Οι Ημέρες του Χριστιανικού Κόσμου Είναι Μετρημένες!

ΑΠΟ τον τέταρτο αιώνα μ.Χ., ή επί 1.600 χρόνια, το τμήμα των εθνών που είναι γνωστό ως Χριστιανικός κόσμος κυριαρχεί στη γη. Αλλά τα τελευταία χρόνια ο Χριστιανικός κόσμος έχει περιέλθει σε φόβο από την άνοδο του Κομμουνισμού. Αυτή η άθεη ιδεολογία έχει αποκτήσει δύναμι ως μια σοβαρή απειλή για τη συνεχή ύπαρξι του Χριστιανικού κόσμου.

Επί πλέον, ακόμη και μέσα σ’ αυτή την επικράτειά του ο Χριστιανικός κόσμος αποσυντίθεται. Ο αριθμός των μελών της εκκλησίας μειώθηκε, και σε μερικές περιπτώσεις το εκκλησίασμα έχει πέσει τόσο κάτω ώστε εκκλησιαστικά κτίρια έχουν κλείσει. Οι άνδρες εγκαταλείπουν το ιερατείο και τη διακονία. Αντιμετωπίζοντας αυτές και άλλες σημαντικές αποδείξεις, ο Πάστωρ της μεγαλύτερης εκκλησίας στο Ντένβερ του Κολοράντο είπε:

«Η αλήθεια είναι ότι, παρά την κληρονομιά και την καλή θέλησι της εκκλησίας, αυτή βρίσκεται γενικώς σε κατάστασι παρακμής.»

Ένας λειτουργός του Οντάριο παρετήρησε: «Οι καιροί είναι δύσκολοι και χωρίς αμφιβολία θα γίνουν δυσκολώτεροι για τους ανθρώπους που φορούν στρογγυλά κολλάρα και κάνουν κηρύγματα.»

Εν τούτοις, μερικοί πιθανόν να πουν, ‘Ναι, αλλά οι εκκλησίες θα βγουν απ’ αυτή τη θύελλα. Παρατηρήστε την αρχαιότητα του Χριστιανικού κόσμου. Είναι αλήθεια ότι αυτό αποτελεί μια δοκιμασία για την εκκλησία, αλλ’ ο Θεός θα την βγάλη απ’ αυτήν.’ Ο Ρωμαιοκαθολικός Αρχιεπίσκοπος Τζαίημς Β. Κάζεϊ αποβλέπει σε μια αποκατάστασι πολύ γρήγορα: «Δεν μπορώ παρά να πιστεύω,» λέγει, «ότι η εκκλησία θα βγη ισχυρότερη στη δεκαετία του 1970 απ’ ό,τι ήταν προηγουμένως.» Και ο λειτουργός του Οντάριο ο οποίος προβλέπει δύσκολους καιρούς για τον κλήρο προσέθεσε: «Αλλά είναι συναρπαστικοί και προκαλούν σε δράσι επίσης.»

Είναι η μάλλον χλιαρή αισιοδοξία που εκφράζουν αυτοί οι κληρικοί δικαιολογημένη; Αν η τελική έκβασις αφηνόταν σε χέρια ανθρώπων, θα μπορούσαν πιθανόν να δουν κάποια ακτίνα ελπίδος για την επιβίωσι του Χριστιανικού κόσμου. Αλλά ο Θεός είναι εκείνος που στην πραγματικότητα ο Χριστιανικός κόσμος έχει να δώση λογαριασμό. Ο απόστολος Παύλος γράφει σ’ εκείνους που ομολογούν Χριστιανοσύνη, τονίζοντας ότι ο Θεός είναι εκείνος «προς ον έχομεν να δώσωμεν λόγον.» (Εβρ. 4:13) Έχει έλθει ο καιρός για τον Χριστιανικό κόσμο ν’ αντιμετωπίση τον Θεό στο να δώση λόγον;

Ναι, τα σημεία δείχνουν ότι οι ημέρες των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου είναι μετρημένες, και η Γραφή τονίζει αυτό το γεγονός ακόμη πιο οριστικά. Πώς αποκαλύπτει η Γραφή αυτή τη συγκλονιστική αλήθεια;

ΕΝΑ ΑΚΡΙΒΕΣ ΕΞΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ

Εκτός του ότι λέγει πολλά στις Χριστιανικές Γραφές για την καταστροφή της υποκριτικής ψευδούς θρησκείας, η Γραφή μάς λέγει ότι πράγματα που συνέβησαν στη διάρκεια της αρχαίας ιστορίας της Ιερουσαλήμ ήσαν τυπικά, και έχουν καταγραφή ως προειδοποίησις. Αντιστοιχούν με τα πράγματα που θα συνέβαιναν στο τέλος του παρόντος συστήματος πραγμάτων. (Ρωμ. 15:4· 1 Κορ. 10:11) Αυτό το θεόπνευστο υπόμνημα θέτει μπροστά μας ως ένα παράλληλο του Χριστιανικού κόσμου την περίπτωσι της Ιερουσαλήμ. Η Ιερουσαλήμ, όπως ο Χριστιανικός κόσμος, ωμολογούσε ότι υπηρετεί τον Θεό, και οι θρησκευτικοί ηγέται της επροφήτευαν επίσης την επιβίωσί της.

Στρεφόμεθα σε μια εποχή που απείχε μόνο 6 περίπου χρόνια από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ—πολύ κοντά, στο τέλος της. Ασφαλώς μια προειδοποίησις στους κατοίκους της Ιερουσαλήμ τότε θα ήταν πολύ επίκαιρη και εξαιρετικά επείγουσα. Με στοργικό τρόπο ο Θεός την έδωσε. Στην Ιερουσαλήμ, ο προφήτης του Θεού Ιερεμίας ήταν πολυάσχολος στο να δίνη την προειδοποίησι στους ανθρώπους, ενώ ανάμεσα στους εξορίστους Ιουδαίους στη Βαβυλώνα είχε δοθή όρασις στον Ιεζεκιήλ που έδειχνε ότι οι μετρημένες ημέρες της υπάρξεως της Ιερουσαλήμ είχαν συντομεύσει πάρα πολύ. Σ’ αυτή την όρασι, εξηγήθηκε στον Ιεζεκιήλ ότι η Ιερουσαλήμ επρόκειτο ν’ αποδώση λογαριασμό στον Θεό ακριβώς 390 χρόνια ύστερ’ από τον καιρό που το βασίλειο του Ισραήλ είχε διαιρεθή σε δύο βασίλεια. Συγκλονιστικό! Γιατί; Διότι ήδη είχαν περάσει τριακόσια ογδόντα τέσσερα χρόνια (997-613 π.Χ.). Το τέλος της Ιερουσαλήμ θα ερχόταν το 607 π.Χ.!

Τι είναι εκείνο σχετικά με την θέσι της Ιερουσαλήμ που μας ενδιαφέρει εμάς σήμερα; Το εξής: ότι ο Χριστιανικός κόσμος έχει φθάσει στην ίδια διεφθαρμένη κατάστασι που είχε φθάση η Ιερουσαλήμ. Επί πλέον, η ίδια ομοία με του Ιεζεκιήλ προειδοποίησις έχει δοθή στον Χριστιανικό κόσμο επί πενήντα και πλέον χρόνια τώρα. Από ποιον; Ποιος ενεργεί ως σύγχρονος «Ιεζεκιήλ»; Είναι ένας σύλλογος που αποτελείται από αληθινούς Χριστιανούς, τους πνευματικούς αδελφούς του Χριστού οι οποίοι βρίσκονται στη γη σήμερα. Στο έργο αυτό τους συμπαρίστανται χιλιάδες άλλοι οι οποίοι έχουν δεχθή το προειδοποιητικό άγγελμα και το μεταδίδουν στους ανθρώπους. Αυτοί οι κεχρισμένοι αδελφοί του Χριστού, ως ένα σώμα, υπηρετούν ως ένας «προφήτης» του Θεού, και είναι μάρτυρες του Ιεχωβά.

Η ομοία με του Ιεζεκιήλ προειδοποίησις που δίνουν τονίζει την εγγύτητα του τέλους του Χριστιανικού κόσμου. Και αποτελείται από πληροφορία που προέρχεται όχι μόνο από την προφητεία του Ιεζεκιήλ, αλλά επίσης και από άλλα μέρη του Λόγου του Θεού, της Γραφής. Η χρονολογία της Γραφής και τα πράγματα που εκπληρώνουν την προφητεία μπροστά στα μάτια μας καθιστούν βεβαία τη σύντομη συντέλεια του Χριστιανικού κόσμου. Με συντομία η Γραφή μάς δίνει την εξής εικόνα:

Το φθινόπωρο του 1914 μ.Χ. έληξαν οι «καιροί των Εθνών.» Αυτοί οι «καιροί» περιέλαβαν την περίοδο από την πτώσι της τυπικής βασιλείας του Θεού το 607 π.Χ. ως το 1914 μ.Χ. (2.520 χρόνια). Στη διάρκεια αυτής της περιόδου τα έθνη εκυβέρνησαν όπως τους άρεσε χωρίς παρέμβασι από οποιαδήποτε βασιλεία που εκπροσωπεί τον Θεό είτε στη γη είτε στον ουρανό. Αλλά το 1914 εσημείωσε τον χρόνο του ενθρονισμού του Χριστού στον ουράνιο θρόνο.a Ο Χριστιανικός κόσμος είναι υπό κρίσιν, ιδιαίτερα από τότε, και από το 1914 το υπόμνημά του υπήρξε πιο αιματηρό απ’ όλη την προηγουμένη ιστορία του. Είναι υπεύθυνος για δύο παγκοσμίους πολέμους, που διεξήχθησαν μέσα στην επικράτειά του, και τίποτε δεν φαίνεται να τον εμποδίζη από το να προετοιμάζη έναν τρίτο πόλεμο. Τα αμαρτήματά του της αιματοχυσίας, ανηθικότητος, κακουργήματος, εγκληματικότητος, ανταρσίας, ειδωλολατρίας και πνευματισμού είναι τόσο μεγάλα ώστε, όπως στην περίπτωσι της Ιερουσαλήμ, δεν υπάρχει πια καμμιά δικαιολογία για την ύπαρξί του. Απεδείχθη ότι μάχεται εναντίον του Θεού και της Μεσσιανικής βασιλείας του.

Όταν διαβάζετε τι είπε ο Θεός για την Ιερουσαλήμ, σημειώστε με πόση ακρίβεια περιγράφει την κατάστασι του Χριστιανικού κόσμου. Ο Θεός είπε στον Ιεζεκιήλ:

«Ούτω λέγει Ιεχωβά ο Θεός· Αύτη είναι η Ιερουσαλήμ· εγώ έθεσα αυτήν εν μέσω των εθνών και των πέριξ αυτής τόπων. Αλλ’ αυτή μετήλλαξε τας κρίσεις μου εις ανομίαν χειρότερα παρά τα έθνη, και τα διατάγματά μου χειρότερα παρά τους τόπους τους πέριξ αυτής· διότι απέρριψαν τας κρίσεις μου και τα διατάγματά μου· δεν περιεπάτησαν εν αυτοίς.

«Όθεν ούτω λέγει Ιεχωβά ο Θεός· Επειδή σεις υπερέβητε τα έθνη τα πέριξ υμών, και δεν περιεπατήσατε εν τοις διατάγμασί μου, και τας κρίσεις μου δεν εξετελέσατε, αλλ’ ουδέ κατά τας κρίσεις των εθνών των πέριξ υμών επράξατε, διά τούτο ούτω λέγει Ιεχωβά ο Θεός· Ιδού, και εγώ είμαι εναντίον σου, και θέλω εκτελέσει κρίσεις εν μέσω σου ενώπιον των εθνών. Και θέλω κάμει εις σε εκείνο το οποίον δεν έκαμον, ουδέ θέλω κάμει ποτέ όμοιον τούτου, διά πάντα τα βδελύγματά σου.»—Ιεζ. 5:5-9, ΜΝΚ.

ΚΑΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑΣ

Τώρα, με τον Χριστιανικό κόσμο πενήντα και πλέον χρόνια στον «έσχατον καιρόν» του και εξαιτίας της εσωτερικής καταστάσεως των υποθέσεών του, είναι καταφανές ότι οι ημέρες του Χριστιανικού κόσμου πρέπει πράγματι να είναι μετρημένες. Όταν λήξουν αυτές οι μέρες τι θα συμβή; Ο Ιεχωβά είπε στον Ιεζεκιήλ τι θα συνέβαινε στο τυπικό υπόδειγμα, την Ιερουσαλήμ:

«Και συ λάβε εις σεαυτόν σίτον, και κριθήν, και κυάμους και φακήν, και κέγχρον, και άρακον, και θες αυτά εις εν αγγείον, και κάμε εξ αυτών άρτους εις σεαυτόν [ένα τέτοιο μείγμα συστατικών ήταν ακάθαρτο για ένα νομιμόφρονα Ιουδαίο. (Παράβαλε Λευϊτικόν 19:19.)]· κατά τον αριθμόν των ημερών καθ’ ας θέλεις πλαγιάσει επί την πλευράν σου, τριακοσίας και εννενήκοντα ημέρας θέλεις τρώγει εκ τούτων. Και το φαγητόν σου, το οποίον θέλεις τρώγει εκ τούτων θέλει είσθαι με ζύγιον, [όπως σε περίπτωσι πείνας]—είκοσι σίκλων την ημέραν [λίγο περισσότερο από οκτώ ουγγιές ή 220 περίπου γραμμάρια]· από καιρού έως καιρού θέλεις τρώγει εξ αυτών. Και ύδωρ με μέτρον θέλεις πίνει, το έκτον ενός ιν [περίπου ένα πάιντ ή μισό κιλό]· από καιρού έως καιρού θέλεις πίνει.»—Ιεζ. 4:9-11.

Μια έλλειψις τροφίμων που θα έφερε λιμό και αυτό θα ωδηγούσε σε επιδημίες! Αλλ’ ακόμη πιο τρομερά πράγματα θα συνέβαιναν:

«Διά τούτο οι πατέρες θέλουσι φάγει τα τέκνα αυτών εν μέσω σου, και τα τέκνα θέλουσι φάγει τους πατέρας αυτών και θέλω εκτελέσει κρίσεις εις σε·· άπαν δε το υπόλοιπόν σου θέλω διασκορπίσει εις πάντα άνεμον. Διά τούτο, ζω εγώ, λέγει Ιεχωβά ο Θεός, εξάπαντος, επειδή συ εμίανας τα άγιά μου με πάσας τας μιαράς πράξεις σου, και με πάντα τα βδελύγματά σου, και εγώ λοιπόν θέλω σε συντρίψει· και ο οφθαλμός μου δεν θέλει φεισθή, και εγώ δεν θέλω σε ελεήσει. Το τρίτον σου θέλουσιν αποθάνει υπό λοιμού, και θέλουσιν αναλωθή εν μέσω σου υπό πείνης.»—Ιεζ. 5:10-12, ΜΝΚ.

Κατόπιν ο Ιεχωβά έδειξε στον Ιεζεκιήλ ότι οι συνθήκες θα γίνονταν τόσο κακές στην Ιερουσαλήμ ώστε τροφές δεν θα υπήρχαν σχεδόν καθόλου, και ότι θα χρησιμοποιούσαν ακόμη και κόπρο για καύσιμο. Όταν ο Ιεχωβά, για να τονίση τις μεγάλες κακουχίες που θα εξελίσσοντο, είπε στον Ιεζεκιήλ να χρησιμοποιήση ανθρώπινα περιττώματα ως καύσιμο, εκείνος σαν γυιος ιερέως τρομοκρατήθηκε. Αυτή η σκέψις προκαλούσε αγανάκτησι· έτσι ο Θεός επέτρεψε σ’ αυτόν να χρησιμοποιήση κόπρον ζώων. Όπως ακριβώς είχε τρομοκρατηθή ο Ιεζεκιήλ μ’ αυτό, έτσι θα αισθάνονταν και οι Ιουδαίοι με τις συνθήκες που επρόκειτο ν’ αντιμετωπίσουν στη διάρκεια της πολιορκίας της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλωνίους. Ο Ιεχωβά είπε:

«Και είπε προς εμέ, Υιέ ανθρώπου, ιδού, εγώ θέλω συντρίψει το υποστήριγμα του άρτου εν Ιερουσαλήμ· και θέλουσι τρώγει άρτον με ζύγιον, και εν στενοχωρία· και θέλουσι πίνει ύδωρ με μέτρον, και εν αγωνία· διά να καταντήσωσιν ενδεείς άρτου και ύδατος· και θέλουσιν εκθαμβείσθαι προς αλλήλους, και θέλουσιν αναλωθή διά τας ανομίας αυτών.»—Ιεζ. 4:16, 17.

Τι θα συνέβαινε σ’ εκείνους οι οποίοι θα επιζούσαν από την πείνα και την αρρώστια; Για να γνωστοποιηθή τι θα γινόταν σ’ αυτούς, ελέχθη στον Ιεζεκιήλ να ξυρίση τα μαλλιά του και τα γένεια του και να τα μοιράση σε τρία ίσα μέρη. Ένα τρίτο θα καιόταν με φωτιά ένα άλλο μέρος θα το έκοβε η μάχαιρα και το τελευταίο τμήμα θα το διεσκόρπιζε στον άνεμο.—Ιεζ. 5:1-4.

Το τρίτο που θα καιόταν στο μέσον της πόλεως θ’ αντιπροσώπευε εκείνους που θα πέθαιναν από την πείνα και την αρρώστια.—Ιεζ. 5:12.

Το τρίτο των τριχών που θα κατεκόπτετο με τη μάχαιρα θ’ αντιπροσώπευε το τμήμα των κατοίκων που δεν επρόκειτο να πεθάνουν από την αρρώστια, αλλ’ οι οποίοι θα εθανατώνοντο από τη μάχαιρα του πολέμου.

Το τελευταίο τρίτο θα εσυμβόλιζε εκείνους που θα επιζούσαν από την πτώσι της Ιερουσαλήμ, και οι οποίοι επρόκειτο να διασκορπισθούν ανάμεσα στα έθνη, όπως τα μαλλιά που είχαν διασκορπισθή στον άνεμο. Επρόκειτο να διασκορπισθούν όχι για μια ειρηνική ζωή στην εξορία, αλλά, όπως είπε ο Ιεχωβά: «Εγώ θέλω γυμνώσει μάχαιραν όπισθεν αυτών.»—Ιεζ. 5:2.

Ο Ιεζεκιήλ προφανώς επρόκειτο να λάβη ένα μέρος από το τελευταίο τρίτο των μαλλιών του και να το χρησιμοποιήση με δύο τρόπους. Ο Θεός τον διέταξε: «Και εκ τούτων θέλεις λάβει έτι ολίγας τινάς, και δέσει αυτάς εις τα κράσπεδά σου. Έπειτα λάβε έτι εκ τούτων, και ρίψον αυτάς εις το μέσον του πυρός, και κατάκαυσον αυτάς εν πυρί.»—Ιεζ. 5:3, 4.

Με την χάρι του Θεού λοιπόν η κατάστασις δεν ήταν τελείως απελπιστική για όλους τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ. Τα λίγα μαλλιά που έπρεπε να δέση ο Ιεζεκιήλ στα κράσπεδά του αντιπροσώπευαν ένα υπόλοιπο απ’ εκείνους που θα συνελαμβάνοντο αιχμάλωτοι. Και αυτοί επίσης θα πήγαιναν στην εξορία, αλλ’ αυτοί (ή τα τέκνα των) θα επέστρεφαν από τη διασπορά για ν’ αναλάβουν την καθαρή λατρεία του Ιεχωβά όταν θα είχε μείνει η γη του Ιούδα έρημη επί εβδομήντα χρόνια.

Ωστόσο, για τους αιχμαλώτους γενικά, θα ήταν μια πολλή σκληρή και θλιβερή πείρα αυτή. Το καταναλίσκον πυρ του θυμού του Ιεχωβά θα ήταν εναντίον τους, διότι ο Θεός είπε για εκείνους που αντιπροσωπεύονταν από τα μαλλιά του ενός μέρους του τελευταίου τρίτου που θα ερρίπτοντο στη φωτιά: «Εντεύθεν θέλει εξέλθει πυρ εις πάντα τον οίκον Ισραήλ.» Όπως τα ανθρώπινα μαλλιά, θα ήσαν και αυτοί πολύ εύφλευκτοι και δεν θ’ απελάμβαναν την προστασία του Ιεχωβά.—Ιεζ. 5:4.

ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΗ ΕΠΙΒΙΩΣΙΣ ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ

Πρόκειται να επέλθουν τέτοια τρομακτικά πράγματα επάνω στο Χριστιανικό κόσμο; Αλλά, βλέπομε ήδη ότι η πτώσις του αριθμού των εκκλησιαζομένων κάνει τις εκκλησίες και τα σχετικά μ’ αυτές σεμινάρια και άλλα ιδρύματα να υποφέρουν και να πεθαίνουν από έλλειψι εισφορών και προστασίας. Αυτό οφείλεται στο ότι οι πάστορες δεν έχουν θρέψει τους ανθρώπους με αληθινή πνευματική τροφή από τον Λόγο του Θεού. Πολλοί ούτε έχουν διαβάσει τη Γραφή και ένας αυξανόμενος αριθμός χάνουν κάθε πίστι σ’ αυτήν και ακόμη στον Θεό. Όπως συνέβαινε στον Ισραήλ, «Όλη η κεφαλή είναι άρρωστος, και όλη η καρδία κεχαυνωμένη.» (Ησ. 1:5) Εκείνοι οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται να διακρίνουν αυτό το γεγονός τώρα, θα το διαπιστώσουν πάρα πολύ αργά όταν θα έχουν λήξει οι ημέρες του Χριστιανικού κόσμου. Όλα τα σημεία δείχνουν ότι αυτός ο καιρός είναι σε επικίνδυνο βαθμό πλησίον.

Συνεπώς, όπως ακριβώς η Ιερουσαλήμ είχε παραδοθή στην πλήρη μανία των Βαβυλωνιακών στρατευμάτων, έτσι και ο Χριστιανικός κόσμος δεν θα διαφύγη την ερήμωσι στα χέρια των αγανακτισμένων κοσμικών στοιχείων. Ο Θεός δεν πρόκειται να τον βγάλη απ’ αυτή την κατάστασι, διότι ο ίδιος ο Θεός είναι εκείνος ο οποίος κατευθύνει την εκτέλεσί του. Όσοι απ’ εκείνους που είναι ταυτισμένοι με τον Χριστιανικό κόσμο επιζήσουν της καταστροφής της ψευδούς θρησκείας στην ‘μεγάλη θλίψι’ δεν πρόκειται να βαδίσουν σ’ ένα βελτιωμένο μέλλον μακροζωίας. Θα δοκιμάσουν μόνο το θυμό του Ιεχωβά και της συμβολικής «μαχαίρας» του της εκτελεστικής κρίσεώς του στο τελευταίο μέρος της ‘μεγάλης θλίψεως,’ του ‘πολέμου της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος’ για την παγκόσμιο κατάστασι που ονομάζεται Αρμαγεδδών.—Αποκάλ. 16:14-16· 19:11-21.

Ποια είναι η αξία που εξετάζονται όλα αυτά τα πράγματα; Έχουν τη μεγαλύτερη αξία για σας. Διότι υπάρχει τρόπος διαφυγής από την εκτέλεσι του Χριστιανικού κόσμου. Θυμηθήτε τα λίγα μαλλιά που είχε δέσει ο Ιεζεκιήλ στα κράσπεδά του. Δεν είναι ακόμη πάρα πολύ αργά για κείνους που είναι ταυτισμένοι με τις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου ν’ ακούσουν την ομοία με του Ιεζεκιήλ προειδοποίησι τώρα που διακηρύσσεται από τους Χριστιανούς μάρτυρες του Ιεχωβά, και να βρουν τον τόπο που έχει αυτός στοργικά προμηθεύσει για καταφύγιο από τον φλογερό θυμό του. Πώς μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι υπάρχει ένας τέτοιος τόπος καταφυγίου;

Μπορούμε να είμεθα βέβαιοι διότι ο Θεός εδήλωσε τον σκοπό του να έχη μια «νέα γη,» μια δικαία ανθρωπίνη κοινωνία επάνω σ’ αυτή τη γη. Δεν πρόκειται ν’ αφήση ένα θρησκευτικό κενό. Αντιθέτως, ο σκοπός του καταστρέφοντας την ψευδή θρησκεία είναι να έχη μια αγνή λατρεία ασυναγώνιστη και αναμφισβήτητη στη γη.—Γέν. 1:28· 2 Πέτρ. 3:13.

Επομένως οι άνθρωποι που θα επιζήσουν από τη «μεγάλη θλίψι» είναι εκείνοι οι οποίοι δεν αφήνουν τον εαυτό τους να εξακολουθή να εξαπατάται και να περιπέζεται από τους υποκριτικούς και ψευδολόγους ισχυρισμούς των θρησκευτικών κληρικών. Πρέπει να είναι επίσης άνθρωποι οι οποίοι ενδιαφέρονται γι’ αυτά που συμβαίνουν όχι μόνο στον εαυτό τους αλλά επίσης και στους άλλους. Πρέπει να σκέπτωνται και να λογικεύωνται. Πρέπει ν’ αντιληφθούν ότι υπάρχει ΑΛΗΘΕΙΑ στη γη, και ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός της αληθείας. Πρέπει ν’ αναγνωρίσουν, όπως είχαν κάμει και μερικοί στην αρχαία Ιερουσαλήμ, ότι είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου η ανάγκη του να ‘ευθυγραμμισθούν’ με τον Ιεχωβά για ν’ αποφύγουν να ‘καταφαγωθούν’ από την εκτελεστική μάχαιρα.—Ησ. 1:18-20, ΜΝΚ παράβαλε Ιωάννην 8:32.

Εφόσον οι ημέρες του Χριστιανικού κόσμου τελειώνουν γρήγορα, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ληφθή άμεση, οριστική και αποφασιστική ενέργεια απ’ όλους εκείνους οι οποίοι επιθυμούν να ζήσουν. Η επερχόμενη ‘μεγάλη θλίψις’ δεν θα είναι εύκολη για κανένα, διότι, όπως έγραψε ο απόστολος Πέτρος: «Αν ο δίκαιος μόλις σώζηται, ο ασεβής και αμαρτωλός που θέλει φανή;» Αλλά είπε επίσης: «Εξεύρει ο Ιεχωβά να ελευθερόνη εκ του πειρασμού τους ευσεβείς.»—1 Πέτρ. 4:18· 2 Πέτρ. 2:9, ΜΝΚ· Ματθ. 24:21, 22.

[Υποσημειώσεις]