Συνελεύσεις Μετά τον Θάνατο του Χριστού
1. (α) Μήπως ο θάνατος του Ιησού Χριστού σταμάτησε τους ακολούθους του από το να συνέρχωνται; (β) Πώς ο Χριστός έδωσε ενθάρρυνσι στις συναθροίσεις των σε δύσκολους καιρούς;
Η ΠΙΣΤΙΣ εκείνων οι οποίοι είχαν εκπαιδευθή και εκλεγή από τον Ιησού για ν’ αποτελέσουν μέρος της Χριστιανικής εκκλησίας είχε τεθή σε σοβαρή δοκιμασία από τα γεγονότα που περιέβαλαν το θάνατο του Ιησού και τον διωγμό των ακολούθων του που ήταν συνδεδεμένος μ’ αυτόν. Μολονότι τότε διέτρεχαν σοβαρό κίνδυνο, οι πιστοί ανάμεσά τους δεν παρέλειπαν να προσκαλούν ο ένας τον άλλο να συνέρχωνται για λατρεία και απόδοσι ευχαριστιών στον Θεό. Έτσι συνέβη να παρευρεθή ο Ιησούς Χριστός μετά την ανάστασί του σε μερικές Χριστιανικές συνάξεις. Εξ αιτίας του φόβου των Ιουδαίων, οι μαθηταί συναθροίζονταν πίσω από κλειδωμένες θύρες. ο Ιησούς είχε πάει για να τους ενθαρρύνη και να τους εποικοδομήση. Πρέπει να ήταν μια συγκινητική πείρα να βρίσκωνται εκεί και να μπη ο Ιησούς στο δωμάτιο μολονότι όλες οι θύρες ήσαν κλειδωμένες και να τον ακούν να μιλά και πάλι. Αυτή καθώς και άλλες αποδείξεις της αναστάσεως του Ιησού που είχαν οι Χριστιανοί αποτελούσαν σοβαρό λόγο για να εκφράσουν πολλές ευχαριστίες οι Χριστιανοί. ο Ιησούς πράγματι είχε διευθετήσει συναθροίσεις με τους μαθητάς του μετά την ανάστασί του. Σ’ ένα όρος στη Γαλιλαία ο Ιησούς είπε σ’ αυτούς: «Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης. Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς είς το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας, έως της συντέλειας του αιώνος.»—Ματθ. 28:18-20· Ιωάν. 20:19-22.
2. Τι έμαθαν στην τελευταία συνάθροισι που παρευρέθηκε ο Χριστός μαζί τους στη γη;
2 Το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων αρχίζει μ’ ένα υπόμνημα Χριστιανικών συναθροίσεων και οδηγιών από τον Χριστό σχετικά με το τι έπρεπε να γίνη στις ημέρες που επρόκειτο να έλθουν. «Και συνερχόμενος μετ’ αυτών παρήγγειλε να μη απομακρυνθώσιν από Ιεροσολύμων, αλλά να περιμένωσι την επαγγελίαν του Πατρός, την οποίαν ηκούσατε, είπε, παρ’ εμού. Διότι ο μεν Ιωάννης εβάπτισεν εν ύδατι, σεις όμως θέλετε βαπτιστή εν πνεύματι αγίω, ουχί μετά πολλάς ταύτας ημέρας. Εκείνοι λοιπόν συνελθόντες ηρώτων αυτόν, λέγοντες, Κύριε, τάχα εν τω καιρώ τούτω αποκαθιστάνεις την βασιλείαν εις τον Ισραήλ; Είπε δε προς αυτούς, δεν ανήκει εις εσάς να γνωρίζητε τους χρόνους ή τους καιρούς, τους οποίους ο Πατήρ έθεσεν εν τη ιδία αυτού εξουσία· αλλά θέλετε λάβει δύναμιν, όταν επέλθη το άγιον πνεύμα εφ’ υμάς· και θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμάρεια, και έως εσχάτου της γης. Και αφού είπε ταύτα, βλεπόντων αυτών ανελήφθη, και νεφέλη υπέλαβεν αυτόν από των οφθαλμών αυτών.» (Πράξ. 1:4-9) Έτσι αυτή ήταν η τελευταία επίγεια σύναξις στην οποία ο Ιησούς Χριστός ήταν ορατώς παρών.
ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΑΠΟΔΟΣΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΩΝ ΤΗΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ
3. Ποια μοναδική πείρα απήλαυσαν οι Χριστιανοί οι οποίοι ήσαν συνηγμένοι την ημέρα της Πεντηκοστής;
3 Ύστερ’ από την ανάληψι του Ιησού Χριστού στους ουρανούς, οι πιστοί ακόλουθοι του στη γη συνέχισαν να συνέρχωνται μαζί για προσευχή και εξέτασι σπουδαίων πνευματικών πραγμάτων. Οι ημέρες των εορτών των Ιουδαίων προμηθεύουν ευκαιρία στους Χριστιανούς να συνέρχωνται σ’ ένα μέρος, και ως πιστοί Χριστιανοί επωφελήθηκαν της ευκαιρίας να συναθροισθούν την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ. Μπορείτε να φαντασθήτε τι απογοήτευσι θα είχε δοκιμάσει οποιοσδήποτε Χριστιανός ο οποίος θα παρέλειπε να συναθροισθή σ’ αυτή την ευκαιρία; Η Γραφή δεν δείχνει ότι είχε δοθή προειδοποίησις ότι κάτι ειδικό θα συνέβαινε σ’ εκείνη την ειδική ευκαιρία, αλλά πόσο ευτυχείς πρέπει να ήσαν, διότι ήσαν «άπαντες ομοθυμαδόν εν τω αυτώ τόπω»! Ήταν μια μοναδική πείρα για εκατόν είκοσι περίπου αφιερωμένους δούλους του Ιεχωβά: «Και εξαίφνης έγεινεν ήχος εκ του ουρανού ως ανέμου βιαίως φερομένου, και εγέμισεν όλον τον οίκον όπου ήσαν καθήμενοι. Και εφάνησαν εις αυτούς διαμεριζόμεναι γλώσσαι ως πυρός, και εκάθισεν επί ένα εκαστον αυτών. Και επλήσθησαν άπαντες πνεύματος αγίου, και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας, καθώς το πνεύμα έδιδεν εις αυτούς να λαλώσιν.»—Πράξ. 2:2-4.
4. (α) Τι ώθησε το πνεύμα του Θεού τους δούλους του να κάμουν εκείνη την ημέρα; (β) Ποιοι ήσαν μερικοί λόγοι για απόδοσι ευχαριστιών τότε;
4 Εδώ ο Ιεχωβά είχε στείλει την ενεργό δύναμί του, το άγιον πνεύμα, για να διεγείρη τους αφιερωμένους δούλους του στο έργο της μαρτυρίας. Θαυματουργική δύναμις από τον Θεό έκαμε τον μικρό όμιλο να δώση μεγάλη μαρτυρία προς τιμήν του ονόματος του Θεού. Αυτά που έλεγαν οι Χριστιανοί τα κατανοούσαν σε πολλές γλώσσες οι άνθρωποι που ήσαν τότε στην πόλι της Ιερουσαλήμ και έκαμαν κατάπληξι σ’ αυτούς οι οποίοι τα κατενόησαν. Η περίπτωσις αυτής της συνάξεως έδωσε την ευκαιρία μιας δημοσίας διαλέξεως από τον Πέτρο. Η ομιλία του επρομήθευσε εκπαιδευτική ύλη γι’ αυτή την ίδια τη σύναξι καθώς επίσης και για τους μη Χριστιανούς που βρίσκονταν σε απόστασι ώστε να μπορούν ν’ ακούνε. Ο Πέτρος εκινήθη από τον Ιεχωβά Θεό να χρησιμοποιήση εδάφια και ισχυρή λογίκευσι για να πείση τους συνηγμένους εκεί ότι πράγματι ο Ιεχωβά Θεός είχε αποστείλει τον Ιησού ως Χριστόν, ότι τα θαυμαστά έργα που είχε κάμει ο Ιησούς ήσαν από τον Θεό, ότι ο Ιησούς επέτυχε να κερδίση ανάστασι εκ νεκρών και τώρα ήταν στα δεξιά του Ιεχωβά στους ουρανούς. Η ομιλία του Πέτρου υπεκίνησε και προέτρεψε να σωθούν. Τόσο πειστική ήταν η παρουσίασις του Πέτρου, ώστε ο μικρός όμιλος των Χριστιανών ήταν πολύ απησχολημένος εκείνη την ημέρα. Ο όμιλος των εκατόν είκοσι περίπου ανδρών και γυναικών, δηλαδή προφανώς ολιγώτεροι των εκατό ανδρών, ήταν απησχολημένος με το βάπτισμα τριών χιλιάδων περίπου νέων Χριστιανών υμνητών του Ιεχωβά. Έτσι αυτή η πνευματική εορτή με την ευκαιρία της Πεντηκοστής έφερε τιμή στον Ιεχωβά και έκαμε ένα γιγαντιαίο βήμα προς τα εμπρός για τη διάδοσι του ευαγγελίου. θα ήταν δύσκολο να φαντασθή κανείς ότι οποιοσδήποτε από τους παρόντας σ’ εκείνη την ευκαιρία θα παρέλειπε ν’ αποδώση ευχαριστίες στον Ιεχωβά.—Πράξ. 2:22-41.
5. Αναφέρετε μερικές από τις ευλογίες που ακολούθησαν την Πεντηκοστή.
5 Από τότε, με την καθοδήγησι του αγίου πνεύματος, οι Χριστιανοί διωργάνωσαν με ενεργητικό τρόπο μια μεγάλη εκπαιδευτική εκστρατεία η οποία ξαπλώθηκε σε όλη τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και πιο πέρα. Συνέχιζαν να είναι αφωσιωμένοι στη διδασκαλία των αποστόλων, στην προσευχή, στις συναθροίσεις, και στην απόδοσι αίνου στον Θεό. Εύρισκαν εύνοια σ’ όλο το λαό. «Ο δε Ιεχωβά προσέθετε καθ’ ημέραν εις την εκκλησίαν τους σωζόμενους.» (Πράξ. 2:42, 46, 47, ΜΝΚ). Καθώς περνούσε ο καιρός, εσχηματίζοντο εκκλησίες σ’ όλη την περιοχή που ωνομάζετο Παλαιστίνη. Οι δούλοι του Θεού εξακολουθούσαν να προσέρχωνται ενώπιον του για ν’ αποδίδουν ευχαριστίες, άγρυπνοι στο να προσέχουν με μεγάλο ενδιαφέρον και χαρά το πνεύμα του Ιεχωβά που κινούσε προς τα εμπρός την ορατή θεοκρατική οργάνωσι. Καθώς προχωρούσε η επέκτασις, ηγέρθη διωγμός· εν τούτοις ο Ιεχωβά πάντοτε βοηθούσε τους δούλους του να περνούν τον διωγμό και διαρκώς τους ενίσχυε.—Πράξ. 5:14· 6:7· 8:1, 14, 40.
6. (α) Πώς το άγιο πνεύμα κατηύθυνε την επέκτασι για να περιληφθούν και μη Ιουδαίοι; (β) Ποιο προνόμιο είχε ο Παύλος στη σύναξι Χριστιανών;
6 Επί τριάμισυ περίπου χρόνια εκείνοι που ήσαν ενωμένοι με τον Ιησού δοκίμασαν τη συγκινητική πείρα να βλέπουν μεγάλα πλήθη Ιουδαίων να πιστεύουν στον Ιησού Χριστό και να επανέρχωνται στην αγνή λατρεία του Ιεχωβά. Σ’ αυτούς θα έπρεπε να φαίνεται ότι μια μεγάλη επέκτασις ήταν εν προόδω. Μερικές φορές πρέπει να εστοχάζοντο τα λόγια του Ιησού όταν είπε ότι θα ήσαν μάρτυρες του ως τα πέρατα της γης. Καθώς απέβλεπαν στον Ιεχωβά για κατεύθυνσι, δεν απεγοητεύοντο. Ο Πέτρος κατευθύνθηκε από το άγιο πνεύμα να πάη στην Καισάρεια, κι’ εκεί άνοιξε ένας νέος αγρός για την επέκτασι της λατρείας, όταν ο Ιεχωβά δέχθηκε τον Κορνήλιο καν άλλους εθνικούς στις τάξεις των αφιερωμένων δούλων του. Έτσι άνοιξε ο δρόμος για να μπορούν Εθνικοί καθώς και κατά σάρκα απόγονοι του Ισραήλ να συμμετέχουν στις συνάξεις για τη Χριστιανική λατρεία του Ιεχωβά. Τα επόμενα λίγα χρόνια παρέστησαν μάρτυρες μιας τεραστίας αυξήσεως της Χριστιανικής οργανώσεως. (Πράξ. 11:19-21) Ενώ το κυβερνών σώμα είχε το κέντρον της δραστηριότητος του στην Ιερουσαλήμ, αντιπρόσωποι απεστέλλοντο σ’ όλες τις πόλεις και επαρχίες, και η σύναξις των Χριστιανών είχε διαδοθή πολύ στη διάρκεια του πρώτου αιώνος μ.Χ. ο απόστολος Παύλος είχε το προνόμιο να έχη ένα σημαντικό μέρος στο πρόγραμμα της θεοκρατικής επεκτάσεως, συναθροίζοντας ανθρώπους παντού. (Πράξ. 14:21-28) Στην επιστολή του προς τους Εβραίους συναντούμε αυτή την προτροπή: «Ας κρατώμεν την ομολογίαν της ελπίδος ασάλευτον διότι πιστός ο υποσχεθείς· και ας φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα· μη αφήνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινας, αλλά προτρέποντες αλλήλους· και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.»—Εβρ. 10:23-25.
ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΩΝ ΣΥΝΑΞΕΩΝ ΣΤΙΣ ΕΣΧΑΤΕΣ ΗΜΕΡΕΣ
7. Γιατί είναι τόσο σπουδαίο να συνέρχωνται οι Χριστιανοί στη σύγχρονη εποχή;
7 Τα λόγια του αποστόλου Παύλου που ανεφέρθησαν ανωτέρω ήσαν γεμάτα σημασία για τους Χριστιανούς από τότε που εγράφησαν. Αυτή η ίδια η φρασεολογία που χρησιμοποίησε ο Παύλος δείχνει την ειδική σπουδαιότητα γι’ αυτούς που ζουν στις έσχατες ημέρες, διότι λέγει, «τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.» Αν κάποτε θα ερχόταν ένας καιρός οπότε θα έπρεπε να παραμένη κανείς ασάλευτος και να παρακινή άλλους σε αγάπη και καλά έργα, αυτός ο καιρός θα ήταν ιδιαιτέρως οι ‘έσχατες ημέρες.’ Αυτά που έγραψε ο Παύλος ήσαν σε πλήρη αρμονία με τον Ιησού Χριστό, ο οποίος παρώτρυνε τους δούλους του να συνέρχωνται. Η έκφρασίς του στο εδάφιο Ματθαίος 18:20, «Διότι όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών», δείχνει τα οφέλη του να συνέρχεται κανείς με άλλους Χριστιανούς. Ευλογίες έρχονται μέσω του Χριστού Ιησού σ’ αυτούς οι οποίοι συνέρχονται εν ονόματι του. Και εφόσον αυτές οι ευλογίες θα έλθουν σε δύο ή τρεις, θα έλθουν επίσης αν υπάρχουν διακόσιοι η τριακόσιοι, είκοσι η τριάντα χιλιάδες η και ακόμη περισσότεροι. οι Γραφές δίνουν άφθονη απόδειξι ότι ο Χριστός Ιησούς εξακολουθεί να βλέπη με ευμένεια εκείνους οι οποίοι προσέρχονται ενώπιον του Ιεχωβά για ν’ αποδώσουν ευχαριστίες.
8, 9. (α) Ποιοι είναι μερικοί λόγοι για απόδοσι ευχαριστιών τώρα; (β) Τι έχει γίνει εκτός από την ηυξημένη κατανόησι των Γραφών που προξενεί μεγάλη χαρά στη διαφήμισι της Βασιλείας;
8 Όπως εξετάσαμε ήδη, πολλές ευλογίες απελάμβαναν οι δούλοι του Θεού οι οποίοι συνήρχοντο τα παλαιότερα χρόνια. Ενθυμούμεθα τα καλά πράγματα που ήταν σε θέσι να εκφράση ο απόστολος Πέτρος με την ευκαιρία της Πεντηκοστής ή τον καιρό που ο Κορνήλιος είχε γίνει δεκτός στην εκκλησία των Χριστιανών. Η εφαρμογή Γραφικών εδαφίων σε τέτοιες ευκαιρίες απεδείχθη ότι ήταν αιτία αποδόσεως ευχαριστιών από εκείνους οι οποίοι ήσαν συναθροισμένοι. αλλά τώρα σ’ αυτή την περίοδο που οι Γραφές την χαρακτηρίζουν ως τις ‘έσχατες ημέρες,’ υπάρχουν ακόμη περισσότεροι λόγοι για ευχαριστίες. Πολλά γεγονότα που προελέχθησαν στην προφητεία της Γραφής έχουν συμβή. Οι «καιροί των εθνών» για τους οποίους μίλησε ο Ιησούς έληξαν· το 1914 έγινε ένα χαρακτηριστικό έτος όσον αφορά τους σκοπούς του Θεού, και ο Ιεχωβά επέτρεψε στοργικά να δουν οι μάρτυρες του τα γεγονότα που δείχνουν την εκπλήρωσι του 12ου κεφαλαίου της Αποκαλύψεως με τη γέννησι της Βασιλείας στους ουρανούς και την έξωσι του Σατανά και των δαιμόνων του από τον ουρανό για να ριφθούν εδώ στη γη. Όλες οι αποδείξεις που έχουν συσσωρευθή δείχνουν ότι το τέλος της πονηρίας είναι κοντά και ότι είναι καιρός να υψώσουν οι Χριστιανοί το κεφάλι των, και να είναι γεμάτοι χαρά, διότι πλησιάζει η απολύτρωσις.—Λουκ. 21:24, 28.
9 Οι Χριστιανοί που ζουν στις έσχατες ημέρες είναι πολύ ευγνώμονες στον Ιεχωβά για τη σαφή διευκρίνησι της σημασίας του 24 κεφαλαίου του Ματθαίου. Καθώς τα χρόνια έχουν περάσει από το 1914, η κατανόησις της σημασίας των σημείων που ανεφέρθησαν από τον Ιησού, όπως αναγράφονται στο ευαγγέλιον του Ματθαίου, έχει γίνει σαφέστερη. από το 1922 κι’ εμπρός η σπουδαιότης της διαφημίσεως του Βασιλέως και της Βασιλείας έγινε πολύ γνωστή και ο Ιεχωβά Θεός άνοιξε την οδό για την εκπλήρωσι της προφητείας του Ιησού στο Ματθαίος 24:14. Αν το ευαγγέλιο της Βασιλείας πρόκειται να κηρυχθή σ’ όλο τον κόσμο για μαρτυρία σε όλα τα έθνη, τότε άνθρωποι θα έπρεπε να κάμουν αυτό το κήρυγμα. Μολονότι οι τάξεις των μαρτύρων του Θεού ήσαν λίγες το 1922 σε σύγκρισι με την εποχή μας, η ευλογία του Ιεχωβά έφερε πράγματι αποτελέσματα ώστε να γίνουν μεγάλες αυξήσεις στους αριθμούς των ατόμων που εκήρυτταν το ευαγγέλιο της Βασιλείας. Ο Ιεχωβά Θεός όχι μόνο διήγειρε εκείνους που ανήκουν στο «μικρόν ποίμνιον,» αλλά στις συνελεύσεις οι δούλοι του Θεού κατενόησαν τη σημασία των εδαφίων Αποκάλυψις 7:9-17 και προσδιώρισαν την ταυτότητα του ‘πολλού όχλου.’ το κήρυγμα του ευαγγελίου της Βασιλείας έχει φθάσει τώρα σε 200 και πλέον χώρες. ο αριθμός εκείνων οι οποίοι συμμετέχουν σ’ αυτή τη δραστηριότητα πέρασε πριν από λίγο καιρό το ένα εκατομμύριο και συνεχίζει ν’ αυξάνη σταθερά τον ένα χρόνο μετά τον άλλο. Όταν γίνωνται συνάξεις για ειδικές ευκαιρίες λατρείας, όπως η Ανάμνησις του θανάτου του Ιησού Χριστού, οι αριθμοί φθάνουν τα δύο εκατομμύρια και αυξάνουν από έτος σε έτος. Είναι εύκολο να βρεθούν πολλοί λόγοι για να προσερχώμεθα ενώπιον του Ιεχωβά με ευχαριστίες σ’ αυτές τις ‘έσχατες ημέρες.’
10. Σχετικά με την πνευματική τροφή μας, για ποια υλικά πράγματα είμεθα ευγνώμονες τώρα;
10 Εκτός του ότι επρομήθευσε στους δούλους του ανθρώπους για να κηρύττουν το ευαγγέλιο, ο Ιεχωβά Θεός ευαρεστήθηκε να θέση επίσης στη διάθεσί των τα υλικά πράγματα που είναι αναγκαία για την απαιτουμένη διεξαγωγή αυτής της τεραστίας δραστηριότητος. Διάφορες διευκολύνσεις βρίσκονται στα χέρια των αφιερωμένων δούλων του Θεού για την παραγωγή Γραφών και βοηθημάτων μελέτης της Γραφής, και εκατομμύρια διατίθενται κάθε μήνα, επιταχύνοντας έτσι την απαιτουμένη δράσι για τη διάδοσι του ευαγγελίου σ’ όλο τον κόσμο. Ο Ιεχωβά ήγειρε άτομα για ν’ αποτελέσουν τον ‘πιστό και φρόνιμο δούλο’ τον οποίο προείπε ο Ιησούς στα εδάφια Ματθαίος 24:45-47, και έτσι ένας μεγάλος χείμαρρος πνευματικών αληθειών παρουσιάσθηκε αυτές τις «έσχατες ημέρες.» Είναι καιρός μεγάλου πνευματικού εορτασμού για τις αποκαλυμμένες αλήθειες· και γίνεται συνεχής προμήθεια πνευματικής τροφής για την εκκλησία των δούλων του Θεού σ’ όλη τη γη.
11. (α) Πώς προσθέτουν ευλογίες οι μεγάλες Χριστιανικές συνελεύσεις; (β) Γιατί οι Χριστιανοί είναι ευγνώμονες να βλέπουν πιστούς αδελφούς που κρατούν ακεραιότητα;
11 Ο λαός του Θεού συνέρχεται τακτικά για να λαμβάνη πνευματική τροφή. Αυτό έφερε μια θαυμαστή ενότητα στη λατρεία του Ιεχωβά Θεού παγκοσμίως. Αυτό εκδηλώθηκε πολλές φορές στις διεθνείς συνελεύσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά τα πρόσφατα χρόνια. Το γεγονός ότι κατέστη δυνατόν να γίνουν τέτοιες μεγάλες συνελεύσεις είναι αυτό καθ’ εαυτό αιτία αποδόσεως πολλών ευχαριστιών στον Ιεχωβά. Ο καθένας που είναι σε θέσι να συμμετάσχη σε μια συνέλευσι του λαού του Θεού μπορεί να προσέξη γύρω του και να διαπιστώση ότι έχει πολλούς αδελφούς και αδελφές. Ανάμεσα σ’ αυτούς υπάρχουν μερικοί που συμμετέχουν ήδη στην υπηρεσία του Ιεχωβά πολλά χρόνια. Η παρουσία αυτών των ατόμων είναι ένα ευλογητό παράδειγμα και αιτία για να ευχαριστήση κανείς τον Θεό γι’ αυτούς οι οποίοι εγκαρτερούν στην υπηρεσία του πολλά χρόνια. Γνωρίζουν καλά εκείνοι οι οποίοι υπηρετούν τον Θεό σ’ αυτές τις ‘έσχατες ημέρες’ ότι η εγκαρτέρησις είναι αναγκαία και ότι υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι εναντιώνονται στη διάδοσι του ευαγγελίου. ‘Αλλά συμβαίνει και σήμερα ό,τι ακριβώς είχε συμβή μετά την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. ο Ιεχωβά διατηρεί τη θύρα ανοικτή. Έχει το χέρι της φροντίδος και της προστασίας του επάνω στον ωργανωμένο λαό του και δίνει πνευματική δύναμι στους δούλους του για να μπορούν να εγκαρτερούν κάτω από πολλές και ποικίλες περιστάσεις και συνθήκες. ο Χριστιανός στη σύγχρονη εποχή είναι γεμάτος ευχαριστίες προς τον Ιεχωβά για τη θεοκρατική οργάνωσι που Αυτός έχει οικοδομήσει σ’ αυτή τη χρονική περίοδο και αισθανόμεθα την ώθησι να εκφράσωμε λόγια σαν του αποστόλου Παύλου που αναγράφονται στα εδάφια 2 Θεσσαλονικείς 1:3-5: «Οφείλομεν να ευχαριστώμεν πάντοτε τον Θεόν δια σας, αδελφοί, καθώς είναι άξιον, διότι υπεραυξάνει η πίστις σας και πλεονάζει η αγάπη ενός εκάστου πάντων υμών εις αλλήλους· ώστε ημείς αυτοί καυχώμεθα δια σας εν ταις εκκλησίαις του Θεού, δια την υπομονήν σας και πίστιν εν πάσι τοις διωγμοίς υμών και ταις θλίψεσι, τας οποίας υποφέρετε· το οποίον είναι ένδειξις της δικαίας κρίσεως του Θεού, δια να αξιωθήτε της βασιλείας του Θεού, υπέρ της οποίας και πάσχετε.»
12. (α) Πώς τηρείται τώρα η εντολή του Χριστού στα εδάφια Ιωάννης 13:34, 35; (β) Πώς ο Ψαλμός 95 ενθαρρύνει την ενότητα λατρείας του Ιεχωβά;
12 Όπως προείπαν οι Γραφές, κάθε είδους άνθρωποι αποτελούν τώρα την εκκλησία του Ιεχωβά Θεού. Είναι πράγματι ευχαρίστησις να μπορή κανείς να βλέπη και να βρίσκεται μαζί με μια ποικίλη συντροφιά Χριστιανών. Αισθανόμεθα την ανάγκη να ευχαριστήσουμε για το γεγονός ότι η νέα εντολή που ανέφερε ο Ιησούς στα εδάφια Ιωάννης 13:34, 35 είναι μια πραγματικότης. Μολονότι οι δούλοι του Θεού προέρχονται απ’ όλες τις εθνικότητες, φυλές και λαούς, η αληθινή Χριστιανική αγάπη τους συνδέει. ο καθένας δείχνει ενδιαφέρον για τον άλλο και όχι μόνο για τον εαυτό του. Ο Ιεχωβά το έχει κάμει αυτό μέσω της ενοποιητικής δυνάμεως του πνεύματος και του Λόγου του. Το σημείο που ενώνει τους Χριστιανούς αυτές τις ‘έσχατες ημέρες’ είναι η ενωμένη λατρεία του Ιεχωβά, και υπάρχει η ευκαιρία τακτικής συμμετοχής σ’ αυτή τη λατρεία σε 26.000 και πλέον Χριστιανικές εκκλησίες που λειτουργούν τώρα σ’ όλο τον κόσμο. Όπως έκαναν οι πιστοί δούλοι του θεού των αρχαίων χρόνων, έτσι και σ’ αυτές τις ‘έσχατες ημέρες’ οι δούλοι του επιθυμούν να είναι ενωμένοι μαζί στη λατρεία των και προσκαλούν και άλλους λέγοντας: «Δεύτε ας προσκυνήσωμε [ας λατρεύσωμεν, ΜΝΚ] και ας προσπέσωμεν ας γονατίσωμεν ενώπιον του Ιεχωβά, του Ποιητού ημών. Διότι αυτός είναι ο Θεός ημών· και ημείς λαός της βοσκής αυτού, και πρόβατα της χειρός αυτού.»—Ψαλμ. 95:6, 7
13. Γιατί προσκαλούνται όλοι οι αναγνώσται του περιοδικού «Η Σκοπιά» να συμμετέχουν στις συνάξεις για λατρεία του Ιεχωβά;
13 Η πρόσκλησις εκτείνεται προς όλους τους αναγνώστας του περιοδικού «Η Σκοπιά» να προσέρχωνται τακτικά στις Αίθουσες Βασιλείας των μαρτύρων του Ιεχωβά σ’ όλον τον κόσμο. Υπάρχουν ζωτικοί λόγοι για να συμμετέχη ο καθένας στη λατρεία και στην απόδοσι ευχαριστιών στον Ιεχωβά Θεό. Όπως έχετε διαβάσει στις προηγούμενες σελίδες για τις ευλογίες που είχαν οι λάτρεις του Ιεχωβά τόσο των αρχαίων χρόνων όσο και του δικού μας αιώνος, βλέπετε τώρα την αξία του να συναθροίζεστε μαζί με τους δούλους του Θεού; Επιθυμείτε να λαμβάνετε και ν’ απολαμβάνετε πνευματικές ευλογίες τώρα και στο μέλλον; Εκείνοι των οποίων ο Θεός είναι ο Ιεχωβά και οι οποίοι είναι λαός της βοσκής του είναι γεμάτοι χαρά τώρα και έχουν τη βεβαιότητα της αιωνίου ζωής με ευτυχία κάτω από την αιώνια διακυβέρνησί του. (Ψαλμ. 37:9-11) Γίνετε λάτρης του Ιεχωβά. Ενωμένοι μαζί με άλλους λάτρεις του Ιεχωβά, ομολογήστε με ευχαριστίες την πίστι σας στον Ιεχωβά και δεν θ’ απογοητευθήτε ποτέ. «Διότι λέγει η Γραφή, ‘Πας ο πιστεύων έπ’ αυτόν δεν θέλει καταισχυνθή.’ Επειδή δεν είναι διαφορά Ιουδαίου τε και Έλληνος· διότι ο αυτός Κύπριος είναι πάντων, πλούσιος προς πάντας τους επικαλούμενους αυτόν. Διότι ‘πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά θέλει σωθή’.»—Ρωμ. 10:11-13, ΜΝΚ.
[Εικόνα στη σελίδα 591]
Οι 120 Χριστιανοί την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. πρέπει να ήσαν γεμάτοι από αισθήματα αποδόσεως ευχαριστιών στον Θεό και ευτυχείς διότι ήσαν «άπαντες ομοθυμαδόν εν τω αυτώ τόπω»!