Υπηρετείτε τον Ιεχωβά με Τελεία Καρδιά
«Θέλεις αγαπά Ιεχωβά τον Θεό σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της διανοίας σου»—Ματθ. 22:37, ΜΝΚ.
1, 2. (α) Ποια σοβαρή συμβουλή έδωσε ο Βασιλεύς Δαβίδ στον γυιο του Σολομώντα σχετικά με τη σπουδαιότητα να υπηρετή τον Ιεχωβά με τελεία καρδιά; (β) Πώς έδειξε ο Ιησούς την ανάγκη να υπηρετούμε τον Ιεχωβά με τελεία καρδιά;
ΗΤΑΝ ένας ηλικιωμένος άνθρωπος και δεν είχε πολύν καιρό ακόμη για ζωή. Μπροστά σε μια σύναξι λαού μίλησε στο γυιο του και του είπε: «Υιέ μου, γνώρισον τον Θεόν του πατρός σου, και δούλευε αυτόν εν καρδία τελεία και εν ψυχή θελούση· διότι ο Ιεχωβά εξετάζει πάσας τας καρδίας, και εξεύρει πάντας τους λογισμούς των διανοιών· εάν εκζητής αυτόν, θέλει ευρίσκεσθαι υπό σου· εάν όμως εγκαταλίπης αυτόν, θέλει σε απορρίψει δια παντός.»—1 Χρον. 28:9.
2 Αυτός ο ηλικιωμένος άνδρας, ο γυιος του, και ο λαός που άκουσαν όσα ελέχθησαν έχουν από πολύν καιρό παρέλθει από τη σκηνή. Αλλά αυτά τα λόγια του Βασιλέως Δαβίδ στο γυιο του Σολομώντα περιέχουν συμβουλές και αλήθειες που είναι αιώνιες και οι οποίες είναι ζωτικές σήμερα για σας και για μένα. Ολόκληρο το υπόμνημα της Γραφής, περιλαμβανομένης και της διακονίας του Υιού του Θεού, Χριστού Ιησού, πιστοποιεί το γεγονός ότι ο Κυρίαρχος Θεός Ιεχωβά επιθυμεί να υπηρετήται με τελεία καρδιά—ή καθόλου. Όταν ερώτησαν τον Ιησού, «Ποια εντολή είναι μεγάλη εν τω νόμω;» εκείνος απήντησε: «Θέλεις αγαπά Ιεχωβά τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της διανοίας σου, και εξ όλης της δυνάμεως σου.» (Ματθ. 22:36-38· Μάρκ. 12:28-30) Ασφαλώς κανείς από μας δεν θέλει να τον απορρίψη δια παντός ο Θεός, έτσι δεν είναι; Επομένως, εφόσον οι καρδιές μας βρίσκονται ανάμεσα σ’ εκείνες τις καρδιές τις οποίες εξετάζει ο Ιεχωβά, πώς μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι τον υπηρετούμε «εν καρδία τελεία,» ‘εξ όλης της καρδίας’ μας;
3. Γιατί είναι ουσιώδες να βλέπωμε καθαρά τη διακρισι μεταξύ καρδιάς και διανοίας;
3 Το να βλέπωμε καθαρά τη διάκρισι που κάνει η Γραφή μεταξύ διανοίας και καρδιάς θα μας βοηθήση να διαφυλάξωμε την καρδιά και να υπηρετούμε τον Ιεχωβά με τελεία καρδιά. Είναι πιθανόν ένα άτομο να έχη έξοχη γνώσι της Γραφής, μπορεί να είναι σε θέσι να δίνη απαντήσεις σε πολυάριθμα ερωτήματα και να δείχνη ότι είναι ενήμερο των τελευταίων πληροφοριών που έχουν δημοσιευθή. Αλλά αυτό το άτομο μπορεί να βρίσκεται σε σοβαρό κίνδυνο. Διότι οι «εκβάσεις της ζωής» δεν προέρχονται από το κεφάλι, ούτε από τον εγκέφαλο ή τη διάνοια, αλλά, όπως μας λέγει το εδάφιο Παροιμίαι 4:23, ‘εκ της καρδίας’ Μπορούμε εύκολα ν’ απατηθούμε, αν δεν το κατανοήσουμε αυτό. Να ενθυμήσθε ότι ακόμη και άτομα που έχουν στραφή εναντίον της αληθείας, και έχουν γίνει αποστάται, δεν χάνουν στη στιγμή όλη τη Γραφική γνώσι. Μολονότι οι καρδιές των έχουν απορρίψει αποφασιστικά την οδόν του Θεού, η γνώσις παραμένει στη διάνοια των, αν και σβύνει με τον καιρό. Επομένως η εγκεφαλική γνώσις και μόνο δεν είναι ασφαλής οδηγός για την πνευματική μας υγεία.
4. Τι σημαίνει να υπηρετή κανείς τον Ιεχωβά με τελεία καρδιά;
4 Ρωτήστε τον εαυτό σας: Τι είδους άνθρωπος είμαι ως «κρυπτός άνθρωπος της καρδίας»; Υπηρετώ τώρα τον Ιεχωβά «εν καρδία τελεία,» «εξ όλης της καρδίας» μου; Το να υπηρετή κανείς «εν καρδία, τελεία» σημαίνει να υπηρετή με μια καρδιά η οποία είναι ολόκληρη εστραμμένη προς μια κατεύθυνσι όσον αφορά τα κίνητρα της, όχι με μισή καρδιά (Ψαλμ. 119:113, ΜΝΚ) ή διπλή καρδιά. (1 Χρον. 12:33· Ψαλμ. 12:2) Αν υπηρετούμε με όλη μας την καρδιά, τότε το να ευαρεστούμε τον Ιεχωβά Θεό είναι το πιο σπουδαίο πράγμα στη ζωή μας, η απόλαυσις της καρδιάς μας. Όπως ο ψαλμωδός, προσευχώμεθα: «Δίδαξαν με, Ιεχωβά, την οδόν σου, και θέλω περιπατεί εν τη αλήθεια σου· προσήλονε την καρδίαν μου εις τον φόβον του ονόματος σου.» (Ψαλμ. 86:11, ΜΝΚ) Τότε η καρδιά μας είναι ενωμένη, έχει έναν και μόνο σκοπό. (Παροιμ. 23:19) Μια τέτοια καρδιά μας υποκινεί σταθερά προς μια κατεύθυνσι, στην οδόν του Ιεχωβά.
ΤΟ ΚΑΛΟ ΕΛΑΤΗΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΖΩΤΙΚΟ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΤΙ ΠΟΥ ΚΑΝΟΜΕ
5. Το να έχωμε τελεία καρδιά θα μας κάμη να έχωμε ποια άποψι των διαφόρων μορφών της υπηρεσίας του Θεού;
5 Το να υπηρετούμε με τελεία καρδιά σημαίνει επίσης ότι η καρδιά μας συμμορφώνεται πλήρως με όλες τις απαιτήσεις που περιλαμβάνει η υπηρεσία του Θεού. Περιλαμβάνει τη γαμήλιο σχέσι, την εκπαίδευσι των τέκνων, την κοσμική εργασία, τις σχέσεις με τους γείτονας, την προσωπική μελέτη, τις Χριστιανικές συναθροίσεις και συνελεύσεις, τα συμφέροντα των αδελφών μας, τη φροντίδα για διορισμούς και ευθύνες στην εκκλησία. Η καρδιά μας δεν μπορεί να είναι μόνο εν μέρει σε αρμονία με το θέλημα του Ιεχωβά.
6, 7. (α) Μολονότι οι καρδιές των Ισραηλιτών τους είχαν υποκινήσει να είναι γενναιόδωροι, ποια κατάστασί καρδιάς είχαν εκδηλώσει πολλοί μόλις λίγο αργότερα; (β) Πώς αυτό είναι παράδειγμα για μας;
6 Πάρτε, ως παράδειγμα, τον χρόνο που επρόκειτο ν’ ανεγερθή η σκηνή του μαρτυρίου. Η Γραφή δείχνει ότι αι καρδιές των Ισραηλιτών τους υπεκίνησαν να συνεισφέρουν με τόση γενναιοδωρία ώστε αυτά που προσέφεραν, από τα οποία πολλά έπρεπε να τα παρασκευάσουν με το χέρι, ‘ήτο ικανόν . . . και επερίσσευεν.’ Ο Μωυσής αναγκάσθηκε πράγματι να τους πη να μη φέρουν αλλά πλέον. (Έξοδ. 36:4-7) Αυτό ήταν πολύ καλό. Αλλά σε λίγον καιρό αυτοί οι ίδιοι άρχισαν να γογγύζουν και να παραπονούνται για την κατάστασί των. (Αριθμ. 11:1-6, 10) Η αδελφή του Μωυσέως Μαριάμ (η οποία είχε ψάλει με χαρά τον αίνο του Ιεχωβά ύστερ’ από την καταστροφή των δυνάμεων του Φαραώ στην Ερυθρά Θάλασσα) ενώθηκε μαζί με τον αδελφό της Ααρών στο να λαλούν εναντίον του επισκόπου, τον οποίον είχε διορίσει ο Θεός για να καθοδηγή το έθνος. (Αριθμ. 12:1-8) Ο λαός γενικά υπέκυψε στον φόβο και στην έλλειψι πίστεως όταν άκουσε κακές αναφορές από τους κατασκόπους που είχαν στολή στη Χαναάν, ήθελαν μάλιστα να λιθοβολήσουν τον Μωυσή και τον Ααρών. (Αριθμ. 13:1, 2, 25-33· 14:1-10) Είχαν συνεισφέρει υλικά αγαθά και εργασία, αλλά υπηρετούσαν τον Ιεχωβά «εν καρδία τελεία,» «εξ όλης καρδίας»;—Ιακ. 3:13, 14.
7 Είναι μερικοί από μας σαν αυτούς; Μήπως δίνομε με την καρδιά από τα υλικά αγαθά μας, ίσως ακόμη προσφέραμε καλές υπηρεσίες, όταν καταβάλλεται μια μεγάλης κλίμακος προσπάθεια για κάποιο σπουδαίο έργο, όπως σε μια συνέλευσι ή όταν οικοδομήται μια Αίθουσα Βασιλείας· αλλά κατόπιν, πιθανόν όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν ακριβώς τόσο καλά όσο θα θέλαμε, μήπως αρχίζομε να γογγύζωμε, να παραπονούμεθα, ή ακόμη και να δείχνωμε πνεύμα στασιασμού;
8. Γιατί πρέπει να φυλάγεται πάντοτε η καρδιά, και να μη θεωρούμε ως δεδαμένον ότι θα μας υποκινή πάντοτε ορθά;
8 Όταν ένας Χριστιανός θυμάται πόσο απατηλή είναι η καρδιά του, ακόμη και αν γνωρίζη την αλήθεια και μπορεί να θεωρή τον εαυτό του τελείως ασφαλή, οφείλει ωστόσο να φυλάγη την καρδιά του, αν επιθυμή να την διατηρήση ‘τελεία’ την υπηρεσία του Ιεχωβά. Οφείλει να είναι πολύ προσεκτικός για να μη μπη στην οδό του πειρασμού. Ο απόστολος Παύλος αναφέρει το παράδειγμα των αμαρτημάτων των Ισραηλιτών, τα οποία ήσαν, μεταξύ άλλων, χονδροειδής πορνεία, και κατόπιν λέγει: «Ώστε ο νομίζων ότι ίσταται, ας βλέπη μη πέση.» (1 Κορ. 10:6-12) Και ο θεόπνευστος συγγραφεύς των Παροιμιών λέγει: «Ο θαρρών επί την ιδίαν αυτού καρδίαν, είναι άφρων αλλ’ ο περιπατών εν σοφία, ούτος θέλει σωθή.»—Παροιμ. 28:26.
ΠΡΟΜΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΩΜΕ ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΡΔΙΑ
9. Πώς μπορούμε να είμεθα βέβαιοι για τους «διαλογισμούς και τας εννοίας της καρδίας»;
9 Για να περιπατούμε εν σοφία είναι ανάγκη να εξετάζωμε την καρδιά μας τακτικά, να δοκιμάζωμε τα ελατήρια μας, να ερευνούμε τις αδυναμίες μας και να εργαζώμεθα για τη θεραπεία των. Είναι καλό να σταθούμε και να σκεφθούμε: «Γνωρίζω τι λέγει η διάνοια μου, αλλά τι υπάρχει στην καρδιά μου; Γιατί θέλω να κάμω αυτό ή εκείνο; Ποιο είναι το ελατήριο που με παρακινεί; Είναι ο τρόπος που λογικεύομαι πράγματι ειλικρινής ή μήπως στην πραγματικότητα προσπαθώ να γελάσω τον εαυτόν μου, να δικαιολογηθώ»; Επειδή η καρδιά είναι απατηλή, έχομε ανάγκη βοηθείας. Ο Θεός την προμηθεύει μέσω του Λόγου του. «Διότι ο λόγος του Θεού είναι ζων, και ενεργός, και κοπτερώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν, και διέρχεται μέχρι διαιρέσεως ψυχής τε και πνεύματος, . . . και διερευνά τους διαλογισμούς και τας εννοίας της καρδίας.»—Εβρ. 4:12.
10, 11. (α) Ποιες προμήθειες έχει κάμει ο Ιεχωβά για να μας βοηθήση να έχωμε αγαθή και τελεία καρδιά; (β) Ως ποιο βαθμό εξαρτάται από το άτομο μια τελεία καρδιά;
10 Αλλά για να μπορή η Γραφή να διακρίνη προς όφελος μας τις σκέψεις και τις προθέσεις που έχουν μπη στις καρδιές μας, είναι ανάγκη να κάνωμε κι εμείς το μέρος μας. Είναι ανάγκη να ‘μαλακώσωμε τις καρδιές μας’ στη συμβουλή που ακούμε, ‘να κλίνωμε την καρδίαν μας’ για να την δεχθή. Έχομε αφθονία πνευματικής τροφής από την ορατή οργάνωσι του Θεού για να μας βοηθή ‘ώστε να προσέχη το ωτίον μας εις την σοφίαν, να κλίνει η καρδία μας εις την σύνεσιν,’ ώστε η καρδία μας να μη είναι «πεπωρωμένη,» αλλά να είναι οι «οφθαλμοί της καρδίας» φωτισμένοι. Εφόσον «η καρδία του φρονίμου αποκτά σύνεσιν, και το ωτίον των σοφών ζητεί γνώσιν,» υπάρχουν οι τακτικές Χριστιανικές συναθροίσεις στις οποίες παρευρισκόμεθα και όπου παρέχεται υγιής και εποικοδομητική εκπαίδευσις και συναναστροφή. Έχομε, επίσης, «συμβουλή εν τη καρδία» ωρίμων ανδρών οι οποίοι υπηρετούν ως επίσκοποι, την οποία μπορούμε να ‘ανασύρωμε’ ως βαθιά νερά από τα φρέατα της πείρας των για να κάνωμε πρακτική εφαρμογή των νόμων του Ιεχωβά—2 Χρον. 34:27· Παροιμ. 2:1, 2· 18:15· 20:5· Μάρκ. 6:52· Εφεσ. 1:18.
11 Οφείλομε όμως να καταβάλλωμε προσπάθεια για ν’ αποκομίσωμε αυτά τα οφέλη, να τα χρησιμοποιούμε με προσοχή στην εποικοδόμησι και την εξασφάλισι της καρδίας μας. Ο Βασιλεύς Ιωσαφάτ είχε λάβει έπαινο από τον Ιεχωβά διότι ‘κατηύθυνε την καρδίαν του εις το να εκζητή τον Θεόν.’ (2 Χρον. 19:3) «Η καρδία του συνετού ζητεί γνώσιν.» (Παροιμ. 15:14) Ο Δαβίδ προσηύχετο στον Θεόν: «Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί,» αλλά ο Ιεχωβά δεν το κάνει αυτό με θαυματουργικό τρόπο, διότι «του ανθρώπου είναι αι προπαρασκευαί της καρδίας.»—Ψαλμ. 51:10· Παροιμ. 16:1.
12. Γιατί η διανοητική κατανόησις της αληθείας δεν είναι αρκετή;
12 Δεν είναι αρκετό ν’ αποκτήσωμε διανοητική κατανόησι, είναι ανάγκη να μας υποκινή αυτό που μαθαίνομε, να το αισθανώμεθα στην καρδιά μας. Μέσω του θεοπνεύστου συγγραφέως ο ουράνιος Πατήρ μας λέγει: «Υιέ μου, πρόσεχε εις τας ρήσεις μου· κλίνον το ωτίον σου εις τα λόγια μου. Ας μη απομακρυνθώσιν από των οφθαλμών σου· φύλαττε αυτά εν τη καρδία σου· διότι είναι ζωή εις τους ευρίσκοντας αυτά, και ίασις εις πάσαν αυτών την σάρκα. Μετά πάσης φυλάξεως φύλαττε την καρδίαν σου· διότι εκ ταύτης προέρχονται αι εκβάσεις της ζωής.» (Παροιμ. 4:20-23) Ναι, είναι ανάγκη να γράφωμε αυτά που μαθαίναμε ‘επί την πλάκα της καρδίας μας’ (Παροιμ. 3:3· 7:3), και αυτό μπορούμε να το κάνωμε μόνον αν διαθέτωμε χρόνο για να βυθισθή η αλήθεια του Θεού μέσα στην καρδιά μας, ακριβώς στο μέσον αυτής, ώστε να μας υποκινή με ορθό τρόπο. (Ψαλμ. 37:31) Το κάνετε αυτό όταν ενασχολήσθε σε προσωπική μελέτη στο σπίτι σας; όταν παρευρίσκεσθε στις συναθροίσεις;
13. (α) Αντί να περιπλανάται η διάνοια, τι αποκαλύπτει μια πιο προσεκτική εξέτασις ότι είναι δυνατόν να περιπλανάται; (β) Ποια προειδοποίησις δίδεται στο εδάφιο Εβραίους 3:12, και πώς αρχίζει να εκδηλώνεται μια «πονηρά καρδία απιστίας»;
13 Μερικές φορές λέμε ότι στη διάρκεια της προσωπικής μας αναγνώσεως ή στις συναθροίσεις διαπιστώναμε ότι ‘η διάνοια μας περιπλανάται.’ Πιθανόν να συμβαίνη αυτό. Ίσως κάτι που κάνει ένα παιδί ή κάποια άλλη ενόχλησις ν’ απομακρύνη την προσοχή μας για μια στιγμή. Αλλά, για να είμεθα τελείως έντιμοι με τον εαυτό μας, μήπως μερικές φορές δεν είναι η διάνοια μας αλλά η καρδιά μας που αρχίζει να περιπλανάται; Μήπως συλλαμβάναμε τον εαυτό μας να σκέπτεται υλικά πράγματα, κάτι που πρόκειται ν’ αγοράσωμε, κάποιο σχέδιο που μας ενδιαφέρει στο σπίτι, χρηματικά ζητήματα, ή μήπως διαπιστώναμε ότι σκεπτόμεθα σαρκικά πράγματα; τροφή, διασκέδασι, κάποιο πρόσωπο του άλλου φύλου; Αν εξακολουθούμε να θεωρούμε αυτά τα πράγματα πιο ενδιαφέροντα από την εξέτασι του Λόγου του Θεού και την έξοχη συμβουλή του, ή ακόμη να ευχώμεθα να τελειώση η συνάθροισις για να μπορούμε ν’ αφιερώνουμε την προσοχή μας σ’ αυτά και άλλα ζητήματα, τότε βρισκόμαστε σε δυσκολία, αντιμετωπίζομε κίνδυνο να γίνουν οι καρδιές μας αναίσθητες σαν να είχαν καλυφθή με πάχος (Ψαλμ. 119:70), ή να σκληρυνθούν και ν’ ανθίστανται στη καθοδήγησι του Θεού. (Εβρ. 3:8) Αυτό δείχνει έλλειψι πίστεως στην αγαθότητα του Ιεχωβά, στην ανταμοιβή του για την πιστή αφοσίωσί μας σ’ αυτόν, και δείχνει ότι αρχίζομε να ερευνούμε αλλού για αμοιβή. Οι Χριστιανοί προειδοποιούνται να προσέχουν «να μη υπάρχη εις μηδένα από σας πονηρά καρδία απιστίας, ώστε να αποστατήση από Θεού ζώντος.» (Εβρ. 3:12)Η έναρξις μιας τέτοιας καταστρεπτικής πορείας εκδηλώνεται γενικά πρώτα στη στάσι μας απέναντι στον Λόγο του Θεού και στην εκτίμησί μας γι’ αυτά που διαβάζομε και ακούμε απ’ αυτόν.
14. Περιγράψετε πώς παρουσιάζεται επί της σκηνής η καρδιά όταν πρόκειται να εκδηλωθή εκτίμησίς στην παρακολούθησι των Χριστιανικών συναθροίσεων;
14 Το ίδιο συμβαίνει και με την παρακολούθησι των συναθροίσεων ή με την ενασχόλησι στη διακονία. Είναι σύνηθες να είναι ένα άτομο μερικές φορές άρρωστο, και η αρρώστια του να είναι μερικές φορές τόσο σοβαρή ώστε να το κρατή στο σπίτι. Επίσης, δεν είναι ασυνήθιστο να αισθάνεται ένα άτομο μερικές φορές κουρασμένο και να έχη λίγες δυνάμεις για τις συναθροίσεις ή για την υπηρεσία του αγρού—η σαρξ είναι ασθενής μολονότι το πνεύμα είναι πρόθυμο. Γι’ αυτό, μερικές φορές είναι ανάγκη να ωθήσωμε τον εαυτό μας για να ξεκινήση, διότι γνωρίζομε ότι θα χαρούμε αν το κάνωμε. Έτσι, απαιτείται διαπαιδαγώγησις για ν’ αποφεύγωμε ν’ ακολουθούμε τις ιδιοτελείς επιθυμίες της καρδιάς και της «πεπτωκυίας σαρκός». Ας το περιγράψωμε με το εξής παράδειγμα: Υποθέστε ότι αυτή είναι η βραδυά για την Αίθουσα Βασιλείας για Γραφική εκπαίδευσι, και καθώς πλησιάζει η ώρα ένας αδελφός διαπιστώνει ότι σωματικώς δεν είναι σε θέσι να πάη. Και πόσο θα ήθελε να πάη! Αλλά δεν μπορεί να το κατορθώση. Είναι πολύ άρρωστος. Η καρδιά του όμως που είναι; Εξ άλλου, ένας άλλος αδελφός επιστρέφει στο σπίτι του ύστερ’ από μια μέρα σκληρής εργασίας. Η καρδιά του του λέγει με επιδέξιο τρόπο. ‘Θα ήταν πολύ καλά να παραμείνης σπίτι αυτό το βράδυ.’ (Να θυμάστε ότι η καρδιά είναι η έδρα της επιθυμίας και του ελατηρίου.) Αλλά πρέπει να υπάρχη κάποια αιτία για να παραμείνη στο σπίτι και να μη πάη στη συνάθροισι, Έτσι η καρδιά υποκινεί τη διάνοια να εργασθή σ’ αυτή την κατεύθυνσι, και σχεδόν προτού το αντιληφθή, παρουσιάζονται πολλές λογικοφανείς αιτίες για την παραμονή στο σπίτι. Αν δεν είναι πολύ προσεκτικός, δεν θα πάη στην Αίθουσα Βασιλείας εκείνο το βράδυ! Αλλά το ίδιο θα μπορούσε να συμβή με κάθε Χριστιανική δραστηριότητα μας. Το ζήτημα είναι: Που βρίσκεται η καρδιά μας; Αν αυτή το θέλη, το επιθυμή, το αγαπά, θα βρη μια λύσι. Ο Ιησούς το συνώψισε αυτό ως εξής όταν είπε: «Επειδή όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θέλει είσθαι και η καρδία σας.»—Ματθ. 6:21.
15. Όταν συλλαμβάνωμε τον εαυτό μας να ψάχνη να βρη αιτίες για να μη συμμετάσχη στη διακονία ή να μη παρευρεθή στις συναθροίσεις ποια επανορθωτικά μέτρα πρέπει να λάβωμε αμέσως;
15 Τα άτομα έχουν επίσης προσωπικές ή οικογενειακές ευθύνες, και το καθένα οφείλει να διευθετήση τις υποθέσεις του όπως αυτό νομίζει καλύτερα. Μερικούς μήνες είναι δυνατόν ν’ αφιερώνη περισσότερο χρόνο στη διακονία του αγρού από άλλους. Αυτό είναι προσωπική υπόθεσις. Αλλ’ όταν συλλαμβάνωμε τον εαυτό μας να προσπαθή να βρίσκη αιτίες για να παραμείνη στο σπίτι μακρυά από τις συναθροίσεις ή από την ενασχόλησι στην υπηρεσία του αγρού, και να ψάχνη να βρη δικαιολογίες και προσχήματα για να τ’ αποφύγη αυτά—τότε βρισκόμαστε σε κίνδυνο! Τώρα η καρδιά μας μάς υποκινεί σε εσφαλμένη κατεύθυνσι. Όταν συμβαίνη αυτό, είναι ανάγκη να ενεργήσωμε όπως λέγει ο Ιάκωβος: «Πλησιάσατε εις τον Θεόν, και θέλει πλησιάσει εις εσάς. Καθαρίσατε τας χείρας σας, αμαρτωλοί, και αγνίσατε τας καρδίας, δίγνωμοι.» (Ιακ. 4:8) Έχομε ένα πρόβλημα και είναι ανάγκη να το παρουσιάσουμε στον ουράνιο Πατέρα μας και να το αναφέρωμε σ’ αυτόν με προσευχή.
16. (α) Τι αποκαλύπτουν οι προσευχές μας όσον αφορά την καρδιά μας· (β) Τι σημαίνει η πρόσκλησις του Ιεχωβά, «Δος την καρδίαν σου εις εμέ»;
16 Και αυτό είναι ένα μέσον με το οποίον εξετάζομε τις καρδιές μας. Ίσως περισσότερο από κάθε άλλη μορφή της υπηρεσίας μας στον Ιεχωβά Θεό, οι προσευχές μας αποκαλύπτουν ποια είναι η σχέσις μας μ’ αυτόν, πώς αισθανόμεθα απέναντί του στον ‘κρυπτόν άνθρωπον της καρδίας’ Ποιο δείχνουν οι προσευχές σας ότι είναι το είδος της σχέσεως που έχετε μ’ αυτόν; Αυτό μόνο σεις κι’ εκείνος μπορείτε να το γνωρίζετε. Αλλά πρέπει να είναι μια θερμή, αξιόπιστη και στενή σχέσις, όπως η σχέσις ενός γυιου ή μιας θυγατρός μ’ ένα Πατέρα τον οποίον σέβονται και αγαπούν μ’ όλη την καρδιά. (Παροιμ. 4:3, 4) Είναι αυτό το είδος σχέσεως που αποκαλύπτουν οι προσευχές σας; Ή μήπως η σχέσις σας είναι μόνο σχέσις μιας απλής γνωριμίας από συνομιλίες, όπως του γείτονος, του εργοδότου, ή ενός αρκετά καλού φίλου; Αν η σχέσις δεν είναι αυτή που έπρεπε να είναι, για ένα πράγμα μπορείτε να είσθε βέβαιοι: Ότι αυτό δεν οφείλεται σε σφάλμα του ουρανίου Πατρός σας. Όπως ο συγγραφεύς των Παροιμιών 23:26, ο Θεός λέγει: «Υιέ μου, δος την καρδίαν σου εις εμέ, και ας προσέχωσιν οι οφθαλμοί σου εις τας οδούς μου.» Ανοίγετε την καρδιά σας σ’ αυτόν στις προσευχές σας, λέγετε σ’ αυτόν τι έχετε στην καρδιά σας, ζητείτε τη βοήθεια του για να εκτελήτε τις ορθές επιθυμίες της καρδιάς σας και για να σας αποκαλύπτη τις αδυναμίες της και τη θεραπεία των. Κατόπιν δώστε σ’ αυτόν την καρδιά σας με το να περιπατήτε σύμφωνα με την καθοδήγησι που σας δίνει μέσω του Λόγου του, του πνεύματος του και της Χριστιανικής εκκλησίας.
ΕΝΙΣΧΥΣΙΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΑΠΟ ΠΡΙΝ
17. Γιατί είναι σπουδαίο να ενισχύωμε και να προστατεύωμε την καρδιά μας προτού έλθη ο πειρασμός;
17 Ζούμε σ’ ένα σύστημα που γίνεται κάθε μέρα πιο εξευτελιστικό. Αυτό παρουσιάζει ολοένα μεγαλύτερες δοκιμασίες για την καρδιά μας όσον αφορά την πληρότητα της αφοσιώσεώς μας στον Ιεχωβά Θεό και στην υπηρεσία του. Αν πρόκειται να προστατεύσουμε την καρδιά μας, οφείλαμε να κρατούμε την καρδιά μας κάτω από προβολέα, να ενθυμούμεθα τη σπουδαιότητα της λόγω της ικανότητός της να δημιουργή κίνητρα και αισθήματα. Δεν πρέπει να περιμένωμε να μας πλήξουν οι δοκιμασίες και οι πειρασμοί με όλη των τη δύναμι, αλλά να ενισχύωμε την καρδιά μας πολύ πριν τ’ αντιμετωπίσωμε.
18. Ποια ερωτήματα θα μας βοηθήσουν να δοκιμάσωμε τα ελατήρια μας;
18 Όταν ακόμη εκδηλώνωνται οι πρώτες σκέψεις ανηθικότητος, πρέπει να διερωτηθούμε: «Επιθυμώ πράγματι να κάμω αυτό το πράγμα, γνωρίζοντας ποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα; θα ήθελα να φέρω μομφή στην οικογένεια μου και στην εκκλησία με την οποία είμαι ταυτισμένος; Και τι να πω για τον γαμήλιο σύντροφο μου; Είναι αλήθεια ότι αυτή (ή αυτός) μπορεί να έχη ελαττώματα και αδυναμίες—αλλά έχω κι εγώ. Θέλω πράγματι να προξενήσω τον βαθύ τραυματισμό που ασφαλώς θα φέρη μια τέτοια πράξις; Είναι αυτό ευγνωμοσύνη για τα τόσα χρόνια ζωής που έζησα μαζί με τη [ή τον] γαμήλιο σύντροφο μου; Και ακόμη περισσότερο, είμαι πράγματι τόσο αγνώμων ώστε να το κάμω αυτό παρά το δώρον του Υιού του που έκαμε ο Ιεχωβά, και να θεωρήσω τον θάνατο του Ιησού στο ξύλο του μαρτυρίου ως ασήμαντο, ν’ απορρίψω όλη την παρ’ αξία αγαθότητα του Ιεχωβά για λίγα μόνο λεπτά παρανόμου απολαύσεως; Πού είναι η αγάπη μου για την ευπρέπεια, τη δικαιοσύνη, την εντιμότητα»;
19. Ποια ερωτήματα μπορούμε να θέσωμε κατάλληλα στον εαυτό μας όταν αρχίζωμε να αισθανώμεθα την έλξι του υλισμού;
19 Όταν αρχίζωμε να αισθανώμεθα την έλξι του υλισμού, την πρόσκλησι του παρόντος συστήματος ν’ απολαύσωμε με πληρέστερο τρόπο τα υποθετικά οφέλη και κέρδη του, πρέπει να ρωτήσωμε τον εαυτό μας, να ρωτήσωμε τον ‘κρυπτόν άνθρωπον της καρδίας’: «Μπορώ να πω εντίμως ότι τα υλικά πράγματα μου έδωσαν ποτέ μια χαρά που μπορεί να παραβληθή με την υπηρεσία του Ιεχωβά, με τη συναναστροφή των αδελφών, με την ευχαρίστησι του να γνωρίζω ότι μπόρεσα να προσφέρω πραγματική βοήθεια σε άλλους, βοηθώντας τους στο δρόμο της ζωής; Ποιο μέλλον που μια δικαία καρδιά θα μπορούσε πράγματι να επιθυμήση έχει να μου προσφέρη αυτός ο κόσμος; Επιθυμώ να θέσω τα αισθήματά μου σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων όταν γνωρίζω πολύ καλά ότι θα με χρησιμοποιήση για λίγο καιρό και κατόπιν θα με απορρίψη όταν δεν με χρειάζεται πια;» Είναι αλήθεια ότι οφείλομε ν’ αναμείνωμε τις ευλογίες της νέας τάξεως του Θεού. Αλλ’ όπως συμβουλεύει ο Ιάκωβος: «Μακροθυμήσατε και σεις, στηρίξατε τας καρδίας σας· διότι η παρουσία του Κυρίου επλησίασε.»—Ιακ. 5:7, 8.
20. Όταν αντιμετωπίζωμε ζητήματα που περιλαμβάνουν ουδετερότητα, τι πρέπει ν’ ανασκοπήσωμε στην καρδιά μας;
20 Ομοίως, όταν υφίστασθε πίεσι να εγκαταλείψετε τη θέσι της ουδετερότητας σας σχετικά με τα συστήματα αυτού του κόσμου ή κατά κάποιο τρόπο να παραβήτε την ακεραιότητα σας απέναντι του Θεού, ανασκοπήστε στην καρδιά σας τα αηδιαστικά πράγματα που ο θεός αυτού του κόσμου, ο Σατανάς ή Διάβολος, έχει υποδαυλίσει μεταξύ των εθνών—αιματοχυσία, έγκλημα, απληστία και σκληρότητα. Πώς θα ήταν δυνατόν να συμφωνήσωμε να βρεθούμε στο πλευρό του ακόμη κι’ ένα λεπτό; Ακόμη και αν μας διώκη, μας φυλακίζη, μας βασανίζη, πώς θα ήταν δυνατόν ν’ αρνηθούμε τον Ιεχωβά, τον Θεόν του νέου συστήματος πραγμάτων, υπέρ του Σατανά και των θηριωδών, διεφθαρμένων και άκαρδων συστημάτων του;
21. (α) Πώς μπορούμε να προλάβωμε να «βαρυνθώσιν» οι καρδιές μας, εφόσον γνωρίζομε ότι έχομε προχωρήσει τόσο στον ‘έσχατον καιρό’; (β) Πώς απέτυχε ο Σολομών ν’ ακολουθήση τη συμβουλή του πατρός του να διατηρήση τελεία καρδιά;
21 Με όμοιον τρόπο μπορούμε να ενισχύσωμε την καρδιά μας ν’ αγαπά κάθε τι ορθό, ευπρεπές και έντιμο και να καλλιεργούμε γνήσιο μίσος για κάθε τι που ο Ιεχωβά καταδικάζει και μισεί. (1 Χρον. 29:17· Εβρ. 1:9) Αλλ’ όταν έχομε αναπτύξει καλή καρδιά, δεν μπορούμε να το θεωρούμε αυτό ως δεδομένο. Πρέπει να την προστατεύωμε. «Προσέχετε δε εις εαυτούς, μήποτε βαρυνθώσιν αι καρδίαι σας από κραιπάλης και μέθης και μεριμνών βιωτικών, και επέλθη αιφνίδιος εφ’ υμάς η ημέρα εκείνη· διότι ως παγίς θέλει επέλθει επί πάντας τους καθήμενους επί πρόσωπον πάσης της γης.» (Λουκ. 21:34, 35)Ο Σολομών προσευχήθηκε στον Ιεχωβά να του δώση νοήμονα καρδιά και σύνεσι για να κρίνη τον λαό του Θεού. Μολονότι «έδωκεν ο Θεός εις τον Σολομώντα σοφίαν και φρόνησιν πολλήν σφόδρα, και έκτασιν πνεύματος [ευρύτητα καρδίας, ΜΝΚ],» πόσο θλιβερό είναι να διαβάζωμε ότι «ότε εγήρασεν ο Σολομών, αι γυναίκες αυτού εξέκλιναν την καρδίαν αυτού κατόπιν άλλων θεών και η καρδία αυτού δεν ήτο τελεία μετά του Ιεχωβά του Θεού αυτού, ως η καρδία Δαβίδ του πατρός αυτού.» (1 Βασ. 4:29· 11:1-6) Φαντασθήτε! Αφού είχε ευλογηθή τόσο άφθονα από τον Ιεχωβά με σοφία και είχε τόσο πολλά προνόμια σχετικά με την τυπική βασιλεία του Ιεχωβά και την ανέγερσι του περίφημου ναού του Ιεχωβά, άφησε να παρασύρουν την καρδιά του οι ειδωλολάτριδες γυναίκες του προς την λατρεία άλλων θεών! Κι εν τούτοις αυτός είχε γράψει, υπό έμπνευσιν, τόσο πολλά για την καρδιά.
22. Γιατί είναι ουσιώδες να υπηρετούμε τον Ιεχωβά όχι μόνο διότι πρέπει αλλά και διότι επιθυμούμε να κάνωμε το θέλημα του;
22 Οτιδήποτε κάναμε και όλα όσα κάνομε, λοιπόν, ας ενεργούμε με όλη την καρδιά ως εις τον Ιεχωβά. Ευαρεστείται πολύ με τέτοια υπηρεσία. Δεν είναι αγνώμων ο Θεός. Εκτιμά κάθε τι που κάνομε· αισθάνεται χαρά να μας αμείβη, να μας ευλογή, να μας χαρίζη δώρα. Αλλά η υπηρεσία μας πρέπει να είναι ειλικρινής, γνήσια, μ’ όλη μας την καρδιά. Μπορεί να διακρίνη αν χρησιμοποιούμε υπεκφυγές, να βλέπη όταν κάνωμε κάτι για άλλους λόγους. Μπορεί να παρατηρήση αν ενδιαφερώμεθα περισσότερο για δελτίο έργου παρά για τον αίνο Του, ή αν ενδιαφερώμεθα για την εμφάνισί μας, την εντύπωσι που κάνομε σ’ άλλους, ή μήπως ενεργούμε απλώς επειδή νομίζαμε ότι είμεθα υποχρεωμένοι να το κάνωμε. Είναι αλήθεια ότι οφείλομε να υπηρετούμε αν επιθυμούμε ζωή. Αλλά ποτέ δεν θα ανθέξωμε, ποτέ δεν θα υπομείνωμε, ποτέ δεν θα φθάσωμε στον αντικειμενικό σκοπό μας εκτός αν επιθυμούμε να το πράττωμε αυτό, αν εχωμε διακαή πόθο να υπηρετούμε τον Ιεχωβά, και ποθούμε από την καρδιά να ζήσωμε την εποχή εκείνη που θα μπορούμε να τον υπηρετούμε με τέλειο τρόπο, ελεύθεροι από όλα εκείνα τα πράγματα που μας κάνουν να διαπράττωμε σφάλματα και να υστερούμε από τους τελείους κανόνας του.
23. (α) Ποιοι μπορεί να είναι οι λόγοι για τους οποίους μερικοί απομακρύνονται από τον αγώνα της ζωής; (β) Πώς μπορούμε να προσευχώμεθα μ’ εμπιστοσύνη, όπως προσηύχετο ο Παύλος, υπέρ εκείνων οι οποίοι προσπαθούν να έχουν τελεία καρδιά:
23 Όλα τονίζουν την εγγύτητα της νέας τάξεως του Θεού. Εν τούτοις και σ’ αυτή την προχωρημένη ώρα μερικοί οι οποίοι βρίσκονται πολλά χρόνια στην υπηρεσία του Ιεχωβά απομακρύνονται. Γιατί; Μήπως αυτό οφείλεται σε ύπαρξι πνεύματος ανεξαρτησίας, στο ότι αντιλαμβάνονται ότι σύντομα η κυβέρνησις του Θεού θ’ αναλάβη πλήρη έλεγχο όλων των επιγείων κατοίκων που θα επιζήσουν και αυτοί, στην καρδιά των, δεν το επιθυμούν πραγματικά αυτό, δεν θέλουν αυτή την πληρότητα του ελέγχου που θα φέρη αυτή η δικαία διακυβέρνησις; Εφόσον εκζητούσατε τον Ιεχωβά και τον έχετε ανεύρει, κρατήστε την καρδιά σας τελεία απέναντι του, αγαπάτε και υπηρετήτε αυτόν με όλη την καρδιά σας. Μη τον εγκαταλείπετε διότι θα σας απορρίψη για πάντα. Όπως προσηύχετο ο Παύλος για τους αδελφούς του στην εποχή του, έτσι κι’ εμείς προσευχόμεθα για σας: «Ο δε Κύριος είθε να κατευθύνη τας καρδίας σας εις την αγάπην του Θεού, και εις την προσδοκίαν του Χριστού.»—2 Θεσ. 3:5.
[Εικόνα στη σελίδα 340]
Όταν αφήνωμε τη διάνοιά μας να αποσπάται ή να περιπλανάται, μήπως θα μπορούσε να λεχθή στην πραγματικότητα ότι περιπλανάται η καρδιά μας;
[Εικόνα στη σελίδα 342]
Οι προσευχές μας αποκαλύπτουν ποια είναι η σχέσις μας με τον Θεόν. Ποιο είδος σχέσεως αποκαλύπτουν οι προσευχές σας;