Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Στη διάρκεια μιας Γραφικής Μελέτης που διεξήγα, παρουσιάσθηκαν για συζήτησι τα εδάφια Ρωμαίους 8:26, 27. Θα μπορούσατε, παρακαλώ, να εξηγήσετε τη σημασία αυτών των εδαφίων;—Α.Β., Η.Π.Α.
Αυτά τα εδάφια λέγουν τα εξής: «Ωσαύτως δε και το πνεύμα συμβοηθεί εις τας ασθενείας ημών· επειδή το τι να προσευχηθώμεν ως πρέπει, δεν εξεύρομεν, αλλ’ αυτό το πνεύμα ικετεύει υπέρ ημών διά στεναγμών αλαλήτων. Ο δε ερευνών τας καρδίας εξεύρει τι είναι το φρόνημα του πνεύματος, ότι κατά Θεόν ικετεύει υπέρ των αγίων.»
Πώς το άγιον πνεύμα του Θεού ικετεύει για τους αγίους; Με τον εξής τρόπο: Ο Θεός προείδε και προείπε τις πείρες της Χριστιανικής εκκλησίας. Στον Λόγο του, ο οποίος έχει γραφή κατόπιν εμπνεύσεως από το πνεύμα του Θεού. Αυτός προείπε ότι οι Χριστιανοί θα περνούσαν από ωρισμένες καταστάσεις. Μέσω αυτού του ιδίου θεοπνεύστου Λόγου έκαμε να καταχωρηθούν προφητικές προσευχές οι οποίες προέλεγαν πώς οι Χριστιανοί θα ελευθερώνοντο απ’ αυτές τις καταστάσεις και θα διεφυλάσσοντο στην υπηρεσία του. Επειδή οι Χριστιανοί δεν κατανοούσαν πάντοτε τις προφητείες και τις προφητικές προσευχές, δεν γνωρίζουν πώς ακριβώς να εκφρασθούν καθώς και το ορθό πράγμα για το οποίο να προσευχηθούν. Εν τούτοις προσηύχοντο για τη βοήθεια του Θεού.
Ο απόστολος Παύλος βρέθηκε ο ίδιος σε μια τέτοια κατάστασι, για την οποία έγραψε: «Διότι δεν θέλομεν να αγνοήτε, αδελφοί, περί της θλίψεως ημών ήτις συνέβη εις ημάς εν τη Ασία, ότι καθ’ υπερβολήν εστενοχωρήθημεν υπέρ δύναμιν, ώστε απηλπίσθημεν και του ζην. Αλλ’ ημείς αυτοί εν εαυτοίς ελάβομεν την απόφασιν του θανάτου.»
Ώστε το ερώτημα ήταν, θα ήταν θέλημα Θεού ν’ απελευθερώση τον Παύλο και τους συντρόφους του ή θα επέτρεπε ο Θεός να θανατωθούν; Ο Παύλος προχωρεί για να δώση την απάντησι: «Διά να μη έχομεν την πεποίθησιν εις εαυτούς, αλλ’ εις τον Θεόν τον εγείροντα τους νεκρούς· όστις ηλευθέρωσεν ημάς εκ τοσούτου μεγάλου θανάτου, και ελευθερόνει· εις τον οποίον ελπίζομεν ότι και έτι θέλει ελευθερώσει.»—2 Κορ. 1:8-10.
Ναι, ο Θεός γνωρίζει τους χρόνους και καιρούς του· γνωρίζει τι έχει γραφή στον Λόγο του μέσω του πνεύματός του, και γνωρίζει πώς αυτά εφαρμόζονται στους Χριστιανούς και πότε. Γνωρίζει τη σημασία αυτών των θεοπνεύστων προφητειών και προσευχών, και επιτρέπει αυτές να μεσολαβούν για τους αληθινούς ακολούθους του Ιησού. Τις δέχεται ως εκείνο που αυτοί θα επιθυμούσαν να ζητήσουν και να προσευχηθούν γι’ αυτό, και, συνεπώς τις εκπληρώνει. Κατόπιν τους αποκαλύπτει με τη δύναμι του πνεύματός του πώς αυτές οι προφητείες έχουν εκπληρωθή σ’ αυτούς, και αυτοί βλέπουν ότι είναι ακριβώς εκείνο για το οποίο θα έπρεπε να ικετεύσουν, αν εγνώριζαν και κατανοούσαν.
Το πιστό υπόλοιπο των κεχρισμένων ακολούθων του Χριστού, που επέζησαν από τις δοκιμασίες του 1918, μπορούν να εκτιμήσουν ιδιαιτέρως αυτό το γεγονός. Πώς; Διότι ευρίσκοντο σε φοβερά δύσκολη θέση στη διάρκεια των ετών του πολέμου. Χωρίς αμφιβολία, ευρίσκοντο σε σύγχυσι· δεν ήσαν βέβαιοι όσον αφορά το τι ήταν το θέλημα του Θεού γι’ αυτούς. Έτσι δεν εγνώριζαν για ποιο πράγμα ακριβώς να προσευχηθούν, μολονότι ασφαλώς προσηύχοντο για θεία υποστήριξι. Αλλά ο Λόγος του Θεού είχε προείπει την κατάστασί των και περιείχε προφητικές προσευχές, και ο Θεός εδέχετο αυτές τις προσευχές σαν να εγίνοντο απ’ αυτούς και απαντούσε σ’ αυτές αναλόγως.—Ψαλμοί 69· 102· 126· Ησαΐας κεφάλαιον 12.
Ομοίως σήμερα, τόσο ως οργάνωσις όσο και ως άτομα, οι δούλοι του Θεού είναι δυνατόν να πιέζωνται από δοκιμασίες και να μην γνωρίζουν ποια θα είναι η έκβασις, και για ποιο πράγμα ακριβώς να προσευχηθούν. Αλλά ο Θεός γνωρίζει και δέχεται τις προσευχές που έχουν καταγραφή στον Λόγο του ως να προέρχωνται από τον λαό του και απαντά σ’ αυτές κατά το θέλημά του. Αυτοί νομίζουν ότι πρέπει ν’ ανακουφισθούν από μια ωρισμένη δοκιμασία, αλλά ο Θεός γνωρίζει ότι θα ήταν καλύτερα γι’ αυτούς να εξακολουθήσουν να υφίστανται αυτή τη δοκιμασία, όπως στην περίπτωσι των μαρτύρων του Ιεχωβά στα Ναζιστικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Μια τέτοια δοκιμασία μπορεί να έχη ως αποτέλεσμα μια μεγάλη μαρτυρία για το όνομα του Ιεχωβά, να καλλιεργήση έξοχες ιδιότητες στους δούλους του και να κάμη άλλους να λάβουν τη στάσι των υπέρ του Ιεχωβά. Αυτή ήταν και η περίπτωσις στη Μαλάουι. Έχει επίσης προμηθεύσει συχνά ευκαιρίες σε ομοίους των Χριστιανούς να δείξουν την αγάπη των με το να σπεύσουν σε βοήθεια εκείνων οι οποίοι υφίστανται δοκιμασίες ως το βαθμό που μπορούν.—Ιωάν. 13:34, 35.
Έτσι μπορούμε να παρατηρήσωμε πώς το πνεύμα του Θεού πράγματι ικετεύει για τον λαό του μέσω του θεοπνεύστου Λόγου, όταν αυτοί βρίσκωνται κάτω από μεγάλη πίεσι. Επιπροσθέτως, με αυτά τα εδάφια υπ’ όψιν, πόσο φρόνιμο είναι, όταν οι Χριστιανοί βρίσκωνται σε θλίψεις, να προσεύχωνται πάντοτε όπως προσηύχετο ο Ιησούς: «Πάτερ μου, εάν ήναι δυνατόν, ας παρέλθη απ’ εμού το ποτήριον τούτο· πλην ουχί ως εγώ θέλω, αλλ’ ως συ.»—Ματθ. 26:39.