόγως με την ικανότητά του. Αυτή, λοιπόν, είναι η περίπτωσις όπου μπορείτε να κάμετε την υπακοή επιθυμητή πορεία για τον εαυτόν σας, κι έτσι να την κάμετε ευχάριστη και για τ’ άλλα μέλη της οικογενείας σας.
34. Πώς μπορούν να εκδηλωθούν πρωτοβουλία και αξιοπιστία;
34 Πάρτε παράδειγμα εκείνες τις μικροδουλειές γύρω από το σπίτι που σας έχει ανατεθή η φροντίδα των. Αν τις κάνετε προθύμως, χωρίς να πρέπει να σας το λένε κάθε φορά, είναι πολύ πιο ευχάριστο. Αν φροντίζετε γι’ αυτές με τη σκέψι να βελτιώσετε τη λειτουργία, τότε θα καλλιεργήτε την ιδιότητα που είναι γνωστή ως πρωτοβουλία. Τη μια ημέρα μετά την άλλη χειρίζεσθε αυτά τα ζητήματα έτσι ώστε ο καθένας στην οικογένεια το αναγνωρίζει, και αυτό είναι που λέγεται αξιοπιστία. Αυτό είναι μια ισχυρή ένδειξις ότι αναπτύσσεσθε. Αν σπάζετε κάτι, ή κάνετε κάποιο σφάλμα, αναγνωρίστε τη ζημία μόνος σας και ας είσθε σεις ο πρώτος που θα πάτε κατ’ ευθείαν στους γονείς σας και θα τους το πήτε. Αυτό καθορίζεται ως εντιμότης, ως ότι είσθε άξιος εμπιστοσύνης. Υπάρχουν πολλές άλλες ιδιότητες που καλλιεργείτε, και αυτές έχουν το ξεκίνημά των στην αρχή της ζωής σας ως μέρος του οικογενειακού σας κύκλου. Μερικές απ’ αυτές θα βρήτε ότι παρατίθενται στη Βίβλο στην προς Γαλάτας επιστολή, κεφάλαιο πέμπτο, εδάφια είκοσι δύο και είκοσι τρία, όπου διαβάζομε: «Ο δε καρπός του πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια· κατά των τοιούτων δεν υπάρχει νόμος.»
35. Με ποιο τρόπο μπορεί να χρησιμοποιηθή επωφελώς η νεανική περιέργεια;
35 Το να είναι ένα άτομο άγρυπνο στη συμβουλή για βελτίωσι κάνει τη ζωή πολύ πιο εύκολη επίσης. Αντί να είναι οι γονείς σας υποχρεωμένοι να εντυπώνουν την παιδεία στη διάνοιά σας με τη συνεχή επανάληψι του ιδίου ζητήματος, και μερικές φορές με αυστηρή τιμωρία, γιατί να μη υπολογίζετε τα πράγματα και να προσπαθήτε να βελτιώνεσθε χωρίς να παρίσταται ανάγκη λήψεως δραστικών μέτρων; Τα νεαρά άτομα έχουν ένα εξαιρετικό ποσόν περιεργείας για τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω των. Γιατί, λοιπόν, να μη θέσετε στον εαυτό σας το ερώτημα: ‘Τι θα συμβή στην οικογένειά μας αν δεν κάνω αυτό που οι γονείς μου εξακολουθούν να επιμένουν ότι πρέπει να κάμω; Πώς οι πράξεις μου επηρεάζουν άλλους;’ Ας ρίξωμε μια ματιά στην κατάστασι μέσω μιας εξεικονίσεως. Σε κάθε τομέα της ζωής υπάρχουν δύο τάξεις ανθρώπων, εκείνοι που συμμετέχουν και οι παρατηρηταί. Υπάρχει περισσοτέρα ευχαρίστησις, περισσοτέρα γνώσις για το ζήτημα, και περισσοτέρα δράσις στη συμμετοχή παρά στην παρατήρησι. Μέσα στην οικογένεια, σεις είσθε παρατηρητής ή συμμετέχετε; Είναι εύκολο να συναντήσετε ανθρώπους, οι οποίοι περνούν τη ζωή των ως παρατηρηταί, και μερικές φορές διερωτάσθε αν πράγματι απολαμβάνουν τη ζωή. Εν τούτοις, όταν παρατηρήσετε την Αγία Γραφή, θα διαπιστώσετε ότι αυτή συνδέει τη ζωή με τη δράσι. Διαβάστε μια περιγραφή όπως βρίσκεται στα εδάφια Πράξεις 17:24, 25, 28: «Ο Θεός όστις έκαμε τον κόσμον και πάντα τα εν αυτώ . . . δίδει εις πάντας ζωήν και πνοήν και τα πάντα. Διότι εν αυτώ [δι’ αυτού, ΜΝΚ] ζώμεν και κινούμεθα και υπάρχομεν.»
36, 37. Πώς ένα άτομο μελετά και μαθαίνει από τη δημιουργία;
36 Σε πολλά νεαρά άτομα η μελέτη φαίνεται δύσκολη εργασία. Και είναι. Αλλά φέρνει αμοιβή, επιτεύξεις, γνώσι κι ευτυχία. Μελέτη είναι ο τομεύς της ερεύνης. Όταν ερευνάτε, αποκτάτε αποδείξεις για τα πράγματα για την ικανοποίησί σας. Σχετικά μ’ αυτό, παρατηρήστε το εδάφιο Παροιμίαι 18:15: «Η καρδία του φρονίμου [του κατανοούντος, ΜΝΚ] αποκτά σύνεσιν [γνώσιν, ΜΝΚ]· και το ωτίον των σοφών ζητεί γνώσιν.»
37 Είναι αλήθεια ότι ο άνθρωπος έχει προοδεύσει στον κόσμο της μηχανικής, επιστημονικής γνώσεως, και πολλές εφευρέσεις όπως το τηλέφωνο, η τηλεόρασις, το ραδιόφωνο, οι ηλεκτρονικοί υπολογισταί, τα τηλεσκόπια και άλλα μάς βοηθούν να λαμβάνωμε πληροφορία. Αλλά οι άνθρωποι εξακολουθούν να μελετούν την δημιουργία του Θεού και τα πράγματα που βρίσκονται σ’ αυτήν. Άνθρωποι, πριν από τις σύγχρονες προόδους των μηχανών, είχαν μελετήσει αυτά τα πράγματα και αυτοί ήσαν άνδρες μαθήσεως. Μπορείτε και σεις να μάθετε, και ν’ αποκτήσετε πράγματι βαθιά εκτίμησι για τα πράγματα που έχει δημιουργήσει ο Θεός, με το να τα ερευνάτε, όχι απλώς να τα παρατηρήτε. Πάρετε ένα ζώο, ένα έντομο, ένα πουλί ή ένα ψάρι και εξετάστε την εργασία του, τα χαρακτηριστικά του, τη ζωή του και τη σχέσι του με άλλα, και θα μείνετε έκπληκτος από τις διαπιστώσεις σας. Το ανθρώπινο γένος γενικά παρατηρεί την εκδήλωσι της απέραντης παρατάξεως σοφίας στη γη, αλλά το ανθρώπινο γένος σπανίως αναλαμβάνει την ενόχλησι να γίνη παρατηρητής και ερευνητής. Ο Παύλος λέγει, στο εδάφιο Ρωμαίους 1:20: «Τα αόρατα αυτού [του Θεού] βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα διά των ποιημάτων, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και η θειότης, ώστε αυτοί είναι αναπολόγητοι.» Δεν θα σας λείψη υλικό για έρευνα για μακρύ χρονικό διάστημα στο μέλλον, διότι το εδάφιο Εκκλησιαστής 3:11 μάς υπενθυμίζει: «Τα πάντα έκαμε καλά εν τω καιρώ εκάστου· ακόμη και αιωνιότητα έχει θέσει εις την καρδίαν αυτών, χωρίς ο άνθρωπος να δύναται να εξιχνιάση απ’ αρχής μέχρι τέλους το έργον το οποίον ο Θεός έκαμεν.»
38. Ποια οφέλη προκύπτουν από τη μελέτη του Λόγου του Θεού;
38 Θα διαπιστώσετε ότι αυτό αληθεύει επίσης και όσον αφορά τη μελέτη σας της Βίβλου. Πλείστα άτομα είναι απλώς μέτριοι παρατηρηταί και την αναγνωρίζουν ως ένα καλό βιβλίο, το καλύτερα πωλούμενο, ένα καλό παράδειγμα, ως φιλολογικό, και το βιβλίο που ομιλεί για τον Θεό. Εκείνοι που συμμετέχουν, ανασκάπτουν μέσα σ’ αυτήν και διαπιστώνουν ότι είναι πλούσια σε σοφία, όπως μας λέγουν τα εδάφια Παροιμίαι 2:4-6 (ΜΝΚ): «Εάν ζητήσης αυτήν ως αργύριον, και εξερευνήσης αυτήν ως κεκρυμμένους θησαυρούς, τότε θέλεις εννοήσει τον φόβον του Ιεχωβά, και θέλεις ευρεί την επίγνωσιν του Θεού. Διότι ο Ιεχωβά δίδει σοφίαν· εκ του στόματος αυτού εξέρχεται γνώσις και σύνεσις.» Τώρα, ως ένα νεαρό άτομο γεμάτο περιέργεια, που επιθυμεί ν’ αποκτήση κατανόησι, δεν νομίζετε ότι υπάρχει μια πρόκλησις μπροστά σας; Πράγματι, αν αισθάνεσθε τη ζωή μονότονη, τότε σεις είσθε μονότονοι, διότι περιπατείτε κατά γράμμα σε ατέλειωτους αγρούς ποικιλίας κάθε μέρα.
39. Ποια ατμόσφαιρα πρέπει να υπάρχη στο σπίτι, όπως περιγράφεται από τη θάλασσα;
39 Έτσι η υπακοή πρέπει να είναι η επιθυμητή πορεία για ν’ ακολουθήση ένα άτομο. Πρέπει να είναι πάντοτε στενά συνδεδεμένη με την ευτυχία. Σεις που είσθε γονείς, να είσθε σοφοί, ακολουθείτε το παράδειγμα του Χριστού Ιησού, ο οποίος είπε: «Πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών. Διότι ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίον μου ελαφρόν.» (Ματθ. 11:29, 30) Μη αναβάλλετε την παιδεία. Εφαρμόζετέ την με αγάπη. Ο σύγχρονος κόσμος μας είναι γεμάτος από μηχανικά θαύματα και μικροεφευρέσεις που μπορούν να σας κρατούν ενασχολημένο σε εργασία για να πληρώνετε τις δόσεις που προκύπτουν. Γιατί να παραγεμίζετε ένα σπίτι με σύγχρονες μηχανές, και οι γονείς να είναι τόσο κουρασμένοι και απογοητευμένοι ώστε να μη έχουν καιρό να επενδύσουν το σπίτι με αγάπη; Καθώς παρατηρείτε τα κύματα να συντρίβωνται στους βράχους, και τους οδοστρωτήρες να εργάζωνται πυρετωδώς για να φθάσουν γρήγορα στην παραλία για να συντριβούν με πάταγο και να επιστρέψουν πίσω για να επανέλθουν, διαπιστώνετε ότι η θάλασσα είναι τόσο βιαστική ώστε δεν μπορεί να σας ελκύση κοντά. Αλλά κάπου αλλού η ιδία θάλασσα είναι τόσο ήρεμη, λειαίνοντας ήσυχα την παραλία μ’ ένα διακριτικό τρόπο. Η θερμότης της φθάνει ως εσάς. Η ανενόχλητη στάσις της θα σας επαναφέρη στη δική της ικανοποιητική ατμόσφαιρα επανειλημμένως. Έτσι θα είναι και το σπίτι σας, όπου η υπακοή θα είναι η επιθυμητή πορεία λόγω αγάπης.
[Εικόνα στη σελίδα 626]
Όταν ο Θωμάς είχε απουσιάσει από μια συνάθροιση, ο Ιησούς δεν αφήρεσε την χαρά της υπακοής με το να τον επιπλήξη. Εβοήθησε τον Θωμά ν’ αποκτήση την αναγκαία πίστι