Ο Σπόρος Τελικά Εβλάστησε
ΚΟΝΤΑ στο Τόκιο της Ιαπωνίας βρέθηκαν τρεις σπόροι λωτού για τους οποίους οι ειδικοί απεφάνθησαν ότι ήσαν θαμμένοι σ’ ένα μονόξυλο [κανό] κάτω από ένα τυρφωρυχείο επί 2.000 χρόνια. Ένας λωτολόγος περιποιήθηκε επιμελώς τους σπόρους και τους έβαλε μέσα σε νερό. Δυο από τους παλαιούς σπόρους εβλάστησαν και αναπτύχθηκαν σε ωραίους ανθισμένους θάμνους λωτού. Μολονότι ήσαν αδρανείς επί δυο χιλιετηρίδες περίπου, κάτω από τις ορθές συνθήκες οι σπόροι μπόρεσαν να βλαστήσουν και ν’ αναπτυχθούν.—Τα Φυτά, (στην Αγγλική) σελίς 94.
Ο Ιησούς στην παραβολή του για διαφόρους τύπους εδάφους ωμίλησε για ένα άλλο είδος σπόρου, λέγοντας: «Ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού.» (Λουκ. 8:11) Αυτό το είδος του σπόρου μπορεί επίσης να είναι σε νάρκη επί ένα χρονικό διάστημα και τελικά να βλαστήση όταν οι συνθήκες είναι κατάλληλες. Αυτό αποδεικνύεται καλά σε μια πρόσφατη πείρα στο νότιο τμήμα των Ηνωμένων Πολιτειών. Πρόκειται για ένα νέο κορίτσι που είχε την πρώτη επαφή με την πραγματική αλήθεια του Λόγου του Θεού πριν από λίγα χρόνια.
Σε ηλικία δεκατριών ετών το κορίτσι ενδιεφέρετο πολύ για την πολιτική. Μια μέρα ρώτησε την υπηρέτρια της οικογενείας ποιον επρόκειτο να ψηφίση στις εκλογές. Εκείνη, που ήταν μάρτυς του Ιεχωβά, είπε στο κορίτσι ότι δεν εψήφιζε σε πολιτικές εκλογές· εξαιτίας του τι λέγει η Αγία Γραφή για τη θέσι των Χριστιανών μέσα στον κόσμο. (Ιωάν. 17:16) Το κορίτσι ποτέ δεν είχε ακούσει τίποτε παρόμοιο. Έτσι επί μέρες ύστερα απ’ αυτό, πήγαινε διαρκώς πίσω από την υπηρέτρια κάνοντας πολλές ερωτήσεις για την Αγία Γραφή. Αλλά οι γονείς του κοριτσιού αντέδρασαν, και απέλυσαν την υπηρέτρια. Αλλά οι σπόροι της αληθείας είχαν ήδη φυτευθή.
Δεν υπήρχε εκκλησία μαρτύρων του Ιεχωβά στην πόλι όπου κατοικούσε η οικογένεια, και γι’ αυτό στα επόμενα πέντε χρόνια οι σπόροι της αληθείας έμειναν αδρανείς. Ωστόσο η νέα ευχήθηκε από μέσα της ότι όταν θα ερχόταν ο καιρός να φύγη από το σπίτι και να πάη στο κολλέγιο, θα ερχόταν πάλι σε επαφή με μάρτυρας του Ιεχωβά. Είπε: «Ποτέ δεν μπορούσα να λησμονήσω τα όσα είχα μάθει από την υπηρέτρια.»
Όταν τελικά έφυγε για να φοιτήση σ’ ένα πανεπιστήμιο, της έτυχε ένα αντίτυπο της «Σκοπιάς» που περιείχε το άρθρο «Ποιος Προηγείται—η Εκκλησία Σας ή ο Θεός Σας;» Αυτό την υπεκίνησε να γράψη στα κεντρικά Γραφεία της Εταιρίας Σκοπιά. Ένας μάρτυς του Ιεχωβά σε λίγο ήλθε σε επαφή μαζί της. Αμέσως εκείνη άρχισε να παρακολουθή τις Χριστιανικές συναθροίσεις των. Έλεγε και στη συγκάτοικό της ό,τι μάθαινε κι εκείνη επίσης άρχισε να παρακολουθή συναθροίσεις. Και οι δύο προώδευσαν καλά στη μελέτη του Λόγου του Θεού.
Στη διάρκεια των θερινών διακοπών η κοπέλλα επέστρεψε στο σπίτι της. Μ’ ευχαρίστησι είπε στους γονείς της μερικά από τα αγαθά νέα που είχε μάθει από την Αγία Γραφή. Οι γονείς της πολύ θορυβήθηκαν και δεν θέλησαν να την αφήσουν ούτε ν’ αλληλογραφή με τους Μάρτυρας. Μολονότι εκείνη αγαπούσε και εσέβετο τους γονείς της, κατενόησε ότι δεν έπρεπε να ξεριζώση τους σπόρους της Βιβλικής αληθείας που είχαν σπαρή μέσα στην καρδιά της και που τώρα αναπτύσσονταν. Όταν λοιπόν επέστρεψε στο σχολείο το φθινόπωρο συνδέθηκε πάλι με τους Χριστιανούς Μάρτυρας και εξακολούθησε να λέγη στη συγκάτοικο της και σε άλλα κορίτσια του υπνωτηρίου ό,τι μάθαινε. Η κοπέλλα επίσης άρχισε να κάνη διαρρυθμίσεις στη δράσι της, διότι ήταν πρόεδρος μιας γυναικείας οργανώσεως Βαπτιστών, διδασκάλισσα ενός Κυριακού σχολείου, πρόεδρος του υπνωτηρίου της και μέλος του διοικητικού συμβουλίου των φοιτητών του πανεπιστημίου. Είδε από την Αγία Γραφή ότι έπρεπε να φροντίση να τερματίση την ανάμιξί της σε τέτοιες δραστηριότητες και το έκαμε.
Κατενόησε, επίσης, ότι έπρεπε να γίνη και μια άλλη διαρρύθμισις· ήταν ανάγκη να τερματίση την ιδιότητα της ως μέλους της προτέρας εκκλησίας της. Ένας τοπικός κληρικός με τον οποίον συνωμίλησε είπε ότι επίστευε ότι η αφήγησις της δημιουργίας στη Γένεσι και άλλα μέρη της Βίβλου δεν μπορούσαν να θεωρηθούν κατά γράμμα. Επίσης ωμολόγησε ότι πολλά από τα όσα διδάσκονται στις εκκλησίες ήσαν ειδωλολατρικής προελεύσεως. Ύστερ’ από επανειλημμένες προσπάθειες που έκαμε, η κοπέλλα τελικά απηλλάγη από την εκκλησία.
Εξακολουθώντας να κάνη προόδους στη μελέτη της και εφαρμογή του Λόγου του Θεού, τελικά βαπτίσθηκε ως Χριστιανή μάρτυς του Ιεχωβά. Όταν επέστρεψε πάλι στο σπίτι της στις διακοπές είπε στους γονείς της ότι ήταν ευτυχής που ήταν με την οικογένεια της αλλ’ ότι η συνείδησίς της δεν της επέτρεπε να μετέχη στη θρησκευτική των δράσι στην εκκλησία. Οι γονείς της τής είπαν καθαρά ότι έπρεπε να εκλέξη μεταξύ της θρησκείας της και αυτών. Ήταν η αλήθεια ριζωμένη στην καρδιά της τόσο ώστε να μπορέση να εγκαρτερήση;
Είχε προγραμματισθή να έχη μέρος στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας στην εκκλησία των μαρτύρων του Ιεχωβά στην πανεπιστημιακή πόλι. Η μητέρα της ετόνισε ότι αν η κόρη της θα πήγαινε να δώση αυτή την ομιλία, δεν μπορούσε να πάρη τίποτα μαζί της εκτός από τα ρούχα που φορούσε. Αφού έφθασε στην πόλι του κολλεγίου και χειρίσθηκε το μέρος της στην εκκλησία, ετηλεφώνησε στους γονείς της για να τους κάνη γνωστόν ότι έφθασε ασφαλώς. Η μητέρα της τής είπε να μη τολμήση να επιστρέψη στο σπίτι.—Ματθ. 10:32-38.
Αυτή η νεαρή Χριστιανή εξακολουθεί να κάνη προόδους καθώς τακτικά υπηρετεί τον Ιεχωβά. Σε μια πρόσφατη συνέλευσι των μαρτύρων του Ιεχωβά συνήντησε την Μάρτυρα που ήταν υπηρέτρια της οικογενείας της πριν από επτά χρόνια. Ήταν μια συγκινητική περίπτωσις και για τις δύο, αλλά ιδιαίτερα για τη Μάρτυρα, η οποία πρώτη είχε φυτέψει τους σπόρους της αληθείας. Είπε στη νεαρή κοπέλλα: «Εγώ από την αρχή κατάλαβα ότι θα έπαιρνες τη στάσι σου με το μέρους του Ιεχωβά, διότι είχες δείξει αμέσως αγάπη για τον Λόγο του Θεού.»