Χίλια Χρόνια Αναψυχής για την Ανθρωπότητα

ΟΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΜΕΝΟΙ άνθρωποι σήμερα συμφωνούν σ’ ένα σημείο—ότι η ανθρωπότης χρειάζεται αναψυχή. Σ’ αυτό βρίσκονται σύμφωνοι, μολονότι ο καθένας συνήθως έχει να προσφέρη μια διαφορετική λύσι. Ο Ρος Σμιθ, πρώην πρόεδρος των Παγκοσμίων Ομοσπονδιστών του Καναδά, έδωσε προσφάτως μια ομιλία στην οποία είπε:

«Σήμερα η τεχνολογία των μέσων μεταφοράς και επικοινωνίας έχει συμπτύξει τη γη σ’ ένα παγκόσμιο χωριό. Αλλά είναι ένα χωριό χωρίς δήμαρχο, χωρίς ένα αποδοτικό διοικητικό συμβούλιο, αστυνομική δύναμι και δικαστικό σύστημα. Ο πλανήτης μας, η γη, σαν ένα μεγάλο αεριωθούμενο με 365 επιβάτας που διασχίζει τους αιθέρας, τρέχει ολοταχώς στο διάστημα με 31⁄2 δισεκατομμύρια επιβάτες—αλλά κανένας δεν κυβερνά.»

Ο Κύριος Σμιθ τονίζει μια βασική ανάγκη δηλαδή, κάποια κυβέρνησι που να έχη την εξουσία, τη δύναμι και τη σοφία ν’ αναλάβη αποτελεσματική διοίκησι για το καλό των ανθρώπων. Πιστεύει ότι μια ομοσπονδιακή παγκόσμια κυβέρνησις αποτελεί τη λύσι.

Επί έξη χιλιάδες χρόνια περίπου η ανθρωπότης είχε ανάγκη αναψυχής αλλά ποτέ δεν υπήρχε τόσο επείγουσα ανάγκη όσο τώρα. Ποια κυβέρνησις πραγματικά αποτελεί την απάντησι; Ο Θεός, που εδημιούργησε τη γη και έθεσε τον άνθρωπο επάνω σ’ αυτήν, μας πληροφορεί ότι προσφέρει μια κυβέρνησι που θα χρειασθή μόνον χίλια χρόνια για ν’ αντιστρέψη όλες τις ζημίες των περασμένων έξη χιλιάδων ετών και να φέρη στο ανθρώπινο γένος όλα όσα χρειάζεται και επιθυμεί για ευτυχία. Πρόκειται για τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού.

Πώς αυτή η κυβέρνησις θα δώση αυτή την ανακούφισι; Η Γραφή δείχνει ότι πρέπει να γίνη κάποιο προπαρασκευαστικό έργο λίγο πριν από τα χίλια χρόνια για να δώση η θεία κυβέρνησις μια σαφή, πλήρη χιλιετηρίδα ειρήνης στην οποία να αποκατασταθή το ανθρώπινο γένος.

Όπως εξετάσθηκε σε προγενέστερα τεύχη αυτού του περιοδικού, η ψευδής θρησκεία και το πολιτικό και εμπορικό σύστημα αυτού του κόσμου πρόκειται να παρέλθουν. Θα το βρήτε αυτό να περιγράφεται στην Αγία Γραφή στην Αποκάλυψι κεφάλαια 17-19. Η εκκαθάρισις των πονηρών διαφθορέων και καταστροφέων της γης θα φέρη μεγάλη ανακούφισι, αλλ’ απομένει ακόμη ν’ αφαιρεθή η αρχική πηγή των δεινών της γης. Ποιος ή ποια είναι αυτή η πηγή;

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΗΓΗ ΤΩΝ ΔΕΙΝΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Η κυρία πηγή των δεινών της ανθρωπότητος είναι ο Σατανάς ή Διάβολος, ένα αόρατο πνευματικό πρόσωπο. Αυτό το πρόσωπο έχει μεγάλη δύναμι. Δεν είναι απλώς μια ‘αρχή του κακού,’ ούτε αρκείται να πειράζη τα άτομα, εδώ και εκεί, για ν’ αμαρτήσουν. Αυτός καλείται «ο θεός του κόσμου τούτου,» «ο άρχων του κόσμου,» και «ο πλανών την οικουμένην όλην.»—2 Κορ. 4:4· Ιωάν. 14:30· Αποκάλ. 12:9.

Στη χρονική περίοδο από το έτος 1914 μ.Χ., ο κόσμος υπέφερε τα μεγαλύτερα δεινά του. Η Αγία Γραφή εξηγεί την αιτία τούτου. Δείχνει ότι σ’ αυτόν τον καιρό ανελήφθη προκαταρκτική δράσις εναντίον αυτού του εχθρού του Θεού και του ανθρώπου από τον Ιησού Χριστό, ο οποίος διεξήγαγε ένα πόλεμο εναντίον του Σατανά και των συντρόφων του δαιμόνων και τους εξέβαλε από τους ουρανούς της θείας παρουσίας και τους έρριξε στη γειτονιά της γης. Για την έκβασι αυτής της μάχης η Γραφή λέγει: «Διά τούτο ευφραίνεσθε, οι ουρανοί, και οι κατοικούντες εν αυτοίς. Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο Διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.»—Αποκάλ. 12:7-12.

Η γη από τότε υπήρξε η όλη σκηνή ενεργείας των πονηρών δαιμόνων, των πονηρών προσώπων στην πραγματικότητα επί πενήντα χρόνια και πλέον ώς τώρα. Έτσι εξηγείται η αύξησις των αναταραχών της γενεάς μας. Αφού λοιπόν καθαρισθή η γη με την καταστροφή των πονηρών ανθρωπίνων ιδρυμάτων και των υποστηρικτών των, είναι απόλυτος ανάγκη ν’ απομακρυνθούν ο Διάβολος και οι δαίμονές του για να έλθη μια πλήρης ανακούφισις.

Αυτό η Γραφή δεν το αγνοεί ούτε μας αφήνει να το μαντέψωμε ως προς τη βεβαιότητά του. Ευθύς μετά την περιγραφή της καταστροφής από τις ουράνιες δυνάμεις του Χριστού αυτού του συστήματος πραγμάτων που επικρατεί τώρα στη γη, η Γραφή λέγει τα εξής:

«Και είδον άγγελον καταβαίνοντα εκ του ουρανού, όστις είχε το κλειδίον της αβύσσου, και άλυσιν μεγάλην εν τη χειρί αυτού. Και έπιασε τον δράκοντα, τον όφιν τον αρχαίον, όστις είναι Διάβολος και Σατανάς· και έδεσεν αυτόν χίλια έτη. Και έρριψεν αυτόν εις την άβυσσον, και έκλεισεν αυτόν, και εσφράγισεν επάνω αυτού, διά να μη πλανήση τα έθνη πλέον, εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη· και μετά ταύτα πρέπει να λυθή ολίγον καιρόν.»—Αποκάλ. 20:1-3.

ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

Αυτή η πράξις με την οποία ο Ιησούς Χριστός, κατ’ εντολήν του Ιεχωβά, θέτει τον Διάβολο (μαζί με τους δαίμονάς του) σε φυλακή στην άβυσσο, τους κάνει σαν να μην υπάρχουν για χίλια χρόνια. (Λουκ. 8:30, 31· παράβαλε Αποκάλυψις 17:8.) Έτσι δεν θα γίνεται επέμβασις από το αόρατο πνευματικό βασίλειο για να πλανά τους ανθρώπους στη γη. Αυτή θα σημάνη για το ανθρώπινο γένος περισσότερα απ’ όσα μπορούμε πλήρως να κατανοήσωμε ή να εκτιμήσωμε. Ο Σατανάς υπήρξε ‘ο άρχων της εξουσίας του αέρος,’ δηλαδή ένας αόρατος άρχων. Φαντασθήτε τι σημασία θα έχη για τις ειρηνικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων όταν ο Σατανάς δεν θα είναι πια ‘το πνεύμα που ενεργεί σήμερον εις τους υιούς της απειθείας.’—Εφεσ. 2:2.

Με το ρίξιμο του Σατανά στην άβυσσο θ’ αρχίσουν τα χίλια χρόνια της Μεσσιανικής βασιλείας. Ο μικρός αριθμός των πνευματικών αδελφών του Ιησου Χριστού που θα παραμείνη στη γη, μαζί με τους συντρόφους των, τον ‘πολύν όχλον,’ που περιμένουν ευλογίες στη γη υπό την βασιλείαν του Θεού, θα εργασθούν αρχικά για τον εξωραϊσμό της γης σε παραδεισιακό κήπο. Τότε θ’ αρχίση η ανάστασις των νεκρών. Ο απόστολος Ιωάννης αναφέρει το όραμα που είδε ως εξής: «Και έδωκεν η θάλασσα τους εν αυτή νεκρούς, και ο θάνατος και ο άδης έδωκαν τους εν αυτοίς νεκρούς· και εκρίθησαν έκαστος κατά τα έργα αυτών.»—Αποκάλ. 20:13.

Μεταξύ εκείνων που θα εξέλθουν έτσι από τον κοινό τάφο του ανθρωπίνου γένους θα είναι και εκείνος ο κακούργος που κρεμάσθηκε στο ξύλο της εκτελέσεως δίπλα στον Ιησού, στον οποίον ο Ιησούς είπε: «Αληθώς σοι λέγω σήμερον, θέλεις είσθαι μετ’ εμού εν τω παραδείσω.» (Λουκ. 23:43, Μετάφρασις Ρόδερχαμ· Μετάφρασις Νέου Κόσμου) Αυτός ο κακούργος θα βγη από τον Άδη στον επίγειο Παράδεισο που θα έχη αποκατασταθή για το ανθρώπινο γένος με τη βασιλεία του Ιησού Χριστού. Σ’ αυτόν τον Παράδεισο ο κακούργος θα έχη την ευκαιρία, μαζί με όλους τους άλλους νεκρούς που θ’ αναστηθούν, να διορθώση την πορεία της ζωής του και να θεραπευθή από την ανθρώπινη ατέλεια και αμαρτωλότητα. Με αυτόν τον τρόπο, στο τέλος των χιλίων ετών της βασιλείας του Χριστού, θα μπορέση να φθάση στην ανθρώπινη τελειότητα κατ’ εικόνα και ομοίωσιν του Θεού. Όλοι εκείνοι που θα φθάσουν στην ανθρώπινη τελειότητα και αγνότητα στη γη ως το τέλος των χιλίων ετών πρέπει, εν τούτοις, να υποστούν μια τελική δοκιμασία της πιστότητός των στην υπέρτατη παγκόσμια κυριαρχία του Θεού, για να διατηρήσουν την τέλεια ζωή των.—Αποκάλ. 20:7-9.

Αυτοί οι τέλειοι άνθρωποι στη γη που θα διατηρήσουν την ακεραιότητά των και θ’ αποδειχθούν πιστοί στη δίκαιη κυριαρχία του Θεού θ’ ανακηρυχθούν δίκαιοι από τον Υπέρτατο Κριτή, τον Ιεχωβά Θεό. Αυτούς τους αθώους θα τους διακηρύξη αξίους αιώνιας ζωής, και θα τους χαρίση το δικαίωμα της ατελεύτητης ζωής με ευτυχία στον επίγειο Παράδεισο. Απηλλαγμένοι από κάθε καταδίκη, τότε αυτοί οι ευπειθείς θα ζουν πραγματικά από την τέλεια άποψι του Θεού. Με αυτόν τον τρόπο, λοιπόν, συμβαίνει, ώστε «οι λοιποί των νεκρών [εκτός από εκείνους που απολαμβάνουν την ουράνια ανάστασι] δεν ανέζησαν εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη.» (Αποκάλ. 20:5) Αυτή η φράσις εφαρμόζεται στον ‘πολύν όχλον’ που θα επιζήση από τον Αρμαγεδδώνα καθώς και στους αναστημένους.

Αλλά αυτοί οι τελειοποιημένοι άνθρωποι που δεν θα περάσουν με πιστότητα τη δοκιμασία της ευσεβούς πιστότητος στη διάρκεια του ολίγου καιρού που θα λυθή ο Σατανάς μετά το τέλος των χιλίων ετών, θα καταστραφούν για πάντα, όπως ακριβώς ο Ιωάννης παρουσιάζει το ζήτημα στην δράσι που είδε λέγοντας: «Και ο θάνατος και ο άδης ερρίφθησαν εις την λίμνην του πυρός· ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος. Και όστις δεν ευρέθη γεγραμμένος εν τω βιβλίω της ζωής, ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός.» (Αποκάλ. 20:14, 15) Έτσι αυτοί οι άπιστοι δεν αποκτούν την αιώνια ζωή.

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, ΘΕΤΙΚΑ ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ

Είναι η χιλιετής κυριαρχία της Μεσσιανικής βασιλείας μια πλήρης, πραγματική περίοδος χιλίων ετών; Μερικοί λέγουν, Όχι. «Η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαιδεία αφού λέγει ότι «η χιλιετής Βασιλεία του Ιησού [είναι] ένα σύμβολο για την όλη διάρκεια της ζωής της εκκλησίας,» συνεχίζει:

« . . . Η αλυσόδεσις του Σατανά στη διάρκεια της ιδίας αυτής περιόδου σημαίνει ότι η επιρροή του Σατανά ελαττώθηκε σημαντικά, δεν αφαιρέθηκε τελείως. Η μείωσις της επιρροής του Σατανά προέρχεται από την αποτελεσματικότητα της απολυτρώσεως που έκαμε ο Χριστός. Ύστερα από ένα τελικό αγώνα προς το τέλος του καιρού . . . ο Σατανάς θα κατανικηθή τελείως από τον Χριστόν.»

Αλλά απ’ όσα εξετάσαμε, καταφαίνεται ότι η χιλιετής βασιλεία του Χριστού δεν είναι η διάρκεια της ζωής της εκκλησίας, που άρχισε την ημέρα της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ. και διήρκεσε έως τώρα—πάνω από 1.900 χρόνια. Γιατί; Μήπως υπήρξε πραγματικά καμμιά τέτοια μείωσις της επιρροής του Σατανά, λόγω της αποτελεσματικότητος της απολυτρώσεως που έκαμε ο Χριστός; Αν είναι έτσι, ο απόστολος Πέτρος δεν θα ήταν ανάγκη να γράψη στους Χριστιανούς αδελφούς του: «Εγκρατεύθητε, αγρυπνήσατε· διότι ο αντίδικός σας διάβολος, ως λέων ωρυόμενος, περιέρχεται, ζητών τίνα να καταπίη.»—1 Πέτρ. 5:8.

Ούτε ο απόστολος Παύλος θα ηναγκάζετο να προειδοποιήση τους αδελφούς του: «Ενδύθητε την πανοπλίαν του Θεού, διά να δυνηθήτε να σταθήτε εναντίον εις τας μεθοδείας του διαβόλου· διότι δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ’ εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις.»—Εφεσ. 6:11, 12.

Επίσης, η Αποκάλυψις, αφού προλέγει τον πόλεμο στον ουρανό λέγει: «Και ωργίσθη ο δράκων [ο Διάβολος] κατά της γυναικός, και υπήγε να κάμη πόλεμον με τους λοιπούς του σπέρματος αυτής, τους φυλάττοντας τας εντολάς του Θεού και έχοντας την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού.» (Αποκάλ. 12:17) Μήπως αυτό μοιάζει με αλυσόδεσι του Σατανά;

Τι απογοητευτικό θα ήταν για το ανθρώπινο γένος αν τα χίλια χρόνια έχουν ήδη περάσει, όπως υπονοεί η Καθολική αυτή γνώμη! Δεν υπήρξε καμμιά αναψυχή στη διάρκεια όλων αυτών των ετών για την ανθρωπότητα. Ακόμη και οι αληθινοί Χριστιανοί έχουν υποστή σοβαρό διωγμό. Η ανθρωπότης γενικά έχει στενάξει κάτω από πολλά βάρη και παθήματα, και στα τελευταία λίγα χρόνια αυτά τα δεινά αυξήθηκαν.—Ρωμ. 8:19-22.

Ο Ιεχωβά Θεός δεν είναι Θεός του οποίου οι υποσχέσεις και τα έργα δεν πραγματοποιούνται αφήνοντάς μας απογοητευμένους και όχι πλήρως ικανοποιημένους και ευτυχείς. Ο Θεός και ο Μεσσιανικός του Βασιλεύς γνωρίζουν και αισθάνονται τη δυστυχισμένη κατάστασι του ανθρώπου και με ευτυχία υπόσχονται τη χιλιετηρίδα, την οποία προώρισε ο Θεός για την ανακούφισι του ανθρωπίνου γένους. (Ψαλμ. 103:14· Ιωνάς 4:11· Ματθ. 9:36) Ο Ιεχωβά εν τη σοφία του εισάγει τη βασιλική του εξουσία ακριβώς στον κατάλληλο καιρό για να εκπληρώση τους σκοπούς του.

Σύμφωνα με τον Βιβλικό χρονολογικό πίνακα, είμεθα κοντά στο τέλος των έξη χιλιάδων ετών της ανθρώπινης ιστορίας, και η βασιλική εξουσία του Χριστού για την ανακούφισι και την αποκατάστασι του ανθρωπίνου γένους σε τελειότητα είναι πολύ κοντά μας. Τι θαυμάσια προοπτική! Επιθυμείτε να ζήτε κάτω από την ερχόμενη διακυβέρνησι; Είναι το μόνο ορθό και φυσικό πράγμα που πρέπει να επιθυμήτε.

Αν ποθήτε έναν τέτοιο καιρό αναψυχής, δεν μπορείτε να τον βρήτε σε ανθρωποποίητες εξουσίες, διότι το όλον ζήτημα μιας καλής κυβερνήσεως στηρίζεται σε δίκαιες αρχές. Αυτές τις αρχές δεν τις βρίσκετε σε εξουσίες ατελών ανθρώπων. Αν λοιπόν αγαπάτε δίκαιες αρχές, θα ενδιαφερθήτε να μάθετε περισσότερα για την κυβέρνησι του Θεού και τους άρχοντάς της. Αυτό θα εξετασθή σε προσεχή τεύχη αυτού του περιοδικού.