«Μακάριον Είναι να Δίδη Τις»

Ένα άρθρο ειδικά γραμμένο για να το διαβάζουν οι γονείς με τα παιδιά των

ΞΕΡΩ ένα μυστικό. Θα θέλατε να το ακούσετε; Είναι το μυστικό της ευτυχίας. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν είναι ευτυχείς. Τον περισσότερο καιρό φαίνονται λυπημένοι. Συχνά είναι το είδος των ανθρώπων που η ευτυχία τους εξαρτάται πάρα πολύ από ό,τι κάνουν οι άλλοι άνθρωποι. Αν κάποιος τούς δώση κάτι ωραίο, είναι ευτυχισμένοι. Αλλά περνούν τον περισσότερο καιρό της ζωής τους περιμένοντας να λάβουν πράγματα που δεν έρχονται.

Να, τώρα, ποιο είναι το μυστικό. Ο Μέγας Διδάσκαλος είπε: «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.» (Πράξ. 20:35) Εκείνος, λοιπόν, που είναι πιο ευτυχής δεν είναι το άτομο που δέχεται δώρα, αλλά το άτομο που δίνει πράγματα σε άλλους ανθρώπους. Το ξέρατε αυτό; Και αυτό δεν είναι από τα μυστικά που δεν μπορείτε να το πήτε σε κανένα άλλον. Αλλά είναι μυστικό, διότι είναι κάτι που δεν το ξέρουν πραγματικά πολλοί άνθρωποι.

Σκεφθήτε απλώς τι σημαίνει αυτό. Μήπως είπε ο Ιησούς ότι ένα άτομο που θα ελάμβανε ένα δώρο δεν θα ήταν ευτυχισμένο; Όχι. Σας αρέσει να παίρνετε δώρα, έτσι δεν είναι; Κι εμένα μ’ αρέσει. Είμαστε ευτυχείς όταν λαμβάνουμε ωραία πράγματα.

Αλλ’ ο Ιησούς είπε ότι υπάρχει ακόμη μεγαλύτερη ευτυχία όταν δίνωμε. Και ο Ιησούς είχε πάντα δίκηο, δεν είν’ έτσι;

Ο Ιησούς ξέρει κάποιον που δίνει περισσότερο από τον καθένα. Ξέρετε ποιος είναι αυτός; Ο Ιεχωβά Θεός μάς έχει δώσει όλα τα καλά πράγματα που έχομε. Μάς δίνει νερό να πίνωμε. Κάνει τα φυτά να φυτρώνουν για να έχωμε τροφή να τρώμε. Η Αγία Γραφή λέγει ότι ο Θεός δίνει στον καθένα «ζωήν και πνοήν και τα πάντα.»—Πράξ. 17:25.

Και ο Ιησούς ξέρει ότι ο Πατέρας του στον ουρανό είναι ευτυχής. Η Αγία Γραφή λέγει ακόμη ότι αυτός είναι ‘ο μακάριος Θεός.’ (1 Τιμ. 1:11) Το να δίνη στους άλλους είναι ένα από τα πράγματα που κάνει τον Θεό ευτυχή. Και όταν δίνωμε, μπορεί αυτό να κάνη κι εμάς επίσης ευτυχείς.

Τι είναι, τώρα εκείνο που μπορούμε να δώσωμε σε άλλους ανθρώπους; Τι θα λέγατε;

Μερικές φορές όταν θέλετε να κάνετε ένα δώρο, αυτό στοιχίζει χρήματα. Αν είναι ένα δώρο που το παίρνετε σ’ ένα κατάστημα, θα πρέπει να πληρώσετε γι’ αυτό. Αν, λοιπόν, θέλετε να κάνετε αυτό το είδος δώρου, ίσως πρέπει να κερδίσετε χρήματα ώσπου να μαζέψετε αρκετά για ν’ αγοράσετε το δώρο.

Αλλά όλα τα δώρα δεν προέρχονται από καταστήματα. Να σας εξηγήσω. Στη διάρκεια μιας ζεστής ημέρας δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο από ένα ποτήρι κρύο νερό. Δεν πρέπει να πάτε στο κατάστημα γι’ αυτό. Εν τούτοις, όταν το προσφέρετε σε κάποιον που είναι διψασμένος, μπορείτε να έχετε την ευτυχία που προέρχεται από το να δίνωμε.

Ίσως κάποια μέρα εσείς και η μητέρα σας να ψήσετε μερικά κουλουράκια. Αυτό μπορεί να είναι πολύ ευχάριστο. Και όταν πρωτοβγούν από τον φούρνο έχουν ιδιαίτερα ωραία γεύσι. Αλλά τι θα μπορούσαμε να κάμωμε με μερικά απ’ αυτά τα κουλουράκια που θα μας έκανε ακόμη πιο ευτυχείς από το να τα φάμε όλα μόνοι μας;

Η μεγαλύτερη ευτυχία προέρχεται από το να δίνωμε. Μπορεί να το βρίσκωμε ευχάριστο να τρώμε εμείς μερικά. Αλλ’ αν θέλωμε μεγαλύτερη ευτυχία, τότε μπορούμε να τυλίξωμε μερικά απ’ αυτά και να κάμωμε ένα δώρο απ’ αυτά σ’ έναν από τους φίλους μας. Θα σας άρεσε να το κάνετε αυτό κάποτε;

Ο απόστολος Παύλος εγνώριζε την ευτυχία του να δίνωμε. Τι έδινε σε άλλους ανθρώπους; Είχε το καλύτερο πράγμα στον κόσμο για να δώση. Ήξερε την αλήθεια για τον Θεό και για τον Ιησού. Με χαρά την έδινε και σε άλλους. Και το έκανε αυτό χωρίς να επιτρέπη σε κανέναν να του δίνη χρήματα για τη βοήθεια που προσέφερε.

Μια φορά ο απόστολος Παύλος και ο σύντροφός του Λουκάς συνάντησαν μια γυναίκα που ήθελε επίσης να έχη την ευτυχία να δίνη. Την συνήντησαν κάτω κοντά στο ποτάμι. Ο Παύλος και ο Λουκάς είχαν πάει εκεί, διότι άκουσαν ότι ήταν ένας τόπος προσευχής. Και πράγματι βρήκαν μερικές γυναίκες συγκεντρωμένες εκεί.

Ο Παύλος άρχισε να λέγει σ’ αυτές τις γυναίκες τα αγαθά νέα για τον Ιεχωβά Θεό και τη βασιλεία του. Μια απ’ αυτές, που ωνομάζετο Λυδία, έδωσε μεγάλη προσοχή. Τής άρεσε πολύ αυτό που άκουσε. Και ήθελε να κάμη κάτι για να δείξη την εκτίμησί της.

Ο Λουκάς μάς λέγει: ’Μάς παρεκάλεσε λέγοντας: «Εάν με κρίνατε ότι είμαι πιστή εις τον Ιεχωβά, εισέλθετε εις τον οίκον μου, και μείνατε.» Και μας εβίασε να πάμε.’—Πράξ. 16:13-15, ΜΝΚ.

Η Λυδία ήταν χαρούμενη να έχη αυτούς τους δούλους του Θεού στο σπίτι της. Τούς αγάπησε γιατί την είχαν βοηθήσει να μάθη για την προμήθεια που έκαμε ο Θεός ώστε οι άνθρωποι να ζουν για πάντα. Ήταν ευτυχής που μπορούσε να τούς δώση τροφή για να φάνε κι ένα τόπο για ν’ αναπαυθούν.

Η προσφορά, λοιπόν, της Λυδίας την έκαμε ευτυχισμένη, επειδή ήθελε πραγματικά να δίνη. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να θυμόμαστε. Κάποιος μάς λέει να κάμωμε ένα δώρο. Αλλ’ αν δεν θέλωμε πραγματικά να το κάμωμε, η προσφορά δεν θα μάς κάμη ευτυχείς.

Παραδείγματος χάριν, τι θα πούμε αν είχατε μερικά ζαχαρωτά που θέλατε να τα φάτε; Αν σας έλεγα ότι έπρεπε να τα δώσετε σ’ ένα άλλο παιδί, θα ήσαστε ευτυχείς να το κάμετε; Αλλά μπορεί να έχετε μια σοκολάτα όταν συναντάτε έναν φίλο που τόν αγαπάτε πάρα πολύ. Αν είχατε την ιδέα μόνοι σας ότι θα ήταν ωραίο να μοιρασθήτε τη σοκολάτα με τον φίλο σας, τότε θα ήσασταν ευτυχισμένοι γι’ αυτό, τι λέτε, δεν θα ήσασταν;

Και, ξέρετε ότι μερικές φορές αγαπούμε κάποιον τόσο πολύ ώστε θα θέλαμε να του δώσωμε το καθετί, και να μην κρατήσωμε τίποτε για τον εαυτό μας; Καθώς μεγαλώνει η αγάπη μας, αυτός είναι ο τρόπος που πρέπει να αισθανώμεθα για τον Θεό.

Ο Μέγας Διδάσκαλος ήξερε κάποια γυναίκα που αισθανόταν έτσι. Την είδε στο ναό στην Ιερουσαλήμ. Είχε μόνο δυο μικρά νομίσματα· αυτό ήταν όλο που είχε. Αλλά τα έβαλε και τα δύο στο κουτί των συνεισφορών ως ένα δώρο για τον ναό. Κανένας δεν την έβαλε να το κάνη. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ήξεραν τι έκαμε. Το έκαμε γιατί το ήθελε, επειδή αγαπούσε πραγματικά τον Θεό. Ήταν ευτυχισμένη όταν μπορούσε να δίνη.—Λουκ. 21:1-4.

Υπάρχουν, λοιπόν, πολλοί τρόποι που μπορούμε να δίνωμε, δεν είν’ έτσι; Και ο Μεγάλος Διδάσκαλος ήξερε ότι αν δίνωμε επειδή το θέλομε, θα ήμαστε ευτυχείς. Γι’ αυτό μάς λέγει: «Δίδετε.» Δηλαδή, να κάνωμε συνήθειά μας να δίνωμε σε άλλους ανθρώπους. Αν το κάνωμε αυτό δεν θα λυπούμεθα, επειδή θα περιμένωμε κάποιον άλλον να κάμη κάτι καλό για μας. Θα είμεθα πάντοτε πρόθυμοι να κάνωμε ευτυχείς άλλους ανθρώπους. Και όταν το κάνωμε αυτό, θα είμεθα οι πιο ευτυχείς απ’ όλους!—Λουκ. 6:38.

[Εικόνα στη σελίδα 537]

Φιλάγαθος αβροφροσύνη για άλλους