Άρχοντες της Γης για Χίλια Χρόνια
Η ΓΗ έχει ιδεί πολλούς άρχοντες να έρχωνται και να παρέρχωνται. Τόσο οι άρχοντες όσο και οι αρχόμενοι έχουν δοκιμάσει κάθε δυνατή μορφή ανθρώπινης κυβερνήσεως, αλλά καμμιά δεν έφερε πραγματική ανακούφισι και ευτυχία στους λαούς. Αυτό συνεχίσθηκε επί έξη χιλιάδες χρόνια σχεδόν έως τώρα.
Αλλά, στην πραγματικότητα, σε όλη τη μακρά αυτή χρονική περίοδο υπήρξε ένας άρχων της γης που χειρίσθηκε όλο αυτό το παγκόσμιο σύστημα πραγμάτων. Πώς; Ασκώντας την επιρροή του στους ατελείς ανθρώπους που αποτελούν αυτά τα συστήματα. Μπορούμε να διακρίνωμε αν αυτός ο άρχων υπήρξε καλός ή κακός ακολουθώντας τη Βιβλική αρχή της αιτίας και του αποτελέσματος: «Όταν οι δίκαιοι μεγαλυνθώσιν, ο λαός ευφραίνεται· αλλ’ όταν ο ασεβής εξουσιάζη, στενάζει ο λαός.»—Παροιμ. 29:2.
Επί έξη χιλιετηρίδες οι άνθρωποι στενάζουν επειδή κυβερνήθηκαν αοράτως απ’ αυτόν που Γραφικά λέγεται «ο θεός του κόσμου τούτου.» και «ο άρχων του κόσμου,» ο οποίος είναι ο εχθρός του Θεού. (2 Κορ. 4:4· Ιωάν. 12:31· 14:30) Η Αγία Γραφή τον αποκαλύπτει ως Σατανά ή Διάβολον. (Αποκάλ. 12:9) Η εξουσία στις κυβερνήσεις της γης κατεδείχθη ότι είναι δική του όταν προσέφερε στον Ιησού Χριστό όλα τα βασίλεια του κόσμου αν μονάχα τον προσκυνούσε.—Ματθ. 4:8-10.
Εκείνοι που ζητούν ειρήνη, ζωή και ελευθερία μπορούν ν’ αποβλέπουν σε κάτι καλύτερο από την παρούσα κατάστασι. Μπορούν να λάβουν θάρρος με την αλήθεια μιας άλλης παροιμίας της Γραφής: «Όταν οι ασεβείς πληθύνωνται, η ανομία περισσεύει· αλλ’ οι δίκαιοι θέλουσιν ιδεί την πτώσιν αυτών.» Σήμερα, η ανομία είναι ανησυχητικά διαδεδομένη. Αλλά το τέλος της είναι πλησίον.—Παροιμ. 29:16.
Έξη χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης ιστορίας πλησιάζουν στο τέλος των, και στους ανθρώπους αυτό φαίνεται σαν πολύ μακρό διάστημα. Αλλά στον Παγκόσμιο Κυρίαρχο και τον παγκόσμιο χρόνο, έξη χιλιάδες χρόνια είναι απλώς σαν λίγες μέρες, ή ώρες. Εν τούτοις αυτό το διάστημα παρέσχε στους ανθρώπους αρκετή ευκαιρία να διακρίνουν τις απελπιστικές προσπάθειες των ανθρώπων και την ανάγκη της βασιλείας του Θεού, που έχει προετοιμάσει ο θεός και η οποία είναι έτοιμη ν’ αντικαταστήση όλες τις άλλες κυβερνήσεις της γης.—2 Πέτρ. 3:8, 9
Σε χίλια χρόνια η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού θ’ αφαιρέση όλα τα κακά αποτελέσματα της εξακισχιλιετούς διακυβερνήσεως της γης από τον Σατανά. Ο Χριστός Ιησούς είναι ο Βασιλεύς, αλλά έχει μαζί του 144.000 συμβασιλείς. Τι είδους άρχοντες είναι αυτοί; Πώς μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι αυτοί δεν θ’ αφήσουν τη διαφθορά να κυβερνήση; (Διότι και η ελάχιστη παρεκτροπή από τις δίκαιες αρχές μπορεί τελικά να διαδώση τη διαφθορά σε ολόκληρη την κυβέρνησι και τον λαό της. «Ολίγη ζύμη καθιστά όλον το φύραμα ένζυμον.» [Γαλ. 5:9)] Πώς αυτοί οι άρχοντες είναι ικανοί γι’ αυτές τις σπουδαίες θέσεις;
Ο Ιησούς Χριστός, φυσικά, πολύ ενδιαφέρεται για την ποιότητα των βασιλέων που θα έχη μαζί του. Αυτοί οι βασιλείς κατ’ επανάληψιν μνημονεύονται στην όρασι που έδωσε στον απόστολό του Ιωάννη. Ο Ιωάννης αναφέρει:
«Και είδον θρόνους· και εκάθισαν επ’ αυτών, και κρίσις εδόθη εις αυτούς· και είδον τας ψυχάς των πεπελεκισμένων διά την μαρτυρίαν του Ιησού, και διά τον λόγον του Θεού, και οίτινες δεν προσεκύνησαν το θηρίον, ούτε την εικόνα αυτού· και δεν έλαβον το χάραγμα επί το μέτωπον αυτών και επί την χείρα αυτών· και έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού τα χίλια έτη. Οι δε λοιποί των νεκρών δεν ανέζησαν εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη· αύτη είναι η ανάστασις η πρώτη. Μακάριος και άγιος όστις έχει μέρος εις την πρώτην ανάστασιν· επί τούτων ο θάνατος ο δεύτερος δεν έχει εξουσίαν, αλλά θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού, και θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη.»—Αποκάλ. 20:4-6.
Οι θρόνοι τους οποίους είδε ο Ιωάννης ήσαν πάνω στον ουρανό, όχι στη γη, διότι ο θρόνος του Χριστού είναι στον ουρανό. (Αποκάλ. 3:21) Και αυτοί δεν ήσαν αναρίθμητοι. Ο αριθμός των ήταν 144.000, που ανταποκρίνεται στους 144.000 πνευματικούς Ισραηλίτας οι οποίοι σφραγίσθηκαν με τη σφραγίδα του ζώντος Θεού και οι οποίοι ‘ακολουθούν το Αρνίον [τον Ιησούν Χριστόν] όπου αν υπάγη.’ (Αποκάλ. 7:1-8· 14:1-5) Ο Ιωάννης εδώ είδε την αρχή της ενδόξου ημέρας της κρίσεως διαρκείας χιλίων ετών. Γι’ αυτή την ημέρα είχε γίνει λόγος στο Δικαστήριο του Αρείου Πάγου στας Αθήνας, πριν από δεκαεννέα αιώνες και πλέον με τα εξής λόγια:
«[Ο Θεός] προσδιώρισεν ημέραν, εν η μέλλει να κρίνη την οικουμένην εν δικαιοσύνη διά ανδρός τον οποίον διώρισε, και έδωκεν εις πάντας βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών.»—Πράξ. 17:31.
‘ΠΕΠΕΛΕΚΙΣΜΕΝΟΙ’
Πώς μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι αυτοί οι 144.000 άρχοντες θα είναι τόσο πιστοί στη δικαιοσύνη όσο ήταν και ο Αρχηγός των, ο Μεσσιανικός Βασιλεύς Ιησούς Χριστός; Η όρασις μάς λέγει ότι πριν από την ανάστασί των για να γίνουν βασιλείς, ‘επελεκίσθησαν.’ Γιατί; «Διά την μαρτυρίαν του Ιησού, και διά τον λόγον του Θεού.» (Αποκάλ. 20:4) Αυτοί, όπως και ο Ιησούς, ενίκησαν τον κόσμο αρνούμενοι να παραβούν την πιστότητά των στον Θεό. Εξακολούθησαν να δίνουν μαρτυρία για τη βασιλεία του Θεού, για τον Ιησού ως Βασιλέα της και για τον Θεό ως Δημιουργόν της, και για τη μελλοντική της διακυβερνησι της γης. Μόνο ο θάνατός των θα μπορούσε να σταματήση την πιστή μαρτυρία των.
Το γραφικό εδάφιο δεν εννοεί ότι ο καθένας από τους 144.000 μελλοντικούς βασιλείς θα έπρεπε να εκτελεσθή μ’ ένα κατά γράμμα πέλεκυν, δηλαδή να αποκεφαλισθή. Ο απόστολος Ιάκωβος θανατώθηκε με μάχαιραν κατά διαταγήν του Ηρώδη Αγρίππα Α΄. (Πράξ. 12:1, 2) Σύμφωνα με την παράδοσι, ο απόστολος Παύλος αποκεφαλίσθηκε στη Ρώμη της Ιταλίας. (2 Τιμ. 4:6-8) Άλλοι θανατώθηκαν με διάφορα μέσα εκτελέσεως, ενώ μερικοί πέθαναν με «φυσιολογικό» τρόπο.
Όλοι, όμως, έπρεπε να είναι πιστοί ως τον θάνατο. (Αποκάλ. 2:10) Έπρεπε να πεθάνουν για να αλλαγούν από την ανθρώπινη φύσι στη θεία (θεοειδή, πνευματική) φύσι με ανάστασι, όπως ακριβώς και ο Χριστός. (2 Πέτρ. 1:4) Έπρεπε να ‘συμμορφωθούν, με τον θάνατον αυτού για να καταντήσουν εις την εξανάστασιν των νεκρών.’ (Φιλιππ. 3:10, 11) Δεν πεθαίνουν λοιπόν λόγω των αμαρτιών των. Γι’ αυτό ο θάνατός των θεωρείται ως θάνατος ‘θυσιαστικός’ με τον Χριστόν. Ο Παύλος γράφει: «Εάν εγείναμεν σύμφυτοι με αυτόν κατά την ομοιότητα του θανάτου αυτού, θέλομεν είσθαι και κατά την ομοιότητα της αναστάσεως.»—Ρωμ. 6:5.
Πώς, λοιπόν, μπορεί να λεχθή ότι αυτοί είναι «πεπελεκισμένοι»; Στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία η εξουσία της εκτελέσεως εσυμβολίζετο από ένα πέλεκυν τυλιγμένον με δέσμη ράβδων, που λέγονταν φάσες. Ο Μπενίτο Μουσσολίνι εξελαΐκευσε το σύμβολο αυτό στη διάρκεια του «Φασιστικού» καθεστώτος της Ιταλίας.
Το πολιτικό λοιπόν κράτος, πραγματικά, εκτελεί τους 144.000 κληρονόμους της Βασιλείας κρίνοντας τους ως αναξίους να ζουν υπό την εξουσίαν του. Τους καταδικάζει σε θάνατο, κατά ένα τρόπο. Αυτό οφείλεται στο ότι ο κόσμος τους μισεί. (Ιωάν. 17:14· Ματθ. 24:9) Αυτοί είναι ανεπιθύμητοι στα όμματα των θρησκευτικών και πολιτικών αρχόντων του κόσμου, όπως ήσαν και οι απόστολοι.—1 Κορ. 4:13.
ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΚΥΝΗΣΑΝ ΤΟ «ΘΗΡΙΟΝ»
Μπορούμε επίσης να είμεθα βέβαιοι για τη συνεχή πιστότητα αυτών των 144.000 ως βασιλέων εξετάζοντας άλλον ένα λόγο για τον οποίο αυτοί ‘επελεκίσθησαν.’ Διότι αυτοί δεν «προσεκύνησαν το θηρίον, ούτε την εικόνα αυτού και δεν έλαβον το χάραγμα επί το μέτωπον αυτών και επί την χείρα αυτών.»—Αποκάλ. 20:4.
Συνεπώς δεν ωφείλετο σε καμμιά φανατική θρησκευτική ή επαναστατική δράσι, ούτε σε καμμιά ανάμιξι στην πολιτική το ότι αυτοί ‘επελεκίσθησαν.’ Αλλ’ αυτό ωφείλετο στο ότι ήσαν ουδέτεροι ως προς την πολιτική κατάστασι σε όλες τις διάφορες εκδηλώσεις της και δράσεις σε όλη τη γη. Αυτοί ήσαν υπέρ της βασιλείας του Θεού ως της μόνης ελπίδος για την ανθρωπότητα. Ούτε και οι υπόλοιποι αυτών των κληρονόμων της Βασιλείας σ’ αυτόν τον εικοστόν αιώνα δεν ελάτρευαν τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια.
Το να μη λατρεύουν το πολιτικό κράτος ή την εικόνα του, τα Ηνωμένα Έθνη, θα εσήμαινε ότι δεν αποδίδουν σ’ αυτά τα ανθρωποποίητα όργανα την ελπίδα και την υπακοή στη βασιλεία του Θεού. Αντίθετα, αυτοί οι πνευματικοί αδελφοί του Χριστού εξακολουθούν να κηρύττουν τη Βασιλεία. Αυτοί δεν έχουν το «χάραγμα επί το μέτωπον αυτών και επί την χείρα αυτών.» Δηλαδή, αυτοί δεν έχουν το διακριτικό γνώρισμα ως δούλων του ‘καίσαρος’ και δεν δίνουν ενεργό χείρα στη διεξαγωγή της κοσμικής του δράσεως, που συχνά είναι θηριώδης. Δεν επιδιώκουν πολιτικές θέσεις, ούτε ψηφίζουν τους πολιτικούς υποψηφίους. Αρνούνται να μετάσχουν στις αιματηρές του διαμάχες.
Αλλ’ αυτοί οι Χριστιανοί μάρτυρες της θείας κυριαρχίας ποτέ δεν παρεμποδίζουν το πολιτικό κράτος σ’ αυτά τα ζητήματα. Αυτοί αποδίδουν τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα συμμορφούμενοι με τους νόμους περί δηλώσεων και φορολογιών και υπακούοντας σε όλους τους νόμους της χώρας που δεν αντιβαίνουν στους νόμους του Θεού όπως εκτίθενται στην Αγία Γραφή. Μόνον όταν ο Καίσαρ απαιτή εκείνο που ανήκει στον Θεό, δηλαδή, λατρεία, αφοσίωσι ή οτιδήποτε το οποίον αποσπά από την αναγνώρισι της κυριαρχίας του Ιεχωβά, αυτοί πρέπει ν’ αρνούνται, εκλέγοντας να ‘υπακούουν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις ανθρώπους.’ Αυτό προκαλεί τον συμβολικό, και κάποτε τον κατά γράμμα, πελεκισμό των.—Ματθ. 22:21· Πράξ. 5:29.
Αυτόν τον ‘πελεκισμό’ δεν τον υφίστανται από δική τους θέλησι. Αυτοί δεν επιζητούν διωγμούς ή μαρτυρικό θάνατο. Εν τούτοις, γνωρίζουν από πριν ότι πρόκειται να επισύρουν το μίσος του κόσμου με το να δίνουν μαρτυρία για τον Ιησού ως τον Χριστόν και Βασιλέα και να μιλούν για τον Θεό ως τον δικαιωματικόν άρχοντα του σύμπαντος (περιλαμβανομένης και της γης). Γνωρίζουν ότι πρέπει ν’ ακολουθούν τα ίχνη του Χριστού μέχρι θανάτου ακεραιότητος στον Θεό, όπως ήταν και ο θάνατος εκείνου.—1 Πέτρ. 2:21.
Η ΔΙΚΑΙΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΗ
Και μήπως δεν μπορούμε να είμεθα απόλυτα βέβαιοι για μια δίκαιη και σπλαγχνική διακυβέρνησι από αυτούς τους βασιλείς υπό τον Χριστόν; Γι’ αυτούς η Γραφή λέγει, «και εν τω στόματι αυτών δεν ευρέθη δόλος· διότι είναι άμωμοι ενώπιον του θρόνου του Θεού.» (Αποκάλ. 14:5) Ο Θεός είναι βέβαιος γι’ αυτούς, και η κρίσις και η αντίληψίς του είναι τέλειες και αλάνθαστες. Λέγει ότι αυτοί είναι ‘άγιοι,’ που σημαίνει ότι είναι εντελώς καθαροί, δίκαιοι. (Αποκάλ. 20:6) Ο απόστολος Παύλος, αφού περιγράφει το γεγονός ότι ο Θεός συμπληρώνει αυτόν τον πνευματικό Ισραήλ, που αποτελεί το πλήρες σώμα των 144.000 κληρονόμων της Βασιλείας, αναφωνεί: «Ω βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού! πόσον ανεξερεύνητοι είναι αι κρίσεις αυτού, και ανεξιχνίαστοι αι οδοί αυτού!»—Ρωμ. 11:33.
Μπορούμε όμως να έχωμε τουλάχιστον μια αναλαμπή της χιλιετούς βασιλείας; Ναι, η Αγία Γραφή μάς δίνει μια προκαταρκτική έκθεσι. Στα άρθρα που ακολουθούν ελπίζομε να παρουσιάσωμε μερικά απ’ αυτά τα’ αγαθά ως πρόγευσι.
Εν τω μεταξύ, μελετώντας την Αγία Γραφή και συναναστρεφόμενοι μερικούς απ’ αυτούς τους κληρονόμους της Βασιλείας που παραμένουν σήμερα στη γη, μαζί με τους συντρόφους των, μπορείτε μάλιστα ν’ απολαύσετε μια γεύσι εκ των προτέρων του τι θα κάμη αυτή η δίκαιη διακυβέρνησις για να εγκαθιδρύση αληθινή ειρήνη, ενότητα και αγάπη μεταξύ όλων των ανθρώπων. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά αγαπούν αυτή τη συναναστροφή, και έχομε πεποίθησι ότι και σεις επίσης την αγαπάτε. Προσκαλείσθε να παρακολουθήσετε συναθροίσεις στην τοπική των Αίθουσα Βασιλείας για να πεισθήτε μόνοι σας γι’ αυτό.